Relaties
alle pijlers
Ik een relatie,hij getrouwd.. wat nu
dinsdag 18 maart 2008 om 15:17
Ik heb nu al een aantal verhalen gelezen over mensen die in dezelfde soort situatie zitten of hebben gezeten als ik.
Maar niks komt precies overeen en de adviezen daarmee dus ook niet. toch ook mijn verhaal maar even doen dan ;
Ik woon nu sinds een paar maanden samen en ik ben ongeveer drie maanden geleden begonnen met een sport samen met mijn vriendin.
Tussen mijn vriend en mij ging het vlak voor we gingen samenwonen niet zo lekker, hij was erg kleinerend en ruzies wist hij niet uit te praten of op te lossen. Dit frustreerde mij enorm en ik had daar best veel verdriet van, daarom een gesprek aangegaan over of het nu wel of niet verstandig is om te gaan samenwonen.
Uiteindelijk kwam het erop neer dat hij nergens problemen mee had, en ook niet begreep wat mijn probleem nou precies was.
Het onderwerp is toen vermeden en we zijn toch gaan samenwonen.
Ondertussen had ik iemand leren kennen in de sporthal waar ik samen met die vriendin heen ging, hij was was weliswaar 12 jaar ouder dan mij, maar het klikte gewoon.
Ik dacht hier verder niet bij na, het kwam nog niet in mijn hoofd op dat het wel eens meer kon zijn dan een klik. Ik had ontzettend veel lol met hem en op een avond, toen het regende, bood hij me een lift aan, hij bracht me thuis en tijdens het ritje vroeg hij of hij me eens een mailtje mocht sturen, gewoon gezellig..
Ik heb hem mijn emailadres gegeven.
Toen had ik de eerste signalen moeten zien, ik kreeg lichte kriebels in mijn buik toen hij zijn hand even over mijn been streek.
De weken daarna bracht hij me elke avond thuis en mijn vriend begon een beetje argwaan te krijgen, maar ik stelde hem dan gerust met de feiten dat hij getrouwd is en twee jonge kinderen heeft. Ik stelde mezelf hier ook mee gerust..
Ondertussen had ik steeds meer contact met hem, we mailden naar elkaar en hadden ook nummers uitgewisseld.. we smsten wat over en weer en al snel werden de gesprekken steeds dubbelzinniger en persoonlijker.
Tot een bepaald weekend, ik had ontzettende ruzie met mijn vriend gehad, vertelde hem dat ik bij hem weg wilde omdat deze relatie gewoon niet goed voor mij is, we hebben eindelijk eens goed gepraat en vooral hij zag de toekomst daarna weer zonnig in.
Maar die week erop, kwam ik mijn 'sportmaatje' weer tegen.. zoals altijd bracht hij me weg.. maar nu stopte hij op een parkeerplaats, hij moest met me praten, had gevoelens voor me gekregen en wist niet meer wat hij ermee aan moest.. ik wist ook niet wat ik ermee moest, zat alleen maar wat stom voor me uit te kijken.
Gezegd dat ik ook wel enige kriebels voelde maar hier verder niks mee wilde doen, en hij dat ook niet moest doen.
Daar was hij het mee eens. Een stilte viel, en toen hebben we gezoend. Het ging van kwaad tot erger, stiekem afspraakjes, telefoontjes en rotzooien.
Ik werd gek van schuldgevoel en heb mijn vriend snachts wakker gemaakt om vervolgens op de biegtstoel te gaan..
Hij was zo verdrietig! zei dat hij me niet kwijt wilde, en wilde werken aan onze relatie.
De volgende dag belde die andere man op, ik vertelde dat ik gebiegt had en hij zei dat hij me er niet alleen voor op wilde laten draaien en dus ook maar ging biegten.
En dit is nu ongeveer een maand geleden, ondertussen heb ik veel afspraken met mijn vriend gemaakt, geen contact meer met die ander, focussen op onze relatie.
Ook die andere man heeft dezelfde afspraken met zijn vrouw.
Ik zie hem nu ook alleen nog in de sporthal, en dat is ontzettend ongemakkelijk en vol dubbelzinnige opmerkingen.. we hebben ook nog wel degelijk contact, alleen niet meer in real life..
Hij belt me nog om de dag en we mailen elkaar.
Het stomme is nu gewoon, ik wil mijn relatie niet opgeven, mijn vriend is nu zo super lief voor me en doet zo hard zijn best.
Ik ben ook echt heel gek op hem, maar ik moet zo vechten tegen de gedachtes aan die ander.. de gesprekken met hem zijn heerlijk, en hij zegt ook dat we het niet verder moeten laten komen dan dat, en dat vind ik ook.. maar we weten beide dat zolang we contact hebben, op wat voor manier dan ook, we die gevoelens houden en ons dus niet op onze eigen partner kunnen concentreren.
Het zou zo simpel zijn om gewoon te zeggen, ophouden met die man, let it go.. maar dat is zo super lastig..
jeetje wat een lang verhaal.. wel lekker om het even weg te typen, ik kan nog wel meer uitleggen en in detail treden maar dat ga ik jullie niet aandoen.
Ik zou graag een beetje advies/steun willen van jullie..
Ik ben stom bezig, wat kan door de beugel en wat niet.. ik weet het niet meer.. ben compleet in de war..
Kijk uit naar jullie reactie.
Maar niks komt precies overeen en de adviezen daarmee dus ook niet. toch ook mijn verhaal maar even doen dan ;
Ik woon nu sinds een paar maanden samen en ik ben ongeveer drie maanden geleden begonnen met een sport samen met mijn vriendin.
Tussen mijn vriend en mij ging het vlak voor we gingen samenwonen niet zo lekker, hij was erg kleinerend en ruzies wist hij niet uit te praten of op te lossen. Dit frustreerde mij enorm en ik had daar best veel verdriet van, daarom een gesprek aangegaan over of het nu wel of niet verstandig is om te gaan samenwonen.
Uiteindelijk kwam het erop neer dat hij nergens problemen mee had, en ook niet begreep wat mijn probleem nou precies was.
Het onderwerp is toen vermeden en we zijn toch gaan samenwonen.
Ondertussen had ik iemand leren kennen in de sporthal waar ik samen met die vriendin heen ging, hij was was weliswaar 12 jaar ouder dan mij, maar het klikte gewoon.
Ik dacht hier verder niet bij na, het kwam nog niet in mijn hoofd op dat het wel eens meer kon zijn dan een klik. Ik had ontzettend veel lol met hem en op een avond, toen het regende, bood hij me een lift aan, hij bracht me thuis en tijdens het ritje vroeg hij of hij me eens een mailtje mocht sturen, gewoon gezellig..
Ik heb hem mijn emailadres gegeven.
Toen had ik de eerste signalen moeten zien, ik kreeg lichte kriebels in mijn buik toen hij zijn hand even over mijn been streek.
De weken daarna bracht hij me elke avond thuis en mijn vriend begon een beetje argwaan te krijgen, maar ik stelde hem dan gerust met de feiten dat hij getrouwd is en twee jonge kinderen heeft. Ik stelde mezelf hier ook mee gerust..
Ondertussen had ik steeds meer contact met hem, we mailden naar elkaar en hadden ook nummers uitgewisseld.. we smsten wat over en weer en al snel werden de gesprekken steeds dubbelzinniger en persoonlijker.
Tot een bepaald weekend, ik had ontzettende ruzie met mijn vriend gehad, vertelde hem dat ik bij hem weg wilde omdat deze relatie gewoon niet goed voor mij is, we hebben eindelijk eens goed gepraat en vooral hij zag de toekomst daarna weer zonnig in.
Maar die week erop, kwam ik mijn 'sportmaatje' weer tegen.. zoals altijd bracht hij me weg.. maar nu stopte hij op een parkeerplaats, hij moest met me praten, had gevoelens voor me gekregen en wist niet meer wat hij ermee aan moest.. ik wist ook niet wat ik ermee moest, zat alleen maar wat stom voor me uit te kijken.
Gezegd dat ik ook wel enige kriebels voelde maar hier verder niks mee wilde doen, en hij dat ook niet moest doen.
Daar was hij het mee eens. Een stilte viel, en toen hebben we gezoend. Het ging van kwaad tot erger, stiekem afspraakjes, telefoontjes en rotzooien.
Ik werd gek van schuldgevoel en heb mijn vriend snachts wakker gemaakt om vervolgens op de biegtstoel te gaan..
Hij was zo verdrietig! zei dat hij me niet kwijt wilde, en wilde werken aan onze relatie.
De volgende dag belde die andere man op, ik vertelde dat ik gebiegt had en hij zei dat hij me er niet alleen voor op wilde laten draaien en dus ook maar ging biegten.
En dit is nu ongeveer een maand geleden, ondertussen heb ik veel afspraken met mijn vriend gemaakt, geen contact meer met die ander, focussen op onze relatie.
Ook die andere man heeft dezelfde afspraken met zijn vrouw.
Ik zie hem nu ook alleen nog in de sporthal, en dat is ontzettend ongemakkelijk en vol dubbelzinnige opmerkingen.. we hebben ook nog wel degelijk contact, alleen niet meer in real life..
Hij belt me nog om de dag en we mailen elkaar.
Het stomme is nu gewoon, ik wil mijn relatie niet opgeven, mijn vriend is nu zo super lief voor me en doet zo hard zijn best.
Ik ben ook echt heel gek op hem, maar ik moet zo vechten tegen de gedachtes aan die ander.. de gesprekken met hem zijn heerlijk, en hij zegt ook dat we het niet verder moeten laten komen dan dat, en dat vind ik ook.. maar we weten beide dat zolang we contact hebben, op wat voor manier dan ook, we die gevoelens houden en ons dus niet op onze eigen partner kunnen concentreren.
Het zou zo simpel zijn om gewoon te zeggen, ophouden met die man, let it go.. maar dat is zo super lastig..
jeetje wat een lang verhaal.. wel lekker om het even weg te typen, ik kan nog wel meer uitleggen en in detail treden maar dat ga ik jullie niet aandoen.
Ik zou graag een beetje advies/steun willen van jullie..
Ik ben stom bezig, wat kan door de beugel en wat niet.. ik weet het niet meer.. ben compleet in de war..
Kijk uit naar jullie reactie.
donderdag 20 maart 2008 om 18:21
donderdag 20 maart 2008 om 18:36
quote:Face2 schreef op 20 maart 2008 @ 18:14:
[...]
En dit zeg jij?Lees wie het zegt.Ja dat zeg ik. En ik lees dat ik het zeg. Dus? Ik weet niet welke info jij denkt te hebben Face, maar ik ben dus nog nooit vreemdgegaan. Ik hoef me ook niet naar aangesproken te voelen als het daarover gaat, en ik hoef niet op de blaren te zitten. Gevolg is voorkomen doordat de oorzaak is vermeden.
[...]
En dit zeg jij?Lees wie het zegt.Ja dat zeg ik. En ik lees dat ik het zeg. Dus? Ik weet niet welke info jij denkt te hebben Face, maar ik ben dus nog nooit vreemdgegaan. Ik hoef me ook niet naar aangesproken te voelen als het daarover gaat, en ik hoef niet op de blaren te zitten. Gevolg is voorkomen doordat de oorzaak is vermeden.
donderdag 20 maart 2008 om 20:43
Minny,
Misverstand mijn kant.Ik ging voorbij aan wat jij zei,ging dus niet samen met je op in je post van 18.10u.
Ik meende dat je het over de twist tussen jou en mij had.En ik je dáárop wees en je zei> lees wie het zegt.Excuus.
Verder als laatste wil ik je zeggen en dat had ik meteen mss. hebben te doen dan liep het niet zo uit hand.>Ik zie het nut er niet van in waarom jij hebt te vragen of ik me dit persoonlijk aan trek.Dat is toch niet relevant?
En al zou dat wel zo zijn wat dan nog?
Misverstand mijn kant.Ik ging voorbij aan wat jij zei,ging dus niet samen met je op in je post van 18.10u.
Ik meende dat je het over de twist tussen jou en mij had.En ik je dáárop wees en je zei> lees wie het zegt.Excuus.
Verder als laatste wil ik je zeggen en dat had ik meteen mss. hebben te doen dan liep het niet zo uit hand.>Ik zie het nut er niet van in waarom jij hebt te vragen of ik me dit persoonlijk aan trek.Dat is toch niet relevant?
En al zou dat wel zo zijn wat dan nog?
vrijdag 21 maart 2008 om 09:04
quote:Reiger100 schreef op 20 maart 2008 @ 17:04:
Bullit, wat me nog het meeste zorgen baart, is dit :
"Tussen mijn vriend en mij ging het vlak voor we gingen samenwonen niet zo lekker, hij was erg kleinerend en ruzies wist hij niet uit te praten of op te lossen. "
Hoe zit dat nu? Ik heb weinig vertrouwen in een relatie waarin de ene partner de andere kleineert.
Bullit, wellicht dat je op deze mi goede vraag van Reiger nog antwoord kan/wil geven. In welk opzicht was hij kleinerend en is dat (plus dingen niet uit kunnen praten) nu ''opeens'' veranderd nu is gebleken dat er ''kapers'' op de kust (kunnen) zijn? Daarnaast, wat zijn redenen dat jij je hebt láten kleineren en bent gaan samenwonen zonder de dingen die jou (zeer begrijpelijk) dwars zaten (waar hij het probleem niet van inzag) hebt uitgesproken met hem? Kunnen jullie nu wel beter communiceren, hebben jullie hier gesprekken over, of heb jij opgebiecht dat je vreemd bent gegaan, doet hij nu ''opeens'' wel lief (nu er ''kapers'' op de kust zijn, kan ie wel opeens lief doen ipv kleineren?) en praten jullie wederom weer nergens over in de hoop op een goede afloop (net zoals voordat jullie gingen samenwonen)? Heeft je vriend hulp gezocht voor zijn kleineren (wat overigens onder het kopje geestelijke verwaarlozing valt) of is ie bij zichzelf te rade gegaan waarom hij dat doet? Ben jij bij jezelf te rade gegaan waarom jij dat heb toegelaten of zit je hoofd (wellicht als vlucht) te vol met die getrouwde man? Welke persoonlijke eigenschappen van die getrouwde man vind je leuk? Welke persoonlijke eigenschappen van je vriend vind je leuk?
Bullit, in een ander stukje schrijf je:
""Francine, als hij vrijgezel was geweest was ik ook niet weg gegaan bij mijn vriend.. ik zie gewoon geen toekomst met die andere man, het klikt wel, en die gevoelens zijn er wel degelijk.
Maar ik ben zoveel jonger dan hem en onze levens zijn zo verschillend.. Dus nee, ik zou niet bij mijn vriend weggaan"
Ik lees hier alleen maar dat je (als die getrouwde man vrijgezel was) niet weg bij je vriend was gegaan, omdat er bij jou en die getrouwde man een leeftijdsverschil is en jullie verschillende levens hebben. Ik lees niet dat je niet bij je vriend was weggegaan, omdat je je vriend zo enorm waardeert om wie hij is, omdat je hem (wellicht) als de toekomstige vader van jullie kinderen ziet, omdat je zoveel van je vriendt houdt. Wat vind je daar zelf van?
Bullit, wat me nog het meeste zorgen baart, is dit :
"Tussen mijn vriend en mij ging het vlak voor we gingen samenwonen niet zo lekker, hij was erg kleinerend en ruzies wist hij niet uit te praten of op te lossen. "
Hoe zit dat nu? Ik heb weinig vertrouwen in een relatie waarin de ene partner de andere kleineert.
Bullit, wellicht dat je op deze mi goede vraag van Reiger nog antwoord kan/wil geven. In welk opzicht was hij kleinerend en is dat (plus dingen niet uit kunnen praten) nu ''opeens'' veranderd nu is gebleken dat er ''kapers'' op de kust (kunnen) zijn? Daarnaast, wat zijn redenen dat jij je hebt láten kleineren en bent gaan samenwonen zonder de dingen die jou (zeer begrijpelijk) dwars zaten (waar hij het probleem niet van inzag) hebt uitgesproken met hem? Kunnen jullie nu wel beter communiceren, hebben jullie hier gesprekken over, of heb jij opgebiecht dat je vreemd bent gegaan, doet hij nu ''opeens'' wel lief (nu er ''kapers'' op de kust zijn, kan ie wel opeens lief doen ipv kleineren?) en praten jullie wederom weer nergens over in de hoop op een goede afloop (net zoals voordat jullie gingen samenwonen)? Heeft je vriend hulp gezocht voor zijn kleineren (wat overigens onder het kopje geestelijke verwaarlozing valt) of is ie bij zichzelf te rade gegaan waarom hij dat doet? Ben jij bij jezelf te rade gegaan waarom jij dat heb toegelaten of zit je hoofd (wellicht als vlucht) te vol met die getrouwde man? Welke persoonlijke eigenschappen van die getrouwde man vind je leuk? Welke persoonlijke eigenschappen van je vriend vind je leuk?
Bullit, in een ander stukje schrijf je:
""Francine, als hij vrijgezel was geweest was ik ook niet weg gegaan bij mijn vriend.. ik zie gewoon geen toekomst met die andere man, het klikt wel, en die gevoelens zijn er wel degelijk.
Maar ik ben zoveel jonger dan hem en onze levens zijn zo verschillend.. Dus nee, ik zou niet bij mijn vriend weggaan"
Ik lees hier alleen maar dat je (als die getrouwde man vrijgezel was) niet weg bij je vriend was gegaan, omdat er bij jou en die getrouwde man een leeftijdsverschil is en jullie verschillende levens hebben. Ik lees niet dat je niet bij je vriend was weggegaan, omdat je je vriend zo enorm waardeert om wie hij is, omdat je hem (wellicht) als de toekomstige vader van jullie kinderen ziet, omdat je zoveel van je vriendt houdt. Wat vind je daar zelf van?
vrijdag 21 maart 2008 om 09:12
Zo er is een heel gesprek lang mij heen gegaan zie ik
Ik word er nu toch wel een beetje geirriteerd van dat iedereen (met uitzondering van een klein aantal) loopt te roepen dat ik doe alsof zoiets mij is overkomen en ik slachtoffer speel.
Zo kun je in elke regel wel proberen te lezen dat ik slachtoffer ben, ik blijf niet herhalen dat ik dat helemaal niet zo voel en niet zo vind.. Ik kan er gewoon met mijn hoofd niet bij dat ík zoiets gedaan heb, wat me bezielde.. dat ik me er zo in mee heb laten sleuren.. en dat zegt niet dat ik denk 'o wat is het allemaal erg, ik kon er niks aan doen' nee ! helemaal niet, tuurlijk kon ik er wat aan doen en had ik het kunnen stoppen.
Maar mijn relatie stond op dat moment op knappen en dan ben je daar toch gevoeliger voor blijkbaar.
face, bedankt voor je begrip, ik denk dat dit soort dingen toch makkelijker te begrijpen zijn als je het zelf mee gemaakt hebt.
Wat mijn relatie nu betreft, en dat kleinerende gedrag van mijn vriend.. hij beweert zelf dat hij het licht heeft gezien en nu pas inziet hoe stom dat van hem geweest is.
Het is nu ook niet alleen van zijn kant vertrouwen terug winnen, maar ook van mijn kant...
Met mijn getrouwde sportmaatje heb ik de laatste dagen dus geen contact meer, hij belt me wel continu en stuurt me smsjes als -- 'dit is niet eerlijk van je ' - ' waarom kun je het niet eens opbrengen om me iets uit te leggen' - ' we kunnen hier samen best uit komen' --
En JA dit vind ik inderdaad ontzettend moeilijk.. Lalein je kan wel zeggen dat ik "gewoon" niks meer mag voelen, en hem "gewoon" aan de kant moet zetten maar door ontkenning gaan die gevoelens niet weg.
Ik word er nu toch wel een beetje geirriteerd van dat iedereen (met uitzondering van een klein aantal) loopt te roepen dat ik doe alsof zoiets mij is overkomen en ik slachtoffer speel.
Zo kun je in elke regel wel proberen te lezen dat ik slachtoffer ben, ik blijf niet herhalen dat ik dat helemaal niet zo voel en niet zo vind.. Ik kan er gewoon met mijn hoofd niet bij dat ík zoiets gedaan heb, wat me bezielde.. dat ik me er zo in mee heb laten sleuren.. en dat zegt niet dat ik denk 'o wat is het allemaal erg, ik kon er niks aan doen' nee ! helemaal niet, tuurlijk kon ik er wat aan doen en had ik het kunnen stoppen.
Maar mijn relatie stond op dat moment op knappen en dan ben je daar toch gevoeliger voor blijkbaar.
face, bedankt voor je begrip, ik denk dat dit soort dingen toch makkelijker te begrijpen zijn als je het zelf mee gemaakt hebt.
Wat mijn relatie nu betreft, en dat kleinerende gedrag van mijn vriend.. hij beweert zelf dat hij het licht heeft gezien en nu pas inziet hoe stom dat van hem geweest is.
Het is nu ook niet alleen van zijn kant vertrouwen terug winnen, maar ook van mijn kant...
Met mijn getrouwde sportmaatje heb ik de laatste dagen dus geen contact meer, hij belt me wel continu en stuurt me smsjes als -- 'dit is niet eerlijk van je ' - ' waarom kun je het niet eens opbrengen om me iets uit te leggen' - ' we kunnen hier samen best uit komen' --
En JA dit vind ik inderdaad ontzettend moeilijk.. Lalein je kan wel zeggen dat ik "gewoon" niks meer mag voelen, en hem "gewoon" aan de kant moet zetten maar door ontkenning gaan die gevoelens niet weg.
vrijdag 21 maart 2008 om 09:24
Benedicte, jeetje dat zijn nogal confronterende vragen zeg...
Hij kleineerde mij pas later in onze relatie, in het begin was hij super lief en erg zorgzaam (zoals hij nu dus opeens ook weer is).. op een gegeven moment werd hij erg dominant en wist hij werkelijk waar alles zo te draaien dat het mijn schuld was en dat ik niet moest denken dat ik ook maar iets te zeggen had want hij wist en kon toch wel alles beter.
Als we ergens een meningsverschil om hadden, stopte hij na zijn woordje gedaan te hebben gewoon met praten en zei hij alleen nog dingen als "ga jij maar even naar de andere kamer om na te denken over je fouten, en kom dan maar terug om sorry te zeggen voor je mening", ik kon hier zo kwaad om worden.. altijd maar met dat vingertje wijzen en beweren dat alles wat ik zei,dacht, voor stond en voelde belachelijk was en ik het niet in mijn hoofd moest halen anders te denken dan hem.
De laatste weken heeft hij inderdaad niet meer zo gedaan, zelf zegt hij dat hij veranderen wil en nu pas inziet hoe gek hij eigenlijk op me is..
Nu jij zegt dat dat kan zijn omdat er kapers op de kust zijn is voor mij toch wel stof tot nadenken.. zo had ik het nog niet bekeken...
In dat stukje waarin ik schrijf dat ik geen toekomst zie met die andere man, had ik ook geschreven dat ik dus wel toekomst zie met mijn vriend.. ik heb wel tegen mijn vriend gezegd dat zodra ik dat kleinerende gedrag terug begin te zien, ik vertrokken ben... Maar ja, mijn gevoelens liggen natuurlijk wel een beetje overhoop, ik heb nu ook die gevoelens van "wie ben ik nu om wat over hem te zeggen, terwijl ikzelf de trut ben ik dit verhaal"
De tijd zal het leren denk ik.
Hij kleineerde mij pas later in onze relatie, in het begin was hij super lief en erg zorgzaam (zoals hij nu dus opeens ook weer is).. op een gegeven moment werd hij erg dominant en wist hij werkelijk waar alles zo te draaien dat het mijn schuld was en dat ik niet moest denken dat ik ook maar iets te zeggen had want hij wist en kon toch wel alles beter.
Als we ergens een meningsverschil om hadden, stopte hij na zijn woordje gedaan te hebben gewoon met praten en zei hij alleen nog dingen als "ga jij maar even naar de andere kamer om na te denken over je fouten, en kom dan maar terug om sorry te zeggen voor je mening", ik kon hier zo kwaad om worden.. altijd maar met dat vingertje wijzen en beweren dat alles wat ik zei,dacht, voor stond en voelde belachelijk was en ik het niet in mijn hoofd moest halen anders te denken dan hem.
De laatste weken heeft hij inderdaad niet meer zo gedaan, zelf zegt hij dat hij veranderen wil en nu pas inziet hoe gek hij eigenlijk op me is..
Nu jij zegt dat dat kan zijn omdat er kapers op de kust zijn is voor mij toch wel stof tot nadenken.. zo had ik het nog niet bekeken...
In dat stukje waarin ik schrijf dat ik geen toekomst zie met die andere man, had ik ook geschreven dat ik dus wel toekomst zie met mijn vriend.. ik heb wel tegen mijn vriend gezegd dat zodra ik dat kleinerende gedrag terug begin te zien, ik vertrokken ben... Maar ja, mijn gevoelens liggen natuurlijk wel een beetje overhoop, ik heb nu ook die gevoelens van "wie ben ik nu om wat over hem te zeggen, terwijl ikzelf de trut ben ik dit verhaal"
De tijd zal het leren denk ik.
vrijdag 21 maart 2008 om 10:08
Bullit, ik denk ook dat je wel degelijk inziet wat er aan de hand is en ik denk niet dat je je verliest in een slachtofferrol. Je ziet wel degelijk je eigen rol in, alleen vind je het moeilijk je gedrag te stoppen.
Gevoelens stop je ook niet zomaar nee. Er wat mee doen kun je wel stoppen. De gevoelens krijgen vanzelf wel een plekje als je er niets mee doet.
Hopelijk heeft je vriend het licht echt gezien, en niet alleen omdat hij opeens kapers op de kust ziet. Ik zou iig wel je huidige relatie ook goed onder de loep nemen. En daar dus je energie in steken om te bepalen of je nog wel gelukkig bent zo. Geheel los van die andere man.
Ik vind het overigens totaal onrespectvol hoe hij jou blijft bestoken terwijl je hebt aangegeven geen contact meer te willen. Hij komt op mij over als een manipulerende vent die geen nee wil horen.
Is dat niet een ontzettende afknapper?
Gevoelens stop je ook niet zomaar nee. Er wat mee doen kun je wel stoppen. De gevoelens krijgen vanzelf wel een plekje als je er niets mee doet.
Hopelijk heeft je vriend het licht echt gezien, en niet alleen omdat hij opeens kapers op de kust ziet. Ik zou iig wel je huidige relatie ook goed onder de loep nemen. En daar dus je energie in steken om te bepalen of je nog wel gelukkig bent zo. Geheel los van die andere man.
Ik vind het overigens totaal onrespectvol hoe hij jou blijft bestoken terwijl je hebt aangegeven geen contact meer te willen. Hij komt op mij over als een manipulerende vent die geen nee wil horen.
Is dat niet een ontzettende afknapper?
vrijdag 21 maart 2008 om 12:40
@isabon nav. jou laatste zin,is dat niet een afknapper.
Dat zie je pas achteraf.Of beter dat wil je pas achteraf inzien.
Ik kan me indenken dat TO zich mss. wel gevleid voelt,zo zag ik het nl. al die tijd dat hij nooit stopte contact te zoeken.
Gevleid voelen.Hoe krom ook,dat besef je naderhand pas,dat het idd. van geen respect toont als je wens geen contact, niet gehonoreerd word.Geen nee willen horen.Blijkbaar voelt deze man ook nog zeer goed aan dat Bullit er moeite mee heeft,en ze geen aanstalten neemt om op hem te reageren..
Bullit wat afschuwelijk dat gekleineer.Alsof je een klein kind bent en straf krijgt,ga jij maar even ergens anders heen nadenken over je fouten???
Gelukkig is dat nu niet meer zo.Hoe kwam dat eigenlijk dat hij zo deed?
En nu sinds kort weer lief kan zijn heeft idd. m.i. te maken met dat je een ander ontmoet hebt onderwijl.
Dat zie je pas achteraf.Of beter dat wil je pas achteraf inzien.
Ik kan me indenken dat TO zich mss. wel gevleid voelt,zo zag ik het nl. al die tijd dat hij nooit stopte contact te zoeken.
Gevleid voelen.Hoe krom ook,dat besef je naderhand pas,dat het idd. van geen respect toont als je wens geen contact, niet gehonoreerd word.Geen nee willen horen.Blijkbaar voelt deze man ook nog zeer goed aan dat Bullit er moeite mee heeft,en ze geen aanstalten neemt om op hem te reageren..
Bullit wat afschuwelijk dat gekleineer.Alsof je een klein kind bent en straf krijgt,ga jij maar even ergens anders heen nadenken over je fouten???
Gelukkig is dat nu niet meer zo.Hoe kwam dat eigenlijk dat hij zo deed?
En nu sinds kort weer lief kan zijn heeft idd. m.i. te maken met dat je een ander ontmoet hebt onderwijl.
vrijdag 21 maart 2008 om 16:22
Ik heb nu een mailtje van mr.X gekregen met dat het inderdaad niet onverstandig is om afstand te nemen want "anders gaan we toch weer aan elkaar zitten" (zijn woorden).
Misschien heeft dan ook hij nu het licht gezien en gaat hij het mij hopelijk makkelijk maken door ook geen contact meer met mij te zoeken. Het is nu aan mij om al mijn gedachtes aan hem en mijn gevoelens voor hem opzij te kunnen zetten.
Face, dat mijn vriend zo deed en hoe dat kwam.. ik weet het niet precies maar ik denk dat het aan zijn opvoeding ligt, zijn moeder is namelijk nogal onderdanig aan zijn vader en ook zijn broer heeft een vriendin die geen nee durft te zeggen. Misschien denkt hij dat dit normaal is. Dat ik wel een eigen mening had vond hij blijkbaar nogal irritant.
Als ik dingen uit wilde spreken dan kon hij me echt tot wanhoop drijven met zijn nonchalante -jij bent dom en ik sta ver boven jou- houding.. zat ik naast hem te huilen, ging hij gewoon slapen. Niet te geloven ik kan me er weer kwaad om maken.
Ik hoop dat hij nu lief blijft, en meent wat hij zegt.. niet dat ik nu nog recht van spreken heb na mijn acties maar toch..
Misschien heeft dan ook hij nu het licht gezien en gaat hij het mij hopelijk makkelijk maken door ook geen contact meer met mij te zoeken. Het is nu aan mij om al mijn gedachtes aan hem en mijn gevoelens voor hem opzij te kunnen zetten.
Face, dat mijn vriend zo deed en hoe dat kwam.. ik weet het niet precies maar ik denk dat het aan zijn opvoeding ligt, zijn moeder is namelijk nogal onderdanig aan zijn vader en ook zijn broer heeft een vriendin die geen nee durft te zeggen. Misschien denkt hij dat dit normaal is. Dat ik wel een eigen mening had vond hij blijkbaar nogal irritant.
Als ik dingen uit wilde spreken dan kon hij me echt tot wanhoop drijven met zijn nonchalante -jij bent dom en ik sta ver boven jou- houding.. zat ik naast hem te huilen, ging hij gewoon slapen. Niet te geloven ik kan me er weer kwaad om maken.
Ik hoop dat hij nu lief blijft, en meent wat hij zegt.. niet dat ik nu nog recht van spreken heb na mijn acties maar toch..
vrijdag 21 maart 2008 om 17:00
Bullit of je recht van spreken hebt staat los van hoe hij jou behandeld vind ik.
Je hebt een misstap begaan en komt dara nu op terug.Hebt het opgebiecht en besproken met vriend dat je energie wilt steken in een jullie en verder geen contact meer met X.
Ik hoop ook dat hij lief kan blijven en het niet een reactie is op wat je hem had te melden.
Mijn ex kon ook zo bot doen,weet eralles van.Liep weg als ik huilde idd. of samen naar de stad en inenen weg was hij en kon ik alleen naar huis,NB. in bijzijn van de kinderen.Ook opvoeding en normen en waarden vwb. de vrow die heeft niets in te brengen oid.Cultuur ook mede.Heb het 19jr. volgehouden ,op eieren lopen/vechten voor een leuke relatie,en was het toen zat,zo zat.En hij was verbaasd toen was het té laat.
Wens je sterkte en het beste toe.En komt het goed..
Je hebt een misstap begaan en komt dara nu op terug.Hebt het opgebiecht en besproken met vriend dat je energie wilt steken in een jullie en verder geen contact meer met X.
Ik hoop ook dat hij lief kan blijven en het niet een reactie is op wat je hem had te melden.
Mijn ex kon ook zo bot doen,weet eralles van.Liep weg als ik huilde idd. of samen naar de stad en inenen weg was hij en kon ik alleen naar huis,NB. in bijzijn van de kinderen.Ook opvoeding en normen en waarden vwb. de vrow die heeft niets in te brengen oid.Cultuur ook mede.Heb het 19jr. volgehouden ,op eieren lopen/vechten voor een leuke relatie,en was het toen zat,zo zat.En hij was verbaasd toen was het té laat.
Wens je sterkte en het beste toe.En komt het goed..
vrijdag 21 maart 2008 om 17:30
Wat naar face, jij hebt er 19 jaar meer rond gelopen, en ik praat nog maar over 4 jaar..
Ik sta nu wel sterker in onze relatie, hij weet dat hij niet meer zo dominant en kleinerend hoeft te doen, ik heb voor mezelf ook duidelijk dat als ik dat terug zie,ik niet langer bij hem blijf.
Of zoals mijn vriendin vanochtend zei : " jij bent misschien de laatste weken wel de trut geweest, maar hij is die 3,5 jaar daarvoor de eikel geweest"
En dat ik vreemd ben gegaan verdient hij niet, dat verdient niemand. Maar de gedachte aan hoe hij mij behandeld heeft helpt me wel om mijn schuldgevoelens te onderdrukken.
We hebben duidelijk ons lesje geleerd.. en nu oprapen die zooi..
Ik vraag me alleen wel eens af, vreemdgaan is een actie, een daad, iets waar je spijt van kan hebben en vervolgens nooit meer hoeft te doen.
Maar kan iemand iets veranderen wat in zijn karakter zit?
Ik sta nu wel sterker in onze relatie, hij weet dat hij niet meer zo dominant en kleinerend hoeft te doen, ik heb voor mezelf ook duidelijk dat als ik dat terug zie,ik niet langer bij hem blijf.
Of zoals mijn vriendin vanochtend zei : " jij bent misschien de laatste weken wel de trut geweest, maar hij is die 3,5 jaar daarvoor de eikel geweest"
En dat ik vreemd ben gegaan verdient hij niet, dat verdient niemand. Maar de gedachte aan hoe hij mij behandeld heeft helpt me wel om mijn schuldgevoelens te onderdrukken.
We hebben duidelijk ons lesje geleerd.. en nu oprapen die zooi..
Ik vraag me alleen wel eens af, vreemdgaan is een actie, een daad, iets waar je spijt van kan hebben en vervolgens nooit meer hoeft te doen.
Maar kan iemand iets veranderen wat in zijn karakter zit?
vrijdag 21 maart 2008 om 18:56
Bullit je zei het zelf al,het is iets uit zijn opvoeding.Dus aangeleerd.Dát valt best te veranderen.Gedrag aanleren/afleren.
Hoe zijn karakter verder is kan jij zelf het beste beoordelen.Een karakter verander je niet zomaar.Je kan je wel voegen naar elkaars wensen vwb. een relatie.En samen groeien dan,en toch je eigen ook kunnen/mogen blijven.
Hoe zijn karakter verder is kan jij zelf het beste beoordelen.Een karakter verander je niet zomaar.Je kan je wel voegen naar elkaars wensen vwb. een relatie.En samen groeien dan,en toch je eigen ook kunnen/mogen blijven.
vrijdag 21 maart 2008 om 20:59
Bullit, iemand kan wel degelijk iets veranderen wat in zijn karakter zit. Dit kan alleen wanneer de persoon in kwestie overtuigd is van het feit dat hij of zij ook echt iets hieraan wil veranderen.
In het geval van jouw vriend, wanneer hij alleen handelt om de relatie met jou te behouden, dan is de verandering van korte duur.
Maar ziet hij werkelijk in dat zijn gedrag niet kan in een relatie, dan is er best een kans van slagen.
In het geval van jouw vriend, wanneer hij alleen handelt om de relatie met jou te behouden, dan is de verandering van korte duur.
Maar ziet hij werkelijk in dat zijn gedrag niet kan in een relatie, dan is er best een kans van slagen.
vrijdag 21 maart 2008 om 23:51
zaterdag 22 maart 2008 om 10:38
Ik heb zelf wel het idee dat hij het meent, het betoog dat hij heeft gehouden over waarom hij wil veranderen kwam voor mij best overtuigend over.
En als hij mij een tweede kans kan geven, dan moet ik hem dat ook gunnen.
Zoals ik al eerder zei, de tijd zal het leren.
Bianca, er is inderdaad wel een probleem geweest over het sporten, mijn vriend wilde niet dat ik daar weer naartoe ging, ik ben toen de eerste twee weken ook niet geweest om het voor hem even te laten bezinken.
Toen zei hij zelf ook dat het geen zin heeft om mij bij die sport weg te houden, want er zijn zoveel andere linken die ik met hem heb waardoor ik hem toch wel tegen kom.
Hij woont vlak bij mijn ouders, mijn moeder is de juf van zijn twee kinderen, zijn vrouw werkt bij mij binnen het stagebedrijf, een goede vriend van hem is ook een vriend van mij en zijn werkplaats is vlak bij mijn huis.
Ik kom hem toch wel tegen, hoe dan ook.
Ik heb dus met mijn vriend afgesproken dat ik gewoon naar die sport blijf gaan.
Tuurlijk vind mijn vriend het wel vervelend maar het is niet zo dat ik hem daar in de sporthal zal gaan bespringen ofzo (al schieten die gedachtes wel eens door mijn hoofd moet ik toegeven).
Dus is er niks aan de hand zou je denken...
En als hij mij een tweede kans kan geven, dan moet ik hem dat ook gunnen.
Zoals ik al eerder zei, de tijd zal het leren.
Bianca, er is inderdaad wel een probleem geweest over het sporten, mijn vriend wilde niet dat ik daar weer naartoe ging, ik ben toen de eerste twee weken ook niet geweest om het voor hem even te laten bezinken.
Toen zei hij zelf ook dat het geen zin heeft om mij bij die sport weg te houden, want er zijn zoveel andere linken die ik met hem heb waardoor ik hem toch wel tegen kom.
Hij woont vlak bij mijn ouders, mijn moeder is de juf van zijn twee kinderen, zijn vrouw werkt bij mij binnen het stagebedrijf, een goede vriend van hem is ook een vriend van mij en zijn werkplaats is vlak bij mijn huis.
Ik kom hem toch wel tegen, hoe dan ook.
Ik heb dus met mijn vriend afgesproken dat ik gewoon naar die sport blijf gaan.
Tuurlijk vind mijn vriend het wel vervelend maar het is niet zo dat ik hem daar in de sporthal zal gaan bespringen ofzo (al schieten die gedachtes wel eens door mijn hoofd moet ik toegeven).
Dus is er niks aan de hand zou je denken...
dinsdag 25 maart 2008 om 13:14
Sorry voor de late reactie.
Ik kan natuurlijk nooit voor de volle 100% zeker weten dat hij alles eerlijk verteld heeft, ik weet wel zeker dat hij in ieder geval een deel heeft opgebiecht want zoals ik al eerder schreef begon zij er zelf een keer over toen ze met hem aan het bellen was waar ik bij zat.
Hij heeft wel mijn naam genoemd, maar ze weet niet dat ik het ben. Heb in het begin van mijn stage vluchtig mijn naam genoemd, maar die link heeft ze dus niet gelegd.
Ik had trouwens een erg ongemakkelijke situatie dit weekend, ik was aan het shoppen met mijn moeder, komen we mrX tegen met vrouwlief en de kids..
Mijn hart bonkte in mijn keel natuurlijk! ik denk, snel doorlopen, niks zeggen.
Maar mijn moeder (die voor de klas staat en juf is van zijn 2 kids) kent dus ook zijn vrouw.. dat werd dus even een gezellig praatje. Stonden we daar, hij naar zijn voeten kijkend, ik naar de lucht kijkend.. en mijn moeder en zijn vrouw gezellig kletsen.
Zijn vrouw herkende me wel en zei "o jij bent toch stagiaire bij ons?" en tegen mijn moeder "ik wist niet dat ze je dochter was! wat leuk!"
Nou wat leuk... ze moest eens weten wat voor 'leuke' momenten ik met haar man heb gehad..
Toen er (voor mijn gevoel na uren te hebben gepraat) eindelijk een eind aan kwam en we weg wilden lopen (rennen in mijn geval) streek hij stiekem even met zijn hand langs mijn hand.
Die vervelende kriebels kwamen toch weer even opzetten hoor.
Maar het gaat goed, ik heb nog nergens reactie op gegeven en nu ook op de sport maandag even volhouden om niet tegen hem te praten.
Zucht..
Ik kan natuurlijk nooit voor de volle 100% zeker weten dat hij alles eerlijk verteld heeft, ik weet wel zeker dat hij in ieder geval een deel heeft opgebiecht want zoals ik al eerder schreef begon zij er zelf een keer over toen ze met hem aan het bellen was waar ik bij zat.
Hij heeft wel mijn naam genoemd, maar ze weet niet dat ik het ben. Heb in het begin van mijn stage vluchtig mijn naam genoemd, maar die link heeft ze dus niet gelegd.
Ik had trouwens een erg ongemakkelijke situatie dit weekend, ik was aan het shoppen met mijn moeder, komen we mrX tegen met vrouwlief en de kids..
Mijn hart bonkte in mijn keel natuurlijk! ik denk, snel doorlopen, niks zeggen.
Maar mijn moeder (die voor de klas staat en juf is van zijn 2 kids) kent dus ook zijn vrouw.. dat werd dus even een gezellig praatje. Stonden we daar, hij naar zijn voeten kijkend, ik naar de lucht kijkend.. en mijn moeder en zijn vrouw gezellig kletsen.
Zijn vrouw herkende me wel en zei "o jij bent toch stagiaire bij ons?" en tegen mijn moeder "ik wist niet dat ze je dochter was! wat leuk!"
Nou wat leuk... ze moest eens weten wat voor 'leuke' momenten ik met haar man heb gehad..
Toen er (voor mijn gevoel na uren te hebben gepraat) eindelijk een eind aan kwam en we weg wilden lopen (rennen in mijn geval) streek hij stiekem even met zijn hand langs mijn hand.
Die vervelende kriebels kwamen toch weer even opzetten hoor.
Maar het gaat goed, ik heb nog nergens reactie op gegeven en nu ook op de sport maandag even volhouden om niet tegen hem te praten.
Zucht..
dinsdag 25 maart 2008 om 13:23
Pijnlijk...ik hoop dat je nu wel met de neus op de feiten bent gedrukt, als extra stok achter de deur om hem uit je leven te bannen. Overigens tekenend voor zijn karakter dat hij toch nog ff "Gna gna" stiekem langs je hand moet strijken in het bijzijn van zijn vrouw. Bah...respectloos.
Kun je niet op een andere dag gaan sporten?
Kun je niet op een andere dag gaan sporten?
dinsdag 25 maart 2008 om 23:10
Nou pijnlijk was het inderdaad...
Ik voelde me echt de duivel zelf zeg... zijn vrouw vriendelijk naar mij lachen, zijn kinderen die aandacht vragen aan papa, maar papa die alleen maar aandacht heeft voor mij..
Te slecht..
Ik wil het ook echt kut vinden, ik wil het ook echt walgelijk vinden.. en ergens vind ik dat ook wel.
Maar ik kan mijn gevoelens voor hem gewoon niet ontkennen!
Ik voel nou eenmaal zo'n warme gloed over me heen komen als hij me aanraakt.. ik denk nou eenmaal continu aan hem en ik krijg nou eenmaal kriebels in mijn buik als ik hem zie..
Het liefst zou ik hem ter plekke bespringen..
Allemachtig, wat is dit een strijd met mezelf zeg.
Ik voelde me echt de duivel zelf zeg... zijn vrouw vriendelijk naar mij lachen, zijn kinderen die aandacht vragen aan papa, maar papa die alleen maar aandacht heeft voor mij..
Te slecht..
Ik wil het ook echt kut vinden, ik wil het ook echt walgelijk vinden.. en ergens vind ik dat ook wel.
Maar ik kan mijn gevoelens voor hem gewoon niet ontkennen!
Ik voel nou eenmaal zo'n warme gloed over me heen komen als hij me aanraakt.. ik denk nou eenmaal continu aan hem en ik krijg nou eenmaal kriebels in mijn buik als ik hem zie..
Het liefst zou ik hem ter plekke bespringen..
Allemachtig, wat is dit een strijd met mezelf zeg.
