Seks
alle pijlers
Minnaar deel 14
zondag 6 maart 2011 om 20:18
Kunnen jullie een minnaar hebben zonder er verliefd op te worden? Of ga je uiteindelijk toch meer voelen voor zo'n man, je hechten.
Dit topic is voornamelijk voor gelijkgestemden. Natuurlijk mogen forummers met een andere mening zich ook hier in de discussie mengen. Maar dit kan ook op een ander topic, namelijk deze; Vind jij een SV ook zo vervelend?
Dit topic is voornamelijk voor gelijkgestemden. Natuurlijk mogen forummers met een andere mening zich ook hier in de discussie mengen. Maar dit kan ook op een ander topic, namelijk deze; Vind jij een SV ook zo vervelend?
zaterdag 19 november 2011 om 09:00
Hey JJ! Ook ik heb ooit verloren en was stapelverliefd en hield zielsveel van hem, mijn exlief (minnaar). Of misschien doe ik dat nog steeds wel, maar dan op een andere manier. Het was niet im frage of ik mijn nr1 voor hem wilde verlaten, en ik twijfel achteraf of ik dat ook wel had gedaan. Er zijn zoveel afwegingen die men in zo'n situatie maakt. Je kijkt op een hele andere manier naar je eigen relatie. En in veel gevallen legt je nr 1 het toch af tegen diegene waar je impelstimpelstapel verliefd op bent. Voor mij voelde exlief ook als de ware liefde. Maar ik denk ook dat er meerdere ware liefdes bestaan. Iedere keer als je verliefd bent voelt het alsof je nog nooit zo verliefd bent geweest. Het lijkt me ook niet meer dan logisch dat je verliefd wordt op iemand waar je wekelijks seks mee hebt. Je leert die persoon beter kennen en je gaat van elkaar houden. Je trekt elkaar mee in de gevoelens voor elkaar, bent elkaars soulmate etc etc. Allemaal heel logisch te verklaren dus. Maar hoe voelt het inderdaad na 5 jaar? Hoe voelt het als je elkaar door en door kent, en dan ook de minder leuke kanten? Dat weet je nu niet. Maar ik ben net zo nuchter als Rooss, en weet dat het in de meeste gevallen ook sleur is geworden.
Toevallig heb ik een vriendin, die net als jouw vriendin ook voor die keuze staat. Ze zit in een jarenlange minnaarrelatie en haar minnaar is nu bij zijn vrouw weg( of eigenlijk zijn vrouw bij hem) . Ik denk dat dit proces bij haar nog wel maanden gaat duren maar eigenlijk denk ik dat ze uiteindelijk toch bij haar gezin blijft.
Veel sterkte JJ!
Toevallig heb ik een vriendin, die net als jouw vriendin ook voor die keuze staat. Ze zit in een jarenlange minnaarrelatie en haar minnaar is nu bij zijn vrouw weg( of eigenlijk zijn vrouw bij hem) . Ik denk dat dit proces bij haar nog wel maanden gaat duren maar eigenlijk denk ik dat ze uiteindelijk toch bij haar gezin blijft.
Veel sterkte JJ!
zaterdag 19 november 2011 om 14:05
Poeh JanJurk, lastig lijkt me dat, afwachten. Ik hoop dat je vindt dat je er sowieso goed aan hebt gedaan uit je relatie te stappen, ook als over een poosje blijkt dat je nieuwe nr1 toch niet haar partner kan verlaten.
Ik ben het helemaal eens met de rationele Rooss. Ik heb het idee dat ik alleen wil wonen, mocht ik bij nr1 weggaan om wat voor reden dan ook. Van de ene relatie direct in de andere schiet volgens mij niet op. En ergens heb ik soms het gevoel dat ik zo'n periode alleen gemist heb, omdat ik 18 was toen ik mijn huidige nr1 leerde kennen, en ik nooit een lekker vrijgezellig leventje heb gehad.
Bovendien is mijn minnaar een hele leuke vent, maar samenwonen met hem lijkt me niet zo, denk dat we daarvoor teveel verschillen. LATten zou wel werken misschien.
Ik ben het helemaal eens met de rationele Rooss. Ik heb het idee dat ik alleen wil wonen, mocht ik bij nr1 weggaan om wat voor reden dan ook. Van de ene relatie direct in de andere schiet volgens mij niet op. En ergens heb ik soms het gevoel dat ik zo'n periode alleen gemist heb, omdat ik 18 was toen ik mijn huidige nr1 leerde kennen, en ik nooit een lekker vrijgezellig leventje heb gehad.
Bovendien is mijn minnaar een hele leuke vent, maar samenwonen met hem lijkt me niet zo, denk dat we daarvoor teveel verschillen. LATten zou wel werken misschien.
zaterdag 19 november 2011 om 17:35
Denk ook dat Rooss gelijk heeft maar denk dat ik nooit de keus zou kunnen maken voor mezelf. Ik ben zeker niet ongelukkig met nr1 en om dan alleen verder te gaan en alles en iedereen om me heen teleur te stellen.......Op een of andere manier is het voor de omgeving beter te accepteren als er een nieuwe nr1 is. Of zeg ik nu iets heel stoms?
maandag 21 november 2011 om 15:23
quote:JanJurk schreef op 18 november 2011 @ 18:30:
Wat als blijkt dat nr. 2 de liefde van je leven is, de soulmate die jou als persoon laat stijgen tot ongekende hoogten en je eigenlijk niet meer zonder wil. Ben je dan nog zo stellig dat je nr. 1 nooit zou verlaten? Wat zouden dan de redenen nog zijn die jou zouden tegenhouden dat niet te doen?
Dag allemaal! Mooi om te zien dat er zo goed gediscussieerd wordt hier. En JJ, je bent er wel niet vaak, maar je komt in ieder geval met een vraag waar ik echt even over heb moeten nadenken.
Uit je vraag blijkt een keuze-situatie, die ik per definitie uit de weg ga. Als ik mijn Nr. 1. ooit verlaat, dan zal het nooit voor een andere man zijn, maar omdat ik heb besloten dat ik niet met hem oud wil of kan worden. Du moment dat ik mijn minnaar in die afweging ga betrekken, dan begeef ik me op heel glad ijs; Zeker als er gevoelens van verliefdheid meespelen, lijkt alles (te beginnen de seks, maar ook de rest) namelijk beter en mooier met minnaar. Dat is heel 'verneukeratief', want met minnaar beleef ik uitsluitend de lusten en niet de lasten van een relatie met een leuke man. Daarnaast doet die verliefdheid iets raars met m'n hormonen, waardoor ik ineens met m'n eierstokken ga denken dat minnaar de liefde van mijn leven is. De opslagcapaciteit van mijn jubelende eierstokken is dusdanig beperkt, dat ik alle eerdere 'liefdes van mijn leven' plotseling vergeten ben.
Er zijn heel veel redenen om nr. 1 niet te verlaten, maar niet willen kiezen in een onvergelijkbare situatie, is de belangrijkste voor mij.
Ik hoef ook niet te kiezen.... m'n hart is groot genoeg voor meerdere mannen en ik kan gewoon genieten van en met mijn minnaar zonder 'kies-pijn'.
Wat als blijkt dat nr. 2 de liefde van je leven is, de soulmate die jou als persoon laat stijgen tot ongekende hoogten en je eigenlijk niet meer zonder wil. Ben je dan nog zo stellig dat je nr. 1 nooit zou verlaten? Wat zouden dan de redenen nog zijn die jou zouden tegenhouden dat niet te doen?
Dag allemaal! Mooi om te zien dat er zo goed gediscussieerd wordt hier. En JJ, je bent er wel niet vaak, maar je komt in ieder geval met een vraag waar ik echt even over heb moeten nadenken.
Uit je vraag blijkt een keuze-situatie, die ik per definitie uit de weg ga. Als ik mijn Nr. 1. ooit verlaat, dan zal het nooit voor een andere man zijn, maar omdat ik heb besloten dat ik niet met hem oud wil of kan worden. Du moment dat ik mijn minnaar in die afweging ga betrekken, dan begeef ik me op heel glad ijs; Zeker als er gevoelens van verliefdheid meespelen, lijkt alles (te beginnen de seks, maar ook de rest) namelijk beter en mooier met minnaar. Dat is heel 'verneukeratief', want met minnaar beleef ik uitsluitend de lusten en niet de lasten van een relatie met een leuke man. Daarnaast doet die verliefdheid iets raars met m'n hormonen, waardoor ik ineens met m'n eierstokken ga denken dat minnaar de liefde van mijn leven is. De opslagcapaciteit van mijn jubelende eierstokken is dusdanig beperkt, dat ik alle eerdere 'liefdes van mijn leven' plotseling vergeten ben.
Er zijn heel veel redenen om nr. 1 niet te verlaten, maar niet willen kiezen in een onvergelijkbare situatie, is de belangrijkste voor mij.
Ik hoef ook niet te kiezen.... m'n hart is groot genoeg voor meerdere mannen en ik kan gewoon genieten van en met mijn minnaar zonder 'kies-pijn'.
maandag 21 november 2011 om 16:18
quote:Rooss4 schreef op 21 november 2011 @ 15:41:
(moest erg lachen om die jubelende eierstokken trouwens! )
Die zijn ook lachen hoor.... die feestende eierstokken van mij. Ik word er heel jeugdig vrolijk van, maar raak er mijn rimpels niet door kwijt... da's dan wel weer jammer !!
Dan sluit ik me aan bij jouw overweging Roos... 'met of zonder Nr. 1'.
Ik moet overigens wel zeggen, dat een minnaar me soms af kan leiden van die vraagstelling, of beter geformuleerd; het hebben van een minnaar kan me soms wat minder bewust in de relatie met Nr. 1. doen laten staan. Als je begrijpt wat ik bedoel.... Soms wat afstand of een periode zonder minnaar, is dan ook niet slecht - zo af en toe.
(moest erg lachen om die jubelende eierstokken trouwens! )
Die zijn ook lachen hoor.... die feestende eierstokken van mij. Ik word er heel jeugdig vrolijk van, maar raak er mijn rimpels niet door kwijt... da's dan wel weer jammer !!
Dan sluit ik me aan bij jouw overweging Roos... 'met of zonder Nr. 1'.
Ik moet overigens wel zeggen, dat een minnaar me soms af kan leiden van die vraagstelling, of beter geformuleerd; het hebben van een minnaar kan me soms wat minder bewust in de relatie met Nr. 1. doen laten staan. Als je begrijpt wat ik bedoel.... Soms wat afstand of een periode zonder minnaar, is dan ook niet slecht - zo af en toe.
maandag 21 november 2011 om 18:38
Ik kom weer eens kijken hier, hoi allemaal !
JanJurk, goeie post van jou!
Je zit wel in een lastige situatie. Heb je enig idee hoe lang dit nog gaat duren of heb jij jezelf bv. een termijn gesteld waarin je meer duidelijkheid wilt? Nu staat het stil in jouw leven misschien, omdat je op haar actie wacht?
Op je vraag heb ik geen antwoord omdat mijn nr1 mijn grote liefde is. Hij kwam voor nr2 in mijn leven, maar ik geloof wel dat er meerdere mannen zijn waarmee ik deze klik kan hebben. Nr1 was er eerder en wil ik niet kwijt.
Voor mij geldt het zoals Allegaartje het omschrijft.
Allegaartje, wat je schrijft over dat nr2 je soms afleidt van je relatie met nr1 herken ik heel erg. Hier daarom soms ook bewust een minnaarpauze. Het moet niet te groots worden. Dat is soms een gevecht tussen gevoel en verstand, maar is tegelijk de enige manier om minnaar te behouden.
Rooss... zeker weten! Over 5 jaar zou een relatie met nr2 ook saai zijn!!
Iemand noemde het hier ooit ´verlust´ zijn... verliefd zijn op het gevoel van spanning dat het oplevert. Die spanning verdwijnt ook weer vanzelf, net als in iedere langdurige relatie.
Feit blijft wel dat het hebben van een minnaar niet altijd alleen maar leuk en ongecompliceerd is. Fijn om te lezen dat dit voor meerdere mensen ook zo geldt.
Heb weer een date gehad. Het was fantastisch. Veel gepraat, ook over onszelf etc, en hij heeft hele mooie dingen tegen mij gezegd. Dingen die hij echt meent (voor de kritische mensen onder ons ). Wij hebben zo´n bijzondere band. Mocht het ooit stoppen tussen ons dan is 1 ding zeker: dat het elkaar leren kennen voor ons allebei heel veel waardevols heeft gebracht om op terug te kijken...
Het gaat me hier te snel om op iedereen te reageren. Lukt gewoon niet... als je even weg bent geweest is er meteen weer veel geschreven. Hoop dat het goed gaat met jullie...
Fijn topic!
JanJurk, goeie post van jou!
Je zit wel in een lastige situatie. Heb je enig idee hoe lang dit nog gaat duren of heb jij jezelf bv. een termijn gesteld waarin je meer duidelijkheid wilt? Nu staat het stil in jouw leven misschien, omdat je op haar actie wacht?
Op je vraag heb ik geen antwoord omdat mijn nr1 mijn grote liefde is. Hij kwam voor nr2 in mijn leven, maar ik geloof wel dat er meerdere mannen zijn waarmee ik deze klik kan hebben. Nr1 was er eerder en wil ik niet kwijt.
Voor mij geldt het zoals Allegaartje het omschrijft.
Allegaartje, wat je schrijft over dat nr2 je soms afleidt van je relatie met nr1 herken ik heel erg. Hier daarom soms ook bewust een minnaarpauze. Het moet niet te groots worden. Dat is soms een gevecht tussen gevoel en verstand, maar is tegelijk de enige manier om minnaar te behouden.
Rooss... zeker weten! Over 5 jaar zou een relatie met nr2 ook saai zijn!!
Iemand noemde het hier ooit ´verlust´ zijn... verliefd zijn op het gevoel van spanning dat het oplevert. Die spanning verdwijnt ook weer vanzelf, net als in iedere langdurige relatie.
Feit blijft wel dat het hebben van een minnaar niet altijd alleen maar leuk en ongecompliceerd is. Fijn om te lezen dat dit voor meerdere mensen ook zo geldt.
Heb weer een date gehad. Het was fantastisch. Veel gepraat, ook over onszelf etc, en hij heeft hele mooie dingen tegen mij gezegd. Dingen die hij echt meent (voor de kritische mensen onder ons ). Wij hebben zo´n bijzondere band. Mocht het ooit stoppen tussen ons dan is 1 ding zeker: dat het elkaar leren kennen voor ons allebei heel veel waardevols heeft gebracht om op terug te kijken...
Het gaat me hier te snel om op iedereen te reageren. Lukt gewoon niet... als je even weg bent geweest is er meteen weer veel geschreven. Hoop dat het goed gaat met jullie...
Fijn topic!
dinsdag 22 november 2011 om 01:26
Hoi allemaal,
Wat een mooie en eerlijke antwoorden, wat me opvalt is dat de meeste van degene die antwoorden ook zo eerlijk zijn en zichzelf een spiegel voorhouden. Dit in hun eigen situatie tegen het licht houden en eerlijk voor hun "rammelende eierstokken" uit kunnen komen. Een beetje een vrouwelijke variant van de man die zijn "slingerende tokus" achterna loopt. De nuance hierin is wellicht dat ontevredenheid of al langer niet meer achter je relatie met nr. 1 staan daar toch heel veel toe doen. De nuchterheid gebied wel te zeggen dat het daarnaast niet slim is, zoals hier ook al gezegd is, om van de ene in de andere relatie te duiken. Toch denkt deze (vroeger altijd zo nuchtere man met mooie gespierde billen) daar na deze ervaring anders over. Natuurlijk zijn de argumenten van een ieder hier steekhoudend en "schijt en stinkt" de gene die waar je verliefd op bent ook net zoals de andere die je verlaten hebt, maar hoe herkenbaar is liefde dan in dit verhaal? Als ik jullie zo hoor spreken (ook al weet ik dat dezelfde dilemma`s hier al een aantal gepasseerd zijn) bestaan de verliefde mensen niet die je op straat ziet lopen. De innnig verliefde ouwetjes van 80 jaar die dat, al 50 jaar of langer, met elkaar delen. Is dat dan de utopie die gewoon niet bereikbaar is voor allen? Is dat de smoes die we onzelf voorhouden omdat het te mooi is om waar te zijn, of is dat de angst om te erkennen dat we eerder fouten gemaakt hebben en dat we het vertrouwen missen onzelf helemaal te geven?
Wow, JJ does niet zo diepgravend en filosofisch.... Waar is die nuchtere sexuele man van vroeger die vroeger net zo dacht als jullie....
Ik zou niet zo lang meer posten en ik merk dat ik toch redelijk off topic vlieg hier hahaha.
Nogmaals dank voor jullie mooie antwoorden!
JJ
Wat een mooie en eerlijke antwoorden, wat me opvalt is dat de meeste van degene die antwoorden ook zo eerlijk zijn en zichzelf een spiegel voorhouden. Dit in hun eigen situatie tegen het licht houden en eerlijk voor hun "rammelende eierstokken" uit kunnen komen. Een beetje een vrouwelijke variant van de man die zijn "slingerende tokus" achterna loopt. De nuance hierin is wellicht dat ontevredenheid of al langer niet meer achter je relatie met nr. 1 staan daar toch heel veel toe doen. De nuchterheid gebied wel te zeggen dat het daarnaast niet slim is, zoals hier ook al gezegd is, om van de ene in de andere relatie te duiken. Toch denkt deze (vroeger altijd zo nuchtere man met mooie gespierde billen) daar na deze ervaring anders over. Natuurlijk zijn de argumenten van een ieder hier steekhoudend en "schijt en stinkt" de gene die waar je verliefd op bent ook net zoals de andere die je verlaten hebt, maar hoe herkenbaar is liefde dan in dit verhaal? Als ik jullie zo hoor spreken (ook al weet ik dat dezelfde dilemma`s hier al een aantal gepasseerd zijn) bestaan de verliefde mensen niet die je op straat ziet lopen. De innnig verliefde ouwetjes van 80 jaar die dat, al 50 jaar of langer, met elkaar delen. Is dat dan de utopie die gewoon niet bereikbaar is voor allen? Is dat de smoes die we onzelf voorhouden omdat het te mooi is om waar te zijn, of is dat de angst om te erkennen dat we eerder fouten gemaakt hebben en dat we het vertrouwen missen onzelf helemaal te geven?
Wow, JJ does niet zo diepgravend en filosofisch.... Waar is die nuchtere sexuele man van vroeger die vroeger net zo dacht als jullie....
Ik zou niet zo lang meer posten en ik merk dat ik toch redelijk off topic vlieg hier hahaha.
Nogmaals dank voor jullie mooie antwoorden!
JJ
dinsdag 22 november 2011 om 10:48
Goedemorgen, late filosoof! Natuurlijk bestaan die liefdevolle oudjes (maar je moet niet overdrijven want hoeveel van die paartjes zie je er nou helemaal op wekelijkse basis?) maar dat heeft niet zoveel met relatiehoppen en lust te maken.
Ik snap je punt hoor (denk ik) maar je bent jezelf stiekem een beetje aan het voorbereidend schoonpraten op tóch een relatie hop, met als reden/excuus liefde. En dat is helemaal prima en oké want iedereen mag het op zijn of haar eigen manier doen. In de post van Allegaartje staat heel goed waar deze keuze op gebasseerd zal zijn, liefde zal zeker een rol spelen maar ook een heleboel andere dingen!
*ik zag gisteren Dr Phil, over minnaressen.. er was er één die getrouwd was met haar minnaar...en nu een minnaar had, nadenkertje!*
Ik snap je punt hoor (denk ik) maar je bent jezelf stiekem een beetje aan het voorbereidend schoonpraten op tóch een relatie hop, met als reden/excuus liefde. En dat is helemaal prima en oké want iedereen mag het op zijn of haar eigen manier doen. In de post van Allegaartje staat heel goed waar deze keuze op gebasseerd zal zijn, liefde zal zeker een rol spelen maar ook een heleboel andere dingen!
*ik zag gisteren Dr Phil, over minnaressen.. er was er één die getrouwd was met haar minnaar...en nu een minnaar had, nadenkertje!*
dinsdag 22 november 2011 om 10:56
Lol JJ, rammelende eierstokken als vrouwelijke variant. Meestal rammelen die eierstokken toch vooral omdat er naar kinderen wordt verlangd, niet zozeer naar seks
Ik geloof best in liefde die decennialang duurt. Na bijna 20 jaar heb ik ook echt mijn verliefde momenten nog met mijn man, en als je ons samen op straat ziet lopen (vrijwel altijd met de armen om elkaar heen) zie je ook dat we nog steeds heel veel van elkaar moeten houden. (en toch heb ik er een minnaar naast...)
Wat ik me wel eens afvraag he: Stel dat je je nr1 verlaat en een (LAT)relatie aangaat met je nr2, zou je er dan niet verstandiger aan doen om elkaar behoorlijk vrij te laten, er mss een open relatie van te maken, om te voorkomen dat je anders weer in dezelfde sleur belandt?
Ik geloof best in liefde die decennialang duurt. Na bijna 20 jaar heb ik ook echt mijn verliefde momenten nog met mijn man, en als je ons samen op straat ziet lopen (vrijwel altijd met de armen om elkaar heen) zie je ook dat we nog steeds heel veel van elkaar moeten houden. (en toch heb ik er een minnaar naast...)
Wat ik me wel eens afvraag he: Stel dat je je nr1 verlaat en een (LAT)relatie aangaat met je nr2, zou je er dan niet verstandiger aan doen om elkaar behoorlijk vrij te laten, er mss een open relatie van te maken, om te voorkomen dat je anders weer in dezelfde sleur belandt?
dinsdag 22 november 2011 om 12:54
Ik herken de vragen wel van JJ. Ik wil ook zo graag geloven dat minnaar de prins op het witte paard is, en ze leefden nog lang en gelukkig. Ik weet het, het is naief en veel te rooskleurig en deze gevoelens worden met name veroorzaakt door hormonen en "jubelende" eierstokken (geweldige omschrijving). Grote vraag is waarom mijn lichaam me zo voor de gek houdt. Dankzij al jullie wijze raad (en ervaring) begint mijn hoofd heel langzaam terrein terug te winnen. Maar JJ als mijn minnaar er net zo in zou zitten als jij zou ik niet voor mezelf in staan. Misschien maar gelukkig dat dat niet zo is en ik mezelf daardoor niet kan verliezen in een luchtbel die zo maar uit elkaar kan spatten.
dinsdag 22 november 2011 om 13:07
@ Roos, tuurlijk ben ik een filosoof en is het nu liefde wat de drijvende kracht is. Toch is die relatiehop geen manier van een nieuwe relatie beginnen op basis van "oude" waarden. Juist niet. Er word juist gesproken over wensen en verlangens die er zijn waardoor juist die dingen op voorhand getackeld worden. Belangrijke waarde daarin is eerlijkheid en er niets meer tussen hebben staan wat eventuele wroeging of spijt kan veroorzaken waardoor dingen tussen de partners in gaan staan. Je gaat er namelijk nu vanuit dat ik als ik mijzelf als voorbeeld mag noemen in dezelfde valkuilen zou trappen en niet geleerd heb in t leven. Dus relatiehop met als insteek liefde? Ja. Maar relatiehop om vervolgens hetzelfde te gaan doen? Nee, in geen 100 jaar (en zo lang heb ik vast niet meer ). Dus dat nadenkertje is een voorbeeld van hoe ik het in elk geval niet meer zou willen. Elke relatie die ik nu nog zou beginnen zou gebaseerd zijn op eerlijkheid en het openstaan voor elke droom en wens van mijn nieuwe partner, mochten daar dingen verlangd worden die ik niet waar kan maken zou ik daar alsnog behulpzaam kunnen zijn (droomman ben ik heh ).
@ Vaintje, ik weet niet waar dit heen zou gaan, latten is altijd een optie maar of dat dan de enige manier is om een open relatie te beginnen is voor mij geen voorwaarde, dat zou ook kunnen binnen een andere hechtere relatie.
Afijn, ik weet ook wel dat deze discussie hier helemaal niet thuis hoort... Wellicht moet ik ergens op relatie een topic openen om deze "strijd" tussen liefde, lust en common sense vorm te geven...
Wat me trouwens opvalt dat scepsis wel het belangrijkste wapen is tegen liefde, stop het vooral maar weg en denk nuchter voordat je "bevangen" raakt door iets waar het heel moeilijk tegen strijden is... Ik ken namelijk mensen die uit een open relatie naar een "eenkennige relatie" zijn gehopt en al jaren niets liever willen als elkaar, dus hoe hard je ook strijd kan ook de "andere" kant overwinnen... Een beetje "het gelijk van de koffietent"
@ Vaintje, ik weet niet waar dit heen zou gaan, latten is altijd een optie maar of dat dan de enige manier is om een open relatie te beginnen is voor mij geen voorwaarde, dat zou ook kunnen binnen een andere hechtere relatie.
Afijn, ik weet ook wel dat deze discussie hier helemaal niet thuis hoort... Wellicht moet ik ergens op relatie een topic openen om deze "strijd" tussen liefde, lust en common sense vorm te geven...
Wat me trouwens opvalt dat scepsis wel het belangrijkste wapen is tegen liefde, stop het vooral maar weg en denk nuchter voordat je "bevangen" raakt door iets waar het heel moeilijk tegen strijden is... Ik ken namelijk mensen die uit een open relatie naar een "eenkennige relatie" zijn gehopt en al jaren niets liever willen als elkaar, dus hoe hard je ook strijd kan ook de "andere" kant overwinnen... Een beetje "het gelijk van de koffietent"
dinsdag 22 november 2011 om 13:15
quote:xxjolandaxx schreef op 22 november 2011 @ 12:54:
Ik herken de vragen wel van JJ. Ik wil ook zo graag geloven dat minnaar de prins op het witte paard is, en ze leefden nog lang en gelukkig. Ik weet het, het is naief en veel te rooskleurig en deze gevoelens worden met name veroorzaakt door hormonen en "jubelende" eierstokken (geweldige omschrijving). Grote vraag is waarom mijn lichaam me zo voor de gek houdt. Dankzij al jullie wijze raad (en ervaring) begint mijn hoofd heel langzaam terrein terug te winnen. Maar JJ als mijn minnaar er net zo in zou zitten als jij zou ik niet voor mezelf in staan. Misschien maar gelukkig dat dat niet zo is en ik mezelf daardoor niet kan verliezen in een luchtbel die zo maar uit elkaar kan spatten.Ha Jolanda, wat mooi hoe je dat omschrijft, en ik weet uit eigen opstelling en ervaring dat het écht anders kan zijn. Al verdedig ik een stelling die alleen de toekomst kan bewijzen. Ik weet niet of jouw lichaam je voor de gek houd of dat je gewoon balans mist tussen lichaam en geest. Dat kan ook andersom zijn, de hunkering van het lichamelijke terwijl de geest iets wezenlijk anders wil. Dat is ook juist issue hier als ik het nu zo even in een overpeinzing van een minuut mag bepalen. Wat is je trigger om "vreemd" te gaan? Is het iets wat je zoekt en bij je partner niet kan vinden of niet durft te vragen? Letterlijk een gebrek aan zelfvertrouwen of een gebrek aan liefde voor je partner (als je het stiekum doet)? Niet persoonlijk bedoeld voor iedereen hè Ik weet overigens waar ik voor mijzelf over spreek aangezien ik er zelf vandaan kom, ik heb het T-shirt ook nog. Is eerlijkheid en echtheid echt een luchtbel Jolanda? Waarom ben je zo bang te vinden naar wat je echt verlangd... (niet te letterlijk nemen hoor, ik zoek voer voor deze discussie)
Ik herken de vragen wel van JJ. Ik wil ook zo graag geloven dat minnaar de prins op het witte paard is, en ze leefden nog lang en gelukkig. Ik weet het, het is naief en veel te rooskleurig en deze gevoelens worden met name veroorzaakt door hormonen en "jubelende" eierstokken (geweldige omschrijving). Grote vraag is waarom mijn lichaam me zo voor de gek houdt. Dankzij al jullie wijze raad (en ervaring) begint mijn hoofd heel langzaam terrein terug te winnen. Maar JJ als mijn minnaar er net zo in zou zitten als jij zou ik niet voor mezelf in staan. Misschien maar gelukkig dat dat niet zo is en ik mezelf daardoor niet kan verliezen in een luchtbel die zo maar uit elkaar kan spatten.Ha Jolanda, wat mooi hoe je dat omschrijft, en ik weet uit eigen opstelling en ervaring dat het écht anders kan zijn. Al verdedig ik een stelling die alleen de toekomst kan bewijzen. Ik weet niet of jouw lichaam je voor de gek houd of dat je gewoon balans mist tussen lichaam en geest. Dat kan ook andersom zijn, de hunkering van het lichamelijke terwijl de geest iets wezenlijk anders wil. Dat is ook juist issue hier als ik het nu zo even in een overpeinzing van een minuut mag bepalen. Wat is je trigger om "vreemd" te gaan? Is het iets wat je zoekt en bij je partner niet kan vinden of niet durft te vragen? Letterlijk een gebrek aan zelfvertrouwen of een gebrek aan liefde voor je partner (als je het stiekum doet)? Niet persoonlijk bedoeld voor iedereen hè Ik weet overigens waar ik voor mijzelf over spreek aangezien ik er zelf vandaan kom, ik heb het T-shirt ook nog. Is eerlijkheid en echtheid echt een luchtbel Jolanda? Waarom ben je zo bang te vinden naar wat je echt verlangd... (niet te letterlijk nemen hoor, ik zoek voer voor deze discussie)
dinsdag 22 november 2011 om 13:42
quote:JanJurk schreef op 22 november 2011 @ 13:07:
@ Vaintje, ik weet niet waar dit heen zou gaan, latten is altijd een optie maar of dat dan de enige manier is om een open relatie te beginnen is voor mij geen voorwaarde, dat zou ook kunnen binnen een andere hechtere relatie.
Die opmerking van mij kwam eigenlijk nav de post van Roos, over die minnares bij Dr Phil, die in haar nieuwe relatie weer een minnaar erbij heeft.
Als je allebei in je vorige relatie vreemd bent gegaan (met elkaar dus) en je krijgt dan een nieuwe relatie, hoe groot is dan de kans dat je voortaan alleen voor elkaar kiest? Of komt vroeg of laat toch weer de behoefte aan extra lover om de hoek kijken?
En ja, we wapenen ons hier, met scepsis of met andere dingen, want we willen zo graag niet teveel gevoelens krijgen voor onze nrs 2
@ Vaintje, ik weet niet waar dit heen zou gaan, latten is altijd een optie maar of dat dan de enige manier is om een open relatie te beginnen is voor mij geen voorwaarde, dat zou ook kunnen binnen een andere hechtere relatie.
Die opmerking van mij kwam eigenlijk nav de post van Roos, over die minnares bij Dr Phil, die in haar nieuwe relatie weer een minnaar erbij heeft.
Als je allebei in je vorige relatie vreemd bent gegaan (met elkaar dus) en je krijgt dan een nieuwe relatie, hoe groot is dan de kans dat je voortaan alleen voor elkaar kiest? Of komt vroeg of laat toch weer de behoefte aan extra lover om de hoek kijken?
En ja, we wapenen ons hier, met scepsis of met andere dingen, want we willen zo graag niet teveel gevoelens krijgen voor onze nrs 2
dinsdag 22 november 2011 om 13:56
JJ ik weet niet of je het woord "scepsis" gebruikt naar aanleiding van mijn post, maakt ook niet uit. Ik denk dat scepsis inderdaad een wapen tegen liefde zou kunnen zijn maar het is mooier als je kop en kont een beetje bij elkaar kan houden zonder zwart of sceptisch te zijn. Aan de andere kant, ergens in duiken en zien waar het schip strandt kan ook mooi zijn, als je je maar bewust bent van de eventuele gevolgen.
Ik geloof persoonlijk niet in een "open relatie vanaf den beginne". Eerst de pijlers, de basis sterk maken. En als die sterk genoeg blijkt en er is behoefte, dan komt het moment na te gaan denken over meer buiten de geëikte paden.
Ik geloof persoonlijk niet in een "open relatie vanaf den beginne". Eerst de pijlers, de basis sterk maken. En als die sterk genoeg blijkt en er is behoefte, dan komt het moment na te gaan denken over meer buiten de geëikte paden.
dinsdag 22 november 2011 om 14:39
@JJ Toen ik met minnaar begon miste ik inderdaad iets in mijn relatie. En alhoewel mijn man ontzettend zijn best doet mis ik dat nog steeds. Het is lastig om presies uit te leggen wat dat dan is. En waar ik bang voor ben: krijg ik geen spijt van eventuele stappen, is dit misschien gewoon een fase (midlife?) en gaat het vanzelf weer over. Weegt mijn eigenbelang boven dat van mijn kinderen. Brengt mijn minnaar in een echte relatie wel wat ik ervan verwacht. Zoveel twijfels.
dinsdag 22 november 2011 om 14:46
Ik vind dit helemaal niet zo off-topic hoor. Het gaat er toch om hoe je er mee omgaat als je verliefd wordt op je minnaar of minnares? Ik kan zo'n nachtelijke filosofische redenering wel waarderen hoor! Leuk !!
Maar JJ, als je verliefd bent, gebeurt er wel iets met je hoor, kijk maar naar jezelf:.... eerst was je nog het nuchtere sexbeest die louter gedreven werd door z'n testosteronlevels en plots ben je een weemoedige filosoof, dromend over verliefde oudjes die wandelen in het late middaglicht van hun leven.
Zit daar niks tussen dan? Ik ben nu een aantal (5) keer verliefd geweest in m'n leven en de betreffende mannen leken verdacht veel op een prins op het witte paard. De zielsverbondenheid die ik er bij voelde, lijkt heel veel op die van een soulmate. Ik moet er wel eerlijk bij zeggen dat zelfs m'n lenzen helemaal roze kleurden! hahahaha, hebben jullie niet hè? ... nog beter dan dan een roze bril.
Ik weet niet of het bestaat, 'de liefde van je leven.... '
Kwam toevallig vanmiddag deze video tegen, grappige dominee:
Is there such a thing called soulmate?
Het bestaat overigens wel, de levenslange verliefdheid, zie Helen Fisher die veel onderzoek heeft gedaan naar het brein van verliefde mensen.
The brain in love, vanaf 11:40 m
Maar JJ, als je verliefd bent, gebeurt er wel iets met je hoor, kijk maar naar jezelf:.... eerst was je nog het nuchtere sexbeest die louter gedreven werd door z'n testosteronlevels en plots ben je een weemoedige filosoof, dromend over verliefde oudjes die wandelen in het late middaglicht van hun leven.
Zit daar niks tussen dan? Ik ben nu een aantal (5) keer verliefd geweest in m'n leven en de betreffende mannen leken verdacht veel op een prins op het witte paard. De zielsverbondenheid die ik er bij voelde, lijkt heel veel op die van een soulmate. Ik moet er wel eerlijk bij zeggen dat zelfs m'n lenzen helemaal roze kleurden! hahahaha, hebben jullie niet hè? ... nog beter dan dan een roze bril.
Ik weet niet of het bestaat, 'de liefde van je leven.... '
Kwam toevallig vanmiddag deze video tegen, grappige dominee:
Is there such a thing called soulmate?
Het bestaat overigens wel, de levenslange verliefdheid, zie Helen Fisher die veel onderzoek heeft gedaan naar het brein van verliefde mensen.
The brain in love, vanaf 11:40 m
dinsdag 22 november 2011 om 15:01
quote:xxjolandaxx schreef op 22 november 2011 @ 14:39:
@JJ Toen ik met minnaar begon miste ik inderdaad iets in mijn relatie. En alhoewel mijn man ontzettend zijn best doet mis ik dat nog steeds. Het is lastig om presies uit te leggen wat dat dan is. Hetgeen je mist kan ook een leegte zijn in jezelf. In dat geval zal je dat ook in een volgende relatie ervaren. Het zijn in ieder geval goede vragen die je stelt Jolanda. Zo kan een minnaarschap je ook iets leren over jezelf of over wat je belangrijk vindt in een relatie.
@JJ Toen ik met minnaar begon miste ik inderdaad iets in mijn relatie. En alhoewel mijn man ontzettend zijn best doet mis ik dat nog steeds. Het is lastig om presies uit te leggen wat dat dan is. Hetgeen je mist kan ook een leegte zijn in jezelf. In dat geval zal je dat ook in een volgende relatie ervaren. Het zijn in ieder geval goede vragen die je stelt Jolanda. Zo kan een minnaarschap je ook iets leren over jezelf of over wat je belangrijk vindt in een relatie.
donderdag 24 november 2011 om 18:19
quote:Allegaartje schreef op 22 november 2011 @ 15:01:
[...]
Hetgeen je mist kan ook een leegte zijn in jezelf. In dat geval zal je dat ook in een volgende relatie ervaren. Het zijn in ieder geval goede vragen die je stelt Jolanda. Zo kan een minnaarschap je ook iets leren over jezelf of over wat je belangrijk vindt in een relatie.
Hier ben ik het zo mee eens!! Voor mij sla je de spijker op zijn kop.
Voor mezelf is het nooit genoeg, ik wil altijd meer en meer... dat heeft idd met een innerlijke leegte te maken die er soms is.
Mooi gezegd Allegaartje!
Vaintje, wat jij schrijft over samen over straat lopen.. dat heb ik ook zo. Ik krijg vaak te horen dat mensen mij en nr1 als stel zien als iets dat ´klopt´. Krijg zelfs soms opmerkingen van mensen over die ik niet eens ken (erg leuk!). Het ´klopt´ ook gewoon tussen ons, ik kan na al die jaren ook nog verliefd op hem zijn, en toch? Toch vreemdgaan... hmmm . Is bij mij absoluut niet aan de orde dat er iets scheef zit in mijn relatie met nr1.
Allegaartje, wat je schrijft over die ´zielsverwantschap´. Hebben jullie dat met je minnaar? Wij wel met elkaar. Vanaf het eerste moment. Dat gaat verder dan alleen lekkere seks. Maakt het daardoor niet altijd zo makkelijk, maar vind ik wel heel erg waardevol.
[...]
Hetgeen je mist kan ook een leegte zijn in jezelf. In dat geval zal je dat ook in een volgende relatie ervaren. Het zijn in ieder geval goede vragen die je stelt Jolanda. Zo kan een minnaarschap je ook iets leren over jezelf of over wat je belangrijk vindt in een relatie.
Hier ben ik het zo mee eens!! Voor mij sla je de spijker op zijn kop.
Voor mezelf is het nooit genoeg, ik wil altijd meer en meer... dat heeft idd met een innerlijke leegte te maken die er soms is.
Mooi gezegd Allegaartje!
Vaintje, wat jij schrijft over samen over straat lopen.. dat heb ik ook zo. Ik krijg vaak te horen dat mensen mij en nr1 als stel zien als iets dat ´klopt´. Krijg zelfs soms opmerkingen van mensen over die ik niet eens ken (erg leuk!). Het ´klopt´ ook gewoon tussen ons, ik kan na al die jaren ook nog verliefd op hem zijn, en toch? Toch vreemdgaan... hmmm . Is bij mij absoluut niet aan de orde dat er iets scheef zit in mijn relatie met nr1.
Allegaartje, wat je schrijft over die ´zielsverwantschap´. Hebben jullie dat met je minnaar? Wij wel met elkaar. Vanaf het eerste moment. Dat gaat verder dan alleen lekkere seks. Maakt het daardoor niet altijd zo makkelijk, maar vind ik wel heel erg waardevol.
vrijdag 25 november 2011 om 15:42
@Secret. Ik weet dus niet of zielsverwantschap bestaat, maar minnaar en ik voelen ons wel verbonden met elkaar, ja. En dat gaat zeker verder dan lekkere seks alleen, we zaten al snel dieper in elkaars systeem dan dat.
Ik ben overigens wel zo nuchter om me te beseffen dat er bepaalde hormonen vrijkomen bij seksueel contact die fysiek iets aan de hersenen veranderen. Hierbij gaat het om oxytocine bij vrouwen en vasopressine bij mannen. Door het vrijkomen van deze hormonen en neurotransmitters worden partners letterlijk in hun ‘mind’ met elkaar verbonden. Om over de mogelijke 'trigger' van de dopamine- en serotonine levels in je lichaam nog maar niet te spreken, die zorgen ervoor dat je zo energiek en blij verliefd kunt zijn.... (Sterk spul hoor ! Geen GHB, XTC of ballonnetjes nodig, haha).
Maar ondanks deze nuchterheid, vind ik het ook heel waardevol en geniet ik er gewoon van!
Ik ben overigens wel zo nuchter om me te beseffen dat er bepaalde hormonen vrijkomen bij seksueel contact die fysiek iets aan de hersenen veranderen. Hierbij gaat het om oxytocine bij vrouwen en vasopressine bij mannen. Door het vrijkomen van deze hormonen en neurotransmitters worden partners letterlijk in hun ‘mind’ met elkaar verbonden. Om over de mogelijke 'trigger' van de dopamine- en serotonine levels in je lichaam nog maar niet te spreken, die zorgen ervoor dat je zo energiek en blij verliefd kunt zijn.... (Sterk spul hoor ! Geen GHB, XTC of ballonnetjes nodig, haha).
Maar ondanks deze nuchterheid, vind ik het ook heel waardevol en geniet ik er gewoon van!
vrijdag 25 november 2011 om 16:06
quote:Wat als blijkt dat nr. 2 de liefde van je leven is, de soulmate die jou als persoon laat stijgen tot ongekende hoogten en je eigenlijk niet meer zonder wil. Ben je dan nog zo stellig dat je nr. 1 nooit zou verlaten? Wat zouden dan de redenen nog zijn die jou zouden tegenhouden dat niet te doen?
Als je de vraag zo stelt, dan weet je eigenlijk dat je voor de nr 2 gaat ipv de nummer 1.
Als je liefde beschouwt als een schaars goed, wat je maar 1x kunt uitgeven, dan moet je kiezen. Als je liefde ziet als iets wat alleen maar kan groeien, dan zie je dat er meer mogelijk is.
Houd je van je 2e kind minder van je 1e kind omdat het de 2e is? Is er niet ruimte voor allebei? Je neemt toch ook niet 1 kind omdat je anders die liefde moet verdelen?
Ja, aan de andere kant zijn we gewoon chemische fabrieken die stofjes aanmaken die je verliefd doen voelen. En dat kan heftig voelen! Stel je de vraag die Janjurk schreef eens opnieuw als je de ander een paar dagen niet gezien en geroken hebt. Heeft de vraag dan dezelfde impact?
Als je de vraag zo stelt, dan weet je eigenlijk dat je voor de nr 2 gaat ipv de nummer 1.
Als je liefde beschouwt als een schaars goed, wat je maar 1x kunt uitgeven, dan moet je kiezen. Als je liefde ziet als iets wat alleen maar kan groeien, dan zie je dat er meer mogelijk is.
Houd je van je 2e kind minder van je 1e kind omdat het de 2e is? Is er niet ruimte voor allebei? Je neemt toch ook niet 1 kind omdat je anders die liefde moet verdelen?
Ja, aan de andere kant zijn we gewoon chemische fabrieken die stofjes aanmaken die je verliefd doen voelen. En dat kan heftig voelen! Stel je de vraag die Janjurk schreef eens opnieuw als je de ander een paar dagen niet gezien en geroken hebt. Heeft de vraag dan dezelfde impact?
vrijdag 25 november 2011 om 17:28
Hallelujah, het juiste topic gevonden. Nadat ik zo dom was om een topic over een minnaar op het relatieforum te plaatsen en ik daar redelijk wat reacties kreeg die op zijn zachtst gezegd niet allemaal heel erg positief waren, werd ik gelukkig door een aantal hier erop gewezen dat ik hier wellicht beter op mijn plek zou zijn. Voordat ik mijn hele verhaal weer post (voor de nieuwsgierigen, hij staat onder relaties: nooit gedacht, maar ik ga vreemd...) ga ik hier eens even lekker rondlezen want ik verwacht hier iets meer herkenning dan dat ik een slet ben en een soa toegewenst krijg
vrijdag 25 november 2011 om 17:39
@ Nicole. In jouw vorige topic waren niet alle reacties even positief, dat klopt. Je bent geen slet en ik wens niemand een SOA. Dat gezegd hebbend en voor dat je gaat meediscussiëren over nummers 1 en 2 en soulmates;
Nicole, wat voor persoon wil jij zijn? Wil jij echt je man bedriegen en je gezin? Zeg je in de spiegel tegen jezelf: Ja, vandaag ga ik de boel besodemieteren, want dat lijkt me een goed plan?
Zou je je beter voelen als je dit plan gaat uitvoeren?
Ik gun je je verliefde gevoel hoor. Ik gun je man niet het gevoel dat hij gaat krijgen als hij merkt dat je vreemdgaat. Kun je hem niet beter inlichten over je gevoel, dat was toch de afspraak tussen jullie?
Nicole, wat voor persoon wil jij zijn? Wil jij echt je man bedriegen en je gezin? Zeg je in de spiegel tegen jezelf: Ja, vandaag ga ik de boel besodemieteren, want dat lijkt me een goed plan?
Zou je je beter voelen als je dit plan gaat uitvoeren?
Ik gun je je verliefde gevoel hoor. Ik gun je man niet het gevoel dat hij gaat krijgen als hij merkt dat je vreemdgaat. Kun je hem niet beter inlichten over je gevoel, dat was toch de afspraak tussen jullie?
vrijdag 25 november 2011 om 17:49
Welkom hier Nicole. Zoals ik daar al zei, zul je hier meer herkenning zien, en zul je ook lezen dat het niet altijd meevalt, een minnaar hebben.
Maar ik wil je wel waarschuwen: het lijkt in dit topic alsof het heel gewoon is, een minnaar naast je nr1, maar het is echt niet zo eenvoudig. Jij kunt nog terug misschien, zoveel is er nog niet gebeurd. Probeer je hoofd erbij te houden en denk goed na over je volgende stappen.
Maar ik wil je wel waarschuwen: het lijkt in dit topic alsof het heel gewoon is, een minnaar naast je nr1, maar het is echt niet zo eenvoudig. Jij kunt nog terug misschien, zoveel is er nog niet gebeurd. Probeer je hoofd erbij te houden en denk goed na over je volgende stappen.
