Overig
alle pijlers
Problemen gescheiden ouders
zondag 19 augustus 2018 23:18
Hoi lieve allemaal,
Ik ben Elle (niet mijn echte naam natuurlijk), ik ben 18 jaar en de oudste van 4 kinderen (11 - 15 - 17). Een jaar geleden zijn mijn ouders met ruzie uit elkaar gegaan. Het ging al jaren niet goed in de relatie, - vader is meerdere keren vreemd geweest, er werd gescholden, vader gebruikte geweld tegen mij en mijn nu 17jarige broer, nou ga zo maar door.
Zowel mijn vader als mijn moeder had dezelfde maand een nieuwe partner, maar mijn vader bleek haar (mijn moeder) nog niet zo te hebben losgelaten als dat hij beweerde, - is gaan stalken, heeft bij ons ingebroken etc. Daardoor hebben mijn broerjes en ik het contact met hem verbroken, om de rust terug te krijgen.
Ik heb sinds een maand weer contact met mijn vader (hoe gek het misschien ook klinkt, er blijft altijd een bepaald soort gemis en ik wilde zien of hij veranderd was). Tot nu toe is er nog niks raars gebeurd en is hij eigenlijk de vader die ik wil. Hij maakt tijd, we hebben 1 op 1 tijd al is het maar om een potje te kaarten, hebben leuke gesprekken... Mijn stiefmoeder (moeder van 3 jongens) is erg lief en zorgzaam, en ziet mij nu als de dochter die ze nooit gehad heeft. Daarnaast is mijn stiefbroer (21) nu al heel beschermend over mij. We hebben samen gelachen maar ook gehuild, knuffelen bij hallo's en doei's en zijn eigenlijk nu al 2 handen op 1 buik. — Kortom, ik heb het naar mij zin bij mijn vader nu.
Zou geen probleem moeten zijn, maar nu komt het dus.
Mijn moeder zei tot vorige maand steeds dingen als "Je mag er altijd heen", "Als je er behoefte aan hebt moet je gewoon gaan", en dat soort dingen. Maar nu ik er heb geslapen afgelopen weekend kan ze geen normaal gesprek meer met mij voeren. Opeens ben ik een "Verraadster," en denk ik niet aan wat ik mijn broertjes wel niet aandoe (die willen er geen contact mee), en dus ineens van goed naar slecht. Mijn stiefvader doet precies hetzelfde. Hij zegt dat hij achter mij staat, maar schudde wel zijn hoofd in een niet-te-geloven manier toen ik zei dat ik erheen ging de laatste keer. Ook begint ie nu ineens dingen te zeggen als "Denk is aan wat hij je moeder heeft aangedaan."
Ik weet niet meer wat ik goed doe. Of ik uberhaupt goed of fout zit. Het enige dat ik wil is normaal contact met vader en moeder, zonder ruzie te krijgen elke keer als ik iets leuks vertel over wat ik gedaan heb bij mijn vader.
Heeft iemand advies? (Als ik iets verkeerd doe dan hoor ik dat ook graag).
Alvast bedankt!
Ik ben Elle (niet mijn echte naam natuurlijk), ik ben 18 jaar en de oudste van 4 kinderen (11 - 15 - 17). Een jaar geleden zijn mijn ouders met ruzie uit elkaar gegaan. Het ging al jaren niet goed in de relatie, - vader is meerdere keren vreemd geweest, er werd gescholden, vader gebruikte geweld tegen mij en mijn nu 17jarige broer, nou ga zo maar door.
Zowel mijn vader als mijn moeder had dezelfde maand een nieuwe partner, maar mijn vader bleek haar (mijn moeder) nog niet zo te hebben losgelaten als dat hij beweerde, - is gaan stalken, heeft bij ons ingebroken etc. Daardoor hebben mijn broerjes en ik het contact met hem verbroken, om de rust terug te krijgen.
Ik heb sinds een maand weer contact met mijn vader (hoe gek het misschien ook klinkt, er blijft altijd een bepaald soort gemis en ik wilde zien of hij veranderd was). Tot nu toe is er nog niks raars gebeurd en is hij eigenlijk de vader die ik wil. Hij maakt tijd, we hebben 1 op 1 tijd al is het maar om een potje te kaarten, hebben leuke gesprekken... Mijn stiefmoeder (moeder van 3 jongens) is erg lief en zorgzaam, en ziet mij nu als de dochter die ze nooit gehad heeft. Daarnaast is mijn stiefbroer (21) nu al heel beschermend over mij. We hebben samen gelachen maar ook gehuild, knuffelen bij hallo's en doei's en zijn eigenlijk nu al 2 handen op 1 buik. — Kortom, ik heb het naar mij zin bij mijn vader nu.
Zou geen probleem moeten zijn, maar nu komt het dus.
Mijn moeder zei tot vorige maand steeds dingen als "Je mag er altijd heen", "Als je er behoefte aan hebt moet je gewoon gaan", en dat soort dingen. Maar nu ik er heb geslapen afgelopen weekend kan ze geen normaal gesprek meer met mij voeren. Opeens ben ik een "Verraadster," en denk ik niet aan wat ik mijn broertjes wel niet aandoe (die willen er geen contact mee), en dus ineens van goed naar slecht. Mijn stiefvader doet precies hetzelfde. Hij zegt dat hij achter mij staat, maar schudde wel zijn hoofd in een niet-te-geloven manier toen ik zei dat ik erheen ging de laatste keer. Ook begint ie nu ineens dingen te zeggen als "Denk is aan wat hij je moeder heeft aangedaan."
Ik weet niet meer wat ik goed doe. Of ik uberhaupt goed of fout zit. Het enige dat ik wil is normaal contact met vader en moeder, zonder ruzie te krijgen elke keer als ik iets leuks vertel over wat ik gedaan heb bij mijn vader.
Heeft iemand advies? (Als ik iets verkeerd doe dan hoor ik dat ook graag).
Alvast bedankt!
maandag 20 augustus 2018 00:59
De geschiedenis van je ouders is niet fraai, en ik begrijp dat er nog veel oud zeer zit. Maar jij hebt een vader-dochter-relatie met je vader, en die staat los van de relatie en de problemen tussen je ouders.
Dat jij naar je vader gaat, beslis jij, en niet je moeder of stiefvader. Kan je er thuis misschien wat zwijgzamer over worden? Je zou er natuurlijk liever open over zijn, maar met elke keer afkeuring en negatief commentaar vragen ze er wel een beetje om.
Sterkte, en ik hoop dat jullie weer een mooie band weten op te bouwen.
Dat jij naar je vader gaat, beslis jij, en niet je moeder of stiefvader. Kan je er thuis misschien wat zwijgzamer over worden? Je zou er natuurlijk liever open over zijn, maar met elke keer afkeuring en negatief commentaar vragen ze er wel een beetje om.
Sterkte, en ik hoop dat jullie weer een mooie band weten op te bouwen.
maandag 20 augustus 2018 01:05
Jouw band met je vader en zijn 'nieuwe' gezin staat los van de anderen! Voor nu en in de toekomst. Zie dat heel duidelijk in! Jij respecteert het feit dat de anderen geen contact met je vader willen, andersom moeten zij ook respect opbrengen voor jóuw keuze.
En dat mag je best zeggen! Je staat volledig in je recht.
Ik zie mijn eigen vader niet om redenen, mijn broer kan juist goed met hem overweg en ziet hem wekelijks. Hij heeft aan onze vader het vaderfiguur die hij niet voor mij is en nooit was.
Dat is mijn broer zijn geluk en dat gun ik hem. Mocht vader doodgaan, sta ik naast mijn broer, voor mijn broer.
En dat mag je best zeggen! Je staat volledig in je recht.
Ik zie mijn eigen vader niet om redenen, mijn broer kan juist goed met hem overweg en ziet hem wekelijks. Hij heeft aan onze vader het vaderfiguur die hij niet voor mij is en nooit was.
Dat is mijn broer zijn geluk en dat gun ik hem. Mocht vader doodgaan, sta ik naast mijn broer, voor mijn broer.
maandag 20 augustus 2018 02:19
Lobeliaroze schreef: ↑20-08-2018 00:59De geschiedenis van je ouders is niet fraai, en ik begrijp dat er nog veel oud zeer zit. Maar jij hebt een vader-dochter-relatie met je vader, en die staat los van de relatie en de problemen tussen je ouders.
Dat jij naar je vader gaat, beslis jij, en niet je moeder of stiefvader. Kan je er thuis misschien wat zwijgzamer over worden? Je zou er natuurlijk liever open over zijn, maar met elke keer afkeuring en negatief commentaar vragen ze er wel een beetje om.
Sterkte, en ik hoop dat jullie weer een mooie band weten op te bouwen.
Wat een mooie reactie, helemaal mee eens!
maandag 20 augustus 2018 03:57
Hoi,
Je bent inderdaad niemand verantwoording verschuldigd. Als jij jouw vader en zijn gezin bezoekt/er langer blijft dan is dat jouw keuze.
Je hoeft ook geen rekening te houden met je broertjes in deze keuze.
Probeer niet zo vaak te praten over je ervaringen die je had bij je vader thuis als je bij je moeder bent. Dat helpt in ieder geval Om de sfeer wat neutraler te houden.
En als je moeder op een negatieve manier over je vader praat of als ze je probeert te manipuleren in relatie naar je broertjes toe, probeer haar dan wat te negeren.
Zo van: laat maar.
Je bent inderdaad niemand verantwoording verschuldigd. Als jij jouw vader en zijn gezin bezoekt/er langer blijft dan is dat jouw keuze.
Je hoeft ook geen rekening te houden met je broertjes in deze keuze.
Probeer niet zo vaak te praten over je ervaringen die je had bij je vader thuis als je bij je moeder bent. Dat helpt in ieder geval Om de sfeer wat neutraler te houden.
En als je moeder op een negatieve manier over je vader praat of als ze je probeert te manipuleren in relatie naar je broertjes toe, probeer haar dan wat te negeren.
Zo van: laat maar.
maandag 20 augustus 2018 07:14
Lastig hoor, het is heel begrijpelijk dat je een relatie met je vader wil. En eigenlijk vind ik dat je moeder dat zou moeten aanmoedigen, maar gezien de situatie is het logisch dat dat moeilijk is voor haar. Maar om je dan een verraadster te noem is wel belachelijk.
Probeer met je moeder te praten en duidelijk te maken dat je veel van haar houd en niet wil dat het contact met je vader tussen jullie in komt te staan.
Als dit niet werkt dan zou ik gewoon doen wat hierboven staat, zo van laat maar.
Veel sterkte in ieder geval, En voel je vooral niet schuldig omdat je een relatie met je vader wil.
Probeer met je moeder te praten en duidelijk te maken dat je veel van haar houd en niet wil dat het contact met je vader tussen jullie in komt te staan.
Als dit niet werkt dan zou ik gewoon doen wat hierboven staat, zo van laat maar.
Veel sterkte in ieder geval, En voel je vooral niet schuldig omdat je een relatie met je vader wil.
Great spirits have always encountered violent opposition from mediocre minds. The mediocre mind is incapable of understanding the man who refuses to bow blindly to conventional prejudices and chooses instead to express his opinions courageously and honest
maandag 20 augustus 2018 07:44
Eens met anderen dat je zelf je keuzes maakt. Het zal altijd lastig blijven om tussen twee ouders in te schipperen, zeker als zij elkaar niet meer waarderen.
Maar overweeg even je motief: ga je er graag heen voor je vader? Of voor die leuke stiefbroer?
Na een maand al dol op elkaar zijn en een innige band ontwikkelen, vind ik best rap.
Edit: ik zie nu dat mijn zin op meerdere manieren geïnterpreteerd kan worden. Vandaar de aanvulling.
Maar overweeg even je motief: ga je er graag heen voor je vader? Of voor die leuke stiefbroer?
Na een maand al dol op elkaar zijn en een innige band ontwikkelen, vind ik best rap.
Edit: ik zie nu dat mijn zin op meerdere manieren geïnterpreteerd kan worden. Vandaar de aanvulling.
merl0t wijzigde dit bericht op 20-08-2018 11:52
16.02% gewijzigd
Hips, hopsakee en pierlala.
maandag 20 augustus 2018 08:40
Hoe maak je van iets moois iets smerigs zeg.Merl0t schreef: ↑20-08-2018 07:44Eens met anderen dat je zelf je keuzes maakt. Het zal altijd lastig blijven om tussen twee ouders in te schipperen, zeker als zij elkaar niet meer waarderen.
Maar overweeg even je motief: ga je voor je vader? Of voor die leuke stiefbroer?
Na een maand al dol op elkaar zijn en een innige band ontwikkelen, vind ik best rap.
Dat hoeft toch helemaal niet?
Verder denk ik dat je als 18 jarige misschien niet meer alles hoeft te vertellen.
Je moeder en stiefvader zeggen het een en doen het ander. Ik zou er gewoon niets meer over zeggen, langsgaan en dat is dan verder aan jou.
Als ze erover vragen zeggen: ik heb het idee dat ik jullie kwets als ik er teveel over vertel en je niet laten verleiden tot heel veel info.
Ook hier is het heel snel dat er van iets leuks iets lelijks kan worden gemaakt. Je bent al niet verwend met veel moois vanuit je ouders dus je hebt recht op ieder leuk moment dat er is. Zonder dat daar achteraf een lelijke analyse van komt.
Je zit helaas opgescheept met een stel ouders die het soms te druk hebben met zichzelf dus jij zult de verstandigste moeten zijn en je eigen weg kiezen.
maandag 20 augustus 2018 11:47
Huh? Ik iets smerigs ervan maken?Het-groepje schreef: ↑20-08-2018 08:40Hoe maak je van iets moois iets smerigs zeg.
Dat hoeft toch helemaal niet?
Ik stel me zo voor als je je vader langere tijd niet écht hebt gezien, dat investeren in die relatie voor gaat op een leuke en fijne stiefbroer. Daar zeg ik niks smerigs mee. TO wijdt een halve alinea aan de zo bijzondere band met deze, tot voor kort, vreemde jongen. Daar haak ik enkel op in.
Hips, hopsakee en pierlala.
maandag 20 augustus 2018 19:56
Mijn stiefbroer is voor 2 jaar terug zijn halfzusje (toen 15) verloren aan een hersentumor, en hij ziet veel van haar terug in mij. Daarom gaat het denk ik allemaal wat sneller. Verder speelden we wel is samen buiten in onze kindertijd dus we waren niet echt 'vreemden'.Merl0t schreef: ↑20-08-2018 07:44Eens met anderen dat je zelf je keuzes maakt. Het zal altijd lastig blijven om tussen twee ouders in te schipperen, zeker als zij elkaar niet meer waarderen.
Maar overweeg even je motief: ga je er graag heen voor je vader? Of voor die leuke stiefbroer?
Na een maand al dol op elkaar zijn en een innige band ontwikkelen, vind ik best rap.
Edit: ik zie nu dat mijn zin op meerdere manieren geïnterpreteerd kan worden. Vandaar de aanvulling.
Ik ga er natuurlijk heen voor mijn vader.
Bedankt voor je reactie!
maandag 20 augustus 2018 20:10
Allemaal heel erg bedankt voor de reacties! Ik voel me echt al een heel stuk beter.
Kortom.. Proberen er niet meer over te praten thuis, gezien het commentaar van moeder en stiefvader, en met de tijd op kamers gaan. Dan zal de druk ook minder worden.
Fijn om te lezen dat er mensen zijn die hun tijd investeren om een vreemde te helpen met de thuissituatie. Een dikke knuffel voor jullie allemaal!
Kortom.. Proberen er niet meer over te praten thuis, gezien het commentaar van moeder en stiefvader, en met de tijd op kamers gaan. Dan zal de druk ook minder worden.
Fijn om te lezen dat er mensen zijn die hun tijd investeren om een vreemde te helpen met de thuissituatie. Een dikke knuffel voor jullie allemaal!
