Relaties
alle pijlers
De band met mijn ouders
maandag 17 juni 2019 19:47
Hallo allemaal,
Ik heb een vraag aan jullie. Er zijn tussen mijn ouders en mij een aantal voorvallen geweest die ervoor hebben gezorgd dat de band met mijn ouders niet heel denderend loopt.
Zo heeft mijn moeder dingen gezegd die me hebben gekwetst, dat heb ik haar ook verteld. De band tussen mijn ouders en mijn vriend is momenteel niet heel denderend. In een periode dat mijn moeder niet lekker in haar vel zat heeft zij tegen mij gezegd dat het voelt alsof ze er een schoonzoon bij heeft gekregen, maar haar dochter kwijt raakt. Terwijl ik wel heel erg mijn best probeer te doen. Die opmerking kwam heel hard aan (helaas heb ik ook een angststoornis). Ik merk nu dat ik héél erg bang ben om mijn ouders te kwetsen of tekort te doen. Daardoor heb ik ook minder zin om met ze af te spreken. Dit heb ik ze (hoe moeilijk dat ook was) wel verteld.
Tegelijkertijd voel ik me vreselijk schuldig en schaam ik me voor deze gevoelens. Ik ben elke keer bang dat ik ze toch tekort doe. Ik probeer wel regelmatig met ze af te spreken en ze te spreken in het algemeen maar ik merk dat dit er nogal tussenin staat. Wie herkent dit en heeft tips. Het is zó lastig dit.
Ik heb een vraag aan jullie. Er zijn tussen mijn ouders en mij een aantal voorvallen geweest die ervoor hebben gezorgd dat de band met mijn ouders niet heel denderend loopt.
Zo heeft mijn moeder dingen gezegd die me hebben gekwetst, dat heb ik haar ook verteld. De band tussen mijn ouders en mijn vriend is momenteel niet heel denderend. In een periode dat mijn moeder niet lekker in haar vel zat heeft zij tegen mij gezegd dat het voelt alsof ze er een schoonzoon bij heeft gekregen, maar haar dochter kwijt raakt. Terwijl ik wel heel erg mijn best probeer te doen. Die opmerking kwam heel hard aan (helaas heb ik ook een angststoornis). Ik merk nu dat ik héél erg bang ben om mijn ouders te kwetsen of tekort te doen. Daardoor heb ik ook minder zin om met ze af te spreken. Dit heb ik ze (hoe moeilijk dat ook was) wel verteld.
Tegelijkertijd voel ik me vreselijk schuldig en schaam ik me voor deze gevoelens. Ik ben elke keer bang dat ik ze toch tekort doe. Ik probeer wel regelmatig met ze af te spreken en ze te spreken in het algemeen maar ik merk dat dit er nogal tussenin staat. Wie herkent dit en heeft tips. Het is zó lastig dit.
maandag 17 juni 2019 20:09
Hoe oud ben je? Is dit je eerste (serieuze) vriend?
Kan het zijn dat je moeder haar plek in je leven opnieuw moet vinden? Ik zie niet zozeer kwaad in de opmerking over erbij en eraf. Het ís toch ook gewoon zo? Je vriend is nu de belangrijkste in je leven. Niet je ouders. Dus hij erbij, maar jij iets eraf.
Ga jezelf leren kennen als volwassene. Leer jij ook dat je plek is verschoven ten opzichte van je ouders. Zij zijn niet meer gezaghebbend, maar meer aan het verschuiven naar gelijkwaardige volwassenen.
Kan het zijn dat je moeder haar plek in je leven opnieuw moet vinden? Ik zie niet zozeer kwaad in de opmerking over erbij en eraf. Het ís toch ook gewoon zo? Je vriend is nu de belangrijkste in je leven. Niet je ouders. Dus hij erbij, maar jij iets eraf.
Ga jezelf leren kennen als volwassene. Leer jij ook dat je plek is verschoven ten opzichte van je ouders. Zij zijn niet meer gezaghebbend, maar meer aan het verschuiven naar gelijkwaardige volwassenen.
Je kunt het leven ook met een vrolijk gezicht serieus nemen - Irmgard Erath
maandag 17 juni 2019 20:10
Ik herken het wel eigenlijk. Toen ik een vaste relatie kreeg, hadden mijn ouders maar met name mijn moeder er heel veel moeite mee dat ik opeens minder tijd aan hun besteedde. Natuurlijk begrepen ze wel dat het een logisch iets was, maar het heeft ze echt tijd gekost om te beseffen dat ze me niet kwijt raakten, maar me gewoon moesten loslaten. Dat het een natuurlijk proces is.
maandag 17 juni 2019 20:16
Jouw levensdoel is niet het pleasen van je ouders. In een normale gang van zaken worden kinderen volwassen, vliegen uit en gaan hun eigen weg. Idealiter mét een fijne warme band met de ouders. Jij il ze niet tekort doen. Hoezo? Voelen ze zich tekort gedaan? En hoe doe je ze dan tekort? Verwachten zij teveel van jou? Of leg jij de lat gewoon onrealistisch hoog? Zoveel vragen, sorry, ik heb meer informatie nodig. ...
maandag 17 juni 2019 20:19
Klopt, alleen dat "kwijt raken" terwijl ik wel mijn best doe, vind ik lastig. Het voelt dan een beetje alsof ik niet genoeg mijn best doe. Ze vond het ook heel moeilijk dat het contact met mijn schoonouders goed verloopt en vindt het jammer dat dat met mijn vriend wat minder gaat, dat snap ik nog. Maar er zijn ook dingen over mijn vriend tegen mij gezegd die niet zo handig waren. Nu kap ik dat direct af.
maandag 17 juni 2019 20:24
Je kan ook je moeder melden dat zij een schoonzoon erbij kreeg en jij een hele schoonfamilie.
En dat ze ook blij mag reageren dat je er zo goed mee op kunt schieten. En dat zij toch een prachtige zoon hebben opgevoed
waarmee ze jullie dochter heel gelukkig maken.
En dat ze moet stoppen met zulke kortzichtige opmerkingen te maken en gewoon blij mag zijn of haar mond mag houden.
Kortom, tijd om je plek te herijken.
Je kunt het leven ook met een vrolijk gezicht serieus nemen - Irmgard Erath
maandag 17 juni 2019 20:33
Hoe weten ze dat dan?
Wonen ze naast je? Of hebben ze trackers op je auto/fiets?
maandag 17 juni 2019 21:00
Het is heel lastig, je wilt het graag goed doen voor je ouders en voor jezelf en je partner. Alleen zal je altijd een keer een keuze maken waarin je het niet goed doet voor een ander of slechter zelfs nog voor jezelf.
Je hebt nu een eigen leven, samen met je vriend, de enige aan wie je verantwoording af hoeft te leggen is aan je zelf en aan je vriend.
Het zou ook zeker leuk zijn als al je moeite wordt opgemerkt en gewaardeerd maar ook dat het een keer wordt uitgesproken. Niet iedereen kan dat even makkelijk. Ik vind het knap dat je met je stoornis toch dingen durft uit te spreken ook al weet je dat ze niet goed zullen vallen!
Je hebt nu een eigen leven, samen met je vriend, de enige aan wie je verantwoording af hoeft te leggen is aan je zelf en aan je vriend.
Het zou ook zeker leuk zijn als al je moeite wordt opgemerkt en gewaardeerd maar ook dat het een keer wordt uitgesproken. Niet iedereen kan dat even makkelijk. Ik vind het knap dat je met je stoornis toch dingen durft uit te spreken ook al weet je dat ze niet goed zullen vallen!
maandag 17 juni 2019 21:13
Zulke dingen zou ik vooral bij je moeder zelf laten. Het is haar probleem, zij moet hier zelf iets aan doen. Als ze verwacht dat jij het contact met schoonfamilie laat verminderen alleen om haar een plezier te doen, heeft ze niet het beste met je voor.
maandag 17 juni 2019 21:19
Haha, mooie opmerking! Nee, allebei nietLucifer2018 schreef: ↑17-06-2019 20:33Hoe weten ze dat dan?
Wonen ze naast je? Of hebben ze trackers op je auto/fiets?
maar soms vragen ze wat ik ga doen in het weekend en als ik dan vertel dat ik naar mijn schoonouders ga / ging, dan vond ik dat moeilijk om te zeggen omdat mijn moeder wel eens heeft gezegd dat ik ook nog bij "onze" familie hoor. Maar dat gepush werkt averechts. Ze weet dit ook wel, maar het schuldgevoel zit vrij diep inmiddels aan mijn kant. Ik wil graag dat het gewoon genoeg is voor ze.
maandag 17 juni 2019 21:47
Mijn moeder dacht vroeger dat wij elke dag bij mijn schoonouders aten. Klopte van geen kant, dat gebeurde eigenlijk heel zelden. Ik weet ook niet hoe het kwam dat ze dat soort dingen in haar hoofd haalde.
Wij woonden bij mijn schoonouders om de hoek en liepen daar wel vaker even naar binnen maar dan voor 10 minuten of een kop koffie.
Je moet denk ik minder moeite doen om je ouders te plezieren. Zo loop jij steeds op je tenen. Dit werkt eerder averechts voor haar.
Ik zou haar dat ook gewoon zeggen, dat je steeds minder zin hebt om naar ze toe te gaan omdat het als een verplichting voelt en omdat ze zulke opmerkingen maakt.
Laat ze blij zijn dat je goed contact hebt met je schoonouders en laat ze een situatie scheppen dat jij en je vriend ook graag bij hun komen.
Wij woonden bij mijn schoonouders om de hoek en liepen daar wel vaker even naar binnen maar dan voor 10 minuten of een kop koffie.
Je moet denk ik minder moeite doen om je ouders te plezieren. Zo loop jij steeds op je tenen. Dit werkt eerder averechts voor haar.
Ik zou haar dat ook gewoon zeggen, dat je steeds minder zin hebt om naar ze toe te gaan omdat het als een verplichting voelt en omdat ze zulke opmerkingen maakt.
Laat ze blij zijn dat je goed contact hebt met je schoonouders en laat ze een situatie scheppen dat jij en je vriend ook graag bij hun komen.
dinsdag 18 juni 2019 07:25
Je moet inderdaad zoals hierboven wordt gezegd minder moeite doen om je ouders te plezieren.
Dat kost namelijk veel te veel energie en jouw welbevinden gedijt er niet goed bij.
Dus ‘doe minder je best’ om de gewenste dochter te zijn. Je hoeft niets te bewijzen.
Laat het meer natuurlijk verlopen. Dan weer naar zijn ouders, dan weer maar jouw ouders. En laat eventuele opmerkingen van je moeder/ ouders niet hard binnenkomen.
Je weet van nature dat je proaktief bent en een goede relatie met iedereen wil onderhouden en dat moet genoeg zijn.
Dat kost namelijk veel te veel energie en jouw welbevinden gedijt er niet goed bij.
Dus ‘doe minder je best’ om de gewenste dochter te zijn. Je hoeft niets te bewijzen.
Laat het meer natuurlijk verlopen. Dan weer naar zijn ouders, dan weer maar jouw ouders. En laat eventuele opmerkingen van je moeder/ ouders niet hard binnenkomen.
Je weet van nature dat je proaktief bent en een goede relatie met iedereen wil onderhouden en dat moet genoeg zijn.
