Zwanger
alle pijlers
kinderwens & lichamelijke gebreken
vrijdag 31 mei 2019 20:29
Hallo allemaal,
Ik weet niet zo goed in welke pijler ik dit onderwerp het beste kan plaatsen. Omdat voor mij het allemaal draait om zwanger worden plaats ik hem hier.
Wij (ik en mijn echtgenoot, beide 35 jaar oud) zijn nu ongeveer 2 jaar aan het proberen zwanger te raken wat helaas nog niet is gelukt.
We zijn vorige maand bij de gynaecoloog geweest die ook bloedonderzoek heeft ingezet.
Uit dit bloedonderzoek is gebleken dat ik hyperthyreoidie heb (mijn schildklier werkt veel te snel) en hij heeft mij doorverwezen naar een internist.
Nu is het pijnlijke alleen dat, totdat mijn schildklier normale waarden aan hormonen afgeeft, ik niet zwanger mag raken. De gyn, vertelde mij dit omdat er heel erg veel risico's zijn aan een zwangerschap waarbij dit niet onder controle is en daar ben ik erg van geschrokken. Risico's zijn onder andere dat ik in een coma kan raken en mijn ongeboren baby heeft vergrote kans om doodgeboren te worden.
Nu ben ik zo intens verdrietig....
Ik kan volgende maand bij de internist terecht, maar heb al gehoord dat instellen met medicatie heel nauw luistert en dit soms wel een jaar kan duren. Soms is zelfs een operatie nodig. Ik ben net 35 jaar geworden, en hoewel tegenwoordig veel mogelijk is, voel ik de tijd ook in mijn nek hijgen.
Ik heb zoveel vragen, en ze beginnen allemaal met 'wat als....'
Wat als ik niet in te stellen ben? wat als het nog een jaar duurt voor we weer mogen proberen zwanger te raken? Wat als ik dan helemaal niet meer zwanger kan raken?
Ik weet met mijn verstand echt wel dat 'wat als' altijd doodloopt en je het echt van dag tot dag moet bekijken, maar mijn gevoel holt met mij weg op dit moment.
Wanneer stop je met het kiezen voor een kindje? en hoe kun je deze wens loslaten?
Ik begrijp wel dat misschien niemand mij antwoorden kan geven, maar misschien is er iemand die hetzelfde mee heeft gemaakt? of misschien is er iemand die omwille van lichamelijke klachten ook een kinderwens heeft moeten loslaten?
Hoe hebben jullie dit aangepakt?
Groetjes
Ik weet niet zo goed in welke pijler ik dit onderwerp het beste kan plaatsen. Omdat voor mij het allemaal draait om zwanger worden plaats ik hem hier.
Wij (ik en mijn echtgenoot, beide 35 jaar oud) zijn nu ongeveer 2 jaar aan het proberen zwanger te raken wat helaas nog niet is gelukt.
We zijn vorige maand bij de gynaecoloog geweest die ook bloedonderzoek heeft ingezet.
Uit dit bloedonderzoek is gebleken dat ik hyperthyreoidie heb (mijn schildklier werkt veel te snel) en hij heeft mij doorverwezen naar een internist.
Nu is het pijnlijke alleen dat, totdat mijn schildklier normale waarden aan hormonen afgeeft, ik niet zwanger mag raken. De gyn, vertelde mij dit omdat er heel erg veel risico's zijn aan een zwangerschap waarbij dit niet onder controle is en daar ben ik erg van geschrokken. Risico's zijn onder andere dat ik in een coma kan raken en mijn ongeboren baby heeft vergrote kans om doodgeboren te worden.
Nu ben ik zo intens verdrietig....
Ik kan volgende maand bij de internist terecht, maar heb al gehoord dat instellen met medicatie heel nauw luistert en dit soms wel een jaar kan duren. Soms is zelfs een operatie nodig. Ik ben net 35 jaar geworden, en hoewel tegenwoordig veel mogelijk is, voel ik de tijd ook in mijn nek hijgen.
Ik heb zoveel vragen, en ze beginnen allemaal met 'wat als....'
Wat als ik niet in te stellen ben? wat als het nog een jaar duurt voor we weer mogen proberen zwanger te raken? Wat als ik dan helemaal niet meer zwanger kan raken?
Ik weet met mijn verstand echt wel dat 'wat als' altijd doodloopt en je het echt van dag tot dag moet bekijken, maar mijn gevoel holt met mij weg op dit moment.
Wanneer stop je met het kiezen voor een kindje? en hoe kun je deze wens loslaten?
Ik begrijp wel dat misschien niemand mij antwoorden kan geven, maar misschien is er iemand die hetzelfde mee heeft gemaakt? of misschien is er iemand die omwille van lichamelijke klachten ook een kinderwens heeft moeten loslaten?
Hoe hebben jullie dit aangepakt?
Groetjes
vrijdag 31 mei 2019 20:40
Stapje voor stapje 
Je hoeft je kinderwens nog niet op te geven. Je moet alleen even wachten. Je wordt nu niet zwanger omdat je lichaam nu niet in orde is. Even on hold tot het wel goed is. Hou vertrouwen!
Het kan een jaar duren, het kan ook met drie maanden goed zijn. Hoe je verder leeft is daar ook op van invloed.
Je hoeft je kinderwens nog niet op te geven. Je moet alleen even wachten. Je wordt nu niet zwanger omdat je lichaam nu niet in orde is. Even on hold tot het wel goed is. Hou vertrouwen!
Het kan een jaar duren, het kan ook met drie maanden goed zijn. Hoe je verder leeft is daar ook op van invloed.
De term: "help" in caps-lock als topic-titel is over het algemeen omgekeerd evenredig aan de ernst van het betreffende probleem.
vrijdag 31 mei 2019 20:48
Werkelijk wat een kut opmerking. Wat maakt het uit? En daarbij ze waren 33 toen ze begonnen, een doodnormale leeftijd om aan kinderen te beginnen...
To, dikke knuffel. Het is heel rot dat je nu moet wachten en eerst ingesteld moet worden. Maar je hoeft je wens nog niet op te geven. Ik ben heel ziek geweest waardoor ik ook jaren heb moeten wachten voor ik kon beginnen aan mijn kinderwens. En die tijd is gewoon klote. Maar houd vooral hoop. En mocht het niet natuurlijk lukken zijn er nog andere wegen die naar Rome leiden. Zoals adoptie en pleegzorg
.
Just because you have the emotional range of a teaspoon doesn’t mean we all have.
vrijdag 31 mei 2019 20:50
Beste Frozen,
Wat ontzettend verdrietig. Hoop dat het je gaat lukken om het straks stapje voor stapje te bekijken. Misschien ben je zo erg geschrokken en overweldigd dat je nadenkt over je kinderwens loslaten. Maar hoop dat je die gedachte nog even kan parkeren en met vertrouwen het medische traject in gaat. Maar een jaar wachten is lang als je een grote wens hebt. Logisch dat je voor nu even uit het veld geslagen bent.
Heel veel sterkte.
Wat ontzettend verdrietig. Hoop dat het je gaat lukken om het straks stapje voor stapje te bekijken. Misschien ben je zo erg geschrokken en overweldigd dat je nadenkt over je kinderwens loslaten. Maar hoop dat je die gedachte nog even kan parkeren en met vertrouwen het medische traject in gaat. Maar een jaar wachten is lang als je een grote wens hebt. Logisch dat je voor nu even uit het veld geslagen bent.
Heel veel sterkte.
vrijdag 31 mei 2019 20:51
vrijdag 31 mei 2019 20:53
Dat doet er nu dus voor het verhaal en het verdriet van TO werkelijk geen ene flikker toe!!
Ik snap dat je nu even heel verdrietig bent om een heleboel reden, maar inderdaad, een dag tegelijk lijkt me de beste benadering. Je bent nog lang niet bejaard, het kan nog alle kanten op. Focus vooralsnog vooral op de behandeling die je nu nodig hebt en als dat goed gaat kijk je verder. "Men lijdt het meest door het lijden dat men vreest', vergeet dat niet!
Sterkte jo!
vrijdag 31 mei 2019 20:57
Dat is wel het beste he, stap voor stap. Zo moet ik het ook maar gaan doen.suzyqfive schreef: ↑31-05-2019 20:40Stapje voor stapje
Je hoeft je kinderwens nog niet op te geven. Je moet alleen even wachten. Je wordt nu niet zwanger omdat je lichaam nu niet in orde is. Even on hold tot het wel goed is. Hou vertrouwen!
Het kan een jaar duren, het kan ook met drie maanden goed zijn. Hoe je verder leeft is daar ook op van invloed.
vrijdag 31 mei 2019 20:58
Dank je wel voor je lieve reactieKia•Ora schreef: ↑31-05-2019 20:48Werkelijk wat een kut opmerking. Wat maakt het uit? En daarbij ze waren 33 toen ze begonnen, een doodnormale leeftijd om aan kinderen te beginnen...
To, dikke knuffel. Het is heel rot dat je nu moet wachten en eerst ingesteld moet worden. Maar je hoeft je wens nog niet op te geven. Ik ben heel ziek geweest waardoor ik ook jaren heb moeten wachten voor ik kon beginnen aan mijn kinderwens. En die tijd is gewoon klote. Maar houd vooral hoop. En mocht het niet natuurlijk lukken zijn er nog andere wegen die naar Rome leiden. Zoals adoptie en pleegzorg
vrijdag 31 mei 2019 21:00
Ik ben inderdaad geschrokken, had echt niet verwacht dat de risico's zo groot waren...Flavofa schreef: ↑31-05-2019 20:50Beste Frozen,
Wat ontzettend verdrietig. Hoop dat het je gaat lukken om het straks stapje voor stapje te bekijken. Misschien ben je zo erg geschrokken en overweldigd dat je nadenkt over je kinderwens loslaten. Maar hoop dat je die gedachte nog even kan parkeren en met vertrouwen het medische traject in gaat. Maar een jaar wachten is lang als je een grote wens hebt. Logisch dat je voor nu even uit het veld geslagen bent.
Heel veel sterkte.
Dank je wel voor je steun.
vrijdag 31 mei 2019 21:02
Dit dus.... dit ga ik nu maar doen.Kastanjez schreef: ↑31-05-2019 20:53Dat doet er nu dus voor het verhaal en het verdriet van TO werkelijk geen ene flikker toe!!
Ik snap dat je nu even heel verdrietig bent om een heleboel reden, maar inderdaad, een dag tegelijk lijkt me de beste benadering. Je bent nog lang niet bejaard, het kan nog alle kanten op. Focus vooralsnog vooral op de behandeling die je nu nodig hebt en als dat goed gaat kijk je verder. "Men lijdt het meest door het lijden dat men vreest', vergeet dat niet!
Sterkte jo!
vrijdag 31 mei 2019 21:03
Iemand plaatste hier laatst een link naar een artikel waarin werd uitgelegd dat het achterhaald is dat vrouwen op latere leeftijd moeilijker zwanger kunnen worden.. misschien kan je het googelen en geeft dat iets van rust.
Verder
Verder
Behold, the field in which I grow my fucks. Lay thine eyes upon it.. thou shalt see that it is barren!
vrijdag 31 mei 2019 21:04
Wacht eerst rustig de internist af, als je een goede treft kan die meestal redelijk inschatten wat de juiste dosering medicatie is, weet ik uit ervaring.
En mijn internist zei me dat het grootste deel van de schildklier patiënten die goed zijn ingesteld gewoon zwanger worden en een gezonde zwangerschap hebben.
Voor de gezondheid van jezelf en je kindje is het inderdaad van groot belang om goed ingesteld te worden.
Maar houd hoop, eenmaal goed ingesteld was ik met ronde 2 zwanger.
En mijn internist zei me dat het grootste deel van de schildklier patiënten die goed zijn ingesteld gewoon zwanger worden en een gezonde zwangerschap hebben.
Voor de gezondheid van jezelf en je kindje is het inderdaad van groot belang om goed ingesteld te worden.
Maar houd hoop, eenmaal goed ingesteld was ik met ronde 2 zwanger.
vrijdag 31 mei 2019 21:05
Mijn gyn is gespecialiseerd in het ziektebeeld wat ik heb, ik zou je aanraden ook even rond te kijken naar een gyn die hierin specialist is. Die kan je namelijk de risico's straks wat beter uitleggen en je tijdens het proces van zwanger worden en zijn begeleiden. Ik moet er wel een uur voor rijden, maar dat is het me zeker waardfrozenstar schreef: ↑31-05-2019 21:00Ik ben inderdaad geschrokken, had echt niet verwacht dat de risico's zo groot waren...
Dank je wel voor je steun.
.
Just because you have the emotional range of a teaspoon doesn’t mean we all have.
vrijdag 31 mei 2019 21:15
Wat fijn om dit te horen! En goed om te lezen dat je zwanger geraakt bentDaanstje schreef: ↑31-05-2019 21:04Wacht eerst rustig de internist af, als je een goede treft kan die meestal redelijk inschatten wat de juiste dosering medicatie is, weet ik uit ervaring.
En mijn internist zei me dat het grootste deel van de schildklier patiënten die goed zijn ingesteld gewoon zwanger worden en een gezonde zwangerschap hebben.
Voor de gezondheid van jezelf en je kindje is het inderdaad van groot belang om goed ingesteld te worden.
Maar houd hoop, eenmaal goed ingesteld was ik met ronde 2 zwanger.
vrijdag 31 mei 2019 21:16
Ik ga zeker eens rondkijken! de reistijd neem ik ook voor lief in dit geval.Kia•Ora schreef: ↑31-05-2019 21:05Mijn gyn is gespecialiseerd in het ziektebeeld wat ik heb, ik zou je aanraden ook even rond te kijken naar een gyn die hierin specialist is. Die kan je namelijk de risico's straks wat beter uitleggen en je tijdens het proces van zwanger worden en zijn begeleiden. Ik moet er wel een uur voor rijden, maar dat is het me zeker waard
Bedankt voor de tip
vrijdag 31 mei 2019 21:28
Ik heb toevallig twee vriendinnen met hetzelfde. Beiden hebben een tijdje gekwakkeld, ook met medicatie instellen. Maar allebei hebben ze nu een kindje. Daar heb jij concreet weinig aan, maar misschien dat je er wel wat hoop uit kan putten.frozenstar schreef: ↑31-05-2019 21:16Ik ga zeker eens rondkijken! de reistijd neem ik ook voor lief in dit geval.
Bedankt voor de tip
vrijdag 31 mei 2019 21:34
Echt, meen je dit nou serieus?
Dan heb je het echt niet begrepen in het leven. Sneu wel om zoiets te posten.
TO, stap voor stap en ik geloof dat het helemaal goed komt. Qua medicatie is er veel mogelijk. Ik ken meerdere vrouwen met schilklier problemen die zwanger worden. En je bent helemaal niet oud! Toevallig heb ik net de overstap naar buitenland gemaakt en daar is de gemiddelde vrouw vaak 40 plus.
vrijdag 31 mei 2019 21:38
Wanneer stop je met het kiezen voor een kindje? en hoe kun je deze wens loslaten?
Even een pas op de plaats TO.
Je weet nu dat er een probleem is en dat gaat uitgezocht worden. Bij de meeste vrouwen lukt dit gewoon. De kans is groot dat dat bij jou ook zo is en je over een tijdje weer kunt proberen zwanger te raken. Misschien met wat medische hulp, daar zijn ze voor.
Ik snap je haast maar het is niet dat je 39 bent.
Jezelf nu al pijnigen met "wat als" lijkt me te voorbarig.
Maar ik begrijp je stress wel hoor. Ik zei altijd: als ik alleen maar zou weten dat het ooit goed zou komen, dan zou ik zonder al teveel problemen het geduld kunnen opbrengen.
Sterkte
Even een pas op de plaats TO.
Je weet nu dat er een probleem is en dat gaat uitgezocht worden. Bij de meeste vrouwen lukt dit gewoon. De kans is groot dat dat bij jou ook zo is en je over een tijdje weer kunt proberen zwanger te raken. Misschien met wat medische hulp, daar zijn ze voor.
Ik snap je haast maar het is niet dat je 39 bent.
Jezelf nu al pijnigen met "wat als" lijkt me te voorbarig.
Maar ik begrijp je stress wel hoor. Ik zei altijd: als ik alleen maar zou weten dat het ooit goed zou komen, dan zou ik zonder al teveel problemen het geduld kunnen opbrengen.
Sterkte
vrijdag 31 mei 2019 21:46
TO wat een rotnieuws, gelukkig hebt je nog de tijd. Het klopt dat het zeker een jaar duurt voordat het goed ingesteld is. Een familielid van mij had ook een te snel werkende schildklier (ziekte van Graves). Ze heeft een jaar medicijnen moeten slikken (duurde ongeveer een half jaar voordat dit goed was ingesteld) en na dat jaar stoppen om te kijken of het stabiel blijft (indien niet dan moet er alsnog een operatie volgen). Tegen haar is gezegd dat ze zeker 2 jaar niet opnieuw zwanger mocht raken aan het begin van het traject (ook omdat een zwangerschap de ziekte van Graves kan triggeren). Hou er rekening mee dat het dus nog twee jaar kan duren. Het goede nieuws is dat je met 37 jaar ook prima zwanger kan raken, zeker als je normaal gesproken een regelmatige cyclus heb. Ik ken in mijn omgeving gelukkig veel voorbeelden waar het rond de 37 jaar snel en zonder moeite gelukt is.
vrijdag 31 mei 2019 21:52
Hoe rot het ook is, zorg eerst dat je goed ingesteld bent. Je zou jezelf best anders gaan voelen door de medicijnen en dat heeft ook even tijd nodig. Eenmaal goed ingesteld ben ik bij drie kinderen allemaal de eerste ronde zwanger geraakt. Ik ben wel door de medicijnen echt een ander mens geworden, en dat werkt straks ook in je voordeel als je zwanger bent en een kind hebt.
vrijdag 31 mei 2019 23:33
Bedankt voor alle lieve reacties!
Het is fijn om te horen dat meer mensen dit probleem (her) kennen, want ik ken niemand in mijn omgeving hiermee.
Doet me zeker goed!
Ik leer nu vooral even pas op de plaats te houden (gevoel en verstand even apart) en het bij het hier en nu te houden.
Ik zal vast af en toe nog even emotioneel zijn of het niet meer zien zitten, maar dat hoort er denk ik ook een beetje bij.
Ik zat enorm te twijfelen of ik mijn verhaal moest postten, maar jullie berichtjes hebben mij echt goed gedaan, dank jullie wel
Het is fijn om te horen dat meer mensen dit probleem (her) kennen, want ik ken niemand in mijn omgeving hiermee.
Doet me zeker goed!
Ik leer nu vooral even pas op de plaats te houden (gevoel en verstand even apart) en het bij het hier en nu te houden.
Ik zal vast af en toe nog even emotioneel zijn of het niet meer zien zitten, maar dat hoort er denk ik ook een beetje bij.
Ik zat enorm te twijfelen of ik mijn verhaal moest postten, maar jullie berichtjes hebben mij echt goed gedaan, dank jullie wel
