Reizen
alle pijlers
de (r)emigranten gaan verder
donderdag 28 juli 2011 om 12:46
Waar ter wereld je ook woont, hier kun je je verhalen over je leven in binnen- en buitenland kwijt.
EDIT (19 oktober 2012):
Abusu: Noorwegen Nederland
Ainne: Ierland
Beleza: Japan
Caramella: Duitsland
Chicha: Tenerife
Discovery: Nederland
Dutchie: USA
Fladder: Nederland
Guiri: Spanje
HKGirl: Hongkong
Keranet: België
Lapin: Zwitserland Duitsland
Lila72: Frankrijk
Liubi: Duitsland Saudi Arabië
Mapleleaf: Canada
Nanien: Italië
Noppies: Oostenrijk
Nymeria: Engeland
Olifantjeinhetbos: Canada
Pompedon: Oostenrijk
Raccoon: USA
Seymour: Canada Nederland
SFO: USA
Snjokorn: IJsland Nederland
Sombrerito: Bolivia
Yette: Nederland
Snjókorn falla, á allt og alla
donderdag 10 mei 2012 om 05:49
Wat vreselijk, Yazz. Ik heb geen idee wat ik zou doen. Ik heb wel in mezelf een afspraak gemaakt dat mijn man wel naar Nederland zou moete voor zijn ouders (los van of hij dat zelf wil) en dat we anders allemaal tijdelijk gaan. Maar hoe het gaat als het ook zo ver is... Voor mijn eigen ouders speelt dat verhaal niet omdat ik alleen mijn vader nog heb, en we elkaar in dat opzicht niet echt steunen. Ik zal die info waarschijnlijk niet eens op tijd krijgen.
donderdag 10 mei 2012 om 05:55
dinsdag 26 juni 2012 om 06:08
Oh, ik wist helemaal niet dat dit topic bestond! Een paar van jullie heb ik op het topic over kinderen in het buitenland al gezien Niet dat ik zelf kinderen heb, maar ik woon sinds een jaar in de VS voor studie, dus als dat goed blijft gaan zit ik hier zeker nog een paar jaar. En daarna... Tja, intussen heb ik een Amerikaanse vriend, dus wie weet wat ik dan doe!
Yazz, wat jij postte lijkt me zo verschrikkelijk. Ik weet ook niet wat ik in die situatie zou doen. Veel sterkte gewenst.
Edit: Oh, ik begrijp dat jullie intussen ergens anders verder praten?
Yazz, wat jij postte lijkt me zo verschrikkelijk. Ik weet ook niet wat ik in die situatie zou doen. Veel sterkte gewenst.
Edit: Oh, ik begrijp dat jullie intussen ergens anders verder praten?
dinsdag 26 juni 2012 om 17:22
quote:-yazz- schreef op 03 mei 2012 @ 16:19:
Hai mede emigranten, het is wellicht hier al een keer aan bod gekomen, maar als iemand in je familie ineens getroffen wordt door een ernstige ziekte, hoe ga je daar dan mee om?
Bij mijn moeder is een niet te opereren vorm van longkanker vastgesteld. Ze moet nu aan de chemotherapie, maar er is geen garantie dat het aanslaat. Ze heeft dit gisteren te horen gekregen en toevallig ben ik net gisteren in Nederland aangekomen voor een bezoekje van een week. Maar ja, na een week moet ik dus terug. En hoe steun je iemand dan op afstand? Of blijf je? Ik vind het zo moeilijk. We moeten in juni eigenlijk een maand naar de VS, maar kan ik dat nu wel maken?
Heeft iemand van jullie hier ervaring mee?
Ik ben misschien een beetje erg laat met reageren maar ja, ik heb helaas ervaring...
Allebei m'n ouders hebben kanker gehad (vader is er aan overleden). Vóór de behandeling (operatie, chemo of bestraling) kon ik niet zo veel doen, ben dan ook blijven werken maar net na de operaties ben ik voor 3 weken naar NL gekomen. Ziekenhuis bezoek maar ook het huishouden en koken enzo (en chauffeur spelen of meegaan op controle/gesprek bij arts/dietist/andere deskundige).
Toen het een aflopende zaak was bij m'n vader ben ik met spoed naar NL gekomen (het was nog maar de vraag of ik op tijd zou zijn), ben 3 weken gebleven, vader leefde nog steeds, 1 week gewerkt (zodat ik geen loonstrookje met 00,00 zou krijgen), weer 3 weken naar NL en daarna nogmaals. Uiteindelijk was ik er dus niet bij toen hij echt overleed.
Doe vooral hetgene dat voor jou goed voelt!! Sterkte!
Hai mede emigranten, het is wellicht hier al een keer aan bod gekomen, maar als iemand in je familie ineens getroffen wordt door een ernstige ziekte, hoe ga je daar dan mee om?
Bij mijn moeder is een niet te opereren vorm van longkanker vastgesteld. Ze moet nu aan de chemotherapie, maar er is geen garantie dat het aanslaat. Ze heeft dit gisteren te horen gekregen en toevallig ben ik net gisteren in Nederland aangekomen voor een bezoekje van een week. Maar ja, na een week moet ik dus terug. En hoe steun je iemand dan op afstand? Of blijf je? Ik vind het zo moeilijk. We moeten in juni eigenlijk een maand naar de VS, maar kan ik dat nu wel maken?
Heeft iemand van jullie hier ervaring mee?
Ik ben misschien een beetje erg laat met reageren maar ja, ik heb helaas ervaring...
Allebei m'n ouders hebben kanker gehad (vader is er aan overleden). Vóór de behandeling (operatie, chemo of bestraling) kon ik niet zo veel doen, ben dan ook blijven werken maar net na de operaties ben ik voor 3 weken naar NL gekomen. Ziekenhuis bezoek maar ook het huishouden en koken enzo (en chauffeur spelen of meegaan op controle/gesprek bij arts/dietist/andere deskundige).
Toen het een aflopende zaak was bij m'n vader ben ik met spoed naar NL gekomen (het was nog maar de vraag of ik op tijd zou zijn), ben 3 weken gebleven, vader leefde nog steeds, 1 week gewerkt (zodat ik geen loonstrookje met 00,00 zou krijgen), weer 3 weken naar NL en daarna nogmaals. Uiteindelijk was ik er dus niet bij toen hij echt overleed.
Doe vooral hetgene dat voor jou goed voelt!! Sterkte!
Snjókorn falla, á allt og alla
dinsdag 26 juni 2012 om 17:36
Ik ben een Amerikaanse.
Ben geboren in NY city.
Heb ik 6 staten gewoond. Ben piloot geweest, en heb daarom voor mijn werk veel rond getrokken.
Mijn vader die Nederlander is, had het toen we in NY woonde altijd over het mooie Amsterdam. Hij is een ras echte Amsterdammer.
Aangezien ik gewoon Nederlands sprak omdat hij mij dit geleerd had, ben ik hem op een gegeven moment achterna gegaan.
En ja , hij had gelijk Amsterdam is mooi.
Ben geboren in NY city.
Heb ik 6 staten gewoond. Ben piloot geweest, en heb daarom voor mijn werk veel rond getrokken.
Mijn vader die Nederlander is, had het toen we in NY woonde altijd over het mooie Amsterdam. Hij is een ras echte Amsterdammer.
Aangezien ik gewoon Nederlands sprak omdat hij mij dit geleerd had, ben ik hem op een gegeven moment achterna gegaan.
En ja , hij had gelijk Amsterdam is mooi.
dinsdag 26 juni 2012 om 20:01
Welkom Minnim en Bknowless.
(Dit topic loopt nu al ongeveer 10 jaar en ondertussen is er ook een gesloten groep opgericht op Facebook omdat er veel forummers niet meer op Viva komen.).
Bknowless, woon je nu dus in Amsterdam? Wat goed dat je vader je Nederlands heeft geleerd, daar pluk je nu de vruchten van!
Ik vind het persoonlijk erg moeilijk om mijn kind 2-talig op te voeden, heb de moed al opgegeven eigenlijk.
Minnim, de tijd zal het leren.... misschien gaan jullie samen wel naar Brazilië ofzo, je weet het niet he.
Samen emigreren is een stuk gezelliger.
(Dit topic loopt nu al ongeveer 10 jaar en ondertussen is er ook een gesloten groep opgericht op Facebook omdat er veel forummers niet meer op Viva komen.).
Bknowless, woon je nu dus in Amsterdam? Wat goed dat je vader je Nederlands heeft geleerd, daar pluk je nu de vruchten van!
Ik vind het persoonlijk erg moeilijk om mijn kind 2-talig op te voeden, heb de moed al opgegeven eigenlijk.
Minnim, de tijd zal het leren.... misschien gaan jullie samen wel naar Brazilië ofzo, je weet het niet he.
Samen emigreren is een stuk gezelliger.
dinsdag 26 juni 2012 om 20:15
Hai Rozehanddoek!
Ja, ik herinner me dat je zoiets al eens schreef. Jij woont ergens in Skandinavie toch?
Kijk, het is natuurlijk gewoon mijn eigen stomme schuld-dikke-bult. Maar ik ben niet consequent geweest.
Je moet stug volhouden om altijd in je moerstaal te praten met je kind.
Mijn man is spaans en onze voertaal thuis is spaans. Dat is al de eerste handicap.
Je komt moe thuis van het werk en dan heb je nog precies 1,5 uur de tijd om je kind te badderen, eten te koken en op te ruimen voordat ze naar bed moet...
Als je dan ook nog nederlands moet gaan praten met je kind terwijl papa ook zijn verhaal kwijt wil (in het spaans), dan is dat bijna niet te doen.
Ik heb het echt wel geprobeerd! Bijna 2 jaar een NL-au-pair in huis gehad, NL-videos, boekjes, liedjes, etc. etc. Maar het is vechten tegen de bierkaai.
Op de créche, op straat, vrienden, oppas, TV... álles is spaans. En dochterlief weet ook wel dat Mama spaans spreekt.
Voila.
Maar ze begrijpt het redelijk (ze is nu 11 jaar) en kan korte zinnen maken. Denk niet dat het nog veel gaat verbeteren.
Ja, ik herinner me dat je zoiets al eens schreef. Jij woont ergens in Skandinavie toch?
Kijk, het is natuurlijk gewoon mijn eigen stomme schuld-dikke-bult. Maar ik ben niet consequent geweest.
Je moet stug volhouden om altijd in je moerstaal te praten met je kind.
Mijn man is spaans en onze voertaal thuis is spaans. Dat is al de eerste handicap.
Je komt moe thuis van het werk en dan heb je nog precies 1,5 uur de tijd om je kind te badderen, eten te koken en op te ruimen voordat ze naar bed moet...
Als je dan ook nog nederlands moet gaan praten met je kind terwijl papa ook zijn verhaal kwijt wil (in het spaans), dan is dat bijna niet te doen.
Ik heb het echt wel geprobeerd! Bijna 2 jaar een NL-au-pair in huis gehad, NL-videos, boekjes, liedjes, etc. etc. Maar het is vechten tegen de bierkaai.
Op de créche, op straat, vrienden, oppas, TV... álles is spaans. En dochterlief weet ook wel dat Mama spaans spreekt.
Voila.
Maar ze begrijpt het redelijk (ze is nu 11 jaar) en kan korte zinnen maken. Denk niet dat het nog veel gaat verbeteren.
dinsdag 26 juni 2012 om 22:47
Bedankt voor het welkom
Snjokorn: Heel zwaar lijkt me dat.
Chicha, spreekt jouw man Nederlands? Want dat lijkt me zo lastig, dat je dan zelf Nederlands aan het praten bent en je man niet begrijpt wat je zegt. Of zou je dan Spaans (of Engels, ofzo) moeten praten als je met z'n drieen bent, en Nederlands als je alleen bent met je kind?
Snjokorn: Heel zwaar lijkt me dat.
Chicha, spreekt jouw man Nederlands? Want dat lijkt me zo lastig, dat je dan zelf Nederlands aan het praten bent en je man niet begrijpt wat je zegt. Of zou je dan Spaans (of Engels, ofzo) moeten praten als je met z'n drieen bent, en Nederlands als je alleen bent met je kind?
woensdag 27 juni 2012 om 18:17
Minnim, mijn man is spaans en verstaat wel een beetje NL maar niet genoeg om gezellig mee te kletsen.
Kinderen waarvan beide ouders nederlands zijn spreken hier wel goed nederlands, maar die hebben dan meestal ook nederlandse televisie in huis, hebben ook uitsluitend nederlandse en belgische vrienden.
Je bent ook weinig alleen met je kind want de werktijden in Spanje zijn heel anders als in Noord-Europa. Vaak ben je pas na 19h thuis (als je geluk hebt).
Maar toch, ik zie ook voorbeelden van Moeders die gewoon stug volhouden. Kwestie van prioriteiten.
Mijn dochter zit op engelse les, denk dat ze daar meer aan gaat hebben in de toekomst.
Kinderen waarvan beide ouders nederlands zijn spreken hier wel goed nederlands, maar die hebben dan meestal ook nederlandse televisie in huis, hebben ook uitsluitend nederlandse en belgische vrienden.
Je bent ook weinig alleen met je kind want de werktijden in Spanje zijn heel anders als in Noord-Europa. Vaak ben je pas na 19h thuis (als je geluk hebt).
Maar toch, ik zie ook voorbeelden van Moeders die gewoon stug volhouden. Kwestie van prioriteiten.
Mijn dochter zit op engelse les, denk dat ze daar meer aan gaat hebben in de toekomst.
woensdag 27 juni 2012 om 19:00
een nieuw lid!
Ik ben Danielle ik woon sinds aantal jaar n Burkina Faso west- Afrika.
in 2009 heb ik hier vrijwilligerswerk gedaan en daar ook mijn man leren kennen. Afgelopen jaar in september zijn we hier voor de wet getrouwd en toen in Nederland voor de kerk voor onze fam en vrienden in Nederland.
momenteel ben ik dik 3 maanden in blijde verwachting en hoop eind december hier te bevallen.
Tussen mijn man en mij gaat het nog steeds super al hadden we in t begin wel wat probleempjes door de cultuur en t de lange afstand waarin we leefde door steeds op en neer te reizen. Gelukkig losde dat snel op toen we besloten eind 2010 de stap te maken om definitief samen te wonen.
zo mijn verhaal ik zal dadelijk jullie verhalen lezen!
Ik ben Danielle ik woon sinds aantal jaar n Burkina Faso west- Afrika.
in 2009 heb ik hier vrijwilligerswerk gedaan en daar ook mijn man leren kennen. Afgelopen jaar in september zijn we hier voor de wet getrouwd en toen in Nederland voor de kerk voor onze fam en vrienden in Nederland.
momenteel ben ik dik 3 maanden in blijde verwachting en hoop eind december hier te bevallen.
Tussen mijn man en mij gaat het nog steeds super al hadden we in t begin wel wat probleempjes door de cultuur en t de lange afstand waarin we leefde door steeds op en neer te reizen. Gelukkig losde dat snel op toen we besloten eind 2010 de stap te maken om definitief samen te wonen.
zo mijn verhaal ik zal dadelijk jullie verhalen lezen!
woensdag 27 juni 2012 om 20:05
donderdag 28 juni 2012 om 05:47
Chicha: je hebt helemaal gelijk, het is ook leuk om met nieuwe mensen te praten..
Mapleleaf: waar in Canada woon je precies? Hier zijn hier mense die in Canada wonen. Ik zelf woon in de VS ongeveer vijf uur rijden van Vancouver.
Wat een lastige naam heb je oueddannielle;). Is je man Afrikaans?
Wij zijn allemaal Nederlands thuis, mijn zoon is vloeiend in beide talen. Dochter van 8 verstaat alles in het Nederland maar het praten is toch een ander verhaal. Ook al praten man en ik altijd Nederlands thuis.
Mapleleaf: waar in Canada woon je precies? Hier zijn hier mense die in Canada wonen. Ik zelf woon in de VS ongeveer vijf uur rijden van Vancouver.
Wat een lastige naam heb je oueddannielle;). Is je man Afrikaans?
Wij zijn allemaal Nederlands thuis, mijn zoon is vloeiend in beide talen. Dochter van 8 verstaat alles in het Nederland maar het praten is toch een ander verhaal. Ook al praten man en ik altijd Nederlands thuis.
donderdag 28 juni 2012 om 05:55
Chicha, dan is het inderdaad heel moeilijk. Onze voertaal is nu nog Engels, maar ik wil daar over een tijdje Fins van maken. Vriend spreekt Zweeds en wil dat ook tegen ons kindje praten. Ik spreek Nederlands. Voor zover we erover nagedacht hebben, gaat ons toekomstige kindje naar een Finse school, kinderdagverblijf, speelgroep e.d., en spreken we thuis allebei onze eigen moedertaal.
Als jij de enige bent die Nederlands spreekt, lijkt het me ook heel moeilijk om die taal aan te leren. Helemaal als je full-time werkt. Maar dat ze Nederlands verstaat is al heel belangrijk en misschien is dat in elk geval een basis voor het eventuele verbeteren van haar Nederlands in de toekomst, als ze daarin geinteresseerd is!
Danielle, Burkina Faso is wel een heel ander verhaal! Ik krijg daar echt een beetje een derde wereld-gevoel bij. Is dat terecht? Hoe is het leven daar?
Als jij de enige bent die Nederlands spreekt, lijkt het me ook heel moeilijk om die taal aan te leren. Helemaal als je full-time werkt. Maar dat ze Nederlands verstaat is al heel belangrijk en misschien is dat in elk geval een basis voor het eventuele verbeteren van haar Nederlands in de toekomst, als ze daarin geinteresseerd is!
Danielle, Burkina Faso is wel een heel ander verhaal! Ik krijg daar echt een beetje een derde wereld-gevoel bij. Is dat terecht? Hoe is het leven daar?
donderdag 28 juni 2012 om 06:09
Fijn dat er hier weer wat leven in de brouwerij is!
In hoeverre is het belangrijk om NL te kunnen? Daar denk ik wel eens over na...
Voor de familie, dat is logisch. Maar wat komt daarna?
Mijn dochter is 100% spaans, voelt geen band met Nederland. Ze deelt mijn herinneringen niet.
Toch vind ik het heel jammer hoor, maar echt een ramp is het nou ook weer niet.
Danielle, gefeliciteerd met je zwangerschap!
Hoe is de ziekenzorg in jouw land? Beetje leuke ziekenhuis in de buurt?
Wat is trouwens de voertaal bij jullie?
In hoeverre is het belangrijk om NL te kunnen? Daar denk ik wel eens over na...
Voor de familie, dat is logisch. Maar wat komt daarna?
Mijn dochter is 100% spaans, voelt geen band met Nederland. Ze deelt mijn herinneringen niet.
Toch vind ik het heel jammer hoor, maar echt een ramp is het nou ook weer niet.
Danielle, gefeliciteerd met je zwangerschap!
Hoe is de ziekenzorg in jouw land? Beetje leuke ziekenhuis in de buurt?
Wat is trouwens de voertaal bij jullie?
donderdag 28 juni 2012 om 06:13
Ik vind het toch een stukje van mij, waarvan ik hoop dat mijn kinderen het later niet hoeven te missen. Mijn ouders spreken heel slecht Engels en ik zou het jammer vinden als ze niet met elkaar konden communiceren. (Hoe gaat dit bij jou, Chicha?) Maar de tijd moet leren of het echt allemaal zo gaat als ik graag zou willen. We hebben de startdatum gezet op januari 2014, dus kindje begint pas met praten over een jaar of 3
donderdag 28 juni 2012 om 06:26
Ze spreekt wel wat nederlands hoor, alleen is het heel basic.
Voordat ik een kind kreeg had ik het ook helemaal duidelijk hoe ik het zou doen... maar de praktijk is toch heel anders.
Het besef dat mijn kind niet automatisch mijn nederlandse roots heeft geërft heeft me wel geholpen om me er niet meer zo druk om te maken.
Ik zorg er zoveel mogelijk voor dat ze haar eigen roots krijgt, hier op Tenerife.
Voordat ik een kind kreeg had ik het ook helemaal duidelijk hoe ik het zou doen... maar de praktijk is toch heel anders.
Het besef dat mijn kind niet automatisch mijn nederlandse roots heeft geërft heeft me wel geholpen om me er niet meer zo druk om te maken.
Ik zorg er zoveel mogelijk voor dat ze haar eigen roots krijgt, hier op Tenerife.
donderdag 28 juni 2012 om 06:36
rozehanddoek: het valt in de praktijk altijd tegen. Bij het eerste kind gaat het nog wel maar zodra er een tweede komt is het al anders. Mijn kinderen praten alleen maar engels tegen elkaar, op school en met vriendjes idem dito.
Mijn kinderen zijn Nederlands maar hebben er niet veel binding meer mee. Ze vinden het natuurlijk leuk als we gaan, maar ze vinden het even leuk als we naar een ander land toe gaan..
Mijn kinderen zijn Nederlands maar hebben er niet veel binding meer mee. Ze vinden het natuurlijk leuk als we gaan, maar ze vinden het even leuk als we naar een ander land toe gaan..
donderdag 28 juni 2012 om 07:53
Wij voeden in drie talen op volgens OPOL, one parent one language. Het heeft even geduurd voordat mijn oudste zoon überhaupt ging praten, maar nu zit er wel schot in.
Wauw, Burkino Faso, volgens mij is het leven daar heel anders dan hier in Europa. Al denk ik dat ook geldt, als je maar betaalt kun je alles prive krijgen of niet?
Wauw, Burkino Faso, volgens mij is het leven daar heel anders dan hier in Europa. Al denk ik dat ook geldt, als je maar betaalt kun je alles prive krijgen of niet?
donderdag 28 juni 2012 om 08:09
Leuk om jullie ervaringen te lezen! Ik zou inderdaad graag eventuele kinderen tweetalig opvoeden. Als je in een niet-Engelstalig land woont kan ik me voorstellen dat het niet zo nuttig is om de voertaal van het land te leren, en Engels (wat gewoon hartstikke nuttig is), en dan ook nog Nederlands.
Voor mij zou ik het fijn vinden dat ze daardoor wel de kans hebben om als ze ouder zijn in Nederland te werken of te studeren, mochten ze dat willen. Ik zou het ook wel jammer vinden als m'n kinderen geen binding hebben met Nederland, eigenlijk...
Maar goed, ik snap dat er heel wat dingen in de praktijk voorrang hebben op dit soort abstracte zaken!
Zijn er nog mensen die geprobeerd hebben hun partner wat Nederlands te leren? Wat een vreemde klinkers hebben wij eigenlijk, die 'ui' kost heel wat moeite!
Voor mij zou ik het fijn vinden dat ze daardoor wel de kans hebben om als ze ouder zijn in Nederland te werken of te studeren, mochten ze dat willen. Ik zou het ook wel jammer vinden als m'n kinderen geen binding hebben met Nederland, eigenlijk...
Maar goed, ik snap dat er heel wat dingen in de praktijk voorrang hebben op dit soort abstracte zaken!
Zijn er nog mensen die geprobeerd hebben hun partner wat Nederlands te leren? Wat een vreemde klinkers hebben wij eigenlijk, die 'ui' kost heel wat moeite!
