Kinderen
alle pijlers
Hoe makkelijk ben jij? (met loslaten pubers)
dinsdag 12 december 2017 12:58
Ik heb er een aantal thuis (gehad) en per kind wisselt het heel erg hoe los of hoe strak ik ben in regels.
Een van mijn dochters is 15 en ging vorig jaar al naar Rusland voor een paar weken om in een musical te spelen en in een gastgezin te zitten.
Ze is al vaker met haar oudere zus naar concerten en festivals geweest en ook al met vrienden en haar vriend een weekendje weg (in eigen land, dat wel)
Ze reist al jaren alleen met de trein overal heen en over een paar dagen vliegt ze naar Athene met haar zus die al volwassen is. Ze gaan samen een paar dagen weg. Samen vliegen, samen in een hotel, alles samen. Ze moet dus de weg vinden, alles regelen met geld, overnachten, eten, bezienswaardigheden, vervoer en inchecken, boarden, you name it.
Mijn oudste dochter is ook al genoeg gewend. Die vloog met 16 naar Lissabon met vriendinnen en vanaf toen ging ze altijd met vrienden of haar vriend overal en nergens naartoe. Is ook al een aantal weken naar de VS geweest. En verder is het een echte globe trotter. Die ging ook al heel jong met vrienden de hort op. Vriendinnen vinden mij heel erg makkelijk daarin. En die zouden zich omdraaien in hun graf. Toen onze oudste echt net 18 was reed ze met de auto vol vrienden naar Zurich om te wintersporten. Het weekend erna naar de Ardennen en een paar weken later naar Winterberg. Ik vind dat wel spannend. Maar wil het niet verbieden. Ze is immers volwassen en woont niet meer thuis dus wie ben ik dan?
Bij de jongste ben ik juist strenger. Ik heb het vertrouwen nog niet echt in hem en hij is een totaal ander kind.
Hoe strak of los zijn jullie bij jullie pubers en wat mogen ze wel en niet en waarom?
Een van mijn dochters is 15 en ging vorig jaar al naar Rusland voor een paar weken om in een musical te spelen en in een gastgezin te zitten.
Ze is al vaker met haar oudere zus naar concerten en festivals geweest en ook al met vrienden en haar vriend een weekendje weg (in eigen land, dat wel)
Ze reist al jaren alleen met de trein overal heen en over een paar dagen vliegt ze naar Athene met haar zus die al volwassen is. Ze gaan samen een paar dagen weg. Samen vliegen, samen in een hotel, alles samen. Ze moet dus de weg vinden, alles regelen met geld, overnachten, eten, bezienswaardigheden, vervoer en inchecken, boarden, you name it.
Mijn oudste dochter is ook al genoeg gewend. Die vloog met 16 naar Lissabon met vriendinnen en vanaf toen ging ze altijd met vrienden of haar vriend overal en nergens naartoe. Is ook al een aantal weken naar de VS geweest. En verder is het een echte globe trotter. Die ging ook al heel jong met vrienden de hort op. Vriendinnen vinden mij heel erg makkelijk daarin. En die zouden zich omdraaien in hun graf. Toen onze oudste echt net 18 was reed ze met de auto vol vrienden naar Zurich om te wintersporten. Het weekend erna naar de Ardennen en een paar weken later naar Winterberg. Ik vind dat wel spannend. Maar wil het niet verbieden. Ze is immers volwassen en woont niet meer thuis dus wie ben ik dan?
Bij de jongste ben ik juist strenger. Ik heb het vertrouwen nog niet echt in hem en hij is een totaal ander kind.
Hoe strak of los zijn jullie bij jullie pubers en wat mogen ze wel en niet en waarom?
dinsdag 12 december 2017 13:13
Je geeft zelf het antwoord. Dat ligt eraan hoe je kind is. Ik heb tot nog nu weinig grenzen hoeven aangeven (18, 17, 13). De oudste twee gaan zelf met hun vriendinnen op vakantie. De middelste denkt aan een tussenjaar in de VS. De oudste heeft een rijbewijs en rijdt overal naar toe. Waarom moet ik dan grenzen aangeven? Zo lang ze melden dat het goed gaat en waar ze zitten, is het goed.
Ik kan ze vertrouwen en dat hebben we wederzijds opgebouwd.
Maar ik kan me voorstellen dat ouders met kinderen met gedrag- of ontwikkeling stoornissen daar heel anders mee moeten omgaan.
Het bekende Appel-Peer verhaal, dus heeft het eigenlijk weinig zin om te laten zien wat onze pubers al doen-kunnen-mogen.
Ik kan ze vertrouwen en dat hebben we wederzijds opgebouwd.
Maar ik kan me voorstellen dat ouders met kinderen met gedrag- of ontwikkeling stoornissen daar heel anders mee moeten omgaan.
Het bekende Appel-Peer verhaal, dus heeft het eigenlijk weinig zin om te laten zien wat onze pubers al doen-kunnen-mogen.
dinsdag 12 december 2017 13:22
Puber van ruim 17 hier.
Toen hij 16 werd hebben we gezegd dat hij op vrijdag- en zaterdagavond zelf mag bepalen hoe laat hij thuis komt, zolang hij het maar niet uit de hand zou laten lopen. Is ook nooit gebeurd.
Hij is nu bezig met een BBL opleiding waarbij hij dus ook 4 dagen werkt, en vanaf die tijd laten we hem sowieso veel vrijer met het idee dat hij zelf de verantwoordelijkheid heeft om op tijd te komen. En dat gaat hartstikke goed! Daar is ie erg serieus in.
Dus ja, soms kost het me wat moeite (klein controledingetje die ik bewust naast me neer leg), maar hij gaat goed om met de vrijheden en buit ze nooit uit.
Toen hij 16 werd hebben we gezegd dat hij op vrijdag- en zaterdagavond zelf mag bepalen hoe laat hij thuis komt, zolang hij het maar niet uit de hand zou laten lopen. Is ook nooit gebeurd.
Hij is nu bezig met een BBL opleiding waarbij hij dus ook 4 dagen werkt, en vanaf die tijd laten we hem sowieso veel vrijer met het idee dat hij zelf de verantwoordelijkheid heeft om op tijd te komen. En dat gaat hartstikke goed! Daar is ie erg serieus in.
Dus ja, soms kost het me wat moeite (klein controledingetje die ik bewust naast me neer leg), maar hij gaat goed om met de vrijheden en buit ze nooit uit.
dinsdag 12 december 2017 13:25
Nou, ik geloof dat ik vrij makkelijk ben met mijn oudste, tweede gaat lastiger worden geloof ik.
Maar goed, ik merk dat anderen vinden dat ik oudste soms best veel ruimte geef. Maar als ze het aankunnen wat is daar dan mis mee?
Overigens: ik ben ook heel moeilijk met het loslaten van mijn pubers hoor. In mijn hoofd. Want hoewel ik ruimte geef, schreeuwt alles in mij: neeeeee. Niet omdat ik bang ben ofzo, maar omdat ik het gewoon zelf heel moeilijk vind dat ze zo snel groot worden. En soms ook door schade en schande wijs moeten worden. En die schade en schande gaat dan vaak niet om risicovolle dingen, maar om bijv sociaal gedoe. Tja. hoort erbij, maar leuk vind ik het niet.
Maar goed, ik merk dat anderen vinden dat ik oudste soms best veel ruimte geef. Maar als ze het aankunnen wat is daar dan mis mee?
Overigens: ik ben ook heel moeilijk met het loslaten van mijn pubers hoor. In mijn hoofd. Want hoewel ik ruimte geef, schreeuwt alles in mij: neeeeee. Niet omdat ik bang ben ofzo, maar omdat ik het gewoon zelf heel moeilijk vind dat ze zo snel groot worden. En soms ook door schade en schande wijs moeten worden. En die schade en schande gaat dan vaak niet om risicovolle dingen, maar om bijv sociaal gedoe. Tja. hoort erbij, maar leuk vind ik het niet.
dinsdag 12 december 2017 13:28
Zelf geen kinderen in die leeftijd, maar interessant topic.
Als ik terugkijk naar mijn puber tijd werd ik ook best vrij gelaten, hoewel mn ouders op sommige vlakken best streng waren.
Op mn 16e voor het eerst op vakantie naar Spanje met de bus.
Ik denk dat wanneer je kinderen 16/17 zijn, een groot deel van de opvoeding er al op zit. En als jij je kind goed hebt opgevoed, er een persoon van hebt gemaakt waar je trots op bent en goede normen/waarden/verantwoordelijkheden hebt meegegeven, moet je je kind vertrouwen dat hij/zij goede keuzes zal maken. Dingen verbieden gaat dan nog maar weinig tot niets helpen.
Wie weet denk ik er tegen die tijd wel heel anders over, maar zo voel ik me nu.
Als ik terugkijk naar mijn puber tijd werd ik ook best vrij gelaten, hoewel mn ouders op sommige vlakken best streng waren.
Op mn 16e voor het eerst op vakantie naar Spanje met de bus.
Ik denk dat wanneer je kinderen 16/17 zijn, een groot deel van de opvoeding er al op zit. En als jij je kind goed hebt opgevoed, er een persoon van hebt gemaakt waar je trots op bent en goede normen/waarden/verantwoordelijkheden hebt meegegeven, moet je je kind vertrouwen dat hij/zij goede keuzes zal maken. Dingen verbieden gaat dan nog maar weinig tot niets helpen.
Wie weet denk ik er tegen die tijd wel heel anders over, maar zo voel ik me nu.
phloxx wijzigde dit bericht op 12-12-2017 13:30
1.15% gewijzigd
-
dinsdag 12 december 2017 13:28
Zo werkt het bij mij ook geloof ik, zoiets bedoelde ik met dat controledingetje.coravanmora schreef: ↑12-12-2017 13:25Nou, ik geloof dat ik vrij makkelijk ben met mijn oudste, tweede gaat lastiger worden geloof ik.
Maar goed, ik merk dat anderen vinden dat ik oudste soms best veel ruimte geef. Maar als ze het aankunnen wat is daar dan mis mee?
Overigens: ik ben ook heel moeilijk met het loslaten van mijn pubers hoor. In mijn hoofd. Want hoewel ik ruimte geef, schreeuwt alles in mij: neeeeee. Niet omdat ik bang ben ofzo, maar omdat ik het gewoon zelf heel moeilijk vind dat ze zo snel groot worden. En soms ook door schade en schande wijs moeten worden. En die schade en schande gaat dan vaak niet om risicovolle dingen, maar om bijv sociaal gedoe. Tja. hoort erbij, maar leuk vind ik het niet.
dinsdag 12 december 2017 13:37
Ja, als ik wat afstand neem voel ik dat ook wel hoor. Zeker als ik dan vergelijk met wat ze nu kunnen en vorig jaar nog niet. Ik vind dat mooi om te zien.
En hoewel ik meestal mooie ontwikkelingen zie, zie ik ook wel dingen die ik minder leuk vind. Maar het gaat met horten en stoten, want meestal komen ze er zelf wel achter dat het prettiger is als je het anders doet.
Wat ik heel mooi vind is dat pubers van elkaar ook accepteren dat ze in ontwikkeling zijn. De mijne tenminste wel. En de pubers uit de omgeving ook naar mijn puber. Uitglijders worden best geaccepteerd. En ze durven er ook over te praten. Mooi hoor!
coravanmora wijzigde dit bericht op 12-12-2017 13:41
0.11% gewijzigd
dinsdag 12 december 2017 13:40
Natuurlijk gaat opgroeien niet vloeiend, anders was het geen opgroeien.coravanmora schreef: ↑12-12-2017 13:37Ja, als ik wat afstand neem voel ik dat ook wel hoor. Zeker als ik dan vergelijk met wat ze nu kunnen en vorig jaar nog niet. Ik vind dat mooi om te zien.
En hoewel is meestal mooie ontwikkelingen zie, zie ik ook wel dingen die ik minder leuk vind. Maar het gaat met horten en stoten, want meestal komen ze er zelf wel achter dat het prettiger is als je het anders doet.
Wat ik heel mooi vind is dat pubers van elkaar ook accepteren dat ze in ontwikkeling zijn. De mijne tenminste wel. En de pubers uit de omgeving ook naar mijn puber. Uitglijders worden best geaccepteerd. En ze durven er ook over te praten. Mooi hoor!
dinsdag 12 december 2017 13:44
Wat maakt het uit of ze thuis rondhangen of buiten hangen? Of moeten ze steeds nuttig bezig zijn?Yggdrasil- schreef: ↑12-12-2017 13:28Ik vind ‘s avonds rondhangen dan weer pertinent níet goed. Maar alleen op vakantie wel....
dinsdag 12 december 2017 13:45
Maar dat hoort toch bij die leeftijd? Gewoon wat niksen/chillen/hangen?coravanmora schreef: ↑12-12-2017 13:39TO, rondhangen 's avonds vind ik ook niet okay. Ik vraag altijd: en wat is dan jullie plan? Als dat te vaag is ("Gewoon...."), dan gebeurt er dus niks.
dinsdag 12 december 2017 13:46
Hier is het toch iets anders.Onze oudste(bijna 18) moet ik nog echt regels geven.Hij kan totaal niet met geld omgaan(en geloof me,we hebben er toch veel aan gedaan om het bij te brengen) doet eerst en denk dan pas een keer na.(oh ja,dat was niet zo handig) We hebben al behoorlijk wat met hem meegemaakt.Wat dat betreft zijn zijn broers van 16 en 13 een stuk zelfstandiger.Die laat ik rustig geworden.De oudste ook wel(op den duur moet je) maar ik hou echt mijn hart vast bij hem.Hoop dat op den duur het kwartje bij hem ook gaat vallen en dat hij dan eindelijk ook weet wat hij in het leven wil. 
dinsdag 12 december 2017 13:53
dinsdag 12 december 2017 13:57
Niksen/chillen/hangen hoort er wel bij vind ik.
Maar niet op ieder tijdstip op iedere plek. 's avonds laat na een feest op straat hangen (omdat geen enkele ouder de hele groep in huis wil), dat vind ik niet goed. In de zomer midden op de avond gelden er weer andere regels.
Maar toen mijn (jonge) puber nog midden in de nacht met een groep naar de McDonalds (op loopafstand) wilde, toen vond ik dat wel goed. Ik zag aan de gezichten van andere ouders dat zij dat nooit hadden goedgevonden. Maar hier geldt dat ze de ruimte krijgen tot ze er misbruik van maken. En dat gebeurt eigenlijk niet.
Maar niet op ieder tijdstip op iedere plek. 's avonds laat na een feest op straat hangen (omdat geen enkele ouder de hele groep in huis wil), dat vind ik niet goed. In de zomer midden op de avond gelden er weer andere regels.
Maar toen mijn (jonge) puber nog midden in de nacht met een groep naar de McDonalds (op loopafstand) wilde, toen vond ik dat wel goed. Ik zag aan de gezichten van andere ouders dat zij dat nooit hadden goedgevonden. Maar hier geldt dat ze de ruimte krijgen tot ze er misbruik van maken. En dat gebeurt eigenlijk niet.
dinsdag 12 december 2017 14:00
Nee hoor, maar ik vind het gewoon een beetje aso gedrag.
Los daar nog van hebben mijn kinderen daar geen tijd voor en volgens mij ook geen zin in want ze spreken meestal gewoon af bij iemand thuis (in ons geval meestal bij ons want we wonen in de stad dus vlakbij school; wel zo praktisch)
Na school of college is er werk en muziek en sport. Daar speelt ook een groot deel van hun sociaal leven zich af.
De oudsten gaan wel uit/naar feestjes of een festival of concert maar ze hebben allemaal nooit buiten gehangen in groepjes.
Daar zijn het ook echt de kinderen niet voor.
Ik heb dat zelf vroeger trouwens wel gedaan hoor.
