Kinderen
alle pijlers
Schuldgevoel naar zoontje
woensdag 25 april 2018 20:00
Ik ben even benieuwd wat jullie hierover denken....
De afgelopen tijd ben ik tot de conclusie gekomen dat ik mijn leven wat losser moet gaan leven van mijn ouderlijk gezin en me meer moet focussen op mijn eigen gezin. Mijn ouderlijk gezin is nogal wat ze noemen een 'kluwengezin'; we zien elkaar erg vaak,delen (bijna) alles met elkaar en als we bij elkaar zijn verval ik sterk in de kind-rol. Dit wil ik niet meer.
Nu kwam vorige week het idee ter sprake om met zijn allen een weekje weg te gaan. Ten eerste hebben wij daar momenteel het geld niet voor, want binnenkort hebben we een vrij dure verbouwing waar we geld voor opzij aan het zetten zijn en hebben zelf al een vakantie geboekt voor ons eigen gezin. Daarnaast lopen de ideeën van mijn eigen gezin (man + ik) en het ouderlijk gezin (mijn ouders + zus en zwager) over hoe een vakantie eruit zou moeten zien nogal uiteen. Mijn moeder en zus vinden dezelfde dingen leuk en mijn vader en zwager ook, en wij hangen daar dan een beetje bij en proberen ons zo goed mogelijk aan te passen, maar ons type vakantie is het niet echt.
Zoontje krijgt hier nog weinig van mee en geniet van alle aandacht en gezelligheid die erbij komt kijken.
Nu hebben wij dus besloten dat we dit keer niet meegaan tijdens het weekje weg. Voor mezelf vind ik dat niet erg, maar zoontje is er wel teleurgesteld over en vroeg vanmiddag waarom hij niet mee mocht. Ik voel me dan direct schuldig en verdrietig dat ik hem een leuk weekje vakantie ontneem.
Met mijn verstand weet ik wel dat teleurstelling ook voor mijn zoontje gewoon bij het leven hoort en dat ik toch echt hier een keer doorheen zal moeten om wat losser te komen, maar ik ben er tegelijk ook erg verdrietig over.
Wat vinden jullie?
De afgelopen tijd ben ik tot de conclusie gekomen dat ik mijn leven wat losser moet gaan leven van mijn ouderlijk gezin en me meer moet focussen op mijn eigen gezin. Mijn ouderlijk gezin is nogal wat ze noemen een 'kluwengezin'; we zien elkaar erg vaak,delen (bijna) alles met elkaar en als we bij elkaar zijn verval ik sterk in de kind-rol. Dit wil ik niet meer.
Nu kwam vorige week het idee ter sprake om met zijn allen een weekje weg te gaan. Ten eerste hebben wij daar momenteel het geld niet voor, want binnenkort hebben we een vrij dure verbouwing waar we geld voor opzij aan het zetten zijn en hebben zelf al een vakantie geboekt voor ons eigen gezin. Daarnaast lopen de ideeën van mijn eigen gezin (man + ik) en het ouderlijk gezin (mijn ouders + zus en zwager) over hoe een vakantie eruit zou moeten zien nogal uiteen. Mijn moeder en zus vinden dezelfde dingen leuk en mijn vader en zwager ook, en wij hangen daar dan een beetje bij en proberen ons zo goed mogelijk aan te passen, maar ons type vakantie is het niet echt.
Zoontje krijgt hier nog weinig van mee en geniet van alle aandacht en gezelligheid die erbij komt kijken.
Nu hebben wij dus besloten dat we dit keer niet meegaan tijdens het weekje weg. Voor mezelf vind ik dat niet erg, maar zoontje is er wel teleurgesteld over en vroeg vanmiddag waarom hij niet mee mocht. Ik voel me dan direct schuldig en verdrietig dat ik hem een leuk weekje vakantie ontneem.
Met mijn verstand weet ik wel dat teleurstelling ook voor mijn zoontje gewoon bij het leven hoort en dat ik toch echt hier een keer doorheen zal moeten om wat losser te komen, maar ik ben er tegelijk ook erg verdrietig over.
Wat vinden jullie?
woensdag 25 april 2018 20:03
Inderdaad, was ook mijn eerste ingeving: mag zoon niet een weekje met opa en oma mee?
Verder, hoe komt het dat hij al wist van de geplande vakantie? Hadden jullie eerder toegezegd? Anders zou ik not amused zijn dat iemand m’n zoontje daarover verteld had, zonder eerst zeker te weten dat hij daadwerkelijk mee zou gaan. Dat is een recept voor een verdrietig kind..!
Verder, hoe komt het dat hij al wist van de geplande vakantie? Hadden jullie eerder toegezegd? Anders zou ik not amused zijn dat iemand m’n zoontje daarover verteld had, zonder eerst zeker te weten dat hij daadwerkelijk mee zou gaan. Dat is een recept voor een verdrietig kind..!
woensdag 25 april 2018 20:04
Zeuren doet ie ook niet. Hij is pas 4 en snapt gewoon niet waarom wij niet meegaan, omdat dit altijd iets was dat we als ouderlijk gezin deden. In het verleden gingen we zo'n 2 keer per jaar met mijn ouderlijk gezin weg, weekendje of midweekje. Maar de financiële situatie is verandert en ik ben zelf ook aan het veranderen.... Maar voor zoontje is dit opeens een omslag waarvan hij weinig snapt.
woensdag 25 april 2018 20:07
Mijn moeder had het erover aan de telefoon en dat heeft ie opgevangen.-Nienke- schreef: ↑25-04-2018 20:03Inderdaad, was ook mijn eerste ingeving: mag zoon niet een weekje met opa en oma mee?
Verder, hoe komt het dat hij al wist van de geplande vakantie? Hadden jullie eerder toegezegd? Anders zou ik not amused zijn dat iemand m’n zoontje daarover verteld had, zonder eerst zeker te weten dat hij daadwerkelijk mee zou gaan. Dat is een recept voor een verdrietig kind..!
Maar misschien kan hij wel mee, daar heb ik eigenlijk nog niet bij stilgestaan dat dat ook zou kunnen...
woensdag 25 april 2018 20:07
Weten we dat ook weer.
woensdag 25 april 2018 20:10
Misschien moet je het feit dat jullie nu eens een keer als gezin samen weggaan, zonder familie " bijzonder" maken. Je kunt je zoontje bijvoorbeeld vertellen dat je graag met hem en papa alleen op vakantie wilt, zodat jullie lekker veel tijd samen door kunnen brengen en extra tijd aan hem kunnen besteden, zonder anderen ook aandacht te moeten geven. Je zoontje zal dat best begrijpen op dit niveau. Waar het écht om gaat snapt hij toch niet en is voor hem ook niet belangrijk.Bumba1985 schreef: ↑25-04-2018 20:04Zeuren doet ie ook niet. Hij is pas 4 en snapt gewoon niet waarom wij niet meegaan, omdat dit altijd iets was dat we als ouderlijk gezin deden. In het verleden gingen we zo'n 2 keer per jaar met mijn ouderlijk gezin weg, weekendje of midweekje. Maar de financiële situatie is verandert en ik ben zelf ook aan het veranderen.... Maar voor zoontje is dit opeens een omslag waarvan hij weinig snapt.
woensdag 25 april 2018 20:11
woensdag 25 april 2018 20:12
Het is ook een last zo’n klein kind. Dat weet iedereen. Leuk maar ook dodelijk vermoeiend. De boodschap is dat ze er over na moeten denken, logisch. Je hebt nog geen antwoord dus je weet niets
woensdag 25 april 2018 20:12
Ze denkt misschien niet vanuit kinds perspectief, maar dat het jou wel " goed uitkomt".
Ik zou zeggen " forget i asked... "
woensdag 25 april 2018 20:14
Nou, ik zou mij aardig opgelaten voelen na zo'n reactie. Dan heb ik liever een duidelijk " nee", dan een " misschien, maar niet van harte".
woensdag 25 april 2018 20:14
Fijn om hier even een klankbord te hebben. Ik besef me ook dat het een stukje projectie van mezelf is. Zelf in het verleden heel vaak het gevoel gehad dat ik werd buitengesloten / er niet bij hoorde en dat wil ik nu voor mijn zoontje heel erg voorkomen. Waarschijnlijk ben ik daar ook te krampachtig in. Overigens gaan ze ook in een week dat zoontje gewoon naar school moet, dus dat is ook nog een reden om niet mee te gaan (al is hij nog niet leerplichtig)
woensdag 25 april 2018 20:15
Dat kan ik mij ook wel weer voorstellen. Het is toch een hele andere vakantie of je met een jochie van 4 op vakantie bent waar je verantwoordelijk voor bent.
Verder eens, zoontje vertellen dat jullie toch op vakantie gaan.
woensdag 25 april 2018 20:15
De reactie ik me ergens wel voorstellen. Fulltime verantwoordelijk zijn voor een kind (hoeveel je er ook van houdt) kan mensen wel afschrikken. ik denk niet dat je zoontje de last is, maar de gedachte om 24/7 na te denken dat je er voor moet zorgen. Anders doen jullie dat en zijn de grootouders en tante/oom er lekker voor de leuke momenten. Maar jij en je man houden dan de eindverantwoordelijkheid.
En zou het bijvoorbeeld wat zijn dat jullie een dagje aansluiten bij een activiteit? Dat je liever niet op deze wijze een vakantie wil vieren is heel begrijpelijk, maar een dagje met elkaar weg in die vakantie kan dan een mooi alternatief zijn.
Ik wil ook een motto
woensdag 25 april 2018 20:16
Ana_Isabel2 schreef: ↑25-04-2018 20:12Ze denkt misschien niet vanuit kinds perspectief, maar dat het jou wel " goed uitkomt".
Ik zou zeggen " forget i asked... "
Heb ik ook gezegd. Als het niet van harte gaat, dan maar liever niet.
En ik snap het wel hoor, dat het een belasting is. Maar tegelijk ook leuk.Maar blijkbaar slaat de balans bij oma meer door naar belasting. Dat mag en kan, maar dan gaat zoontje gewoon niet mee.
anoniem_228919 wijzigde dit bericht op 25-04-2018 20:17
26.32% gewijzigd
woensdag 25 april 2018 20:17
In dit geval wordt jouw zoontje niet buitengesloten. Jij maakt als ouders de keuze om niet te gaan, na te hebben nagedacht.Bumba1985 schreef: ↑25-04-2018 20:14Fijn om hier even een klankbord te hebben. Ik besef me ook dat het een stukje projectie van mezelf is. Zelf in het verleden heel vaak het gevoel gehad dat ik werd buitengesloten / er niet bij hoorde en dat wil ik nu voor mijn zoontje heel erg voorkomen. Waarschijnlijk ben ik daar ook te krampachtig in. Overigens gaan ze ook in een week dat zoontje gewoon naar school moet, dus dat is ook nog een reden om niet mee te gaan (al is hij nog niet leerplichtig)
Vakantie moet vooral leuk zijn voor iedereen.
