Relaties
alle pijlers
Weinig gespreksstof vriendinnen.
zaterdag 26 mei 2018 08:29
Denk dat dit iets is wat bij veel leeftijdsgenoten speelt. Heb je daarnaast nog andere vriendinnen? Soms merk je dat je leven verandert is en dat daar andere mensen bij gaan horen. Niks mis mee. Al kan het confronterend zijn en misschien ook wel verdrietig om te merken dat wat er ooit was, tot het verleden behoort en niet meer tot het heden.
Wat wil je zelf? Afstand nemen? Contact weer opbouwen?
Wat wil je zelf? Afstand nemen? Contact weer opbouwen?
zaterdag 26 mei 2018 08:33
Ik snap dat dit geen leuke ervaring is, maar het zal voor veel mensen herkenbaar zijn. Jullie levens veranderen en zeker als je elkaar minder ziet dan kunnen jullie minder bij elkaar gaan passen. Het feit dat je een verleden gedeeld hebt wil niet direct zeggen dat het ook een succesvolle toekomst gaat/moet worden dus soms is het een kwestie van accepteren en anders in de vriendschap gaan staan óf afsluiten.
zaterdag 26 mei 2018 08:37
Lastige vraag eigenlijk.apiejapie schreef: ↑26-05-2018 08:29Denk dat dit iets is wat bij veel leeftijdsgenoten speelt. Heb je daarnaast nog andere vriendinnen? Soms merk je dat je leven verandert is en dat daar andere mensen bij gaan horen. Niks mis mee. Al kan het confronterend zijn en misschien ook wel verdrietig om te merken dat wat er ooit was, tot het verleden behoort en niet meer tot het heden.
Wat wil je zelf? Afstand nemen? Contact weer opbouwen?
Ik merk dat ik het moeilijk (eng ook wel) vind om te denken aan het idee om ze los te laten. Maar diep van binnen weet ik dat dit misschien wel goed voor mij zou zijn.
Punt is dat van die andere meiden, ook hun ouders onderling weer met elkaar bevriend zijn en bij elkaar over de vloer komen. Daarom heb ik in dit gezelschap altijd al een beetje het gevoel gehad dat ik nét iets minder belangrijk was dan de rest. Hun ouders vieren bijvoorbeeld weer kerst met elkaar, dikwijls ook met kinderen en aanhang. Dat zijn dan dingen waar ik nooit bij was, omdat mijn ouders ergens heel anders vandaan komen en niet in dat zelfde 'clubje' zitten.
Daardoor heb ik altijd al het gevoel gehad dat zij net even iets hechter met elkaar zijn dan ik met hen, en merk ik ook dat er in dat gezelschap vaak dingen werden besproken waar ik dan niet (volledig) bij werd betrokken. Vond dat ergens niet zo erg, maar heb me daardoor wel vaak een spreekwoordelijk vijfde wiel aan de wagen gevoeld.. Altijd wel een beetje het gevoel gehad erg mijn best te moeten doen om echt in het pulletje te vallen en net zo'n ''volwaardige'' vriendin te zijn als de anderen. Zou best kunnen dat het rust meebrengt als ik me daar niet meer druk over hoef te maken.
zaterdag 26 mei 2018 08:41
Je keuze heb je zo te zien al gemaakt en het lijkt mij een goede keuze. De uitvoering is alleen wat minder makkelijk. Soms is het het beste en makkelijkst om het te laten verwateren, andere keren is het wel zo netjes om aan te geven dat je de vriendschap niet meet ervaart zoals het was dus dat je afstand neemt. Ik zou in ieder geval de energie die je nu nog hierin stopt lekker gebruiken voor het investeren in nieuwe vriendschappen.
zaterdag 26 mei 2018 08:54
Klopt, misschien ben ik ook wel energie in iets aan het steken wat al lang een uitgemaakte zaak is (voor zowel hen als mij).Cafetière schreef: ↑26-05-2018 08:33Ik snap dat dit geen leuke ervaring is, maar het zal voor veel mensen herkenbaar zijn. Jullie levens veranderen en zeker als je elkaar minder ziet dan kunnen jullie minder bij elkaar gaan passen. Het feit dat je een verleden gedeeld hebt wil niet direct zeggen dat het ook een succesvolle toekomst gaat/moet worden dus soms is het een kwestie van accepteren en anders in de vriendschap gaan staan óf afsluiten.
Ik merk in ieder geval dat ik met een onprettig gevoel vertrek tegenwoordig als ik een avond met hen ben geweest. Dat ligt overigens niet aan hen, maar de manier waarop met elkaar wordt omgegaan geeft mij toch wel het gevoel dat ik de minst interessante/belangrijke persoon in het gezelschap ben. Ze geven mij althans niet dat warme gevoel dat je van vriendschap zou horen te krijgen dat je welkom en geliefd bent. Dat steekt me wel. Maar daarvan wil ik hen niet de schuld geven trouwens, ik ben misschien zelf ook wel te passief geweest om (op tijd) actie te ondernemen en zelf nieuwe vriendschappen aan te gaan. In plaats daarvan ben ik blijven hangen aan een (voor mij) misschien wel zinkend schip.
zaterdag 26 mei 2018 09:02
Je belangstellingen veranderen nu eenmaal in de loop van je leven om diverse redenen.
Het beste is om niet plotseling te breken maar geleidelijk te laten verwateren zodat je later altijd nog contact kan opnemen . Kerstkaartjes zijn wat dat betreft een mooie uitvinding; je kan die altijd sturen als teken dat je nog aan ze denkt en niet boos bent.
Het beste is om niet plotseling te breken maar geleidelijk te laten verwateren zodat je later altijd nog contact kan opnemen . Kerstkaartjes zijn wat dat betreft een mooie uitvinding; je kan die altijd sturen als teken dat je nog aan ze denkt en niet boos bent.
En als het vuur gedoofd is komen er wolven
zaterdag 26 mei 2018 09:07
Goeie,retrostar schreef: ↑26-05-2018 09:02Je belangstellingen veranderen nu eenmaal in de loop van je leven om diverse redenen.
Het beste is om niet plotseling te breken maar geleidelijk te laten verwateren zodat je later altijd nog contact kan opnemen . Kerstkaartjes zijn wat dat betreft een mooie uitvinding; je kan die altijd sturen als teken dat je nog aan ze denkt en niet boos bent.
ik ben ook absoluut niet boos hoor. Als ik ga terugdenken, is dit iets dat eigenlijk ook al speelde, toen we 16 waren. Qua karakter ben ik altijd al iets verschillend geweest van hen.
Ik kan hen niet kwalijk nemen dat zij misschien onderling gewoon een betere, sterkere click hebben dan ik met hen en zij met mij. En wie weet, veranderen dingen ook weer in de toekomst. Ze hebben me niets verkeerd gedaan ofzo, dus ik zie geen aanleiding om nu (expliciet) te breken.
zaterdag 26 mei 2018 09:10
Kun je niet gewoon accepteren dat hun band nu eenmaal wat hechter is doordat de families met elkaar omgaan? En dat niet persoonlijk opvatten? En ook niet als iets dat je moet veranderen.Goya schreef: ↑26-05-2018 08:37Lastige vraag eigenlijk.
Ik merk dat ik het moeilijk (eng ook wel) vind om te denken aan het idee om ze los te laten. Maar diep van binnen weet ik dat dit misschien wel goed voor mij zou zijn.
Punt is dat van die andere meiden, ook hun ouders onderling weer met elkaar bevriend zijn en bij elkaar over de vloer komen. Daarom heb ik in dit gezelschap altijd al een beetje het gevoel gehad dat ik nét iets minder belangrijk was dan de rest. Hun ouders vieren bijvoorbeeld weer kerst met elkaar, dikwijls ook met kinderen en aanhang. Dat zijn dan dingen waar ik nooit bij was, omdat mijn ouders ergens heel anders vandaan komen en niet in dat zelfde 'clubje' zitten.
Daardoor heb ik altijd al het gevoel gehad dat zij net even iets hechter met elkaar zijn dan ik met hen, en merk ik ook dat er in dat gezelschap vaak dingen werden besproken waar ik dan niet (volledig) bij werd betrokken. Vond dat ergens niet zo erg, maar heb me daardoor wel vaak een spreekwoordelijk vijfde wiel aan de wagen gevoeld.. Altijd wel een beetje het gevoel gehad erg mijn best te moeten doen om echt in het pulletje te vallen en net zo'n ''volwaardige'' vriendin te zijn als de anderen. Zou best kunnen dat het rust meebrengt als ik me daar niet meer druk over hoef te maken.
.
zaterdag 26 mei 2018 09:11
Misschien wil je wel belangrijk zijn voor iemand en valt het resultaat van je investering je tegen.
Zomaar een mogelijkheid: als je heel erg je best doet om in de smaak te vallen dan voelen de anderen zich opgelaten; ze denken dan: wat is er met haar aan de hand? Waarom moet ik haar ineens gaan bewonderen?
Zo zijn er tal van mogelijkheden waarom er een rare stemming kan ontstaan waardoor niemand zich meer thuisvoelt; dit is een van de vele.
Zomaar een mogelijkheid: als je heel erg je best doet om in de smaak te vallen dan voelen de anderen zich opgelaten; ze denken dan: wat is er met haar aan de hand? Waarom moet ik haar ineens gaan bewonderen?
Zo zijn er tal van mogelijkheden waarom er een rare stemming kan ontstaan waardoor niemand zich meer thuisvoelt; dit is een van de vele.
En als het vuur gedoofd is komen er wolven
zaterdag 26 mei 2018 09:16
Lang verhaal, dat heeft ook weer te maken met de onderlinge karakters en denkwijzen.
Laat ik zeggen dat dit best wel een dynamisch groepje dames is, waarmee ik bedoel : er zijn veel onderlinge verbanden. In zekere zin is het, als je echt één van hen wil zijn, ook belangrijk dat je meegaat in de overtuigingen en meningen van de rest (die onderling weer wordt opgelegd door de twee met de hoogste sociale status die weer bijna klakkeloos wordt gevolgd door twee anderen).
Zelf heb ik een jaar of 2/3 terug beslist dat ik meer mijn ''eigen ding'' wil doen. En dat hield ook in : misschien omgaan met mensen die door hen niet bepaald in het juiste pulletje liggen, levenskeuzes maken die bij hen misschien niet direct tot waardering leidt.
Zo heb ik nu een baan van 36 uur per week, en werk ik 4 dagen. Zij zijn nu heel erg bezig om zichzelf als carrieretijger neer te zetten, en hoewel ze tot hun 26e hebben gestudeerd en nauwelijks hebben gewerkt (ik ook overigens, dus geen verwijt naar hen), is het nu opeens een en al : ik ben zo druk, wie heeft er nou tijd om thuis te zitten, wij zijn druk en succesvol.
Tja en dan kom ik gewoon met mijn 36 urige werkweek, vrije dag op vrijdag, en dat is dan helemaal niet ''cool'' natuurlijk. Ook trek ik wat meer op met mensen uit onze gezamenlijke jeugd die (ook) wat meer behoudende levenskeuzes/levensrichting hebben gekozen. Dat vinden ze ook maar niets, want dat zijn in hun ogen niet de 'coole' mensen om mee om te gaan. Zelf hebben ze allerlei connecties uit het zakenleven, vlotte ''jup'' achtige mensen, en dat is in hun ogen een stuk beter dan die mensen ''van vroeger'' waar ik nog wel eens mee om ga.
Begin een beetje verbitterd te klinken merk ik nu, zo is het niet bedoeld. Het is alleen dat zij een bepaalde levensovertuiging / instelling en wereldbeeld hebben. Ik heb hier altijd best veel in proberen mee te gaan. Nu ik ouder word, merk ik dat ik meer mijn eigen pad durf te kiezen. Maar in plaats van dat dit wordt geaccepteerd, merk ik dat dit meer tussen ons in begint te staan. Niet dat ze echt onaardig doen tegen mij, maar ik merk wel dat ik verder van hen af sta dan enkele jaren geleden. Ze spreken nu ook vaker af zonder mij, ik ben een minder 'vanzelfsprekend' onderdeel geworden.
zaterdag 26 mei 2018 09:17
Hierin zoek ik ook de oplossing. Ik betrek het nu erg op mijzelf, en heb het gevoel dat ik ''niet goed genoeg'' ben. Maar dat gevoel leg ik mijzelf misschien meer op dan dat zij bij mij doen.
zaterdag 26 mei 2018 09:21
zaterdag 26 mei 2018 09:22
Echte of vermeende jaloezie kan een rol gaan spelen. Iemand komt met een duur gadget of een vakantie naar een ver oord aanzetten en dan gaan sommigen zich verdedigen en een ander is weer boos dat je dat zo nodig moest laten zien.
Maar goed; niet te lang over nadenken en nieuwe vrienden maken waar je wél belangstelling voor hebt; er zit niets anders op.
Maar goed; niet te lang over nadenken en nieuwe vrienden maken waar je wél belangstelling voor hebt; er zit niets anders op.
En als het vuur gedoofd is komen er wolven
zaterdag 26 mei 2018 09:23
weet ik
Maar toch voelt het soms wel raar. Er zijn in het verleden eerder al twee andere meiden 'afgevallen' omdat die nog verder van hen weg stonden dan ik qua mentaliteit/karakter.
Ik merk nu dat ik zelf op dit randje zit. Ik maak mijzelf ook wijs dat ik niet kan 'meekomen' met hun ontwikkeling en dus achter blijf, terwijl ik me moet beseffen dat ik gewoon anders in elkaar zit en het geen achterblijven is maar ''gewoon'' een eigen richting kiezen.
zaterdag 26 mei 2018 09:26
Is dit allemaal echt zo, of is dit jouw interpretatie.Goya schreef: ↑26-05-2018 09:16Lang verhaal, dat heeft ook weer te maken met de onderlinge karakters en denkwijzen.
Laat ik zeggen dat dit best wel een dynamisch groepje dames is, waarmee ik bedoel : er zijn veel onderlinge verbanden. In zekere zin is het, als je echt één van hen wil zijn, ook belangrijk dat je meegaat in de overtuigingen en meningen van de rest (die onderling weer wordt opgelegd door de twee met de hoogste sociale status die weer bijna klakkeloos wordt gevolgd door twee anderen).
Zelf heb ik een jaar of 2/3 terug beslist dat ik meer mijn ''eigen ding'' wil doen. En dat hield ook in : misschien omgaan met mensen die door hen niet bepaald in het juiste pulletje liggen, levenskeuzes maken die bij hen misschien niet direct tot waardering leidt.
Zo heb ik nu een baan van 36 uur per week, en werk ik 4 dagen. Zij zijn nu heel erg bezig om zichzelf als carrieretijger neer te zetten, en hoewel ze tot hun 26e hebben gestudeerd en nauwelijks hebben gewerkt (ik ook overigens, dus geen verwijt naar hen), is het nu opeens een en al : ik ben zo druk, wie heeft er nou tijd om thuis te zitten, wij zijn druk en succesvol.
Tja en dan kom ik gewoon met mijn 36 urige werkweek, vrije dag op vrijdag, en dat is dan helemaal niet ''cool'' natuurlijk. Ook trek ik wat meer op met mensen uit onze gezamenlijke jeugd die (ook) wat meer behoudende levenskeuzes/levensrichting hebben gekozen. Dat vinden ze ook maar niets, want dat zijn in hun ogen niet de 'coole' mensen om mee om te gaan. Zelf hebben ze allerlei connecties uit het zakenleven, vlotte ''jup'' achtige mensen, en dat is in hun ogen een stuk beter dan die mensen ''van vroeger'' waar ik nog wel eens mee om ga.
Begin een beetje verbitterd te klinken merk ik nu, zo is het niet bedoeld. Het is alleen dat zij een bepaalde levensovertuiging / instelling en wereldbeeld hebben. Ik heb hier altijd best veel in proberen mee te gaan. Nu ik ouder word, merk ik dat ik meer mijn eigen pad durf te kiezen. Maar in plaats van dat dit wordt geaccepteerd, merk ik dat dit meer tussen ons in begint te staan. Niet dat ze echt onaardig doen tegen mij, maar ik merk wel dat ik verder van hen af sta dan enkele jaren geleden. Ze spreken nu ook vaker af zonder mij, ik ben een minder 'vanzelfsprekend' onderdeel geworden.
Hoe dan ook, als jij zo over vriendinnen denkt sta jij niet zuiver in de vriendschap. Logisch dat dat afstand schept.
.
zaterdag 26 mei 2018 09:30
Denk niet dat er sprake is van jaloezie van hen noch mijn kant, ik heb ook best belangstelling voor ze.retrostar schreef: ↑26-05-2018 09:22Echte of vermeende jaloezie kan een rol gaan spelen. Iemand komt met een duur gadget of een vakantie naar een ver oord aanzetten en dan gaan sommigen zich verdedigen en een ander is weer boos dat je dat zo nodig moest laten zien.
Maar goed; niet te lang over nadenken en nieuwe vrienden maken waar je wél belangstelling voor hebt; er zit niets anders op.
Het is alleen zo dat zij zichzelf en elkaar interessanter vinden dan mij, wat ik me misschien nog wel kan voorstellen ook omdat ik niet dezelfde waarden nastreef als zij, en zijn dus ook minder waarde hechten aan de dingen die ik doe / bereik omdat dit niet de dingen zijn die zij zelf nastreven.
Je kunt van iemand die niet geïnteresseerd is in handbal niet verwachten dat ze dagelijks met je over handbal praten bijvoorbeeld.
Ik heb twee andere vriendinnen en die zitten meer in elkaar zoals ik. Hun vakantie zou niet een duur hotel op ibiza zijn, maar een stacaravan op een camping in Frankrijk. Dat laatste zou ook mijn keuze zijn.
Als ik dit zou doen, zouden de vriendinnen uit dit topic daar een grote mond over hebben. Niet omdat ze mij niet mogen, maar omdat een camping in Frankrijk -in hun belevingswereld- armoedig is en burgerlijk. Ik heb lang proberen mee te gaan door ook te proberen hun dingen 'leuk' te vinden, maar voelde me er erg ongemakkelijk bij. Ik maak nu mijn eigen keuzes, maar voel dus wel duidelijk aan dat zij daar op zijn zachts gezegd niet echt waardering voor hebben. En hoewel ik besef dat het niet persoonlijk is, komt het wel tussen je in te staan als je weet dat jouw leven / keuzes door anderen in zekere zin niet als volwaardig worden gezien.
zaterdag 26 mei 2018 09:35
Ik probeer hier objectief in te zijn. De dingen die ik aanhaal, zijn ook feitelijk tegen mij gezegd.
Zelf trek ik bijvoorbeeld de laatste tijd regelmatig op met twee meiden uit ons handbalteam van vroeger. Zij steken ook niet onder stoelen of banken dat ze dit maar niets vinden.
Nogmaals, ik vind dat iedereen zijn / haar eigen levensovertuiging kan hebben. En sommige dingen gaan misschien ook niet samen. De advocaat die op de zuidas werkt en drie keer per maand een buitenlandse reis maakt en meer van het ''ontdekken, netwerken, zo ver mogelijk uit je vertrouwde nest vliegen'' is versus iemand die een huis koopt in het dorp waar zij is opgegroeid, een straat verderop bij haar ouders, lekker houdt van burgerlijk, knus en gezellig en enigszins conservatief en 'veilig''.
Beide levenswijzen snap ik. Ik heb lang proberen mee te gaan in de eerste, maar ben uiteindelijk meer van de tweede. En ik snap dat die werelden soms misschien zodanig ver van elkaar af kunnen liggen dat er onderling weinig waardering of misschien ook wel begrip is voor de andere kant. Dat ervaar ik nu heel sterk. Ik zit er als het ware tussenin.
zaterdag 26 mei 2018 09:36
Het is heel normaal dat je ergens nadat je 20 wordt, niet meer zo omgaat met vriendinnen uit de jeugdtijd hoor. Als kind ken je elkaar omdat je vlakbij elkaar woont, of bij elkaar in de klas zit.
Als volwassene heb je veel meer mogelijkheden om echt gelijkgestemden te vinden, door bijvoorbeeld werk te vinden dat bij je past, te reizen naar landen waar je belangstelling voor hebt etc.
Nu je je niet zo bij hen op je gemak voelt, kan je het ook laten verwateren.
Wat betreft gespreksstof; beleef je nog wel eens iets bijzonders? Je zegt dat je liever op een stacaravan in Frankrijk staat, maar je kan ook op een cursus gaan van het 1 of ander en wat nieuws leren.
Als volwassene heb je veel meer mogelijkheden om echt gelijkgestemden te vinden, door bijvoorbeeld werk te vinden dat bij je past, te reizen naar landen waar je belangstelling voor hebt etc.
Nu je je niet zo bij hen op je gemak voelt, kan je het ook laten verwateren.
Wat betreft gespreksstof; beleef je nog wel eens iets bijzonders? Je zegt dat je liever op een stacaravan in Frankrijk staat, maar je kan ook op een cursus gaan van het 1 of ander en wat nieuws leren.
zaterdag 26 mei 2018 09:38
Wat een verwaande misselijke meiden.Goya schreef: ↑26-05-2018 09:30Denk niet dat er sprake is van jaloezie van hen noch mijn kant, ik heb ook best belangstelling voor ze.
Het is alleen zo dat zij zichzelf en elkaar interessanter vinden dan mij, wat ik me misschien nog wel kan voorstellen ook omdat ik niet dezelfde waarden nastreef als zij, en zijn dus ook minder waarde hechten aan de dingen die ik doe / bereik omdat dit niet de dingen zijn die zij zelf nastreven.
Je kunt van iemand die niet geïnteresseerd is in handbal niet verwachten dat ze dagelijks met je over handbal praten bijvoorbeeld.
Ik heb twee andere vriendinnen en die zitten meer in elkaar zoals ik. Hun vakantie zou niet een duur hotel op ibiza zijn, maar een stacaravan op een camping in Frankrijk. Dat laatste zou ook mijn keuze zijn.
Als ik dit zou doen, zouden de vriendinnen uit dit topic daar een grote mond over hebben. Niet omdat ze mij niet mogen, maar omdat een camping in Frankrijk -in hun belevingswereld- armoedig is en burgerlijk. Ik heb lang proberen mee te gaan door ook te proberen hun dingen 'leuk' te vinden, maar voelde me er erg ongemakkelijk bij. Ik maak nu mijn eigen keuzes, maar voel dus wel duidelijk aan dat zij daar op zijn zachts gezegd niet echt waardering voor hebben. En hoewel ik besef dat het niet persoonlijk is, komt het wel tussen je in te staan als je weet dat jouw leven / keuzes door anderen in zekere zin niet als volwaardig worden gezien.
Wees blij dat de klik er niet meer is daar heb je echt niks aan in je leven.
Het is de bedoeling dat je groeit als mens en zijn nog steeds even bekrompen as ever.
anoniem_292993 wijzigde dit bericht op 26-05-2018 09:40
0.30% gewijzigd
zaterdag 26 mei 2018 09:40
Ja dat kan, dat je een andere kant op beweegt. Maar je spreekt wel heel erg negatief over die vriendinnen. Waarom? Je kunt het hun niet kwalijk nemen dat zij hun eigen weg volgen. Neem je het jezelf kwalijk dat je net zo als zij wilde zijn en niet jezelf bent gebleven, en projecteer je die ergernis nu op hun?Goya schreef: ↑26-05-2018 09:35Ik probeer hier objectief in te zijn. De dingen die ik aanhaal, zijn ook feitelijk tegen mij gezegd.
Zelf trek ik bijvoorbeeld de laatste tijd regelmatig op met twee meiden uit ons handbalteam van vroeger. Zij steken ook niet onder stoelen of banken dat ze dit maar niets vinden.
Nogmaals, ik vind dat iedereen zijn / haar eigen levensovertuiging kan hebben. En sommige dingen gaan misschien ook niet samen. De advocaat die op de zuidas werkt en drie keer per maand een buitenlandse reis maakt en meer van het ''ontdekken, netwerken, zo ver mogelijk uit je vertrouwde nest vliegen'' is versus iemand die een huis koopt in het dorp waar zij is opgegroeid, een straat verderop bij haar ouders, lekker houdt van burgerlijk, knus en gezellig en enigszins conservatief en 'veilig''.
Beide levenswijzen snap ik. Ik heb lang proberen mee te gaan in de eerste, maar ben uiteindelijk meer van de tweede. En ik snap dat die werelden soms misschien zodanig ver van elkaar af kunnen liggen dat er onderling weinig waardering of misschien ook wel begrip is voor de andere kant. Dat ervaar ik nu heel sterk. Ik zit er als het ware tussenin.
.
zaterdag 26 mei 2018 09:42
Tja, dit komt me misschien op hoon te staan hier, want wie zegt nu zoiets over haar eigen vriendinnen?
Maar verwaandheid speelt ook wel een beetje een rol. Dit beamen ze overigens zelf maar al te graag, hun arrogantie is een karakterkenmerk waar ze trots op zijn.
Ik denk ook wel dat je dit nodig hebt in de (corporate) wereld waar zij in verkeren. Die wereld is ook gewoon hard, en je moet een gezonde dosis arrogantie / hardheid hebben, wil je het in die wereld kunnen redden. En hoewel het niet mijn wereld is, vind ik het ergens nog wel knap ook.
Het is inderdaad jammer dat dit gepaard gaat met een nogal afwijzende houding richting 'Jan modaal' om het zo maar te zeggen. Soms ontbreekt een beetje het besef dat niet iedereen het leven / de carrière heeft die zij willen, maar dat ook lang niet iedereen dit wil.
zaterdag 26 mei 2018 09:46
Interpreteer jij het niet als negatief?impala schreef: ↑26-05-2018 09:40Ja dat kan, dat je een andere kant op beweegt. Maar je spreekt wel heel erg negatief over die vriendinnen. Waarom? Je kunt het hun niet kwalijk nemen dat zij hun eigen weg volgen. Neem je het jezelf kwalijk dat je net zo als zij wilde zijn en niet jezelf bent gebleven, en projecteer je die ergernis nu op hun?
Ik beschrijf alleen hoe het feitelijk zit. Ik denk dat zij het bijvoorbeeld zelf helemaal niet als negatieve eigenschappen zien, de dingen die ik hier wegschrijf. En in zekere zin zijn dit misschien ook geen negatieve eigenschappen. Ik zeg ook absoluut niet dat het vervelende meiden zijn, waarom was ik anders jaren met ze bevriend? Alleen ze hebben wel een arrogante, harde, botte kant, die de laatste tijd (mede door hun werk, opleiding, studentenvereniging) verder is ontwikkeld.
Dit brengt hen ver in het zakenleven, in hun carrière. Maar heeft dus ook zijn weerslag op hun wereldbeeld en overtuigingen in privé en dit merk ik terug in hun gedrag en impliciete of expliciete beoordeling van mijn levenskeuzes.
Maar in de essentie zie ik ze ook nog steeds als meiden met grote capaciteiten, een enorm denkvermogen (op bepaalde vlakken misschien weer wat minder) en die ongetwijfeld veel gaan bereiken in hun vakgebied.
