Psyche
alle pijlers
crisis weer voorbij
woensdag 25 juli 2018 16:46
Pfff, het voelt alsof ik hier mijn ziel op tafel leg, maar toch ga ik een topic openen, op zoek naar herkenning.
Sinds 4,5 jaar heb ik psychische problemen, eerst de diagnose depressie, later een onderliggende persoonlijkheidsstoornis. Eens in de zoveel maanden maak ik een crisis door. Afgelopen maandag was de laatste. Ik was vreselijk overstuur geraakt door een opmerking van mijn man die ontzettend inspeelde op mijn schuldgevoel. Ik probeerde zo goed mogelijk mijn emoties te controleren, maar de straffende stem in mijn hoofd werd steeds luider. De psychische pijn werd zó groot dat ik er alles voor over had om de pijn te stoppen. Gelukkig besef ik zelfs op zo'n moment dat ik niet echt dood wil, maar hulp nodig heb. Om één uur 's nachts heb ik de crisisdienst gebeld, waar ik compleet ben dichtgeklapt, dus geen hulp van gekregen. Gelukkig had ik de volgende dag al een afspraak staan bij mijn hoofdbehandelaar. Ondanks dat ik die nog maar één keer eerder gesproken heb, kon ik hem in vertrouwen nemen en mijn verhaal vertellen.
Nu, twee dagen later ben ik weer rustig en is mij duidelijk wat ik bij mijn man moet aankaarten (het ook nog doen is een tweede, dat vind ik doodeng).
Waar ik nog heel erg mee zit, is het gevoel gefaald te hebben. Alweer een crisis... Het ging zo goed de afgelopen maand / twee maanden. Blijf ik altijd crises houden? Hoe krijg ik beter in de vingers dat ik het vóór ben?
Ook nodig ik iedereen uit die zelf een crisis heeft gehad om mee te schrijven. Ik hoop dat het besef dat dit meer mensen overkomt, helpt om mezelf niet zo'n mislukkeling te voelen.
Sinds 4,5 jaar heb ik psychische problemen, eerst de diagnose depressie, later een onderliggende persoonlijkheidsstoornis. Eens in de zoveel maanden maak ik een crisis door. Afgelopen maandag was de laatste. Ik was vreselijk overstuur geraakt door een opmerking van mijn man die ontzettend inspeelde op mijn schuldgevoel. Ik probeerde zo goed mogelijk mijn emoties te controleren, maar de straffende stem in mijn hoofd werd steeds luider. De psychische pijn werd zó groot dat ik er alles voor over had om de pijn te stoppen. Gelukkig besef ik zelfs op zo'n moment dat ik niet echt dood wil, maar hulp nodig heb. Om één uur 's nachts heb ik de crisisdienst gebeld, waar ik compleet ben dichtgeklapt, dus geen hulp van gekregen. Gelukkig had ik de volgende dag al een afspraak staan bij mijn hoofdbehandelaar. Ondanks dat ik die nog maar één keer eerder gesproken heb, kon ik hem in vertrouwen nemen en mijn verhaal vertellen.
Nu, twee dagen later ben ik weer rustig en is mij duidelijk wat ik bij mijn man moet aankaarten (het ook nog doen is een tweede, dat vind ik doodeng).
Waar ik nog heel erg mee zit, is het gevoel gefaald te hebben. Alweer een crisis... Het ging zo goed de afgelopen maand / twee maanden. Blijf ik altijd crises houden? Hoe krijg ik beter in de vingers dat ik het vóór ben?
Ook nodig ik iedereen uit die zelf een crisis heeft gehad om mee te schrijven. Ik hoop dat het besef dat dit meer mensen overkomt, helpt om mezelf niet zo'n mislukkeling te voelen.
martje55 wijzigde dit bericht op 25-07-2018 16:47
Reden: Typefout
Reden: Typefout
0.06% gewijzigd
woensdag 25 juli 2018 17:19
Je leert er al beter mee omgaan! Je zet namelijk hartstikke goede stappen en dat is het begin. Je neemt het initiatief om eruit te komen. Je zoekt uit hoe het komt en wat er aan gedaan kan worden.
Hoe beter je jezelf gaat begrijpen en hoe meer je daar naar durft te handelen hoe minder erg het word gok ik. En je bent dus juist gewoon vooruit aan het gaan.
Hoe beter je jezelf gaat begrijpen en hoe meer je daar naar durft te handelen hoe minder erg het word gok ik. En je bent dus juist gewoon vooruit aan het gaan.
woensdag 25 juli 2018 18:21
woensdag 25 juli 2018 20:18
Ik leef ook al jaren van crisis naar crisis. Ben ook al jaren in behandeling bij de GGZ. Depressies en onderliggend en persoonlijkheidsstoornis. Aan echte behandeling zijn we steeds niet echt toegekomen omdat de crisissen alles overheersen, moedeloos word ik er van. De laatste weken gaat het iets beter, ik hoop zo dat dit eindelijk de weg omhoog is. En af en toe een crisis zal er wel bij horen maar ik hoop dat ze uiteindelijk minder diep gaan.
Vorige week nog een intake gedaan voor een behandeling maar ik kan helaas niet meedoen omdat ze me te kwetsbaar vinden in de groep. Ze gaan nu kijken of ik het misschien 1 op 1 kan doen, ik hoop het maar.
Vorige week nog een intake gedaan voor een behandeling maar ik kan helaas niet meedoen omdat ze me te kwetsbaar vinden in de groep. Ze gaan nu kijken of ik het misschien 1 op 1 kan doen, ik hoop het maar.
woensdag 25 juli 2018 20:44
Ow strontvlieg, wat vreselijk om te horen. Ik kan me ietwat voorstellen hoe dat er inhakt, crisis na crisis.
En zo klote dat je te kwetsbaar wordt bevonden voor de behandeling. Is dat toevallig schematherapie in een groep?
Ik vind het zelf erg moeilijk om licht aan het eind van de tunnel te zien, jij ook?
Een gedachte die mij wel helpt en die ik jou ook toewens is dat als het zo klote gaat, ik toch zo goed mogelijk voor mezelf zorg. Het lukt niet om eten te koken, maar wel om een maaltijdsalade te kopen. Dat is dan goed genoeg en probeer ik trots op te zijn.
Bedankt voor het succes wensen, ik heb een brief van drie kantjes aan hem geschreven. Alleen al het opschrijven heeft me erg opgelucht.
En zo klote dat je te kwetsbaar wordt bevonden voor de behandeling. Is dat toevallig schematherapie in een groep?
Ik vind het zelf erg moeilijk om licht aan het eind van de tunnel te zien, jij ook?
Een gedachte die mij wel helpt en die ik jou ook toewens is dat als het zo klote gaat, ik toch zo goed mogelijk voor mezelf zorg. Het lukt niet om eten te koken, maar wel om een maaltijdsalade te kopen. Dat is dan goed genoeg en probeer ik trots op te zijn.
Bedankt voor het succes wensen, ik heb een brief van drie kantjes aan hem geschreven. Alleen al het opschrijven heeft me erg opgelucht.
woensdag 25 juli 2018 21:08
Nee is geen schematherapie, andere behandeling/ cursus.
Ja ik vind het ook moeilijk om het licht te blijven zien maar op de goede momenten hoop ik toch elke keer dat de laatste crisis ook echt de laatste was maar na elke crisis word ik moedelozer.
Wat knap dat je op die slechte momenten toch voor jezelf kunt zorgen. Ik vind dat moeilijk, eten bijvoorbeeld schiet er dan vaak bij in en ik die andere destructieve dingen.
Knap trouwens dat je je behandelaar in vertrouwen kon nemen ondanks dat je hem nog maar 1 keer had gezien.
Ja ik vind het ook moeilijk om het licht te blijven zien maar op de goede momenten hoop ik toch elke keer dat de laatste crisis ook echt de laatste was maar na elke crisis word ik moedelozer.
Wat knap dat je op die slechte momenten toch voor jezelf kunt zorgen. Ik vind dat moeilijk, eten bijvoorbeeld schiet er dan vaak bij in en ik die andere destructieve dingen.
Knap trouwens dat je je behandelaar in vertrouwen kon nemen ondanks dat je hem nog maar 1 keer had gezien.
woensdag 25 juli 2018 22:12
Het is ook verrekte lastig om goed voor jezelf te blijven zorgen als het je allemaal eigenlijk niks kan schelen. Wees maar niet te hard voor jezelf strontvlieg.
Weet je wanneer je uitslag hebt, wel of niet 1 op 1 behandeling?
Ja, ik ben er ook trots op dat dat gelukt is. Ik heb in de afgelopen 5 maanden een goede band opgebouwd met mijn maatschappelijk werker. Zij spoorde mij aan. Én ik had vlak van tevoren de Ted Talk "vulnarbility" geluisterd, die kwam goed binnen!
Weet je wanneer je uitslag hebt, wel of niet 1 op 1 behandeling?
Ja, ik ben er ook trots op dat dat gelukt is. Ik heb in de afgelopen 5 maanden een goede band opgebouwd met mijn maatschappelijk werker. Zij spoorde mij aan. Én ik had vlak van tevoren de Ted Talk "vulnarbility" geluisterd, die kwam goed binnen!
