Kinderen
alle pijlers
Twijfel over zwangerschap
woensdag 14 november 2018 14:59
Zal jullie de lange emotionele voorgeschiedenis besparen.
Situatie in het heel kort;
4 jaar geleden heb ik mijn 12 jarige tweeling voor het laatst gezien.
Mijn ex heeft sinds de zomer van 2014 met succes al het contact kunnen tegen houden.
Juridisch gezien is het een heel ingewikkeld verhaal omdat de kinderen in Zuid-Afrika wonen en daar ook geboren zijn.
Hun vader had verteld dat ik verdwenen was en hij mij ook niet kon vinden. Maar omdat ik een gevaarlijk persoon ben mochten ze niet zelf gaan zoeken.
De jongens zijn toch via Facebook gaan zoeken. Ze hadden een vader van een vriendje dit allemaal verteld, hij heeft hun geholpen. De vader van het vriendje had gezegd dat ze mij zelf niet mochten contacten, want kon inderdaad gevaarlijk zijn als ze contact zochten met de verkeerde. Ondanks dat ze het 1000% zeker wisten na het zien van mijn foto hebben ze netjes geluisterd en heeft de vader van het vriendje twee weken geleden mij benaderd.
Nadat de vader van het vriendje zeker wist dat ik hun moeder was heeft hij hun gehele thuissituatie uitgelegd. Heb mijn telefoonnummer gegeven met de boodschappen mochten ze echt contact willen ze mij altijd kunnen bellen.
Zoals jullie vast wel begrijpen heb ik die nacht geen oog dicht gedaan!
4 jaar lang hetgene waar ik op hoopte! Toch ergens achterdochtig wat als het nep zou zijn?
Volgende namiddag ging de telefoon met een onbekend nummer. ZE WAREN HET ECHT !
Sindsdien uren en uren buiten het weten van hun vader gekletst. Heb ik ook meerdere malen bij de advocaat gezeten. We gaan weer een rechtzaak beginnen. Aangezien de jongens nu zelf zeggen bij mij te willen wonen , word er een verzoek gedaan of de zuid-Afrikaanse rechter hun wil horen.
Het liefst had ik per direct een ticket geboekt om naar ze toe te gaan alleen is dit heel sterk afgeraden door de advocaat.
Daarbij komt dat ik officeel niet meer mag vliegen wegens mijn zwangerschap. 24 december ben ik uitgerekend.
Om heel eerlijk te zijn heb ik sterke twijfels over mijn zwangerschap sinds de vader van het vriendje contact gezocht heeft.
Mijn huidige vriend, paar jaar ouder als ik had een hele sterke kinderwens en is dan ook vrij vroeg in onze relatie gaan aangeven dat hij wel echt heel graag een kindje wou. Voor mij een hele moeilijke keus geweest. Wou mijn kinderen niet vervangen, ze zijn onvervangbaar. Wou niet dat de leven van de baby overschaduwt word door de 2 ‘verloren’ broers. Wou mijn kinderen later niet het gevoel geven dat ik gewoon verder ben gegaan met mijn leven of er niets gebeurd is en hun vergeten was.
Maar diep in mijn hart had ik nog wel echt een kinderwens!
Maar nu denk ik wel echt kutt wat een timing allemaal!
We hebben om een spoedzitting gevraagd, voor het einde van de werkweek krijgen we te horen of het met spoed behandeld gaat worden. Met spoed komt een zaak binnen 2 weken voor en volgt er binnen een week een uitspraak. Kortom er zou dan voor mijn uitgerekende datum een uitspraak kunnen zijn. Advocaat heeft het advies gegeven dat mocht het inderdaad toegewezen worden dat z bij mij komen wonen ze ook per direct op te halen, écht per direct. Het is niet te omschrijven hoe klote ik mij voel om dat zelf niet te kunnen doen dan. Heb het met de gyneacoloog besproken wat het risico van vliegen dan zou zijn. Hij gaf aan dat er na x weken alleen gevlogen mag worden als de gyneacoloog je gezond verklaard heeft, gezien ik al wat complicaties heb zal hij nooit en te nimmer die verklaring afgeven.
Iemand vinden die bereid is op de dag van de rechtzaak klaar te staan in Zuid-Afrika om de kinderen mee te nemen is helemaal geen probleem. Verschillende familieleden en vrienden die allemaal bekende van de jongens zijn hebben aangeboden daar wel te willen staan.
Het is ook al geregeld dat mocht er een spoedzitting komen mijn vader gaat.
Maar het blijft voor mij echt heel erg klote voelen dat ik daar dan niet zelf kan staan.
Hetgene wat voor mij nog het meest klote voelde...
Heb op een gegeven moment met de kinderen gefacetimed. Toen konden ze natuurlijk zien dat ik wel wat ‘dikker’ geworden was. Heb toen verteld dat ik zwanger was. Hun reactie was van NOG EEN BABY?! (Hun vader heeft samen met zijn nieuwe vrouw een groot samengesteld gezin)
Toen voelde het voor mij wel even van kut dit had ik dus al die tijd willen voorkomen...
Het is echt niet zo dat ik minder van de baby hou. Het is alleen heel erg dubbel. De timing is gewoon echt super klote. Weet nu al dat ik een keizersnede ga krijgen.
Voel mij ook heel erg schuldig nu naar de baby toe.
Veel stres nu. Heb diabetes wat door de stres nu gewoon ook even niet gaat.
S Heb in het begin van de zwangerschap last gehad van extreme misselijkheid, dit was onder controle maar nu begin ik weer door de suikers en de stres over te geven. Met deze stres zou ik een moord doen voor een pakje sigaretten en om gewoon even heerlijk te kunnen emotie eten. Als klap op de vuurlijn ben ik in 2 weken tijd 5 kg kwijt geraakt, bovenop de 15 die ik aan het begin van de zwangerschap al kwijt was.
Heb een hele lieve gyneacoloog die snapt dat er nu een hele stressvolle situatie is. Hij snap mij. Maar hij snapt ook dat zoals het nu gaat het nit bevordelijk voor de baby is. Maandag was ik op controle toen heeft hij de optie genoemd om met 36 weken een keizersnede te gaan doen. De baby is heel groot, heel zwaar maar gaat het moeilijk krijgen met deze suikerwaarden die ik nu heb.
Ben ik een egoïst als ik denk ; JA! Haal hem er maar uit ! Vlot herstellen en dan sta ik er zelf als er een rechtzaak komt.
Weet dondersgoed dat het lichaamlijk niet haalbaar is. Bovendien kan ik als moeder zijnde écht niet zo snel mijn newborn missen.
Kortom zit gewoon heel erg in de knoop.
Van mij afschrijven was opzich al een oplossing.
Situatie in het heel kort;
4 jaar geleden heb ik mijn 12 jarige tweeling voor het laatst gezien.
Mijn ex heeft sinds de zomer van 2014 met succes al het contact kunnen tegen houden.
Juridisch gezien is het een heel ingewikkeld verhaal omdat de kinderen in Zuid-Afrika wonen en daar ook geboren zijn.
Hun vader had verteld dat ik verdwenen was en hij mij ook niet kon vinden. Maar omdat ik een gevaarlijk persoon ben mochten ze niet zelf gaan zoeken.
De jongens zijn toch via Facebook gaan zoeken. Ze hadden een vader van een vriendje dit allemaal verteld, hij heeft hun geholpen. De vader van het vriendje had gezegd dat ze mij zelf niet mochten contacten, want kon inderdaad gevaarlijk zijn als ze contact zochten met de verkeerde. Ondanks dat ze het 1000% zeker wisten na het zien van mijn foto hebben ze netjes geluisterd en heeft de vader van het vriendje twee weken geleden mij benaderd.
Nadat de vader van het vriendje zeker wist dat ik hun moeder was heeft hij hun gehele thuissituatie uitgelegd. Heb mijn telefoonnummer gegeven met de boodschappen mochten ze echt contact willen ze mij altijd kunnen bellen.
Zoals jullie vast wel begrijpen heb ik die nacht geen oog dicht gedaan!
4 jaar lang hetgene waar ik op hoopte! Toch ergens achterdochtig wat als het nep zou zijn?
Volgende namiddag ging de telefoon met een onbekend nummer. ZE WAREN HET ECHT !
Sindsdien uren en uren buiten het weten van hun vader gekletst. Heb ik ook meerdere malen bij de advocaat gezeten. We gaan weer een rechtzaak beginnen. Aangezien de jongens nu zelf zeggen bij mij te willen wonen , word er een verzoek gedaan of de zuid-Afrikaanse rechter hun wil horen.
Het liefst had ik per direct een ticket geboekt om naar ze toe te gaan alleen is dit heel sterk afgeraden door de advocaat.
Daarbij komt dat ik officeel niet meer mag vliegen wegens mijn zwangerschap. 24 december ben ik uitgerekend.
Om heel eerlijk te zijn heb ik sterke twijfels over mijn zwangerschap sinds de vader van het vriendje contact gezocht heeft.
Mijn huidige vriend, paar jaar ouder als ik had een hele sterke kinderwens en is dan ook vrij vroeg in onze relatie gaan aangeven dat hij wel echt heel graag een kindje wou. Voor mij een hele moeilijke keus geweest. Wou mijn kinderen niet vervangen, ze zijn onvervangbaar. Wou niet dat de leven van de baby overschaduwt word door de 2 ‘verloren’ broers. Wou mijn kinderen later niet het gevoel geven dat ik gewoon verder ben gegaan met mijn leven of er niets gebeurd is en hun vergeten was.
Maar diep in mijn hart had ik nog wel echt een kinderwens!
Maar nu denk ik wel echt kutt wat een timing allemaal!
We hebben om een spoedzitting gevraagd, voor het einde van de werkweek krijgen we te horen of het met spoed behandeld gaat worden. Met spoed komt een zaak binnen 2 weken voor en volgt er binnen een week een uitspraak. Kortom er zou dan voor mijn uitgerekende datum een uitspraak kunnen zijn. Advocaat heeft het advies gegeven dat mocht het inderdaad toegewezen worden dat z bij mij komen wonen ze ook per direct op te halen, écht per direct. Het is niet te omschrijven hoe klote ik mij voel om dat zelf niet te kunnen doen dan. Heb het met de gyneacoloog besproken wat het risico van vliegen dan zou zijn. Hij gaf aan dat er na x weken alleen gevlogen mag worden als de gyneacoloog je gezond verklaard heeft, gezien ik al wat complicaties heb zal hij nooit en te nimmer die verklaring afgeven.
Iemand vinden die bereid is op de dag van de rechtzaak klaar te staan in Zuid-Afrika om de kinderen mee te nemen is helemaal geen probleem. Verschillende familieleden en vrienden die allemaal bekende van de jongens zijn hebben aangeboden daar wel te willen staan.
Het is ook al geregeld dat mocht er een spoedzitting komen mijn vader gaat.
Maar het blijft voor mij echt heel erg klote voelen dat ik daar dan niet zelf kan staan.
Hetgene wat voor mij nog het meest klote voelde...
Heb op een gegeven moment met de kinderen gefacetimed. Toen konden ze natuurlijk zien dat ik wel wat ‘dikker’ geworden was. Heb toen verteld dat ik zwanger was. Hun reactie was van NOG EEN BABY?! (Hun vader heeft samen met zijn nieuwe vrouw een groot samengesteld gezin)
Toen voelde het voor mij wel even van kut dit had ik dus al die tijd willen voorkomen...
Het is echt niet zo dat ik minder van de baby hou. Het is alleen heel erg dubbel. De timing is gewoon echt super klote. Weet nu al dat ik een keizersnede ga krijgen.
Voel mij ook heel erg schuldig nu naar de baby toe.
Veel stres nu. Heb diabetes wat door de stres nu gewoon ook even niet gaat.
S Heb in het begin van de zwangerschap last gehad van extreme misselijkheid, dit was onder controle maar nu begin ik weer door de suikers en de stres over te geven. Met deze stres zou ik een moord doen voor een pakje sigaretten en om gewoon even heerlijk te kunnen emotie eten. Als klap op de vuurlijn ben ik in 2 weken tijd 5 kg kwijt geraakt, bovenop de 15 die ik aan het begin van de zwangerschap al kwijt was.
Heb een hele lieve gyneacoloog die snapt dat er nu een hele stressvolle situatie is. Hij snap mij. Maar hij snapt ook dat zoals het nu gaat het nit bevordelijk voor de baby is. Maandag was ik op controle toen heeft hij de optie genoemd om met 36 weken een keizersnede te gaan doen. De baby is heel groot, heel zwaar maar gaat het moeilijk krijgen met deze suikerwaarden die ik nu heb.
Ben ik een egoïst als ik denk ; JA! Haal hem er maar uit ! Vlot herstellen en dan sta ik er zelf als er een rechtzaak komt.
Weet dondersgoed dat het lichaamlijk niet haalbaar is. Bovendien kan ik als moeder zijnde écht niet zo snel mijn newborn missen.
Kortom zit gewoon heel erg in de knoop.
Van mij afschrijven was opzich al een oplossing.
woensdag 14 november 2018 15:32
Oh, wat een moeilijke en stressvolle situatie!
Al die verwarde gevoelens, zo begrijpelijk
Wat een verhaal, maar ook: wat fijn dat je kinderen bij jou willen wonen en je niet afwijzen als moeder, ondanks de verhalen van hun vader (zelf meegemaakt en nog..).
Heel veel sterkte met alles!
Voel je niet schuldig, want het is nu natuurlijk makkelijk praten, maar dat is achteraf. Je hebt gekozen voor deze baby met waar je toen stond, en wat je toen wist en niet wist, en deze situatie had je niet kunnen voorzien. Het is zoals het is. Jouw leven kon toch ook niet blijven stilstaan?... Nogmaals heel veel sterkte, probeer kalm te blijven.
Al die verwarde gevoelens, zo begrijpelijk
Wat een verhaal, maar ook: wat fijn dat je kinderen bij jou willen wonen en je niet afwijzen als moeder, ondanks de verhalen van hun vader (zelf meegemaakt en nog..).
Heel veel sterkte met alles!
Voel je niet schuldig, want het is nu natuurlijk makkelijk praten, maar dat is achteraf. Je hebt gekozen voor deze baby met waar je toen stond, en wat je toen wist en niet wist, en deze situatie had je niet kunnen voorzien. Het is zoals het is. Jouw leven kon toch ook niet blijven stilstaan?... Nogmaals heel veel sterkte, probeer kalm te blijven.
elmervrouw wijzigde dit bericht op 15-11-2018 10:50
2.65% gewijzigd
Alles is mooi wanneer het echt is - Sara Kroos
woensdag 14 november 2018 15:36
Ja jeetje wat een toestanden allemaal! Soms gaan de dingen nu eenmaal zo en maak er maar het beste van . Je voelt je schuldig tegenover je nieuwe aankomende baby en tegenover je tweeling. Je zit in een spagaat .
Ik hoop dat iemand je kinderen uit Zuid Afrika naar huis kan brengen en jullie een gelukkig gezin samen gaan worden. Het begin zal misschien wennen zijn, 4 jaar ertussen heeft sporen achter gelaten. Accepteer dat je je zo voelt, het is niet niks wat er nu gaande is. Veel geluk en sterkte met alles, en over een jaar kijk je er nog eens op terug met een glimlach !
Ik hoop dat iemand je kinderen uit Zuid Afrika naar huis kan brengen en jullie een gelukkig gezin samen gaan worden. Het begin zal misschien wennen zijn, 4 jaar ertussen heeft sporen achter gelaten. Accepteer dat je je zo voelt, het is niet niks wat er nu gaande is. Veel geluk en sterkte met alles, en over een jaar kijk je er nog eens op terug met een glimlach !
woensdag 14 november 2018 16:01
Wat heftig!
Maar ondanks dat je ex je kinderen heeft voorgelogen, willen die uberhaupt naar een hen onbekend land terwijl Zuid Afrika hun thuisland is waar ze hun vrienden hebben en hun hele sociaal leven?
Kan me voorstellen dat die baby helemaal roet in het eten gooit want dan heb je je handen wel vol ipv eindelijk met je pubers te kunnen gaan genieten.
Maar ondanks dat je ex je kinderen heeft voorgelogen, willen die uberhaupt naar een hen onbekend land terwijl Zuid Afrika hun thuisland is waar ze hun vrienden hebben en hun hele sociaal leven?
Kan me voorstellen dat die baby helemaal roet in het eten gooit want dan heb je je handen wel vol ipv eindelijk met je pubers te kunnen gaan genieten.
woensdag 14 november 2018 16:10
Ik snap de stress. Probeer het stapje voor stapje te bekijken. Eerst maar eens kijken of die spoedzitting er komt. Dan kijken wanneer de datum is. En weet je, dan is het ook nog afwachten wat de uitspraak gaat zijn. In Nederland weegt de mening van een 12-jarige zwaar mee, maar dat hoeft in Zuid-Afrika niet zo te zijn. Daarnaast zal een rechter ook kijken naar andere omstandigheden - in Nederland zijn rechters er niet zo happig op om kinderen weg te rukken uit hun vertrouwde omgeving, zeker niet in zo'n sneltreinvaart. Ik denk dus dat je er best van uit mag gaan dat het langer gaat duren. Dat geeft jou de tijd om rustig je baby te krijgen.
woensdag 14 november 2018 16:25
Wat een verhaal! Wat erg dat jij je kinderen al zolang niet hebt gezien maar ook fijn dat ze jou nu gevonden hebben.
Ik duim voor je dat je de rechtzaak gaat winnen. Ik denk dat je misschien gewoon met de kinderen moet praten over de baby. Dat jij het heel moeilijk vind om nu zwanger te zijn, dat je ook begrijpt dat het voor hun heel moeilijk kan zijn.
De situatie is nu eenmaal zo en als ze naar Nederland komen zal je het zwaar hebben om je aandacht te verdelen tussen de kinderen. Ik wens je alle succes de komende tijd.
Laat je nog even horen hoe het gegaan is?
Ik duim voor je dat je de rechtzaak gaat winnen. Ik denk dat je misschien gewoon met de kinderen moet praten over de baby. Dat jij het heel moeilijk vind om nu zwanger te zijn, dat je ook begrijpt dat het voor hun heel moeilijk kan zijn.
De situatie is nu eenmaal zo en als ze naar Nederland komen zal je het zwaar hebben om je aandacht te verdelen tussen de kinderen. Ik wens je alle succes de komende tijd.
Laat je nog even horen hoe het gegaan is?
woensdag 14 november 2018 19:47
Daarbij komt dat ik officeel niet meer mag vliegen wegens mijn zwangerschap. 24 december ben ik uitgerekend.
Om heel eerlijk te zijn heb ik sterke twijfels over mijn zwangerschap sinds de vader van het vriendje contact gezocht heeft.
Ik wil je veel sterkte wensen want het is vreselijk dat je je kinderen zo lang hebt gemist, maar ik denk wel dat je met een professional moet gaan praten. Je hebt een kind in je buik zitten, het is geen embryo meer wat je kunt laten aborteren dus 'twijfels over zwangerschap' vind ik echt heel raar/ongezond.
We hebben om een spoedzitting gevraagd, voor het einde van de werkweek krijgen we te horen of het met spoed behandeld gaat worden. Met spoed komt een zaak binnen 2 weken voor en volgt er binnen een week een uitspraak. Kortom er zou dan voor mijn uitgerekende datum een uitspraak kunnen zijn. Advocaat heeft het advies gegeven dat mocht het inderdaad toegewezen worden dat z bij mij komen wonen ze ook per direct op te halen, écht per direct.
Toegegeven, ik ken de rechtspraak in Z-A niet maar mij lijkt de kans dat in één zitting jou de kinderen geheel worden toegewezen (en daarmee uit hun geboorteland, het land waar ze lang gewoond hebben én compleet bij hun vader weggehaald worden waar ze in ieder geval de afgelopen vier jaar gewoond hebben) echt nihil. Als je daar zou gaan wonen en om co-ouderschap vraagt acht ik je kansen heel anders, maar ik denk niet dat je dat wil.
Zijn er echt advocaten met kennis van zaken die het reëel achten dat de kinderen geheel aan jou toegewezen zullen worden (en naar Nederland mogen)?
Ik vind het in elk geval niet reëel om de gezondheid van het kind in je buik op het spel te zetten voor de kleine kans dat je je kinderen in Z-A op kunt halen.
woensdag 14 november 2018 20:17
Wat een verhaal! Heftig zeg. Dit is voor iemand die niet stijf staat van de hormonen al bijna niet te handelen, laat staan voor een hoogzwangere vrouw. Zoals ik het lees heb je geen twijfels bij het kindje zelf, maar meer over de timing. Maar dit had je bijna 9 maanden geleden toch niet kunnen voorzien? Val jezelf niet te hard.
Ik hoop heel erg dat je je tweeling binnenkort weer in je armen kunt sluiten, met hun broertje of zusje erbij. Veel sterkte.
Ik hoop heel erg dat je je tweeling binnenkort weer in je armen kunt sluiten, met hun broertje of zusje erbij. Veel sterkte.
woensdag 14 november 2018 20:27
Ik kan me uberhaupt niet voorstellen dat er een land medewerking verleent als je zelf van je kinderen weg emigreert. Hun vertrouwde omgeving cq geboorteland zal zwaarder tellen als ze niet mishandeld worden door de andere ouder. Als het andersom was en de kinderen in Nederland waren geboren en getogen zou je t toch ook niet pikken dat je ex terug emigreert naar zijn vaderland en de kinderen mee wil nemen?S-Groot schreef: ↑14-11-2018 19:47
Toegegeven, ik ken de rechtspraak in Z-A niet maar mij lijkt de kans dat in één zitting jou de kinderen geheel worden toegewezen (en daarmee uit hun geboorteland, het land waar ze lang gewoond hebben én compleet bij hun vader weggehaald worden waar ze in ieder geval de afgelopen vier jaar gewoond hebben) echt nihil. Als je daar zou gaan wonen en om co-ouderschap vraagt acht ik je kansen heel anders, maar ik denk niet dat je dat wil.
Zijn er echt advocaten met kennis van zaken die het reëel achten dat de kinderen geheel aan jou toegewezen zullen worden (en naar Nederland mogen)?
woensdag 14 november 2018 20:39
Waarom noem je dit topic ‘Twijfel over zwangerschap’? Het gaat toch om de omstandigheden waarin de baby geboren gaat worden, niet dat je twijelt aan de komst van deze baby.
Ik denk trouwens ook niet dat je kinderen zomaar het land uit kunnen zonder toestemming van hun vader. Dit kan wel eens een slepende kwestie gaan worden. Sterkte met alles!
Ik denk trouwens ook niet dat je kinderen zomaar het land uit kunnen zonder toestemming van hun vader. Dit kan wel eens een slepende kwestie gaan worden. Sterkte met alles!
woensdag 14 november 2018 20:39
Bizar dat het doel van jou en je advocaat is om dit er zo snel doorheen te krijgen. Lijkt me dat geen enkele rechter (daarbij ongetwijfeld geadviseerd door deskundigen) hier zomaar in meegaat. Tenzij de andere ouder continue aan een infuus van crystal meth hangt ofzo.
De vader heeft zelf ook wat te zeggen he?
Wat vind je er zelf van? Samengestelde gezinnen zijn al een uitdaging en dit is helemaal heftig. Ze moeten niet alleen aan je vriend en baby wennen maar aan een heel ander land...
De vader heeft zelf ook wat te zeggen he?
Wat vind je er zelf van? Samengestelde gezinnen zijn al een uitdaging en dit is helemaal heftig. Ze moeten niet alleen aan je vriend en baby wennen maar aan een heel ander land...
woensdag 14 november 2018 20:48
Ja mijn vriend staat er achter. Hij wist dat ik kinderen heb, heb toen ook duidelijk aangegeven dat mijn kinderen voor gaan.roosje1976 schreef: ↑14-11-2018 16:24Wat een verhaal! Wens je heel veel sterkte!!
Staat je nieuwe man/vriend er helemaal achter als je zoons bij jullie komen wonen?
donderdag 15 november 2018 04:31
Ook in het topic heeft ze het over twijfels met betrekking tot de zwangerschap. Wat nogal heftig is on zo'n vergevorderd stadium.Lizzy75 schreef: ↑14-11-2018 20:39Waarom noem je dit topic ‘Twijfel over zwangerschap’? Het gaat toch om de omstandigheden waarin de baby geboren gaat worden, niet dat je twijelt aan de komst van deze baby.
Ik denk trouwens ook niet dat je kinderen zomaar het land uit kunnen zonder toestemming van hun vader. Dit kan wel eens een slepende kwestie gaan worden. Sterkte met alles!
donderdag 15 november 2018 04:35
Valt me op dat je het vooral over jezelf hebt. Jij vindt het wachten killing, jij kunt je newborn niet missen.
Nergens staat ook maar iets over zorgen om hoe heftig dit voor je kinderen is. Jij wilt alles vooral zo snel mogelijk. Spoedzitting, baby er snel uit...
donderdag 15 november 2018 05:09
God meid wat fijn dat jij weer kontakt kan hebben met je kinderen!!!!
Wouw, wat een levensverandering
Het is logisch dat je een achtbaan aan gevoelens op je af krijgt.
Het is allemaal hartstikke veel. Logisch hoor.
Neem de dingen 1 voor 1 zoals ze komen. Adem in en uit.
Forceer niks.
Het is niet de tijd om te gaan forceren. De gebeurtenissen zullen zich in hun eigen tijd voordoen.
En de baby past daar perfekt tussen.
Wouw, wat een levensverandering
Het is logisch dat je een achtbaan aan gevoelens op je af krijgt.
Het is allemaal hartstikke veel. Logisch hoor.
Neem de dingen 1 voor 1 zoals ze komen. Adem in en uit.
Forceer niks.
Het is niet de tijd om te gaan forceren. De gebeurtenissen zullen zich in hun eigen tijd voordoen.
En de baby past daar perfekt tussen.
