Overig
alle pijlers
Mijn kat heb ik in laten slapen
maandag 9 juli 2007 16:41
Ik ben zo verdrietig;(. Ik heb een half uur gelden te horen gekregen van m'n dierenarts dat mijn kat kanker heeft. In het weekend ging het steeds slechter met haar en ze wilde vandaag helemaal niet eten en drinken. Ik moest haar voor nader onderzoek bij de dierenarts achterlaten. Nu bleek dus dat ze niet meer beter zou worden en dat het het beste was om haar in te laten slapen. Ik mis m'n kleine poes zo ontzettend. Ze was al sinds m'n studententijd m'n poezenkind en het is zo raar om haar nooit meer te zien slapen in haar hangmatje. Dat lieve kopje met die groene ogen zal ik nooit meer zien. Mijn kleine schat is er niet meer;( Ik mis haar zo.
Wie heeft ook z'n kat laten inslapen?
Wie heeft ook z'n kat laten inslapen?
maandag 9 juli 2007 16:48
maandag 9 juli 2007 16:51
Ik heb ook 2 x een kat laten inslapen. 1 van de meest verschrikkelijke beslissingen die je moet nemen. Maar het kan echt niet anders, je bent verantwoordelijk voor het welzijn van het dier dat je neemt en als het zo ziek is moet je die beslissing nemen.
Dat neemt niet weg dat het pijn doet. Ik mis mijn 2 katten nog steeds en het is al 6 en 7 jaar geleden. Er staan 2 foto's van ze in mijn slaapkamer, die blijven daar altijd staan.
Sterkte en een *;
Dat neemt niet weg dat het pijn doet. Ik mis mijn 2 katten nog steeds en het is al 6 en 7 jaar geleden. Er staan 2 foto's van ze in mijn slaapkamer, die blijven daar altijd staan.
Sterkte en een *;
maandag 9 juli 2007 16:58
Een klein half jaartje geleden heb ik mijn 15-jarige kater die ik ook al van kitten af aan had moeten laten inslapen. Hij had net als jouw kat ook kanker en was helemaal verzwakt en wilde niet meer eten en kon niet meer springen. Dus eigenlijk was het een makkelijke beslissing om hem te laten inslapen want je wilt je schat niet laten lijden. Gelukkig mocht hij nog wel een nachtje bij ons blijven zodat we afscheid van hem konden nemen. Wat een verdriet en wat moeilijk dat moment waarop hij zijn spuitje kreeg. We hebben hem laten cremeren en een mooi potje uitgezocht zodat hij toch nog een beetje in ons midden is. Ik mis hem nog vaak hoor, vooral in het begin als ik thuiskwam van mijn werk en automatisch naar het raam keek waar hij altijd trouw op me wachtte.
Veel sterkte! *;
Veel sterkte! *;
maandag 9 juli 2007 17:09
Ik weet dat het voor m'n poezenkind het beste was en ik wilde haar niet laten lijden. Ik moest weer ontzettend huilen toen ik net de kattenbak opruimde en haar brokje weggooide. Ze vond het altijd zo heerlijk om op balkon naar de vogels te kijken en ik had speciaal voor haar een plekje gemaakt op het raamkozijn zodat ze elke dag naar buiten kon kijken. En nu zal ik haar nooit meer horen miauwen als ze honger heeft of als ze op schoot wil.
maandag 9 juli 2007 17:11
Gewoon aan deze kant van de hemel, is er een plek
die de regenboogbrug wordt genoemd.
Wanneer een dier sterft dat heel dierbaar is voor iemand hier,
dan gaat dit dier naar de regenboogbrug
Daar zijn grasvelden en heuvels voor al onze speciale vrienden,
zodat ze samen kunnen rennen en spelen
Daar is een overvloed aan eten, water en zonneschijn
en onze vrienden zijn er warm en behaaglijk
Alle dieren die ziek of oud waren, worden weer gezond en vitaal
zij die gewond of verminkt waren, worden weer heel en sterk
Net zoals wij hen herinneren in onze dromen
van de dagen en tijden die voorbij zijn
De dieren zijn blij en tevreden, behalve voor een kleinigheid
ze missen allemaal iemand die voor hen heel dierbaar is
en die achter moest blijven
Allemaal rennen en spelen ze samen, maar er komt een dag
wanneer er plotseling één stopt en staart in de verte
Zijn heldere ogen staan gespannen,
zijn enthousiaste lichaam beeft
Plotseling begint hij weg te rennen van de groep,
vliegend over het groene gras,
dragen zijn pootjes hem sneller en sneller
Jij bent gezien en als jij eindelijk je speciale vriend ontmoet
omhels je elkaar in een vreugdevolle hereniging
om nooit meer gescheiden te worden.
Gelukkige kusjes regenen op je gezicht,
je handen liefkozen het vertrouwde koppie
en jij kijkt opnieuw in de vertrouwde ogen van je huisdier,
die al zolang uit je leven weg was maar nooit uit je hart...
Dan gaan jullie samen over de regenboogbrug.
(auteur onbekend).
die de regenboogbrug wordt genoemd.
Wanneer een dier sterft dat heel dierbaar is voor iemand hier,
dan gaat dit dier naar de regenboogbrug
Daar zijn grasvelden en heuvels voor al onze speciale vrienden,
zodat ze samen kunnen rennen en spelen
Daar is een overvloed aan eten, water en zonneschijn
en onze vrienden zijn er warm en behaaglijk
Alle dieren die ziek of oud waren, worden weer gezond en vitaal
zij die gewond of verminkt waren, worden weer heel en sterk
Net zoals wij hen herinneren in onze dromen
van de dagen en tijden die voorbij zijn
De dieren zijn blij en tevreden, behalve voor een kleinigheid
ze missen allemaal iemand die voor hen heel dierbaar is
en die achter moest blijven
Allemaal rennen en spelen ze samen, maar er komt een dag
wanneer er plotseling één stopt en staart in de verte
Zijn heldere ogen staan gespannen,
zijn enthousiaste lichaam beeft
Plotseling begint hij weg te rennen van de groep,
vliegend over het groene gras,
dragen zijn pootjes hem sneller en sneller
Jij bent gezien en als jij eindelijk je speciale vriend ontmoet
omhels je elkaar in een vreugdevolle hereniging
om nooit meer gescheiden te worden.
Gelukkige kusjes regenen op je gezicht,
je handen liefkozen het vertrouwde koppie
en jij kijkt opnieuw in de vertrouwde ogen van je huisdier,
die al zolang uit je leven weg was maar nooit uit je hart...
Dan gaan jullie samen over de regenboogbrug.
(auteur onbekend).
maandag 9 juli 2007 17:24
Bedankt voor jullie medeleven. Ik heb haar na overleg met de dierenarts laten cremeren. De dierenarts zou contact met me opnemen als ze haar hebben gecremeerd. Het liefst wilde ik haar in het bos laten begraven, maar dat schijnt helemaal niet te mogen, dus als ik haar as heb, kan ik het in het bos uitstrooi. Luna1964 mijn poezenkind wachtte me ook altijd op als ik van het werk kwam. Dan zag ik haar altijd door het glas van de deur kijken waar ik bleef. Altijd was zij degene die me als eerste tegemoet kwam bij binnenkomst.
maandag 9 juli 2007 17:27
PW, misschien vind je het een fiijn om een beetje as in een sierraad te laten verwerken ofzo.
Dat mijn beesten zijn ingeslapen is ook al heel wat jaartjes terug hoor. Maar de foto's staan er nogsteeds en ik word nogsteeds verdrietig als ik eraan terug denk.
Voor sommige mensen is het maar een dier. Maar voor anderen kan het heel veel betekenen.
Dat mijn beesten zijn ingeslapen is ook al heel wat jaartjes terug hoor. Maar de foto's staan er nogsteeds en ik word nogsteeds verdrietig als ik eraan terug denk.
Voor sommige mensen is het maar een dier. Maar voor anderen kan het heel veel betekenen.
maandag 9 juli 2007 17:46
dinsdag 10 juli 2007 18:00
Een kat van mij is ook aan een tumor/kanker overleden. Katten zijn over het algemeen niet kleinzierig. En kanker is een nare ziekte die je vaak te laat bemerkt. Dus ik denk niet dat je dit had kunnen voorkomen.
Ik liet bij mijn kat bloed afnemen om te kijken wat ze had. De uitslag zou 10 dagen duren. Na 4 dagen was ze al overleden. Zo snel ging het. Niets wat ervoor erop wees.
Wees blij dat je jouw schat een mooi leven hebt kunnen geven. Probeer de mooie, leuke dingen te herinneren. En praat je geen schuldgevoel aan. Als je zo begaan bent met je kat dan weet ik zeker dat jou niets te verwijten valt.
Ik liet bij mijn kat bloed afnemen om te kijken wat ze had. De uitslag zou 10 dagen duren. Na 4 dagen was ze al overleden. Zo snel ging het. Niets wat ervoor erop wees.
Wees blij dat je jouw schat een mooi leven hebt kunnen geven. Probeer de mooie, leuke dingen te herinneren. En praat je geen schuldgevoel aan. Als je zo begaan bent met je kat dan weet ik zeker dat jou niets te verwijten valt.
Als je tot je oren in de soep zit, zie je de gehaktballen pas naast je drijven.
dinsdag 10 juli 2007 21:53
Ik heb mijn kat ook laten inslapen een paar maanden terug. Hij was heel mager en had een aandoening aan zijn nieren waardoor hij heel erg stonk en soms bloed plaste. Hij is 18 jaar oud geworden. De kids waren zo aan het huilen dat ze de volgende dag thuis zijn gebleven van school, hadden ze het weekend om eraan te wennen dat hij er niet meer was. Je mist het beest wel hoor, hij had altijd zo'n plek op de tuintafel, dan lag hij door het raam naar binnen te kijken. Als de kinderen naar school gingen liep hij altijd een stukje mee. Ja het is wel kaal zonder hem.
dinsdag 10 juli 2007 22:29
Een paar weken geleden hebben wij onze kleine Delphi in moeten laten slapen. Een kitten van net 7 maanden oud. Haar darmen werkten niet meer en zaten dus helemaal verstopt.
Maar tot het einde bleef ze levendig en kroelerig naar ons toe, echt een lieverd. Ik heb haar in de tuin begraven. Het mag wel niet, maar ik wilde haar gewoon bij ons in de buurt houden.
We hebben zeker de juiste beslissing genomen, omdat er geen behandeling mogelijk was. Ik dacht dat ik er al wel vrede mee had, maar vandaag heb ik zo'n dag dat ik haar zo mis! Vooral na dat gedichtje hier boven lopen de tranen weer over mijn wangen.
Heel veel sterkte.
Maar tot het einde bleef ze levendig en kroelerig naar ons toe, echt een lieverd. Ik heb haar in de tuin begraven. Het mag wel niet, maar ik wilde haar gewoon bij ons in de buurt houden.
We hebben zeker de juiste beslissing genomen, omdat er geen behandeling mogelijk was. Ik dacht dat ik er al wel vrede mee had, maar vandaag heb ik zo'n dag dat ik haar zo mis! Vooral na dat gedichtje hier boven lopen de tranen weer over mijn wangen.
Heel veel sterkte.
dinsdag 10 juli 2007 23:05
Nierziekte idem: hebben ze vaak al twee jaar voordat je de symptomen bemerkt. Dus wanneer je het bemerkt is het vaak al te laat helaas.
Een broer van 1 van mijn poezen is aan nierziekte bezweken, maar na bloedproef bleek zij volledig in orde (gebit ook perfect). Ze heeft nu dus een vol jaar poezen-APK, hoeft geen speciaal dieet, maar moet wel voortaan een keer per jaar bloed laten prikken.
(En begraven in natuur-gebieden mag officieel wel niet, maar als je een klein huisdier hebt zoals een kat, en je wikkelt haar in een handdoek en draagt haar in een rugzak of tas bij je, dan kan het best. Neem zo'n uitklapbare schep mee en zoek een rustige afgelegen plek op een dag dat het niet druk is. Zandgrond met lage grondwaterspiegel gaat vaak het beste. Wel diep genoeg zodat wilde dieren of honden het niet kunnen opgraven)
(Voordeel van discreet begraven in een gebied van staatsbosbeheer of natuurmonumenten t.o.v. in de eigen tuin is dat je jaren later altijd nog langs het graf kan lopen. Ook wanneer je huis allang verkocht is).
dinsdag 10 juli 2007 23:17
Het is heel verdrietig om je vriendje en huisgenootje te moeten laten inslapen. Maar probeer je te troosten met de gedachte dat jij haar een geweldig leven hebt kunnen geven, dat ze echt een heel belangrijke poes was, want ze was jouw poezenkind, en dat zij jou heel veel plezier en liefde heeft gegeven, maar ook dat jij wat hebt kunnen betekenen voor je poezenkind.
Zelf ik heb ook een aantal poezen gehad. 3 Poezen hebben zelf de beslissing genomen om te gaan, ze waren plotsklaps ziek en daarna duurde het niet lang meer.
Een poes had suikerziekte en ik heb haar een jaar lang iedere dag moeten spuiten. Op een gegeven moment zouden we op vakantie gaan, maar het ging niet zo goed met Lotje (deze naam omdat ze een lotje uit de loterij was). Maar ik wilde niet opgeven. Mijn buurman heeft het spuiten een weekje van me over genomen. Toen wij terug kwamen van vakantie leek ze helemaal op te leven, wilde bij mij op schoot liggen en begon heerlijk te spinnen. De volgende avond is ze heel zoetjes ingeslapen. Ik had werkelijk het idee dat ze op me gewacht heeft.
Ook heb ik een paar jaar geleden een hond moeten laten inslapen.
Deze hond was werkelijk mijn tweede ik, hij voelde me ontzettend goed aan en was heel trouw.
Op een gegeven moment werd hij ziek (hij was inmiddels al 15 jaar) en er kwam een moment dat hij bijna niet meer zelfstandig opstaan, ondanks het feit dat hij heel levendig was..
Op een morgen kwam ik beneden, en hij keek me aan alsof hij wilde zeggen "het is mooi geweest" en op dat moment voelde ik dat ik voor hém een beslissing moest nemen, niet voor mezelf. Dat heb ik gedaan en toen was het goed.
Ik heb hem vreselijk gemist, maar was heel blij dat ik voor hem de beslissing heb mogen nemen.
Zelf ik heb ook een aantal poezen gehad. 3 Poezen hebben zelf de beslissing genomen om te gaan, ze waren plotsklaps ziek en daarna duurde het niet lang meer.
Een poes had suikerziekte en ik heb haar een jaar lang iedere dag moeten spuiten. Op een gegeven moment zouden we op vakantie gaan, maar het ging niet zo goed met Lotje (deze naam omdat ze een lotje uit de loterij was). Maar ik wilde niet opgeven. Mijn buurman heeft het spuiten een weekje van me over genomen. Toen wij terug kwamen van vakantie leek ze helemaal op te leven, wilde bij mij op schoot liggen en begon heerlijk te spinnen. De volgende avond is ze heel zoetjes ingeslapen. Ik had werkelijk het idee dat ze op me gewacht heeft.
Ook heb ik een paar jaar geleden een hond moeten laten inslapen.
Deze hond was werkelijk mijn tweede ik, hij voelde me ontzettend goed aan en was heel trouw.
Op een gegeven moment werd hij ziek (hij was inmiddels al 15 jaar) en er kwam een moment dat hij bijna niet meer zelfstandig opstaan, ondanks het feit dat hij heel levendig was..
Op een morgen kwam ik beneden, en hij keek me aan alsof hij wilde zeggen "het is mooi geweest" en op dat moment voelde ik dat ik voor hém een beslissing moest nemen, niet voor mezelf. Dat heb ik gedaan en toen was het goed.
Ik heb hem vreselijk gemist, maar was heel blij dat ik voor hem de beslissing heb mogen nemen.
dinsdag 10 juli 2007 23:17
Dat had m'n kattenkind ook. Ze was allesbehalve kleinzerig en heeft zich tot het einde waardig gedragen, m'n kleine schat. Dat was ook de reden dat zo laat werd geconstateerd dat ze kanker had. Ze was een pittig lapje met karakter. Zelf dierenartsen moesten even slikken als m'n kattenkind onderzocht moest worden, want als iets haar niet zinde dan beet ze letterlijk van zich af. Ik noemde haar altijd liefkozend tijgertje of konijntje (omdat ze van die grappige achterpoten had). O wat mis ik haar, ze liep altijd als een tijger door m'n woonkamer. Zo zelfverzekerd en met zoveel zelfvertrouwen, terwijl ze zich misschien wel heel beroerd voelde.
Ik kreeg vandaag een belletje dat m'n poezekind morgen wordt gecremeerd.
