Werk & Studie
alle pijlers
Ontevreden opdrachtgever/ontevreden met baan?
vrijdag 26 januari 2018 16:59
Dag dames,
Al bijna een jaar werk ik voor een bedrijf waar ik niet erg op mijn plek zit. Ik ben officieel medewerker op een project, maar in de praktijk leid ik het project. De drie collega's die eigenlijk dit project leiden zijn druk en hebben er geen tijd voor.
Nu loopt het project al vanaf de start niet lekker, omdat het een weinig concrete opdracht was. Afgelopen week met de opdrachtgever gezeten en deze was er inderdaad niet blij mee. Ik werd afgebrand door de drie andere collega's die voor deze meeting wel tijd hadden gemaakt en de schuld wordt in mijn schoenen geschoven. Ik heb tijdens de duur van het project, eigenlijk vanaf het begin al, aangegeven dat ik niet wist wat mijn rol was, hulp nodig had en bepaalde onderdelen niet kon uitvoeren omdat mijn expertise er niet ligt. Meerdere malen kreeg ik te horen dat hier hulp bij kwam, maar die hulp is nooit geboden.
Ik merk dat het werk me steeds zwaarder valt, doordat ik nooit het idee heb of ik doe wat er van me verwacht word en of het goed is of niet, word ik onzeker. Hierdoor maak ik domme fouten, die makkelijk voorkomen kunnen worden. Ik merk dat ik steeds vermoeider ben en gewoon vaak huilend op mijn werk zit omdat ik het allemaal niet meer trek. Ik heb het gevoel alsof dit project me boven het hoofd groeit en de rest te druk is om er iets om te geven.
Nu is er binnenkort een meeting met de opdrachtgever, hij heeft al aangegeven er geen vertrouwen meer in te hebben. De drie collega's die hier vanaf het begin bij betrokken hadden moeten zijn geven aan nu wel te willen helpen en veel te willen overnemen, maar voor mijn gevoel is het te laat. Ik heb geen plezier in mijn werk, ik vind het zwaar en ik denk dat ik bijna overspannen ben. Mijn andere collega's geven herhaaldelijk aan dat ik thuis moet blijven en niet met dit project door moet gaan omdat zij ook zien dat ik er echt aan onderdoor ga. Maar dat voelt voor mij als opgeven. Wat is nu wijsheid? Wat zijn de stappen die ik kan nemen? Ik zit helemaal vast.
Overigens is dit werk en de branch (zonder deze stress) wel de richting waar ik op wil gaan en ik kan me niet voorstellen een andere richting op te willen.
Al bijna een jaar werk ik voor een bedrijf waar ik niet erg op mijn plek zit. Ik ben officieel medewerker op een project, maar in de praktijk leid ik het project. De drie collega's die eigenlijk dit project leiden zijn druk en hebben er geen tijd voor.
Nu loopt het project al vanaf de start niet lekker, omdat het een weinig concrete opdracht was. Afgelopen week met de opdrachtgever gezeten en deze was er inderdaad niet blij mee. Ik werd afgebrand door de drie andere collega's die voor deze meeting wel tijd hadden gemaakt en de schuld wordt in mijn schoenen geschoven. Ik heb tijdens de duur van het project, eigenlijk vanaf het begin al, aangegeven dat ik niet wist wat mijn rol was, hulp nodig had en bepaalde onderdelen niet kon uitvoeren omdat mijn expertise er niet ligt. Meerdere malen kreeg ik te horen dat hier hulp bij kwam, maar die hulp is nooit geboden.
Ik merk dat het werk me steeds zwaarder valt, doordat ik nooit het idee heb of ik doe wat er van me verwacht word en of het goed is of niet, word ik onzeker. Hierdoor maak ik domme fouten, die makkelijk voorkomen kunnen worden. Ik merk dat ik steeds vermoeider ben en gewoon vaak huilend op mijn werk zit omdat ik het allemaal niet meer trek. Ik heb het gevoel alsof dit project me boven het hoofd groeit en de rest te druk is om er iets om te geven.
Nu is er binnenkort een meeting met de opdrachtgever, hij heeft al aangegeven er geen vertrouwen meer in te hebben. De drie collega's die hier vanaf het begin bij betrokken hadden moeten zijn geven aan nu wel te willen helpen en veel te willen overnemen, maar voor mijn gevoel is het te laat. Ik heb geen plezier in mijn werk, ik vind het zwaar en ik denk dat ik bijna overspannen ben. Mijn andere collega's geven herhaaldelijk aan dat ik thuis moet blijven en niet met dit project door moet gaan omdat zij ook zien dat ik er echt aan onderdoor ga. Maar dat voelt voor mij als opgeven. Wat is nu wijsheid? Wat zijn de stappen die ik kan nemen? Ik zit helemaal vast.
Overigens is dit werk en de branch (zonder deze stress) wel de richting waar ik op wil gaan en ik kan me niet voorstellen een andere richting op te willen.
vrijdag 26 januari 2018 17:27
tijd voor een goed gesprek met je collega`s, besprek de problemen en maak vanaf nu duidelijk wie wat gaat doen, probeer met z`n allen de kar weer recht te trekken. Daarbij kan jij aangeven dat jij inmiddels vastgelopen bent, laat hen nu het voortouw nemen , dan kan jij je bezig houden met duidelijke opdrachten.
vrijdag 26 januari 2018 17:51
vrijdag 26 januari 2018 19:50
Je collega's die echt verantwoordelijk zijn hebben dus geen klap uitgevoerd en hun verantwoordelijkheid ontdoken.
Nu de opdrachtgever begint te klagen schuiven ze jou de schuld in de schoenen.
Als jij je nu ziek meld /stopt met het project, zetten zij hun tanden in de laatste loodjes
Maken daarbij gebruik van wat jij gedaan hebt en gaan met de eer strijken. Terwijl jij wordt afgebrand.
Als je het nog op kan brengen zou ik niet afhaken. Probeer voor je zelf op te komen.
Nu de opdrachtgever begint te klagen schuiven ze jou de schuld in de schoenen.
Als jij je nu ziek meld /stopt met het project, zetten zij hun tanden in de laatste loodjes
Maken daarbij gebruik van wat jij gedaan hebt en gaan met de eer strijken. Terwijl jij wordt afgebrand.
Als je het nog op kan brengen zou ik niet afhaken. Probeer voor je zelf op te komen.
vrijdag 26 januari 2018 22:04
Dank voor de tips en feedback. Soms helpen anderen even om helder te krijgen wat er nu 'moet' gebeuren.
@Guppekop, dat gesprek gaat er inderdaad komen, na het gesprek met de opdrachtgevers.
@Nummer*zoveel, dat zijn goede punten. Als ik nu stop voelt het sowieso als falen van mijn kant, terwijl ik weet dat ik veel beter kan. Ik weet niet of het in dit project nog recht te trekken is, dat maakt het voor mij wel weer lastiger.
@sugarmiss, daar heb je ook gelijk in. Ik weet dat dat gaat gebeuren, zij strijken met de eer (en het harde werk) terwijl ik thuis op de bank zit. Dit is al eerder gebeurt bij een andere collega. Het is een vervelende werkplek dus sowieso is het de moeite waar om op zoek te gaan naar een andere baan.
Ik probeer mijn best te blijven doen op dit project, maar het gaat allemaal niet van harte. Zie op donderdagavond (ben vrijdag vrij) al op tegen maandag. Dit lijkt me natuurlijk helemaal niet gezond..
@Guppekop, dat gesprek gaat er inderdaad komen, na het gesprek met de opdrachtgevers.
@Nummer*zoveel, dat zijn goede punten. Als ik nu stop voelt het sowieso als falen van mijn kant, terwijl ik weet dat ik veel beter kan. Ik weet niet of het in dit project nog recht te trekken is, dat maakt het voor mij wel weer lastiger.
@sugarmiss, daar heb je ook gelijk in. Ik weet dat dat gaat gebeuren, zij strijken met de eer (en het harde werk) terwijl ik thuis op de bank zit. Dit is al eerder gebeurt bij een andere collega. Het is een vervelende werkplek dus sowieso is het de moeite waar om op zoek te gaan naar een andere baan.
Ik probeer mijn best te blijven doen op dit project, maar het gaat allemaal niet van harte. Zie op donderdagavond (ben vrijdag vrij) al op tegen maandag. Dit lijkt me natuurlijk helemaal niet gezond..
zaterdag 27 januari 2018 07:35
Weet je wat ik jou zou gunnen?
Denken: Alles wat ik doe is gewoon mooi meegenomen, ik ga toch al weg, ik doe wat ik kan en schijt.
Zo heb ik ooit een project gewoon helemaal ingevuld hoe ik het wil. Als ik het dan toch alleen moet doen dan zo.
Het was een onmogelijke taak en ze mogen blij zijn met je en alles wat je hebt gedaan.
Laatste loodjes, schop die collega's weg, niet meer huilen en doen wat je kan en wil.
Ik heb op die manier nog best wat aardigs afgeleverd kan ik je zeggen, niet alle onderdelen af maar deed net of dat een keuze was en met een bedoeling (eigenlijk de kutonderdelen niet uitgewerkt zeg maar).
Een collega van me kwam ooit heel ver met: 'oh je moet mij niet voor details hebben, maar de grote lijnen staan er'.
Zoiets.
Fake it till you make it en wegwezen.
Denken: Alles wat ik doe is gewoon mooi meegenomen, ik ga toch al weg, ik doe wat ik kan en schijt.
Zo heb ik ooit een project gewoon helemaal ingevuld hoe ik het wil. Als ik het dan toch alleen moet doen dan zo.
Het was een onmogelijke taak en ze mogen blij zijn met je en alles wat je hebt gedaan.
Laatste loodjes, schop die collega's weg, niet meer huilen en doen wat je kan en wil.
Ik heb op die manier nog best wat aardigs afgeleverd kan ik je zeggen, niet alle onderdelen af maar deed net of dat een keuze was en met een bedoeling (eigenlijk de kutonderdelen niet uitgewerkt zeg maar).
Een collega van me kwam ooit heel ver met: 'oh je moet mij niet voor details hebben, maar de grote lijnen staan er'.
Zoiets.
Fake it till you make it en wegwezen.
zondag 28 januari 2018 11:19
Dank je voor je tips! Hoe is dat toen bij jou gegaan? Heb je daar nog wat over gehoord of heb jij ook een nieuwe baan gezocht? Ik ben benieuwd..Het-groepje schreef: ↑27-01-2018 07:35Weet je wat ik jou zou gunnen?
Denken: Alles wat ik doe is gewoon mooi meegenomen, ik ga toch al weg, ik doe wat ik kan en schijt.
Zo heb ik ooit een project gewoon helemaal ingevuld hoe ik het wil. Als ik het dan toch alleen moet doen dan zo.
zondag 28 januari 2018 11:26
Ik snap dit type mens nooit zo goed, hoe doen zij dit toch met zichzelf? Gaan zij nadat de klus 'geklaard' is naar huis met het idee: zo dat heb ik ook weer op mijn naam staan? Staan zij braaf te knikken en zich goed te voelen als een Manager hen een compliment geven over het behaalde resultaat? Terwijl ze er bijna niets aan bijgedragen hebben? Hier moeten toch mensen lezen die dit kennen en ook kunnen verantwoorden voor zichzelf? Leg het mij eens uit.sugarmiss schreef: ↑26-01-2018 19:50Je collega's die echt verantwoordelijk zijn hebben dus geen klap uitgevoerd en hun verantwoordelijkheid ontdoken.
Nu de opdrachtgever begint te klagen schuiven ze jou de schuld in de schoenen.
Als jij je nu ziek meld /stopt met het project, zetten zij hun tanden in de laatste loodjes
Maken daarbij gebruik van wat jij gedaan hebt en gaan met de eer strijken. Terwijl jij wordt afgebrand.
enn wijzigde dit bericht op 28-01-2018 12:19
17.86% gewijzigd
“I've learned that people will forget what you said, people will forget what you did, but people will never forget how you made them feel.” Maya Angelou.
zondag 28 januari 2018 11:42
Soms zorgt het doormaken van zo'n negatieve ervaring ervoor dat je het de volgende keer veel eerder door hebt als de geschiedenis zich dreigt te herhalen. Als het je nu lukt om de collega's weer te activeren en binnen jouw mogelijkheden je bijdrage te leveren aan het project dan zul je een volgende keer misschien veel makkelijker aan de bel trekken op een punt waarop je er zelf nog niet helemaal doorheen zit. Je weet dan veel eerder welke kant het op gaat, dat je die kant niet op wilt en dat je dus een duidelijk signaal moet afgeven naar collega's of leidinggevenden om dat te voorkomen. Het kan zijn dat je plezier in je huidige project niet meer terug komt, maar misschien houd je er wel betere strategieen voor de toekomst aan over. In dat geval maak je het niet af omdat je anders gezichtsverlies lijdt ten opzichte van die de snor drukkende collega's, maar dan maak je het af om er sterker uit te komen voor een volgende keer.
Succes met je afweging.
Succes met je afweging.
zondag 28 januari 2018 12:41
Volgens mij denken deze mensen:Enn schreef: ↑28-01-2018 11:26Ik snap dit type mens nooit zo goed, hoe doen zij dit toch met zichzelf? Gaan zij nadat de klus 'geklaard' is naar huis met het idee: zo dat heb ik ook weer op mijn naam staan? Staan zij braaf te knikken en zich goed te voelen als een Manager hen een compliment geven over het behaalde resultaat? Terwijl ze er bijna niets aan bijgedragen hebben? Hier moeten toch mensen lezen die dit kennen en ook kunnen verantwoorden voor zichzelf? Leg het mij eens uit.
We hebben de kar toch maar weer mooi uit de modder getrokken nadat Foechoer er een bende van gemaakt had.
En het was niet makkelijk, want miste duidelijk de expertise van ....
(ik weet niet of ze gelijk hebben, maar dat zullen ze wel denken).
Wat is de vraag die ik niet weet maar wel moet stellen?
dinsdag 30 januari 2018 19:32
Foechoer, dank je voor deze woorden! Even een update. Ik had afgelopen maandag een afspraak met de opdrachtgever, zoals verwacht werd de schuld op mij geschoven. Ik heb toen even nagedacht om de handdoek in de ring te gooien, maar toch besloten door te gaan. Dan kan ik in ieder geval mijn naam aan het project verbinden en belangrijke lessen trekken uit dit project.Foechoer schreef: ↑28-01-2018 11:42Soms zorgt het doormaken van zo'n negatieve ervaring ervoor dat je het de volgende keer veel eerder door hebt als de geschiedenis zich dreigt te herhalen. Als het je nu lukt om de collega's weer te activeren en binnen jouw mogelijkheden je bijdrage te leveren aan het project dan zul je een volgende keer misschien veel makkelijker aan de bel trekken op een punt waarop je er zelf nog niet helemaal doorheen zit. Je weet dan veel eerder welke kant het op gaat, dat je die kant niet op wilt en dat je dus een duidelijk signaal moet afgeven naar collega's of leidinggevenden om dat te voorkomen. Het kan zijn dat je plezier in je huidige project niet meer terug komt, maar misschien houd je er wel betere strategieen voor de toekomst aan over. In dat geval maak je het niet af omdat je anders gezichtsverlies lijdt ten opzichte van die de snor drukkende collega's, maar dan maak je het af om er sterker uit te komen voor een volgende keer.
Succes met je afweging.
Bedankt voor jullie feedback, het heeft mij in ieder geval waardevolle inzichten gegeven!
