Relaties
alle pijlers
Getrouwd, verliefd, een kind
zaterdag 28 juli 2018 21:57
Hallo allemaal,
Jaren geleden heb ik vaak meegelezen en gepost, nu lijk ik het forum weer nodig te hebben, want ik zit met een probleem waar ik niet uitkom. Ik waardeer de scherpe reacties op het forum altijd, ik hoop dat ik er nu zelf van kan profiteren.
Ik ben 15 jaar getrouwd en sinds een halfjaar verliefd op een andere man. Dat is me al vaker gebeurd, het ergste geval was 9 jaar geleden, en dit leidde ertoe dat ik ernstig aan mijn huwelijk ging twijfelen. Voordat ik een knoop kon doorhakken of überhaupt kon/wilde beginnen over mezelf na te denken, werd ik zwanger en veegde ik de vraag "door of niet?" van tafel, omdat ik absoluut niet wilde dat ons kind een kind van gescheiden ouders zou worden. Vervolgens ging het dus negen jaar lang redelijk goed, maar nu is dit gevoel van destijds terug, en zelfs erger. Ik weet niet of ik nog voldoende van mijn man houd. Ik heb het gevoel dat ik liever alleen wil zijn dan met hem, maar ik durf deze gedachte vanwege ons kind niet toe te laten. Mijn man weet dat ik verliefd ben en wil simpelweg dat ik het contact met deze man (een goede vriend van mij) afkap. Dit kan ik begrijpen maar wil ik natuurlijk liever niet. Mijn man vraagt me elke dag of ik ons huwelijk nu wil redden of niet, en ik weet het helaas echt niet. Ik weet wel dat dit niet (alleen) met die andere man te maken heeft, het probleem is groter dan dat. Mijn vraag aan jullie is dus: hoe kom ik erachter wat ik wil? En wat gebeurt er als ik gewoon volhoud, voor ons kind, voor mijn man. Word ik dan weer gelukkig? Alvast bedankt voor de reacties.
Jaren geleden heb ik vaak meegelezen en gepost, nu lijk ik het forum weer nodig te hebben, want ik zit met een probleem waar ik niet uitkom. Ik waardeer de scherpe reacties op het forum altijd, ik hoop dat ik er nu zelf van kan profiteren.
Ik ben 15 jaar getrouwd en sinds een halfjaar verliefd op een andere man. Dat is me al vaker gebeurd, het ergste geval was 9 jaar geleden, en dit leidde ertoe dat ik ernstig aan mijn huwelijk ging twijfelen. Voordat ik een knoop kon doorhakken of überhaupt kon/wilde beginnen over mezelf na te denken, werd ik zwanger en veegde ik de vraag "door of niet?" van tafel, omdat ik absoluut niet wilde dat ons kind een kind van gescheiden ouders zou worden. Vervolgens ging het dus negen jaar lang redelijk goed, maar nu is dit gevoel van destijds terug, en zelfs erger. Ik weet niet of ik nog voldoende van mijn man houd. Ik heb het gevoel dat ik liever alleen wil zijn dan met hem, maar ik durf deze gedachte vanwege ons kind niet toe te laten. Mijn man weet dat ik verliefd ben en wil simpelweg dat ik het contact met deze man (een goede vriend van mij) afkap. Dit kan ik begrijpen maar wil ik natuurlijk liever niet. Mijn man vraagt me elke dag of ik ons huwelijk nu wil redden of niet, en ik weet het helaas echt niet. Ik weet wel dat dit niet (alleen) met die andere man te maken heeft, het probleem is groter dan dat. Mijn vraag aan jullie is dus: hoe kom ik erachter wat ik wil? En wat gebeurt er als ik gewoon volhoud, voor ons kind, voor mijn man. Word ik dan weer gelukkig? Alvast bedankt voor de reacties.
BROCCOLI IS OOK GEEN SPINAZIE AL IS HET WEL ALLEBEI GROENTE PEJEKA -- S-Meds
zaterdag 28 juli 2018 22:02
Ga samen met je man in relatietherapie. Dan kun je kijken of jullie nader tot elkaar kunnen komen en of er toch nog voldoende gezamenlijkheid gevonden kan worden om verder te gaan. Mocht blijken dat dat niet het geval is, dan kun je alsnog besluiten alleen verder te gaan.
Die andere man is nu alleen een afleider van jouw onvrede in het algemeen, en daar heb je niets aan.
Die andere man is nu alleen een afleider van jouw onvrede in het algemeen, en daar heb je niets aan.
zondag 29 juli 2018 12:48
Je houd je man aan het lijntje, te minste zo komt het over.
En dat is niet eerlijk tegenover hem.
En je moet niet bij elkaar blijven omwille van het kind want daar word je beide niet gelukkig van.
Maar volgends mij ben je er al uit voor je zelf.
Dus doe er iets aan en blijf niet in deze situatie zitten.
En je moet niet bij elkaar blijven omwille van het kind want daar word je beide niet gelukkig van.
Maar volgends mij ben je er al uit voor je zelf.
Dus doe er iets aan en blijf niet in deze situatie zitten.
zondag 29 juli 2018 15:31
zondag 29 juli 2018 15:33
Omdat ik geen abortus wilde. Ik dacht, als ik gewoon doorga en niet teveel nadenk komt het wel goed. En ik ben heel gelukkig met ons kind.SilverShadow schreef: ↑28-07-2018 22:38Je hebt een kind gekregen terwijl je al twijfelde en vervolgens ging het 9 jaar redelijk goed.
Waarom heb je toen niet besloten om het kind niet te laten komen en te scheiden?
BROCCOLI IS OOK GEEN SPINAZIE AL IS HET WEL ALLEBEI GROENTE PEJEKA -- S-Meds
zondag 29 juli 2018 15:41
Geloof me, ik heb ook te doen met mijn man. En met mijn kind, dat natuurlijk ook merkt dat het momenteel niet zo lekker loopt.
Ik trouwde toen ik 20 was en vrees dat mijn ontwikkeling toen nog niet helemaal was afgesloten, zacht gezegd. Ik heb de afgelopen tijd gemerkt dat ik mijn eigen mening en karakter iets te vaak voor hem opzij heb gezet. En dit gevoel maakt me boos op mezelf.
Mijn man is bereid om zijn best voor ons te doen, wat het voor mijn gevoel nog moeilijker maakt. Want hij was dus geen zak, ik had alleen eerder mijn mond moeten opentrekken? En veranderingen kosten tijd, maar hij wil NU van me weten of ik alles op alles wil zetten om ons huwelijk te redden. Dat kan ik nu nog niet zeggen.
Kortom, ik voel een enorme druk en weet niet hoe ik daar mee om kan gaan.
bulbul wijzigde dit bericht op 29-07-2018 15:42
Reden: Toevoeging
Reden: Toevoeging
3.76% gewijzigd
BROCCOLI IS OOK GEEN SPINAZIE AL IS HET WEL ALLEBEI GROENTE PEJEKA -- S-Meds
zondag 29 juli 2018 20:19
Natuurlijk vraagt je man van je of je alles op alles wil zetten. Want als je dat doet, dan zou dat betekenen dat er welliswaar geen garanties zijn, maar er iig nog een kans is. Als je ervoor kiest om niet alles op alles te zetten, heb je je relatie eigenlijk al opgegeven. Dan is er so wie so geen kans meer dat het goedkomt. En allicht wil je man dat van je weten. Hij is geen speeltje dat je ergens kunt parkeren totdat jij het beste scenario hebt uitgedacht.
Alles op alles zetten wil dan ook zeggen dat je hulp gaat inschakelen, dat je openheid van zaken geeft, dat je je verliefdheid dusdanig probeert te ontlopen dat je er mogelijk zelfs een andere baan voor neemt als het bijvoorbeeld een collega betreft, etc. Ben je niet bereid tot het maken van die grondige stappen, dan weet je genoeg en moet je eerlijk gaan zijn naar jezelf en je man.
Alles op alles zetten wil dan ook zeggen dat je hulp gaat inschakelen, dat je openheid van zaken geeft, dat je je verliefdheid dusdanig probeert te ontlopen dat je er mogelijk zelfs een andere baan voor neemt als het bijvoorbeeld een collega betreft, etc. Ben je niet bereid tot het maken van die grondige stappen, dan weet je genoeg en moet je eerlijk gaan zijn naar jezelf en je man.
zondag 29 juli 2018 20:45
Ik vind het respectloos naar je man en kind toe om een half jaar lang een verliefdheid met “een vriend” te voeden door daar contact mee te onderhouden.
Alles wat je aandacht geeft groeit. Ik lees ook nergens dat je echt moeite doet om je gezin bijeen te houden, wat nog gekker is aangezien je toen je zwanger was en vol hormonen nog zat die stap wél kon zetten. Ik denk dan ook dat je daarmee meteen je antwoord hebt: dit huwelijk is over.
Het zou respectvol zijn om afstand te nemen van die “vriend” en je huwelijk netjes af te ronden. Daarna ben je vrij om datgene te doen wat je al jaren wil: rondscharrelen. Dan kan je man ook weer iemand vinden die hem wel de moeite waard vind i.p.v. een vrouw die staat te popelen om iets met een ander te doen.
Alles wat je aandacht geeft groeit. Ik lees ook nergens dat je echt moeite doet om je gezin bijeen te houden, wat nog gekker is aangezien je toen je zwanger was en vol hormonen nog zat die stap wél kon zetten. Ik denk dan ook dat je daarmee meteen je antwoord hebt: dit huwelijk is over.
Het zou respectvol zijn om afstand te nemen van die “vriend” en je huwelijk netjes af te ronden. Daarna ben je vrij om datgene te doen wat je al jaren wil: rondscharrelen. Dan kan je man ook weer iemand vinden die hem wel de moeite waard vind i.p.v. een vrouw die staat te popelen om iets met een ander te doen.
zondag 29 juli 2018 20:59
Waarom zou je in relatietherapie gaan als de relatie tussen jou en je man altijd al twijfelachtig is geweest?
Op je 20e trouwen? Dat is in bepaalde omgevingen wellicht normaal, maar ik vind het allesbehalve normaal.
Waarom ben je in godsnaam zo jong getrouwd? Waar was dat voor nodig?
Je wordt vaker verliefd op anderen, dus je man is het blijkbaar niet voor je.
Waarom zou je nog samen met hem blijven? Hoe vaak moet je nog verliefd worden en moet hij dat aanzien?
Je wilt je huwelijk niet redden, anders had je dat wel geweten.
Gun elkaar een nieuw leven.
Op je 20e trouwen? Dat is in bepaalde omgevingen wellicht normaal, maar ik vind het allesbehalve normaal.
Waarom ben je in godsnaam zo jong getrouwd? Waar was dat voor nodig?
Je wordt vaker verliefd op anderen, dus je man is het blijkbaar niet voor je.
Waarom zou je nog samen met hem blijven? Hoe vaak moet je nog verliefd worden en moet hij dat aanzien?
Je wilt je huwelijk niet redden, anders had je dat wel geweten.
Gun elkaar een nieuw leven.
zondag 29 juli 2018 21:02
Ik herken je twijfel. Als je mijn verhaal leest ben ik zelfs nog een stukje verder gegaan, ben vreemd gegaan. Mijn man weet dat. Ik ben niet verliefd op een ander maar merk dat ik er open voor sta. Ik weet niet of je er iets aan hebt, maar ik heb alle contacten ( ja, online waren het er meer ) verbroken en ben hulp voor mezelf gaan zoeken. Relatietherapie zijn we even mee gestopt, eerst naar onszelf kijken ( mijn man heeft ook hulp) en als de behoefte blijft om samen verder te gaan, dan relatietherapie. Ik ben nu giga depressief door alles dus ga geen beslissing nemen, en mijn man vindt dat vreselijk omdat hij verder wil met mij. Maar zolang ik niks zeker weet kan ik niks zeggen, hoe moeilijk ook. Maar het feit dat ik aan mezelf werk en alle contacten verbroken heb wil wel zeggen dat ik er alles aan wil doen om erachter te komen wat ik wil. En als mijn man de hoop houdt, dan is dat ook zijn keuze om het me uit te laten zoeken. Hij mag gaan, ik houd hem niet tegen, ik zou moeten leven met die consequentie, maar tot nu toe is ie er nog.... met de mogelijkheid dat het alsnog fout kan gaan.... Ik ben nu aan het twijfelen of ik zou blijven puur voor de kinderen , evt ( sex is bij ons al heel lang een issue en ik weet niet of dat ooit overgaat helaas ) want zij gaan zeker de dupe worden en zo slecht is het niet tussen ons bedenk ik me steeds vaker. Dan maar als broer en zus... Maar ik weet het dus ook nog niet. En dat is wat het is, want je kunt niks forceren. Het enige wat je kunt doen is kappen met je vriend, want als je hem blijft zien gaat het 99% mis, en dat weet je... en hulp zoeken... succes
zondag 29 juli 2018 21:09
Doen dan! Ga werken aan je relatie, of rond hem in elk geval op een nette manier af.
"I'm gonna see if you know the words to this song. If you don't you better ask somebody!"
zondag 29 juli 2018 22:05
Ik begrijp niet waarom je dit zegt, echt niet. Ik heb tot nu geen schepje erbovenop gelezen. Wel dat je man heel terecht jou onder druk zet en dat je moet kiezen waar je voor gaat. Doe je dat niet, dan hou je inderdaad je man aan het lijntje. Dat is toch allemaal geen uit de lucht gegrepen onzin?
zondag 29 juli 2018 22:24
Ik denk niet dat je relatie negen jaar slecht of mwah is geweest. Ik denk dat jij dat nu denkt omdat je straalverliefd bent op iemand anders, waarmee het natuurlijk fantastisch is of zou kunnen zijn. Zo werkt die roze bril nou eenmaal.
Steek de energie die je in je goede vriend steekt, in je man. Dus geen contact meer met goede vriend, helaas, een vriendschap kan dit nu niet overleven. En meer tijd, aandacht, liefde besteden aan je man. Wat je aandacht geeft, groeit.
Relatietherapie misschien, of bewust werken aan een leuke en fijne tijd samen. Uitspreken wat je dwars zit, aan allebei de kanten.
Maar vooral: geen contact met goede vriend meer, hoe romantisch en 'ware liefde' enzo het allemaal nu ook mag lijken. Accepteer dat een verliefdheid eigenlijk tijdelijke gekte is, hou je hoofd koel en red je huwelijk.
Steek de energie die je in je goede vriend steekt, in je man. Dus geen contact meer met goede vriend, helaas, een vriendschap kan dit nu niet overleven. En meer tijd, aandacht, liefde besteden aan je man. Wat je aandacht geeft, groeit.
Relatietherapie misschien, of bewust werken aan een leuke en fijne tijd samen. Uitspreken wat je dwars zit, aan allebei de kanten.
Maar vooral: geen contact met goede vriend meer, hoe romantisch en 'ware liefde' enzo het allemaal nu ook mag lijken. Accepteer dat een verliefdheid eigenlijk tijdelijke gekte is, hou je hoofd koel en red je huwelijk.
Wat eten we vanavond?
zondag 29 juli 2018 22:25
Je kunt liefde natuurlijk niet afdwingen, maar TO's man wil antwoord op de vraag of ze alles op alles wil zetten. Hij mag natuurlijk wel om duidelijkheid vragen; TO kan hem niet eindeloos aan het lijntje houden.
"I'm gonna see if you know the words to this song. If you don't you better ask somebody!"
maandag 30 juli 2018 10:54
Ik bedoelde het niet ironisch. Waarschijnlijk heb ik jullie eerlijke woorden echt nodig. Als ik daar niet tegenkon, had ik hier niet gepost, daar ken ik het forum al te lang voor. Vind je echt dat hij me terecht onder druk zet?diyer schreef: ↑29-07-2018 22:05Ik begrijp niet waarom je dit zegt, echt niet. Ik heb tot nu geen schepje erbovenop gelezen. Wel dat je man heel terecht jou onder druk zet en dat je moet kiezen waar je voor gaat. Doe je dat niet, dan hou je inderdaad je man aan het lijntje. Dat is toch allemaal geen uit de lucht gegrepen onzin?
Ik heb een intake-gesprek met een therapeut gehad afgelopen week die zei dat de manier om erachter te komen wat ik wil is "naar mijn hart te luisteren". Maar hoe kan ik naar mijn hart luisteren als ik het --bij wijze van spreken-- niet eens kan horen door de ruis in mijn omgeving?
BROCCOLI IS OOK GEEN SPINAZIE AL IS HET WEL ALLEBEI GROENTE PEJEKA -- S-Meds
maandag 30 juli 2018 10:57
Bedankt voor je reactie en je advies, dat waardeer ik ook zeer.Jacy-81 schreef: ↑29-07-2018 21:02Ik herken je twijfel. Als je mijn verhaal leest ben ik zelfs nog een stukje verder gegaan, ben vreemd gegaan. Mijn man weet dat. Ik ben niet verliefd op een ander maar merk dat ik er open voor sta. Ik weet niet of je er iets aan hebt, maar ik heb alle contacten ( ja, online waren het er meer ) verbroken en ben hulp voor mezelf gaan zoeken. Relatietherapie zijn we even mee gestopt, eerst naar onszelf kijken ( mijn man heeft ook hulp) en als de behoefte blijft om samen verder te gaan, dan relatietherapie. Ik ben nu giga depressief door alles dus ga geen beslissing nemen, en mijn man vindt dat vreselijk omdat hij verder wil met mij. Maar zolang ik niks zeker weet kan ik niks zeggen, hoe moeilijk ook. Maar het feit dat ik aan mezelf werk en alle contacten verbroken heb wil wel zeggen dat ik er alles aan wil doen om erachter te komen wat ik wil. En als mijn man de hoop houdt, dan is dat ook zijn keuze om het me uit te laten zoeken. Hij mag gaan, ik houd hem niet tegen, ik zou moeten leven met die consequentie, maar tot nu toe is ie er nog.... met de mogelijkheid dat het alsnog fout kan gaan.... Ik ben nu aan het twijfelen of ik zou blijven puur voor de kinderen , evt ( sex is bij ons al heel lang een issue en ik weet niet of dat ooit overgaat helaas ) want zij gaan zeker de dupe worden en zo slecht is het niet tussen ons bedenk ik me steeds vaker. Dan maar als broer en zus... Maar ik weet het dus ook nog niet. En dat is wat het is, want je kunt niks forceren. Het enige wat je kunt doen is kappen met je vriend, want als je hem blijft zien gaat het 99% mis, en dat weet je... en hulp zoeken... succes
BROCCOLI IS OOK GEEN SPINAZIE AL IS HET WEL ALLEBEI GROENTE PEJEKA -- S-Meds
maandag 30 juli 2018 11:10
Dit.sinnombre schreef: ↑29-07-2018 20:59Waarom zou je in relatietherapie gaan als de relatie tussen jou en je man altijd al twijfelachtig is geweest?
Op je 20e trouwen? Dat is in bepaalde omgevingen wellicht normaal, maar ik vind het allesbehalve normaal.
Waarom ben je in godsnaam zo jong getrouwd? Waar was dat voor nodig?
Je wordt vaker verliefd op anderen, dus je man is het blijkbaar niet voor je.
Waarom zou je nog samen met hem blijven? Hoe vaak moet je nog verliefd worden en moet hij dat aanzien?
Je wilt je huwelijk niet redden, anders had je dat wel geweten.
Gun elkaar een nieuw leven.
Je weet allang al wat je wilt. Je durft alleen de knoop niet door te hakken. Sterker nog, je wist 9 jaar geleden al wat je wilde.
