Psyche
alle pijlers
Moeder sociaal angstig
zaterdag 28 juli 2018 17:39
Dit topic gaat over mijn moeder. Mijn moeder waar ik veel van hou, maar waar ik me ook steeds meer zorgen over maak.
Al zolang ik me kan herinneren, heeft ze geen hechte vriendschappen gehad. Er kwamen vrienden van mijn vader langs (daar zag ze altijd tegenop), maar nooit van haar. Voorbij het stadium van vage kennissen komt het nooit, want er mankeert altijd wel wat aan volgens mijn moeder en ze onderhoudt zelf het contact niet... Ik heb haar weleens gevraagd of ze geen vriendschappen miste, maar dat was volgens haar niet het geval.
Ze reageert heel ongemakkelijk en afstandelijk als ze aangesproken wordt door een bekende in het dorp waar ze wonen. Ik weet dat ze zich heel erg druk maakt om wat mensen van haar zullen denken en dat ze zich minderwaardig voelt. Ze kan heel slecht tegen kritiek en ze ontloopt situaties waar andere mensen zijn. Als dat echt niet lukt, ziet ze er enorm tegenop en heeft dan vaak buikpijn. De enige bij wie ze dit (volgens mij) niet heeft, is de directe familie.
Ze heeft na haar opleiding maar heel kort gewerkt en is gestopt toen ze voor de eerste keer zwanger raakte, wat in die tijd niet ongewoon was. Daarna heeft ze nooit meer gewerkt, terwijl het een tijdlang financieel behoorlijk krap was. Ook geen vrijwilligerswerk oid. Haar wereldje is dan ook erg klein geworden.
Ik zou zo graag willen dat ze van die angst voor andere mensen af zou komen, of dat het in ieder geval zou verminderen. Ik weet alleen niet of ik daar wat voor kan doen en zo ja, wat?
Ze voelt zich nogal snel aangevallen en gekwetst en heeft eerder wel ontkend dat er een probleem was. Voor zover ik weet heeft ze hier nog geen professionele hulp voor gehad.
Iemand tips of ervaringen?
Al zolang ik me kan herinneren, heeft ze geen hechte vriendschappen gehad. Er kwamen vrienden van mijn vader langs (daar zag ze altijd tegenop), maar nooit van haar. Voorbij het stadium van vage kennissen komt het nooit, want er mankeert altijd wel wat aan volgens mijn moeder en ze onderhoudt zelf het contact niet... Ik heb haar weleens gevraagd of ze geen vriendschappen miste, maar dat was volgens haar niet het geval.
Ze reageert heel ongemakkelijk en afstandelijk als ze aangesproken wordt door een bekende in het dorp waar ze wonen. Ik weet dat ze zich heel erg druk maakt om wat mensen van haar zullen denken en dat ze zich minderwaardig voelt. Ze kan heel slecht tegen kritiek en ze ontloopt situaties waar andere mensen zijn. Als dat echt niet lukt, ziet ze er enorm tegenop en heeft dan vaak buikpijn. De enige bij wie ze dit (volgens mij) niet heeft, is de directe familie.
Ze heeft na haar opleiding maar heel kort gewerkt en is gestopt toen ze voor de eerste keer zwanger raakte, wat in die tijd niet ongewoon was. Daarna heeft ze nooit meer gewerkt, terwijl het een tijdlang financieel behoorlijk krap was. Ook geen vrijwilligerswerk oid. Haar wereldje is dan ook erg klein geworden.
Ik zou zo graag willen dat ze van die angst voor andere mensen af zou komen, of dat het in ieder geval zou verminderen. Ik weet alleen niet of ik daar wat voor kan doen en zo ja, wat?
Ze voelt zich nogal snel aangevallen en gekwetst en heeft eerder wel ontkend dat er een probleem was. Voor zover ik weet heeft ze hier nog geen professionele hulp voor gehad.
Iemand tips of ervaringen?
I'm not lazy
I'm on energy saving mode
I'm on energy saving mode
zaterdag 28 juli 2018 17:51
Dat is nog wel jong genoeg om te proberen te veranderen. Maar wil ze dat wel?
Mijn vader is ook een beetje zo, maar al veel ouder dus ik heb dat van hem geaccepteerd. Misschien kun je eens nadenken over een manier om dit bepreekbaar te maken waarbij ze zich niet aangevallen voelt. Het klinkt alsof ze er wel mee zit en het heel gevoelig ligt.
Mijn vader is ook een beetje zo, maar al veel ouder dus ik heb dat van hem geaccepteerd. Misschien kun je eens nadenken over een manier om dit bepreekbaar te maken waarbij ze zich niet aangevallen voelt. Het klinkt alsof ze er wel mee zit en het heel gevoelig ligt.
zaterdag 28 juli 2018 17:52
To, het kan zijn dat ze gewoon liever op zichzelf is, dan met andere mensen.
Er kunnen honderden redenen zijn waardoor dat zo is, maar zolang zij het niet als een probleem ervaart, is er weinig aan te doen.
Pas als zij dat vindt, kun je haar helpen. Maar ik denk dat veel mensen het ook niet willen toegeven, omdat ze het als falen of raar zien.
Misschien zijn hier mensen die zelf zo zijn, die wat inzicht kunnen geven?
Er kunnen honderden redenen zijn waardoor dat zo is, maar zolang zij het niet als een probleem ervaart, is er weinig aan te doen.
Pas als zij dat vindt, kun je haar helpen. Maar ik denk dat veel mensen het ook niet willen toegeven, omdat ze het als falen of raar zien.
Misschien zijn hier mensen die zelf zo zijn, die wat inzicht kunnen geven?
Als klagen telde als werk, dan had mijn ex zich ook moeiteloos een Mercedes kunnen veroorloven.
zaterdag 28 juli 2018 17:59
Daar heb je wel een punt, of ze wel wil veranderen?Head* schreef: ↑28-07-2018 17:51Dat is nog wel jong genoeg om te proberen te veranderen. Maar wil ze dat wel?
Mijn vader is ook een beetje zo, maar al veel ouder dus ik heb dat van hem geaccepteerd. Misschien kun je eens nadenken over een manier om dit bepreekbaar te maken waarbij ze zich niet aangevallen voelt. Het klinkt alsof ze er wel mee zit en het heel gevoelig ligt.
Volgens mij zit ze er wel mee, maar ligt het inderdaad heel gevoelig. Ze is nog wel jong genoeg om te proberen te veranderen. Op een bepaalde leeftijd, zoals bij je vader, moet je het inderdaad wel accepteren.
I'm not lazy
I'm on energy saving mode
I'm on energy saving mode
zaterdag 28 juli 2018 18:05
De enige tip die ik je kan geven: Je er vooral niet mee moeien.
Tenzij ze zelf specifiek om hulp vraagt.
Ze redt het al 60 jaar op haar manier.
Bemoeienis gaat alleen maar lijden dat ze straks ook buikpijn krijgt als jij wil langskomen.
Tenzij ze zelf specifiek om hulp vraagt.
Ze redt het al 60 jaar op haar manier.
Bemoeienis gaat alleen maar lijden dat ze straks ook buikpijn krijgt als jij wil langskomen.
anoniem_351483 wijzigde dit bericht op 28-07-2018 18:06
24.61% gewijzigd
zaterdag 28 juli 2018 18:05
Ik denk dat ze het diep van binnen wel als een probleem ervaart, maar dat inderdaad niet snel zal toegeven.dianaf schreef: ↑28-07-2018 17:52To, het kan zijn dat ze gewoon liever op zichzelf is, dan met andere mensen.
Er kunnen honderden redenen zijn waardoor dat zo is, maar zolang zij het niet als een probleem ervaart, is er weinig aan te doen.
Pas als zij dat vindt, kun je haar helpen. Maar ik denk dat veel mensen het ook niet willen toegeven, omdat ze het als falen of raar zien.
I'm not lazy
I'm on energy saving mode
I'm on energy saving mode
zaterdag 28 juli 2018 18:11
Me er niet mee bemoeien is inderdaad ook een optie.
Het is alleen zo verrekte lastig als je je eigen moeder ziet worstelen, terwijl je weet dat ze met wat hulp (op wat voor manier dan ook) misschien een stukje minder angstig en wellicht gelukkiger zou kunnen zijn.
Dit gaat verder dan introversie en verlegenheid.
Het is alleen zo verrekte lastig als je je eigen moeder ziet worstelen, terwijl je weet dat ze met wat hulp (op wat voor manier dan ook) misschien een stukje minder angstig en wellicht gelukkiger zou kunnen zijn.
Dit gaat verder dan introversie en verlegenheid.
I'm not lazy
I'm on energy saving mode
I'm on energy saving mode
zaterdag 28 juli 2018 18:11
Mijn man is ook zo. Die heeft gewoon geen behoefte aan het zien van andere mensen.
Sommige mensen zitten gewoon anders in elkaar dan de overgrote meerderheid. Daar is ook niets mis mee.
Zolang zij daar geen behoefte aan heeft zou ik er niets aan doen.
Je vult volgens mij ook erg veel van haar gevoelens in. Zolang ze dat niet met je bespreekt is en blijft het speculeren.
Accepteer dat je moeder een einzelgänger is. Niet iedereen hoeft mee in de sociale wandelgang.
Sommige mensen zitten gewoon anders in elkaar dan de overgrote meerderheid. Daar is ook niets mis mee.
Zolang zij daar geen behoefte aan heeft zou ik er niets aan doen.
Je vult volgens mij ook erg veel van haar gevoelens in. Zolang ze dat niet met je bespreekt is en blijft het speculeren.
Accepteer dat je moeder een einzelgänger is. Niet iedereen hoeft mee in de sociale wandelgang.
zaterdag 28 juli 2018 18:28
zaterdag 28 juli 2018 18:51
Als ze wil veranderen en over haar sociale angst heen wil komen kost dat veel tijd en hard werken. Ze zal echt haar angsten onder ogen moeten zien. Als ze niet vanuit zichzelf heel gemotiveerd is, gaat dat niet lukken.
Mijn ouder ziet ook alleen maar eigen mensen, doet ook niet open voor vreemden en neemt de telefoon niet zomaar op. Mijn ouder is daar best gelukkig mee. Problemen zijn er vooral met naar de kapper of huisarts oid gaan. Dat gebeurt dus zo min mogelijk.
Mijn ouder ziet ook alleen maar eigen mensen, doet ook niet open voor vreemden en neemt de telefoon niet zomaar op. Mijn ouder is daar best gelukkig mee. Problemen zijn er vooral met naar de kapper of huisarts oid gaan. Dat gebeurt dus zo min mogelijk.
Vroeger toen de zee nog schoon was en seks vies....
zaterdag 28 juli 2018 19:17
Ik vind het prima als mijn moeder een einzelganger is, het probleem is de angst. Ze heeft me zelf gezegd dat ze denkt dat andere mensen haar raar vinden en haar afwijzen en dat ze daarom afspraken probeert te ontlopen.
Vervolgens ontkende ze inderdaad wel dat dat een probleem is.
Vervolgens ontkende ze inderdaad wel dat dat een probleem is.
I'm not lazy
I'm on energy saving mode
I'm on energy saving mode
zaterdag 28 juli 2018 19:19
Ik denk dat ik het inderdaad zo ga aanpakken. Thanks!Quaintrelle schreef: ↑28-07-2018 18:28Wat je zou kunnen doen? Vrij weinig denk ik. Je zou kunnen zeggen wat ik hier tussen de regels door lees. "Mam ik zie dat je ... en dat vind ik erg jammer/verdrietig dat je zo over jezelf denkt. Ik zou het je gunnen als je je wat meer op je gemak zou voelen onder mensen. "
I'm not lazy
I'm on energy saving mode
I'm on energy saving mode
zaterdag 28 juli 2018 19:23
Klopt dat het vanuit haarzelf zal moeten komen.lolapaloeza schreef: ↑28-07-2018 18:51Als ze wil veranderen en over haar sociale angst heen wil komen kost dat veel tijd en hard werken. Ze zal echt haar angsten onder ogen moeten zien. Als ze niet vanuit zichzelf heel gemotiveerd is, gaat dat niet lukken.
I'm not lazy
I'm on energy saving mode
I'm on energy saving mode
zaterdag 28 juli 2018 19:39
Ja dus?malibu82 schreef: ↑28-07-2018 18:11Me er niet mee bemoeien is inderdaad ook een optie.
Het is alleen zo verrekte lastig als je je eigen moeder ziet worstelen, terwijl je weet dat ze met wat hulp (op wat voor manier dan ook) misschien een stukje minder angstig en wellicht gelukkiger zou kunnen zijn.
Dit gaat verder dan introversie en verlegenheid.
Als ze geen hulp wil, wil ze geen hulp. Hoe rottig ook.
zaterdag 28 juli 2018 21:16
Je maakt je zorgen en dat kan ik me voorstellen. Maar jouw moeder is een volwassen vrouw en maakt haar eigen keuzes. Zij gaat mensen liever uit de weg als ze dat kan doen, en dat is haar goed recht. De consequentie van die keuze is voor haar kennelijk minder vervelend dan het alternatief.
Ik zou dus ook geen gesprek met haar aangaan. Zij heeft haar keuzes al lang gemaakt en is daarover geen verantwoording aan jou verschuldigt.
Wat je wel zou kunnen doen, is haar wijzen op de mogelijkheid om er iets mee te doen, zodra zich een gelegenheid voordoet waarin zij zich ongemakkelijk voelt. Maar dat zou ik dan niet als een goed gesprek brengen maar meer als een losse opmerking. Dus als ze een keer nerveus doet, iets zeggen als “Goh mam, heb je er nooit over nagedacht om daar eens wat mee te doen? Ik vind het zo naar om je zo nerveus te zien over zoiets alledaags”.
Ik zou dus ook geen gesprek met haar aangaan. Zij heeft haar keuzes al lang gemaakt en is daarover geen verantwoording aan jou verschuldigt.
Wat je wel zou kunnen doen, is haar wijzen op de mogelijkheid om er iets mee te doen, zodra zich een gelegenheid voordoet waarin zij zich ongemakkelijk voelt. Maar dat zou ik dan niet als een goed gesprek brengen maar meer als een losse opmerking. Dus als ze een keer nerveus doet, iets zeggen als “Goh mam, heb je er nooit over nagedacht om daar eens wat mee te doen? Ik vind het zo naar om je zo nerveus te zien over zoiets alledaags”.
zaterdag 28 juli 2018 21:31
Ik kan mij voorstellen dat je moeder helemaal niet zit te wachten op gesprekken met haar dochter in dit opzicht; het raakt ook de onderlinge verhoudingen als een zo nabij iemand dit soort dingen als 'probleem' aan de orde gaat stellen.
Bovendien gaat zij zich misschien ook nog eens ongemakkelijker voelen als zij weet dat jij zo met haar 'in je maag' zit.
Waarom noem je niet zo af en toe luchtig een evenement op dat geschikt voor haar zou kunnen zijn?
Nog beter: zeg dat jij (zelf) graag naar plek X of evenement Y toe wil en vraag haar of zij met je mee wil. Zo geef je haar het gevoel dat zij jou een plezier doet door mee te gaan en misschien vindt ze het zo leuk dat zij ook zonder jou vaker uitstapjes wil maken.
Zoek liefst uitjes in de buurt waar jullie eventueel ook (oude) bekenden tegen kunnen komen waar jij een gezellig praatje mee aanknoopt. Misschien haakt zij spontaan aan en durft ze daarna zelfs met die oude bekende iets anders af te spreken?
Bovendien gaat zij zich misschien ook nog eens ongemakkelijker voelen als zij weet dat jij zo met haar 'in je maag' zit.
Waarom noem je niet zo af en toe luchtig een evenement op dat geschikt voor haar zou kunnen zijn?
Nog beter: zeg dat jij (zelf) graag naar plek X of evenement Y toe wil en vraag haar of zij met je mee wil. Zo geef je haar het gevoel dat zij jou een plezier doet door mee te gaan en misschien vindt ze het zo leuk dat zij ook zonder jou vaker uitstapjes wil maken.
Zoek liefst uitjes in de buurt waar jullie eventueel ook (oude) bekenden tegen kunnen komen waar jij een gezellig praatje mee aanknoopt. Misschien haakt zij spontaan aan en durft ze daarna zelfs met die oude bekende iets anders af te spreken?
zaterdag 28 juli 2018 22:42
Nummer*Zoveel schreef: ↑28-07-2018 21:16Je maakt je zorgen en dat kan ik me voorstellen. Maar jouw moeder is een volwassen vrouw en maakt haar eigen keuzes. Zij gaat mensen liever uit de weg als ze dat kan doen, en dat is haar goed recht. De consequentie van die keuze is voor haar kennelijk minder vervelend dan het alternatief.
De laatste zin komt behoorlijk hard binnen, maar is helemaal waar.
Het is haar eigen keuze. Het heeft echter ook effect gehad op anderen binnen het gezin, vooral toen we nog kinderen waren. Dit doet me wel beseffen hoe diep het waarschijnlijk zit.
Ik zou dus ook geen gesprek met haar aangaan. Zij heeft haar keuzes al lang gemaakt en is daarover geen verantwoording aan jou verschuldigt.
Wat je wel zou kunnen doen, is haar wijzen op de mogelijkheid om er iets mee te doen, zodra zich een gelegenheid voordoet waarin zij zich ongemakkelijk voelt. Maar dat zou ik dan niet als een goed gesprek brengen maar meer als een losse opmerking. Dus als ze een keer nerveus doet, iets zeggen als “Goh mam, heb je er nooit over nagedacht om daar eens wat mee te doen? Ik vind het zo naar om je zo nerveus te zien over zoiets alledaags”.
Ik wilde er ook geen officieel gesprek van maken, maar inderdaad aanstippen als de gelegenheid zich voordoet. Inderdaad een beetje zoals je hier schetst.
I'm not lazy
I'm on energy saving mode
I'm on energy saving mode
zaterdag 28 juli 2018 22:56
To, ik had dit zelf kunnen schrijven. Heel herkenbaar. Mijn moeder is bijna precies zo. Het is eigenlijk nooit echt een probleem geweest, tot het overlijden van mijn vader.
Voor mijn moeder is het veel te groot en te eng om eraan te gaan werken. Dat zie ik niet snel gebeuren. Maar ik probeer gewoon zelf om me er niet steeds in mee te laten slepen (ze kan nogal aan me trekken en claimend zijn). Dus ik los niet meer van alles voor haar op. Als er een, zeg als voorbeeld, monteur gebeld moet worden, doe ik dat niet meer voor haar. Maar het gaat zeer, zeer moeizaam allemaal.
Probeer ervoor te zorgen dat je er zélf zo min mogelijk last van hebt. Het is heel moeilijk, dat weet ik, maar je moeder heeft de verantwoordelijkheid over haar eigen leven. Je kunt geen ijzer met handen breken. Ja, wellicht kán ze gelukkiger worden als ze hier aan gaat werken. Maar als ze dat zelf niet ziet/kan/wil, houdt het echt op.
Wees betrokken, maar laat de verantwoordelijkheid bij haar. Sterkte.
Voor mijn moeder is het veel te groot en te eng om eraan te gaan werken. Dat zie ik niet snel gebeuren. Maar ik probeer gewoon zelf om me er niet steeds in mee te laten slepen (ze kan nogal aan me trekken en claimend zijn). Dus ik los niet meer van alles voor haar op. Als er een, zeg als voorbeeld, monteur gebeld moet worden, doe ik dat niet meer voor haar. Maar het gaat zeer, zeer moeizaam allemaal.
Probeer ervoor te zorgen dat je er zélf zo min mogelijk last van hebt. Het is heel moeilijk, dat weet ik, maar je moeder heeft de verantwoordelijkheid over haar eigen leven. Je kunt geen ijzer met handen breken. Ja, wellicht kán ze gelukkiger worden als ze hier aan gaat werken. Maar als ze dat zelf niet ziet/kan/wil, houdt het echt op.
Wees betrokken, maar laat de verantwoordelijkheid bij haar. Sterkte.
zaterdag 28 juli 2018 23:03
Het klopt dat het de onderlinge verhoudingen raakt. Dat maakt het nog lastiger.Gebruna schreef: ↑28-07-2018 21:31Ik kan mij voorstellen dat je moeder helemaal niet zit te wachten op gesprekken met haar dochter in dit opzicht; het raakt ook de onderlinge verhoudingen als een zo nabij iemand dit soort dingen als 'probleem' aan de orde gaat stellen.
Bovendien gaat zij zich misschien ook nog eens ongemakkelijker voelen als zij weet dat jij zo met haar 'in je maag' zit.
Waarom noem je niet zo af en toe luchtig een evenement op dat geschikt voor haar zou kunnen zijn?
Nog beter: zeg dat jij (zelf) graag naar plek X of evenement Y toe wil en vraag haar of zij met je mee wil. Zo geef je haar het gevoel dat zij jou een plezier doet door mee te gaan en misschien vindt ze het zo leuk dat zij ook zonder jou vaker uitstapjes wil maken.
Zoek liefst uitjes in de buurt waar jullie eventueel ook (oude) bekenden tegen kunnen komen waar jij een gezellig praatje mee aanknoopt. Misschien haakt zij spontaan aan en durft ze daarna zelfs met die oude bekende iets anders af te spreken?
Dat heb ik een tijdlang geprobeerd, maar dat resulteerde vrijwel altijd in een afwijzing en ben daar toen mee gestopt. Maar is zeker weer het proberen waard. Zal eens kijken of er in de buurt iets geschikt is.
I'm not lazy
I'm on energy saving mode
I'm on energy saving mode
