Psyche
alle pijlers
Beslissing geen kinderen meer
woensdag 20 februari 2008 18:32
Hallo allemaal,
Graag zou ik ervaringen willen uitwisselen met meiden die net als ik de kinderwens hebben opgegeven voor hun relatie. Afgelopen november heb ik een miskraam gehad, en dat was niet fijn! Ben sinds eind januari pas echt lichamelijk genezen. Maar in mijn koppie moet ik het nog wel verwerken! Gezien het leeftijdsverschil met vriend, hebben we besloten niet meer voor een zwangerschap te gaan. Ik sta hier echt wel achter, maar heb soms toch nog een verward en pijn gevoel van binnen.
Wie herkent dit?
Liefs Rafeltje
Graag zou ik ervaringen willen uitwisselen met meiden die net als ik de kinderwens hebben opgegeven voor hun relatie. Afgelopen november heb ik een miskraam gehad, en dat was niet fijn! Ben sinds eind januari pas echt lichamelijk genezen. Maar in mijn koppie moet ik het nog wel verwerken! Gezien het leeftijdsverschil met vriend, hebben we besloten niet meer voor een zwangerschap te gaan. Ik sta hier echt wel achter, maar heb soms toch nog een verward en pijn gevoel van binnen.
Wie herkent dit?
Liefs Rafeltje
woensdag 20 februari 2008 19:03
Ik ben bijna 34 en hij is 43! De zwangerschap was wel gepland, maar met het was absoluut geen moetje als je begrijpt wat ik bedoel. Hebben allebi al een grote rugzak en zijn blij dat we samen zo goed gaan. Dus waarom zou je zoiets op het spel zetten! Ook de dokter gaf mij mee en in mijn omgeving zoe ik dat nu ook, boven de 30 is de kans op nog een keer een miskraam, een van minimaal 75%. Vandaar
woensdag 20 februari 2008 19:06
Maar als de zwangerschap gepland was, betekent dat dus dat jullie beiden graag een kindje wilden. En, omdat het nu misging, is die wens er niet meer? Het is natuurlijk waar wat de dokter zegt van die grotere kans op een miskraam, maar dat wil niet zeggen dat dat de volgende keer weer gebeurt? Miskramen komen ook voor bij 22 jarigen. Dat zegt op zich nog vrij weinig.
Wat ik ook niet goed snap, is wat het nu met jullie relatie te maken heeft. Je denkt dat die daar niet tegen bestand is? Tegen kinderen?
Wat ik ook niet goed snap, is wat het nu met jullie relatie te maken heeft. Je denkt dat die daar niet tegen bestand is? Tegen kinderen?
woensdag 20 februari 2008 19:14
woensdag 20 februari 2008 19:16
Als jij geen kinderen meer wilt omdat je het zelf niet meer wilt, voor jezelf, dan heb je mijn zegen. Als je je kinderwens opgeeft voor je relatie, denk ik dat je wel eens voor een vervelende situatie kunt komen te staan. Geen kinderen is prima, maar wel als je dat zelf wilt zo. Het leeftijdsverschil begrijp ik niet, jij bent jong genoeg en hij is nog heeeeeeeeeeel lang vruchtbaar. Ik proef een beetje dat jij dit voor hem doet, hmmm. Ik hoop dat ik het verkeerd heb. Vergeet niet dat jullie relatie nu prima is, maar dit hoeft niet zo te blijven, jullie kunnen vanwege verschillende redenen er over 6 jaar wel de brui aangeven. En waar sta jij dan? Ik denk dat je niet helemaal zeker bent van je zaak en je verschuilt achter een excuus.
woensdag 20 februari 2008 19:22
Als je veel moeite hebt met het verwerken van je miskraam, dan denk ik dat jou kinderwens sterker is dan je toegeeft. Schuif je het een beetje terzijde omdat je denkt dat je daarmee "alles" onder controle houdt? Oftewel jou relatie met je vriend? Jij hebt geen controle daarover, de enige persoon waar jij controle over hebt ben jezelf. Net zoals hij. Hij mag naar mijn weten niet de reden zijn waarom jij geen kinderen zou mogen willen. Als dit wel het geval is, is het een zeer egocentrische man. Jij als vrouw, en zo zijn er zoveel helaas, neemt een stap terug en geeft. Misschien draaf ik een beetje door, zal best. Ik wil dit alleen maar tegen je hebben gezegd zodat je niet kan doen alsof je er niet over nagedacht hebt, je leest dit immers.
Toytoy!
Toytoy!
woensdag 20 februari 2008 19:29
Lieve Rafeltje,
Speciaal voor jou plaats ik dit bericht..Ik lees normaal vooral mee.
Ik heb zelf ook een vriend die 20 jaar ouder is.
Sinds 10 maanden hebben wij samen een dochtertje. Ik ben zelf nu 33 jaar.
Wij hebben er lang over nagedacht en ook ik heb getwijfeld ivm de leeftijd van mijn vriend. Toch hebben wij besloten om er voor te gaan...Wij zijn inmiddels dolgelukkig met ons dochtertje.
Zelf denk ik dat ik in de toekomst spijt zou hebben gekregen als we besloten hadden geen kinderen te krijgen.
Maar volg je gevoel...
Ook ik heb een miskraam gehad (in verleden met jongere ex-partner) en begrijp dat je e.e.a. moet verwerken en dat je het er nu ook moeilijk mee hebt.
Ik hoop in ieder geval dat je er goed bij nadenkt en een goede beslissing neemt waar je ook achter staat. Liefs van yumak
Speciaal voor jou plaats ik dit bericht..Ik lees normaal vooral mee.
Ik heb zelf ook een vriend die 20 jaar ouder is.
Sinds 10 maanden hebben wij samen een dochtertje. Ik ben zelf nu 33 jaar.
Wij hebben er lang over nagedacht en ook ik heb getwijfeld ivm de leeftijd van mijn vriend. Toch hebben wij besloten om er voor te gaan...Wij zijn inmiddels dolgelukkig met ons dochtertje.
Zelf denk ik dat ik in de toekomst spijt zou hebben gekregen als we besloten hadden geen kinderen te krijgen.
Maar volg je gevoel...
Ook ik heb een miskraam gehad (in verleden met jongere ex-partner) en begrijp dat je e.e.a. moet verwerken en dat je het er nu ook moeilijk mee hebt.
Ik hoop in ieder geval dat je er goed bij nadenkt en een goede beslissing neemt waar je ook achter staat. Liefs van yumak
woensdag 20 februari 2008 19:41
Eigenlijk niets toe te voegen aan de eerdere schrijfsters. Je hebt -creëert- nu dubbel verdriet: en over de miskraam, en over dat je nooit meer kinderen zult krijgen.
Een miskraam is geen garantie voor een volgende miskraam. Ook niet voor een gezonde zwangerschap, dat spreekt. Ik heb mijn kinderen na drie miskramen gekregen en dan telt dat verdriet niet meer hoor, als je eenmaal zo'n wurmpje in je handen hebt.
Een miskraam is geen garantie voor een volgende miskraam. Ook niet voor een gezonde zwangerschap, dat spreekt. Ik heb mijn kinderen na drie miskramen gekregen en dan telt dat verdriet niet meer hoor, als je eenmaal zo'n wurmpje in je handen hebt.
woensdag 20 februari 2008 19:43
woensdag 20 februari 2008 19:46
dat heb je verkeerd verstaan een kans op een goede zwangerschap is 75%
zie www.nvog.nl, patientenvoorlichting, verloskunde specifiek, habituele abortus
woensdag 20 februari 2008 19:48
Ik denk dat jouw dokter dan zijn diploma bij een pak cornflakes heeft gekregen. Vruchtbaarheid neemt idd af na het 30e jaar, maar met 75% is erg veel.
Ik krijg het idee dat je er juist nog helemaal niet achterstaat. Qua vruchtbaarheid kan je het echt wel proberen. Que leeftijdsverschil, ja daar trekt een zwangerschao zich niks van aan.
Succes.
Ik krijg het idee dat je er juist nog helemaal niet achterstaat. Qua vruchtbaarheid kan je het echt wel proberen. Que leeftijdsverschil, ja daar trekt een zwangerschao zich niks van aan.
Succes.
woensdag 20 februari 2008 19:59
Ik kan het ook moeilijk rijmen als je aangeeft dat je net pas hersteld bent van een miskraam, en dan de maand erop zegt dat je je kinderwens opgeeft voor je relatie, dat je daar dan nu al voor de honderd procent achter die beslissing kan staan. Dat kan bijna niet in mijn optiek. Maar goed, wie ben ik.
woensdag 20 februari 2008 20:16
Bij mij is het juist andersom geweest, ik ben vorig jaar januari uit mijn relatie gestapt, omdat ik nog een kinderwens heb, en mijn ex het pertinent niet meer wilde.
Ik ben er best een tijdje mee bezig geweest, wel/niet/wel/niet.
Maar uiteindelijk ben ik er zoveel beter van geworden door voor mijzelf te kiezen en mijn eigen gevoel te volgen. Ik ben ondertussen 37 en zit in de beginfase van een nieuwe relatie. (Maar wel met iemand die kinderen wil).
Wat mij heel erg heeft geholpen? Met een psycholoog praten. Iemand die je een spiegel voorhoudt maar op geen enkele manier emotioneel met je verbonden is. Je kunt oeverloos met je partner, vriendinnen en familie hierover praten. Maar die zullen altijd hun eigen mening èn hun gevoel naar jou toe, meenemen in hun 'feedback'. Bedoeld of onbedoeld.
Sterkte!
Ik ben er best een tijdje mee bezig geweest, wel/niet/wel/niet.
Maar uiteindelijk ben ik er zoveel beter van geworden door voor mijzelf te kiezen en mijn eigen gevoel te volgen. Ik ben ondertussen 37 en zit in de beginfase van een nieuwe relatie. (Maar wel met iemand die kinderen wil).
Wat mij heel erg heeft geholpen? Met een psycholoog praten. Iemand die je een spiegel voorhoudt maar op geen enkele manier emotioneel met je verbonden is. Je kunt oeverloos met je partner, vriendinnen en familie hierover praten. Maar die zullen altijd hun eigen mening èn hun gevoel naar jou toe, meenemen in hun 'feedback'. Bedoeld of onbedoeld.
Sterkte!
woensdag 20 februari 2008 20:26
Ik vind jullie leeftijdsverschil (bijna 10 jaar begrijp ik uit je verhaal) niet schokkend hoor. En ik snap dan ook niet waarom dit de reden is dat jullie besloten hebben om de kinderwens op te geven.
Mijn man is ook 10 jaar ouder dan ik (we zijn 31 en 41), maar wij zien hier geen probleem in m.b.t. de kinderwens.
