Relaties
alle pijlers
Turks meisje, Nederlandse vriend
zaterdag 26 mei 2018 22:34
Hoi, ik zit eigenlijk nooit op zulke sites dus ik weet niet precies hoe het werkt, maar het zit me op het moment heel erg dwars (meer dan normaal) dus ik hoop dat iemand me tips kan geven. Laat ik mijn probleem even kort samenvatten. Ik ben een turks meisje met streng gelovige ouders. Ik mag uberhaupt geen vriend hebben, maar die heb ik dus wel stiekem. We zijn nu al 2 jaar samen en het gaat gwn goed. Ik wil ooit graag samen met hem trouwen, maar ik weet dat dat niet kan. Ik zou het mijn ouders niet aan kunnen doen, maar aan de andere kant vind ik mijn eigen geluk ook erg belangrijk. Het kan zo niet verder, want ik ben de heletijd bang dat iemand erachter zal komen. Ook voor hem is het niet leuk. En nee ik kan het niet gewoon tegen mijn ouders zeggen..... zo werkt het nou eenmaal niet bij de islam. Ik ben echt ten einde raad, het brengt me zo veel verdriet. Aan de ene kant denk ik dat ik gewoon beter weg kan gaan thuis, maar ik heb het gevoel dat ik dat niet ga redden (onder andere financieel) en daar zou ik ook veel verdriet van krijgen, maar het is vooral dat mijn moeder er echt kapot van zou zijn. Aan de andere kant denk ik van misschien vind ik nog wel een leuke Turkse jongen die net als ik dus niet gelovig is, maar het wel wil faken tegenover mijn en eventueel zijn ouders. Maarja waar vind je zo iemand en ben bang dat ik dan mocht ik een redelijk oke Turkse jongen tegenkomen dat ik dan met hem zou trouwen om dan weg te kunnen uit huis en mijn eigen leven leiden ipv echt omdat we dan goed bijelkaar passen en ik van hem hou zoals ik van mijn vriend hou. Ik dacht dat het wel op zijn plaats zou vallen nu ik studeer, maar het gaat moeizaam. Sorry dat ik zoveel heb getypt, maar ik hoop echt dat iemand iets weet, of dat ik misschien in contact kan komen met mensen die in een soortgelijke situatie zitten. Ik weet dat ik niet alleen ben hierin, maar soms voelt het wel zo.
zondag 27 mei 2018 10:24
Volgens mij is dit de enige manier waarop je dit kunt aanpakken. Of de reactie van jouw ouders ook zo zal gaan zijn moet je dus afwachten. Maak een plan (desnoods mbv hulpverlening, vrienden) waar jij wel heen kunt als jouw ouders en familie willen dat je weggaat. Ontken niet wie je wel bent en anticipeer op de gevolgen die deze keuze kan hebben.PluPlant schreef: ↑27-05-2018 00:03Dit had mijn verhaal kunnen zijn! Inmiddels ben ik 8 jaar samen met mijn vriend en wonen we ook samen. De eerste twee jaren heb ik het geheim gehouden. Ze zijn erachter gekomen en waren toen heel boos. Hun eerste reactie was ook dat ik het uit moest maken. Dit weigerde ik en ik zei erbij dat ik wel uit huis zou gaan als ze het niet goed zouden keuren. Ik was toen 17. Mijn ouders wilden geen slechte relatie met mij en onder voorwaarde dat ik mijn school er niet onder zou laten lijden, hebben ze het geaccepteerd. Natuurlijk was het niet gewenst vanuit het geloof, maar ik stond erop dat ik ze anders zou verlaten en dat wilden ze niet, dus ze moesten de situatie wel accepteren. Daarna heb ik hem nog 2 jaren niet meegenomen naar huis, omdat ik me schaamde. Nu is alles goed. Zelfs oma en opa vinden hem leuk! Het voelt niet goed om "traditie" te breken, maar als je gelukkig wilt zijn moet je dat doen! Als je ouders van je houden, accepteren ze jou hoe je bent en trekken ze niks aan van de omgeving. Ik moet zeggen dat ik hun reactie erger had verwacht, maar uiteindelijk viel het mee (ook die van de rest van mijn familie). Zo streng als dat jij denkt, zijn ze misschien niet.
enn wijzigde dit bericht op 27-05-2018 10:29
4.98% gewijzigd
“I've learned that people will forget what you said, people will forget what you did, but people will never forget how you made them feel.” Maya Angelou.
zondag 27 mei 2018 10:26
TO: wat een vreselijke situatie. Ik denk dat er veel meer mensen moeten zijn die in Nederland opgegroeid zijn, kritisch denken en eigenlijk niet geloven in de koran als 'de waarheid' en het woord van God, maar daar niet voor uit durven komen en dus maar doen alsof.
Het is dapper dat je dit wilt veranderen, niet iets wilt doen dat niet bij je past.
Ik zou hulp zoeken bij je Nederlandse vriendinnen, de familie van je vriend, een maatschappelijk werker of psycholoog.
Je zult niet gelukkig worden met een Turkse, gelovige jongen.
Je ouders blijven hopelijk nog vele jaren in goede gezondheid in leven, maar op een gegeven moment worden zij ook ouder en vallen ze ooit weg. Dan moet jij nog steeds door met iets dat je alleen maar doet voor hen, waar je niet in gelooft en dat niet bij je past.
Niemand zou gedwongen moeten worden tot zo'n onmogelijke keuze... Maar ik zou toch proberen of je met veel steun en hulp van buitenaf uiteindelijk op jezelf kunt wonen en enigszins in vrijheid kunt leven op een manier die bij je past.
De adviezen over je vriend die zich bekeert tot de islam begrijp ik ook niet, sorry.
Het is dapper dat je dit wilt veranderen, niet iets wilt doen dat niet bij je past.
Ik zou hulp zoeken bij je Nederlandse vriendinnen, de familie van je vriend, een maatschappelijk werker of psycholoog.
Je zult niet gelukkig worden met een Turkse, gelovige jongen.
Je ouders blijven hopelijk nog vele jaren in goede gezondheid in leven, maar op een gegeven moment worden zij ook ouder en vallen ze ooit weg. Dan moet jij nog steeds door met iets dat je alleen maar doet voor hen, waar je niet in gelooft en dat niet bij je past.
Niemand zou gedwongen moeten worden tot zo'n onmogelijke keuze... Maar ik zou toch proberen of je met veel steun en hulp van buitenaf uiteindelijk op jezelf kunt wonen en enigszins in vrijheid kunt leven op een manier die bij je past.
De adviezen over je vriend die zich bekeert tot de islam begrijp ik ook niet, sorry.
zondag 27 mei 2018 10:44
Idd.Miss-Pippilotta schreef: ↑27-05-2018 10:26
De adviezen over je vriend die zich bekeert tot de islam begrijp ik ook niet, sorry.
Waarom zou je omwille van liefde liegen? Of die vriend moet zelf in dit geloof zijn gaan aanhangen. En daarbij: Het helpt ook niet, dit gaat veel verder dan even bekeren tot een geloof. Het gaat hier volgens mij over mensen die wel of niet bereid zijn om te accepteren dat hun dochter, nicht, tante en buurmeisje anders kiest dan de gebaande wegen. Volgens mij gaat het al dan niet bekeren van vriend hier weinig toe bijdragen.
Maar ik zou trouw blijven aan mijzelf TO, ongeacht familie, buren en vrienden die er een mening over hebben. Hopelijk heb jij wel een kring van mensen opgebouwd waarbij jij je fijn en veilig kan voelen? Mensen op wie jij terug kan en mag vallen, mocht het moeilijk en lastig worden?
“I've learned that people will forget what you said, people will forget what you did, but people will never forget how you made them feel.” Maya Angelou.
zondag 27 mei 2018 10:49
Je mag toch hopen dat een man aardig is voor zijn vrouw, gewoon omdat je aardig bent voor anderen en niet omdat ie bang is voor Allah.DuploPanda schreef: ↑27-05-2018 09:55Een moslima moet met een moslim trouwen, juist om háár te beschermen (zo wordt geredeneerd).
Een moslim vreest namelijk Allah, en omdat hij alles wil doen om hem te gehoorzamen, zal hij zijn vrouw goed behandelen.
Daarom mag een moslima ook niet trouwen met een ongelovige, omdat een ongelovige geen angst heeft voor een hogere macht.
(In uitzonderlijke gevallen mag een moslim-man overigens wél trouwen met een Christelijke of Joodse vrouw.)
Maar dat is wat ik tegen heb op sommige religies in het algemeen: Doe dit, laat dat, want anders! Van die god de boze boeman die alles ziet-geloven.
Morrigan Crow, net zo leuk als Harry Potter.
zondag 27 mei 2018 11:13
Caveira, de Turkse vrouwen die ik ken en die getrouwd zijn met een oer-Hollandse boerenheikneuter (gechargeerd uiteraard) hebben nog wel contact met hun familie. De Marokkaanse vrouwen ik ken die getrouwd zijn met een Hollander zijn stuk voor stuk verstoten.
Verder sluit ik me aan bij de post van Enn. TO, heb jij vriendinnen op wie je terug kunt vallen? Eventueel op hun families?
Mocht een vriendin van een van mijn kinderen ooit in zo'n pakket komen, dan zou ik haar met alle liefde helpen. Praktisch gezien en emotioneel gezien.
Verder sluit ik me aan bij de post van Enn. TO, heb jij vriendinnen op wie je terug kunt vallen? Eventueel op hun families?
Mocht een vriendin van een van mijn kinderen ooit in zo'n pakket komen, dan zou ik haar met alle liefde helpen. Praktisch gezien en emotioneel gezien.
zondag 27 mei 2018 11:40
Ja, zo lees ik TO ook.Kunstenkitsch schreef: ↑27-05-2018 11:14Caveira, los van deze jongen denk ik eerlijk gezegd niet dat de liefde TO's primaire reden is. Haar motivatie is volgens mij dat ze mag zijn wie ze is en dat dat lastig te verenigen valt met haar culturele achtergrond.
“I've learned that people will forget what you said, people will forget what you did, but people will never forget how you made them feel.” Maya Angelou.
zondag 27 mei 2018 11:42
Kunstenkitch,
Ik begrijp wat je bedoelt hoor, maar ineens zonder je familie door het leven moeten is hartstikke zwaar. En tenzij ze mensen heeft in haar omgeving heeft die hetzelfde meemaken als haar gaan ze haar niet begrijpen.
Daarnaast denk ik ook dat haar ouders gewoon bepaalde geloofsystemen met de paplepel ingegoten hebben gekregen, dat verander je niet zomaar. En als je dan ineens een ultimatum gaat stellen, is de kans groter dat die ouders daar negatief op reageren. Ik denk dan dat het beter is gewoon met je ouders te proberen praten, en kijken of je ze eerst aan wat kleinere dingen kunt laat wennen. Zo bouw je het op en komt de klap minder hard aan. En als blijkt dat ze daar echt niet voor open staan dan zal ze uiteindelijk gewoon voor haarzelf moeten kiezen en wel die ultimatum moet stellen. Maar ze is pas 19 ze heeft nog tijd zat, beter eerst studie afmaken en nog wat groeien als jonge vrouw.
Edit: wou nog even toevoegen dat Marokkaans of Turks echt geen verschil maakt, het hangt echt af van individuele personen of ze zich kunnen aanpassen aan dit soort situaties of niet.
Ik begrijp wat je bedoelt hoor, maar ineens zonder je familie door het leven moeten is hartstikke zwaar. En tenzij ze mensen heeft in haar omgeving heeft die hetzelfde meemaken als haar gaan ze haar niet begrijpen.
Daarnaast denk ik ook dat haar ouders gewoon bepaalde geloofsystemen met de paplepel ingegoten hebben gekregen, dat verander je niet zomaar. En als je dan ineens een ultimatum gaat stellen, is de kans groter dat die ouders daar negatief op reageren. Ik denk dan dat het beter is gewoon met je ouders te proberen praten, en kijken of je ze eerst aan wat kleinere dingen kunt laat wennen. Zo bouw je het op en komt de klap minder hard aan. En als blijkt dat ze daar echt niet voor open staan dan zal ze uiteindelijk gewoon voor haarzelf moeten kiezen en wel die ultimatum moet stellen. Maar ze is pas 19 ze heeft nog tijd zat, beter eerst studie afmaken en nog wat groeien als jonge vrouw.
Edit: wou nog even toevoegen dat Marokkaans of Turks echt geen verschil maakt, het hangt echt af van individuele personen of ze zich kunnen aanpassen aan dit soort situaties of niet.
zondag 27 mei 2018 15:33
Dat lees ik ook. Zelfs al wordt het uiteindelijk niks met deze vriend, dan nog zit ze met dezelfde verwachtingen vanuit huis die ingaan tegen haar wens qua levensinvulling. Ze gelooft dan nog steeds niet en wil waarschijnlijk niet met een wel praktizerende goedgekeurde Turkse man trouwen.Kunstenkitsch schreef: ↑27-05-2018 11:14Caveira, los van deze jongen denk ik eerlijk gezegd niet dat de liefde TO's primaire reden is. Haar motivatie is volgens mij dat ze mag zijn wie ze is en dat dat lastig te verenigen valt met haar culturele achtergrond.
dinsdag 29 mei 2018 15:04
Sowieso is er al een breuk tussen jouw vader en jouw moeder.
Dus dan zou jouw moeder echt wel begrijpen dat jij liever voor jouw geluk en vrijheid kiest dan voor het opgedwongen keurslijf van een geloof en nationaliteit waar jij zelf eigenlijk al niets meer mee te maken hebt.
Maar jouw moeder kan het ook lastig vinden om alle ellende en verwijten over zich heen te krijgen wanneer ze jouw steunt. Vooral omdat jij nog jong bent en het nog helemaal niet zeker is dat jouw huidige vriend ook jouw echtgenoot voor altijd gaat zijn. Neemt niet weg dat jouw keuze qua smaak al is bepaald.
Het zal moeilijk worden. Praat er eens over met jouw moeder in verdekte termen. Over hoe zij over zaken denkt en hoe ze denkt dat ze moet denken.
Dus dan zou jouw moeder echt wel begrijpen dat jij liever voor jouw geluk en vrijheid kiest dan voor het opgedwongen keurslijf van een geloof en nationaliteit waar jij zelf eigenlijk al niets meer mee te maken hebt.
Maar jouw moeder kan het ook lastig vinden om alle ellende en verwijten over zich heen te krijgen wanneer ze jouw steunt. Vooral omdat jij nog jong bent en het nog helemaal niet zeker is dat jouw huidige vriend ook jouw echtgenoot voor altijd gaat zijn. Neemt niet weg dat jouw keuze qua smaak al is bepaald.
Het zal moeilijk worden. Praat er eens over met jouw moeder in verdekte termen. Over hoe zij over zaken denkt en hoe ze denkt dat ze moet denken.
Disclaimer: All presented text are opinionated and present only a written account of my mental state at that time.
maandag 4 juni 2018 00:07
TO: wat naar voor je zeg. Om je een beetje te troosten: Een vriendin van me is net als jij Turkse, uit een strenggelovig gezin. Ze is al 12 jaar met haar Nederlandse vriend. na 6 jaar heeft ze het haar familie verteld. Ze waren woedend, en wilde dat ze alle contact met de jongen verbrak. Dat heeft ze niet gedaan, maar tegen haar ouders gezegd van wel.
Een maand geleden heeft ze het weer tegen haar ouders verteld: dat ze met hem wil trouwen. Haar ouders waren weer boos, maar met behulp van de bevriende Turkse Nederlanders hebben ze het weten te sussen. Hij heeft zich bekeerd tot de islam (zo ongelovig als wat, maar het is maar voor het idee), gaat een beetje Turks leren en ze is vorige week met hem getrouwd.
Ik bedoel maar: zij zat in dezelfde situatie als jij, dacht dat ze met een Turkse jongen zou moeten eindigen waar ze niet van hield, maar is na hard knokken voor haar eigen geluk nu toch met de jongen waarvan ze houdt. Dus houdt hoop, en probeer inderdaad andere moslims/ Turken in te schakelen om je ouders op andere gedachten te brengen. Het is vooral belangrijk wat de gemeenschap vindt, en als die je helpen ben je al een heel eind!
Een maand geleden heeft ze het weer tegen haar ouders verteld: dat ze met hem wil trouwen. Haar ouders waren weer boos, maar met behulp van de bevriende Turkse Nederlanders hebben ze het weten te sussen. Hij heeft zich bekeerd tot de islam (zo ongelovig als wat, maar het is maar voor het idee), gaat een beetje Turks leren en ze is vorige week met hem getrouwd.
Ik bedoel maar: zij zat in dezelfde situatie als jij, dacht dat ze met een Turkse jongen zou moeten eindigen waar ze niet van hield, maar is na hard knokken voor haar eigen geluk nu toch met de jongen waarvan ze houdt. Dus houdt hoop, en probeer inderdaad andere moslims/ Turken in te schakelen om je ouders op andere gedachten te brengen. Het is vooral belangrijk wat de gemeenschap vindt, en als die je helpen ben je al een heel eind!
maandag 4 juni 2018 00:59
Dan is het toch te belachelijk voor woorden dat hij zich moest bekeren alleen omdat hij met haar een leven wilde opbouwen.arnhemdegekste schreef: ↑04-06-2018 00:07TO: wat naar voor je zeg. Om je een beetje te troosten: Een vriendin van me is net als jij Turkse, uit een strenggelovig gezin. Ze is al 12 jaar met haar Nederlandse vriend. na 6 jaar heeft ze het haar familie verteld. Ze waren woedend, en wilde dat ze alle contact met de jongen verbrak. Dat heeft ze niet gedaan, maar tegen haar ouders gezegd van wel.
Een maand geleden heeft ze het weer tegen haar ouders verteld: dat ze met hem wil trouwen. Haar ouders waren weer boos, maar met behulp van de bevriende Turkse Nederlanders hebben ze het weten te sussen. Hij heeft zich bekeerd tot de islam (zo ongelovig als wat, maar het is maar voor het idee), gaat een beetje Turks leren en ze is vorige week met hem getrouwd.
Ik bedoel maar: zij zat in dezelfde situatie als jij, dacht dat ze met een Turkse jongen zou moeten eindigen waar ze niet van hield, maar is na hard knokken voor haar eigen geluk nu toch met de jongen waarvan ze houdt. Dus houdt hoop, en probeer inderdaad andere moslims/ Turken in te schakelen om je ouders op andere gedachten te brengen. Het is vooral belangrijk wat de gemeenschap vindt, en als die je helpen ben je al een heel eind!
Ik heb schoon genoeg van die opgedrongen geloven.
maandag 4 juni 2018 07:37
maandag 4 juni 2018 10:46
Helemaal mee eens.
Als hij zich oprecht bekeert want door zijn liefje de islam ontdekt, prima, maar dit slaat nergens op.
Hoe gaat dat eigenlijk precies in zijn werk, moslim worden? Is er niemand van de moskee of zo die checkt of het wel echt is?
Morrigan Crow, net zo leuk als Harry Potter.
maandag 4 juni 2018 10:58
En als je hem gewoon eens meeneemt naar huis als ‘vriend’ of als ‘broer van een vriendin’ zodat je moeder hem eens ziet. Daarna vragen of ze hem aardig vond. En daarna eens vragen “mam stel deze jongen is de jongen waar ik verliefd op ben. Wat zou je daar van vinden?”
Ik zou het zeker niet lang meer verborgen gaan houden. Zoiets komt altijd uit. En ik denk dat ze het liever van jou hoort dan van iemand anders.
Ik zou het zeker niet lang meer verborgen gaan houden. Zoiets komt altijd uit. En ik denk dat ze het liever van jou hoort dan van iemand anders.
maandag 4 juni 2018 11:19
Het gaat waarschijnlijk niet alleen om bekeren tot de Islam, maar waarschijnlijk ook omdat haar vriend niet Turks is. Ik heb zelf een lange relatie gehad met een Turks meisje die het mede om die reden niet durfde te vertellen.
Al is er geen haar op mijn hoofd die er aan dacht om me te bekeren. Wat is nog erger dan een religie bekritiseren dan er onoprecht aan mee te gaan doen. Ook dat gaat vroeg of laat fout.
Het beste om te doen is:
(1) Niet vertellen
(2) Bijbaantje nemen, geld opzij zetten
(3) Verhuizing plannen
(4) Brief schrijven waarin je uitleg geeft wat je doet en waarom je dat doet
(5) Op jezelf gaan wonen
Als de situatie uit de hand dreigt te lopen: contact leggen met de politie en eventueel op een ander (geheim) adres gaan wonen). Overweeg zelfs een blijf-van-mijn-lijf-huis waar tegenwoordig vooral onderdrukte islamitische meiden en vrouwen wonen.(7) Lees verhalen als die van Salima Belhaj. Zij is ook weggelopen bij haar ouders, je kan ook contact met haar zoeken op Twitter: https://www.vn.nl/interview-salima-belhaj/
maandag 4 juni 2018 11:22
Lol, in de Islam is het gewoon toegestaan om je vrouw te mishandelen of gevangen te houden. In Nederland zitten naar schatting duizenden vrouwen opgesloten in hun eigen huis omdat hun islamitische man de vrouw "beschermt". De enige reden waarom een moslimmeisje niet met een Nederlandse jongen een relatie mag onderhouden is het feit dat ze anders een schaap kwijt zijn. Iedere religie heeft er baat bij om de eigen kudde zo groot mogelijk te houden en probeert door middel van regeltjes en dwang de kudde bij elkaar te houden en uit te breiden.DuploPanda schreef: ↑27-05-2018 09:55Een moslima moet met een moslim trouwen, juist om háár te beschermen (zo wordt geredeneerd).
Een moslim vreest namelijk Allah, en omdat hij alles wil doen om hem te gehoorzamen, zal hij zijn vrouw goed behandelen.
Daarom mag een moslima ook niet trouwen met een ongelovige, omdat een ongelovige geen angst heeft voor een hogere macht.
(In uitzonderlijke gevallen mag een moslim-man overigens wél trouwen met een Christelijke of Joodse vrouw.)
maandag 4 juni 2018 11:24
Wat jij vindt doet er niet zoveel toe. Zij leeft net haar ouders. Dezelfde ouders die de dienst uitmaken. Ik zou dus nooit advies vragen aan iemand met een Westerse achtergrond, want die zeggen doorgaans hetzelfde. Praat met een imam en laat je door iemand adviseren die er verstand van heeft TO.strontvlieg schreef: ↑26-05-2018 23:37Maar ik vind niet dat je als ouders mag verwachten dat je kinderen braaf in het straatje van de islam gaan lopen en bijvoorbeeld accepteren dat ze uitgehuwelijkt worden en niks mogen beginnen met nerderlandse jongens terwijl ze wel in de nerderlandse cultuur zijn opgegroeid.
maandag 4 juni 2018 11:45
Gewoon naar het moment toewerken dat je weg kan gaan. Ouders die bepalen hoe jij je leven moet leiden, dat is ongezond. Dat heeft niets met de achtergrond te maken, dat gaat in iedere cultuur uiteindelijk fout. Juist "Westerse" mensen komen vaak met onzinnige verhaaltjes als nog "even praten", "bekeren van" of "afwachten enzovoort. Deze meid wordt bij haar ouders gewoon doodongelukkig. En juist in Turks-Islamitische kringen zul je stevige maatregelen moeten meenemen: weggaan. Het verhaal van Salima Belhaj is interessant: https://www.vn.nl/interview-salima-belhaj/Koi* schreef: ↑04-06-2018 11:24Wat jij vindt doet er niet zoveel toe. Zij leeft net haar ouders. Dezelfde ouders die de dienst uitmaken. Ik zou dus nooit advies vragen aan iemand met een Westerse achtergrond, want die zeggen doorgaans hetzelfde. Praat met een imam en laat je door iemand adviseren die er verstand van heeft TO.
Zelf heb ik ooit een relatie gehad met een Turks meisje. Dat ging uiteindelijk uit om veel van bovengenoemde redenen (haar ouders wilde het niet, keurde het af en zo'n imam is al helemaal niet te spreken over Nederlandse jongens). Jaren later stond ze ineens bij me voor de deur om te zeggen dat ze uiteindelijk uit dat Turkse wereldje was gestapt en voor zichzelf had gekozen.
Andere leestips:
- Een bruid van thuis; het verhaal van een gedwongen huwelijk (Ayşe)
- De Turkse bruid (Necla Kelek)
- Ongeschreven tradities; een Turks-Nederlandse vrouw over haar leven tussen twee culturen (Halime)
- Verstrikt in jullie leugens (Inci Y.)
- Ik wilde alleen maar vrij zijn (Hülya Kalkan)
Kortom, genoeg redenen om weg te gaan bij je ouders. Met vriend of zonder vriend.
maandag 4 juni 2018 12:03
Sorry hoor, maar net als deze zie ik hier zoveel posts van mensen die echt totaal niet snappen waar ze over praten... Ongetwijfeld goedbedoeld hoor.Eloa schreef: ↑04-06-2018 10:58En als je hem gewoon eens meeneemt naar huis als ‘vriend’ of als ‘broer van een vriendin’ zodat je moeder hem eens ziet. Daarna vragen of ze hem aardig vond. En daarna eens vragen “mam stel deze jongen is de jongen waar ik verliefd op ben. Wat zou je daar van vinden?”
Ik zou het zeker niet lang meer verborgen gaan houden. Zoiets komt altijd uit. En ik denk dat ze het liever van jou hoort dan van iemand anders.
Het is echt uitgesloten dat je zomaar een jongen meer naar huis neemt. Dus ook niet op deze manier, hiermee zou hij als potentiële echtgenoot sowieso al afgedaan hebben voor de familie.
maandag 4 juni 2018 12:29
TS, zorg eerst dat je je studie afmaakt, dan sta je sterker en heb je meer te zeggen. Tegen die tijd zul je ook wel weten of je echt zo goed bij elkaar past en of hij echt voor je gaat. 19 is echt nog heel erg jong, ook voor hem, de gemiddelde Nederlandse jongen heeft het geduld niet om te wachten.
Mocht je tegen die tijd nog samen zijn, dan zou je het kunnen vertellen en als hij zich (voor de vorm) bekeerd, dan hebben jullie er iig alles aan gedaan om je familie gerust te stellen. De kans is best groot dat ze wel bijdraaien, familiebanden zijn nou eenmaal toch heel sterk, eventuele kleinkinderen maken vaak veel goed.
Ik vind het wel heel makkelijk gezegd van iedereen dat je maar moet breken met je familie en op je 19 voor de 'liefde van je leven', die misschien over een jaar wel weg is, je hele familie moet opgeven. Voor Nederlanders is dit heel makkelijk gezegd, want ze hebben vaak al niet zo'n sterke band, in andere culturen is dit vaak veel sterker. En Nederlanders zien dit altijd alleen maar als negatief en bemoeizuchtig, maar het heel ook hele mooie kanten, met heel veel warmte en zorg voor elkaar. Dat is denk ik iets wat je niet kunt begrijpen als je het niet hebt meegemaakt.
En misschien zie jij nu als jongere ook wel alleen de mooie en makkelijke kanten van Nederlands zijn, maar wat ik zie is dat mensen naarmate ze ouder worden, toch wel zien wat voor meerwaarde hun cultuur heeft, en dat al die vrijheid, en de best koude Nederlandse cultuur ook een keerzijde heeft. Misschien verander jij ook no wel, en dat hoeft echt niet 100% super streng Turks te zijn, maar wellicht dat je bepaalde normen en waarden toch wel waardevol vindt en wilt meegeven bijvoorbeeld. Dus maak geen overhaaste beslissingen, je bent nog zo jong.
Ik denk dat je veel meer bereikt door een middenweg te zoeken, hen niet onnodig te kwetsen, voor jezelf zekerheden in te bouwen, het zoveel mogelijk op hun manier te doen, maar wél met iemand die jou gelukkig maakt en die echt bij jou past. Dan heb je een veel grotere kans dat je uiteindelijk zelf gelukkig wordt en dat je familie ook bijdraait omdat ze ook wel zullen zien dat jij het op de juiste manier hebt aangepakt.
In die Turkse gemeenschap van jou zullen ergens ook wel een paar getrouwd zijn met een Nederlander. En het zal niet makkelijk zijn, maar als iemand zich inleeft en zijn best doet om rekening te houden met jullie cultuur dan zie je toch ook vaak genoeg dat zo iemand uiteindelijk toch wel warm en enthousiast wordt verwelkomd als het eenmaal zo ver is dat ze gaan trouwen. En mocht dat uiteindelijk niet zo voor jullie gelden, dan weet jij iig dat het niet aan jullie heeft gelegen.
Mocht je tegen die tijd nog samen zijn, dan zou je het kunnen vertellen en als hij zich (voor de vorm) bekeerd, dan hebben jullie er iig alles aan gedaan om je familie gerust te stellen. De kans is best groot dat ze wel bijdraaien, familiebanden zijn nou eenmaal toch heel sterk, eventuele kleinkinderen maken vaak veel goed.
Ik vind het wel heel makkelijk gezegd van iedereen dat je maar moet breken met je familie en op je 19 voor de 'liefde van je leven', die misschien over een jaar wel weg is, je hele familie moet opgeven. Voor Nederlanders is dit heel makkelijk gezegd, want ze hebben vaak al niet zo'n sterke band, in andere culturen is dit vaak veel sterker. En Nederlanders zien dit altijd alleen maar als negatief en bemoeizuchtig, maar het heel ook hele mooie kanten, met heel veel warmte en zorg voor elkaar. Dat is denk ik iets wat je niet kunt begrijpen als je het niet hebt meegemaakt.
En misschien zie jij nu als jongere ook wel alleen de mooie en makkelijke kanten van Nederlands zijn, maar wat ik zie is dat mensen naarmate ze ouder worden, toch wel zien wat voor meerwaarde hun cultuur heeft, en dat al die vrijheid, en de best koude Nederlandse cultuur ook een keerzijde heeft. Misschien verander jij ook no wel, en dat hoeft echt niet 100% super streng Turks te zijn, maar wellicht dat je bepaalde normen en waarden toch wel waardevol vindt en wilt meegeven bijvoorbeeld. Dus maak geen overhaaste beslissingen, je bent nog zo jong.
Ik denk dat je veel meer bereikt door een middenweg te zoeken, hen niet onnodig te kwetsen, voor jezelf zekerheden in te bouwen, het zoveel mogelijk op hun manier te doen, maar wél met iemand die jou gelukkig maakt en die echt bij jou past. Dan heb je een veel grotere kans dat je uiteindelijk zelf gelukkig wordt en dat je familie ook bijdraait omdat ze ook wel zullen zien dat jij het op de juiste manier hebt aangepakt.
In die Turkse gemeenschap van jou zullen ergens ook wel een paar getrouwd zijn met een Nederlander. En het zal niet makkelijk zijn, maar als iemand zich inleeft en zijn best doet om rekening te houden met jullie cultuur dan zie je toch ook vaak genoeg dat zo iemand uiteindelijk toch wel warm en enthousiast wordt verwelkomd als het eenmaal zo ver is dat ze gaan trouwen. En mocht dat uiteindelijk niet zo voor jullie gelden, dan weet jij iig dat het niet aan jullie heeft gelegen.
maandag 4 juni 2018 12:48
Zo Taqwa, dat zijn wel wat vooroordelen richting de Nederlandse cultuur. Ik, als Nederlandse, vind de Nederlandse cultuur helemaal niet koud. Zo kom ik uit een warm nest waar we elkaar waarderen om wie we zijn en waar we allemaal veel van elkaar houden en helpen waar nodig. (en nee, dit beperkt zich niet alleen tot de ouders) Het is niet zo dat al die Nederlanders elkaar maar in de stront laten zakken en geen genegenheid voor elkaar voelen!
Je kan het namelijk ook omkeren: door die 'koude Nederlandse cultuur' mag je je tenminste ontplooien tot wie jij bent. Dit heb ik persoonlijk honderd keer liever dan het dogmatische, rigide denken dat vanuit de islamitische culturen gaat.
En dat de 'gemiddelde Nederlandse jongen' niet het geduld heeft om te wachten gaat ook niet helemaal op. Genoeg aardige Nederlandse jongens die echt meer snappen dan je denkt hoor! Daarnaast gaat het TO volgens mij niet eens om die aardige Nederlandse knul, maar om de verwachtingen van haar cultuur waar ze niet aan wil of kan voldoen.
Je kan het namelijk ook omkeren: door die 'koude Nederlandse cultuur' mag je je tenminste ontplooien tot wie jij bent. Dit heb ik persoonlijk honderd keer liever dan het dogmatische, rigide denken dat vanuit de islamitische culturen gaat.
En dat de 'gemiddelde Nederlandse jongen' niet het geduld heeft om te wachten gaat ook niet helemaal op. Genoeg aardige Nederlandse jongens die echt meer snappen dan je denkt hoor! Daarnaast gaat het TO volgens mij niet eens om die aardige Nederlandse knul, maar om de verwachtingen van haar cultuur waar ze niet aan wil of kan voldoen.
