Psyche
alle pijlers
Waarom zo afstandelijk?
zaterdag 27 mei 2017 12:31
Mijn probleem is dat ik het te veel bij mijzelf ga zoeken.
Het gebeurt inderdaad bij iedereen, en je kunt er weinig aan doen, maar ik ga me afvragen : Wat is er mis met mij? Heb ik iets verkeerd gedaan?
Vind het ook vreemd dat het niet zomaar vriendschappen betreffen van een paar jaartjes. Soms echt mensen waar je vanuit de box daarna het hele leven mee hebt meegemaakt. Maar dan krijgen ze een relatie, en interesseert niets ze meer. Zo jammer.
zaterdag 27 mei 2017 13:03
Ik herken het wel maar dan meer in de zin dat veel vrienden zoveel sociale contacten hebben dat ze nu zo 4 dagen vol zitten met steeds andere mensen. En zo zie je je beste vrienden alsnog niet of maar even.
Daardoor is een WhatsAppgroep ook niet superdruk, omdat iedereen er al zoveel heeft.
En ja sommige mensen zijn gewoon meer op zichzelf. Of worden dat zodra ze een serieuze relatie krijgen.
Daardoor is een WhatsAppgroep ook niet superdruk, omdat iedereen er al zoveel heeft.
En ja sommige mensen zijn gewoon meer op zichzelf. Of worden dat zodra ze een serieuze relatie krijgen.
anoniem_6382b7bf2d481 wijzigde dit bericht op 27-05-2017 13:06
31.67% gewijzigd
zaterdag 27 mei 2017 13:05
Ja, zo ken ik er eentje die meestal pas over 6 weken een zaterdag/zondag kanlunaleeflang schreef: ↑27-05-2017 13:03Ik herken het wel maar dan meer in de zin dat veel vrienden zoveel sociale contacten hebben dat ze nu zo 4 dagen vol zitten met steeds andere mensen. En zo zie je je beste vrienden alsnog niet of maar even.
zaterdag 27 mei 2017 13:17
Vaak zijn dit soort dingen maar tijdelijk. Je raakt er misschien mensen die kwijt maar met anderen blijft het goed. Na een half jaar elkaar niet zien ga je gewoon door waar je gebleven was. Wij hadden vrienden die geëmigreerd zijn. Sinds zitten we elkaar jaren niet een doeken we elkaar nauwelijks, maar als we elkaar dan zien lijkt de tijd tussen weg te bakken.
forum. Heel stuk getypt, weg
zaterdag 27 mei 2017 14:06
Veel mensen hier vinden dit vanzelfsprekend. Dat het vriendje belangrijker is dan vriendinnen.
Druk is geen excuus als ze wel met de vriendengroep van het vriendje dingen ondernemen.
Ik heb het destijds tegen mijn vriendinnen gezegd, veel verontwaardiging volgde maar geen verandering.
En: "wacht maar tot je zelf een relatie/kinderen hebt, dan begrijp je het wel!
Ik heb single vrienden gezocht, die ik niet heb laten vallen toen ik een relatie kreeg.
En ik begrijp het echt nog steeds niet!
Druk is geen excuus als ze wel met de vriendengroep van het vriendje dingen ondernemen.
Ik heb het destijds tegen mijn vriendinnen gezegd, veel verontwaardiging volgde maar geen verandering.
En: "wacht maar tot je zelf een relatie/kinderen hebt, dan begrijp je het wel!
Ik heb single vrienden gezocht, die ik niet heb laten vallen toen ik een relatie kreeg.
En ik begrijp het echt nog steeds niet!
en me vriend die wilt ook nog wat zegge
zaterdag 27 mei 2017 14:39
Verwacht je dat je vrienden uit zichzelf contact opnemen of zeg jij ook regelmatig "Het is al zo lang geleden, hoe gaat het en zullen we ergens koffie drinken?" Het is inderdaad wel typisch dat sommige mensen op het moment dat zij een relatie krijgen, geen oog meer hebben voor hun vrienden. Maar goed iedereen is anders en iedereen heeft een eigen leven. Daarnaast is het best makkelijk gesteld dat als iemand een 40 uur contract heeft, zonder kinderen het niet druk zou kunnen hebben. Misschien zijn ze graag op zichzelf na een lange werkdag of met hun partner of er moet nog 3 keer in de week gesport worden of wat dan ook.
Vraag het of leg zelf contact en als je na een tijdje nog steeds geen antwoord terug krijgt of alles vanuit jou moet komen is het misschien tijd voor andere vriendschappen.
Vraag het of leg zelf contact en als je na een tijdje nog steeds geen antwoord terug krijgt of alles vanuit jou moet komen is het misschien tijd voor andere vriendschappen.
zaterdag 27 mei 2017 14:48
Maar als je het goed doet, verdubbelt je sociale leven ineens of misschien moet ik zelfs zeggen verdrievoudigd.vandale schreef: ↑27-05-2017 14:06Veel mensen hier vinden dit vanzelfsprekend. Dat het vriendje belangrijker is dan vriendinnen.
Druk is geen excuus als ze wel met de vriendengroep van het vriendje dingen ondernemen.
Ik heb het destijds tegen mijn vriendinnen gezegd, veel verontwaardiging volgde maar geen verandering.
En: "wacht maar tot je zelf een relatie/kinderen hebt, dan begrijp je het wel!
Ik heb single vrienden gezocht, die ik niet heb laten vallen toen ik een relatie kreeg.
En ik begrijp het echt nog steeds niet!
Je hebt een partner met wie je ineens ook een op een tijd wil doorbrengen, vaak meer tijd dan je doorbracht met je vrienden.
Met die partner komt er ook een heel nieuw sociaal leven. Niet alleen vrienden maar je hebt ook de familieverplichtingen en dergelijke van je partner die erbij komt.
Daarnaast houdt je het sociale leven wat je al had.
Ik heb niet ineens veel meer tijd gekregen op het moment dat ik een vriend kreeg. We zien beide onze vrienden regelmatig apart maar vinden het ook leuk om met elkaar mee te gaan. Dat betekend dus ook dat we onze tijd moeten verdelen en niet alles kunnen doen.
zaterdag 27 mei 2017 15:18
Je hoeft toch niet alles samen te doen?Zwartvlekje schreef: ↑27-05-2017 14:48Maar als je het goed doet, verdubbelt je sociale leven ineens of misschien moet ik zelfs zeggen verdrievoudigd.
Je hebt een partner met wie je ineens ook een op een tijd wil doorbrengen, vaak meer tijd dan je doorbracht met je vrienden.
Met die partner komt er ook een heel nieuw sociaal leven. Niet alleen vrienden maar je hebt ook de familieverplichtingen en dergelijke van je partner die erbij komt.
Daarnaast houdt je het sociale leven wat je al had.
Ik heb niet ineens veel meer tijd gekregen op het moment dat ik een vriend kreeg. We zien beide onze vrienden regelmatig apart maar vinden het ook leuk om met elkaar mee te gaan. Dat betekend dus ook dat we onze tijd moeten verdelen en niet alles kunnen doen.
Ik doe zelf niet aan verjaardagen, no way dat ik dus die waar mijn man heen wil, mee ga.
Ik zie mijn vriendinnen vrijwel altijd zonder partner(s). Ik doe mijn ding, mijn man de zijne, en we doen samen het onze.
Sommige dingen moet je laten vallen, heeft iedereen begrip voor, zolang het maar niet iedere x dezelfde mensen zijn.
en me vriend die wilt ook nog wat zegge
zaterdag 27 mei 2017 16:54
Oh dat herken ik niet hoor. Schoonfamilie zie ik een paar keer per jaar. En we hebben wat gezamenlijke vrienden, vooral vanuit mijn kant, maar dat het verdubbelt??Zwartvlekje schreef: ↑27-05-2017 14:48Maar als je het goed doet, verdubbelt je sociale leven ineens of misschien moet ik zelfs zeggen verdrievoudigd.
Je hebt een partner met wie je ineens ook een op een tijd wil doorbrengen, vaak meer tijd dan je doorbracht met je vrienden.
Met die partner komt er ook een heel nieuw sociaal leven. Niet alleen vrienden maar je hebt ook de familieverplichtingen en dergelijke van je partner die erbij komt.
Daarnaast houdt je het sociale leven wat je al had.
Ik heb niet ineens veel meer tijd gekregen op het moment dat ik een vriend kreeg. We zien beide onze vrienden regelmatig apart maar vinden het ook leuk om met elkaar mee te gaan. Dat betekend dus ook dat we onze tijd moeten verdelen en niet alles kunnen doen.
Ik ben net gaan samenwonen en ik merk nu dat ik het weer echt lastig vind. Mijn vriend heeft heel veel vrienden, maar als zij met 5 mannen gaan voetballen zie ik mezelf niet gauw aanhaken hoor. Zitten zij ook niet op te wachten.
En het is moeilijk, want de druk ligt hoog. Hoe vaak ik hier wel niet lees dat dit het moment is om contacten op te doen, want hierna wordt het alleen maar minder
zaterdag 27 mei 2017 22:17
Ik vind dit absoluut geen zeurtopic. Ik begrijp volkomen dat je het rot vindt dat je vriendin zo makkelijk afstandelijk doet. Alsof je vriendschap alleen waardevol is als er geen partner in hun leven is??!!
Ik heb me tijdens mijn huwelijk - duurde 10 jaar- altijd als een vriendin naar mijn vriendinnen gedragen. Als er wat aan de hand was, of wat te vieren, dan was ik er gewoon. Desnoods midden in de nacht. Vriendschap is belangrijk toch? Relaties kunnen stoppen maar vriendschappen zijn voor langere tijd..toch??
Toen mijn echtgenoot wilde scheiden, en ik ook nog in rouw zat om de dood van een familielid, kregen mijn beide vriendinnetjes ( 1 vriendschap van meer dan 20 jaar, een vriendschap van ruim 6 jaar) verkering. Geen woord van medeleven, geen belangstelling, de dames hadden het te druk met hun verovering.
Fijn voor ze, hoor. Maar het geeft wel een deuk aan je gevoel, je liefde voor mensen en je geloof in vriendschap. Ik heb gelukkig nieuwe vriendinnen. Maar neem me niet kwalijk....ik verwacht niets van ze en ik ben toch op mijn hoede. Helaas.
Ik heb me tijdens mijn huwelijk - duurde 10 jaar- altijd als een vriendin naar mijn vriendinnen gedragen. Als er wat aan de hand was, of wat te vieren, dan was ik er gewoon. Desnoods midden in de nacht. Vriendschap is belangrijk toch? Relaties kunnen stoppen maar vriendschappen zijn voor langere tijd..toch??
Toen mijn echtgenoot wilde scheiden, en ik ook nog in rouw zat om de dood van een familielid, kregen mijn beide vriendinnetjes ( 1 vriendschap van meer dan 20 jaar, een vriendschap van ruim 6 jaar) verkering. Geen woord van medeleven, geen belangstelling, de dames hadden het te druk met hun verovering.
Fijn voor ze, hoor. Maar het geeft wel een deuk aan je gevoel, je liefde voor mensen en je geloof in vriendschap. Ik heb gelukkig nieuwe vriendinnen. Maar neem me niet kwalijk....ik verwacht niets van ze en ik ben toch op mijn hoede. Helaas.
zaterdag 27 mei 2017 22:44
Ik ervaar net het tegenovergestelde.hebeenvraag schreef: ↑27-05-2017 12:31Mijn probleem is dat ik het te veel bij mijzelf ga zoeken.
Het gebeurt inderdaad bij iedereen, en je kunt er weinig aan doen, maar ik ga me afvragen : Wat is er mis met mij? Heb ik iets verkeerd gedaan?
Vind het ook vreemd dat het niet zomaar vriendschappen betreffen van een paar jaartjes. Soms echt mensen waar je vanuit de box daarna het hele leven mee hebt meegemaakt. Maar dan krijgen ze een relatie, en interesseert niets ze meer. Zo jammer.
Als vriend en ik iets gaan doen, wat dan meestal met een grote groep is, willen vriendinnen niet meekomen omdat ze zich niet het derde wiel aan de wagen willen voelen. Jammer, want in die groep zitten een paar leuke vrijgezelle mannen. Het is dus ook geen koppeltjes-uitstap oid.
Als ik iets in mijn eentje ga doen, durven ze niet mee te komen. Ze zeggen steeds dat ze mijn partner niet willen uitsluiten. Wat raar is, want het staat al vast dat ik ga en het staat vast dat mijn partner niet meegaat. Dan ga ik zonder hun, heb een leuke avond en leer nieuwe mensen kennen, en vind ik het jammer dat ze er niet waren.
Alhoewel ik jouw scenario ook herken. Dat zijn dan de vriendinnen die vergroeid zijn in hun relatie en niets meer zonder hun partner kunnen ondernemen.
Het kan toch niet dat hun partners ook alleen met bezette mannen bevriend zijn?
Wij zijn nu rond de dertig, en evenveel vrijgezellen als koppels in onze vriendengroep.
zaterdag 27 mei 2017 22:55
Vandale en Luna,
Ik doe die dingen wel allemaal. Alle verjaardagen, alle ontmoetingen met schoonfamilie, mee gaan voetballen omdat ik niet op de zijlijn ga zitten.
Maar ik heb ook nog altijd genoeg tijd over voor mijn vrienden.
Vroeger had ik een studie, een bijbaantje en klusjes die ik in het huis moest uitvoeren naast de tijd die ik voor mijn vrienden had.
Nu heb ik een baan, een schoonfamilie en zijn vriendenkring waar ik mijn hoofd eens moet laten zien, en evenveel tijd voor mijn vriendenkring.
Ik doe die dingen wel allemaal. Alle verjaardagen, alle ontmoetingen met schoonfamilie, mee gaan voetballen omdat ik niet op de zijlijn ga zitten.
Maar ik heb ook nog altijd genoeg tijd over voor mijn vrienden.
Vroeger had ik een studie, een bijbaantje en klusjes die ik in het huis moest uitvoeren naast de tijd die ik voor mijn vrienden had.
Nu heb ik een baan, een schoonfamilie en zijn vriendenkring waar ik mijn hoofd eens moet laten zien, en evenveel tijd voor mijn vriendenkring.
zondag 28 mei 2017 03:23
Hihi ja zo'n vriendin heb ik ook. Dan appt ze mij met wanneer zien we elkaar weer eens? Dan zeg ik oh gezellig! Wanneer kan je? Dan is het antwoord: ik kan pas over 4 weken!
Altijd wel grappig. Maar mij lijkt het echt helemaal niks om 3 maanden iedere vrije dag al iets gepland hebben staan....
zondag 28 mei 2017 16:49
Ik merk dat een directere aanpak vaak helpt.
Eentje waarbij ze minder moeilijk excuses kunnen bedenken.
'zullen we een keer iets gaan doen?' is anders dan 'he! Ik ben toevallig nu bij jou huis in de buurt, koffie bij jou?!'
Bij veel merk ik namelijk dat het ook veel sleur is. Ze zijn een soort gewend om met zijn tweeën op de bank te zitten of zo... als je ze zo ver krijgt om iets te doen vinden ze het namelijk wel énorm leuk en blijven ze zagen over dat we dit écht vaker moeten doen. Er is een soort gebrek aan spontaniteit en kiezen voor gemak ingeslopen.
'alles kost moeite'.
Bij vrienden met kinderen merk ik nu dat dat kind dan in de weg zit of zo voor ze in hun hoofd? Ik vraag om iets samen te doen, en ze kunnen niet want ze hebben geen oppas voor kind... ja nou en? Dan zoeken we toch iets om mét het kind er bij te doen?
Zij denken zélf dat ik als single enkel wil stappen en hun kind als lastig ervaar.
Idem denk ik ook dat zij niet meer te porren zijn voor een avondje stappen.. als je dat van beiden denkt 'die zal dit toch vast niet willen/kunnen dus ik bel/app ze maar niet' komt het nooit tot een afspraak.
Sinds ik daarmee ben gestopt, zijn de vriendschappen veel beter. Een keertje ze 'gedwongen' om mét kind naar de kinderboerderij te gaan; zij merkten dat ik dat ook gewoon gezellig vind en geen last; ik vind het gewoon leuk om iets met hén te doen of dat nu wandelen/stappen/skydiven/mee babyspullen kopen/etc is dus nu appen/bellen ze me ook meer.
Eentje waarbij ze minder moeilijk excuses kunnen bedenken.
'zullen we een keer iets gaan doen?' is anders dan 'he! Ik ben toevallig nu bij jou huis in de buurt, koffie bij jou?!'
Bij veel merk ik namelijk dat het ook veel sleur is. Ze zijn een soort gewend om met zijn tweeën op de bank te zitten of zo... als je ze zo ver krijgt om iets te doen vinden ze het namelijk wel énorm leuk en blijven ze zagen over dat we dit écht vaker moeten doen. Er is een soort gebrek aan spontaniteit en kiezen voor gemak ingeslopen.
'alles kost moeite'.
Bij vrienden met kinderen merk ik nu dat dat kind dan in de weg zit of zo voor ze in hun hoofd? Ik vraag om iets samen te doen, en ze kunnen niet want ze hebben geen oppas voor kind... ja nou en? Dan zoeken we toch iets om mét het kind er bij te doen?
Zij denken zélf dat ik als single enkel wil stappen en hun kind als lastig ervaar.
Idem denk ik ook dat zij niet meer te porren zijn voor een avondje stappen.. als je dat van beiden denkt 'die zal dit toch vast niet willen/kunnen dus ik bel/app ze maar niet' komt het nooit tot een afspraak.
Sinds ik daarmee ben gestopt, zijn de vriendschappen veel beter. Een keertje ze 'gedwongen' om mét kind naar de kinderboerderij te gaan; zij merkten dat ik dat ook gewoon gezellig vind en geen last; ik vind het gewoon leuk om iets met hén te doen of dat nu wandelen/stappen/skydiven/mee babyspullen kopen/etc is dus nu appen/bellen ze me ook meer.
zondag 28 mei 2017 19:24
Herkenbaar, maar bij ons vooral sinds wij en een aantal andere koppels kinderen hebben. Vroeger spraken we veel af met vrienden, meestal met beide partners zelfs, dus niet enkel mannen of vrouwen die afspraken. Nu is dat enorm verwaterd. Vind het best jammer, maar ja, 't kan niet altijd van één kant komen ook vind ik.
Ik ben het levende bewijs dat je niet moet drinken om onnozel te doen.
