Partner lange tijd weg - hoe houd je je relatie sterk?

Onderzoekje?

Onderzoekje?

Het is gebruikelijk dat TO aftrapt, ik wacht dus af.

Mijn partner is tussen de 30 en 45 weken per jaar niet thuis.

Wij bellen 1 x per dag (via watsapp , Skype etc) en als hij ergens lang genoeg aan 1 stuk zit ga ik naar hem toe (eventueel met gezin)

En verder plan ik niet zoveel als hij thuis is en gaan we uit eten, sauna etc..

Het is een uitdaging om het leuk te houden en het lukt niet altijd . ik merk dat het soms heel lastig is als hij na lange tijd weer thuis is. De betrokkenheid is natuurlijk stuk minder als hij niet thuis is en dat merk je.. Ook is de gezinsdynamiek veranderd en mist hij stappen die gemaakt worden thuis. En dat is voor alle partijen soms enorm lastig. Plus dat de kinderen nog meer op mij gericht zijn.

Het fysieke mis ik steeds minder moet ik toegeven... maar hij werkt al een flink aantal jaren zoveel .

Het is dus halen en brengen en ene periode makkelijker dan de andere. Ik ben heel zelfstandig en dat is wel heel handig. ik regel werkelijk alles thuis en faciliteer zijn werken. Als je erg aan je partner hangt en alles samen wil doen is het denk ik lastig.

eerlijk antwoord ? Niets.. het is zoals het is.. Onze basis is heel sterk dus we kunnen wel een stootje hebben. Ik sta er niet zo heel bewust bij stil en hij al helemaal niet. Hij is sowieso niet zo bezig met het hoe en wat in onze relatie. Hij is gelukkig en dan is het goed is zijn mening (want we hebben het er uiteraard wel eens over omdat ik soms meer behoefte heb aan bevestiging etc.). Dus gaat het al weer een aantal jaar zoals het nu gaat en dat gaat wonderwel goed.

Nu moet ik wel zeggen dat ik er wel ben achter gekomen dat ik die ruimte die ik nu krijg ook wel nodig heb zo nu en dan. Dus ik kan er ook wel een soort van genieten als hij er niet is. Hij is op zijn eigen manier best dominant en heeft (net zoals mijn kinderen) autisme dus hij is qua gevoelens al best ingewikkeld en ik mij enorm aanpas op bepaalde vlakken, dat dan minder hoeven is dan wel eens lekker. Dan hoef ik slechts rekening te houden met de kinderen en hun dingetjes.. dan heb ik hem er niet bij, want als volwassen man kan hij soms enorm kinderachtig doen over iets onbenulligs (en zeker nu omdat de dynamiek veranderd is en wij onze eigen manieren hebben gekregen omdat hij zoveel en lang weg is en hij daar slecht tegen).

Omgekeerd gunt hij mij die ruimte ook en laat mij vrij om te doen en te laten wat ik wil en hij vertrouwt er ook blindelings op dat het goed gaat thuis, dat spreekt hij ook uit, dat hij zo blij is dat ik het aankan en zo efficiënt ben en doorpak.

Bij vlagen vraag ik me wel eens af wat dan de meerwaarde is van ons huwelijk maar dat is vooral als ik erg hormonaal ben en errug zielug ben . De weegschaal slaat nog steeds door naar de goede kant.

Makkelijk is niet..

Hier is het wisselend. Vorig jaar is mijn partner ongeveer de helft van het jaar weg geweest, wel ook regelmatig thuis. Wij wonen niet samen dus in praktische zin verandert er niet zoveel. In de weken dat hij weg is doe ik zijn post en de planten. We skypen minimaal een keer per week, of tussendoor even FaceTime. Als hij lang weg is geweest komt hij altijd een beetje verwend thuis In zijn werkland wordt de baas niet tegengesproken en ook in hotels wordt hij in de watten gelegd. Daar moet hij thuis dus weer even aan wennen, de omschakeling.