Kinderen
alle pijlers
Kind 3 jaar onhandelbaar, ik weet het even niet meer.
zaterdag 23 september 2017 20:22
Ik vind het héél moeilijk om te zeggen, maar ik vind mijn kind momenteel enorm moeilijk om te hendelen.
-ze vraagt heel de dag door aandacht. Als ik zeg dat ze even alleen moet gaan spelen, is het krijsen, stampen schreeuwen. Als ze merkt dat ik haar negeer, gaat het nog een tandje harder.
-erg drammerig omwille van haar zin
Je zult waarschijnlijk denken, laat haar lekker huilen. Ja, dat probeer ik, maar het is echt verschrikkelijk. Het valt nog mee dat veilig thuis nog niet op de stoep heeft gestaan vanwege haar dagelijkse gegil.
-niet luisteren.
Ik probeer het altijd rustig te benaderen als ze een gilbui heeft, maar omdat dit nu zo vaak voorkomt, verhef ik steeds vaker mijn stem.. ik heb hier gewoon geen geduld meer voor.
In de avond is slapen ook een drama, ze wil niet alleen liggen. Vriend of ik zijn elke avond minimaal een half uur bezig om haar naar bed te brengen....
En nu... ik zie gewoon erg op tegen de doordeweekse dagen dat vriend aan het werk is en ik alleen met haar thuis ben. Heb het gevoel dat ik haar niet aan kan, nu al.
Ik vind moeder zijn nu eventjes helemaal niet leuk
-ze vraagt heel de dag door aandacht. Als ik zeg dat ze even alleen moet gaan spelen, is het krijsen, stampen schreeuwen. Als ze merkt dat ik haar negeer, gaat het nog een tandje harder.
-erg drammerig omwille van haar zin
Je zult waarschijnlijk denken, laat haar lekker huilen. Ja, dat probeer ik, maar het is echt verschrikkelijk. Het valt nog mee dat veilig thuis nog niet op de stoep heeft gestaan vanwege haar dagelijkse gegil.
-niet luisteren.
Ik probeer het altijd rustig te benaderen als ze een gilbui heeft, maar omdat dit nu zo vaak voorkomt, verhef ik steeds vaker mijn stem.. ik heb hier gewoon geen geduld meer voor.
In de avond is slapen ook een drama, ze wil niet alleen liggen. Vriend of ik zijn elke avond minimaal een half uur bezig om haar naar bed te brengen....
En nu... ik zie gewoon erg op tegen de doordeweekse dagen dat vriend aan het werk is en ik alleen met haar thuis ben. Heb het gevoel dat ik haar niet aan kan, nu al.
Ik vind moeder zijn nu eventjes helemaal niet leuk
zaterdag 23 september 2017 20:26
Nee dit klinkt inderdaad helemaal niet leuk! Heeft ze dit al lang?
Helaas geen tips hoe je ermee om kunt gaan. Ik denk dat het verstandig is deskundige hulp te vragen. Dit houden jullie nooit vol zo. Je raakt waarschijnlijk steeds vermoeider en geïrriteerder (gaan we weer...!!!) en zo gaat het van kwaad tot erger.
Helaas geen tips hoe je ermee om kunt gaan. Ik denk dat het verstandig is deskundige hulp te vragen. Dit houden jullie nooit vol zo. Je raakt waarschijnlijk steeds vermoeider en geïrriteerder (gaan we weer...!!!) en zo gaat het van kwaad tot erger.
zaterdag 23 september 2017 20:31
Ik geef je als tip het boek "Temperamentvolle kinderen " van Eva Bronsveld te lezen. Ik heb er delen uit gelezen en het is alleen al heerlijk geruststellend, dat er vele kinderen zijn die zich zo gedragen en dat je kind echt geen uitzondering is.
Verder valt me op dat je een half uur kwijt zijn aan het naar bed brengen als veel omschrijft, maar dat lijkt me eigenlijk heel gemiddeld voor een 3-jarige (het kost hier heel wat meer tijd).
Verder valt me op dat je een half uur kwijt zijn aan het naar bed brengen als veel omschrijft, maar dat lijkt me eigenlijk heel gemiddeld voor een 3-jarige (het kost hier heel wat meer tijd).
zaterdag 23 september 2017 20:35
Kinderen van drie kunnen ook bijna niet alleen spelen. Vooral niet als mama in de buurt is, die is veel leuker. Ik liet mijn kind vaak 'meehelpen' als ik klusjes in huis had. Sokken aangeven om op te hangen enzo. Ik weet niet of je ook werkt, als je thuisblijfmoeder bent, kan ik me voorstellen dat de dagen lang zijn. Op mijn vrije dag zorgde ik altijd dat ik activiteiten had. Met boodschappen doen en even op de fiets naar een winkel gaan, kon ik al wat tijd vullen.
Mijn oudste had ook zo'n fase (zelfde leeftijd) dat hij eindeloos kon huilen. Op het forum kreeg ik de tip om hem dan even op de hal te zetten. Hij mocht best huilen, het was ook geen straf, maar als hij dramatisch wilde doen, dan hoefde ik daar niet naar te luisteren. Het gehuil nam zo ook snel af.
Ik snap dat je je geduld kwijtraakt bij zo'n gilbui van haar, maar als jij schreeuwt dan leert ze weer van jou dat schreeuwen normaal is en mag. Soms werkte hier om tegen het kind te fluisteren. Dan moeten ze ophouden met gillen om naar jou te luisteren.
Met slapen gaan helpt het misschien dat zij in bed ligt en dat jij nog een beetje in de buurt rommelt. Even haar kleren opruimen, nog de was ophangen in de hal en dan telkens een stukje verder gaan. Dan hoort ze dat je in de buurt bent, maar ben je niet haar persoonlijke knuffelpop om mee in slaap te vallen.
Strenger zijn, helpt gek genoeg nooit bij zulke dramkinderen. Worden ze alleen maar halsstarriger van.
Mijn oudste had ook zo'n fase (zelfde leeftijd) dat hij eindeloos kon huilen. Op het forum kreeg ik de tip om hem dan even op de hal te zetten. Hij mocht best huilen, het was ook geen straf, maar als hij dramatisch wilde doen, dan hoefde ik daar niet naar te luisteren. Het gehuil nam zo ook snel af.
Ik snap dat je je geduld kwijtraakt bij zo'n gilbui van haar, maar als jij schreeuwt dan leert ze weer van jou dat schreeuwen normaal is en mag. Soms werkte hier om tegen het kind te fluisteren. Dan moeten ze ophouden met gillen om naar jou te luisteren.
Met slapen gaan helpt het misschien dat zij in bed ligt en dat jij nog een beetje in de buurt rommelt. Even haar kleren opruimen, nog de was ophangen in de hal en dan telkens een stukje verder gaan. Dan hoort ze dat je in de buurt bent, maar ben je niet haar persoonlijke knuffelpop om mee in slaap te vallen.
Strenger zijn, helpt gek genoeg nooit bij zulke dramkinderen. Worden ze alleen maar halsstarriger van.
zaterdag 23 september 2017 20:36
Dank je voor de tipanky schreef: ↑23-09-2017 20:31Ik geef je als tip het boek "Temperamentvolle kinderen " van Eva Bronsveld te lezen. Ik heb er delen uit gelezen en het is alleen al heerlijk geruststellend, dat er vele kinderen zijn die zich zo gedragen en dat je kind echt geen uitzondering is.
Verder valt me op dat je een half uur kwijt zijn aan het naar bed brengen als veel omschrijft, maar dat lijkt me eigenlijk heel gemiddeld voor een 3-jarige (het kost hier heel wat meer tijd).
Het is mijn enige kind, dus ik heb eigenlijk geen idee wat 'normaal' is. Hoe doen jullie het naar bed brengen?
zaterdag 23 september 2017 20:37
Qua slapen niet raar...absoluut niet een half uur is bij velen inderdaad al kort.
En ik hou er een ander ritme van naar bed brengen op na dan de meesten denk ik. (Nu niet meer want de kids zijn ouder..maar toen ze zo oud waren kroop ik naast ze en verzon ik een slaapverhaaltje en dan lekker in slaap vallen en dan weg als ze sliepen)
Voor de rest hulp inschakelen voordat jezelf er helemaal doorzit.
Het is de leeftijd van de grens op zoeken...
Zet hem op moeders je kan het!
En ik hou er een ander ritme van naar bed brengen op na dan de meesten denk ik. (Nu niet meer want de kids zijn ouder..maar toen ze zo oud waren kroop ik naast ze en verzon ik een slaapverhaaltje en dan lekker in slaap vallen en dan weg als ze sliepen)
Voor de rest hulp inschakelen voordat jezelf er helemaal doorzit.
Het is de leeftijd van de grens op zoeken...
Zet hem op moeders je kan het!
yourlocalhero wijzigde dit bericht op 23-09-2017 20:39
34.99% gewijzigd
zaterdag 23 september 2017 20:37
zaterdag 23 september 2017 20:39
zaterdag 23 september 2017 20:41
Ik denk ook dat het belangrijk is je verwachtingen bij te stellen: alleen spelen is voor heel veel 3-jarigen nog ontzettend lastig (en voor andere kinderen juist helemaal niet, dus zorg dat je daar niet mee gaat vergelijken).
Mijn jongste is temperamentvol en bij hem denk ik aan de volgende steekwoorden:
- Consequent behandelen
- Streng maar vriendelijk
- Intellectueel uitdagen
- Fysiek moe maken (in de buitenlucht)
- Samen dingen doen
- Duidelijke regels, maar niet te veel
- Niet overschatten (ik riep ooit "je lijkt verdikkeme wel een kleuter" tegen hem, toen hij 2 of 3 jaar was)
- Niet te hoge verwachtingen hebben (20 min zelf spelen is niet reëel als je kind al grote moeite heeft met 5 min)
- Aan jezelf denken (heb je ook voldoende tijd voor jezelf om op te laden?)
Mijn jongste is temperamentvol en bij hem denk ik aan de volgende steekwoorden:
- Consequent behandelen
- Streng maar vriendelijk
- Intellectueel uitdagen
- Fysiek moe maken (in de buitenlucht)
- Samen dingen doen
- Duidelijke regels, maar niet te veel
- Niet overschatten (ik riep ooit "je lijkt verdikkeme wel een kleuter" tegen hem, toen hij 2 of 3 jaar was)
- Niet te hoge verwachtingen hebben (20 min zelf spelen is niet reëel als je kind al grote moeite heeft met 5 min)
- Aan jezelf denken (heb je ook voldoende tijd voor jezelf om op te laden?)
zaterdag 23 september 2017 20:41
Een half uur bezig om naar bed te brengen is helemaal niet lang. Pyjama aan, tandenpoetsen, voorlezen of liedjes zingen, nog even kletsen en je bent zo mini maal een half uur verder.
Langere tijd alleen spelen is ook gewoon te veel gevraagd.
Je komt vooral over als een moeder die geen tijd wil besteden aan haar kind.
Als ze geen positieve aandacht krijgt van jou dan gaat ze maar om aandacht vragen. Negatieve aandacht is ten slotte ook aandacht.
Langere tijd alleen spelen is ook gewoon te veel gevraagd.
Je komt vooral over als een moeder die geen tijd wil besteden aan haar kind.
Als ze geen positieve aandacht krijgt van jou dan gaat ze maar om aandacht vragen. Negatieve aandacht is ten slotte ook aandacht.
zaterdag 23 september 2017 20:45
Ik vind een half uurtje ook niet lang maar bij mij is het wel een gezellig halfuurtje
Je kunt in een vicieuze cirkel komen als je zelf ook zo moe bent dan wordt je peuter vervelend, en jij nog moeier zij nog vervelender.
Kun je even een pauze inlassen? Kind een lang weekend logeren bij een oma of tante? Jij even weg helemaal uitrusten en dan met frisse moed opnieuw beginnen?
Misschien structureel ook een ochtend of twee peuterzaal. Kan kind zijn energie kwijt en jij even ontspannen.
Kies een vast bedritueel en herhaal dat elke avond accepteer de tijd die t kost maar probeer t wel gezellig te houden. Bijvoorbeeld tandenpoetsen pyama aan dan samen kleertjes voor morgen klaar leggen verhaaltje wat kind mag kiezen instoppen en nog 2 min knuffelen dan weg gaan of ze nou slaapt of niet en elke keer consequent terug naar bed sturen waar je dan hopelijk weer energie voor hebt.
Succes en anders hulp vragen!!
Je kunt in een vicieuze cirkel komen als je zelf ook zo moe bent dan wordt je peuter vervelend, en jij nog moeier zij nog vervelender.
Kun je even een pauze inlassen? Kind een lang weekend logeren bij een oma of tante? Jij even weg helemaal uitrusten en dan met frisse moed opnieuw beginnen?
Misschien structureel ook een ochtend of twee peuterzaal. Kan kind zijn energie kwijt en jij even ontspannen.
Kies een vast bedritueel en herhaal dat elke avond accepteer de tijd die t kost maar probeer t wel gezellig te houden. Bijvoorbeeld tandenpoetsen pyama aan dan samen kleertjes voor morgen klaar leggen verhaaltje wat kind mag kiezen instoppen en nog 2 min knuffelen dan weg gaan of ze nou slaapt of niet en elke keer consequent terug naar bed sturen waar je dan hopelijk weer energie voor hebt.
Succes en anders hulp vragen!!
where ever you go, go with your heart
zaterdag 23 september 2017 20:47
Ik denk dat ik met mijn 4-jarige zo een uur zoet ben. Het zou misschien sneller kunnen, maar deze manier werkt en daar ga ik niet aan tornen (geen geweldige slaper). Ik lees vooral veel voor en nog even samen in bed de dag doornemen.ontbijtkoekje schreef: ↑23-09-2017 20:36Dank je voor de tip
Het is mijn enige kind, dus ik heb eigenlijk geen idee wat 'normaal' is. Hoe doen jullie het naar bed brengen?
zaterdag 23 september 2017 20:48
Hier ook een lastige fase doorgegaan met die leeftijd.
Het was soms lastig, mijn kind is minstens zo eigenwijs als ik.
En het duurde soms heel, heel erg lang voordat iets lukte en ik moest heel veel geduld hebben, maar hier werkte echt heel consequent zijn uiteindelijk wel..
Het duurde lang, maar na een tijdje kostte het wat minder tijd tot kind luisterde omdat het toch geen zin had er tegenin te gaan en dat gaf me meer geduld omdat ik zag dat het werkte.
En op het moment dat je streng moet zijn is niet leuk, maar voor mij geldt altijd: ik zeg wat ik doe en ik doe wat ik zeg.
Dat is voor kind ook duidelijk en hij weet wat hi aan mij heeft
Succes, ik hoop voor je dat het snel weer beter gaat
zaterdag 23 september 2017 20:49
Ik wil juist wél tijd met haar doorbrengen, wat ik overdag ook doe. Maar ik kan niet van 6.30 tot 19.30 alleen maar met haar bezig zijn. We gaan elke dag wel weg samen. Kinderboerderij, oma, pretpark, zwembad weet ik het wat. Soms denk ik dat ze zo is júist omdat zoveel met haar doe. Bij vriend weet ze zich wel alleen te vermaken.
zaterdag 23 september 2017 20:51
Wat negatief zeg. Vind ik flauwekul. Hier net zo'n krijsende diva die echt moeilijk is (zelfs oma geeft het toe, dat wil wat heten). We doen elke dag iets leuks samen en gaan elke dag naar buiten. Maar als je de hele dag met zo'n kind thuis zit, kan het idd best zijn dat je wat tijd zonder kind door zou willen brengen. Het kost bergen energie en kracht om zelf redelijk te blijven dan.
Ik houd van mijn dochter, maar poeh ! Pittig is ze.
Sterkte TO, als je de sleutel tot succes hebt gevonden, leen ik hem graag even.
zaterdag 23 september 2017 20:51
Sommige kinderen zijn echte rupsjes-nooit-genoeg en die gaan echt niet ineens lief 5 min zichzelf vermaken als je een paar uur met ze bezig bent geweest. En dat is vermoeiend, want soms wil je gewoon even 2 min alleen naar de wc (wat dus gewoon niet kan omdat je kind flipt als de deur dicht gaat).sugarmiss schreef: ↑23-09-2017 20:41Een half uur bezig om naar bed te brengen is helemaal niet lang. Pyjama aan, tandenpoetsen, voorlezen of liedjes zingen, nog even kletsen en je bent zo mini maal een half uur verder.
Langere tijd alleen spelen is ook gewoon te veel gevraagd.
Je komt vooral over als een moeder die geen tijd wil besteden aan haar kind.
Als ze geen positieve aandacht krijgt van jou dan gaat ze maar om aandacht vragen. Negatieve aandacht is ten slotte ook aandacht.
zaterdag 23 september 2017 20:59
Nog iets waar ik tegenaan loop, vriend en ik verschillen van opvoeding omtrent het gilgedrag. Ik ben van nee als ik vind dat iets niet mag, waarna een gilconcert volgt. Vriend is van het compromis sluiten, die vindt dat er een tussenweg moet zijn. Bijvoorbeeld vandaag met chocomelk. Ze had al een pakje op en vroeg om nog eentje waarop ik zei dat ze wat anders mocht uitkiezen, want ze had net choco op. Gegil volgde. Vriend knipt dan pakje open en schenkt een beetje in een glas.
Ja... gegil is over ja. Maar om dit bij alles zo te doen?
Ja... gegil is over ja. Maar om dit bij alles zo te doen?
zaterdag 23 september 2017 21:10
Ow, dat schiet dan niet op nee. Daar zou ik echt een beetje pissig van worden. Uberhaupt is chocomel voor een 3 jarige al belachelijk veel suiker als jij dan nee zegt en hij gaat dan doodleuk je ondermijnen en toch wat inschenken.. die is gek.ontbijtkoekje schreef: ↑23-09-2017 20:59Nog iets waar ik tegenaan loop, vriend en ik verschillen van opvoeding omtrent het gilgedrag. Ik ben van nee als ik vind dat iets niet mag, waarna een gilconcert volgt. Vriend is van het compromis sluiten, die vindt dat er een tussenweg moet zijn. Bijvoorbeeld vandaag met chocomelk. Ze had al een pakje op en vroeg om nog eentje waarop ik zei dat ze wat anders mocht uitkiezen, want ze had net choco op. Gegil volgde. Vriend knipt dan pakje open en schenkt een beetje in een glas.
Ja... gegil is over ja. Maar om dit bij alles zo te doen?
Samen een lijn trekken en nee is nee en niet elkaar ondermijnen bij zulke dingen.
Ik vind ook een half uur niet veel en lees eigenlijk het gedrag van mijn dames op die leeftijd. En dat oma vind dat het vervelend gedrag is en niet normaal.. het ene kind ie het andere niet. En ook is het altijd verbazingwekkend hoeveel ouders gewoon vergeten hoe zwaar kleine kinderen soms kunnen zijn.
anoniem_319861 wijzigde dit bericht op 23-09-2017 21:16
0.16% gewijzigd
zaterdag 23 september 2017 21:13
Mijn jongste was zo. De PZS /opvang hielp daar wel bij. Langzaam werd dat steeds beter.anky schreef: ↑23-09-2017 20:51Sommige kinderen zijn echte rupsjes-nooit-genoeg en die gaan echt niet ineens lief 5 min zichzelf vermaken als je een paar uur met ze bezig bent geweest. En dat is vermoeiend, want soms wil je gewoon even 2 min alleen naar de wc (wat dus gewoon niet kan omdat je kind flipt als de deur dicht gaat).
En ik deed gewoon zoveel mogelijk huishoudelijke dingen samen op de dagen thuis. Dan was zij bezig en kon ik in de avond echt bijtrekken omdat ik dan niks meer hoefde te doen. En soms gewoon even overdragen aan partner, ook weekenddagen.
Nu mag die lekker lang qualitytijd met kind. Jij gaat alleen in de keuken om te koken, alleen lekker lang douchen, zwemmen, winkelen, koffie drinken bij vriendin.
Of een paar uur bij slapen op zaterdagmiddag.
zaterdag 23 september 2017 21:15
zaterdag 23 september 2017 21:15
Oh wat onhandig van je vriend zeg! Daar zou ik het nog eens goed met hem over hebben (samen op 1 lijn zitten). Als nee ook nee blijft zal dochter uiteindelijk ook minder gillen en zeuren.
Wat betreft alleen spelen; vindt ze helemaal niks leuks om zelf te doen? Dat ze automatisch wat gaat spelen zonder dat jij ernaast hoeft te zitten?
Wat betreft alleen spelen; vindt ze helemaal niks leuks om zelf te doen? Dat ze automatisch wat gaat spelen zonder dat jij ernaast hoeft te zitten?
zaterdag 23 september 2017 21:16
Ik had ook niet zo moeilijk gedaan over nog een beetje chocomel.
Maar je vriend moet jou natuurlijk niet gaan zitten ondermijnen. Jij had al nee gezegd dan moet hij het niet alsnog gaan geven want dan leert ze dat gillen effect heeft.
En over dat je niet van 6:30 tot 19:30 aandacht kan geven. Tja je zal wel moeten. Tegen een driejarige zeg je niet nu wil mama een half uurtje voor zich zelf.
Me Time was als ik aan het werk was of kind naar de peuterspeelzaal.
Maar goed ik keek ook wel eens uit naar de tijd dat man thuis kwam en ik peuter aan hem Kon overlaten.
Maar je vriend moet jou natuurlijk niet gaan zitten ondermijnen. Jij had al nee gezegd dan moet hij het niet alsnog gaan geven want dan leert ze dat gillen effect heeft.
En over dat je niet van 6:30 tot 19:30 aandacht kan geven. Tja je zal wel moeten. Tegen een driejarige zeg je niet nu wil mama een half uurtje voor zich zelf.
Me Time was als ik aan het werk was of kind naar de peuterspeelzaal.
Maar goed ik keek ook wel eens uit naar de tijd dat man thuis kwam en ik peuter aan hem Kon overlaten.
zaterdag 23 september 2017 21:20
Wat hier (een beetje) hielp was duidelijkheid en voorspelbaarheid. Elk moment van de dag vertellen wat het programma is, wat je gaat doen, wanneer ze iets lekkers krijgt, en wanneer je met haar gaat spelen (ik maak even dit af, en dan ga ik met jou spelen). Verder zuinig zijn met 'nee', vaak stond ik standaard al in de nee-modus terwijl er eigenlijk geen echte bezwaren waren. Bij de spaarzame nees ging dan alsnog wel haar alarm af maar dan benoemde ik dat het inderdaad heel jammer was dat ze geen koek/snoep/chocomel mocht maar dat ze al genoeg op had en teveel snoep slecht is voor je tandjes blabla.
Heel belangrijk is om ook spontaan aandacht te geven, zodat ze er niet om hoeft te zeuren. En onverdeelde aandacht, dus niet tussendoor alsnog je eigen dingetjes doen.
Verder altijd zen, vooral niet bozig gaan discussiëren want jij bent de moeder dus de oudste en de wijste.
Vergeet ik nog het belangrijkste
Geef haar ruimschoots autonomie en beslissingsruimte. Kinderen hebben vaak leuke ideeën en meestal mag het niet terwijl er in feite weinig mis mee is (die nee-modus). Dus hier beslisten de driejarigen al heel veel zelf, kledingkeuze, huppelen of rennen, kaas of worst of drie met hagelslag, voor of na het eten in bad, etc.
Heel belangrijk is om ook spontaan aandacht te geven, zodat ze er niet om hoeft te zeuren. En onverdeelde aandacht, dus niet tussendoor alsnog je eigen dingetjes doen.
Verder altijd zen, vooral niet bozig gaan discussiëren want jij bent de moeder dus de oudste en de wijste.
Vergeet ik nog het belangrijkste
Geef haar ruimschoots autonomie en beslissingsruimte. Kinderen hebben vaak leuke ideeën en meestal mag het niet terwijl er in feite weinig mis mee is (die nee-modus). Dus hier beslisten de driejarigen al heel veel zelf, kledingkeuze, huppelen of rennen, kaas of worst of drie met hagelslag, voor of na het eten in bad, etc.
anoniem_228429 wijzigde dit bericht op 23-09-2017 21:24
17.03% gewijzigd
