Geld & Recht
alle pijlers
voorbeeld van vertrouwen in mensen!!
zondag 11 maart 2012 om 15:16
Gisteren waren wij met het gezin evn op een braderie, we liepen langs een stand waar een man hele leuke pyama"s te koop had.
Ik zag een hele leuke maar die ging maar tot een bepaalde maat.Ernaast hing er een die minder leuk was maar wel in zeker de juiste maat.
ik stond te twijfelen of ik die eerste mee zou nemen en zou gokken,dus vroeg ik aan die man of ik hem mocht ie niet passen kon ruilen.
Waarop hij antwoorde dat dat geen enkel probleem was en kwam met voorstel dat ik ze ook allebei mee kon nemen en dan terugbrengen welke ik niet paste.
nou prima dus ik zeg tegen hem dat dat goed is maar dat ik dan wel even eerst ging pinnen want ik had precies genoeg contant in portomonee voor 1, Maar hij zei dat dat niet nodig was en ik ze allebei zonder te betalen mee moest nemen en moest passen thuis en dan betalen welke ik wilde en de ander dan terug kon geven.
Stond wel ff met mijn mond vol tanden in zoveel vertrouwen. was dan wel geen enorm bedrag maar toch.
Heb ze toch dan ook direct gepast en de te kleine binnen uur weer terug gebracht en andere betaald.En hij bedankte voor het terugkomen.
Vind dit toch wel een hele leuke service.
Ik zag een hele leuke maar die ging maar tot een bepaalde maat.Ernaast hing er een die minder leuk was maar wel in zeker de juiste maat.
ik stond te twijfelen of ik die eerste mee zou nemen en zou gokken,dus vroeg ik aan die man of ik hem mocht ie niet passen kon ruilen.
Waarop hij antwoorde dat dat geen enkel probleem was en kwam met voorstel dat ik ze ook allebei mee kon nemen en dan terugbrengen welke ik niet paste.
nou prima dus ik zeg tegen hem dat dat goed is maar dat ik dan wel even eerst ging pinnen want ik had precies genoeg contant in portomonee voor 1, Maar hij zei dat dat niet nodig was en ik ze allebei zonder te betalen mee moest nemen en moest passen thuis en dan betalen welke ik wilde en de ander dan terug kon geven.
Stond wel ff met mijn mond vol tanden in zoveel vertrouwen. was dan wel geen enorm bedrag maar toch.
Heb ze toch dan ook direct gepast en de te kleine binnen uur weer terug gebracht en andere betaald.En hij bedankte voor het terugkomen.
Vind dit toch wel een hele leuke service.
maandag 12 maart 2012 om 08:50
Ik was zaterdag in de schoenenwinkel om schoenen te kopen voor mijn jongste (8 mnd). Hij heeft best leuke schoentjes, maar die zijn ooit van mijn andere zoon geweest en ik wil gewoon dat hij niet alle afdankertjes krijgt (en ik had gewoon HELE leuke gezien). Zegt de eigenaresse: "Ik hoor het eigenlijk niet te zeggen, maar kun je dat geld niet beter over een paar maanden besteden? Deze zitten toch nog prima?".
Was ik ook redelijk verbaasd over, over zo veel eerlijkheid. Ik weet dat kleine zelfstandigen het best moeilijk hebben, en deze schoenen waren 55 euro.
Ik heb heel veel in het ziekenhuis gelopen, de eerste paar maanden van het leven van mijn zoon. Nu had ik geen contant geld bij mij, en wilde ik het parkeergeld chippen. Deed mijn pinpas het niet meer. Echt, ik stond op het punt van huilen. Zo moe van alles. Dus ik naar de parkeermedewerker in zo'n hokje, en geef aan dat ik NU geen geld heb, maar over een paar uur toch weer terug kom of ik het dan misschien mag betalen. Toen zei hij dat hij voor mij de hefboom open zou doen en dat ik helemaal niets hoefde te betalen. Zo lief! En op zo'n moment dat je op je laatste tandvlees loopt komt zo'n lieve actie heel hard binnen.
Was ik ook redelijk verbaasd over, over zo veel eerlijkheid. Ik weet dat kleine zelfstandigen het best moeilijk hebben, en deze schoenen waren 55 euro.
Ik heb heel veel in het ziekenhuis gelopen, de eerste paar maanden van het leven van mijn zoon. Nu had ik geen contant geld bij mij, en wilde ik het parkeergeld chippen. Deed mijn pinpas het niet meer. Echt, ik stond op het punt van huilen. Zo moe van alles. Dus ik naar de parkeermedewerker in zo'n hokje, en geef aan dat ik NU geen geld heb, maar over een paar uur toch weer terug kom of ik het dan misschien mag betalen. Toen zei hij dat hij voor mij de hefboom open zou doen en dat ik helemaal niets hoefde te betalen. Zo lief! En op zo'n moment dat je op je laatste tandvlees loopt komt zo'n lieve actie heel hard binnen.
maandag 12 maart 2012 om 08:50
quote:Ratteke schreef op 11 maart 2012 @ 16:53:
Mijn ouders waren in december 50 jaar getrouwd. Groot feest bij een superchique restaurant (die krijgt binnen nu en een jaar een Michelinster zeker weten) Ze hadden het verrassingsmenu besteld voor ongeveer 50 man. Daar hoorde wijn bij, maar omdat de oudjes niet zo veel wijn hadden gedronken, eigenlijk niemand, ging er bijna 700 euro van de prijs af. Ze hadden ook hun mond kunnen houden en dat geld kunnen cashen.
Mijn moeder was helemaal van slag dat er zoveel geld af ging. Ze had op x bedrag gerekend en het werd flink minder. Jammer dat ik geen reclame mag maken, maar oh man oh man wat heb ik ontzéttend lekker haute cuisine gegeten.
Geweldig. Je mag best die naam noemen hoor. Kijk maar naar alle topics over restaurants bij de etenpijler. Geloof dat het niet de bedoeling is dat je bijv. een restaurant de grond in trapt maar gewoon melden waar je lekker hebt gegeten of goede service hebt gehad dat gebeurd dagelijks.
Ik zou het wel terecht vinden als dat restaurant hier een warme douche krijgt, ala programma Radar .
Mijn ouders waren in december 50 jaar getrouwd. Groot feest bij een superchique restaurant (die krijgt binnen nu en een jaar een Michelinster zeker weten) Ze hadden het verrassingsmenu besteld voor ongeveer 50 man. Daar hoorde wijn bij, maar omdat de oudjes niet zo veel wijn hadden gedronken, eigenlijk niemand, ging er bijna 700 euro van de prijs af. Ze hadden ook hun mond kunnen houden en dat geld kunnen cashen.
Mijn moeder was helemaal van slag dat er zoveel geld af ging. Ze had op x bedrag gerekend en het werd flink minder. Jammer dat ik geen reclame mag maken, maar oh man oh man wat heb ik ontzéttend lekker haute cuisine gegeten.
Geweldig. Je mag best die naam noemen hoor. Kijk maar naar alle topics over restaurants bij de etenpijler. Geloof dat het niet de bedoeling is dat je bijv. een restaurant de grond in trapt maar gewoon melden waar je lekker hebt gegeten of goede service hebt gehad dat gebeurd dagelijks.
Ik zou het wel terecht vinden als dat restaurant hier een warme douche krijgt, ala programma Radar .
Als je tot over je oren in de soep zit, zie je de gehaktballen pas naast je drijven
maandag 12 maart 2012 om 08:51
Als ik op koopavond moet werken willen we altijd wel iets warms eten. In de buurt van de winkel zit een Grieks winkeltje met allemaal lekkere dingen.
Laatst was ik daar en ik bestelde een aantal pizza's en nog wat hapjes. De meneer vraagt aan mij of ik het fijn vind als hij ze even af komt leveren als ze klaar zijn zodat ik weer aan het werk kan, heel fijn dus. Ik pak mijn pinpas al maar hij zegt 'nee, dat komt straks wel'.
Een uurtje later staat hij in de winkel met wame pizza's.
Ik vind het zo lief dat die meneer erop vertrouwt dat mensen hem de waarheid vertellen..
Laatst was ik daar en ik bestelde een aantal pizza's en nog wat hapjes. De meneer vraagt aan mij of ik het fijn vind als hij ze even af komt leveren als ze klaar zijn zodat ik weer aan het werk kan, heel fijn dus. Ik pak mijn pinpas al maar hij zegt 'nee, dat komt straks wel'.
Een uurtje later staat hij in de winkel met wame pizza's.
Ik vind het zo lief dat die meneer erop vertrouwt dat mensen hem de waarheid vertellen..
maandag 12 maart 2012 om 22:10
maandag 12 maart 2012 om 22:15
Ik heb ook een mooi verhaal....waar gebeurd!
Laatst moest ik boodschappen doen en stond ik met al mijn spullen bij de supermarkt. Ik had me al helemaal verheugd op de koffie die ik wilde kopen omdat 's morgens bleek dat de koffie op was en ik dus nog geen koffie gedronken had. Even afrekenen dus en dan naar huis voor dat eerste bakkie.
Chips, bleek ik mijn portemonnaie te zijn vergeten. Ik spreek af met het meisje van de kassa dat ik mijn spullen laat liggen om mijn portemonnaie van thuis op te halen.
Balend terug naar mijn auto....hoor ik ineens iemand achter me roepen op de parkeerplaats: " mevrouw,mevrouw, ik wil het wel even voorschieten voor u hoor!" Dit bleek een wildvreemde dame te zijn die me het bedrag dus wilde voorschieten. Verbouwereerd kon ik alleen maar uitstamelen dat zij mij toch heus niet kende en wat dan als ik het niet zou terug betalen. Die mevrouw gaf aan dat dit het risico was dat ze wel wilde nemen en iemand ( in dit geval mij:-)) graag ter wille was.
Beduusd heb ik het bedrag aangenomen ( die koffie hè) en ben later met een kerstster het verschuldigde bedrag terug gaan brengen.
Nog steeds vind ik het een gebaar van vertrouwen die hartverwarmend was. Ik vrees dat ik hetzelfde niet zo snel zou doen voor iemand anders. Niet omdat ik niet aardig ben maar wel vanwege te weinig vertrouwen in mensen.
Laatst moest ik boodschappen doen en stond ik met al mijn spullen bij de supermarkt. Ik had me al helemaal verheugd op de koffie die ik wilde kopen omdat 's morgens bleek dat de koffie op was en ik dus nog geen koffie gedronken had. Even afrekenen dus en dan naar huis voor dat eerste bakkie.
Chips, bleek ik mijn portemonnaie te zijn vergeten. Ik spreek af met het meisje van de kassa dat ik mijn spullen laat liggen om mijn portemonnaie van thuis op te halen.
Balend terug naar mijn auto....hoor ik ineens iemand achter me roepen op de parkeerplaats: " mevrouw,mevrouw, ik wil het wel even voorschieten voor u hoor!" Dit bleek een wildvreemde dame te zijn die me het bedrag dus wilde voorschieten. Verbouwereerd kon ik alleen maar uitstamelen dat zij mij toch heus niet kende en wat dan als ik het niet zou terug betalen. Die mevrouw gaf aan dat dit het risico was dat ze wel wilde nemen en iemand ( in dit geval mij:-)) graag ter wille was.
Beduusd heb ik het bedrag aangenomen ( die koffie hè) en ben later met een kerstster het verschuldigde bedrag terug gaan brengen.
Nog steeds vind ik het een gebaar van vertrouwen die hartverwarmend was. Ik vrees dat ik hetzelfde niet zo snel zou doen voor iemand anders. Niet omdat ik niet aardig ben maar wel vanwege te weinig vertrouwen in mensen.
maandag 12 maart 2012 om 22:46
Een tijdje geleden zag ik op de markt bij een Turkse kraam een heeeel mooi theeservies.
Ik had niet genoeg cash bij me (een tientje te weinig) en moest werken.
De meneer bij de kraam keek me aan en zei dat ik het de week erop wel mocht komen brengen.
Ik ben als een gek naar mijn werk gegaan en heb geld gepind, gelijk weer teruggebracht en die man was bijna verbaasd dat ik weer terugkwam
Ik had niet genoeg cash bij me (een tientje te weinig) en moest werken.
De meneer bij de kraam keek me aan en zei dat ik het de week erop wel mocht komen brengen.
Ik ben als een gek naar mijn werk gegaan en heb geld gepind, gelijk weer teruggebracht en die man was bijna verbaasd dat ik weer terugkwam
maandag 12 maart 2012 om 22:53
Toen ik een poos geleden met de taxi naar huis moest, vroeg ik of we even langs de pin konden rijden, want had geen contant bij. Geen probleem. Eenmaal bij de pin (er waren 2 automaten) deden ze het allebei niet.
De chauffeur heeft me zijn adres gegeven, en ik mocht het in de brievenbus doen als ik gepind had. De volgende dag meteen gedaan, en als ik een taxi moet bel ik hem nog steeds.
De chauffeur heeft me zijn adres gegeven, en ik mocht het in de brievenbus doen als ik gepind had. De volgende dag meteen gedaan, en als ik een taxi moet bel ik hem nog steeds.
The greatest adventure in life is to follow your heart.
maandag 12 maart 2012 om 23:00
Vorige maand bij de fietsenmaker.
Band lek. Binnen en buiten moesten vervangen worden.
Ik mocht mijn fiets daar laten op vrijdag, dus ik zeg, dan kom ik hem dinsdag ( maandag issie dicht ) bij je halen, dan is mijn salaris er weer en zit ik net wat ruimer om je te betalen.
Zegt hij : Ben je gek ? Je kan je fiets over een uurtje halen, en de rekening kom je volgende week maar een keertje betalen, als het jou uitkomt
Zó weet je je klanten te binden.
Fiets was na een uur klaar. En gesmeerd en opgepoetst.
Band lek. Binnen en buiten moesten vervangen worden.
Ik mocht mijn fiets daar laten op vrijdag, dus ik zeg, dan kom ik hem dinsdag ( maandag issie dicht ) bij je halen, dan is mijn salaris er weer en zit ik net wat ruimer om je te betalen.
Zegt hij : Ben je gek ? Je kan je fiets over een uurtje halen, en de rekening kom je volgende week maar een keertje betalen, als het jou uitkomt
Zó weet je je klanten te binden.
Fiets was na een uur klaar. En gesmeerd en opgepoetst.
maandag 12 maart 2012 om 23:04
Ik liep ooit eens met een hele volle kar boodschappen en 3 kinderen de winkel uit.
Kwam er een vrouw op me af, duwde me een bon in mijn handen en zei : Ik denk dat jij het beter kan gebruiken dan ik. Je mag hem gelijk bij de balie inleveren.
Kijk ik, is het een kortingsbon van 25% Korting op je boodschappen. En idd, ik kon hem achteraf nog verzilveren. Dus ik had weer een fijn bedragje cash in mijn knip
Sindsdien doe ik dat soort dingen ook voor andere mensen. Gewoon een aardigheidje, vriendelijkheidje, lief woord ect.
Wie goed doet....
Kwam er een vrouw op me af, duwde me een bon in mijn handen en zei : Ik denk dat jij het beter kan gebruiken dan ik. Je mag hem gelijk bij de balie inleveren.
Kijk ik, is het een kortingsbon van 25% Korting op je boodschappen. En idd, ik kon hem achteraf nog verzilveren. Dus ik had weer een fijn bedragje cash in mijn knip
Sindsdien doe ik dat soort dingen ook voor andere mensen. Gewoon een aardigheidje, vriendelijkheidje, lief woord ect.
Wie goed doet....
maandag 12 maart 2012 om 23:11
Nog zo'n mooie, die mij te binnen schiet.
Toen ik 15 was, moest ik op de fiets naar school, 21km heen, 21terug.
Op de heenweg werd ik door een stel opgeschoten knapen lastig gevallen. 1 gooide zijn 'spin' ( Dat ding om je tas vast te binden achter op je fiets ) tussen mijn spaken en heel mijn fiets liep in de soep.
Een meneer zag mij klungelen met mijn fiets die niet meer naar voren en naar achteren wilde en gaf mij zijn gloednieuwe mountainbike (!) te leen om naar school te kunnen fietsen en zei : Ik zie hem wel weer een keertje terug.
's avonds ben ik met mijn vader terug gereden met die fiets ( achter in de auto ) en konden we mijn fiets, gemaakt en wel ! ophalen.
De mens opzich is zo slecht nog niet
Heerlijk feel good topic.
Toen ik 15 was, moest ik op de fiets naar school, 21km heen, 21terug.
Op de heenweg werd ik door een stel opgeschoten knapen lastig gevallen. 1 gooide zijn 'spin' ( Dat ding om je tas vast te binden achter op je fiets ) tussen mijn spaken en heel mijn fiets liep in de soep.
Een meneer zag mij klungelen met mijn fiets die niet meer naar voren en naar achteren wilde en gaf mij zijn gloednieuwe mountainbike (!) te leen om naar school te kunnen fietsen en zei : Ik zie hem wel weer een keertje terug.
's avonds ben ik met mijn vader terug gereden met die fiets ( achter in de auto ) en konden we mijn fiets, gemaakt en wel ! ophalen.
De mens opzich is zo slecht nog niet
Heerlijk feel good topic.
maandag 12 maart 2012 om 23:35
Oja nog een.
Ik zag op marktplaats een hele mooie modelauto die ik voor mijn man wou hebben. Voor op onze trouwdag.
Maar ik moest op mijn loon wachten.
Ik heb de verkoper gemaild (die meneer heeft een winkel in dat soort auto''s) en gevraagd of hij hem voor me vast wou houden, ik zou namelijk de 27e loon krijgen.
Hij vroeg om mijn adres, zodat hij hem vast op kon sturen.
Gaf als reden dat ik al zolang lid van Marktplaats ben en dat dat vertrouwen schepte.
Ik kreeg de auto, mijn man was ontzettend blij en ik heb natuurlijk gelijk het geld overgemaakt toen ik mijn loon kreeg.
Vond ik heel lief.
En in Parijs.
Wij spreken allebei geen woord Frans.
En waren de weg naar ons hotel kwijt.
Stonden midden op straat te kutten met een kaart toen we een man zagen lopen. Mijn man erheen, de meneer bleek Engels te praten en legde ons uit hoe we moesten lopen.
Maar, het was een aardig eindje. Klopte wel want we waren naar de Eiffeltoren gelopen en dat was een behoorlijk eind.
Hele weg uitgelegd en toen vroeg hij of we geen metrokaartjes hadden.
Nee.
Hij keek eens goed naar ons, vroeg of we niet liever met de metro gingen want het metrostation was dichterbij.
Hij haalde zijn portemonnee uit zijn jas en gaf ons twee kaartjes, die hij zelf die dag gekregen had en niet nodig had.
Dat verbaasde ons zo.
Ook weer zo lief. Hij vond het gewoon normaal.
Ik zag op marktplaats een hele mooie modelauto die ik voor mijn man wou hebben. Voor op onze trouwdag.
Maar ik moest op mijn loon wachten.
Ik heb de verkoper gemaild (die meneer heeft een winkel in dat soort auto''s) en gevraagd of hij hem voor me vast wou houden, ik zou namelijk de 27e loon krijgen.
Hij vroeg om mijn adres, zodat hij hem vast op kon sturen.
Gaf als reden dat ik al zolang lid van Marktplaats ben en dat dat vertrouwen schepte.
Ik kreeg de auto, mijn man was ontzettend blij en ik heb natuurlijk gelijk het geld overgemaakt toen ik mijn loon kreeg.
Vond ik heel lief.
En in Parijs.
Wij spreken allebei geen woord Frans.
En waren de weg naar ons hotel kwijt.
Stonden midden op straat te kutten met een kaart toen we een man zagen lopen. Mijn man erheen, de meneer bleek Engels te praten en legde ons uit hoe we moesten lopen.
Maar, het was een aardig eindje. Klopte wel want we waren naar de Eiffeltoren gelopen en dat was een behoorlijk eind.
Hele weg uitgelegd en toen vroeg hij of we geen metrokaartjes hadden.
Nee.
Hij keek eens goed naar ons, vroeg of we niet liever met de metro gingen want het metrostation was dichterbij.
Hij haalde zijn portemonnee uit zijn jas en gaf ons twee kaartjes, die hij zelf die dag gekregen had en niet nodig had.
Dat verbaasde ons zo.
Ook weer zo lief. Hij vond het gewoon normaal.
maandag 12 maart 2012 om 23:36
Heerlijk zulke verhalen!
Twee jaar terug was ik met mijn vriend in Syrië en wilden we met de bus naar Jordanië. Maar op het busstation bleek de laatste bus voor die dag al weg.
Toen hadden we geregeld dat we een taxi zouden delen met een andere jongen, maar wij hadden niet genoeg contant geld voor de taxi bij ons. Geen probleem, zei die jongen, hij zou het voorschieten en in Amman zou de taxi ons afzetten bij een pinautomaat zodat we het geld gelijk aan hem terug konden betalen.
Eenmaal in Amman nam geen enkele pinautomaat onze pas aan en toen een automaat dat eindelijk wel deed werd onze pas ingeslikt. Balen! Toen zei die jongen "Laat maar zitten" en hij heeft ons zelfs nog extra geld gegeven om een hostel te kunnen betalen voor die nacht. Zo lief!
Wij hadden zijn telefoonnummer opgeschreven, dus toen we de volgende dag hadden geregeld dat we weer geld hadden, hebben we hem gebeld en met hem afgesproken om het geld terug te geven. Hij was helemaal verbaasd, had helemaal niet verwacht dat hij ons nog een keer zou zien.
Twee jaar terug was ik met mijn vriend in Syrië en wilden we met de bus naar Jordanië. Maar op het busstation bleek de laatste bus voor die dag al weg.
Toen hadden we geregeld dat we een taxi zouden delen met een andere jongen, maar wij hadden niet genoeg contant geld voor de taxi bij ons. Geen probleem, zei die jongen, hij zou het voorschieten en in Amman zou de taxi ons afzetten bij een pinautomaat zodat we het geld gelijk aan hem terug konden betalen.
Eenmaal in Amman nam geen enkele pinautomaat onze pas aan en toen een automaat dat eindelijk wel deed werd onze pas ingeslikt. Balen! Toen zei die jongen "Laat maar zitten" en hij heeft ons zelfs nog extra geld gegeven om een hostel te kunnen betalen voor die nacht. Zo lief!
Wij hadden zijn telefoonnummer opgeschreven, dus toen we de volgende dag hadden geregeld dat we weer geld hadden, hebben we hem gebeld en met hem afgesproken om het geld terug te geven. Hij was helemaal verbaasd, had helemaal niet verwacht dat hij ons nog een keer zou zien.
dinsdag 13 maart 2012 om 08:49
Oh ja, in het buitenland heb ik ook al diverse keren superaardige mensen meegemaakt!
In Milaan, midden in de stad. We waren met de auto en helemaal verdwaald, we moesten namelijk het centrum uit, naar de snelweg, maar er was geen bord te zien (en navigatiesystemen bestonden toen nog niet). Dus wij bij een stoplicht aan een andere automobilist gevraagd welke kant we op moesten rijden. Hij bood aan om een stukje voor ons uit te rijden, dan zou hij wel een seintje geven als we moesten afslaan. Dat stukje was een gigantisch stuk, zeker een half uur, dwars door de stad. Tot we ergens bij een snelweg inderdaad een seintje kregen dat we die kant op moesten, toen zaten we weer op de goede weg!
Jaren geleden, in Noorwegen waren we een keer gestopt bij een fjord om wat fotootjes te maken van het uitzicht. Ex had de portieren van de auto dichtgegooid, maar was vergeten dat de sleutel nog in het contact zat. Oeps, sta je daar in the middle of nowhere zonder reservesleutel! Gelukkig kwam er een Noorse automobilist langs, die stopte. Hij had wat gereedschap achter in de auto liggen, maar dat hielp ook niet echt. Hij is toen zo’n pakbandje gaan halen (zo’n plastic sliert die bijvoorbeeld om stapels kranten of zo zit), zodat we daarmee een van de portieren konden openen. Hij moest daarvoor alleen wel 20 minuten heen en 20 minuten terug rijden! Hij wilde geen vergoeding aannemen voor de brandstof, dat was ook zó aardig!
En vorig jaar, ook in Noorwegen, was opeens onze koelvloeistof op. En geen reservefles bij ons natuurlijk… Toen is er ook iemand met mijn man naast zich in zijn auto de berg af en opgereden, naar het dichtstbijzijnde tankstation.
En een paar jaar geleden in Japan. We reisden met de trein. Op zich is dat prima te doen; op alle stations staan de plaatsnamen in het Engels aangegeven, dus verdwalen is bijna onmogelijk. Alleen gingen we toen een dag met een trein van een kleine, regionale spoorwegmaatschappij, en daar stond alles alleen maar in het Japans aangegeven. We waren dus in een trein gestapt, maar zagen het station waar we zouden moeten uitstappen steeds maar niet voorbijkomen. En toen opeens waren we bij het eindpunt van de lijn! Dus wij de trein uit, naar de informatiebalie. Daar wilden ze ons laten bijbetalen, omdat we geen geldig kaartje hadden (nee, duh, we wilden daar helemaal niet zijn!). Een medepassagier die een beetje Engels sprak heeft ons uit de klauwen van de controleurs gered en ons meegenomen naar de juiste trein. Hij is toen drie kwartier met ons mee teruggereden tot een station waar we konden overstappen. Daar is hij meegelopen naar het juiste perron en heeft hij ons op de goede trein gezet. En dat allemaal terwijl hij op weg was naar zijn werk! We verbazen ons er nog wel eens over, dat zo’n man de moeite nam om helemaal mee terug te reizen met twee onbekende toeristen. Echt zó lief!
In Milaan, midden in de stad. We waren met de auto en helemaal verdwaald, we moesten namelijk het centrum uit, naar de snelweg, maar er was geen bord te zien (en navigatiesystemen bestonden toen nog niet). Dus wij bij een stoplicht aan een andere automobilist gevraagd welke kant we op moesten rijden. Hij bood aan om een stukje voor ons uit te rijden, dan zou hij wel een seintje geven als we moesten afslaan. Dat stukje was een gigantisch stuk, zeker een half uur, dwars door de stad. Tot we ergens bij een snelweg inderdaad een seintje kregen dat we die kant op moesten, toen zaten we weer op de goede weg!
Jaren geleden, in Noorwegen waren we een keer gestopt bij een fjord om wat fotootjes te maken van het uitzicht. Ex had de portieren van de auto dichtgegooid, maar was vergeten dat de sleutel nog in het contact zat. Oeps, sta je daar in the middle of nowhere zonder reservesleutel! Gelukkig kwam er een Noorse automobilist langs, die stopte. Hij had wat gereedschap achter in de auto liggen, maar dat hielp ook niet echt. Hij is toen zo’n pakbandje gaan halen (zo’n plastic sliert die bijvoorbeeld om stapels kranten of zo zit), zodat we daarmee een van de portieren konden openen. Hij moest daarvoor alleen wel 20 minuten heen en 20 minuten terug rijden! Hij wilde geen vergoeding aannemen voor de brandstof, dat was ook zó aardig!
En vorig jaar, ook in Noorwegen, was opeens onze koelvloeistof op. En geen reservefles bij ons natuurlijk… Toen is er ook iemand met mijn man naast zich in zijn auto de berg af en opgereden, naar het dichtstbijzijnde tankstation.
En een paar jaar geleden in Japan. We reisden met de trein. Op zich is dat prima te doen; op alle stations staan de plaatsnamen in het Engels aangegeven, dus verdwalen is bijna onmogelijk. Alleen gingen we toen een dag met een trein van een kleine, regionale spoorwegmaatschappij, en daar stond alles alleen maar in het Japans aangegeven. We waren dus in een trein gestapt, maar zagen het station waar we zouden moeten uitstappen steeds maar niet voorbijkomen. En toen opeens waren we bij het eindpunt van de lijn! Dus wij de trein uit, naar de informatiebalie. Daar wilden ze ons laten bijbetalen, omdat we geen geldig kaartje hadden (nee, duh, we wilden daar helemaal niet zijn!). Een medepassagier die een beetje Engels sprak heeft ons uit de klauwen van de controleurs gered en ons meegenomen naar de juiste trein. Hij is toen drie kwartier met ons mee teruggereden tot een station waar we konden overstappen. Daar is hij meegelopen naar het juiste perron en heeft hij ons op de goede trein gezet. En dat allemaal terwijl hij op weg was naar zijn werk! We verbazen ons er nog wel eens over, dat zo’n man de moeite nam om helemaal mee terug te reizen met twee onbekende toeristen. Echt zó lief!
dinsdag 13 maart 2012 om 12:15
echt iets om idd heel vrolijk van te worden al die positieve verhalen.
zit mij nu net te bedenken dat we paar jaar geleden ook al iets vriendelijks hebben meegemaakt. onze wasmachine was kapot en ben wat winkels langsgeweest maar kon nergens slagen. Aan het eind van de middag naar een plaatselijke wat kleinere(lees veel duurdere) winkel geweest en daar een uitgezocht. hij kon 2 dagen later al gebracht worden en op onze vraag wat we aan konden betalen of dat we hem direct alvast konden betalen antwoorde hij van nee hoor kom hem volgende week maar keer betalen. Het ging toch om bijna 700 euro.
zit mij nu net te bedenken dat we paar jaar geleden ook al iets vriendelijks hebben meegemaakt. onze wasmachine was kapot en ben wat winkels langsgeweest maar kon nergens slagen. Aan het eind van de middag naar een plaatselijke wat kleinere(lees veel duurdere) winkel geweest en daar een uitgezocht. hij kon 2 dagen later al gebracht worden en op onze vraag wat we aan konden betalen of dat we hem direct alvast konden betalen antwoorde hij van nee hoor kom hem volgende week maar keer betalen. Het ging toch om bijna 700 euro.
dinsdag 13 maart 2012 om 12:46
Wat een mooie verhalen! Daar word ik blij van.
Mijn bijdrage:
Samen met mijn man ging ik naar een theatervoorstelling in Rotterdam. Vlakbij zat een Turks restaurant wat een theatermenu aanbood, zodat je op tijd zou zijn voor de voorstelling. Het was hartstikke druk daar (begrijpelijk, want het was ook erg lekker) en helaas moesten we toch voor het dessert afhaken om de voorstelling nog te halen. De eigenaar stelde voor om dan na de voorstelling terug te komen voor het dessert. Prima, hadden we wel oren naar. Voor we richting theater gingen, wilden we alvast afrekenen wat we tot dan toe hadden gehad, maar daar wilde hij niets van weten. Afrekenen mocht pas ná het dessert, want dan wisten we ook pas of alles naar wens was geweest.
Zo lief vond ik dat....
Mijn bijdrage:
Samen met mijn man ging ik naar een theatervoorstelling in Rotterdam. Vlakbij zat een Turks restaurant wat een theatermenu aanbood, zodat je op tijd zou zijn voor de voorstelling. Het was hartstikke druk daar (begrijpelijk, want het was ook erg lekker) en helaas moesten we toch voor het dessert afhaken om de voorstelling nog te halen. De eigenaar stelde voor om dan na de voorstelling terug te komen voor het dessert. Prima, hadden we wel oren naar. Voor we richting theater gingen, wilden we alvast afrekenen wat we tot dan toe hadden gehad, maar daar wilde hij niets van weten. Afrekenen mocht pas ná het dessert, want dan wisten we ook pas of alles naar wens was geweest.
Zo lief vond ik dat....
woensdag 14 maart 2012 om 17:31
Ik heb ooit eens een fiets tas gevonden met daarin autosleutels en kentekenbewijs. Maar daar heb je geen adres mee. Gelukkig zat er een APK-keuring van zijn garagebedrijf in. Dus ik bel het garagebedrijf en zeg dat de eigenaar van 12-34-AB me terug moet bellen. Even later belt een oude baas mij op en geeft me zijn adres. Hij vraagt ook mijn rekeningnummer voor een beloning, maar dat vond ik flauwekul.
Een week later heeft hij kennelijk toch mijn adres uitgevonden, want er ligt een cadeaubon van 50! euro op de deurmat, met een handgeschreven brief
Een week later heeft hij kennelijk toch mijn adres uitgevonden, want er ligt een cadeaubon van 50! euro op de deurmat, met een handgeschreven brief
woensdag 14 maart 2012 om 17:50
Wow, wat een feel good topic!
Ik was jaren geleden in San Fransisco en wij waren een supermarkt binnen gelopen om wat spulletjes te halen voor lunch. Bij de kassa werd ons echter om een speciaal pasje gevraagd; bleek het een supermarkt voor legerpersoneel te zijn! Wij dus alles weer netjes teruggelegd en weggelopen. Vijf minuutjes later lopen we langs de weg, en wordt er opeens getoeterd. Raampje gaat open en precies dat wat we terug hadden gelegd werd aan ons gegeven! De man wilde er ook geen geld voor hebben (ik denk 15 dollar bij mekaar) en reed ook gewoon weg.
Zelf geef ik ook wel eens een paraplu weg als het hard regent.
Ik was jaren geleden in San Fransisco en wij waren een supermarkt binnen gelopen om wat spulletjes te halen voor lunch. Bij de kassa werd ons echter om een speciaal pasje gevraagd; bleek het een supermarkt voor legerpersoneel te zijn! Wij dus alles weer netjes teruggelegd en weggelopen. Vijf minuutjes later lopen we langs de weg, en wordt er opeens getoeterd. Raampje gaat open en precies dat wat we terug hadden gelegd werd aan ons gegeven! De man wilde er ook geen geld voor hebben (ik denk 15 dollar bij mekaar) en reed ook gewoon weg.
Zelf geef ik ook wel eens een paraplu weg als het hard regent.
woensdag 14 maart 2012 om 18:08
Ik ben in het buitenland een keer bestolen; had helemaal niks meer behalve mijn telefoon en de sleutel van de hotelkamer. De volgende ochtend zou ik doorvliegen.
Ik heb aangifte gedaan, maar wist even echt niet wat ik moest doen. Een jaar eerder een ander werelddeel had ik op het vliegveld 10 minuten met iemand uit de stad waar ik op dat moment was gepraat, en daarna hadden we wat e-mails uitgewisseld. Hem dat weekend opzoeken was er niet van gekomen.
Ik heb hem om 1 uur 's nachts opgebeld en hij is in een taxi gestapt om me te komen helpen, en heeft me 50 euro geleend zodat ik in ieder geval even vooruit kon. Die heb ik later natuurlijk terugbetaald.
Ik heb aangifte gedaan, maar wist even echt niet wat ik moest doen. Een jaar eerder een ander werelddeel had ik op het vliegveld 10 minuten met iemand uit de stad waar ik op dat moment was gepraat, en daarna hadden we wat e-mails uitgewisseld. Hem dat weekend opzoeken was er niet van gekomen.
Ik heb hem om 1 uur 's nachts opgebeld en hij is in een taxi gestapt om me te komen helpen, en heeft me 50 euro geleend zodat ik in ieder geval even vooruit kon. Die heb ik later natuurlijk terugbetaald.
woensdag 14 maart 2012 om 18:40
Wat een leuke verhalen om allemaal te lezen!!!
Ik heb ook een keer zoiets meegemaakt. Mijn toenmalige vriendje moest op de trein terug. Ik heb hem gebracht naar het station, verder geen tas of portemonnee mee. Zijn pinas bleek niet te werken in de NS-automaat, geen contant geld bij, pinautomaat was kapot. Dus zijn we naar zo'n turks bakkertje gelopen die nog open was. Gevraagd of we daar in de winkel konden pinnen en dan geld uit de kassa konden krijgen. Dat kon niet zei hij, maar hij wilde ons wel geld uit de kassa geven en dan mocht ik het later die week terugbetalen. Natuurlijk ben ik meteen de volgende morgen gegaan, hij was verbaasd dat ik nog terug kwam (ging om 7 euro ofzo). Maar dat zijn wel leuke ervaringen
Ik heb ook een keer zoiets meegemaakt. Mijn toenmalige vriendje moest op de trein terug. Ik heb hem gebracht naar het station, verder geen tas of portemonnee mee. Zijn pinas bleek niet te werken in de NS-automaat, geen contant geld bij, pinautomaat was kapot. Dus zijn we naar zo'n turks bakkertje gelopen die nog open was. Gevraagd of we daar in de winkel konden pinnen en dan geld uit de kassa konden krijgen. Dat kon niet zei hij, maar hij wilde ons wel geld uit de kassa geven en dan mocht ik het later die week terugbetalen. Natuurlijk ben ik meteen de volgende morgen gegaan, hij was verbaasd dat ik nog terug kwam (ging om 7 euro ofzo). Maar dat zijn wel leuke ervaringen
woensdag 14 maart 2012 om 23:14
Het ligt er denk ik aan waar je woont, want waar ik woon kom ik het nog regelmatig tegen hoor. En zeker bij gelegenheden waar je vaker komt.
Ik heb zelf eens bij het tanken 20 euro extra willen pinnen, maar vervolgens die 20 euro niet gehad (we waren aan het praten en het schoot er gewoon bij in). Toen ik dat later merkte was ik aan het werk en heb ik mijn vader gebeld en die is er even langs gereden (woont er dichtbij) en kreeg het zo mee. Ik weet ook zeker dat als ik een keer mijn pinpas zou vergeten, ik het bij dit tankstation zo over mag maken of later mag komen betalen.
Verder in het dorpje waar ik nu woon bij de lokale supermarkt boodschappen gedaan voor een feestje. We woonden er toen echt pas een paar maanden en deden daar helemaal niet onze wekelijkse boodschappen dus we waren er echt nog niet bekend. Omdat het bij een feestje altijd lastig in te schatten is hoeveel je nodig hebt, gaf hij aan dat we de dingen die niet geopend waren zo terug konden brengen. Sterker nog, we hoefden niet eens af te rekenen. Dat moesten we maar doen na het feestje als we wisten wat we echt gebruikt hadden (en wat dus terug kon). Dit verbaasde me wel, omdat we er nog maar net woonden en ons helemaal nog niet echt kenden.
Verder heb je hier nog winkels die aan ´opschrijven´ doen. Niet heel veel en wel alleen bij mensen die er al langer bekend zijn. Maar dat kan ik me ook wel voorstellen.
Echt op basis van vertrouwen bij iemand die je helemaal niet kent zou ik denk ik zelf ook alleen doen als het om kleine bedragen gaat.
Ik heb zelf eens bij het tanken 20 euro extra willen pinnen, maar vervolgens die 20 euro niet gehad (we waren aan het praten en het schoot er gewoon bij in). Toen ik dat later merkte was ik aan het werk en heb ik mijn vader gebeld en die is er even langs gereden (woont er dichtbij) en kreeg het zo mee. Ik weet ook zeker dat als ik een keer mijn pinpas zou vergeten, ik het bij dit tankstation zo over mag maken of later mag komen betalen.
Verder in het dorpje waar ik nu woon bij de lokale supermarkt boodschappen gedaan voor een feestje. We woonden er toen echt pas een paar maanden en deden daar helemaal niet onze wekelijkse boodschappen dus we waren er echt nog niet bekend. Omdat het bij een feestje altijd lastig in te schatten is hoeveel je nodig hebt, gaf hij aan dat we de dingen die niet geopend waren zo terug konden brengen. Sterker nog, we hoefden niet eens af te rekenen. Dat moesten we maar doen na het feestje als we wisten wat we echt gebruikt hadden (en wat dus terug kon). Dit verbaasde me wel, omdat we er nog maar net woonden en ons helemaal nog niet echt kenden.
Verder heb je hier nog winkels die aan ´opschrijven´ doen. Niet heel veel en wel alleen bij mensen die er al langer bekend zijn. Maar dat kan ik me ook wel voorstellen.
Echt op basis van vertrouwen bij iemand die je helemaal niet kent zou ik denk ik zelf ook alleen doen als het om kleine bedragen gaat.
vrijdag 16 maart 2012 om 13:35
vrijdag 16 maart 2012 om 14:07
jaren geleden, nog voor de euro, was ik op vakantie in italie. ik was met de trein. de trein uit venetie naar milaan had ernstige vertraging en ik ging mijn aansluitende nachttrein terug naar huis missen. Mijn italiaanse lires waren op, ik sprak geen italiaans, ik was doodmoe. De conducteur komt. Ik vraag in gebrekkig italiaans of ie engels sperekt. no, heel ratelverhaal in het italiaans. tranen in mijn ogen. Zit een italiaans meisje tegenover me, vraagt of ik duits spreek. ja. wat er is en waar ik naartoe moet. Zij moet ook naar Milaan en haar moeder komt haar daar ophalen.
Op het centraal station van Milaan blijkt nog een loket ergens onderin open te zijn. Maar er gaat vanaf dat station die avond geen trein meer. Wel vanaf een ander kleiner station. De moeder van dat meisje heeft dat voor me uitgezocht. Ik kreeg van haar ook nog een metrokaartje om naar dat station te gaan. Superlief dat zij de tijd namen om dat te doen.
Op het centraal station van Milaan blijkt nog een loket ergens onderin open te zijn. Maar er gaat vanaf dat station die avond geen trein meer. Wel vanaf een ander kleiner station. De moeder van dat meisje heeft dat voor me uitgezocht. Ik kreeg van haar ook nog een metrokaartje om naar dat station te gaan. Superlief dat zij de tijd namen om dat te doen.
