Geld & Recht
alle pijlers
Kinderalimentatie, eigen afspraken
woensdag 20 juni 2012 om 14:08
Hoi lezers,
Ik ben nieuw als poster, maar ervaren als meelezer - hoop eigenlijk op een beetje raad en zal zo bondig mogelijk to the point komen
Situatie: Ex-man, 2 kinderen (onder de 10 jaar). Gescheiden.
We zijn het beiden eens dat er een eerlijke bijdrage geleverd moet worden aan het onderhoud van de kinderen. Ze wonen bij mij, (24/7), ex heeft ze ca. 8 uur in de week (overdag en verspreid over twee dagen).
Via een berekening op internet, hebben we een bedrag kunnen vinden van de KA. Hij meent echter dat hij, omdat hij de 8 uur als een dag beschouwt, hij deze op de kinderalimenatie in mindering kan brengen. Berekening levert ongeveer op: mijn aandeel *** euro en *** euro (voor twee kinderen) voor zijn aandeel, en komt volgens hem dus neer op zijn aandeel***/7 dagen x 6 dagen = ***euro (of: /30 dagen x 26 dagen).
Sinds zijn vertrek dus, heeft hij niets bijgedragen, omdat hij naar eigen zeggen, niets te besteden had (paar maanden ww-uitkering, daarna gewoon werk met inkomen gelijk aan voor de scheiding).
Vraag: is de berekening redelijk (oorspronkelijk en zijn "aftrekpost")en zou ik iets moeten zeggen van zijn ontbrekende bijdragen van het afgelopen half jaar?
Bedankt!
Ik ben nieuw als poster, maar ervaren als meelezer - hoop eigenlijk op een beetje raad en zal zo bondig mogelijk to the point komen
Situatie: Ex-man, 2 kinderen (onder de 10 jaar). Gescheiden.
We zijn het beiden eens dat er een eerlijke bijdrage geleverd moet worden aan het onderhoud van de kinderen. Ze wonen bij mij, (24/7), ex heeft ze ca. 8 uur in de week (overdag en verspreid over twee dagen).
Via een berekening op internet, hebben we een bedrag kunnen vinden van de KA. Hij meent echter dat hij, omdat hij de 8 uur als een dag beschouwt, hij deze op de kinderalimenatie in mindering kan brengen. Berekening levert ongeveer op: mijn aandeel *** euro en *** euro (voor twee kinderen) voor zijn aandeel, en komt volgens hem dus neer op zijn aandeel***/7 dagen x 6 dagen = ***euro (of: /30 dagen x 26 dagen).
Sinds zijn vertrek dus, heeft hij niets bijgedragen, omdat hij naar eigen zeggen, niets te besteden had (paar maanden ww-uitkering, daarna gewoon werk met inkomen gelijk aan voor de scheiding).
Vraag: is de berekening redelijk (oorspronkelijk en zijn "aftrekpost")en zou ik iets moeten zeggen van zijn ontbrekende bijdragen van het afgelopen half jaar?
Bedankt!
woensdag 20 juni 2012 om 14:53
quote:2zonnetjes schreef op 20 juni 2012 @ 14:45:
@lugh,
Bedankt voor je reacties zover! Ik maak het liefst helemaal geen afspraken met ex, want dat heeft gewoon geen nut (hij komt er al-tijd op terug).
Ik heb bij het bespreken aangegeven, dat het niet mijn bedoeling is hem te irriteren, te zieken of de nare (h)ex te spelen, hij gaf aan dat hij verantwoording wilde dragen en dat we het eerlijk zouden verdelen. De kinderen gaan altijd voor, imho. Maar nu ineens naar een advocaat stappen (we zijn eerder gescheiden, daarna een herstart, en vervolgens uit elkaar gegaan), is weer een stap verder in het vervreemden van iemand die eigenlijk heel dicht bij de opvoeding van je kinderen zou moeten (willen) staan. Dat gedeelte vind ik gewoon lastig.
Tsja, dat is natuurlijk heel nobel, maar daar heb je jezelf en niet te vergeten jullie kinderen gigantisch mee. Jij laat je voor de lieve vrede piepelen door je ex, die daardoor alle touwtjes in handen houdt en jij nog jarenlang afhankelijk bent van zijn nukken en grillen.
Als alles is vastgelegd heb je daar geen last van en dat scheelt je een hele hoop kopzorgen en slapeloze nachten.
@lugh,
Bedankt voor je reacties zover! Ik maak het liefst helemaal geen afspraken met ex, want dat heeft gewoon geen nut (hij komt er al-tijd op terug).
Ik heb bij het bespreken aangegeven, dat het niet mijn bedoeling is hem te irriteren, te zieken of de nare (h)ex te spelen, hij gaf aan dat hij verantwoording wilde dragen en dat we het eerlijk zouden verdelen. De kinderen gaan altijd voor, imho. Maar nu ineens naar een advocaat stappen (we zijn eerder gescheiden, daarna een herstart, en vervolgens uit elkaar gegaan), is weer een stap verder in het vervreemden van iemand die eigenlijk heel dicht bij de opvoeding van je kinderen zou moeten (willen) staan. Dat gedeelte vind ik gewoon lastig.
Tsja, dat is natuurlijk heel nobel, maar daar heb je jezelf en niet te vergeten jullie kinderen gigantisch mee. Jij laat je voor de lieve vrede piepelen door je ex, die daardoor alle touwtjes in handen houdt en jij nog jarenlang afhankelijk bent van zijn nukken en grillen.
Als alles is vastgelegd heb je daar geen last van en dat scheelt je een hele hoop kopzorgen en slapeloze nachten.
woensdag 20 juni 2012 om 14:53
@sweetcandy,
Ik begrijp je helemaal. Ik ben eigenlijk juist van de duidelijke afspraken maken, zodat er gewoon geen geneuzel komt.
Ik had echter nooit verwacht, dat er een discussie om een bijdrage voor de kinderen naar boven zou komen. We hebben zoveel gediscussieerd in de tijd dat we samen waren, maar nooit over onze verantwoordelijkheid naar de kinderen toe. En tot op een half jaar geleden, had ik ook echt het vertrouwen dat we er wel samen uit zouden komen :/
Ik begrijp je helemaal. Ik ben eigenlijk juist van de duidelijke afspraken maken, zodat er gewoon geen geneuzel komt.
Ik had echter nooit verwacht, dat er een discussie om een bijdrage voor de kinderen naar boven zou komen. We hebben zoveel gediscussieerd in de tijd dat we samen waren, maar nooit over onze verantwoordelijkheid naar de kinderen toe. En tot op een half jaar geleden, had ik ook echt het vertrouwen dat we er wel samen uit zouden komen :/
woensdag 20 juni 2012 om 14:59
woensdag 20 juni 2012 om 15:01
@consuela
(OT: geweldige nick)
Je hebt helemaal gelijk. Ik vind het vreselijk dat het zo loopt, en er gebeuren dingen van zijn kant die niet kloppen. Ik wil me daar niet toe verlagen.
Maar misschien koppel ik wat ik zou moeten doen, wel teveel aan waar hij mee bezig is, en zie ik het verkeerd :/ Krijg hier wel goede inzichten en adviezen .. heb bijna spijt dat ik zo lang heb gewacht !
(OT: geweldige nick)
Je hebt helemaal gelijk. Ik vind het vreselijk dat het zo loopt, en er gebeuren dingen van zijn kant die niet kloppen. Ik wil me daar niet toe verlagen.
Maar misschien koppel ik wat ik zou moeten doen, wel teveel aan waar hij mee bezig is, en zie ik het verkeerd :/ Krijg hier wel goede inzichten en adviezen .. heb bijna spijt dat ik zo lang heb gewacht !
woensdag 20 juni 2012 om 15:08
Thanks 
Het beste is om nu gewoon keiharde afspraken op papier te zetten.
Dat geeft rust en duidelijkheid, conflicten en irritatie zijn daarmee de kop ingedrukt.
Overleg om met een mediator de zaken vast te gaan leggen en te bekrachtigen bij de rechtbank.
Zeker wat de ali betreft is het wel prettig dat je iets officieels hebt gezien hij nu al niet betaald.
Eigenlijk is het een plicht van jullie beiden aan jullie kinderen om de zaken netjes en officieel te regelen voor hun toekomst. Hoort bij goed ouderschap vind ik.
Jammer in het verhaal is wel dat hij zijn kinderen wel erg weinig ziet.
8 uur per week, ik zou er buikpijn van krijgen als ik mijn kinderen zo lang zou moeten missen
Triest wel dat hij dan ook nog eens daar een bedrag aan vastkoppeld. Jee zeg....
Het beste is om nu gewoon keiharde afspraken op papier te zetten.
Dat geeft rust en duidelijkheid, conflicten en irritatie zijn daarmee de kop ingedrukt.
Overleg om met een mediator de zaken vast te gaan leggen en te bekrachtigen bij de rechtbank.
Zeker wat de ali betreft is het wel prettig dat je iets officieels hebt gezien hij nu al niet betaald.
Eigenlijk is het een plicht van jullie beiden aan jullie kinderen om de zaken netjes en officieel te regelen voor hun toekomst. Hoort bij goed ouderschap vind ik.
Jammer in het verhaal is wel dat hij zijn kinderen wel erg weinig ziet.
8 uur per week, ik zou er buikpijn van krijgen als ik mijn kinderen zo lang zou moeten missen
Triest wel dat hij dan ook nog eens daar een bedrag aan vastkoppeld. Jee zeg....
woensdag 20 juni 2012 om 15:24
@Consuela,
ik ben groot fan van rust en duidelijkheid
en we proberen ook beiden, om goede ouders te zijn (tenminste, daar ga ik vooralsnog nog steeds van uit).
Tja, vader wilt de ruimte hebben om zijn "eigen dingen" te doen, en gaf laatst aan dat het wegvallen van de "huishoudelijke en gezins-taken (lees: kinderen in bad doen, aankleden, eten geven, etc)" hem hier de mogelijkheid voor gaf.
Het is overigens prima zo. Als hij er later anders over denkt, kan dat natuurlijk nog. Ik probeer rust te creeeren waar dat mogelijk is. Dus niet teveel bakkeleien, pas een punt maken als het echt, noodzakelijk is en op de lange termijn een hoop onrust wegneemt.
En het vastzetten van afspraken, blijkt , ondanks dat het onderwerp voorheen geen punt was, daar nu toch een van te zijn.
Bedankt!
ik ben groot fan van rust en duidelijkheid
en we proberen ook beiden, om goede ouders te zijn (tenminste, daar ga ik vooralsnog nog steeds van uit).Tja, vader wilt de ruimte hebben om zijn "eigen dingen" te doen, en gaf laatst aan dat het wegvallen van de "huishoudelijke en gezins-taken (lees: kinderen in bad doen, aankleden, eten geven, etc)" hem hier de mogelijkheid voor gaf.
Het is overigens prima zo. Als hij er later anders over denkt, kan dat natuurlijk nog. Ik probeer rust te creeeren waar dat mogelijk is. Dus niet teveel bakkeleien, pas een punt maken als het echt, noodzakelijk is en op de lange termijn een hoop onrust wegneemt.
En het vastzetten van afspraken, blijkt , ondanks dat het onderwerp voorheen geen punt was, daar nu toch een van te zijn.
Bedankt!
woensdag 20 juni 2012 om 18:22
Rust = geen alimentatie vragen en akkoord gaan met 8 uur omgang per week? Rust is fijn voor de kinderen maar alimentatie en omgang met hun vader ook. Je lijkt te denken dat je daarmee voor jezelf opkomt, maar je doet dat voor je kinderen. Als je ex daarover de strijd aangaat, denkt hij dus niet genoeg om de kinderen.
Waarom niet gewoon nu duidelijke afspraken maken ipv hopen dat hij later bijdraait? Als hij 8 uur omgang nu wel best vindt, gaat dat waarschijnlijk eerder minder dan meer worden. Als je je kinderen zo weinig ziet, vervreemd je op den duur van ze.
Niet zo bang zijn, het is de vader van je kinderen, je kan nog goed samen door één deur. Beter nu zorgen dat de zaken goed geregeld en vastgelegd zijn.
Waarom niet gewoon nu duidelijke afspraken maken ipv hopen dat hij later bijdraait? Als hij 8 uur omgang nu wel best vindt, gaat dat waarschijnlijk eerder minder dan meer worden. Als je je kinderen zo weinig ziet, vervreemd je op den duur van ze.
Niet zo bang zijn, het is de vader van je kinderen, je kan nog goed samen door één deur. Beter nu zorgen dat de zaken goed geregeld en vastgelegd zijn.
Ga in therapie!
woensdag 20 juni 2012 om 19:53
Hoi dubiootje,
Rust betekent voor mij, dat wát er ook om me heen gebeurt, mijn voeten op de grond houden en verder vooruit kijken dan dit moment en zoveel mogelijk zorgen uit het zichtveld halen van mijn kinderen, over onderwerpen waar ze eigenlijk nog niets mee te maken zouden moeten hebben. Met verder kijken, probeer ik datgene wat ze nu wél delen met vader, in stand te houden. Kinderen zijn niet gek, voelen spanning.
Vader krijgt van mij alle mogelijkheid om de kinderen te zien, hij geeft zelf aan dat hij het fijn vindt om de beschikbare tijd ook aan zichzelf te besteden.Toen ik aangaf, dat dit niet ten goede komt van de band, krijg ik daar weinig tot geen reactie op. En ja, daar heb ik het bij gelaten. Want ergens vind ik namelijk dat verantwoordelijkheid nemen, inherent is aan het ouderschap en volwassen zijn. Als iemand die zelf niet wilt nemen, kan ik hoog en laag springen zonder resultaat. Ik ben dan ook niet bang, zeker niet, maar wel diep teleurgesteld.
Het lukt me namelijk ook prima zónder zijn bijdrage, zij het iets hobbeliger
De enige en enkele reden waarom ik erover ben begonnen, is omdat ik het, zoals in mijn opening aangegeven, niet meer dan normaal vind dan dat de vader ook bijdraagt.
Rust betekent voor mij, dat wát er ook om me heen gebeurt, mijn voeten op de grond houden en verder vooruit kijken dan dit moment en zoveel mogelijk zorgen uit het zichtveld halen van mijn kinderen, over onderwerpen waar ze eigenlijk nog niets mee te maken zouden moeten hebben. Met verder kijken, probeer ik datgene wat ze nu wél delen met vader, in stand te houden. Kinderen zijn niet gek, voelen spanning.
Vader krijgt van mij alle mogelijkheid om de kinderen te zien, hij geeft zelf aan dat hij het fijn vindt om de beschikbare tijd ook aan zichzelf te besteden.Toen ik aangaf, dat dit niet ten goede komt van de band, krijg ik daar weinig tot geen reactie op. En ja, daar heb ik het bij gelaten. Want ergens vind ik namelijk dat verantwoordelijkheid nemen, inherent is aan het ouderschap en volwassen zijn. Als iemand die zelf niet wilt nemen, kan ik hoog en laag springen zonder resultaat. Ik ben dan ook niet bang, zeker niet, maar wel diep teleurgesteld.
Het lukt me namelijk ook prima zónder zijn bijdrage, zij het iets hobbeliger
De enige en enkele reden waarom ik erover ben begonnen, is omdat ik het, zoals in mijn opening aangegeven, niet meer dan normaal vind dan dat de vader ook bijdraagt.
woensdag 20 juni 2012 om 20:07
Ik snap niet zoveel van de berekening.
Ik ben een leek.
Maar ik begrijp dat jullie hebben berekend hoeveel jullie allebei zouden moeten betalen aan de kinderen. Jij 300 en hij 330.
En van die 330 van hem gaat dan die ene dag af dat ze bij hem zijn.
Waarom gaat er van jouw aandeel dan niet de 6 dagen af dat ze bij jou zijn?
Ik ben een leek.
Maar ik begrijp dat jullie hebben berekend hoeveel jullie allebei zouden moeten betalen aan de kinderen. Jij 300 en hij 330.
En van die 330 van hem gaat dan die ene dag af dat ze bij hem zijn.
Waarom gaat er van jouw aandeel dan niet de 6 dagen af dat ze bij jou zijn?
Wees altijd jezelf. Tenzij je een eenhoorn kan zijn. Wees dan een eenhoorn.
woensdag 20 juni 2012 om 21:42
Broedkippetje, dat is een beetje hypothetisch omdat TO dat geld niet aan zichzelf overmaakt. Het is op zich niet ongebruikelijk dat voor omgangsdagen een bedrag op de ka in mindering wordt gebracht.
TO, het gaat er niet alleen om dat je ex nu niet echt de kans heeft een band met de kinderen op te bouwen, maar dat zij recht hebben beide ouders vaak genoeg te zien. Zij hebben recht op de kans om die band op te bouwen. Jij vertegenwoordigt in dezen hun belangen, aangezien vader niet veel interesse toont. Leuk voor hem dat hij tijd voor zichzelf wil, maar wat de kinderen nodig hebben is belangrijker.
Je bent niet bang, zeker niet. Toch schrijf je dat je huiverig bent voor kwaad bloed, niet wilt bakkeleien, geen ruzie of geneuzel wilt, hem niet wilt vervreemden, hem niet wilt irriteren, zieken of nare hex spelen. Je wilt niet dat de zaken escaleren. Jouw woorden. Je postings staan bol van de angst hem voor het hoofd te stoten.
Het klinkt mij in de oren alsof jij alles doet om een conflict met hem te voorkomen en geen idee hebt hoe je er op die manier toch het nodige voor de kinderen uit kan slepen. Nou, dat kan dus niet. Je laat hem alles bepalen - inclusief de kinderen ophalen als het hem uitkomt, en zo niet, dan maar gewoon 8 uur per week - en houdt hem te vriend. Of je komt op voor de belangen van de kinderen en gaat de confrontatie met hem aan.
Hij wil zijn verantwoordelijkheden als vader ontduiken en jij faciliteert hem daarin. Dan ben je er straks ook medeverantwoordelijk voor als die band tussen je kinderen en hun vader zwak is. Je kan hem niet dwingen, maar ja en amen zeggen is het andere uiterste.
Jij hebt als moeder ook de plicht alles te doen om de zaken zo goed mogelijk te regelen voor de kinderen. Dat betekent niet met minder dan vaste afspraken akkoord gaan, niks niet 8 pretuurtjes per week en dan aan komen waaien als het zo uitkomt, maar fatsoenlijke, vaste, voorspelbare afspraken waar iedereen zich aan houdt. En vaste afspraken over alimentatie die door de rechter zijn bekrachtigd.
TO, het gaat er niet alleen om dat je ex nu niet echt de kans heeft een band met de kinderen op te bouwen, maar dat zij recht hebben beide ouders vaak genoeg te zien. Zij hebben recht op de kans om die band op te bouwen. Jij vertegenwoordigt in dezen hun belangen, aangezien vader niet veel interesse toont. Leuk voor hem dat hij tijd voor zichzelf wil, maar wat de kinderen nodig hebben is belangrijker.
Je bent niet bang, zeker niet. Toch schrijf je dat je huiverig bent voor kwaad bloed, niet wilt bakkeleien, geen ruzie of geneuzel wilt, hem niet wilt vervreemden, hem niet wilt irriteren, zieken of nare hex spelen. Je wilt niet dat de zaken escaleren. Jouw woorden. Je postings staan bol van de angst hem voor het hoofd te stoten.
Het klinkt mij in de oren alsof jij alles doet om een conflict met hem te voorkomen en geen idee hebt hoe je er op die manier toch het nodige voor de kinderen uit kan slepen. Nou, dat kan dus niet. Je laat hem alles bepalen - inclusief de kinderen ophalen als het hem uitkomt, en zo niet, dan maar gewoon 8 uur per week - en houdt hem te vriend. Of je komt op voor de belangen van de kinderen en gaat de confrontatie met hem aan.
Hij wil zijn verantwoordelijkheden als vader ontduiken en jij faciliteert hem daarin. Dan ben je er straks ook medeverantwoordelijk voor als die band tussen je kinderen en hun vader zwak is. Je kan hem niet dwingen, maar ja en amen zeggen is het andere uiterste.
Jij hebt als moeder ook de plicht alles te doen om de zaken zo goed mogelijk te regelen voor de kinderen. Dat betekent niet met minder dan vaste afspraken akkoord gaan, niks niet 8 pretuurtjes per week en dan aan komen waaien als het zo uitkomt, maar fatsoenlijke, vaste, voorspelbare afspraken waar iedereen zich aan houdt. En vaste afspraken over alimentatie die door de rechter zijn bekrachtigd.
Ga in therapie!
woensdag 20 juni 2012 om 23:19
Hoi,
Bedankt voor de reacties zover
Het klopt dat ik niet wil bakkeleien, irriteren en ruziemaken. Ik ben daar een, blijkbaar, cruciaal woordje in vergeten.. "meer". Ik wil het bovenstaande niet .. meer, dus.
Ik ben allesbehalve bang voor discussie en confrontatie, mits ik daarmee vooralsnog in veronderstelling ben dat ik vooruitgang boek. Dat is wat ik eerder met "rust" en "vooruit kijken" bedoelde. Ik heb de discussies, confrontaties en eerdere verhitte besprekingen gehad, over de opvoeding, de omgang, de regeling, allen met het zicht op de band van de vader met kinderen. Weinig tot geen reactie, geen verbeteringop afspraken, niet tov de ka, maar allen puuenkel gericht opomgang met de kinderen, hebben me doen inzien, dat IK hem niet kan veranderen, maar dat hij ZELF inzien dat er iets veranderd moet worden.
Ik heb alles gedaan, behalve het "faciliteren" van een slechte band tussen hem en de kinderen. Ik ben echter gestopt na de 100ste discussie met iemand die zelf nog moet ondervinden wáár de discussie eigenlijk om gaat.. Juist, de kinderen. En het doet me een béétje zeer te horen dat IK aan meewerk, door het niet slagen in het overtuigen van een ander z'n verantwoordelijkheid. Geeft niets, ieder zijn eigen mening natuurlijk.
Het hele topic, is eigenlijk gebaseerd op het feit dat ik een bijdrage eigenlijk een must vind als ouder zijnde, maar dat ik hem juist niet nog méér wil vervreemden door er iets negatiefs van te maken.
Die afspraken komen er nu. Dat is zeker. Want de optie "rechter", had ik nog niet hoeven proberen
Bedankt voor de reacties zover
Het klopt dat ik niet wil bakkeleien, irriteren en ruziemaken. Ik ben daar een, blijkbaar, cruciaal woordje in vergeten.. "meer". Ik wil het bovenstaande niet .. meer, dus.
Ik ben allesbehalve bang voor discussie en confrontatie, mits ik daarmee vooralsnog in veronderstelling ben dat ik vooruitgang boek. Dat is wat ik eerder met "rust" en "vooruit kijken" bedoelde. Ik heb de discussies, confrontaties en eerdere verhitte besprekingen gehad, over de opvoeding, de omgang, de regeling, allen met het zicht op de band van de vader met kinderen. Weinig tot geen reactie, geen verbeteringop afspraken, niet tov de ka, maar allen puuenkel gericht opomgang met de kinderen, hebben me doen inzien, dat IK hem niet kan veranderen, maar dat hij ZELF inzien dat er iets veranderd moet worden.
Ik heb alles gedaan, behalve het "faciliteren" van een slechte band tussen hem en de kinderen. Ik ben echter gestopt na de 100ste discussie met iemand die zelf nog moet ondervinden wáár de discussie eigenlijk om gaat.. Juist, de kinderen. En het doet me een béétje zeer te horen dat IK aan meewerk, door het niet slagen in het overtuigen van een ander z'n verantwoordelijkheid. Geeft niets, ieder zijn eigen mening natuurlijk.
Het hele topic, is eigenlijk gebaseerd op het feit dat ik een bijdrage eigenlijk een must vind als ouder zijnde, maar dat ik hem juist niet nog méér wil vervreemden door er iets negatiefs van te maken.
Die afspraken komen er nu. Dat is zeker. Want de optie "rechter", had ik nog niet hoeven proberen
donderdag 21 juni 2012 om 00:00
Ik chargeer een beetje om je uit de tent te lokken, verder niets persoonlijks Ik snap wel dat dat een beetje pijnlijk kan aankomen, dat is niet zo bedoeld. Ik ken de situatie natuurlijk niet en ga puur af op je postings.
Jij kan je ex niet veranderen, maar je kan wel invloed uitoefenen op zijn gedrag door je zelf anders op te stellen. Flexibiliteit is mooi, maar moet van twee kanten komen. Als je ex niet meer dan 8 uur per week de kinderen wil zien en daarbij geen zorgtaken wil uitvoeren, moet hij niet verwachten dat hij de kinderen op andere dagen ook nog mee kan nemen. Dat zou wel redelijk zijn als hij bv. ook bereid is jou uit de brand te helpen als het nodig is. Tenslotte draai jij nu bijna 24/7 voor de kinderen op tot ze het huis uit gaan. Ik weet wat dat inhoudt, dat is pittig. Hij heeft het lekker makkelijk zo, heeft geen taken maar kan gewoon een beetje lol maken of op de bank hangen. Jij voedert en baddert ze wel weer bij thuiskomst. Dat zijn zaken waar je niet mee akkoord hoeft te gaan.
Er komt geen scheiding als er geen ouderschapsplan ligt, dus jullie zullen het toch eens moeten worden. Als de rechter een omgangsregeling vaststelt, zal dat zeker meer dan 8 uur per week zijn. Het is toch iets anders als jij, als moeder, instemt met 8 uur per week terwijl je weet dat dat de kinderen geen kans biedt een goede band met hun vader op te bouwen. Dat bedoel ik met faciliteren. Net zo goed als jij afhankelijk bent van hem voor het maken van afspraken, is hij dat van jou. Omdat hij zegt dat hij iets wil, betekent dat nog niet dat jij dan geen keus meer hebt.
Om het voorbeeld van de achterstallige kinderalimentatie te nemen: jij vraagt daarom, hij zegt dat hij niets over heeft (hij heeft alles dus aan zichzelf uitgegeven) en dan zeg jij niets terug uit angst voor ruzie. Je zou hem er ook op kunnen wijzen dat jij in de min staat doordat hij al die tijd niets heeft bijgedragen en jij in het eentje voor het onderhoud van beide kinderen bent opgedraaid (en even uitleggen wat dat precies inhoudt, zoveel voor dit, zoveel voor dat). Zo klinkt dat "oeps, ik heb niks meer, sorry" opeens veel minder redelijk en normaal.
Waar het op neerkomt is toch dat jij zijn compleet onredelijke antwoord slikt en hem onder zijn verantwoordelijkheid tegenover zijn kinderen uit laat komen. Als discussies niet helpen, moet je of anders discussiëren, of andere middelen inzetten. Ik weet niet wat je wel bereikt hebt in de discussies, maar wat de kinderen betreft ligt er geen bevredigende omgangsregeling en geen alimentatieafspraak. Concreet resultaat hebben die verhitte besprekingen op dat vlak dus helaas niet opgeleverd. Misschien heb je je te veel laten afleiden van de hoofdzaken?
Wat ik niet snap is hoe je de vader van je kinderen denkt te "vervreemden" door hem te wijzen op zijn wettelijke onderhoudsplicht? Is dat ook al tegen het zere been?
Jij kan je ex niet veranderen, maar je kan wel invloed uitoefenen op zijn gedrag door je zelf anders op te stellen. Flexibiliteit is mooi, maar moet van twee kanten komen. Als je ex niet meer dan 8 uur per week de kinderen wil zien en daarbij geen zorgtaken wil uitvoeren, moet hij niet verwachten dat hij de kinderen op andere dagen ook nog mee kan nemen. Dat zou wel redelijk zijn als hij bv. ook bereid is jou uit de brand te helpen als het nodig is. Tenslotte draai jij nu bijna 24/7 voor de kinderen op tot ze het huis uit gaan. Ik weet wat dat inhoudt, dat is pittig. Hij heeft het lekker makkelijk zo, heeft geen taken maar kan gewoon een beetje lol maken of op de bank hangen. Jij voedert en baddert ze wel weer bij thuiskomst. Dat zijn zaken waar je niet mee akkoord hoeft te gaan.
Er komt geen scheiding als er geen ouderschapsplan ligt, dus jullie zullen het toch eens moeten worden. Als de rechter een omgangsregeling vaststelt, zal dat zeker meer dan 8 uur per week zijn. Het is toch iets anders als jij, als moeder, instemt met 8 uur per week terwijl je weet dat dat de kinderen geen kans biedt een goede band met hun vader op te bouwen. Dat bedoel ik met faciliteren. Net zo goed als jij afhankelijk bent van hem voor het maken van afspraken, is hij dat van jou. Omdat hij zegt dat hij iets wil, betekent dat nog niet dat jij dan geen keus meer hebt.
Om het voorbeeld van de achterstallige kinderalimentatie te nemen: jij vraagt daarom, hij zegt dat hij niets over heeft (hij heeft alles dus aan zichzelf uitgegeven) en dan zeg jij niets terug uit angst voor ruzie. Je zou hem er ook op kunnen wijzen dat jij in de min staat doordat hij al die tijd niets heeft bijgedragen en jij in het eentje voor het onderhoud van beide kinderen bent opgedraaid (en even uitleggen wat dat precies inhoudt, zoveel voor dit, zoveel voor dat). Zo klinkt dat "oeps, ik heb niks meer, sorry" opeens veel minder redelijk en normaal.
Waar het op neerkomt is toch dat jij zijn compleet onredelijke antwoord slikt en hem onder zijn verantwoordelijkheid tegenover zijn kinderen uit laat komen. Als discussies niet helpen, moet je of anders discussiëren, of andere middelen inzetten. Ik weet niet wat je wel bereikt hebt in de discussies, maar wat de kinderen betreft ligt er geen bevredigende omgangsregeling en geen alimentatieafspraak. Concreet resultaat hebben die verhitte besprekingen op dat vlak dus helaas niet opgeleverd. Misschien heb je je te veel laten afleiden van de hoofdzaken?
Wat ik niet snap is hoe je de vader van je kinderen denkt te "vervreemden" door hem te wijzen op zijn wettelijke onderhoudsplicht? Is dat ook al tegen het zere been?
Ga in therapie!
donderdag 21 juni 2012 om 00:36
Hoi dubiootje,
Ik waardeer je reactie oprecht en kan deze ook wel in de juiste context plaatsen
We hebben een vrij strak schema met betrekking tot de kinderen, wegens mijn baan. Zijn incidentele opvang is dus zelden nodig, en hij haalt ze buiten de afgesproken tijden ook zelden op.
Ik probeerde te verduidelijken, dat ik hem meerdere malen heb geattendeerd op zijn verantwoordelijkheid als ouder (emotionele betrokkenheid). Hij ziet dit niet, en na de vruchteloze gesprekken, blijft de deur nog steeds open indien hij ze méér wilt zien. Wél met concrete afspraken en regelmaat (structuur), maar het is gewoon niet aan de orde.
"Zo klinkt dat "oeps, ik heb niks meer, sorry" opeens veel minder redelijk en normaal". Frappant dat je dit aanhaalt, want ik heb het ongeveer zo gebracht Alleen niet met "sta in de min" maar heb ik aangegeven dat het "normaal" is dat beide ouders voor het levensonderhoud van de kinderen zorgdragen, en dat nú, de kinderen voor hém hebben gezorgd (dmv zijn huur, zijn eten, zijn gwl, zijn vervoer, zijn kleding, zijn uitjes, ipv kinderalimentatie) ipv andersom, met z'n "ik heb niets meer over"-opmerking Werd me niet in dank afgenomen, en het gesprek was daarna niet meer hervatbaar (hij liep weg )
"Wat ik niet snap is hoe je de vader van je kinderen denkt te "vervreemden" door hem te wijzen op zijn wettelijke onderhoudsplicht? Is dat ook al tegen het zere been?"
Ja hoor, hij heeft niet veel nodig En het levert niets op. Ik ga er dus voor de frisse zin maar vanuit, dat de rechterlijke methode,wél iets oplevert
Ik waardeer je reactie oprecht en kan deze ook wel in de juiste context plaatsen
We hebben een vrij strak schema met betrekking tot de kinderen, wegens mijn baan. Zijn incidentele opvang is dus zelden nodig, en hij haalt ze buiten de afgesproken tijden ook zelden op.
Ik probeerde te verduidelijken, dat ik hem meerdere malen heb geattendeerd op zijn verantwoordelijkheid als ouder (emotionele betrokkenheid). Hij ziet dit niet, en na de vruchteloze gesprekken, blijft de deur nog steeds open indien hij ze méér wilt zien. Wél met concrete afspraken en regelmaat (structuur), maar het is gewoon niet aan de orde.
"Zo klinkt dat "oeps, ik heb niks meer, sorry" opeens veel minder redelijk en normaal". Frappant dat je dit aanhaalt, want ik heb het ongeveer zo gebracht Alleen niet met "sta in de min" maar heb ik aangegeven dat het "normaal" is dat beide ouders voor het levensonderhoud van de kinderen zorgdragen, en dat nú, de kinderen voor hém hebben gezorgd (dmv zijn huur, zijn eten, zijn gwl, zijn vervoer, zijn kleding, zijn uitjes, ipv kinderalimentatie) ipv andersom, met z'n "ik heb niets meer over"-opmerking
Werd me niet in dank afgenomen, en het gesprek was daarna niet meer hervatbaar (hij liep weg ) "Wat ik niet snap is hoe je de vader van je kinderen denkt te "vervreemden" door hem te wijzen op zijn wettelijke onderhoudsplicht? Is dat ook al tegen het zere been?"
Ja hoor, hij heeft niet veel nodig En het levert niets op. Ik ga er dus voor de frisse zin maar vanuit, dat de rechterlijke methode,wél iets oplevert
donderdag 21 juni 2012 om 00:47
Haha, ik vind die van jou nog beter Geen wonder dat hij kwaad wegliep, je ging niet mee in zijn slachtofferrol (hoewel het best zielig is als je kinderen meebetalen aan je gwl ). De rechter lijkt me inderdaad de enige optie. Wel jammer dat het zo moet.
Laat maar weten als ik nog iets kan doen. Ik ga nu slapen
Laat maar weten als ik nog iets kan doen. Ik ga nu slapen
Ga in therapie!
donderdag 21 juni 2012 om 01:17
Ik wil hier ook geen gevoelige snaren aanraken, toch ben ik het wel wat eens met Duub.
Wat ik al eerder aanhaalde goed ouderschap houdt ook in dat je opkomt voor de rechten( en daarmee belangen) van je kind. Wanneer de ander verzaakt zie ik het toch wel als een plicht om op zijn minst te gaan porren om iemand wakker te schudden.
Ik begrijp dat wat er echt niet in zit er ook niet uit zou komen, maar snel erbij neerleggen zou ik beslist niet doen.
Niet tot de laatste strijd gestreden is, ik zou later mijn kinderen niet recht in de ogen kunnen aankijken wanneer ze mij zouden vertellen dat hun vader zich niet voor een goede band heeft ingezet en er een klein stemmetje mij zou influisteren dat ik het eigenlijk ook niet heb aangevochten.
Het zit hem niet in quantiteit, maar 8 uur per week is wel heel erg karig.Althans, dat is het als je momenten van de dag gewoon gaat missen. Het naar bed brengen, samen opstaan etc.
Ook wat de ali betreft, je kan 100 keer roepen dat je ook wel zonder die bijdrage kan, maar mits je stinkend rijk bent en de ali water naar de zee dragen is, kan ik mij niet voorstellen dat het je kinderen net dat extra meer kan bieden als je het WEL krijgt.
Het is hun recht, en een plicht van de ouder.
Weet je zon,
Ik snap wat je wil zeggen( denk ik) en wil bereiken. Goede verstandhouding enzo wat ook zeker ten goed komt van de kinderen, maar hoe hoog mag de prijs zijn die ze er voor moeten betalen?
Wat weegt zwaarder?
Ik ben zeker voor een goed contact onderling wanneer dat er in kan zitten, maar niet over de rug van mijn kinderen. Als ze ergens in benadeeld zouden worden( flink, kleine dingetjes zijn wel overkomelijk) , dan steiger ik. In die zin, dat zal ik niet maar onder het vloerkleed vegen.
Meid, probeer de zaken nu eens helder en rationeel te bekijken.
Rust en duidelijkheid zit hem in keiharde afspraken en als jouw schop onder zijn kont niet werkt, dan maar een eentje wetboek en hamer.
Ik wil hiermee niet impliceren dat daarmee ook altijd het juiste en het recht behaald wordt. Maar je kinderen mogen op zijn minst een eerlijke kans krijgen daarop toch?
Sterkte met alles, want het is altijd makkelijk praten als buitenstaander ( al heb ik mijn portie ook wel gehad)
Wat ik al eerder aanhaalde goed ouderschap houdt ook in dat je opkomt voor de rechten( en daarmee belangen) van je kind. Wanneer de ander verzaakt zie ik het toch wel als een plicht om op zijn minst te gaan porren om iemand wakker te schudden.
Ik begrijp dat wat er echt niet in zit er ook niet uit zou komen, maar snel erbij neerleggen zou ik beslist niet doen.
Niet tot de laatste strijd gestreden is, ik zou later mijn kinderen niet recht in de ogen kunnen aankijken wanneer ze mij zouden vertellen dat hun vader zich niet voor een goede band heeft ingezet en er een klein stemmetje mij zou influisteren dat ik het eigenlijk ook niet heb aangevochten.
Het zit hem niet in quantiteit, maar 8 uur per week is wel heel erg karig.Althans, dat is het als je momenten van de dag gewoon gaat missen. Het naar bed brengen, samen opstaan etc.
Ook wat de ali betreft, je kan 100 keer roepen dat je ook wel zonder die bijdrage kan, maar mits je stinkend rijk bent en de ali water naar de zee dragen is, kan ik mij niet voorstellen dat het je kinderen net dat extra meer kan bieden als je het WEL krijgt.
Het is hun recht, en een plicht van de ouder.
Weet je zon,
Ik snap wat je wil zeggen( denk ik) en wil bereiken. Goede verstandhouding enzo wat ook zeker ten goed komt van de kinderen, maar hoe hoog mag de prijs zijn die ze er voor moeten betalen?
Wat weegt zwaarder?
Ik ben zeker voor een goed contact onderling wanneer dat er in kan zitten, maar niet over de rug van mijn kinderen. Als ze ergens in benadeeld zouden worden( flink, kleine dingetjes zijn wel overkomelijk) , dan steiger ik. In die zin, dat zal ik niet maar onder het vloerkleed vegen.
Meid, probeer de zaken nu eens helder en rationeel te bekijken.
Rust en duidelijkheid zit hem in keiharde afspraken en als jouw schop onder zijn kont niet werkt, dan maar een eentje wetboek en hamer.
Ik wil hiermee niet impliceren dat daarmee ook altijd het juiste en het recht behaald wordt. Maar je kinderen mogen op zijn minst een eerlijke kans krijgen daarop toch?
Sterkte met alles, want het is altijd makkelijk praten als buitenstaander ( al heb ik mijn portie ook wel gehad)
donderdag 21 juni 2012 om 09:05
@consuela,
Thanks voor the advice
Ik wil gewoon rust, structuur en vertrouwen geven aan mijn kinderen. Ik ben niet moe van het strijden, geef altijd alles voor mijn kinderen. Ik ben helemaal in mijn sas als ze er zijn, en mijn hart begint pas met kloppen als ze weer thuisgebracht worden. Ik hou ontzettend veel van ze, en weet ook hoe het is om een vader te missen. Ik zou dat dus nooit in de weg staan, vraag naar hun dag en geniet echt als blijkt dat ze een fijne tijd hebben gehad.
Altijd gestreden, overigens nooit om kinderalimentatie: wel gehamerd op een goede omgang en het feit dat daar een structuur in hoort te zitten en ze moeten kunnen vertrouwen op zijn aanwezigheid (ook als hij er niet is, al klinkt dat dubbel).
De zeer zeldzame incidentele gevallen wanneer hij zijn verantwoording had moeten nemen, of ik druk op de ketel zette om meer omgang voor elkaar te krijgen tgv de kinderen, kwamen ze uiteindelijk, alsnog, terecht bij ex-schoonmoeder :S
Zijn antwoord is overigens dat elke gescheiden vader zijn kinderen een keer in de twee weken ziet, en dat hij ze elke week twee dagen ziet, al is dat -feitelijk- niet zo en vind ik dat hij geen drol te maken heeft met "andere gescheiden vaders".
Daarmee, als hij iets niet ziet -echt niet ziet-, en dat ik met al mijn discussies van de afgelopen jaren, dat niet kan veranderen, tenzij hij zijn visie op de situatie zelf, wilt veranderen. Die deur staat altijd open, ik zal -zeker na al mijn pogingen- een, betere, band met de vader nooit in de weg staan.
Bedankt, iedereen ... Ook om 12 uur s'nachts !!!
Thanks voor the advice
Ik wil gewoon rust, structuur en vertrouwen geven aan mijn kinderen. Ik ben niet moe van het strijden, geef altijd alles voor mijn kinderen. Ik ben helemaal in mijn sas als ze er zijn, en mijn hart begint pas met kloppen als ze weer thuisgebracht worden. Ik hou ontzettend veel van ze, en weet ook hoe het is om een vader te missen. Ik zou dat dus nooit in de weg staan, vraag naar hun dag en geniet echt als blijkt dat ze een fijne tijd hebben gehad.
Altijd gestreden, overigens nooit om kinderalimentatie: wel gehamerd op een goede omgang en het feit dat daar een structuur in hoort te zitten en ze moeten kunnen vertrouwen op zijn aanwezigheid (ook als hij er niet is, al klinkt dat dubbel).
De zeer zeldzame incidentele gevallen wanneer hij zijn verantwoording had moeten nemen, of ik druk op de ketel zette om meer omgang voor elkaar te krijgen tgv de kinderen, kwamen ze uiteindelijk, alsnog, terecht bij ex-schoonmoeder :S
Zijn antwoord is overigens dat elke gescheiden vader zijn kinderen een keer in de twee weken ziet, en dat hij ze elke week twee dagen ziet, al is dat -feitelijk- niet zo en vind ik dat hij geen drol te maken heeft met "andere gescheiden vaders".
Daarmee, als hij iets niet ziet -echt niet ziet-, en dat ik met al mijn discussies van de afgelopen jaren, dat niet kan veranderen, tenzij hij zijn visie op de situatie zelf, wilt veranderen. Die deur staat altijd open, ik zal -zeker na al mijn pogingen- een, betere, band met de vader nooit in de weg staan.
Bedankt, iedereen ... Ook om 12 uur s'nachts
!!!
