Empathie

28-12-2018 20:08 27 berichten
Alle reacties Link kopieren
Tot wanneer is het ‘normaal’ dat een kind weinig tot geen empathie toont? Tussen aanhalingstekens omdat ik weet dat het natuurlijk van kind tot kind afhangt, maar het volgende speelde zich vandaag af: ik ging met mijn nicht en haar zoon van net 8 naar de dierentuin. Mijn (toegegeven, zeer gevoelige) dochter van 4 moest huilen omdat de dieren ‘vast’ zaten, want dat vond ze heel zielig en ze hadden vast ook geen mama die hen verhaaltjes voorlas, ook dat vond ze zielig. Ze stond heel zielig te huilen en haar neefje lachte haar uit. Ik vond dit een beetje raar en ook mijn nicht stond er wat ongemakkelijk bij. Ze gaf toe dit heel erg te vinden en zich er zorgen om te maken: als zij zich bijvoorbeeld duidelijk pijn doet, toont haar zoontje geen enkele vorm van medeleven of lacht hij ook haar uit. Ook vriendjes troost hij nooit als zij verdriet of pijn hebben of bang zijn,, hij lijkt er ongevoelig voor. Hij kan zich zeer moeilijk (om niet te zeggen niet) inleven in de gevoelens van een ander. Ik heb haar proberen gerust te stellen dat dat vast goed komt, maar nu vraag ik me dus af: kan je zoiets aanleren? Of is hij om het cru te zeggen gewoon ‘gemeen aangelegd’? Op welke leeftijd ontwikkelt dit zich gemiddeld?
Alle reacties Link kopieren
Dat hij als 8 jarige moest lachen om wat je dochter zei kan ik wel begrijpen. Vind het zelf nogal verontrustend dat een 4 jarige zulke dingen zegt.

Maar de rest van je verhaal vind ik wel erg apart zeg maar. Mijn zoons zijn nog geen 8 maar hun neven zijn echt wel van het troosten en medeleven tonen.
Alle reacties Link kopieren
Misschien heb je hier iets aan: https://www.opvoedadvies.nl/inlevingsvermogen.htm
Ik denk dat hij een serial killer wordt.
Alle reacties Link kopieren
Whatsinaname1988 schreef:
28-12-2018 20:10
Vind het zelf nogal verontrustend dat een 4 jarige zulke dingen zegt.
Waarom?
Alle reacties Link kopieren
Whatsinaname1988 schreef:
28-12-2018 20:10
Dat hij als 8 jarige moest lachen om wat je dochter zei kan ik wel begrijpen. Vind het zelf nogal verontrustend dat een 4 jarige zulke dingen zegt.

Maar de rest van je verhaal vind ik wel erg apart zeg maar. Mijn zoons zijn nog geen 8 maar hun neven zijn echt wel van het troosten en medeleven tonen.
Ja ik kan op zich wel begrijpen dat hij haar reactie overdreven vond, ze is ook wel zeer gevoelig. Maar iemand uitlachen die duidelijk veel verdriet heeft, vind ik dan wel een beetje hard.. :-(
Waarom vraag jij advies over je neefje en niet over je eigen kind?
Ik vind haar vreemder reageren.
Dat hij lacht om het verhaal van je dochter dat die dieren geen mama hebben die ze voorleest snap ik enigszins weer wel. Dat ligt heel erg buiten zijn belevingswereld, hij zit nu waarschijnlijk in een periode dat stoer zijn heel belangrijk voor hem is.

Dat hij zich niet kan verplaatsen in mensen die pijn hebben vind ik ook wel zorgelijk, dat gevoel van empathie zou zich zo ondertussen wel aan het ontwikkelen moeten zijn (geweest). Veel kinderen van die leeftijd kunnen zich al in complexere emoties inleven.
Het lijkt mij belangrijk om te weten hoe hij reageert als een vriendje pijn heeft. Lacht hij ze uit? Vindt hij (om wat voor reden dan ook) dat jongens stoer moeten zijn? Of weet hij zich met zijn houding geen raad en weet hij niet goed hoe hij ze moet helpen?

Dat hij jouw dochter uitlachte is misschien niet aardig maar kan ik me, gezien zijn leeftijd, juist wel voorstellen. In zijn ogen was haar reactie waarschijnlijk gewoon raar.
Alle reacties Link kopieren
Is de hechting wel goed gegaan? Hoe reageren ouders naar hem als hij pijn heeft of bang is? En hebben zij van kleins af aan aandacht besteed aan het uitleggen als zij zelf bijvoorbeeld pijn hadden?

Mijn tweejarige zoontje reageert in ieder geval heel veel empathischer dan wat ik hier lees..
Behold, the field in which I grow my fucks. Lay thine eyes upon it.. thou shalt see that it is barren!
Nemaìn’ schreef:
28-12-2018 20:12
Ik denk dat hij een serial killer wordt.
Dat dacht ik ook. Psychopaatje in de dop hoor. En het kind van TO is overduidelijk een HSP-er.
Andersom schreef:
28-12-2018 20:18
Dat hij lacht om het verhaal van je dochter dat die dieren geen mama hebben die ze voorleest snap ik enigszins weer wel. Dat ligt heel erg buiten zijn belevingswereld, hij zit nu waarschijnlijk in een periode dat stoer zijn heel belangrijk voor hem is.

Dat hij zich niet kan verplaatsen in mensen die pijn hebben vind ik ook wel zorgelijk, dat gevoel van empathie zou zich zo ondertussen wel aan het ontwikkelen moeten zijn (geweest). Veel kinderen van die leeftijd kunnen zich al in complexere emoties inleven.
Dit denk ik ook.

Maar ik vind de gedachtegang van je dochter wel heel erg vergezocht. Ik heb ook een enorme hekel aan dierentuinen, maar toen ik 4 kon ik daar echt niet zo over nadenken.
Eens met de reacties hierboven. Dat hij moest lachen om het dierentuinverhaal begrijp ik wel voor een 8-jarige.

Dat hij zich absoluut niet kan inleven in anderen zou ik wel wat zorgelijk vinden. Hoe gaat je nicht in zulke gevallen daarmee om? Legt ze wel uit wat een ander van hem verwacht?
Gatekeeper* schreef:
28-12-2018 20:31
Dat dacht ik ook. Psychopaatje in de dop hoor. En het kind van TO is overduidelijk een HSP-er.
Yep.
Gatekeeper* schreef:
28-12-2018 20:31
Dat dacht ik ook. Psychopaatje in de dop hoor. En het kind van TO is overduidelijk een HSP-er.
:rofl:
nietteserieus schreef:
28-12-2018 20:12
Ja ik kan op zich wel begrijpen dat hij haar reactie overdreven vond, ze is ook wel zeer gevoelig. Maar iemand uitlachen die duidelijk veel verdriet heeft, vind ik dan wel een beetje hard.. :-(
Hij is 8. Focus je op de bijzondere reacties van je dochter en minder op die van je neefje.
Hij kan zich zeer moeilijk (om niet te zeggen niet) inleven in de gevoelens van een ander.

Waarom denk je dit? Omdat hij je dochter niet troost en wel eens uit lacht? Misschien dat hij haar gewoon niet leuk vind? Of dat hij lacht omdat hij iets grappig vind en dat ze pijn heeft bijzaak is? Ze valt 'grappig dus lacht hij. Er is nog al een verschil tussen lachen om een grappige val en oprecht lachen omdat een ander pijn heeft. Of een reactie omdat hij zich nerveus of ongemakkelijk voelt? Ik vind het nog al wat om je neefje weg te zetten al gemeen kind zonder inlevingsvermogen omdat hij om je dochter heeft gelachen. Hoe jij tegen het voorval in de dierentuin aan kijkt vind ik dat jij ook niet zo goed kan inleven in een jongen van 8.
Alle reacties Link kopieren
Gatekeeper* schreef:
28-12-2018 20:31
Dat dacht ik ook. Psychopaatje in de dop hoor. En het kind van TO is overduidelijk een HSP-er.
Spot on! :rofl:
Ja en?
Alweer zo'n interessant topic TO.
Star² schreef:
28-12-2018 21:24
Alweer zo'n interessant topic TO.
Nietteserieus he. En logisch dat dat kind zo’n jankbal is als d’r moeder steeds tegen d’r schreeuwt.
die vierjarige houdt een fantasieverhaal dat heeft niks met empathie te maken. een 8 jarige weet dat het fantasie is en lacht er dus om.

vanaf een jaar of 12 kan je spreken van een enigzins ontwikkeld geweten
Alle reacties Link kopieren
nietteserieus schreef:
28-12-2018 20:08
Tot wanneer is het ‘normaal’ dat een kind weinig tot geen empathie toont?
16 a 18
Like a great eternal Klansman
With his two flashing red eyes
Turn around he's always watching
(Dead Kennedys)
Hier geen tekort aan empathie, maar ik vind een vier jarige die huilt om de arme dieren in de dierentuin eerder schattig/grappig. En totaal niet zielig.

Maar goed ik ben omringd door 4/5 jarigen die de hele dag huilen om van alles en nog wat. Ik ben blij dat ik 90% van hun verdriet naast mij neer kan leggen anders zou ik gek worden. Dat een 8 jarige het grappig vind dat zijn 4 jarige nichtje om zoiets huilt vind ik niet echt zorgwekkend klinken.
JollyRider schreef:
28-12-2018 22:04
16 a 18
Voor de puberteit nog meer dan tijdens volgens mij.

Verdwijnen er ook veel huisdieren in de omgeving?
Choleraforum

Dubbel.

Dit is een oud topic. Het topic is daarom gesloten.
Maak een nieuw topic aan om verder praten over dit onderwerp.

Terug naar boven