Psyche
alle pijlers
Schaamte voor rare (dwang)gedachtes
maandag 25 maart 2019 08:54
Hallo,
Ik loop al bijna mijn hele leven rond met rare dwanggedachtes. Vooral toen ik ouder werd (ben nu 21) kwamen ze weer terug na lang er niet te zijn geweest.
Ik schaam me heel erg voor de gedachtes. Het begon met geweldadige, en later seksuele. Ik ging me heel erg focussen op het niet denken hieraan, maar daardoor werd het erger.
Maar laatste tijd heb ik nog meer schaamte voor mijn gedachtes? Elke keer dacht ik; "Laat me alsjeblieft niks geks denken hierbij" en dan ging ik juist gek denken of ik kreeg een raar gevoel. Dit zijn soms ook gedachten over andere personen of dingen, wat voor mij de angst opwekt of ik niet gewoon gek ben. Ze zeggen dat dwanggedachts vaak over dingen gaat die je doet, maar bij mij gaat het soms over anderen of iets geks. Herkennen mensen dit ook?
Ik loop al bijna mijn hele leven rond met rare dwanggedachtes. Vooral toen ik ouder werd (ben nu 21) kwamen ze weer terug na lang er niet te zijn geweest.
Ik schaam me heel erg voor de gedachtes. Het begon met geweldadige, en later seksuele. Ik ging me heel erg focussen op het niet denken hieraan, maar daardoor werd het erger.
Maar laatste tijd heb ik nog meer schaamte voor mijn gedachtes? Elke keer dacht ik; "Laat me alsjeblieft niks geks denken hierbij" en dan ging ik juist gek denken of ik kreeg een raar gevoel. Dit zijn soms ook gedachten over andere personen of dingen, wat voor mij de angst opwekt of ik niet gewoon gek ben. Ze zeggen dat dwanggedachts vaak over dingen gaat die je doet, maar bij mij gaat het soms over anderen of iets geks. Herkennen mensen dit ook?
maandag 25 maart 2019 10:25
Goh dankje, dat woord kende ik niet.s-a-r-kast schreef: ↑25-03-2019 10:00Het klinkt als 'intrusies'. Een bekend verschijnsel. Helemaal niet 'gek', maar hou wel voor jezelf in de gaten hoe erg het is voor jou.
Heb je er echt last van dan zou je eens via je huisarts hulp kunnen vragen.
•
maandag 25 maart 2019 10:53
Ik heb soms ook last van intrusies; bij mij is het begonnen na de bevalling.
Door de angst dat er iets met de kleine zou gebeuren maakte ik mij onwillekeurig voorstellingen van allerlei nare situaties en ongelukken tot en met zelfs gewelddadige dingen doe ik hem zelf zou kunnen aandoen.
Heel lang heb ik deze gedachten uit schaamte ook voor me gehouden, mijn man wilde er ook niet met me over praten als ik voorzichtig opperde dat er misschien een tak uit een boom viel op zijn hoofdje of dat een hond hem kon bijten, dus die andere gedachten vertelde ik hem helemáál niet eens.
Ik probeer het te negeren, er geen aandacht aan te schenken en me te bedenken dat het een uit de hand gelopen manier is om hem te beschermen tegen gevaar.
Laatst heb ik het toch tegen mijn psycholoog durven vertellen.
Dat luchtte wel een beetje op.
Met meer stress wordt het erger.
Afleiding zoeken, mild zijn voor jezelf.
Bedenk je dat alles wat je bedenkt niet echt is en je hoeft er niets mee te doen, het niet uit te voeren, jij hebt die controle.
Het is maar een gedachte.
https://www.psychosenet.nl/psychose/psy ... /intrusie/
Door de angst dat er iets met de kleine zou gebeuren maakte ik mij onwillekeurig voorstellingen van allerlei nare situaties en ongelukken tot en met zelfs gewelddadige dingen doe ik hem zelf zou kunnen aandoen.
Heel lang heb ik deze gedachten uit schaamte ook voor me gehouden, mijn man wilde er ook niet met me over praten als ik voorzichtig opperde dat er misschien een tak uit een boom viel op zijn hoofdje of dat een hond hem kon bijten, dus die andere gedachten vertelde ik hem helemáál niet eens.
Ik probeer het te negeren, er geen aandacht aan te schenken en me te bedenken dat het een uit de hand gelopen manier is om hem te beschermen tegen gevaar.
Laatst heb ik het toch tegen mijn psycholoog durven vertellen.
Dat luchtte wel een beetje op.
Met meer stress wordt het erger.
Afleiding zoeken, mild zijn voor jezelf.
Bedenk je dat alles wat je bedenkt niet echt is en je hoeft er niets mee te doen, het niet uit te voeren, jij hebt die controle.
Het is maar een gedachte.
https://www.psychosenet.nl/psychose/psy ... /intrusie/
maandag 25 maart 2019 11:31
s-a-r-kast schreef: ↑25-03-2019 10:00Het klinkt als 'intrusies'. Een bekend verschijnsel. Helemaal niet 'gek', maar hou wel voor jezelf in de gaten hoe erg het is voor jou.
Heb je er echt last van dan zou je eens via je huisarts hulp kunnen vragen.
Dit inderdaad.
Ik had er ook veel last van en gaf het veel macht. Op dit forum las ik er over en heb meer er over gelezen en dat heeft het opgelost. Het idee dat iedereen dit heeft en dat het juist bedoeld is als een soort geweten. Ik vond dat zo’n geruststelling dat het daarna veel beter werd: ik geef het gewoon geen macht meer.
maandag 25 maart 2019 11:38
Ik heb ook veel last van intrusies, mijn hele leven bijna al (sinds ik randpsychotisch ben geweest als puber). Ik heb ze geaccepteerd als zijnde onderdeel van mijn karakter. Ik vind ze wel wat angstig rondom mijn kind, inderdaad, en ik ben dan soms bang dat ik ze over mezelf 'afroep' (magisch denken), maar dat kan ik aardig parkeren. Niet wegdrukken, maar soms juist even langs laten komen, de misselijkheid die erop volgt laten zakken en dóór. Sterkte!
