Psyche
alle pijlers
Ik word overal zenuwachtig van.
zondag 14 januari 2018 10:04
Ben altijd al een introvert persoon geweest. Het liefste breng ik mijn dagen door in mijn eigen 'belevingswereld'. Tijdens mijn studietijd vond ik de fijnste dagen die dagen dat ik 's ochtends om 9 uur in de universiteitsbibliotheek was en daar om 8 uur 's avonds weer vertrok. Lekker met mijn muziekje in in mijn eigen wereldje, tussendoor even een stuk wandelen, broodje halen en verder heerlijk met rust gelaten worden.
Inmiddels ben ik afgestudeerd en heb ik een fulltime baan. Op zich een fijne baan met fijne collega's, maar nog altijd ben ik elke ochtend als ik ernaar toe rijd, nerveus. En ik weet dan eigenlijk niet waarvoor ik nerveus ben. Die nervositeit verdwijnt pas als ik op mijn werkplek zit en mijn laptop etc. heb geïnstalleerd.
Mijn nervositeits'grens' ligt heel erg laag, wat het leven soms erg vermoeiend raakt. Ik ben zelfs nerveus als ik ga afspreken met mijn vrienden, die ik de laatste tijd nog maar eens in de ca. 2 maanden zie.
Als ik een dag vrij heb, maar 's avonds na het eten heb ik toch nog een verplichting (vergadering ofzo voor iets), dan kan ik dat maar niet loslaten. De hele dag zit ik dan toch te denken aan dat ik 's avonds nog iets moet doen. Daarom zorg ik er normaal gesproken voor dat ik echt niets maar dan ook niets gepland heb op mijn vrije dag, want ik heb die dagen echt nodig om tot rust te komen.
In het algemeen komt het er gewoon op neer dat ik bijna constant nerveuzig of zenuwachtig ben. Ik word er al nerveus van als mensen die ik niet goed ken, iets van mij moeten. Of als ik bijvoorbeeld een sms/whatsapp'je krijg van een oude kennis/vriend die vraagt hoe het met mij is of iets dergelijks. Ik moet dan wel antwoorden, maar begin me dan al helemaal druk te maken over wat ik ga antwoorden, en hoe.
Ik word er een beetje gek van. Op de een of andere manier ben ik constant zenuwachtig voor de nabije toekomst, maar altijd als ik terugkijk op de afgelopen weken, dan denk ik ; Dat waren weer fijne weken.
Kun je dit trainen ofzo dat je hier beter mee om kunt gaan?
Inmiddels ben ik afgestudeerd en heb ik een fulltime baan. Op zich een fijne baan met fijne collega's, maar nog altijd ben ik elke ochtend als ik ernaar toe rijd, nerveus. En ik weet dan eigenlijk niet waarvoor ik nerveus ben. Die nervositeit verdwijnt pas als ik op mijn werkplek zit en mijn laptop etc. heb geïnstalleerd.
Mijn nervositeits'grens' ligt heel erg laag, wat het leven soms erg vermoeiend raakt. Ik ben zelfs nerveus als ik ga afspreken met mijn vrienden, die ik de laatste tijd nog maar eens in de ca. 2 maanden zie.
Als ik een dag vrij heb, maar 's avonds na het eten heb ik toch nog een verplichting (vergadering ofzo voor iets), dan kan ik dat maar niet loslaten. De hele dag zit ik dan toch te denken aan dat ik 's avonds nog iets moet doen. Daarom zorg ik er normaal gesproken voor dat ik echt niets maar dan ook niets gepland heb op mijn vrije dag, want ik heb die dagen echt nodig om tot rust te komen.
In het algemeen komt het er gewoon op neer dat ik bijna constant nerveuzig of zenuwachtig ben. Ik word er al nerveus van als mensen die ik niet goed ken, iets van mij moeten. Of als ik bijvoorbeeld een sms/whatsapp'je krijg van een oude kennis/vriend die vraagt hoe het met mij is of iets dergelijks. Ik moet dan wel antwoorden, maar begin me dan al helemaal druk te maken over wat ik ga antwoorden, en hoe.
Ik word er een beetje gek van. Op de een of andere manier ben ik constant zenuwachtig voor de nabije toekomst, maar altijd als ik terugkijk op de afgelopen weken, dan denk ik ; Dat waren weer fijne weken.
Kun je dit trainen ofzo dat je hier beter mee om kunt gaan?
zondag 14 januari 2018 10:12
Lees al je andere topics van de afgelopen jaren hierover nog eens door.
Pak je therapie weer op. Dat zou je dit jaar namelijk doen.
Misschien komt het door je lichte autisme dat je dezelfde onderwerpen post maar bespreek het met een therapeut.
Pak je therapie weer op. Dat zou je dit jaar namelijk doen.
Misschien komt het door je lichte autisme dat je dezelfde onderwerpen post maar bespreek het met een therapeut.
anoniem_64e4e73acf440 wijzigde dit bericht op 14-01-2018 10:14
39.20% gewijzigd
zondag 14 januari 2018 10:14
zondag 14 januari 2018 10:21
Voor mij is het ook wel herkenbaar in bepaalde mate, ik heb heel snel het gevoel dat ik iets "moet" bij/ van mensen. En dat roept spanning op bij mij en zorgt ook dat ik dagen met niks gepland nodig heb om bij te tanken.
Ik heb het niet zo extreem als jij met appjes, sociaal gezien heb ik geen moeite met contact maken. Het is meer bij mij als ik het gevoel heb dat er iets van me word verlangd op wat voor een manier dan ook. Anticipatie spanning noemen ze dat ook wel, het verdwijnt bij mij ook op het moment dat ik gewoon bezig ben.
En ik zit ook het liefst lekker in mijn eigen wereldje om mijn eigen dingen te doen.
De gouden tip hier voor heb ik helaas niet, ik probeer het gewoon te accepteren als iets wat bij me hoort.
Ik heb het niet zo extreem als jij met appjes, sociaal gezien heb ik geen moeite met contact maken. Het is meer bij mij als ik het gevoel heb dat er iets van me word verlangd op wat voor een manier dan ook. Anticipatie spanning noemen ze dat ook wel, het verdwijnt bij mij ook op het moment dat ik gewoon bezig ben.
En ik zit ook het liefst lekker in mijn eigen wereldje om mijn eigen dingen te doen.
De gouden tip hier voor heb ik helaas niet, ik probeer het gewoon te accepteren als iets wat bij me hoort.
zondag 14 januari 2018 10:22
Ja ik ook, moest zelfs effe weg klikken om dat ik het zo genant herkenbaar vond.winterqueen schreef: ↑14-01-2018 10:14Herkenbaar! Ik ben ook altijd een tikkie nerveus en gespannen. Geen tips dus, maar ik lees mee. Ik herkende overigens ook wel wat in het artikel dat in die irritante 'Lees ook'-balk hiernaast staat (over socializen met collega's). Niet zo extreem, maar wel een paar dingetjes.
zondag 14 januari 2018 10:38
zondag 14 januari 2018 10:42
Voor mij is het ook herkenbaar, maar het behoort voor mij wel tot het verleden.strikjemetstippels schreef: ↑14-01-2018 10:22Ja ik ook, moest zelfs effe weg klikken om dat ik het zo genant herkenbaar vond.
Toen ik doorkreeg dat doodnormale menselijkheid niet gelijk is aan voor gek staan, kon ik het achter me laten.
zondag 14 januari 2018 11:00
Ik weet dat rationeel wel maar ja, ik had dat als klein kind al. Ik denk ook dat het voor een groot deel te maken heeft met a) niet al te veel van menselijke interactie begrijpen en b) altijd 'aan' staan en alles op merken. Ik zie letterlijk patronen, als of mijn CPU continu op hoog capaciteit draait.
Nou ja kan dat niet uit leggen op een goede manier haha, maar gecompliceerd is het wel. Hoe landde dat besef bij jou dan? En wat is er voor jou veranderd in je leven door dit besef?
zondag 14 januari 2018 11:00
Ik heb in het verleden wel het nodige aan yoga-mindfullness gedaan, maar op de een of andere manier word ik daar nog onrustiger van.
Als ik me onrustig / nerveus voel, helpt het mij juist om te gaan bewegen (hardlopen, wandelen).
Maar dan nog blijft het signaalbestrijding in plaats van dat ik bij de kern gewoon minder snel nerveus word.
zondag 14 januari 2018 11:02
Ik denk dat iedereen dit wel heeft in bepaalde mate toch? Als je bijvoorbeeld in een vergadering zit, wil je toch een actieve bijdrage leveren in plaats van zwijgend langs de zijlijn zitten.
Maar wat wel zo is, is dat ik me in veel gezelschappen niet op mijn gemak voel. Daardoor is het vermoeiend om in zo'n gezelschap te verkeren in plaats van dat het me iets leuks oplevert.
zondag 14 januari 2018 11:02
Die had ik nog niet eens gezien, ga ik ook ff lezen...winterqueen schreef: ↑14-01-2018 10:14Herkenbaar! Ik ben ook altijd een tikkie nerveus en gespannen. Geen tips dus, maar ik lees mee. Ik herkende overigens ook wel wat in het artikel dat in die irritante 'Lees ook'-balk hiernaast staat (over socializen met collega's). Niet zo extreem, maar wel een paar dingetjes.
zondag 14 januari 2018 11:03
zondag 14 januari 2018 11:05
Pff ja dat is zo ergerlijk..Dobbel123 schreef: ↑14-01-2018 10:21Voor mij is het ook wel herkenbaar in bepaalde mate, ik heb heel snel het gevoel dat ik iets "moet" bij/ van mensen. En dat roept spanning op bij mij en zorgt ook dat ik dagen met niks gepland nodig heb om bij te tanken.
Ik heb het niet zo extreem als jij met appjes, sociaal gezien heb ik geen moeite met contact maken. Het is meer bij mij als ik het gevoel heb dat er iets van me word verlangd op wat voor een manier dan ook. Anticipatie spanning noemen ze dat ook wel, het verdwijnt bij mij ook op het moment dat ik gewoon bezig ben.
En ik zit ook het liefst lekker in mijn eigen wereldje om mijn eigen dingen te doen.
De gouden tip hier voor heb ik helaas niet, ik probeer het gewoon te accepteren als iets wat bij me hoort.
Ergens een hele dag tegenop zien, maar wanneer je eenmaal een minuut bezig ben, is het zo weer voorbij. Irritant is ook dat het daarna wel een prettig en voldaan gevoel geeft als ik ben geweest
Wat dat betreft is het een beetje een catch 22.
zondag 14 januari 2018 11:06
En ik ben Grote Smurf.
Lees je eigen topic van 31 december jl. over sociale angst nog even terug.
psyche/sociale-angst-en-negatieve-spira ... #p27962658
Als je hier de boel in de maling wil blijven nemen, moet je wel weten wat je hier zelf zegt.
anoniem_64e4e73acf440 wijzigde dit bericht op 14-01-2018 11:11
49.85% gewijzigd
zondag 14 januari 2018 11:09
Het spijt me, maar ik denk echt dat je in de war bent met iemand anders.
Enkele van de signalen die je beschrijft herken ik overigens wel, daar heb ckv origine week al een topic over geopend.
Soms vraag ik me af of ik niet licht depressief ben. Ik voel me niet ongelukkig, maar veel van de kenmerken bij een depressie herken ik wel. Maar dat kan ook uit mijn autisme voortkomen (slecht tegen verandering kunnen etc. )
zondag 14 januari 2018 11:14
Die depressieve inslag heb je van je moeder, postte je regelmatig, dus die heb je dan kennelijk.
zondag 14 januari 2018 11:15
Ik vind dit eerlijk gezegd echt niet kunnen. Je hoeft me niet te verwijzen naar eerdere topics want ik weet dondersgoed wat ik vorige week heb gepost. Ik ben niet dement of iets dergelijks.Ivy_Signe schreef: ↑14-01-2018 11:06En ik ben Grote Smurf.
Lees je eigen topic van 31 december jl. over sociale angst nog even terug.
psyche/sociale-angst-en-negatieve-spira ... #p27962658
Als je hier de boel in de maling wil blijven nemen, moet je wel weten wat je hier zelf zegt.
Misschien ben je met je verkeerde been uit bed gestapt, maar ik zit eerlijk gezegd echt totaal niet te wachten op iemand die mijn topic even om zeep komt helpen.
zondag 14 januari 2018 11:27
Jammer dat je geen enkele boodschap lijkt te hebben aan wat ik schrijf. Ik ben een man van in de twintig en heb bepaalde problemen en er is iemand of iemanden op dit forum die ook over zulke problemen post, en dat ben ik in jouw ogen. Het blijft jouw woord tegen het mijne, en ik heb helaas het idee dat de mensen die hier een constructieve bijdrage aan leverden al zijn afgehaakt door onze discussie binnen een discussie... jammer.
zondag 14 januari 2018 11:34
Het maakt niet uit hoezeer forummers met je meedenken want je doet er al jaren niets mee.
Dan vraag ik me af wat hier je doel is.
Dit bedoel ik niet vervelend maar als je hier al jaren dezelfde topics opent en blijft openen, kun je zelf concluderen dat wij je hier niet kunnen helpen. Je blijft in hetzelfde gedrag en denkpatroon hangen.
Zoek gewoon weer een therapeut die jou kan helpen, waardoor je je beter voelt. Dat is veel constructiever.
Dan vraag ik me af wat hier je doel is.
Dit bedoel ik niet vervelend maar als je hier al jaren dezelfde topics opent en blijft openen, kun je zelf concluderen dat wij je hier niet kunnen helpen. Je blijft in hetzelfde gedrag en denkpatroon hangen.
Zoek gewoon weer een therapeut die jou kan helpen, waardoor je je beter voelt. Dat is veel constructiever.
