Kinderen
alle pijlers
Sociale controle bij opvoeding
zondag 7 september 2008 11:39
In een advies aan minister Rouvoet schrijven hoogleraar pedagogiek Micha de Winter en onderzoeker Krijn van Beek dat een scherper toezicht op gezinnen van overheidswege niet werkt om kindermishandeling terug te dringen.
Zij bepleiten meer sociale controle. Een oproep aan burgers om zich te bemoeien met ouders die hun kinderen niet, of niet goed opvoeden.
Groot probleem daarbij is, volgens mij, dat de overheid recent strakke kaders heeft gedicteerd voor de definitie van mishandeling door bij wet de 'opvoedkundige tik' te verbieden, en de opsporing van 'probleemgezinnen' een hoge prioriteit heeft gegeven. Zoveel ruimte voor dialoog is er niet meer, en in de praktijk komt daardoor al heel snel de vraag aan de orde of je geen aangifte moet doen.
Hoe kijk jij aan tegen dit advies aan de minister?
Zij bepleiten meer sociale controle. Een oproep aan burgers om zich te bemoeien met ouders die hun kinderen niet, of niet goed opvoeden.
Groot probleem daarbij is, volgens mij, dat de overheid recent strakke kaders heeft gedicteerd voor de definitie van mishandeling door bij wet de 'opvoedkundige tik' te verbieden, en de opsporing van 'probleemgezinnen' een hoge prioriteit heeft gegeven. Zoveel ruimte voor dialoog is er niet meer, en in de praktijk komt daardoor al heel snel de vraag aan de orde of je geen aangifte moet doen.
Hoe kijk jij aan tegen dit advies aan de minister?
zondag 7 september 2008 12:08
Natuurlijk werkt dit niet. Uit cijfers die gisteren zijn gepresenteerd blijkt dat er wel steeds meer hulp wordt gevraagd; maar dat de 'echte probleemgezinnen' veelal buiten beeld blijven.
Die laatste groep ziet niet in dat ze hulp nodig hebben (kennen misschien geen andere manier van opvoeden), willen geen pottenkijkers over de vloer, of zijn sowieso apert tegen elke vorm van 'bemoeienis' (gaan vaak ook niet naar CB).
En ja, wat is goed opvoeden?? Je hoeft hier maar een beetje rond te surfen om al te zien dat wat de een heel normaal vindt, voor een ander onacceptabel is.
Heb ik ook met een vriendin. Ik vind dat zij haar kinderen helemaal verstikt; de oudste is 6,5 en mag nauwelijks buiten zicht van papa of mama zijn. Terwijl ik daar veel makkelijker in ben; ik vind juist dat je een kind zelfvertrouwen moet meegeven en dat kweek je in mijn optiek niet door de hele tijd 'pas op' en 'kijk uit' te roepen.
Kortom: wij zouden ons beiden niet prettig voelen bij elkaars stijl. Maar om nou te beoordelen wat objectief gezien 'goed' is....
Die laatste groep ziet niet in dat ze hulp nodig hebben (kennen misschien geen andere manier van opvoeden), willen geen pottenkijkers over de vloer, of zijn sowieso apert tegen elke vorm van 'bemoeienis' (gaan vaak ook niet naar CB).
En ja, wat is goed opvoeden?? Je hoeft hier maar een beetje rond te surfen om al te zien dat wat de een heel normaal vindt, voor een ander onacceptabel is.
Heb ik ook met een vriendin. Ik vind dat zij haar kinderen helemaal verstikt; de oudste is 6,5 en mag nauwelijks buiten zicht van papa of mama zijn. Terwijl ik daar veel makkelijker in ben; ik vind juist dat je een kind zelfvertrouwen moet meegeven en dat kweek je in mijn optiek niet door de hele tijd 'pas op' en 'kijk uit' te roepen.
Kortom: wij zouden ons beiden niet prettig voelen bij elkaars stijl. Maar om nou te beoordelen wat objectief gezien 'goed' is....
zondag 7 september 2008 12:25
Ik denk dat sociale controle heel goed is. Dan heb ik het over buren die een oogje in het zeil houden als de kinderen op straat spelen, zeg maar naast jou toezicht als ouder. Maar het is geen optie om je met de opvoeding te gaan bemoeien van andermans kinderen. Dat gaat niet werken.
Ik vind wel dat de drempel om om hulp te vragen aan bijvoorbeeld een pedagoog lager moet worden. Toch blijven de echte probleemgezinnen meestal buiten het zicht omdat die minder snel om hulp vragen. Die krijgen pas hulp als het echt uit de hand loopt en dan is het vaak hulpverlening in gedwongen kader. Wat helemaal erg is omdat je als hulpverlener echt de meest erge dingen naar je hoofd krijgt en je doet het nooit goed, er is altijd iemand die je tekort doet.
Kijk, familie en vrienden kunnen natuurlijk wel iemand pushen om hulp te zoeken. De hulpverleners en iedereen die met kinderen werkt kunnen verplicht worden om elk vermoeden van kindermishandeling te melden. Maar mensen in de omgeving van zo'n gezin zijn vaak huiverig om zoiets te melden, helaas. Ze zijn bang dat de ouders erachter komen dat zij de melding gedaan hebben etc.
Ik vind wel dat de drempel om om hulp te vragen aan bijvoorbeeld een pedagoog lager moet worden. Toch blijven de echte probleemgezinnen meestal buiten het zicht omdat die minder snel om hulp vragen. Die krijgen pas hulp als het echt uit de hand loopt en dan is het vaak hulpverlening in gedwongen kader. Wat helemaal erg is omdat je als hulpverlener echt de meest erge dingen naar je hoofd krijgt en je doet het nooit goed, er is altijd iemand die je tekort doet.
Kijk, familie en vrienden kunnen natuurlijk wel iemand pushen om hulp te zoeken. De hulpverleners en iedereen die met kinderen werkt kunnen verplicht worden om elk vermoeden van kindermishandeling te melden. Maar mensen in de omgeving van zo'n gezin zijn vaak huiverig om zoiets te melden, helaas. Ze zijn bang dat de ouders erachter komen dat zij de melding gedaan hebben etc.
zondag 7 september 2008 12:35
Ik denk dat er met sociale controle op zich niet zoveel mis is. In die zin zoals ambrosia ook al aanhaalt dat de buren een oogje in het zeil houden en er iets meer betrokkenheid is tussen buurtgenoten onderling is. Maar je kunt niet zomaar burgers gaan oproepen om zich dan maar met andermans opvoeding te gaan bemoeien. Het lijkt mij duidelijk dat voordat je dat uberhaupt overweegt je toch wel een band met je buurtgenoten moet hebben. Ik denk dat de oproep van rouvoet in die zin te kort door de bocht is en dat daar meer spanningen van komen ipv dat de kinderen beter opgevoed worden.
Daarnaast al heb je zo'n goede band met je buurtgenoten dan is het vaak toch lastig om elkaar aan te spreken mbt de opvoeding van de kinderen. Ik denk dat je toch een bepaalde toon moet kunnen aannemen om je boodschap goed over te brengen en ik vrees dat dit in de meeste gevallen van mensen die zich door deze oproep aangesproken voelen niet het geval is. Ik moet al direct denken aan zo'n bemoeial in de straat die overal wel iets over te melden heeft en naar aanleiding van dit soort berichtjes zich alleen maar meer in haar/ zijn eigen regels gesteund voelt.
Ik vraag het mij dus af of het echt werkbaar is. Ik denk dat er namelijk heel wat meer zou moeten veranderen dan alleen mensen op hun fouten te wijzen.
Daarnaast al heb je zo'n goede band met je buurtgenoten dan is het vaak toch lastig om elkaar aan te spreken mbt de opvoeding van de kinderen. Ik denk dat je toch een bepaalde toon moet kunnen aannemen om je boodschap goed over te brengen en ik vrees dat dit in de meeste gevallen van mensen die zich door deze oproep aangesproken voelen niet het geval is. Ik moet al direct denken aan zo'n bemoeial in de straat die overal wel iets over te melden heeft en naar aanleiding van dit soort berichtjes zich alleen maar meer in haar/ zijn eigen regels gesteund voelt.
Ik vraag het mij dus af of het echt werkbaar is. Ik denk dat er namelijk heel wat meer zou moeten veranderen dan alleen mensen op hun fouten te wijzen.
zondag 7 september 2008 12:51
Waarom verhoudt een oproep tot sociale controle zich niet met het willen terugdringen van de opvoedkundige tik? Ik zie het verband alleen als je zou willen stellen dat de buren elkaars kinderen moeten opvoeden door opvoedkundige tikken uit te delen en het lijkt me sterk dat dát de bedoeling is van De Winter en Van Beek.
Wat ik ervan heb gelezen, klinkt het heel logisch. Door elkaar een beetje te helpen bij het opvoeden, kan voorkomen worden dat problemen dusdanig hoog oplopen dat men in de hulpverlening terecht moet komen. Niets meer of minder dat het aloude adagium 'it takes a village to raise a child'.
Geen oproep tot "bemoeien met ouders die hun kind niet goed opvoeden" zoals je het hier nogal tendentieus stelt, maar elkaar een handje helpen.
zondag 7 september 2008 13:25
Ik krijg er de kriebels van. Dan zie ik mijn oude buurtje weer voor me waar mensen de hele dag de tijd hebben om door de ramen te kijken en iedereen in de gaten houden.
Of de schoolplein mama's die nog even na staan te roddelen over alles wat niet volgens hun manieren gaan.
Maar goed, op zich niets mis met sociale controle, maar heb dit beeld erbij
Of de schoolplein mama's die nog even na staan te roddelen over alles wat niet volgens hun manieren gaan.
Maar goed, op zich niets mis met sociale controle, maar heb dit beeld erbij
zondag 7 september 2008 16:04
Op papier is het allemaal makkelijker gezegd dan gedaan natuurlijk. Het is een fijn idee, die sociale controle (wat betreft veiligheid/misbruik), maar of het echt uitvoerbaar is vraag ik me af. Ik denk dat veel mensen het persoonlijk ook moeilijk vinden om zich met dit soort zaken van een ander te bemoeien.
Ik zie zelf ook wel eens dingen gebeuren waar ik vraagtekens bij heb (geen mishandeling) dan denk ik, "pff...zo onverantwoordelijk" maarja....toch heb ik niet het gevoel dat ik zoiets kan zeggen tegen de ouders van de kinderen. Het is toch best een hoge drempel om zoiets te kunnen zeggen en ik denk dat er ook een hoop mensen zijn die zich dan aangevallen voelen en in de verdediging schieten. Ook niet echt bevorderlijk voor een gezellige buurt.
Denk dat je het ook moeilijk voor elkaar krijgt, omdat veel ouders daar absoluut niet op zitten te wachten en terecht ook. Je voedt je kinderen op zoals jij dat goed vindt, en niet zoals de buurvrouw, de kassjuffrouw en jantje en pietje dat willen. Ik denk dat het vooral een mooi idee is, maar moeilijk echt uit te voeren.
Elkaar een "handje helpen" is natuurlijk een goed idee, maar ik denk dat het in de praktijk niet zo makkelijk gaat als we zouden willen. Iedereen heeft er nu al een andere mening over en een ander beeld van, in de praktijk is dat niet anders.
Ik zie zelf ook wel eens dingen gebeuren waar ik vraagtekens bij heb (geen mishandeling) dan denk ik, "pff...zo onverantwoordelijk" maarja....toch heb ik niet het gevoel dat ik zoiets kan zeggen tegen de ouders van de kinderen. Het is toch best een hoge drempel om zoiets te kunnen zeggen en ik denk dat er ook een hoop mensen zijn die zich dan aangevallen voelen en in de verdediging schieten. Ook niet echt bevorderlijk voor een gezellige buurt.
Denk dat je het ook moeilijk voor elkaar krijgt, omdat veel ouders daar absoluut niet op zitten te wachten en terecht ook. Je voedt je kinderen op zoals jij dat goed vindt, en niet zoals de buurvrouw, de kassjuffrouw en jantje en pietje dat willen. Ik denk dat het vooral een mooi idee is, maar moeilijk echt uit te voeren.
Elkaar een "handje helpen" is natuurlijk een goed idee, maar ik denk dat het in de praktijk niet zo makkelijk gaat als we zouden willen. Iedereen heeft er nu al een andere mening over en een ander beeld van, in de praktijk is dat niet anders.
zondag 7 september 2008 16:16
Rouvoet kan ook wel lopen blèren dat er meer gesocialiseerd en gemeld moet worden, blablabla, maar de wachttijden bij Jeugdzorg c.s. lopen alleen maar meer op.
Als ze nou eens beginnen om alle wél-meewerkende ouders te helpen, dan hoeft er even geen tijd verspild te worden aan stapels papier over niet-meewerkende ouders. Juist door het uitblijven van hulp voor de wel-meewerkende / hulp-vragende ouders kan het daar alsnog uit de hand lopen.
Als de kindjes van die wel-meewerkende ouders verwerkt zijn is er vervolgens meer ruimte voor die andere kindjes/ouders.
Sneu voor die kinderen met niet-meewerkende ouders, begrijp me niet verkeerd, maar ik zie -beroepshalve- zo vaak dat onwerkbare ouders de Jeugdzorg verstoppen, terwijl andere ouders overal moeten leuren om maar hulp te kunnen krijgen voor hun kind. En zij kunnen nergens terecht, vanwege wachtlijsten voor intake-gesprekken om überhaupt te kijken wat er nodig kan zijn.
En dan hebben we het nog maar over de intake !!! Nog niet eens over daadwerkelijke hulp.
Als ze nou eens beginnen om alle wél-meewerkende ouders te helpen, dan hoeft er even geen tijd verspild te worden aan stapels papier over niet-meewerkende ouders. Juist door het uitblijven van hulp voor de wel-meewerkende / hulp-vragende ouders kan het daar alsnog uit de hand lopen.
Als de kindjes van die wel-meewerkende ouders verwerkt zijn is er vervolgens meer ruimte voor die andere kindjes/ouders.
Sneu voor die kinderen met niet-meewerkende ouders, begrijp me niet verkeerd, maar ik zie -beroepshalve- zo vaak dat onwerkbare ouders de Jeugdzorg verstoppen, terwijl andere ouders overal moeten leuren om maar hulp te kunnen krijgen voor hun kind. En zij kunnen nergens terecht, vanwege wachtlijsten voor intake-gesprekken om überhaupt te kijken wat er nodig kan zijn.
En dan hebben we het nog maar over de intake !!! Nog niet eens over daadwerkelijke hulp.
woensdag 10 september 2008 04:28
Omdat ongeveer zeventig procent van de Nederlandse ouders aangeeft er gebruik van te maken, hoewel het bij wet verboden is. Zelfs als er overigens geen problemen zijn met de kinderen van die ouders, omdat die benadering gewoon werkt, zal het riskant zijn om anderen daarover in vertrouwen te nemen. Voordat je het weet blijkt die vriendelijke buur een 'NSB-er', en heb je 'hulpverleners' of Justitie over de vloer.
Door zeventig procent van de opvoedkundige praktijk te criminaliseren vóórdat je het debat opstart, is zo'n initiatief op voorhand gedoemd.
woensdag 10 september 2008 09:40
Dat klinkt allemaal mooi, sociale controle enzo. Maar als je dan melding maakt van kindermishandeling, moet er ook wel wat mee gedaan worden natuurlijk.
Ik heb naast een vrouw gewoond die zwaar psychotisch was.
Ze mishandelde haar dochtertje. (Deed ze soms zelfs gewoon op straat).
Ik (en verschillende anderen) hebben daar verscheidene keren melding van gemaakt.
Er is 1 x een hulpverlener aan de deur geweest. De buurvrouw heeft hem gewoon weg gestuurd.
Later belden ze mij en vroegen of ik dacht dat de buuv haar dochter nog steeds mishandelde. Ja dus!!
Waarop die man zei:"Tja, uw buurvrouw wil niet meewerken, dus dan houdt het voor ons op."
Uiteindelijk is het meisje zo'n 7 jaar later en na heel veel meer klachten uit huis geplaatst.
Ik heb naast een vrouw gewoond die zwaar psychotisch was.
Ze mishandelde haar dochtertje. (Deed ze soms zelfs gewoon op straat).
Ik (en verschillende anderen) hebben daar verscheidene keren melding van gemaakt.
Er is 1 x een hulpverlener aan de deur geweest. De buurvrouw heeft hem gewoon weg gestuurd.
Later belden ze mij en vroegen of ik dacht dat de buuv haar dochter nog steeds mishandelde. Ja dus!!
Waarop die man zei:"Tja, uw buurvrouw wil niet meewerken, dus dan houdt het voor ons op."
Uiteindelijk is het meisje zo'n 7 jaar later en na heel veel meer klachten uit huis geplaatst.
woensdag 10 september 2008 12:36
:
Dat klinkt allemaal mooi, sociale controle enzo. Maar als je dan melding maakt van kindermishandeling, moet er ook wel wat mee gedaan worden natuurlijk.
Ik heb naast een vrouw gewoond die zwaar psychotisch was.
Ze mishandelde haar dochtertje. (Deed ze soms zelfs gewoon op straat).
Ik (en verschillende anderen) hebben daar verscheidene keren melding van gemaakt.
Er is 1 x een hulpverlener aan de deur geweest. De buurvrouw heeft hem gewoon weg gestuurd.
Later belden ze mij en vroegen of ik dacht dat de buuv haar dochter nog steeds mishandelde. Ja dus!!
Waarop die man zei:"Tja, uw buurvrouw wil niet meewerken, dus dan houdt het voor ons op."
Uiteindelijk is het meisje zo'n 7 jaar later en na heel veel meer klachten uit huis geplaatst.
Mishandeling is gruwelijk. Maar ook slecht te definiëren. De meeste aandacht gaat uit naar fysieke mishandeling, waarbij elke fysieke correctie inmiddels strafbaar is gesteld, en daarmee in de juridische zin 'mishandeling' is, ook al wordt het door het kind helemaal niet zo ervaren.
Geestelijke mishandeling is al helemaal nagenoeg ongrijpbaar, en recente publicaties van geëngageerde vakmensen suggereren dat moderne opvoedingsmethoden, waarin het prijzen van kinderen centraal staat, tot diep ongelukkige (jonge) volwassenen leidt. Wat, onbedoeld, ook mishandeling is als je het welzijn van je kind voorop stelt.
Recente publicaties naar aanleiding van twee aparte onderzoeken over het voorkomen van kindermishandeling in Nederland duiden erop dat de onderzoekers het spoor ook volledig bijster zijn. De ene groep academici kwam op 107.000 gevallen per jaar. De andere hield het op 160.000.
In de praktijk blijkt de overheid, met haar specialisten, bepaalt geen voorbeeld te kunnen stellen. De instellingen en gevangenissen waar probleemkinderen terecht komen zijn ware delinquenten-fabrieken. Gelet op een 'pakkans' die geen honderd procent is waar het criminele activiteiten betreft, gevoegd bij een waanzinnig hoog percentage 'recidive', kan rustig gesteld worden dat deze instanties slechts in uitzonderlijke gevallen een jongere afleveren die in opvoedkundig opzicht beter is geworden van de aandacht die de professionele zorginstellingen hem of haar gaven.
Dit is zeer zeker géén pleidooi om ingrijpen bij ernstige verdenkingen maar achterwege te laten! Maar de kaders die door de overheid zijn geschapen onder druk van de publieke opinie naar aanleiding van gruwelijke verhalen in de media (waarbij vrijwel altijd zorginstanties faalden!), zijn knellend, onrealistisch en in een aantal gevallen contra-productief.
woensdag 10 september 2008 13:08
Je mist het punt, Jaap. Sociale controle is iets totaal ánders dan een opvoedkundige tik. Het gaat er niet om dat als ik mijn kinderen zou slaan, ik naar de buurvrouw ga om hulp. Het gaat erom dat mijn buurvrouw zo af en toe als ze ziet dat het uit de hand loopt, vraag of ik even een kop koffie kom drinken om stoom af te blazen. Dat ze de kinderen even bij haar laat spelen. Dat ze me een foldertje laat zien dat ze 'toevallig' voor zichzelf had meegenomen over een opvoedcursus in het wijkcentrum.
En wat is er mis met hulpverleners over de vloer? Hoe eerder hoe beter als het uit de hand loopt. Daarmee voorkom je júist dat het uiteindelijk bij justitie belandt.
woensdag 10 september 2008 13:59
Het is apart dat ik het punt mis in een discussie die ik zelf heb opgezet.
Het gaat mij niet om de intentie van degenen die met deze voorstellen komen, maar om de uitvoerbaarheid. Aan goede bedoelingen geen gebrek als het over opvoedkundige problemen gaat. De vraag is hoe je dat nou dient te vertalen naar de praktijk. Als je een opvoedkundige praktijk die in een riante meerderheid van de gezinnen normaal is strafbaar stelt, en vervolgens aanstuurt op sociale controle, is het onwaarschijnlijk dat dat een succes wordt. Sterker nog, het zal (terecht) begrepen worden als een oproep om te spioneren en te klikken.
Over die hulpverleners schreef ik al dat die eerder een garantie lijken voor het ontsporen van de opvoedkundige inspanningen, statistisch gesproken, dan dat ze helpen. Het aantal instellingen en hulpverleners op dit vlak is in de laatste decennia geëxplodeerd. En als er al een resultaat zichtbaar is op het maatschappelijk niveau, dan is die omgekeerd evenredig met wat ons voor ogen stond toen we als maatschappij die weg insloegen.
In het boek 'The Self-Esteem Trap' beschrijft psychologe Polly Young-Eisendrath hoe dat komt. Haar bevindingen komen overeen met die van andere onderzoekers die niet bang zijn politiek-incorrecte standpunten te verdedigen als de onderzoeksresultaten daar aanleiding toe geven.
woensdag 10 september 2008 14:03
tja, helaas pas ik WEL sociale controle toe in mijn omgeving, en dat werkt niet.
ik zit niet naar mensen te loeren hoor, maar ik heb het wel in het snotje als bejaarde buurman x al een paar dagen zijn gordijn dicht heeft, en als de buren elkaar weer eens de tent uitvechten bel ik rustig aan om te vragen of alles wel goed gaat.
kindermishandeling heb ik 2 x gerapporteerd, en dat waren geen opvoedkundige tikjes.
resultaat: nee, de kinderen zijn niet in direct levensgevaar dus we kunnen niks doen. WTF?!?!?!!?!
er moet blijkbaar eerst een dooie vallen, voordat sociale controle effect heeft.
ik zit niet naar mensen te loeren hoor, maar ik heb het wel in het snotje als bejaarde buurman x al een paar dagen zijn gordijn dicht heeft, en als de buren elkaar weer eens de tent uitvechten bel ik rustig aan om te vragen of alles wel goed gaat.
kindermishandeling heb ik 2 x gerapporteerd, en dat waren geen opvoedkundige tikjes.
resultaat: nee, de kinderen zijn niet in direct levensgevaar dus we kunnen niks doen. WTF?!?!?!!?!
er moet blijkbaar eerst een dooie vallen, voordat sociale controle effect heeft.
woensdag 10 september 2008 14:42
:
[...]
Het is apart dat ik het punt mis in een discussie die ik zelf heb opgezet.
.
Nee hoor, zijn er wel meer hier op het forum die daar last van hebben. Bovendien: het feit dat je een topic opent, wil niet zeggen dat je het onderwerp dan ook juist weergeeft en/of dat je zelf überhaupt weet waar je het over hebt.
Je suggereert in de openingsbericht dat er een rechtstreekse link zit tussen het advies en opvoedkundige tikken. Terwijl die er niet is en je bovendien een tendentieuze lezing van dat advies geeft.
woensdag 10 september 2008 19:12
Omdat jij niet kunt lezen, heb ik het verkeerd opgezet. Natuurlijk.....
Mijn inleiding bestaat uit twee delen. Een referentie naar het advies, compleet met link. Als daar een fout in staat, dan kan mij dat in elk geval niet aangerekend worden, lijkt mij.
Daarna de signalering van het spanningsveld. De onderzoekers zien deels die spanning eveneens, maar dan in de zin dat ze bepaalde voorstellen verwerpelijk vinden. Ze onderkennen niet dat er een probleem ontstaat in een samenleving waarin rond zeventig procent van de bevolking zich in legale zin schuldig maakt aan kindermishandeling sinds recente wetswijzingingen, autoriteiten die over de veiligheid van kinderen dienen te waken Gestapo-achtige bevoegdheden dreigen te krijgen, en hun oproep om meer sociale controle.
Zou het een vooropgezet plan zijn om ouders hun bevoegdheden af te nemen, dan passen beleid en voorstel naadloos op elkaar. Vooralsnog ga ik er echter vanuit dat hun impliciete kritiek die is verpakt in de voorstellen niet als aanvulling moet worden gezien, maar in belangrijke mate als alternatief. Anders is het einde helemáál zoek, en reduceren we ouders tot 'kinderfabriek' voor Vadertje Staat.
woensdag 10 september 2008 19:20
Sociale controle
Uit Wikipedia, de vrije encyclopedie
Ga naar: navigatie, zoeken
Sociale controle is een sociologisch begrip dat betrekking heeft op het gedrag van leden van samenlevingsverbanden. Door sociale controle wordt bewerkstelligd dat mensen zich aanpassen aan gedrag dat van hen in de groep verwacht wordt.
Gedrag in groepen wordt bepaald door sociale normen. Leden letten op het gedrag van anderen binnen de groep. Gedrag dat in overeenstemming is met de groepsnormen wordt beloond, vooral doordat de leden bij de groep mogen horen. Afwijkend gedrag wordt afgewezen en gecorrigeerd door straf of desnoods uitstoting uit de groep.
Sociale controle kan informeel zijn, wanneer er iets speelt tussen gelijkwaardige individuen die deel uitmaken van een samenlevingsverband. Deze vorm van sociale controle vindt vooral plaats in kleinere samenlevingsverbanden (bijvoorbeeld een dorp). Sociale controle kan ook formeel zijn, wanneer die uitgeoefend wordt door politie en rechterlijke macht of religieuze ambtsdragers. Hier is sprake van een beroep op geschreven bronnen, zoals de wet of de bijbel.
Tja informele sociale controle lijkt mij in een dorp nog uitvoerbaar maar niet meer in de steden waar iedereen inmiddels verschillende normen hanteren en dan heb ik het niet alleen over de div. culturen die daar wonen.
Hier in de straat houden de ouders iets wat toezicht, de een wat vaker dan de ander maar allemaal vrij normaal en ook wel handig dat je weer wat je kroost uitspookt als jij 1 tel niet oplet.
Uit Wikipedia, de vrije encyclopedie
Ga naar: navigatie, zoeken
Sociale controle is een sociologisch begrip dat betrekking heeft op het gedrag van leden van samenlevingsverbanden. Door sociale controle wordt bewerkstelligd dat mensen zich aanpassen aan gedrag dat van hen in de groep verwacht wordt.
Gedrag in groepen wordt bepaald door sociale normen. Leden letten op het gedrag van anderen binnen de groep. Gedrag dat in overeenstemming is met de groepsnormen wordt beloond, vooral doordat de leden bij de groep mogen horen. Afwijkend gedrag wordt afgewezen en gecorrigeerd door straf of desnoods uitstoting uit de groep.
Sociale controle kan informeel zijn, wanneer er iets speelt tussen gelijkwaardige individuen die deel uitmaken van een samenlevingsverband. Deze vorm van sociale controle vindt vooral plaats in kleinere samenlevingsverbanden (bijvoorbeeld een dorp). Sociale controle kan ook formeel zijn, wanneer die uitgeoefend wordt door politie en rechterlijke macht of religieuze ambtsdragers. Hier is sprake van een beroep op geschreven bronnen, zoals de wet of de bijbel.
Tja informele sociale controle lijkt mij in een dorp nog uitvoerbaar maar niet meer in de steden waar iedereen inmiddels verschillende normen hanteren en dan heb ik het niet alleen over de div. culturen die daar wonen.
Hier in de straat houden de ouders iets wat toezicht, de een wat vaker dan de ander maar allemaal vrij normaal en ook wel handig dat je weer wat je kroost uitspookt als jij 1 tel niet oplet.
woensdag 10 september 2008 19:58
Eens met Dhelia, daar kan ik het bij houden. (maar dat doe ik natuurlijk niet)
Jaap, je maakt het veel erger dan het is, je doet alsof mensen opgeroepen worden om stiekem alle ouders te rapporteren die een opvoedkundige tik uitdelen, en je gebruikt termen als NSB'er. Tja.
En je doet vervolgens of alle kinderen die een opvoedkundige tik krijgen meteen uit huis geplaatst worden.
Overigens vind ik het goed dat die opvoedkundige tik aan banden wordt gelegd. Vaak wordt mishandeling goedgepraat onder het motto 'wie niet horen wil moet maar voelen' en dat onderscheiden van een opvoedkundige tik is erg moeilijk.
Daarbij schiet je gewoon als ouders tekort als je moet slaan of tikkem moet uitdelen om je punt te maken, net als dat jij te kort schiet in deze discussie als je termen als NSB'er moet gebruiken. Zo onnodig en zover naast het artikel dat je aanhaalt.
Jaap, je maakt het veel erger dan het is, je doet alsof mensen opgeroepen worden om stiekem alle ouders te rapporteren die een opvoedkundige tik uitdelen, en je gebruikt termen als NSB'er. Tja.
En je doet vervolgens of alle kinderen die een opvoedkundige tik krijgen meteen uit huis geplaatst worden.
Overigens vind ik het goed dat die opvoedkundige tik aan banden wordt gelegd. Vaak wordt mishandeling goedgepraat onder het motto 'wie niet horen wil moet maar voelen' en dat onderscheiden van een opvoedkundige tik is erg moeilijk.
Daarbij schiet je gewoon als ouders tekort als je moet slaan of tikkem moet uitdelen om je punt te maken, net als dat jij te kort schiet in deze discussie als je termen als NSB'er moet gebruiken. Zo onnodig en zover naast het artikel dat je aanhaalt.
woensdag 10 september 2008 21:24
http://www.boekst.nl/item.wws?isbn=9789035133525
Deze maand verschijnt van oud-kinderrechter Anita Leese een boek, waarin zij op zoek gaat naar oud-pupillen van haar, om er achter te komen hoe het hen is gegaan, na alle goedbedoelde bemoeizucht van "de instanties".
Het boek is geschreven door de journaliste Loes de Fauwe.
Misschien wel leuk om na het verschijnen van dit boek hierop terug te komen ? Het boek heet "Een moeilijke jeugd".
Deze maand verschijnt van oud-kinderrechter Anita Leese een boek, waarin zij op zoek gaat naar oud-pupillen van haar, om er achter te komen hoe het hen is gegaan, na alle goedbedoelde bemoeizucht van "de instanties".
Het boek is geschreven door de journaliste Loes de Fauwe.
Misschien wel leuk om na het verschijnen van dit boek hierop terug te komen ? Het boek heet "Een moeilijke jeugd".
donderdag 11 september 2008 11:45
Het zal je niet verbazen dat ik het niet met je eens ben. Over de hele linie, eigenlijk.
Ten eerste is die term 'NSB-er' vrij accuraat om aan te geven wat het gevolg zou kunnen zijn. Onze cultuur wijst de opvoedkundige tik niet af, getuige het gegeven dat zo'n zeventig procent van de ouders ruiterlijk toegeeft er nog altijd gebruik van te maken. Maar niet iedereen is ouder, en bij wet is deze praktijk verboden. Daarmee is door de overheid welbewust een sfeer geschapen die veel gelijkenissen vertoont met een bezetting. Sociale controle onder die omstandigheden is het aanmoedigen van verraad.
Zoals ik al aangaf groeit het aantal prominente wetenschappers in de psychologie en sociologie die zich afwenden van de moderne opvoedingstechnieken gestaag. Daarbij laten onderzoeken zien dat de opvoedkundige tik, onder voorwaarden, te prefereren is boven andere sancties, vanuit het belang van het kind bezien. Het is alleen niet 'politiek correct'.
donderdag 11 september 2008 12:08
Er zijn in het Engelse taalgebied al verscheidene publicaties van prominente wetenschappers en vakmensen die aantonen dat onze opvoedkundige technieken, alsmede de gewenste resultaten, meer problemen genereren dan ze oplossen. Het eerder genoemde boek 'The Self-Esteem Trap' is er daar één van. Andere relevante boeken die mij zo te binnen schieten:
-The Blank Slate van professor Steven Pinker.
-Therapy Culture van professor Frank Furedi
- A Brief Tour of Human Consciousness van professor V.S. Ramachandran.
- The Paradox of Choice van Dr. Barry Schwartz
- The Cult of Personality van Annie Murphy Paul, voormalig 'Senior Editor' van 'Psychology Today'
Naast een al wat ouder, spraakmakend onderzoek van Diana Baumrind, uitgevoerd in een tijd waarin de schadelijke effecten van de moderne opvoedingsstrategie nog niet zo nadrukkelijk op de voorgrond traden.
vrijdag 16 juni 2017 13:30
Oog voor elkaar : Veiligheidsbeleving en sociale controle in de grote stad
Iedereen woont graag in een veilige buurt sociale controle. Gevarieerdere buurten waar wonen, werken en winkelen elkaar afwisselen zijn een belangrijke strategie geworden om veiligheid te bereiken met sociale controle. Van ogen op straat gaat sociale controle uit, zo is dan de gedachte. Maar hebben mensen met ogen op straat ook oog voor elkaar? Oog voor Elkaar is enerzijds een theorie over stedelijke omgeving, publieke familiariteit en vertrouwen. Anderzijds is het een praktijkgericht op sociale controle, op alledaagse verhalen gebaseerd pleidooi voor zorgvuldiger vormgeving en beheer van stedelijke openbare ruimte en sociale controle.
Iedereen woont graag in een veilige buurt sociale controle. Gevarieerdere buurten waar wonen, werken en winkelen elkaar afwisselen zijn een belangrijke strategie geworden om veiligheid te bereiken met sociale controle. Van ogen op straat gaat sociale controle uit, zo is dan de gedachte. Maar hebben mensen met ogen op straat ook oog voor elkaar? Oog voor Elkaar is enerzijds een theorie over stedelijke omgeving, publieke familiariteit en vertrouwen. Anderzijds is het een praktijkgericht op sociale controle, op alledaagse verhalen gebaseerd pleidooi voor zorgvuldiger vormgeving en beheer van stedelijke openbare ruimte en sociale controle.
