wat zal ik doen? omgangsregeling

Alleen nog maar communiceren via advocaten lijkt mij het beste.

Als je er afgelopen jaar ook niet samen uit bent gekomen zou ik het aan de rechter over laten.

Steek die energie liever in jezelf en in je kindje!



Succes

Ex heeft tot nu toe geen belangstelling gehad voor je zoon, moet binnenkort waarschijnlijk voor hem gaan betalen en wil hem daarna wel een keer zien? Ik ken je ex verder niet, maar ik zou er voor de zekerheid in ieder geval voor zorgen dat het een begeleide omgang wordt.

Als hij wil praten, ga praten. Vanwege je zoon. Twee jaar geleden besloot je nog een kind te krijgen met deze man, dis zo'n boeman zal hij niet zijn. Maak duidelijke afspraken met hulp van de mediator en laat ze door de rechter bekrachtigen. En probeer er zelf aan te werken dat je je woede op hem van je af kan zetten.

quote:dubiootje schreef op 27 juli 2012 @ 21:23:

Als hij wil praten, ga praten. Vanwege je zoon. Twee jaar geleden besloot je nog een kind te krijgen met deze man, dis zo'n boeman zal hij niet zijn. Maak duidelijke afspraken met hulp van de mediator en laat ze door de rechter bekrachtigen. En probeer er zelf aan te werken dat je je woede op hem van je af kan zetten.Ik ken het verhaal van TO een beetje en zo'n boeman is het dus wel.

Voor begeleide omgang moet een goede reden zijn. Een boze ex is dat niet, de veiligheid van het kind wel. Die lijkt hier niet in het geding te zijn.



TO geeft aan zelf ook een rol te hebben gespeeld in de problemen. Reden genoeg om het nu een serieuze kans te geven, lijkt me.

Ik ken haar verhaal ook, maar uiteraard maar van één kant.

Idd je advocaat het verder laten regelen. Alimentatie en bezoekregeling zou ik wel los van elkaar blijven zien. Voor het gemak zou ik qua alimentatie gewoon nergens op rekenen, valt het alleen maar mee, mocht er nog wat komen. Bezoekregeling afwachten wat er uiteindelijk op papier komt bij de rechter en daar gewoon van uitgaan.



Kortom succes en geluk gewenst als alleen-staande moeder. Al wat uiteindelijk extra komt is mooi meegenomen, zowel voor jou als voor je kindje.

Wat is je duidelijk? Voor mij is het helemaal niet duidelijk. Wat ik wel denk te zien is dat jij kwaad op hem bent (deels begrijpelijk als hij zich niet aan afspraken mbt zoon houdt, deels waarschijnlijk scheidingsgerelateerde boosheid?).



Het lijkt er ook op dat er nogal wat actie-reactie heeft plaatsgevonden (bv. jouw contact met zijn ex dat bij hem verkeerd viel, zijn weigering om toestemming te geven voor afgifte van een paspoort, jouw dreigement om hem het ouderlijk gezag af te nemen enz.).



Feitelijk hebben jullie één afspraak bij de mediator gehad en heeft die geen resultaat gehad. De afspra(a)k(en) bij maatschappelijk werk laat ik even buiten beschouwing, omdat die niet bedoeld zijn om scheidingsafspraken te maken. Na één mediationafspraak en, naar ik begrijp, ettelijke voorstellen voor een omgangsregeling van zijn kant zijn jullie het niet eens geworden.



Ik begrijp hoe vermoeiend een scheiding is, ik worstel hier zelf al jaren mee. Dit is echter geen excuus om te zeggen dat je geen energie meer wilt steken in een goede omgangsregeling voor je zoon. Dit is het meest essentiële onderdeel van de scheiding voor hem! Veel belangrijker dan de boedelscheiding, alimentatie en dergelijke. Hoe de omgangsregeling en dus het contact met zijn vader eruit komt te zien, gaat mede bepalen hoe goed jouw zoon later in zijn vel komt te zitten.



Wat jij meemaakt, is redelijk "standaard" bij een scheiding. Er is heel vaak veel wrok aan beide kanten en vaak loopt de communicatie moeilijk door gevoelens van beiden die met de relatie te maken hebben. Maar die MOET je zien te scheiden van je plicht als ouder om het contact met de vader van je kind in stand te houden. Zoek daar desnoods hulp bij.



Het lijkt me verstandig om voorlopig geen contact te hebben met zijn ex. Ze geeft een verkeerd voorbeeld (vechtscheiding) en bevestigt jouw woede steeds weer. Jij moet die woede juist loslaten, of die in elk geval parkeren als het om de omgang met je zoon gaat. Die mag daar geen last van hebben.



Je bent verplicht er alles aan te doen om de gevolgen van de scheiding zo veel mogelijk voor je zoontje te verzachten. Hij is nog zo klein en met een goede regeling kan dat ook. Hij heeft een vader NODIG. Of die vader nu wel of niet leuk of goed is, is helaas een vraag die niet meer aan de orde is. Jij hebt hem, met het voorbeeld van de vechtscheiding van zijn andere ex en al, twee jaar geleden hoogstpersoonlijk als vader van je kind uitgekozen. Hier moet jij het dus mee doen: dit is de enige vader die je zoon heeft.



Een goede regeling is er één die bestendig is en waar beide ouders zich aan houden. Als er overleg mogelijk is over flexibele afspraken hier en daar, des te beter. Bestendige afspraken maak je SAMEN. Keer op keer blijkt dat samen gemaakte afspraken beter worden nagekomen dan door de rechter opgelegde regelingen. Reden waarom de rechter mediation heeft opgelegd. Geef dat dan ook een serieuze kans zonder de schuld bij je ex neer te leggen. Eén gesprek is geen serieuze inzet.



Zoals ik zei weet ik waar ik het over heb. Ik durf te zeggen dat ik nogal wat meer op mijn bord heb gekregen dan jij (voor zover je dat kan vergelijken, elke scheiding is een verzoeking). Ik heb daar ook mijn fouten in gemaakt en ben ook enorm kwaad op mijn ex geweest. Ik heb daar hulp voor gezocht en er actief aan gewerkt die woede los te laten. Dat is me gelukt. Na maandenlange wekelijkse afspraken bij de mediator (steeds een paar uur) putten mij uit en leverden niets op. Na een bittere strijd via advocaten waarin ik enorme moeite had mezelf te verdedigen. Het is in die situatie vreselijk moeilijk om het belang van je kinderen, nl. contact met hun vader, voorop te blijven stellen. Vooral als hij hen als schild en als wapen gebruikt in die strijd. Toch is dat altijd mijn leidraad geweest: de kinderen voor alles. Ook toen ik eraan onderdoor ging, stonden zij voorop.



Inmiddels is het contact met mijn ex sterk verbeterd, mede doordat ik me nooit heb laten meesleuren in zijn strijd. Een goede vader is hij nog steeds niet, maar de kinderen zijn dol op hem en gaan graag naar hem toe. Later kan ik hen altijd recht aankijken en zeggen dat ik er alles aan heb gedaan om een band met hem mogelijk te maken. En daar gaat het om. Op een dag gaat jouw zoon je ook rekenschap vragen. Zorg ervoor dat jij dan kan laten zien dat jij altijd aan contact hebt meegewerkt. Het is het grootste cadeau dat je je zoon kan geven.

Een paar uur. Toen ik had aangegeven dat ik meer dan de officiële twee uur niet trok, lieten de mediators het nog regelmatig uitlopen. Een uitputtingsslag kun je het wel noemen.



Ik begrijp je dus zeker wel, maar het is zo'n gemiste kans als er nog een opening is. Wat heb je nodig om wel nog welmet hem te kunnen overleggen? Mijn ex heeft me echt afschuwelijk behandeld en dat heeft me echt wel geraakt, uitgeput en vaak heel kwaad gemaakt (en soms nog wel, als hij bv. onder invloed is als hij de kinderen komt halen).



Toch kan ik nu weer met hem door één deur en kunnen we normaal overleggen. Ik kan hem er nu ook rustig op aanspreken als hij zich niet aan de afspraken houdt zonder dat het meteen escaleert. Dit geeft zo enorm veel rust voor de kinderen, dat kun je je niet voorstellen.



Als ik mee was gegaan in de strijd en me had laten meevoeren door mijn woede (en cynisme en verbitterdheid zijn daar ook vormen van), dan was dit nooit gebeurd. Van mij uit heeft de deur altijd opengestaan voor respectvol en redelijk overleg. Zo heb ik me zelf ook altijd opgesteld, hoewel ik me ook wel eens harder moest opstellen natuurlijk. Dat respect krijg ik nu van hem, en mensen die weten hoe hij mij behandeld heeft, geloven het niet eens als ik het vertel. Wel jammer dat dit pas na zes jaar strijd kan, waar de kinderen de littekens nog van dragen.



Waarom heb je dit topic eigenlijk geopend als je toch al wist wat je wilde? Hier bevestiging krijgen is niet zo moeilijk, wat heb je daaraan? Ook daarin zoek je, net als bij de ex van je ex, bevestiging van jouw boosheid en (dus) je gelijk om de deur nu dicht te gooien.



Je hoeft dit aan niemand te rechtvaardigen, alleen aan jezelf (nu) en aan je zoon (later). Die ook het verhaal van zijn vaders kant te horen krijgt. Weet je heel zeker dat je dit dan aan hem uit kan leggen? Voor zover het nog uitmaakt, want het kwaad is dan al geschied.