Relaties
alle pijlers
Turks meisje, Nederlandse vriend
zaterdag 26 mei 2018 22:34
Hoi, ik zit eigenlijk nooit op zulke sites dus ik weet niet precies hoe het werkt, maar het zit me op het moment heel erg dwars (meer dan normaal) dus ik hoop dat iemand me tips kan geven. Laat ik mijn probleem even kort samenvatten. Ik ben een turks meisje met streng gelovige ouders. Ik mag uberhaupt geen vriend hebben, maar die heb ik dus wel stiekem. We zijn nu al 2 jaar samen en het gaat gwn goed. Ik wil ooit graag samen met hem trouwen, maar ik weet dat dat niet kan. Ik zou het mijn ouders niet aan kunnen doen, maar aan de andere kant vind ik mijn eigen geluk ook erg belangrijk. Het kan zo niet verder, want ik ben de heletijd bang dat iemand erachter zal komen. Ook voor hem is het niet leuk. En nee ik kan het niet gewoon tegen mijn ouders zeggen..... zo werkt het nou eenmaal niet bij de islam. Ik ben echt ten einde raad, het brengt me zo veel verdriet. Aan de ene kant denk ik dat ik gewoon beter weg kan gaan thuis, maar ik heb het gevoel dat ik dat niet ga redden (onder andere financieel) en daar zou ik ook veel verdriet van krijgen, maar het is vooral dat mijn moeder er echt kapot van zou zijn. Aan de andere kant denk ik van misschien vind ik nog wel een leuke Turkse jongen die net als ik dus niet gelovig is, maar het wel wil faken tegenover mijn en eventueel zijn ouders. Maarja waar vind je zo iemand en ben bang dat ik dan mocht ik een redelijk oke Turkse jongen tegenkomen dat ik dan met hem zou trouwen om dan weg te kunnen uit huis en mijn eigen leven leiden ipv echt omdat we dan goed bijelkaar passen en ik van hem hou zoals ik van mijn vriend hou. Ik dacht dat het wel op zijn plaats zou vallen nu ik studeer, maar het gaat moeizaam. Sorry dat ik zoveel heb getypt, maar ik hoop echt dat iemand iets weet, of dat ik misschien in contact kan komen met mensen die in een soortgelijke situatie zitten. Ik weet dat ik niet alleen ben hierin, maar soms voelt het wel zo.
zaterdag 26 mei 2018 22:47
zaterdag 26 mei 2018 22:47
Ik ben 19.... en ik studeer. Heb natuurlijk wel een bijbaan, maar het is zeg maar niet niks om weg te gaan. Ik zou dan nooit meer thuis kunnen komen. En op de een of andere manier zou ik bang zijn dat ze me zouden vinden ofzo, ook al zou ik dan naar een andere stad verhuizen. Wat als weggaan een grote fout zou zijn achteraf. Dan heb ik niks meer.
zaterdag 26 mei 2018 23:03
Wil jouw vriend zich eventueel officieel bekeren tot de islam (en het vervolgens net als jij niet praktiseren)? En zou het dan wel goed zijn voor je ouders?
Heb je andere familieleden die deze situatie beter kunnen begrijpen dan jouw ouders, niet zo'n oordeel hebben maar wel invloed hebben op jouw ouders? Dus iemand die door je ouders gerespecteerd wordt. Misschien kan hij/zij hen enigzins op andere gedachten brengen?
Stel dat je alles achterlaat voor jouw relatie. Dan geef je dus veel op. Dat is een gok. Is jouw vriend serieus genoeg met jou en hebben jullie beiden de intentie nognlangere tijd bij elkaar te blijven? Wil hij met je mee verhuizen ergens anders heen?
Je zegt dat je familie je misschien zou vinden als je weggaat. Wat zouden de gevolgen zijn als ze je vinden? Loop je gevaar ?
Heb je andere familieleden die deze situatie beter kunnen begrijpen dan jouw ouders, niet zo'n oordeel hebben maar wel invloed hebben op jouw ouders? Dus iemand die door je ouders gerespecteerd wordt. Misschien kan hij/zij hen enigzins op andere gedachten brengen?
Stel dat je alles achterlaat voor jouw relatie. Dan geef je dus veel op. Dat is een gok. Is jouw vriend serieus genoeg met jou en hebben jullie beiden de intentie nognlangere tijd bij elkaar te blijven? Wil hij met je mee verhuizen ergens anders heen?
Je zegt dat je familie je misschien zou vinden als je weggaat. Wat zouden de gevolgen zijn als ze je vinden? Loop je gevaar ?
zaterdag 26 mei 2018 23:04
Ben je bang dat ze je wat zouden aandoen als ze erachter komen?anoniempjexxx3 schreef: ↑26-05-2018 22:47Ik ben 19.... en ik studeer. Heb natuurlijk wel een bijbaan, maar het is zeg maar niet niks om weg te gaan. Ik zou dan nooit meer thuis kunnen komen. En op de een of andere manier zou ik bang zijn dat ze me zouden vinden ofzo, ook al zou ik dan naar een andere stad verhuizen. Wat als weggaan een grote fout zou zijn achteraf. Dan heb ik niks meer.
Hoe staat je vriend er eigenlijk in? Ik zou je trouwens niet direct adviseren om nu al tegen je ouders wensen in te gaan, ook al heb je veel verdriet van de situatie zoals ie is. Wat ik bedoel is, je bent nog jong. Veel Nederlandse jongens zijn op deze leeftijd nog niet echt trouwmateriaal. Dus het kan best zijn dat je er helemaal alleen in komt te staan.
Heb je misschien een vriendin die je in vertrouwen kunt nemen?
Heel veel sterkte!
Ik hoop dat iemand hier nog met een heel goed advies komt en je misschien wel kan tippen over een goede organisatie die je kan helpen.
zaterdag 26 mei 2018 23:04
Jeetje meid, wat een rotsituatie!anoniempjexxx3 schreef: ↑26-05-2018 22:47Ik ben 19.... en ik studeer. Heb natuurlijk wel een bijbaan, maar het is zeg maar niet niks om weg te gaan. Ik zou dan nooit meer thuis kunnen komen. En op de een of andere manier zou ik bang zijn dat ze me zouden vinden ofzo, ook al zou ik dan naar een andere stad verhuizen. Wat als weggaan een grote fout zou zijn achteraf. Dan heb ik niks meer.
Dat gezegd hebbende vind ik dat je zo snel mogelijk je eigen weg moet gaan.
Ik vind het niet eerlijk van je ouders om hier in Nederland een gezin te stichten en dan niet kunnen accepteren dat jij met een Nederlandse jongen thuiskomt.
Als ik de moeder van jouw vriend was, zou ik ook diep beledigd zijn dat jouw ouders mijn zoon blijkbaar niet goed genoeg vinden voor hun dochter.
Praktisch gezien kun je voor dit moment beter je relatie zo lang mogelijk geheim houden en een plan maken hoe je binnen afzienbare tijd op eigen benen kan gaan staan.
Of het nu wel of niet goed blijft gaan met deze relatie, je gaat je natuurlijk niet in het ongeluk storten door een man te accepteren die je eigenlijk niet ziet zitten. En dat is wel wat je ouders van je verwachten.
Sterkte in ieder geval!
zaterdag 26 mei 2018 23:21
@yellow002 Mijn vriend stelde zelf ook voor of het een oplossing is als hij zich bekeert, maar mijn ouders zijn echt heel streng en ik heb ze vaak genoeg negatief horen praten over mensen die zich bekeren en dat dat niet hetzelfde is (volgensmij snappen ze niet dat je je ouders niet kiest en dus ook niet wat je qua geloof krijgt aangepraat sinds je geboorte, maar dat terzijde). Dus jammer genoeg is dat geen optie.
familie....... de mensen die ik familie zou moeten noemen gedragen zich niet echt als familie. Dus daar kan ik echt niet terecht.
Het is wel erg serieus met mijn vriend enzo en zijn familie accepteert mij ook gewoon, maar we zijn natuurlijk wel nog maar 19. En weet je ooit van te voren of je voor altijd bij die persoon zal blijven? Denk het niet.... Hij zou met mij mee verhuizen, dat weet ik wel. Wij praten vaak over deze dingen omdat ik er dan mee zit. Heb wel het gevoel dat ik zijn leven ook een stuk moeilijker maak. Mijn vriend vindt het natuurlijk allemaal niet leuk, maar hij weet dat we niet 'normaal' kunnen zijn en bij elkaar kunnen slapen en samen kerst vieren ofzo weetikveel. Hij accepteert het wel. Hij zegt dat hij het liever heeft hoe het nu is dan dat we elkaar nooit meer zien.
Als laatste, ik weet niet of ze (mijn ouders/familie) me echt iets aan zouden doen... Het zou natuurlijk wel voor veel ophef zorgen aangezien alle Turken elkaar kennen in de stad waar ik in woon. Ik zou eerlijk gezegd wel bang zijn dat ze er uiteindelijk achter zouden komen waar ik zou wonen en me dan zouden opwachten ofzo. Ik ben echt zo overstuur, ik voel me echt kut sinds mijn 16e, dat was toen ik 100% zeker wist dat ik niet geloof. Er lijkt gewoon geen einde te komen aan al het verdriet.
familie....... de mensen die ik familie zou moeten noemen gedragen zich niet echt als familie. Dus daar kan ik echt niet terecht.
Het is wel erg serieus met mijn vriend enzo en zijn familie accepteert mij ook gewoon, maar we zijn natuurlijk wel nog maar 19. En weet je ooit van te voren of je voor altijd bij die persoon zal blijven? Denk het niet.... Hij zou met mij mee verhuizen, dat weet ik wel. Wij praten vaak over deze dingen omdat ik er dan mee zit. Heb wel het gevoel dat ik zijn leven ook een stuk moeilijker maak. Mijn vriend vindt het natuurlijk allemaal niet leuk, maar hij weet dat we niet 'normaal' kunnen zijn en bij elkaar kunnen slapen en samen kerst vieren ofzo weetikveel. Hij accepteert het wel. Hij zegt dat hij het liever heeft hoe het nu is dan dat we elkaar nooit meer zien.
Als laatste, ik weet niet of ze (mijn ouders/familie) me echt iets aan zouden doen... Het zou natuurlijk wel voor veel ophef zorgen aangezien alle Turken elkaar kennen in de stad waar ik in woon. Ik zou eerlijk gezegd wel bang zijn dat ze er uiteindelijk achter zouden komen waar ik zou wonen en me dan zouden opwachten ofzo. Ik ben echt zo overstuur, ik voel me echt kut sinds mijn 16e, dat was toen ik 100% zeker wist dat ik niet geloof. Er lijkt gewoon geen einde te komen aan al het verdriet.
zaterdag 26 mei 2018 23:26
anoniempjexxx3 schreef: ↑26-05-2018 23:21@yellow002 Mijn vriend stelde zelf ook voor of het een oplossing is als hij zich bekeert, maar mijn ouders zijn echt heel streng en ik heb ze vaak genoeg negatief horen praten over mensen die zich bekeren en dat dat niet hetzelfde is (volgensmij snappen ze niet dat je je ouders niet kiest en dus ook niet wat je qua geloof krijgt aangepraat sinds je geboorte, maar dat terzijde). Dus jammer genoeg is dat geen optie.
familie....... de mensen die ik familie zou moeten noemen gedragen zich niet echt als familie. Dus daar kan ik echt niet terecht.
Het is wel erg serieus met mijn vriend enzo en zijn familie accepteert mij ook gewoon, maar we zijn natuurlijk wel nog maar 19. En weet je ooit van te voren of je voor altijd bij die persoon zal blijven? Denk het niet.... Hij zou met mij mee verhuizen, dat weet ik wel. Wij praten vaak over deze dingen omdat ik er dan mee zit. Heb wel het gevoel dat ik zijn leven ook een stuk moeilijker maak. Mijn vriend vindt het natuurlijk allemaal niet leuk, maar hij weet dat we niet 'normaal' kunnen zijn en bij elkaar kunnen slapen en samen kerst vieren ofzo weetikveel. Hij accepteert het wel. Hij zegt dat hij het liever heeft hoe het nu is dan dat we elkaar nooit meer zien.
Als laatste, ik weet niet of ze (mijn ouders/familie) me echt iets aan zouden doen... Het zou natuurlijk wel voor veel ophef zorgen aangezien alle Turken elkaar kennen in de stad waar ik in woon. Ik zou eerlijk gezegd wel bang zijn dat ze er uiteindelijk achter zouden komen waar ik zou wonen en me dan zouden opwachten ofzo. Ik ben echt zo overstuur, ik voel me echt kut sinds mijn 16e, dat was toen ik 100% zeker wist dat ik niet geloof. Er lijkt gewoon geen einde te komen aan al het verdriet.
Hoe zou het werken als hij zich wel bekeert? Ik Ga er vanuit dat je ouders een moskee bezoeken. Hoe denkt de Imam over bekeerlingen? En heeft de Imam met zijn visie mogelijk invloed op je ouders?
zaterdag 26 mei 2018 23:31
Ach meisje toch. Wat een dilemma en wat een zorgen! Kiezen voor je ouders of kiezen voor jezelf, wetende dat je verstoten gaat worden. Wat naar!
Kijk, het is wel een beetje duf van je ouders om je in Nederland op te laten groeien wetende dat je een Nederlandse man tegen kan komen en daar verliefd op wordt. Dit is mijn gedachte, maar ik snap ook dat ze het beste met je voor hebben. In hun ogen is dat gelovig zijn en trouwen met een Turkse man en daar Turkse kinderen mee krijgen.
Voor nu ben je verliefd op een Nederlander en niemand weet of jullie bij elkaar zullen blijven voor de rest van jullie levens. Wel klinkt hij als een serieuze jongen die zo dol op je is, dat hij het 'risico' neemt om een relatie met je aan te gaan.
Is het een idee om met iemand van maatschappelijk werk te gaan praten? Ik weet niet waar je woont, maar er zullen genoeg maatschappelijk werkers (of andere hulpverleners) zijn die ervaring hebben met het dilemma waar jij nu mee zit. Zij kunnen je helpen met stappen te ondernemen om voor je eigen levensinvulling te kiezen.
Voor dit moment zou ik zoveel mogelijk gaan sparen als je kan. Daarnaast kan je misschien met de ouders van je vriend gaan praten over waar je mee zit.
Volgens mij zijn er genoeg meiden die worstelen met de moeilijkheden waar jij nu mee zit: kies ik voor mijn familie en de islam, of kies ik voor een leven waarin ik vrijheid heb, maar wel verstoten ben? Misschien is er een lotgenotengroep, maar daar weet ik het fijne niet van. Misschien school? Of de huisarts?
Kijk, het is wel een beetje duf van je ouders om je in Nederland op te laten groeien wetende dat je een Nederlandse man tegen kan komen en daar verliefd op wordt. Dit is mijn gedachte, maar ik snap ook dat ze het beste met je voor hebben. In hun ogen is dat gelovig zijn en trouwen met een Turkse man en daar Turkse kinderen mee krijgen.
Voor nu ben je verliefd op een Nederlander en niemand weet of jullie bij elkaar zullen blijven voor de rest van jullie levens. Wel klinkt hij als een serieuze jongen die zo dol op je is, dat hij het 'risico' neemt om een relatie met je aan te gaan.
Is het een idee om met iemand van maatschappelijk werk te gaan praten? Ik weet niet waar je woont, maar er zullen genoeg maatschappelijk werkers (of andere hulpverleners) zijn die ervaring hebben met het dilemma waar jij nu mee zit. Zij kunnen je helpen met stappen te ondernemen om voor je eigen levensinvulling te kiezen.
Voor dit moment zou ik zoveel mogelijk gaan sparen als je kan. Daarnaast kan je misschien met de ouders van je vriend gaan praten over waar je mee zit.
Volgens mij zijn er genoeg meiden die worstelen met de moeilijkheden waar jij nu mee zit: kies ik voor mijn familie en de islam, of kies ik voor een leven waarin ik vrijheid heb, maar wel verstoten ben? Misschien is er een lotgenotengroep, maar daar weet ik het fijne niet van. Misschien school? Of de huisarts?
zaterdag 26 mei 2018 23:33
Triest verhaal. Zelf ben ik ook van turks afkomst(jongen) en ik heb ook moeite met uiten van verschillende denken en doen bij me ouders thuis(religieus gebied, zelf ben ik vanaf mijn achtiende Koranist, dus geen Soenniet, zie https://nl.m.wikipedia.org/wiki/Koranisme). Het blijft je ouders, dus ik zou altijd goed gedragen tegenover je ouders en vooral niet weglopen van huis. Je bent nog jong misschien dat ze daardoor anders denken over jouw en dat je zelf geen beslissingen mag nemen. Heb geduld en later kan je aangeven dat je geen kind meer bent en bewust over bent en serieus bent met die jongen.
zaterdag 26 mei 2018 23:37
Hoe het precies werkt geen idee.... Ik heb het zelf maar 1 x zien gebeuren tijdens een ceremonie in de moskee. Nou.... het zit eigenlijk zo, mijn ouders zijn gescheiden en ik heb mijn vader al jaren niet meer gesproken ivm wat hij mij / ons heeft aangedaan. En dus ten aanzien van mijn moeder , vrouwen praten niet met de Imam, dus dan kan hij ook geen invloed uitoefenen op wat ze denkt. Het is gewoon heel erg jfjjdfdkfff. En het maakt me niet eens uit dat ik niet uit kan gaan, alcohol kan drinken enzo. Dat boeit me allemaal niet, maar ik ben gewoon zo bang dat ik uiteindelijk ga trouwen met iemand en dan nooit gelukkig word. Ik doe zo mijn best, ook op de uni enzo en gewoon in mijn leven in het algemeen, maar soms dan voelt het zo van waar doe ik het eigenlijk voor. Hoe groot is de kans dat het ook afloopt op een manier dat ik gelukkig word.
zaterdag 26 mei 2018 23:37
Maar ik vind niet dat je als ouders mag verwachten dat je kinderen braaf in het straatje van de islam gaan lopen en bijvoorbeeld accepteren dat ze uitgehuwelijkt worden en niks mogen beginnen met nerderlandse jongens terwijl ze wel in de nerderlandse cultuur zijn opgegroeid.Zaantje10 schreef: ↑26-05-2018 23:33Triest verhaal. Zelf ben ik ook van turks afkomst(jongen) en ik heb ook moeite met uiten van verschillende denken en doen bij me ouders thuis(religieus gebied, zelf ben ik vanaf mijn achtiende Koranist, dus geen Soenniet, zie https://nl.m.wikipedia.org/wiki/Koranisme). Het blijft je ouders, dus ik zou altijd goed gedragen tegenover je ouders en vooral niet weglopen van huis. Je bent nog jong misschien dat ze daardoor anders denken over jouw en dat je zelf geen beslissingen mag nemen. Heb geduld en later kan je aangeven dat je geen kind meer bent en bewust over bent en serieus bent met die jongen.
zaterdag 26 mei 2018 23:40
Nu lijkt het in geval van TS niet de oplossing maar als je daarmee een band met je ouders kan houden (die het TS wel erg moeilijk maken maar ik denk wel dat TS van hen houdt en andersom) en een leven met je jongen die je zelf kiest kan leiden zonder de hele tijd over je schouder te kijken, lijkt me dat best wat waard. Los van dat je misschien een groter overkoepelend probleem in stand houdt.
zaterdag 26 mei 2018 23:41
Ja dat moet. Of je moet breken met je familie en je je leven lang verstoppen.
Het is volgens mij ook geen islam dingetje, maar een kwestie van Turkse eer. To hoeft ook niet met een marokkaan thuis te komen denk ik zomaar.
zaterdag 26 mei 2018 23:41
Als zij wilt met een Nederlander, dan moet ze dat vooral doen. Niemand mag haar dan tegenhouden.Kunstenkitsch schreef: ↑26-05-2018 23:36Zaantje, het blijven inderdaad haar ouders. Aan de andere kant blijft zij hun dochter en ik kan er met mijn pet niet bij dat ze om zoiets lulligs als verliefd worden op een Nederlander in de puree kan komen.
zaterdag 26 mei 2018 23:41
Lieve TO, JIJ kan zorgen dat je gelukkig gaat worden met je leven! Alleen jij en niemand anders! Niet je ouders, niet de moskee, niet wie-dan-ook. JIJ bent de baas over je leven!
Heb je vriendinnen op de universiteit? Zou eentje (of meer) je kunnen helpen? Al is het alleen al voor het vinden van een kamer of iets. Misschien een van hun ouders die een helpende hand kan bieden?
Heb je vriendinnen op de universiteit? Zou eentje (of meer) je kunnen helpen? Al is het alleen al voor het vinden van een kamer of iets. Misschien een van hun ouders die een helpende hand kan bieden?
