Relaties
alle pijlers
Zucht.......... Mopperman....!
woensdag 13 februari 2008 om 19:27
In het kort:
mijn Lief is niet zo blij met zijn huidige werkgever. De irritaties over en weer waren zo opgelopen dat men echt niet meer tot elkaar kon komen. Op wat voor manier dan ook. De irritaties over het werk worden meegenomen naar huis, en je raadt al wie de sigaar is...... Dag en nacht gezeur over het werk. Zo erg dat ik zo nu en dan een gesprek af kap als het weeeeeeeer die kant (het werk) op dreigt te gaan. Ook ouders en vrienden worden er suf van.
Als klap op de vuurpijl heeft men besloten om zonder overleg (ook met de andere collega's) de werknemers bij Lief's bedrijf te gaan belonen met urengeld in plaats van vast loon. Resultaat: hij kreeg deze maand maar EUR 1000.- overgemaakt. De rest krijgt hij maar niet omdat "baas' er maar niet uitkomt wat dan wel de juiste beloning zou zijn. (en dat terwijl volgens de CAO voor transport zijn loon in schaal E5 ongeveer EUR 2105.- bruto moet zijn)
Na een goed gesprek en een beetje hulp van mijn kant heeft Lief een superleuke nieuwe baan gevonden, dichter bij huis, betere beloning en mooiere vrachtwagens met eigen onderhoudsgarage. (das heel belangrijk voor truckers) Ik heb namelijk altijd in de logisteik gewerkt en heb nog wat leuke contacten hieraan overgehouden.
Ik persoonlijk, en waarschijnlijk ieder ander zou een gat in de lucht springen en heel graag willen beginnen bij de nieuwe werkgever, maar nee. Hij is vorige week vrijdag op gesprek geweest, en heeft nu nog niet opgezegd. Terwijl de nieuwe baas ook wel wilt weten wanneer hij nou aan de slag kan. (en ik sta nu dus ook een beetje voor schut bij deze kennis omdat Lief maar niks laat weten)
Het resterende salaris, bijna EUR 500.- zonder de overuren, is nog steeds niet overgemaakt ondanks alle beloftes. En hij gaat er maar niet achteraan.
En maar zeuren en zeiken tegen mij over ***werk dit en ***werk dat. Ben het een beetje beu na al die maanden. Kan hij eindelijk weer eens leuk aan de gang, verdomt mijnheer om actie te ondernemen. Ik bedoel; hij hoeft helemaal niet meer boos te zijn over het werk want hij heeft een leuke nieuwe baan.
Snappen jullie dit nu? Enneuh, wat kan ik het beste doen? In zijn sop laten gaarkoken of toch een beetje aandringen op het ondernemen van actie?
(ik heb hem verteld dat hij vanavond maar mooi in zijn vriendinnetje Scania slaapt, heb dus echt even geen zin in gezuer over het werk)
mijn Lief is niet zo blij met zijn huidige werkgever. De irritaties over en weer waren zo opgelopen dat men echt niet meer tot elkaar kon komen. Op wat voor manier dan ook. De irritaties over het werk worden meegenomen naar huis, en je raadt al wie de sigaar is...... Dag en nacht gezeur over het werk. Zo erg dat ik zo nu en dan een gesprek af kap als het weeeeeeeer die kant (het werk) op dreigt te gaan. Ook ouders en vrienden worden er suf van.
Als klap op de vuurpijl heeft men besloten om zonder overleg (ook met de andere collega's) de werknemers bij Lief's bedrijf te gaan belonen met urengeld in plaats van vast loon. Resultaat: hij kreeg deze maand maar EUR 1000.- overgemaakt. De rest krijgt hij maar niet omdat "baas' er maar niet uitkomt wat dan wel de juiste beloning zou zijn. (en dat terwijl volgens de CAO voor transport zijn loon in schaal E5 ongeveer EUR 2105.- bruto moet zijn)
Na een goed gesprek en een beetje hulp van mijn kant heeft Lief een superleuke nieuwe baan gevonden, dichter bij huis, betere beloning en mooiere vrachtwagens met eigen onderhoudsgarage. (das heel belangrijk voor truckers) Ik heb namelijk altijd in de logisteik gewerkt en heb nog wat leuke contacten hieraan overgehouden.
Ik persoonlijk, en waarschijnlijk ieder ander zou een gat in de lucht springen en heel graag willen beginnen bij de nieuwe werkgever, maar nee. Hij is vorige week vrijdag op gesprek geweest, en heeft nu nog niet opgezegd. Terwijl de nieuwe baas ook wel wilt weten wanneer hij nou aan de slag kan. (en ik sta nu dus ook een beetje voor schut bij deze kennis omdat Lief maar niks laat weten)
Het resterende salaris, bijna EUR 500.- zonder de overuren, is nog steeds niet overgemaakt ondanks alle beloftes. En hij gaat er maar niet achteraan.
En maar zeuren en zeiken tegen mij over ***werk dit en ***werk dat. Ben het een beetje beu na al die maanden. Kan hij eindelijk weer eens leuk aan de gang, verdomt mijnheer om actie te ondernemen. Ik bedoel; hij hoeft helemaal niet meer boos te zijn over het werk want hij heeft een leuke nieuwe baan.
Snappen jullie dit nu? Enneuh, wat kan ik het beste doen? In zijn sop laten gaarkoken of toch een beetje aandringen op het ondernemen van actie?
(ik heb hem verteld dat hij vanavond maar mooi in zijn vriendinnetje Scania slaapt, heb dus echt even geen zin in gezuer over het werk)
woensdag 13 februari 2008 om 19:42
eens met revival, vind hij die nieuwe baan wel zoveel leuker, of is hij alleen maar geweest omdat jij het geregeld hebt.
Ik weet wel dat ik dit bij vriend niet zou moeten doen. Die zou dat dus helemaal niet accepteren. Hij heeft een soortgelijke situatie gehad. Het ging toen wekenlang ook alleen maar over werk werk werk. Ik heb geluisterd ben er voor hem geweest en toen ie kwam met het idee van een nieuwe baan heb ik dat alleen maar toegejuicht
Ik weet wel dat ik dit bij vriend niet zou moeten doen. Die zou dat dus helemaal niet accepteren. Hij heeft een soortgelijke situatie gehad. Het ging toen wekenlang ook alleen maar over werk werk werk. Ik heb geluisterd ben er voor hem geweest en toen ie kwam met het idee van een nieuwe baan heb ik dat alleen maar toegejuicht
Je moet soms vallen om weer leren op te staan
woensdag 13 februari 2008 om 19:43
Hijzelf voornamelijk, omdat ie het bij zijn huidige werkgever helemaal niet leuk vindt. Ik heb hem geholpen een leukere baan te vinden en vervolgens doet ie er niks mee.
Het nam bijna burn-out vormen aan, er kon niet over het werk gepraat worden zonder dat hij begon te schreeuwen. Tegen mij, zijn familie, iedereen. Zijn wat leuke kerstmomenten door verpest.
Het nam bijna burn-out vormen aan, er kon niet over het werk gepraat worden zonder dat hij begon te schreeuwen. Tegen mij, zijn familie, iedereen. Zijn wat leuke kerstmomenten door verpest.
woensdag 13 februari 2008 om 19:45
quote:itsme26 schreef op 13 februari 2008 @ 19:42:
eens met revival, vind hij die nieuwe baan wel zoveel leuker, of is hij alleen maar geweest omdat jij het geregeld hebt.
Ik weet wel dat ik dit bij vriend niet zou moeten doen. Die zou dat dus helemaal niet accepteren. Hij heeft een soortgelijke situatie gehad. Het ging toen wekenlang ook alleen maar over werk werk werk. Ik heb geluisterd ben er voor hem geweest en toen ie kwam met het idee van een nieuwe baan heb ik dat alleen maar toegejuicht
Hij wilde zelf ander werk, heb hem alleen geholpen. Wist iemand die een chauffeur zocht, balletje opgegooid en vervolgens heeft hij zelf de afspraak gemaakt. Hij is ook erg enthousiast.
Ja, weken.......das nog best te doen. Dit speelt al een half jaar...
eens met revival, vind hij die nieuwe baan wel zoveel leuker, of is hij alleen maar geweest omdat jij het geregeld hebt.
Ik weet wel dat ik dit bij vriend niet zou moeten doen. Die zou dat dus helemaal niet accepteren. Hij heeft een soortgelijke situatie gehad. Het ging toen wekenlang ook alleen maar over werk werk werk. Ik heb geluisterd ben er voor hem geweest en toen ie kwam met het idee van een nieuwe baan heb ik dat alleen maar toegejuicht
Hij wilde zelf ander werk, heb hem alleen geholpen. Wist iemand die een chauffeur zocht, balletje opgegooid en vervolgens heeft hij zelf de afspraak gemaakt. Hij is ook erg enthousiast.
Ja, weken.......das nog best te doen. Dit speelt al een half jaar...
woensdag 13 februari 2008 om 20:06
Diegene die het dichtst bij je staat krijgt meestal de volle lading als je ergens ontevreden over bent. Het is niet handig, niet lief maar niet zo bedoeld. Ik snap wel dat jij het langzaam zat begint te worden de boksbal te zijn. En dat hoef je ook niet te pikken. Al moet je er wel van doordrongen zijn dat het niets persoonlijks is. Ik denk dat je hem moet zeggen dat het fijn zou zijn als hij de eventuele nieuwe werkgever zou vertellen of hij gaat werken voor hem. Hij moet dus kiezen. Of de nieuwe baan of zijn oude baan. Verder moet je zijn gemopper proberen niet teveel aan te trekken. Laat hem maar even in zijn sop gaar koken. Kan me wat hem betreft ook wel voorstellen dat hij het ook allemaal even niet meer weet. Dat jij concrete oplossingen hebt voor zijn problemen is fijn. Maar hij is degene die het moet oplossen en moet willen oplossen.
donderdag 14 februari 2008 om 08:27
Ik denk dat hier terechte opmerkingen worden gemaakt: diep in zijn hart wil je man niet weg. Dat kan te maken hebben met het vertrouwde dat hij niet durft op te geven of met het gevoel dat hij 'verloren' heeft als hij vertrekt (hij vindt tenslotte dat hij een bepaald recht toekomt). Waarom vraag je hem niet wat hij zo leuk vindt aan zijn werk; wat hem daar houdt? Ik weet wel dat mijn motto vervolgens zou zijn: als je bij je huidige baan blijft (want je vindt het schijnbaar de moeite waard), dan moet je ook niet meer zeuren.
