Relaties
alle pijlers
31 jaar, dochter van 2, ziek, verlies baan en numan
dinsdag 10 juli 2018 20:22
Ik ben 31 jaar en al de helft van m'n leven samen met mijn eerste echte liefde. Sinds zeven jaar wonen we samen, waarvan nog net geen drie jaar in onze nieuwbouwwoning. Bijna twee jaar geleden hebben we een prachtige dochter gekregen.
Meteen na de bevalling ben ik ziek geworden. De hele malle molen door (zie andere topics) maar ze kunnen niks vinden. Ik heb met name last van duizeligheid, slecht zicht, slappe benen en pijnlijke spieren. Dat maakt het hele leven erg zwaar, zeker met zo een kleintje om voor te zorgen. Maar toch blijf ik positief en heb ik zelfs eind vorig jaar, na 8,5 jaar, de stap gemaakt om ergens anders te gaan werken. Omdat er toch niks ernstigs aan de hand zou zijn zeggen de specialisten en omdat een frisse start elders misschien juist voor wat rust zou zorgen en ik me lichamelijk misschien ook beter zou gaan voelen. Helaas ben ik in m'n proeftijd duizeliger geworden en zijn de klachten verergerd waardoor ik mijn werk als officemanager (pc werk) door zichtklachten niet meer uit kan voeren. Nieuwe werkgever heeft al gezegd mij aan het eind van het jaar geen verlenging te geven (door mijn ziek zijn). Ik heb dus eind van het jaar geen werk meer. Ik werk nu vier uur per dag, en dat is ontzettend zwaar maar ik doe wat ik kan. Ondanks de waslijst aan klachten probeer ik nog alles te blijven doen met uiteraard af en toe pas op de plaats. Ik doe nog mijn taken in het huishouden, kook, zorg voor m'n lieve dochter en probeer daarnaast nog een 'gezellige' vrouw te zijn voor mijn man en vriendin voor m'n omgeving etc. Alleen het loeizwaar.. ik heb de hele dag zo'n spierpijn, krachtverlies in m'n handen dus een appel schillen gaat al moeilijk, en mijn benen voelen loodzwaar en slapjes. Ik ben zo moe hoewel slapen geen probleem is.
Tis gewoon een heftige periode en ik probeer positief te blijven. Maar gisteren kon ik het even niet aan. M'n man kwam thuis en die is (zeker de laatste drie weken) ontzettend hard aan het werk om promotie te maken zodat we in onze huidige woning kunnen blijven wonen. Hij werkt zo'n 60 uur. De woning is vrij duur en gekocht op twee salarissen; stom dus! Maar omdat ie zo moe is als hij thuiskomt voelde ik een afstand tussen ons. Weinig echt contact en mijn radartjes gingen gek doen. Ik knapte gewoon en zei dat we misschien maar uit elkaar moesten gaan want dit werkt niet. Ik voelde me eenzaam en wilde aandacht en begrijp me goed.. dit is uiteraard super kinderachtig op deze manier. Maar van het weekend zei ik ook dat ik even wilde praten/knuffelen/weet ik veel, en toen zei ie weer dat ie echt te moe was en dat ik dan m'n zusje of vriendin moest bellen. Hij was kapot. Het was dus een snak naar aandacht.. ik trok het gewoon niet meer.
Hij is vervolgens gaan sporten, kwam terug en zei dat het idd goed is om er mee te stoppen. Ik wilde dit helemaal niet! Ik heb het uitgelegd maar hij zegt dat er iets geknapt is na gisteren. Zijn gevoel is anders. Hij werkt zich de pokkelpleuris om ons overeind te houden en ik snak naar aandacht waar hij te moe voor is en dan zeg ik zoiets! Hoe durf ik. En tot nu toe blijft hij hierbij. Mijn man gaat dus door 1 fucking kutopmerking van mij er vandoor! Ik voel me zo niks.. 15 jaar gooit hij weg, we hebben een kindje en koopwoning. Een week geleden zei hij nog tegen me dat ie me nooit zou verlaten door mijn ziekzijn en dat we hier samen doorheen gaan. Wat dan ook! Hij hield van me en was gek op mij. Wie is deze man.. ik ken 'm niet meer. Is het echt zo erg wat ik heb gezegd.. ik had gwn ff een kutdag met een ziek kind, weinig slaap, onzekerheid etc.. dit doe je toch niet zo. Ik kan er met m'n kop gewoon niet bij. Ik kan het niet bevatten.
Ik heb me al die tijd groot gehouden voor m'n dochter maar nu ben ik op.. ik zie 't niet meer zitten. Voel me eenzaam, zo eenzaam. Hij zegt dat hij niet loog tegen mij en dat zijn woorden vorige week echt waren.. hoe dan?! Ik denk dat ie mijn ziek zijn wel gewoon zat is en nu carierre wil maken en pas ik niet meer in z'n toekomstplaatje. Hij zegt dat er echt geen ander in het spel is.. Tis of ik met een vreemde praat..
Ik ben op, echt op.
Meteen na de bevalling ben ik ziek geworden. De hele malle molen door (zie andere topics) maar ze kunnen niks vinden. Ik heb met name last van duizeligheid, slecht zicht, slappe benen en pijnlijke spieren. Dat maakt het hele leven erg zwaar, zeker met zo een kleintje om voor te zorgen. Maar toch blijf ik positief en heb ik zelfs eind vorig jaar, na 8,5 jaar, de stap gemaakt om ergens anders te gaan werken. Omdat er toch niks ernstigs aan de hand zou zijn zeggen de specialisten en omdat een frisse start elders misschien juist voor wat rust zou zorgen en ik me lichamelijk misschien ook beter zou gaan voelen. Helaas ben ik in m'n proeftijd duizeliger geworden en zijn de klachten verergerd waardoor ik mijn werk als officemanager (pc werk) door zichtklachten niet meer uit kan voeren. Nieuwe werkgever heeft al gezegd mij aan het eind van het jaar geen verlenging te geven (door mijn ziek zijn). Ik heb dus eind van het jaar geen werk meer. Ik werk nu vier uur per dag, en dat is ontzettend zwaar maar ik doe wat ik kan. Ondanks de waslijst aan klachten probeer ik nog alles te blijven doen met uiteraard af en toe pas op de plaats. Ik doe nog mijn taken in het huishouden, kook, zorg voor m'n lieve dochter en probeer daarnaast nog een 'gezellige' vrouw te zijn voor mijn man en vriendin voor m'n omgeving etc. Alleen het loeizwaar.. ik heb de hele dag zo'n spierpijn, krachtverlies in m'n handen dus een appel schillen gaat al moeilijk, en mijn benen voelen loodzwaar en slapjes. Ik ben zo moe hoewel slapen geen probleem is.
Tis gewoon een heftige periode en ik probeer positief te blijven. Maar gisteren kon ik het even niet aan. M'n man kwam thuis en die is (zeker de laatste drie weken) ontzettend hard aan het werk om promotie te maken zodat we in onze huidige woning kunnen blijven wonen. Hij werkt zo'n 60 uur. De woning is vrij duur en gekocht op twee salarissen; stom dus! Maar omdat ie zo moe is als hij thuiskomt voelde ik een afstand tussen ons. Weinig echt contact en mijn radartjes gingen gek doen. Ik knapte gewoon en zei dat we misschien maar uit elkaar moesten gaan want dit werkt niet. Ik voelde me eenzaam en wilde aandacht en begrijp me goed.. dit is uiteraard super kinderachtig op deze manier. Maar van het weekend zei ik ook dat ik even wilde praten/knuffelen/weet ik veel, en toen zei ie weer dat ie echt te moe was en dat ik dan m'n zusje of vriendin moest bellen. Hij was kapot. Het was dus een snak naar aandacht.. ik trok het gewoon niet meer.
Hij is vervolgens gaan sporten, kwam terug en zei dat het idd goed is om er mee te stoppen. Ik wilde dit helemaal niet! Ik heb het uitgelegd maar hij zegt dat er iets geknapt is na gisteren. Zijn gevoel is anders. Hij werkt zich de pokkelpleuris om ons overeind te houden en ik snak naar aandacht waar hij te moe voor is en dan zeg ik zoiets! Hoe durf ik. En tot nu toe blijft hij hierbij. Mijn man gaat dus door 1 fucking kutopmerking van mij er vandoor! Ik voel me zo niks.. 15 jaar gooit hij weg, we hebben een kindje en koopwoning. Een week geleden zei hij nog tegen me dat ie me nooit zou verlaten door mijn ziekzijn en dat we hier samen doorheen gaan. Wat dan ook! Hij hield van me en was gek op mij. Wie is deze man.. ik ken 'm niet meer. Is het echt zo erg wat ik heb gezegd.. ik had gwn ff een kutdag met een ziek kind, weinig slaap, onzekerheid etc.. dit doe je toch niet zo. Ik kan er met m'n kop gewoon niet bij. Ik kan het niet bevatten.
Ik heb me al die tijd groot gehouden voor m'n dochter maar nu ben ik op.. ik zie 't niet meer zitten. Voel me eenzaam, zo eenzaam. Hij zegt dat hij niet loog tegen mij en dat zijn woorden vorige week echt waren.. hoe dan?! Ik denk dat ie mijn ziek zijn wel gewoon zat is en nu carierre wil maken en pas ik niet meer in z'n toekomstplaatje. Hij zegt dat er echt geen ander in het spel is.. Tis of ik met een vreemde praat..
Ik ben op, echt op.
dinsdag 10 juli 2018 20:30
Rustig aan, je klinkt in paniek.
Ten eerste, wat rot voor je die lichamelijke klachten.
Kunnen jullie niet anders gaan wonen, dus woning verkopen en dan op een flat oid?
Of een deel van jullie woning verhuren, dus bijvoorbeeld een student op kamers?
Je hebt je baan nu nog dus nog tijd om een oplossing te verzinnen. Daarnaast heb jena ontslag recht op WW. Misschien kun je je wel helemaal ziekmelden (sorry forum, zeer been ik weet het) om even goed pas op de plaats te maken en je medische verhaal eens goed uit te zoeken .
Je wordt toch niet verlengd en je gaat zo te horen over al je grenzen heen nu.
Dit klinkt te zwaar voor jullie beiden en uit elkaar gaat het praktische probleem niet oplossen maar vergroten.
Misschien kun je hulp zoeken tbv je relatie. Maar zomaar uit elkaar, al zou hij willen, hoe dan.
Sterkte.
Ten eerste, wat rot voor je die lichamelijke klachten.
Kunnen jullie niet anders gaan wonen, dus woning verkopen en dan op een flat oid?
Of een deel van jullie woning verhuren, dus bijvoorbeeld een student op kamers?
Je hebt je baan nu nog dus nog tijd om een oplossing te verzinnen. Daarnaast heb jena ontslag recht op WW. Misschien kun je je wel helemaal ziekmelden (sorry forum, zeer been ik weet het) om even goed pas op de plaats te maken en je medische verhaal eens goed uit te zoeken .
Je wordt toch niet verlengd en je gaat zo te horen over al je grenzen heen nu.
Dit klinkt te zwaar voor jullie beiden en uit elkaar gaat het praktische probleem niet oplossen maar vergroten.
Misschien kun je hulp zoeken tbv je relatie. Maar zomaar uit elkaar, al zou hij willen, hoe dan.
Sterkte.
dinsdag 10 juli 2018 20:31
Rustig aan, je klinkt in paniek.
Ten eerste, wat rot voor je die lichamelijke klachten.
Kunnen jullie niet anders gaan wonen, dus woning verkopen en dan op een flat oid?
Of een deel van jullie woning verhuren, dus bijvoorbeeld een student op kamers?
Je hebt je baan nu nog dus nog tijd om een oplossing te verzinnen. Daarnaast heb jena ontslag recht op WW. Misschien kun je je wel helemaal ziekmelden (sorry forum, zeer been ik weet het) om even goed pas op de plaats te maken en je medische verhaal eens goed uit te zoeken .
Je wordt toch niet verlengd en je gaat zo te horen over al je grenzen heen nu.
Dit klinkt te zwaar voor jullie beiden en uit elkaar gaat het praktische probleem niet oplossen maar vergroten.
Misschien kun je hulp zoeken tbv je relatie. Maar zomaar uit elkaar, al zou hij willen, hoe dan.
Sterkte.
Ten eerste, wat rot voor je die lichamelijke klachten.
Kunnen jullie niet anders gaan wonen, dus woning verkopen en dan op een flat oid?
Of een deel van jullie woning verhuren, dus bijvoorbeeld een student op kamers?
Je hebt je baan nu nog dus nog tijd om een oplossing te verzinnen. Daarnaast heb jena ontslag recht op WW. Misschien kun je je wel helemaal ziekmelden (sorry forum, zeer been ik weet het) om even goed pas op de plaats te maken en je medische verhaal eens goed uit te zoeken .
Je wordt toch niet verlengd en je gaat zo te horen over al je grenzen heen nu.
Dit klinkt te zwaar voor jullie beiden en uit elkaar gaat het praktische probleem niet oplossen maar vergroten.
Misschien kun je hulp zoeken tbv je relatie. Maar zomaar uit elkaar, al zou hij willen, hoe dan.
Sterkte.
dinsdag 10 juli 2018 20:31
Maar ik ben ook de laatste die dat zegt! Daarom doe ik alles om het hem te ontzorgen: huishouden, dochter, ik klaag weinig over mijn klachten en pijntjes en zorg dat er gekookt is als hij thuiskomt. Savonds kan hij gewoon sporten of op de bank ploffen en tv kijken. Ik geef altijd de kleine te eten, douchen en breng haar op bed. Dat heeft hij misschien 20x in haar hele leventje gedaan. Ik weet dondersgoed hoe zwaar het is.. mag ik dan niet een keertje breken. En moet dat ervoor zorgen dat hij me verlaat. Kennelijk wel dus.
dinsdag 10 juli 2018 20:31
Rustig. Je man werkt zich inderdaad helemaal kapot, en heeft net zo veel recht op moedeloos zijn als jij. Het is ook niet één opmerking van jou, maar hij moet in zijn eentje de hypotheek op brengen. Dat is een enorme verantwoordelijkheid.
Het is niet eerlijk om hem nu zo af te schilderen als leugenaar. Je verdedigt je eigen uitbarsting imo te veel en vergeeft hem zijn gevoelens niet.
Volgens mij zou het beter zijn als de nood tot zo veel werken minder zou worden. Als jij niet kunt werken (maar men kan ook niets vinden, heb je wel therapie of zo?) dan is goedkoper wonen wellicht een betere keuze.
Overigens, hoe zie jij het voor je om op je zelf te gaan wonen dan? Je krijgt enkel ww, hebt gewoon sollicitatie plicht en na die periode bijstand.
Het is niet eerlijk om hem nu zo af te schilderen als leugenaar. Je verdedigt je eigen uitbarsting imo te veel en vergeeft hem zijn gevoelens niet.
Volgens mij zou het beter zijn als de nood tot zo veel werken minder zou worden. Als jij niet kunt werken (maar men kan ook niets vinden, heb je wel therapie of zo?) dan is goedkoper wonen wellicht een betere keuze.
Overigens, hoe zie jij het voor je om op je zelf te gaan wonen dan? Je krijgt enkel ww, hebt gewoon sollicitatie plicht en na die periode bijstand.
dinsdag 10 juli 2018 20:33
dinsdag 10 juli 2018 20:33
Bedankt voor de tip.. das wel een idee.
dinsdag 10 juli 2018 20:33
dinsdag 10 juli 2018 20:34
Je hebt het in een emotie gezegd en emoties laten soms dingen met je doen. Hij reageert vervolgens in zijn emotie hierop. Die verbinding is er dus op het moment niet. Een emotie wordt gevoed, dus ja hij zegt het te willen stoppen. Maar het is beter als je hem even laat. Hij is ook op en moe en dan kan communiceren na zo'n opmerking averrechts werken.
Heel erg vervelend voor je. Is het niet iets psychisch? Ik heb ook veel klachten gehad en ben toen op psychologisch gebied aan de slag gegaan. Ik was ook helemaal op. Sterkte!
Heel erg vervelend voor je. Is het niet iets psychisch? Ik heb ook veel klachten gehad en ben toen op psychologisch gebied aan de slag gegaan. Ik was ook helemaal op. Sterkte!
dinsdag 10 juli 2018 20:35
Ik denk dat jullie allebei moe en op zijn (van ziek zijn, tegenslagen, veranderingen, hard werken etc) en momenteel even uit elkaar 'gegroeid' zijn. Jullie hebben zoals ik het lees de laatste jaren ook niet echt aan elkaar gewerkt cq kunnen werken. Kom beiden tot rust en bespreek het eens samen op een beter moment.
dinsdag 10 juli 2018 20:36
Dit, jullie doen beiden je uiterste best en hebben het loodzwaar. Dan lijkt het uitzichtloos en allemaal voor niks.
Praat, praat, praat en vraag om hulp bij familie en vrienden.
dinsdag 10 juli 2018 20:37
Ik adviseer je eigenlijk ook om je volledig ziek te melden. Je hebt je energie nu even voor andere dingen nodig.
Als je contract is afgelopen, maak je volgens mij nog steeds gewoon aanspraak op een ziektewetuitkering en daarna ook nog eens op ww.
Kom eerst maar eens een beetje tot jezelf. Of dat uit elkaar gaan nu wel of niet gaat gebeuren. En stop meteen maar met het pleasen van je man en je omgeving - wees een lieve moeder en verder heb je je handen wel genoeg aan jezelf, lijkt me zo.
Als je contract is afgelopen, maak je volgens mij nog steeds gewoon aanspraak op een ziektewetuitkering en daarna ook nog eens op ww.
Kom eerst maar eens een beetje tot jezelf. Of dat uit elkaar gaan nu wel of niet gaat gebeuren. En stop meteen maar met het pleasen van je man en je omgeving - wees een lieve moeder en verder heb je je handen wel genoeg aan jezelf, lijkt me zo.
dinsdag 10 juli 2018 20:39
Verhaal van man:
Ik werk 60 uur per week, heb een dochter van 2 en een vrouw die veel klachten heeft maar waar men geen oorzaak van kan vinden. We hebben het huis op twee salarissen gekocht, maar mijn vrouw verliest aan het eind van het jaar haar baan.
Ik kwam oververmoeid thuis en mijn vrouw had gekookt. Toen we aan het eten waren (ik zei niet veel want ik was gesloopt) zei ze in eens dat ze uit elkaar wilde, terwijl we een dochtertje van 2 hebben en ik haar beloofd heb niet weg te gaan om haar ziekte.
Ik had de energie niet om mij te verdedigen en ben gaan sporten. Daar na heb ik haar verteld dat ik mij zelf helemaal kapot werk, hoe ze durft te zeggen dat we maar uit elkaar moeten gaan. Er iets in mij is geknapt, ik heb haar gezegd dat het inderdaad beter is dat we uit elkaar gaan.
Ik werk 60 uur per week, heb een dochter van 2 en een vrouw die veel klachten heeft maar waar men geen oorzaak van kan vinden. We hebben het huis op twee salarissen gekocht, maar mijn vrouw verliest aan het eind van het jaar haar baan.
Ik kwam oververmoeid thuis en mijn vrouw had gekookt. Toen we aan het eten waren (ik zei niet veel want ik was gesloopt) zei ze in eens dat ze uit elkaar wilde, terwijl we een dochtertje van 2 hebben en ik haar beloofd heb niet weg te gaan om haar ziekte.
Ik had de energie niet om mij te verdedigen en ben gaan sporten. Daar na heb ik haar verteld dat ik mij zelf helemaal kapot werk, hoe ze durft te zeggen dat we maar uit elkaar moeten gaan. Er iets in mij is geknapt, ik heb haar gezegd dat het inderdaad beter is dat we uit elkaar gaan.
dinsdag 10 juli 2018 20:40
Is het een idee om samen relatietherapie te proberen?
Het consultatiebureau is naar mijn idee niet geschikt voor dit soort problemen.
Ik vind eigenlijk, wanneer je kinderen hebt, je het aan hen verplicht bent om het uiterste te proberen om je relatie te doen slagen. Mocht je daarna tot de conclusie komen dat het beter is te stoppen, dan kun je iig jezelf niet verwijten dat je niks hebt gedaan. En in sommige gevallen kan het ook helpen om goed uit elkaar te gaan, zonder ruzie of wrok. Ook dat is in het belang van je kind.
Het consultatiebureau is naar mijn idee niet geschikt voor dit soort problemen.
Ik vind eigenlijk, wanneer je kinderen hebt, je het aan hen verplicht bent om het uiterste te proberen om je relatie te doen slagen. Mocht je daarna tot de conclusie komen dat het beter is te stoppen, dan kun je iig jezelf niet verwijten dat je niks hebt gedaan. En in sommige gevallen kan het ook helpen om goed uit elkaar te gaan, zonder ruzie of wrok. Ook dat is in het belang van je kind.
dinsdag 10 juli 2018 20:40
strikjemetstippels schreef: ↑10-07-2018 20:39Verhaal van man:
Ik werk 60 uur per week, heb een dochter van 2 en een vrouw die veel klachten heeft maar waar men geen oorzaak van kan vinden. We hebben het huis op twee salarissen gekocht, maar mijn vrouw verliest aan het eind van het jaar haar baan.
Ik kwam oververmoeid thuis en mijn vrouw had gekookt. Toen we aan het eten waren (ik zei niet veel want ik was gesloopt) zei ze in eens dat ze uit elkaar wilde, terwijl we een dochtertje van 2 hebben en ik haar beloofd heb niet weg te gaan om haar ziekte.
Ik had de energie niet om mij te verdedigen en ben gaan sporten. Daar na heb ik haar verteld dat ik mij zelf helemaal kapot werk, hoe ze durft te zeggen dat we maar uit elkaar moeten gaan. Er iets in mij is geknapt, ik heb haar gezegd dat het inderdaad beter is dat we uit elkaar gaan.
.
dinsdag 10 juli 2018 20:41
Hij wil niet echt praten.. ik heb gisteravond meteen toen hij terug kwam van sporten sorry gezegd en waarom ik dit zei. Omdat ik niet wil dat we uit elkaar groeien en zo voelde het.. ik kon niet meer met hem praten of benaderen voor gewoon een knuffel op de bank, zonder geouwehoer. En was gewoon bang om ons te verliezen.. wat nu ook gebeurd door mezelf.
Ik schakel sowieso mijn moeder en schoonmoeder in om af en toe op te passen omdat ik hele dagen soms niet aankan. Zeker niet op de dagen dat ik werk. Ik had het niet moeten zeggen, maar ik brak en daar heb ik spijt van.
dinsdag 10 juli 2018 20:43
Dat zou ik ook wel willen, maar dat is sowieso nu niet meer bespreekbaar denk ik. Tenminste.. de verkoop moet sowieso gebeuren nu. Maar niet meer samen. Hij wil echt scheiden.Bladiebladiebla2016 schreef: ↑10-07-2018 20:32Je praat niet met een vreemde maar met je man die er helemaal doorheen zit. Hij houdt al een poos alle ballen hoog en kan dat nu even niet meer. Waarom verkopen jullie het huis niet om wat ruimte te krijgen.
