Psyche
alle pijlers
Spijt en schuldgevoel
zaterdag 27 april 2019 20:10
12 jaar geleden.. ik was denk ik een jaar of 22 heb ik een enorme fout begaan die ik de laatste maanden niet kan loslaten.
Mijn ouders zijn gescheiden en nadat mijn vader een nieuwe vrouw kreeg en met haar kinderen werd ik opzij geschoven.
Mijn moeder was er wel maar ik miste haar op de een of andere manier wel als moeder.. echt liefde voelde ik nooit. Ik kreeg een relatie en in die relatie werd ik vaak besodemieterd maar ik bleef bij hem omdat ik niet wist wat alleen te moeten.
Ik stelde me totaal afhankelijk op. Na 7 jaar eindigde mijn relatie en ik ging van God los. Drank drugs uitgaan en mannen bij de vleet.
Ik kreeg een nieuw vriendje en ik was veranderend in een losgeslagen projectiel.
Ik werkte 28 uur in een verzorgingshuis en woonde nog thuis.. vaak was ik bij mijn nieuwe vriend en ik gaf geld uit als water.
Wat resulteerde in vaak geen geld...
Niks interesseerde me meer..veranderd in een totaal gevoelloos mens
Op een avond was ik werken en zag ik geld liggen bij een bewoner. Ik pakte 10 euro en nam het mee.. Met de bedoeling het terug te leggen wanneer ik weer geld had.. dit heb ik na mijn weten nog 2 maal gedaan en ook bij een andere bewoner 5 euro. In totaal zal het zijn gegaan om 35 euro denk ik...Ik voelde me na die keren ontzettend schuldig en heb het geld uiteindelijk weer terug gelegd na een aantal weken. Ik blijf me afvragen nu of ik alles wel echt teruggelegd heb... ik twijfel...
Nu jaren later ben ik moeder van 3 kinderen ... ben een fijn mens geworden die zorgt voor anderen.. nooit te lui is om anderen te helpen.. mantelzorger is voor een eenzame vrouw en alles op alles zet in haar werk( ik werk nog steeds op dezelfde plek als vroeger) om goede zorg te verlenen. ik krijg veel complimenten in mijn werk hoe zorgzaam en goed ik ben in mijn vak. Ook vind iedereen mij zon ontzettend fijn en aardig mens...
Op zulke momenten denk ik jullie moesten eens weten wat voor vreselijk mens ik geweest ben... ik praat me dagelijks aan hoe slecht ik ben en schijnheilig.. ik voel me schuldig tegen over mijn kinderen en wanneer er over stelen gepraat wordt voel ik me zo achterbaks als ik zeg dat ik het afschuwelijk vind... al vind ik dit nu ook zeker.. Hoe kun je stelen van zulke onschuldige mensen??? Ik vraag me elke dag af waarom??? Waarom heb ik dat gedaan??? Ik kan dit niet loslaten... Het liefst zou ik schuld bekennen aan mijn baas maar ik weet dat dit mijn baan op het spel zou zetten en hoe zou mijn omgeving hier op reageren? Ik heb veel familie die werken in het bedrijf... Ik denk er soms aan ontslag te nemen ...zodat ik er niet meer dagelijks mee geconfronteerd wordt....
Ik heb een donatie van 20 euro gedaan onlangs om me maar minder schuldig te voelen...
Wat vinden jullie hiervan???
Ik kan mezelf maar niet vergeven
Mijn ouders zijn gescheiden en nadat mijn vader een nieuwe vrouw kreeg en met haar kinderen werd ik opzij geschoven.
Mijn moeder was er wel maar ik miste haar op de een of andere manier wel als moeder.. echt liefde voelde ik nooit. Ik kreeg een relatie en in die relatie werd ik vaak besodemieterd maar ik bleef bij hem omdat ik niet wist wat alleen te moeten.
Ik stelde me totaal afhankelijk op. Na 7 jaar eindigde mijn relatie en ik ging van God los. Drank drugs uitgaan en mannen bij de vleet.
Ik kreeg een nieuw vriendje en ik was veranderend in een losgeslagen projectiel.
Ik werkte 28 uur in een verzorgingshuis en woonde nog thuis.. vaak was ik bij mijn nieuwe vriend en ik gaf geld uit als water.
Wat resulteerde in vaak geen geld...
Niks interesseerde me meer..veranderd in een totaal gevoelloos mens
Op een avond was ik werken en zag ik geld liggen bij een bewoner. Ik pakte 10 euro en nam het mee.. Met de bedoeling het terug te leggen wanneer ik weer geld had.. dit heb ik na mijn weten nog 2 maal gedaan en ook bij een andere bewoner 5 euro. In totaal zal het zijn gegaan om 35 euro denk ik...Ik voelde me na die keren ontzettend schuldig en heb het geld uiteindelijk weer terug gelegd na een aantal weken. Ik blijf me afvragen nu of ik alles wel echt teruggelegd heb... ik twijfel...
Nu jaren later ben ik moeder van 3 kinderen ... ben een fijn mens geworden die zorgt voor anderen.. nooit te lui is om anderen te helpen.. mantelzorger is voor een eenzame vrouw en alles op alles zet in haar werk( ik werk nog steeds op dezelfde plek als vroeger) om goede zorg te verlenen. ik krijg veel complimenten in mijn werk hoe zorgzaam en goed ik ben in mijn vak. Ook vind iedereen mij zon ontzettend fijn en aardig mens...
Op zulke momenten denk ik jullie moesten eens weten wat voor vreselijk mens ik geweest ben... ik praat me dagelijks aan hoe slecht ik ben en schijnheilig.. ik voel me schuldig tegen over mijn kinderen en wanneer er over stelen gepraat wordt voel ik me zo achterbaks als ik zeg dat ik het afschuwelijk vind... al vind ik dit nu ook zeker.. Hoe kun je stelen van zulke onschuldige mensen??? Ik vraag me elke dag af waarom??? Waarom heb ik dat gedaan??? Ik kan dit niet loslaten... Het liefst zou ik schuld bekennen aan mijn baas maar ik weet dat dit mijn baan op het spel zou zetten en hoe zou mijn omgeving hier op reageren? Ik heb veel familie die werken in het bedrijf... Ik denk er soms aan ontslag te nemen ...zodat ik er niet meer dagelijks mee geconfronteerd wordt....
Ik heb een donatie van 20 euro gedaan onlangs om me maar minder schuldig te voelen...
Wat vinden jullie hiervan???
Ik kan mezelf maar niet vergeven
zaterdag 27 april 2019 20:30
Je hebt inmiddels denk ik wel voldoende gedaan om het goed te maken, je hebt het sindsdien niet meer gedaan, je hebt lang genoeg een schuldgevoel gehad.... tijd om het los te laten. En bekennen in het bedrijf lijkt me een heel slecht plan. Ik neem aan dat je ze graag als werknemer hebben en als je bekent, raken ze je ook kwijt.
zaterdag 27 april 2019 20:48
Je gevoelens staan inmiddels echt niet meer in verhouding tot wat je gedaan hebt. Echt, twáálf jaar geleden! Je hebt het geld nota bene terug gelegd! Je weet alleen niet of dat het hele bedrag was.
Sorry, maar ik vind het echt schromelijk overdreven en tamelijk zorgwekkend om zoiets na al die jaren nog steeds zo je leven te laten beheersen. Wat haal je daar uit?
Ik denk dat je hier met een therapeut over moet gaan praten. Niet om wat er gebeurd is, maar om de vraag te beantwoorden waarom jij dit niet kunt of wilt loslaten.
Sorry, maar ik vind het echt schromelijk overdreven en tamelijk zorgwekkend om zoiets na al die jaren nog steeds zo je leven te laten beheersen. Wat haal je daar uit?
Ik denk dat je hier met een therapeut over moet gaan praten. Niet om wat er gebeurd is, maar om de vraag te beantwoorden waarom jij dit niet kunt of wilt loslaten.
zaterdag 27 april 2019 20:56
+1Jufjoke schreef: ↑27-04-2019 20:48Je gevoelens staan inmiddels echt niet meer in verhouding tot wat je gedaan hebt. Echt, twáálf jaar geleden! Je hebt het geld nota bene terug gelegd! Je weet alleen niet of dat het hele bedrag was.
Sorry, maar ik vind het echt schromelijk overdreven en tamelijk zorgwekkend om zoiets na al die jaren nog steeds zo je leven te laten beheersen. Wat haal je daar uit?
Ik denk dat je hier met een therapeut over moet gaan praten. Niet om wat er gebeurd is, maar om de vraag te beantwoorden waarom jij dit niet kunt of wilt loslaten.
zaterdag 27 april 2019 21:32
zaterdag 27 april 2019 21:46
Soms doe je dingen waar je later spijt van hebt omdat je je nu niet meer kan voorstellen dat je toen zoiets kon doen.
Nu zou je dat echt niet doen.
Je hebt het ongeveer terugbetaald en inmiddels ben je ruimschoots goed bezig om voor het verleden te compenseren.
Dus sla jezelf er niet mee voor je hoofd dat je, ooit, in een ander leven een slechte periode hebt gekend.
Stop met je schuldig voelen, want zo erg was het nu ook weer niet.
Je hebt niemand verwond of vermoord of schade berokkend op dusdanige wijze dat je daar 12 jaar later nog voor moet boeten.
Zelfs zware criminelen hoeven nog minder lang in een cel te zitten dan dat jij het jezelf verwijt.
Vertel het niet op je werk, dat heeft geen zin en voor niemand een positief effect, maar ga hiermee naar een psycholoog zodat je er niet langer in je eentje mee rond hoeft te lopen.
Nu zou je dat echt niet doen.
Je hebt het ongeveer terugbetaald en inmiddels ben je ruimschoots goed bezig om voor het verleden te compenseren.
Dus sla jezelf er niet mee voor je hoofd dat je, ooit, in een ander leven een slechte periode hebt gekend.
Stop met je schuldig voelen, want zo erg was het nu ook weer niet.
Je hebt niemand verwond of vermoord of schade berokkend op dusdanige wijze dat je daar 12 jaar later nog voor moet boeten.
Zelfs zware criminelen hoeven nog minder lang in een cel te zitten dan dat jij het jezelf verwijt.
Vertel het niet op je werk, dat heeft geen zin en voor niemand een positief effect, maar ga hiermee naar een psycholoog zodat je er niet langer in je eentje mee rond hoeft te lopen.
zaterdag 27 april 2019 21:51
zondag 28 april 2019 08:23
Dit inderdaad. Wat maakt dat je dit nu je leven laat beheersen?Jufjoke schreef: ↑27-04-2019 20:48Je gevoelens staan inmiddels echt niet meer in verhouding tot wat je gedaan hebt. Echt, twáálf jaar geleden! Je hebt het geld nota bene terug gelegd! Je weet alleen niet of dat het hele bedrag was.
Sorry, maar ik vind het echt schromelijk overdreven en tamelijk zorgwekkend om zoiets na al die jaren nog steeds zo je leven te laten beheersen. Wat haal je daar uit?
Ik denk dat je hier met een therapeut over moet gaan praten. Niet om wat er gebeurd is, maar om de vraag te beantwoorden waarom jij dit niet kunt of wilt loslaten.
Het is buitenproportioneel en bedenk ook dat je je afkeuring naar jezelf toe kan overbrengen op je kinderen doordat je niet genunanceerd met hen in gesprek kan maar blijft hangen in je gevoel van walging over je gedrag uit het verleden/jezelf. Zonde als zij ook nog eens de prijs moeten betalen voor iets wat in jou afspeelt.
Belangrijke vraag dus inderdaad hierboven, wat maakt dat je dit niet kan of wil loslaten?
zondag 28 april 2019 11:46
Bedankt voor jullie reacties..
Ben wat dat betreft een heel gevoelig persoon.. Voel me vaak schuldig over onrecht en kan hier ook erg slecht over... alles trek ik me aan en ben een 24 uurspiekeraar wat dat betreft ..
Zolang ik me kan herinneren gun ik mezelf nooit geluksgevoel... Wanneer het een poosje lekker gaat zoek ik altijd iets op waardoor ik denk “ mag ik gelukkig zijn” verdien ik dat!!!
Ik heb altijd het idee dat ik alles moet vertellen... Eerlijkheid staat voorop...
Ik besef door jullie reactie inderdaad dat ik hier mee aan de slag moet...
Niet alleen voor mezelf maar inderdaad ook voor mijn kinderen...
Ben wat dat betreft een heel gevoelig persoon.. Voel me vaak schuldig over onrecht en kan hier ook erg slecht over... alles trek ik me aan en ben een 24 uurspiekeraar wat dat betreft ..
Zolang ik me kan herinneren gun ik mezelf nooit geluksgevoel... Wanneer het een poosje lekker gaat zoek ik altijd iets op waardoor ik denk “ mag ik gelukkig zijn” verdien ik dat!!!
Ik heb altijd het idee dat ik alles moet vertellen... Eerlijkheid staat voorop...
Ik besef door jullie reactie inderdaad dat ik hier mee aan de slag moet...
Niet alleen voor mezelf maar inderdaad ook voor mijn kinderen...
zondag 28 april 2019 14:44
Fijn en super van je dat je het geld hebt teruggelegd. Het is namelijk echt niet ok als je bestolen wordt en al helemaal niet als je oud en ziek bent.
Tijdens het sterfbed van mijn ouder is er door de thuiszorg meer dan €2000 gestolen en ik ben er nog steeds zo boos over. Hoe kun je?! Je komt er NB Pm een terminale oudere zorg te verlenen, hoe krap je ook bij cash zit, je blijft van een ander zn geld af. Dat geld was bovendien ook bedoeld om een gedeelte van een uitvaart te bekostigen.
Je hebt het inmiddels terugbetaald en je leven verbeterd, laat het los en ga verder.
Tijdens het sterfbed van mijn ouder is er door de thuiszorg meer dan €2000 gestolen en ik ben er nog steeds zo boos over. Hoe kun je?! Je komt er NB Pm een terminale oudere zorg te verlenen, hoe krap je ook bij cash zit, je blijft van een ander zn geld af. Dat geld was bovendien ook bedoeld om een gedeelte van een uitvaart te bekostigen.
Je hebt het inmiddels terugbetaald en je leven verbeterd, laat het los en ga verder.
