Verlatingsangst

06-03-2019 19:43 6 berichten
Alle reacties Link kopieren
Hallo,

Al zolang als ik me kan herinneren heb ik last van extreme verlatingsangst. Ik weet dat het ontstaan is door zeer traumatische ervaringen als kind. Heb ook al het nodige aan therapie achter de rug en volg op dit moment schematherapie. Theoretisch weet ik het allemaal wel, maar in mijn gevoel wil het zo slecht (en langzaam) veranderen.

Ik heb nu 1,5 jaar een relatie. Mijn vriend zit in een werksituatie waarbij hij dagen, soms weken van huis weg is. Morgen komt hij weer thuis na 2 weken afwezigheid. Ik probeer praten met hem tot een minimum te beperken, gezien ik al meer dan genoeg om bevestiging heb gevraagd. Ik wil graag vrolijk en luchtig zijn als hij er weer is. Wil hem ook graag weer zien, maar zie er ook tegenop. Mijn gezondheid is ook niet zo goed, heb maar weinig energie, wat maakt dat ik nog moeilijker mijn angstgevoelens kan kanaliseren. Ik heb het gevoel dat ik hem aan het wegjagen ben met mijn gedoe... wat helaas mijn angst alleen maar groter maakt, niet kleiner. Vicieuze cirkel...

Ondanks de therapie voel ik mezelf steeds verder wegzakken in mijn angsten. Zijn er hier meer vrouwen met verlatingsangst? En wat heeft geholpen?
Alle reacties Link kopieren
Het leven stopt toch niet als hij er onverhoopt niet meer zou zijn?

Je kan er echt op vertrouwen dat je na een zekere rouwperiode weer vrolijkheid en geluk zal ervaren.
En als het vuur gedoofd is komen er wolven
Alle reacties Link kopieren
Als je open & eerlijk bent hierover en je vriend steunt jou hier niet in horen jullie misschien niet bij elkaar...
Alle reacties Link kopieren
Combinatie extreme verlatingsangst en vriend die vaak/veel weg is lijkt me niet ideaal. Integendeel.
Alle reacties Link kopieren
Ja, ik vind het ook een niet voor de hand liggende keuze. Er zijn mannen zat die niets liever willen dan elke avond en het hele weekend bij hun vrouw op de bank zitten. Maar ja ook zulke mannen kunnen soms tot het besef komen dat hun huwelijk ze niet brengt wat ze hadden gehoopt en dan weer verder willen gaan kijken. Dat houd je niet tegen. In feite duurt een gemiddelde langdurige relatie slechts zo'n tien jaar.

Dus ja je kan je verzetten tot je een ons weegt maar jij hebt er maar voor 50% iets over te zeggen. Als je heel je leven gaat doorbrengen in angst dat je hem verliest heb je altijd een rotleven. En je doet er toch niets tegen.
En als het vuur gedoofd is komen er wolven
Alle reacties Link kopieren
Retrostar, dat is idd een relativerende gedachte....

Het is niet de ideale situatie voor mij, je kiest niet op wie je verliefd wordt. Aan de andere kant word ik zo min of meer "gedwongen" om mijn zelfstandigheid te behouden en mijn angsten onder ogen te zijn.

Dit is een oud topic. Het topic is daarom gesloten.
Maak een nieuw topic aan om verder praten over dit onderwerp.

Terug naar boven