Inleiden en ruggeprik of infuus

Zo ging het bij mij: ook veel te vroeg melden in zkh, uurtje of half zeven. Om half acht heeft de vlk mijn vliezen gebroken. Ik had al twee centimeter ontsluiting, dus ze wilden eerst kijken of de bevalling zonder weeënopwekkers op gang zou komen. Er gebeurde bijster weinig, menstruatieachtige krampjes. Desondanks had ik om 11.00 uur al 4 cm. ontsluiting. De vlk wilde toch starten met kleine dosis weeënopwekkers, dus infuus aangelegd gekregen (vond ik niet zoveel voorstellen, maar ik kan goed tegen naalden - heb nog even meegekeken wat ze precies aan het doen was ).

Toen werden de weeën snel heftiger tot zelfs een weeënstorm vanaf een uur of 12. Om 12.45 uur heb ik gevraagd of de vlk nog even kon komen kijken, want ik zag mezelf niet nog een hele middag/avond/nacht die weeën wegpuffen. Verbazing was groot dat ik volledige ontsluiting had en meteen mocht beginnen met persen, dochter is om 13.15 uur geboren!

Hier dus een positieve ervaring met inleiding (ondanks de weeënstorm).

ik kan me goed voorstellen dat dit rauw op je dak viel. Heb zelf ook een naaldenfobie en zie er tegenop om een infuus te moeten krijgen Volgens mij is een ruggenprik wel erg fijn, heb gehoord dat je een verdoving krijgt voor de ruggenprik zelf.

Hoe heb je t iig gedaan bij je andere bevallingen? Heb je daar ook enig vorm van pijnstillende middelen gebruikt of ben je gewoon diehard gaan bevallen zonder?

Ik heb geen ervaring met gel, wel met wee-opwekkend spul en met ruggenprikken en ook met de remifentanilverdoving met zo'n doseerpompje trouwens...



Ik wilde graag een ruggenprik omdat de weeen extreem heftig waren en niet leidden tot veel onsluiting, ik was al een uur of 7 bezig en had gemiddeld 30 keer puffen (inademen en in een stuk of 6 keer uitademen) nodig per wee, er zat nagenoeg geen tijd tussen de weeen. Het zetten van de ruggenprik was echt peanuts vergeleken met de pijn van die weeen, het was alleen wel nogal een gedoe. Ik moest naar een andere afdeling, naar een ander bed, er moest een infuus worden aangelegd, een catheter, er moet van allerlei volk worden opgeroepen, etc. (omdat het nacht was).



De anesthesist tekent eerst van alles op je rug, met een viltstift oid, dan krijg je een paar kleine prikjes die het gebied bij je ruggengraat een beetje verdoven. Van die prikjes voel je echt niet veel. De naald van de ruggenprik voel je wel en dat voelt onprettig maar meer ook niet. Vervolgens testen ze eerst of ie wel goed zit voordat ze de verdoving toedienen. De verdoving haalt alleen de scherpe kantjes van de weeen af, meer niet.

Het vervelendst van het zetten van de ruggenprik is het aannemen van een goede houding terwijl je weeen hebt.



Bij mij was de ruggenprik na een uur of 3 volledig uitgewerkt, de verpleegkundigen hebben het infuus op de hoogste stand gezet maar het hielp echt niets meer. Nog weer uren later kreeg ik een andere verdoving (remifentanilpompje) en weeenopwekkend spul omdat de ontsluiting heel slecht vorderde. Deze (werkte voor mij beter dan de ruggenprik en was ook wel nodig samen met de weeenopwekkers, mijn eigen weeen waren al ondraaglijk namelijk.

Ik kreeg ook nog extra zuurstof tijdens deze fase trouwens.



Uiteindelijk, na 24 uur, besloot de gynaecoloog tot een keizersnede, dus toen ging ik voor de tweede ruggenprik die dag. De procedure was hetzelfde als de eerste behalve dan dat het resultaat nu totale verdoving was vanaf mijn middel die gelukkig wel lang genoeg stand hield.



Als je weeen maar erg genoeg zijn is een ruggenprik echt niets aan.

Ja, het was een helse bevalling. En ik ben niet eens ingeleid.

Hoi Sofi,



Bij mij ging het de vorige keer zo:



-8.00 melden in het ziekenhuis. Eerst een half uurtje aan het CTG, daarna werd de gel beneden ingebracht. Ik moest toen een half uurtje liggen en daarna weer een half uur aan het CTG.



's ochtends voelde ik nog weinig, beetje met manlief door het ziekenhuis gewandeld om de tijd te verdrijven.



-Rond lunchtijd weer aan het CTG gelegen. Je zag al wat gebeuren, maar ik voelde zelf nog weinig. Ik heb toen geen gel gekregen (je mag het 3 keer op een dag hebben).



-Eind van de middag weer CTG, er is toen wel weer gel ingebracht en daarna weer CTG. Toen begon ik ook echt wel iets te voelen, eerst menstruatie-achtige buikpijn, daarna onregelmatige weeen in mijn rug.



-'s avonds laat heb ik nog aan het CTG gelegen en had ik iets ontsluiting. Ik heb een pethidineprik gekregen om te kunnen slapen. 's nachts braken spontaan mijn vliezen.



-De volgende ochtend ben ik aan het infuus gelegd, ik had inmiddels anderhalve centimeter ontsluiting. Toen werden de weeen een stuk pijnlijker en ik kon ze liggend in bed moeilijk opvangen. Ik heb pijnstilling gevraagd en gekregen (remifentanil-pomp). Uiteindelijk ben ik met een keizersnede bevallen omdat de ontsluiting niet vorderde.



Reken er maar op dat de eerste dag dat je gel krijgt vooral een dag is van veel wachten en weinig weeen, neem dus wat spullen mee om de tijd een beetje door te komen, wat te lezen, spelletjes oid. Het is wel lekker dat je redelijk je gang kunt gaan tussen de CTG-momenten door. We spraken met de verpleging een tijdstip af waarop we weer terug moesten zijn op de kamer.



Hopelijk gaat het bij jou helemaal goed komen met de inleiding en heb je snel je wondertje in je armen! Groetjes haarspeldjes (van het september topic)

Ben onlangs ingeleid na bijna 42 weken zwangerschap.

Om 7.30 melden in het ziekenhuis, meteen een CTG.

Er was nog totaal geen ontsluiting of weeen.

Om 10.00 kreeg ik gel in en binnen 5 minuten begon ik kramp te krijgen. Weer een CTG.

Om 11.00 uur naar huis waar ik gedoucht en geslapen heb.

Om 16.30 uur weer melden in ZH en CTG en inwendig onderzoek gehad. 3 cm ontsluiting, de kramp bleken dus weeen te zijn.

Om 17.30 naar de verloskamer waar ik het infuus kreeg om de weeen verder op te wekken. Even later de ruggenprik.

Om 22.30 uur is zoon geboren.

Het laatste uur was hel, want de ruggenprik raakte uitgewerkt.

Ik vond de inleiding prima gaan, je weet precies waar je aan toe bent, en ze waren heel duidelijk in de uitleg.

De ruggenprik heb ik zelf niet om hoeven te vragen, de verloskundige stelde het zelf voor toen besloten werd om naar de verloskamer te gaan.

Anders had ik er zeker wel om gevraagd hoor, was dat van te voren al van plan.



Ik kan je het wel aanraden, hoewel ik niet weet hoe het is om te bevallen zonder ruggenprik. (moet er niet aan denken)



Ik kijk al met al redelijk positief terug op de bevalling, hoewel het erg zwaar was. Kind wilde er niet uit, zuurstoftekort dreigde, ingeknipt en al bijna op weg naar de ok voor een keizersnee, maar kwam toch bij de laatste poging.

De placenta wilde er ook niet uit, dus alsnog naar de ok om placenta te verwijderen.

Daarna een abces waardoor ik 2 weken niet mobiel was.

Tsja, je moet er wat voor over hebben he.

Ben twee keer ingeleid, beide keren ivm 42 weken zwangerschap. Eerste keer 'niet rijp' en dus aan de gel en van die eindeloze voelsessies. Op een gegeven moment spontaan gebroken vliezen en ivm poep aan het infuus... Die eerste keer vond ik knetterheftig, ook omdat ik er echt niet op voorbereid was (daar heb jij in ieder geval één-nul). Uiteindelijk na een fors aantal uur, weinig vooruitgang en geen puf meer om te puffen 's nachts met veel pijn en moeite (anesthesist lag thuis te slapen) een ruggeprik gehad en vanaf dat moment vloog de ontsluiting vooruit en had ik na 1,5 uur mijn dochter eruit. Na een totaal van 24 uur, maar goed, was dan ook mijn eerste.



Zag behoorlijk tegen tweede keer inleiden op afgelopen september. Moest me ook melden om 7 uur en eerst aan ctg een uur lang. Rond half negen infuus (gel is alleen als je de baarmoeder nog helemaal dicht zit' en vanaf half elf werd het vervelend. Toen gevraagd om een ruggeprik maar daarvoor moet je dan wel naar de ok en wachten tot er een gaatje zit tussen twee operaties... Kreeg als alternatief een ¨pompje remifentanyl en dat was eigenlijk een prima oplossing. Minder pijnloos dan een ruggeprik maar wel direct beschikbaar, geen gesleep naar de ok, en geen katheder en praktisch geen bijwerkingen. Van een ruggeprik schijn je achteraf knallende koppijn te kunnen krijgen en kan de ontsluiting en-of persweeen blijkbaar tot stilstand komen (heb ik geen last van gehad overigens). Anyway, tweede keer inleiden viel me enorm mee, om 13.55, dus na een uurtje of vier hard werken, lag onze zoon op de weegschaal en, heel fijn, juist doordat je al om zeven uur wordt opgenomen heb je, in ieder geval bij een tweede en volgend kind, redelijke kans dat je geen wissel van de wacht in verloskundige en verpleging mee hoeft te maken (wisseling van de wacht om vier uur).



Nu zwanger van nummer drie en ga er maar vanuit dat het inleiden wordt en dan graag met het pompje!



Succes, het komt vast goed!

Ik ben ingeleid ivm te weinig vruchtwater en ik vond het geen feestje. De hele bevalling heeft 40 uur geduurd. Zodra de weeënopwekkers begonnen te werken had ik meteen om de twee minuten heftige weeën. Ik moest vanaf het begin aan het infuus, ook heel onprettig, want daardoor was ik mijn mobiliteit kwijt.

Na 33 uur heb ik om een ruggenprik gevraagd, maar dat had ik eigenlijk veel eerder moeten doen. De prik was in 5 minuten gezet en daarna had ik ineens binnen een paar uur volledige ontsluiting. Persen ging prima, ik voelde alles gewoon.

Ben met 39.5 week ingeleid (tweelingzwangerschap).

Dag 1 d.m.v. gel, kreeg geen weeen.

Dag 2 infuus, later in combi met gel. Vliezen braken spontaan, maar verder gebeurde er weinig tot niks.

Dag 3 wederom infuus en gel, lichte weeen, ontsluiting vorderde niet verder dan 3 cm.

's Middags besloten om me 's avonds een keizersnede te geven. Ik was op.

Ik ben ingeleid met 37 weken wegens (langdurig) gebroken vliezen en het feit dat er uit zich zelf geen wee kwam.

Had vooraf geinformeerd naar pijnstilling een aangegeven dat ik ws wel graag een ruggeprik wilde en gevraagd of ik dit vooraf aan moest geven. Ze zeiden dat dit tijdens de bevalling nog wel kon. Om half 9 aan het infuus gelegd (prikken vond ik niet veel voorstellen ondanks dat ze eerst 3x misprikten. Maar ik ben niet zo bang voor naalden) en om kwart voor 9 kreeg ik de eerste wee. Vanaf dat moment meende ik dat ik dood ging, zo´n pijn. Wee op wee en ik kon helemaal niets meer opvangen, zo heftig opeens. Na 3 weeen heb ik dan ook om pijnstilling gevraagd (voelde me wel een muts dat ik dat zo snel al deed). Maar toen de gyn een paar weeen later kwam voelen had ik al 8 cm ontsluiting dus van een ruggeprik was geen sprake mee. Heb nog wel een prikje in mijn been gehad. Die heeft ongetwijfeld iets gedaan al had ik toen het gevoel van niet.

Om kwart voor 10 kreeg ik persweeen waar ik ook helemaal niets aan tegen kon houden. Mocht ook gelijk meepersen en na 5 perseweeen (een kwartier) later was dochterlief (8 pond) er.

Achteraf dus een hele snelle bevalling, maar ik heb het zeker niet als ´prettig´ ervaren (het persen en de geboorte op zich vond ik nog het minst erge, want dan kon ik tenminste ook wat doen en door het kracht zetten voelde ik de pijn veel minder). Omdat ik van niets naar zulke heftige ontsluitingsweeen ging (ook niet gek als je in een uur van niets naar volledige ontsluiting gaat).

Ben nu zwanger van de 2e maar doe voorlopig nog aan struisvogelpolitiek en wil nog niet nadenken over de bevalling.



Ik raad je wel aan pijnstillig vooraf goed te bespreken, want ik weet dus wel zeker dat ik dit nu veel eerder aan ga kaarten (zeker als er weer sprake zou zijn van inleiden).

Ik ben dit jaar bevallen door een inleiding. met ruim 37 weken was ik opgenomen in het ziekenhuis met hoge bloeddruk en werd er besloten tot inleiding.

Ik had 1 cm ontsluiting en zodra ik 2 had konden ze de vliezen breken.

dag 1: 's ochtends gel en 's middags dubbele dosis gel. De hele avond erge krampen maar die zakten weg toen de gel uitwerkte. Je hoeft hiervoor trouwens geen infuus in en het inbrengen doet geen pijn.

dag 2: nog steeds 1 cm, zelfde methode en resultaat als dag 1.

dag 3: rustdag om te kijken of mijn lichaam nog zou reageren door nog een cm erbij

dag 4: ballon ingebracht om de boel op te rekken, die bleef de hele dag zitten (merk je niet). aan het einde van de dag nog steeds 1 cm....

dag 5: dit zou met dag 6 rustdagen worden, maar ik had opeens 2 cm! toen ging het als volgt:

8.00 vliezen breken. ik kreeg niet vanzelf weeen dus aan het infuus. Ik ben erg bang voor pijn dus ik heb gevraagd om niet teveel de boel te stimuleren omdat ik absoluut niet in een weeenstorm wilde komen!

8.30 de eerste weeen, ik vond ze meteen heel pijnlijk

9.30 erg veel pijn, om een ruggenprik gevraagd (dit was iets wat ik absoluut niet wilde tevoren, leek me nog pijnlijker dan de hele bevalling! zo zie je maar, in de heat of the moment....)

10.30 eindelijk richting anesthesie. het viel mij behoorlijk tegen dat ik een uur moest wachten, dus mijn tip: vraag zo snel mogelijk om pijnstilling!! Ik moest naar een andere verdieping dus dit ging ook niet zo snel.

11.00 aangekomen, de procedures worden allemaal doorgenomen en de prik wordt voorbereid.

11.30 de prik werd gezet, eerst een verdoving (ik heb beide prikken echt waar niet gevoeld en ik ben enorm kleinzerig!!!)

12.00 ik moest even wachten ivm bloeddruk controle maar mag terug naar de verloskamer, ik begin persdrang te krijgen.

12.15 men gelooft niet dat ik persdrang heb gezien ik niet alles voel en ik wegging met 2 cm maar ik heb echt 10 cm, ik mag persen (dit durf ik ook niet zo goed ivm uitscheuren etc wat ik ook weer eng vind) dus dit duurde even terwijl het ook in 5 min. had gekund.

om 13.00 is onze baby geboren, dus in 5 uren met alleen de pijn van 1-2 cm.

ik denk dat zonder pijnstilling de bevalling heel lang had kunnen duren omdat ik zo bang ben voor pijn en daardoor alles tegenhoudt. Toen ik ontspande door de ruggeprik had ik er meteen 8 cm ontsluiting bij en vond ik het zelfs leuk om te bevallen, hele bijzondere ervaring die ik bewust mee kon maken doordat ik niet uitgeput was en geen pijn had. Zelfs ik (de anti-ruggeprikker) kan het je zeker aanraden!

Ik ben bevallen met inleiding en ruggeprik.

Ik moest mij ook om 7.00 uur 's ochtends melden.

Bij mij waren toen al licht de weeën begonnen, toch kreeg ik infuus met weeënopwekkers. Ik ben ook bang voor spuiten, maar deze spuit was niet heel erg vond ik. Ze hebben toen ook mijn vliezen gebroken. Om 8.00 waren ze geheel klaar hiermee.

Ik had toen 2cm ontsluiting. Tegen 11.00 uur had ik hele erge weeën (weeënstorm) en tegen 11.45 is besloten een ruggeprik te geven, omdat ik erge pijn had van de weeën heb ik hier weinig van meegekregen en ik zal zeker de spuit gevoeld hebben, maar kan me er weinig van herinneren.

Ik had pech, mijn ruggeprik heeft niet helemaal goed gedaan en aan mijn linkerzij had ik nog steeds heel veel pijn. Tegen 20.00 uur 's avonds had ik eindelijk 10 cm ontsluiting en had ik geen weeën meer, de ruggeprik werd verminderd en de weeën kwamen terug, maar ik heb nooit persweeën gehad. Tegen 21.00 uur mocht ik persen en tegen 21.45 is besloten dat ons kindje met een vacuuümpomp werd gehaald. Om 21.52 is onze gezonde zoon geboren, hij had wel wat opstartproblemen en moest een nachtje op de neonatologie blijven (vruchtwater in zijn longetjes en hij had last van de zware bevalling) Maar gelukkig mocht hij de volgende dag alweer naar huis.

Ik heb gehoord dat bij inleiden van een bevalling veel eindigen in keizerssnee, vacuuümpomp, of andere hulp, ook zouden de weeën heftiger zijn. Bij mij was dit inderdaad het geval, maar dat zijn maar cijfers, bij iedereen is het weer anders.

Mijn zoon is nu alweer een jaar geweest en een heerlijk gezond vrolijk jongetje, en ikzelf was gelukkig ook snel hersteld. Bij een tweede zou ik zeker weer een ruggeprik willen als de pijn teveel wordt. Hopelijk kan ik het dan wel allemaal 'zelf' doen.

Mijn zus en schoonzus hebben gel gehad, bij beide heeft dit niet geholpen. Maar wel inderdaad lange tijd wachten, dus neem wat tijdverdrijf mee.

Succes! Laat even weten hoe het gegaan is