Relaties
alle pijlers
Uit, maar beide willen dat niet.. Hoe ga ik hiermee om?
vrijdag 18 april 2008 om 14:21
Ik heb 9 maanden een relatie gehad (mijn vriend is 35 en ik ben zelf 26) en het is 9 maanden met ups en downs geweest, eigenlijk meer downs. Er missen zoveel dingen die er in een relatie wel horen te zijn. Het is erg verwarrend geweest voor zowel mijn vriend als mijzelf, omdat we wel verliefd op elkaar zijn en van elkaar houden, maar elke keer is het drama. We begrijpen elkaar niet en er zijn vooral van zijn kant een hoop issues. De laatste weken zeg ik steeds "als je voor me kiest, kies dan ook voor mij en laat het zien". Eigenlijk weet ik dat ie heel veel om mij geeft, maar op een of andere manier kon ik dat niet merken in onze relatie. Een heleboel gesprekken gehad, waarin hij vooral blokkeerde, omdat hij niet over gevoelens kan praten. De wil is er wel bij hem, maar toch bleven er dingen gebeuren waardoor ik gekwetst werd. Ik wist al langer dat er issues zijn bij hem waardoor hij doet zoals hij doet en daar hebben we het ook over gehad, hij begreep me dan wel, maar zei ook vaak "ik kan het niet en ik weet niet hoe". Uiteindelijk komt het erop neer, dat er heel veel druk van mijn kant was: "ga het nou laten zien" en dat er twee weken terug een onzinnig iets voorviel, waardoor bij hem de bom barstte. We zijn (voor de zoveelste keer) uit elkaar gegaan op een vervelende manier dit keer. Ik heb hem de dag erna nog gesproken en hij zegt dat ie dit heel erg moeilijk vindt, als hij diep in zijn hart kijkt, is het enige wat hij wil gelukkig zijn met mij en me niet kwijt. Maar zijn verstand zegt dat het ons een hoop verdriet bespaart door uit elkaar te gaan. Ik vind dat ook (verstandelijk), ik wil die pijn ook niet meer. Het is zo moeilijk, omdat hij geen klootzak is. Ik weet dat hij me kwetst, maar het komt ergens vandaan... mijn gevoel zegt iets heel anders. Ik heb deze gevoelens nog niet eerder voor iemand gehad!
Het is alle keren dat het uitging, constant aantrekken/afstoten geweest. Als ik wilde, wilde hij niet en andersom. Het lijkt erop dat we in een patroon terecht zijn gekomen van onbewust spelletjes spelen. Voor hem is het nu zo dat hij ECHT geen oplossing meer ziet om eruit te komen, het is te groot geworden en hij wil me geen pijn meer doen. Het feit dat hij geen oplossing meer ziet weegt momenteel zwaarder dan het samen oplossen zijn zijn woorden. Nu ben ik er achter gekomen dat hij ws. last heeft van bindingsangst. En dan niet bindingsangst als in het "mode-woord" dat hij niet kan kiezen tussen vrij of relatie.. Maar hij heeft letterlijk de angst om zich te binden/hechten aan iemand. Ik weet van zijn verleden dat er zelfs meerdere heftige dingen gebeurd zijn waardoor je dit kunt ontwikkelen. ALLES is op zijn plek gevallen bij mij. Alle dingen waar we tegenaan liepen.. En als ik dit eerder had geweten had ik ook anders gereageerd etc. Probleem is dat ik hem hierover wil spreken, maar hij in "die afstand" (kenmerkend voor die angst) zit. Ik weet zeker dat er voor hem ook veel dingen op hun plek zullen vallen en dat hij dan anders naar de situatie zal kijken. Ik voel me zo machteloos, de hele week, sinds het uit is heb ik hem bijna elke dag gesmst. Hij smst vaak wel terug, maar stuurt dan.. "ik heb het ook moeilijk, ik twijfel ook zwaar of dit de juiste keus is, maar het bespaart ons een hoop verdriet, zo denk ik er nu over". Als ik stuur dat ik hem mis en verdrietig ben, stuurt hij dat het wel over gaat, dat het tijd nodig is, dat hij het ook niet makkelijk heeft. Ik heb hem gister geprobeerd te bellen, maar hij neemt niet op (afstand nemen), hij stuurt dat ie het moeilijk heeft en dat het te confronterend is om met me te bellen. Het voelt zo useless.. twee mensen die oprecht van elkaar houden en elkaar niet kwijt willen.. maar het gebeurt toch... hij zit in die afstand nu en kan dan niet open staan.. maar voor mijn gevoel is het anders.. ik weet dingen die hij nog niet weet en daar zou misschien de oplossing kunnen liggen. En ik heb mezelf echt wel afgevraagd.. Je bent 26, kies je voor een leven met iemand met die angst? Want dat gaat niet makkelijk worden.. ik wil ervoor gaan, hij is the love of my life.. hoe zorg ik dat hij het ook gaat zien?? Ik weet uit andere dingen dat zijn liefde voor mij echt is.. en ik denk ook dat hij dit als hij opnieuw voor een ander gevoelens krijgt, dat hij hier weer tegenaan gaat lopen. Hoe kan ik hem nou laten zien dat het stom is om ermee te stoppen??? Moet ik hem juist die afstand geven? Een paar dagen niks laten horen.. ? In het verleden kwam hij dan juist, maar zoals hij er nu inzit heb ik het nog niet eerder meegemaakt (het gaat natuurlijk ook steeds een stap verder) en ik ben bang dat hij nu heel star tegen zn gevoel in zn verstand gaat volgen en dat hij het dan een plekje heeft gegeven en dat het dan te laat is. Dat als ik hem nu die afstand geef, in de hoop dat ie komt, dat hij helemaal niet komt en dat het dan klaar is... What to do??? Thnx!
Het is alle keren dat het uitging, constant aantrekken/afstoten geweest. Als ik wilde, wilde hij niet en andersom. Het lijkt erop dat we in een patroon terecht zijn gekomen van onbewust spelletjes spelen. Voor hem is het nu zo dat hij ECHT geen oplossing meer ziet om eruit te komen, het is te groot geworden en hij wil me geen pijn meer doen. Het feit dat hij geen oplossing meer ziet weegt momenteel zwaarder dan het samen oplossen zijn zijn woorden. Nu ben ik er achter gekomen dat hij ws. last heeft van bindingsangst. En dan niet bindingsangst als in het "mode-woord" dat hij niet kan kiezen tussen vrij of relatie.. Maar hij heeft letterlijk de angst om zich te binden/hechten aan iemand. Ik weet van zijn verleden dat er zelfs meerdere heftige dingen gebeurd zijn waardoor je dit kunt ontwikkelen. ALLES is op zijn plek gevallen bij mij. Alle dingen waar we tegenaan liepen.. En als ik dit eerder had geweten had ik ook anders gereageerd etc. Probleem is dat ik hem hierover wil spreken, maar hij in "die afstand" (kenmerkend voor die angst) zit. Ik weet zeker dat er voor hem ook veel dingen op hun plek zullen vallen en dat hij dan anders naar de situatie zal kijken. Ik voel me zo machteloos, de hele week, sinds het uit is heb ik hem bijna elke dag gesmst. Hij smst vaak wel terug, maar stuurt dan.. "ik heb het ook moeilijk, ik twijfel ook zwaar of dit de juiste keus is, maar het bespaart ons een hoop verdriet, zo denk ik er nu over". Als ik stuur dat ik hem mis en verdrietig ben, stuurt hij dat het wel over gaat, dat het tijd nodig is, dat hij het ook niet makkelijk heeft. Ik heb hem gister geprobeerd te bellen, maar hij neemt niet op (afstand nemen), hij stuurt dat ie het moeilijk heeft en dat het te confronterend is om met me te bellen. Het voelt zo useless.. twee mensen die oprecht van elkaar houden en elkaar niet kwijt willen.. maar het gebeurt toch... hij zit in die afstand nu en kan dan niet open staan.. maar voor mijn gevoel is het anders.. ik weet dingen die hij nog niet weet en daar zou misschien de oplossing kunnen liggen. En ik heb mezelf echt wel afgevraagd.. Je bent 26, kies je voor een leven met iemand met die angst? Want dat gaat niet makkelijk worden.. ik wil ervoor gaan, hij is the love of my life.. hoe zorg ik dat hij het ook gaat zien?? Ik weet uit andere dingen dat zijn liefde voor mij echt is.. en ik denk ook dat hij dit als hij opnieuw voor een ander gevoelens krijgt, dat hij hier weer tegenaan gaat lopen. Hoe kan ik hem nou laten zien dat het stom is om ermee te stoppen??? Moet ik hem juist die afstand geven? Een paar dagen niks laten horen.. ? In het verleden kwam hij dan juist, maar zoals hij er nu inzit heb ik het nog niet eerder meegemaakt (het gaat natuurlijk ook steeds een stap verder) en ik ben bang dat hij nu heel star tegen zn gevoel in zn verstand gaat volgen en dat hij het dan een plekje heeft gegeven en dat het dan te laat is. Dat als ik hem nu die afstand geef, in de hoop dat ie komt, dat hij helemaal niet komt en dat het dan klaar is... What to do??? Thnx!
vrijdag 18 april 2008 om 14:32
jeeeeeetje wat een boekwerk!
ten eerste: wat moeilijk voor je.
maar weet je je kan iemand nu eenmaal niet 'duwen' naar de inzichten die jij msschien al hebt over zijn psychische gesteldheid. Hij zal de liefde van je leven zijn, maar zolang hij hierin zit, zal hij je niet meer kunnen geven dan pijn en verdriet. En nogmaals, hoe graag jij hem bij je wilt hebben en hoe veel je ook van hem houdt, jíj kan het niet voor hem doen! hij zal zelf met zichzelf aan de slag moeten. Ik gun je een leven vol liefde, maar niet een leven vol liefde waarin jij te veel energie stopt in iets waar je te veel verdriet en frustratie voor terug krijgt.
sterkte!
ten eerste: wat moeilijk voor je.
maar weet je je kan iemand nu eenmaal niet 'duwen' naar de inzichten die jij msschien al hebt over zijn psychische gesteldheid. Hij zal de liefde van je leven zijn, maar zolang hij hierin zit, zal hij je niet meer kunnen geven dan pijn en verdriet. En nogmaals, hoe graag jij hem bij je wilt hebben en hoe veel je ook van hem houdt, jíj kan het niet voor hem doen! hij zal zelf met zichzelf aan de slag moeten. Ik gun je een leven vol liefde, maar niet een leven vol liefde waarin jij te veel energie stopt in iets waar je te veel verdriet en frustratie voor terug krijgt.
sterkte!
vrijdag 18 april 2008 om 14:41
Bedankt voor je reactie.. dat is ook zo.. ik weet ook dat ik met mijn rug tegen de muur sta en dat hij het moet gaan doen/inzien.. Maar daardoor voel ik me zo machteloos.. ik denk dan echt "zie het nou, luister nou naar me, want het IS op te lossen" en dan doet het pijn dat ik daar inderdaad geen invloed op heb. Maar dat is nu ook wel een beetje hoe ik het zie.. zo van ik ga nu door met mijn leven, komt ie wel dan komt ie wel en komt ie niet.. dan ziet hij het niet en was hij het ook niet gaan zien en dan wil ik ook niet door.. verstandelijk weet ik dat ook wel.. alleen mn gevoel.. ik ben zooo verdrietig en dan denk ik "maar miss als ie dit weet, ziet ie het wel"...
vrijdag 18 april 2008 om 14:44
vrijdag 18 april 2008 om 14:49
maayke, allereerst heel veel sterkte, het is heel pijnlijk om iemand zo te zien worstelen met zichzelf en iedereen (lees: jou) van zich af probeert te houden. Vooral als voor jouzelf alles zo klaar als een klontje is. Maar iedereen heeft zijn eigen tijd om dingen in te kunnen zien en jij kunt die tijd niet voor hem versnellen. Sterker, ik denk dat je door hem steeds te blijven smsen, bellen ed zal hij nog meer afstand van je gaan nemen en dat is het laatste wat je wil. Geef hem even de tijd en rust om het voor hemzelf weer wat overzichtelijker te maken, hij heeft nu geen ruimte om naar je te kunnen luisteren
I was born in the sign of water, and it's there that I feel my best
vrijdag 18 april 2008 om 14:56
Hoi Maayke
Heftig verhaal. Je voelt je waarschijnlijk behoorlijk heen en weer geslingerd tussen alle emoties..
Basis regel voor een goede relatie met anderen: Heb een goede relatie met jezelf! Als je dat niet kunt of hebt.. dan is het zeer waarschijnlijk dat je anderen nodig hebt om dat 'gat' te vullen. Vrijwel een garantie voor een slecht aflopende relatie.
Een paar vragen die bij mij boven komen:
Waarom voel je je enorm aangetrokken door een 'probleem' geval? Is het om dat daar eer aan te behalen is? geeft het je een goed gevoel, om nodig of nuttig te zijn? En waarom heb je dat op deze manier nodig?
Ben jij echt uit op wat het beste is voor hem?? ook als dat betekend dat hij straks zonder jouw hulp heel gelukkig kan zijn? Maw: Heb je er uiteindelijk geen baat bij om niet helemaal het beste voor hem te willen.. omdat jij de bevestiging nodig hebt?
Of kort gezegd: Heb jij wel een goede, bevredigende relatie met jezelf? of heb je steeds wat van buitenaf nodig?
Er even vanuitgaande dat je helemaal toppie met jezelf bent:
Hij heeft duidelijk geen goede relatie met zichzelf.. Nu is het erg verleidelijk om te denken/hopen dat jij (of met jouw hulp) het kan herstellen.. Maar dat is voor hem niet perse (zeer waarschijnlijk niet) de oplossing. En, als je weet dat de voorwaarde voor een goede gelijkwaardige relatie is, dat je een goede relatie met jezelf hebt. En je weet dat dat voor hem niet geldt.. Waarom zou je jezelf dat dan aandoen om te investeren in een relatie die je uiteindelijk gebroken achterlaat? Hou je soms niet van jezelf?
Als je echt van hem houd, geef hem dan niet jezelf! (niet nu). Maar laat ie eerst evt. mbv. een therapeut, met zichzelf in het reine komen. Dan geef jij hem wat je precies het mooiste vind.. namelijk HEM.
En dan geef je jezelf eigenlijk nog veel meer!
Heftig verhaal. Je voelt je waarschijnlijk behoorlijk heen en weer geslingerd tussen alle emoties..
Basis regel voor een goede relatie met anderen: Heb een goede relatie met jezelf! Als je dat niet kunt of hebt.. dan is het zeer waarschijnlijk dat je anderen nodig hebt om dat 'gat' te vullen. Vrijwel een garantie voor een slecht aflopende relatie.
Een paar vragen die bij mij boven komen:
Waarom voel je je enorm aangetrokken door een 'probleem' geval? Is het om dat daar eer aan te behalen is? geeft het je een goed gevoel, om nodig of nuttig te zijn? En waarom heb je dat op deze manier nodig?
Ben jij echt uit op wat het beste is voor hem?? ook als dat betekend dat hij straks zonder jouw hulp heel gelukkig kan zijn? Maw: Heb je er uiteindelijk geen baat bij om niet helemaal het beste voor hem te willen.. omdat jij de bevestiging nodig hebt?
Of kort gezegd: Heb jij wel een goede, bevredigende relatie met jezelf? of heb je steeds wat van buitenaf nodig?
Er even vanuitgaande dat je helemaal toppie met jezelf bent:
Hij heeft duidelijk geen goede relatie met zichzelf.. Nu is het erg verleidelijk om te denken/hopen dat jij (of met jouw hulp) het kan herstellen.. Maar dat is voor hem niet perse (zeer waarschijnlijk niet) de oplossing. En, als je weet dat de voorwaarde voor een goede gelijkwaardige relatie is, dat je een goede relatie met jezelf hebt. En je weet dat dat voor hem niet geldt.. Waarom zou je jezelf dat dan aandoen om te investeren in een relatie die je uiteindelijk gebroken achterlaat? Hou je soms niet van jezelf?
Als je echt van hem houd, geef hem dan niet jezelf! (niet nu). Maar laat ie eerst evt. mbv. een therapeut, met zichzelf in het reine komen. Dan geef jij hem wat je precies het mooiste vind.. namelijk HEM.
En dan geef je jezelf eigenlijk nog veel meer!
zondag 20 april 2008 om 14:55
Allemachtig! Eng dit gewoon. Ik heb denk ik tot nu toe de eerste... 15, 16 regels gelezen en het enige wat ik kon denken is: Heb ik ook, heb ik ook, precies.. Het is niet te geloven maar ik zit in echt exáct dezelfde situatie op het moment. Alleen dan bij een relatie van bijna 2,5 jaar, die bestond uit (inderdaad) ups en downs, en meer downs zoals je zegt. Ook is nu sinds 2 weken uit terwijl je juist ontzettend van elkaar houdt. Mijn vriend heeft het uitgemaakt met de woorden: 'Wacht maar, uiteindelijk worden we allebei gelukkiger, we kunnen elkaar niet gelukkig maken'. Het is zo'n situatie dat je niet met en niet zonder elkaar kunt leven. Eigenlijk denken mijn vriend en ik er hetzelfde over, verstandelijk moeten we stoppen, gevoelsmatig niet. En aangezien mijn vriend (en mannen in het algemeen) rationeler zijn, en hun gevoel beter kunnen uitschakelen, is zijn keuze om ermee te stoppen. Dit zou mijn keuze nooit zijn geweest, aangezien ik een gevoelsmens ben. Maar dit is misschien ook wat zo bots in deze relaties... want ik had, net zoals jij Maayke, een vriend die niet over zijn gevoel en verleden kon praten. En ook ik ben hierin opdringerig geweest. Daarnaast kreeg ik niet genoeg liefde van hem, terwijl in weze heel lief is, omdat hij ook deze emotie niet kan uiten (mede door zijn verleden). Dus aan de ene kant wil je hier rekening mee houden, anderzijds moet je ook aan jezelf denken. Toch denk ik dat het hier op stuk gelopen is, omdat ik liefde te kort kwam...erger ik me sneller aan kleine dingetjes..dus je krijgt ruzie over dingen die nergens over gaan en dit wordt alsmaar erger.. je zit in een negatieve spiraal.
Snap je waarom mijn verhaal zo enorm op dat van jou lijkt? ik ga nu even verder lezen...
Angela.
Snap je waarom mijn verhaal zo enorm op dat van jou lijkt? ik ga nu even verder lezen...
Angela.
zondag 20 april 2008 om 15:07
Nou, ook mijn (ex)vriend heeft bindingsangst in combinatie met verlatingsangst. Dit kan ook, maar hier zijn we samen achtergekomen.
Hij is bang dat hij me kwijtraakt aan een ander (dit ook door zijn verleden) en kan zich daarom moeilijk binden.
De dag dat hij het uitmaakte hebben we afgeproken elkaar 2 weken niet te zien en te spreken. Het is voor mij moeilijk me hier aan te houden maar ik vond dit keer dat het echt moest. Je bespaart jezelf ook verdriet namelijk. Want het is vaker gebeurd dat ik hem belde en dat hij niet opnam. Dus hiervoor heb ik mezelf dit keer beschermd. Ik heb het moeilijk gehad in deze twee weken maar je verwerkt het wel sneller omdat je niet steeds met dingen geconfronteerd wordt die je tegenvallen. En ik zei maar tegen mezelf: 'Hij heeft het ook moeilijk'. Dat was mijn enige troost.
Opvallend is, dat hij belde! Terwijl de 2 weken nog niet eens voorbij waren. We zouden na 2 weken contact hebben om nog wat spullen aan elkaar terug te geven, dus ik had een zakelijk smsje verwacht (om zichzelf te beschermen tegen pijn), maar hij belde. Waarschijnlijk omdat ik hem die ruimte heb gegeven. Ik kon het zelfs opbrengen aan de telefoon te zeggen: 'Laten we nog een week rust nemen, dat heb ik nodig'. Hierdoor gaat een man nadenken, en wanneer hij de ruimte krijgt.. zal hij eerder bij je terugkomen. Zeker als hij van je houdt. Ik merkte al aan mijn vriend (exvriend, sorry) in dat telefoongesprek dat hij zoiets had van, Oh? oh.. Oke. Hij was verbaasd. Want meestal heeft hij de touwtjes in handen en hij is degene die afstandelijk is en wil zijn. Op het moment dat ik (en jij dus Maayke) de dingen gaan bepalen krijgen zij er een ander gevoel bij waardoor ze merken wat ze missen.
Ik heb trouwens ook gelezen dat als een man echt van je houdt (wat in onze situatie echt zo is) en je geeft hem de ruimte, hij vanzelf bij je terugkomt. Dus dit is dan ook wat ik je aanraad.
Ik hoop dat je iets aan mijn verhaal hebt.
Hij is bang dat hij me kwijtraakt aan een ander (dit ook door zijn verleden) en kan zich daarom moeilijk binden.
De dag dat hij het uitmaakte hebben we afgeproken elkaar 2 weken niet te zien en te spreken. Het is voor mij moeilijk me hier aan te houden maar ik vond dit keer dat het echt moest. Je bespaart jezelf ook verdriet namelijk. Want het is vaker gebeurd dat ik hem belde en dat hij niet opnam. Dus hiervoor heb ik mezelf dit keer beschermd. Ik heb het moeilijk gehad in deze twee weken maar je verwerkt het wel sneller omdat je niet steeds met dingen geconfronteerd wordt die je tegenvallen. En ik zei maar tegen mezelf: 'Hij heeft het ook moeilijk'. Dat was mijn enige troost.
Opvallend is, dat hij belde! Terwijl de 2 weken nog niet eens voorbij waren. We zouden na 2 weken contact hebben om nog wat spullen aan elkaar terug te geven, dus ik had een zakelijk smsje verwacht (om zichzelf te beschermen tegen pijn), maar hij belde. Waarschijnlijk omdat ik hem die ruimte heb gegeven. Ik kon het zelfs opbrengen aan de telefoon te zeggen: 'Laten we nog een week rust nemen, dat heb ik nodig'. Hierdoor gaat een man nadenken, en wanneer hij de ruimte krijgt.. zal hij eerder bij je terugkomen. Zeker als hij van je houdt. Ik merkte al aan mijn vriend (exvriend, sorry) in dat telefoongesprek dat hij zoiets had van, Oh? oh.. Oke. Hij was verbaasd. Want meestal heeft hij de touwtjes in handen en hij is degene die afstandelijk is en wil zijn. Op het moment dat ik (en jij dus Maayke) de dingen gaan bepalen krijgen zij er een ander gevoel bij waardoor ze merken wat ze missen.
Ik heb trouwens ook gelezen dat als een man echt van je houdt (wat in onze situatie echt zo is) en je geeft hem de ruimte, hij vanzelf bij je terugkomt. Dus dit is dan ook wat ik je aanraad.
Ik hoop dat je iets aan mijn verhaal hebt.
zondag 20 april 2008 om 15:30
Ohja, nog iets...
Als ik de reacties zo lees, die dus ook allemaal betrekking hebben op mijn verhaal... is het echt precies wat je juist niet wilt horen. Maar wel begrijpelijk.
Als ik uitga van mezelf, dan is het enige wat Maayke en ik willen, ons leven opgeven voor een man waar we zielsveel van houden, hem willen helpen en samen een oplossing vinden van de problemen. Want ook ik ben degene in mijn relatie die oplossingen ziet. Hij niet meer. En ook ik wil hem hier van overtuigen terwijl dit niet lukt... Machteloos is het enige woord wat er bij past. En onbegrip. Hoe kan een relatie mislukken terwijl je allebei van elkaar houdt? Ikzelf vind dat zo moeilijk om te accepteren...
Als ik de reacties zo lees, die dus ook allemaal betrekking hebben op mijn verhaal... is het echt precies wat je juist niet wilt horen. Maar wel begrijpelijk.
Als ik uitga van mezelf, dan is het enige wat Maayke en ik willen, ons leven opgeven voor een man waar we zielsveel van houden, hem willen helpen en samen een oplossing vinden van de problemen. Want ook ik ben degene in mijn relatie die oplossingen ziet. Hij niet meer. En ook ik wil hem hier van overtuigen terwijl dit niet lukt... Machteloos is het enige woord wat er bij past. En onbegrip. Hoe kan een relatie mislukken terwijl je allebei van elkaar houdt? Ikzelf vind dat zo moeilijk om te accepteren...
zondag 20 april 2008 om 16:19
Angela, ik pak even een zin uit je laatste posting; 'hem willen helpen, samen een oplossing zoeken voor (zijn) problemen, je leven willen opgeven'
Dat zijn nogal dingen die je daar zegt.
Allereerst zijn jullie vrienden volwassen kerels, die zelf een daadkrachtig aan de gang moeten met hun problemen in relaties. Jullie kunnen dat niet oplossen voor hun en dat is wel wat jullie proberen.
Maayke, jij bent er achter gekomen dat hij bindingsangst heeft, maar vindt hij dat ook? Ik denk het niet nl.
Zo ook bij jouw vriend Angela, hoe meer je afstand zal nemen, hoe dichter je bij een oplossing gaat komen. Hij is nu teruggeworpen op zichzelf en misschien gaat hij eens kijken naar zijn rol in het geheel.
Het kan ook goed zijn, dat 'jullie mannen' geen van beiden vinden dat er een problematiek bij hun speelt en dan is het goed dat de relatie gewoon voorbij is.
Gelukkig worden jullie op deze manier geen van allen.
Dat zijn nogal dingen die je daar zegt.
Allereerst zijn jullie vrienden volwassen kerels, die zelf een daadkrachtig aan de gang moeten met hun problemen in relaties. Jullie kunnen dat niet oplossen voor hun en dat is wel wat jullie proberen.
Maayke, jij bent er achter gekomen dat hij bindingsangst heeft, maar vindt hij dat ook? Ik denk het niet nl.
Zo ook bij jouw vriend Angela, hoe meer je afstand zal nemen, hoe dichter je bij een oplossing gaat komen. Hij is nu teruggeworpen op zichzelf en misschien gaat hij eens kijken naar zijn rol in het geheel.
Het kan ook goed zijn, dat 'jullie mannen' geen van beiden vinden dat er een problematiek bij hun speelt en dan is het goed dat de relatie gewoon voorbij is.
Gelukkig worden jullie op deze manier geen van allen.
zondag 20 april 2008 om 18:37
Hallo allemaal,
Bedankt voor jullie reacties.. Angela, fijn dat er iemand is bij wie dit zo herkenbaar is. Ik heb je een bericht gestuurd... Het is idd een ontzettende strijd tussen gevoel en verstand. Mijn verstand zegt natuurlijk ook dat het beter is om te stoppen en gewoon weer gelukkig te worden.. maar die man zit ZO in mijn systeem.. en ja.. er zal ook een deel bij mij zitten, waarom ik dat dan zo opzoek. In feite manipuleert hij me en behandeld hij me respectloos en iemand die van zichzelf houdt die blijft niet bij zo iemand. Dat snap ik allemaal wel, alleen het wordt een ander verhaal als die jongen dat niet "met opzet" doet.. en dat is niet iets wat ik erin wil zien of dat ik daar in wil geloven.. Ik kan met zekerheid zeggen dat hij zich ABSOLUUT niet bewust is van wat hij met zijn gedrag bij mij aanricht. Hij kan op zo'n moment letterlijk niet anders. Het moeilijke eraan is dat ik de ene keer denk "dag hoor, je bent gewoon een egoist, ga je eigen leven maar verzieken, maar niet dat van mij" en het andere moment denk ik weer "ja maar hij KAN ook echt niet, hij wil wel.." het is een angststoornis, dat is een psychische aandoening, dat is niet niks... De vraag is idd hoe ver ga je voor iemand, moet je dan voorbij gaan aan jezelf. Zoals Angela ook al zegt, ik zie zelf wel de oplossing, al weet ik ook dat hij degene is die het moet gaan zien.. maar omdat het voor mij zo "obvious" is, zo van het is een lange weg, maar het kan... daarom wil ik er zo voor gaan. En als je me nu zou zeggen het duurt nog een jaar en daarna is het goed, dan wil ik echt een jaar nog door die shit heengaan.. ik hou van die jongen. En zoals die angst al die kwetsingen en issues verklaard, zo verklaart het ook de andere kant op, zijn liefde voor mij. Juist omdat zijn liefde en gevoelens voor mij echt zijn, manifesteert het zich zo.
To Pom508: Je hebt gelijk, het is ook hun verantwoordelijkheid, maar wat als ze het dus niet kunnen zien?? Moet ik dan voor mezelf kiezen, ookal houden we van elkaar... en denken van jouw ding, los het zelf maar op?? Ach, misschien wel, maar zo voel ik het niet.. En ik heb hem nog niet kunnen vertellen over dat ik denk dat hij dat heeft.. ik weet het inmiddels 100% zeker, dat durf ik te zeggen.. maar hij weet wel dat er bij hem iets is waardoor hij relaties moeilijk in stand kan houden, hij weet wel degelijk dat er iets is bij hem.. Als hij niets zou hebben zou hij de grootste klootzak zijn die ik mn leven ben tegengekomen, want dan zou hij dat gedrag bewust laten zien en dat is hij niet, hij is juist heel gevoelig. Vanuit mijn werk/opleiding heb ik bestwel wat inzicht in hoe de psyche werkt en dergelijke en door mij heeft hij al veel ingezien bij zichzelf (zegt hij zelf).. aan de ene kant is het goed en heeft ie iets aan mij, aan de andere kant gaat het voor hem misschien wel veel te snel.. het is niet niks allemaal en miss is alles te veel geweest.. En miss ben ik zelf wel voer voor een psycholoog
Bedankt voor jullie reacties.. Angela, fijn dat er iemand is bij wie dit zo herkenbaar is. Ik heb je een bericht gestuurd... Het is idd een ontzettende strijd tussen gevoel en verstand. Mijn verstand zegt natuurlijk ook dat het beter is om te stoppen en gewoon weer gelukkig te worden.. maar die man zit ZO in mijn systeem.. en ja.. er zal ook een deel bij mij zitten, waarom ik dat dan zo opzoek. In feite manipuleert hij me en behandeld hij me respectloos en iemand die van zichzelf houdt die blijft niet bij zo iemand. Dat snap ik allemaal wel, alleen het wordt een ander verhaal als die jongen dat niet "met opzet" doet.. en dat is niet iets wat ik erin wil zien of dat ik daar in wil geloven.. Ik kan met zekerheid zeggen dat hij zich ABSOLUUT niet bewust is van wat hij met zijn gedrag bij mij aanricht. Hij kan op zo'n moment letterlijk niet anders. Het moeilijke eraan is dat ik de ene keer denk "dag hoor, je bent gewoon een egoist, ga je eigen leven maar verzieken, maar niet dat van mij" en het andere moment denk ik weer "ja maar hij KAN ook echt niet, hij wil wel.." het is een angststoornis, dat is een psychische aandoening, dat is niet niks... De vraag is idd hoe ver ga je voor iemand, moet je dan voorbij gaan aan jezelf. Zoals Angela ook al zegt, ik zie zelf wel de oplossing, al weet ik ook dat hij degene is die het moet gaan zien.. maar omdat het voor mij zo "obvious" is, zo van het is een lange weg, maar het kan... daarom wil ik er zo voor gaan. En als je me nu zou zeggen het duurt nog een jaar en daarna is het goed, dan wil ik echt een jaar nog door die shit heengaan.. ik hou van die jongen. En zoals die angst al die kwetsingen en issues verklaard, zo verklaart het ook de andere kant op, zijn liefde voor mij. Juist omdat zijn liefde en gevoelens voor mij echt zijn, manifesteert het zich zo.
To Pom508: Je hebt gelijk, het is ook hun verantwoordelijkheid, maar wat als ze het dus niet kunnen zien?? Moet ik dan voor mezelf kiezen, ookal houden we van elkaar... en denken van jouw ding, los het zelf maar op?? Ach, misschien wel, maar zo voel ik het niet.. En ik heb hem nog niet kunnen vertellen over dat ik denk dat hij dat heeft.. ik weet het inmiddels 100% zeker, dat durf ik te zeggen.. maar hij weet wel dat er bij hem iets is waardoor hij relaties moeilijk in stand kan houden, hij weet wel degelijk dat er iets is bij hem.. Als hij niets zou hebben zou hij de grootste klootzak zijn die ik mn leven ben tegengekomen, want dan zou hij dat gedrag bewust laten zien en dat is hij niet, hij is juist heel gevoelig. Vanuit mijn werk/opleiding heb ik bestwel wat inzicht in hoe de psyche werkt en dergelijke en door mij heeft hij al veel ingezien bij zichzelf (zegt hij zelf).. aan de ene kant is het goed en heeft ie iets aan mij, aan de andere kant gaat het voor hem misschien wel veel te snel.. het is niet niks allemaal en miss is alles te veel geweest.. En miss ben ik zelf wel voer voor een psycholoog
zondag 20 april 2008 om 18:55
[quote]Maayke24 schreef op 20 april 2008 @ 18:37:
Hallo allemaal,
To Pom508: Je hebt gelijk, het is ook hun verantwoordelijkheid, maar wat als ze het dus niet kunnen zien?? Moet ik dan voor mezelf kiezen, ookal houden we van elkaar... en denken van jouw ding, los het zelf maar op??
ik heet wel geen Pom508, maar ik reageer toch maar even op deze vraag. Ja, je zult voor jezelf moeten kiezen, hoe moeilijk dat ook is. Hij zal zelf het inzicht moeten krijgen, jij kunt hem daar niet toe "dwingen" . En ik begrijp heel goed dat dat moeilijk is en heel veel pijn doet. Je zult hem echt los moeten laten en jouw eigen leven gaan leiden. Dat betekent niet dat je hem in de steek moet laten, als hij jouw hulp wil, dan geef je die natuurlijk. Maar het is aan hem om dat aan te geven.
Hallo allemaal,
To Pom508: Je hebt gelijk, het is ook hun verantwoordelijkheid, maar wat als ze het dus niet kunnen zien?? Moet ik dan voor mezelf kiezen, ookal houden we van elkaar... en denken van jouw ding, los het zelf maar op??
ik heet wel geen Pom508, maar ik reageer toch maar even op deze vraag. Ja, je zult voor jezelf moeten kiezen, hoe moeilijk dat ook is. Hij zal zelf het inzicht moeten krijgen, jij kunt hem daar niet toe "dwingen" . En ik begrijp heel goed dat dat moeilijk is en heel veel pijn doet. Je zult hem echt los moeten laten en jouw eigen leven gaan leiden. Dat betekent niet dat je hem in de steek moet laten, als hij jouw hulp wil, dan geef je die natuurlijk. Maar het is aan hem om dat aan te geven.
I was born in the sign of water, and it's there that I feel my best
zondag 20 april 2008 om 19:01
Maayke een probleem wat iemand niet ziet, is geen bestaand probleem voor deze persoon. Hoe kan jouw vriend werken aan iets waarvan jij vindt dat hij dat heeft?
Pas wanneer hij de volle overtuiging heeft dat dat is wat er mis is, dan pas kan hij er aan gaan werken.
Wanneer hij dat niet inziet, dan zul jij een keuze moeten maken. Je kunt gewoon op de oude basis doorgaan, maar eigenlijk wijst het verleden al uit dat dat niet werkt. Dus ja, mogelijk moet jij de knoop doorhakken.
Pas een beetje op met alle termen die je gebruikt, verlatingsangst, een angststoornis.Dat is me allemaal nogal wat. Stel dat je vriend nu bij jou aan zou komen en zou zeggen. Maayke jij bent borderliner en hebt verlatingsangst, daarom werkt het tussen ons niet. Hoe zou jij reageren op zoiets?
Ook zou je eens wat anders kunnen gaan denken. Jij zegt dat hij je manipuleert, je respectloos behandelt etc. Je zou het anders kunnen zeggen, jij laat je manipuleren, jij laat je respectloos behandelen.
Maar net als Angela al zei, afstand nemen van alles. Moeilijk maar wel de beste optie voor nu.
Pas wanneer hij de volle overtuiging heeft dat dat is wat er mis is, dan pas kan hij er aan gaan werken.
Wanneer hij dat niet inziet, dan zul jij een keuze moeten maken. Je kunt gewoon op de oude basis doorgaan, maar eigenlijk wijst het verleden al uit dat dat niet werkt. Dus ja, mogelijk moet jij de knoop doorhakken.
Pas een beetje op met alle termen die je gebruikt, verlatingsangst, een angststoornis.Dat is me allemaal nogal wat. Stel dat je vriend nu bij jou aan zou komen en zou zeggen. Maayke jij bent borderliner en hebt verlatingsangst, daarom werkt het tussen ons niet. Hoe zou jij reageren op zoiets?
Ook zou je eens wat anders kunnen gaan denken. Jij zegt dat hij je manipuleert, je respectloos behandelt etc. Je zou het anders kunnen zeggen, jij laat je manipuleren, jij laat je respectloos behandelen.
Maar net als Angela al zei, afstand nemen van alles. Moeilijk maar wel de beste optie voor nu.
zondag 20 april 2008 om 19:57
Bindingsangst is toch een angststoornis? Ik zou niet zomaar met die termen gooien als ik niet zou weten waar ik het over heb en hij weet zelf al dat er "iets" niet helemaal goed zit... 
Maar het klopt inderdaad, hij moet het zelf gaan inzien en dat kan ik niet voor hem doen.. maar dat is idd heel pijnlijk.. en jammer.. maar dat is dan zijn pad.. Nou, ja ik ben nu afstand aan het nemen en mn leven weer aan het oppakken.. als ie komt dan komt ie en komt ie niet, dan komt ie niet.. dan ziet ie t dus niet en dan veranderd het ook niet..
Maar het klopt inderdaad, hij moet het zelf gaan inzien en dat kan ik niet voor hem doen.. maar dat is idd heel pijnlijk.. en jammer.. maar dat is dan zijn pad.. Nou, ja ik ben nu afstand aan het nemen en mn leven weer aan het oppakken.. als ie komt dan komt ie en komt ie niet, dan komt ie niet.. dan ziet ie t dus niet en dan veranderd het ook niet..
zondag 20 april 2008 om 20:23
Trouwens... als ik van iemand hou en ik doe hem steeds pijn, terwijl ik dat niet wil.. en ik snap maar niet waarom en hoe ik het dan anders moet doen en mn vriend zou komen met .. schat kijk hier eens naar, miss herken je het bij jezelf... dan doe ik alle moeite om te zien of ik er iets mee kan.. je wil toch niet zo zijn???
zondag 20 april 2008 om 23:33
maandag 21 april 2008 om 01:35
Bindingsangst als zodanig is niet een op zichzelf benoemde angststoornis maar mensen met een angststoornis kunnen het natuurlijk wel hebben.
Ik denk dat er nog wel kansen zijn, Ex zal dan wel met zichzelf aan de slag moeten wat begint bij de erkenning dat hij er iets mee moet. Dan is het daarnaast waarschijnlijk handig ook nog samen in relatietherapie te gaan. Al is het maar om de patronen te doorbreken. De wil moet er natuurlijk wel zijn.
Bij ex is duidelijk niet zoveel ruimte in te zien wat het bij jou aanricht, hij is vooral met zichzelf bezig. Anderzijds moet jij ook bereid zijn jezelf onder de loep te nemen.
Dus: bel hem op en zeg hoe de vlag er wat jou betreft voorstaat. Spreek duidelijke taal en maak, als hij er ook nog wat mee wil, duidelijke afspraken en zoek de juiste hulp.
BW.
Ik denk dat er nog wel kansen zijn, Ex zal dan wel met zichzelf aan de slag moeten wat begint bij de erkenning dat hij er iets mee moet. Dan is het daarnaast waarschijnlijk handig ook nog samen in relatietherapie te gaan. Al is het maar om de patronen te doorbreken. De wil moet er natuurlijk wel zijn.
Bij ex is duidelijk niet zoveel ruimte in te zien wat het bij jou aanricht, hij is vooral met zichzelf bezig. Anderzijds moet jij ook bereid zijn jezelf onder de loep te nemen.
Dus: bel hem op en zeg hoe de vlag er wat jou betreft voorstaat. Spreek duidelijke taal en maak, als hij er ook nog wat mee wil, duidelijke afspraken en zoek de juiste hulp.
BW.
maandag 21 april 2008 om 02:28
De mannen met de bindingsangst zullen toch zelf ook wel inzien dat hun relaties met anderen niet 'normaal' verlopen en ze kunnen zelf hulp zoeken. Bindingsangst is een angst die zich in de inprentingsfase ontwikkelt en is te behandelen als, zoals Pom zegt, de persoon met die angst zelf inziet een probleem te hebben.
Het is trouwens sowieso verstandig om eens uit te laten zoeken wat die mannen in kwestie mankeert want er wordt hier al over bindingsangst gesproken voordat er überhaupt een therapeut of een arts aan te pas is gekomen. Dat zelf diagnoses stellen is natuurlijk handig, om het beest een naam te geven maar wie weet constateert een ondezoeker een ander probleem, dat wordt alleen duidelijk als er hulp wordt gezocht.
Niemand is te helpen als hij/zij het probleem niet herkent en erkent. Dan is het hoe dan ook dweilen met de kraan open en heel wijs om je verstand voorrang te geven op je gevoel want 'het had zo mooi kunnen zijn...' is een prachtige liedjestekst maar om je leven te kunnen leiden heb je meer nodig dan een belofte van mooie en goede dingen.
Ik ben in de tijd voordat ik mijn man tegenkwam een paar keer in aanraking geweest met mannen met wie het altijd 'moeilijk' ging en van wie ik knettergek werd. Ik heb ze, ondanks dat het me zeer deed, uiteindelijk zelf de deur gewezen en daar ben ik nog steeds blij mee. Een relatie is geen baan. Het mag gewoon makkelijk gaan en moet je niet het gevoel geven dat je vooral helper en begrijpende therapeut bent, in plaats van partner.
Het is trouwens sowieso verstandig om eens uit te laten zoeken wat die mannen in kwestie mankeert want er wordt hier al over bindingsangst gesproken voordat er überhaupt een therapeut of een arts aan te pas is gekomen. Dat zelf diagnoses stellen is natuurlijk handig, om het beest een naam te geven maar wie weet constateert een ondezoeker een ander probleem, dat wordt alleen duidelijk als er hulp wordt gezocht.
Niemand is te helpen als hij/zij het probleem niet herkent en erkent. Dan is het hoe dan ook dweilen met de kraan open en heel wijs om je verstand voorrang te geven op je gevoel want 'het had zo mooi kunnen zijn...' is een prachtige liedjestekst maar om je leven te kunnen leiden heb je meer nodig dan een belofte van mooie en goede dingen.
Ik ben in de tijd voordat ik mijn man tegenkwam een paar keer in aanraking geweest met mannen met wie het altijd 'moeilijk' ging en van wie ik knettergek werd. Ik heb ze, ondanks dat het me zeer deed, uiteindelijk zelf de deur gewezen en daar ben ik nog steeds blij mee. Een relatie is geen baan. Het mag gewoon makkelijk gaan en moet je niet het gevoel geven dat je vooral helper en begrijpende therapeut bent, in plaats van partner.
maandag 21 april 2008 om 11:46
Zeggen dat je nog een week nodig hebt is eens een keer aan jezelf denken in plaats van aan hem en naar zijn pijpen te dansen. En op het moment dat hij doorheeft dat je niet meer naar z'n pijpen danst, kan hij ook gaan nadenken want hij verliest de 'macht'. Kan 100x manipulatief zijn, maar mag ik???
Dank je.
En klopt veel van je verhaal, hem niet in z'n waarde laten, de illusie iemand te veranderen, enz. enz. Maar je zegt ook dat ze de juiste persoon moeten tegenkomen. En het klinkt misschien sprookjesachtig en naief, maar ik denk dat ik de juiste persoon ben en waar het om gaat, ook hij denkt dat ik de juiste persoon ben en hij gelooft niet meer in een toekomst met wie dan ook. Als het niet met jou lukt, met wie dan wel? zijn zijn woorden. Hij ziet namelijk van zichzelf in dat er iets niet klopt, dat hij bindingsangst en verlatingsangst heeft, daar hebben we het samen al over gehad. Maar hij is er niet aan toe om zich te laten helpen door een psycholoog en hij weet ook niet wat hij er mee moet. Voor mij is het kwestie van wachten tot hij eraan toe is en de vraag is, hoe lang duurt dit en heb ik het er voor over? Dat is iets wat ik niet weet maar ik denk dat hij vroeg of laat bij me terugkomt omdat hij beseft wie of wat hij heeft weggegooid. Aan mij dan de vraag wat ik wil. En misschien ben ik er tegen die tijd wel helemaal klaar mee. De bal ligt bij hem en ik merk het wel. Tot die tijd hebben we in elk gevaal geen contact.
Dank je.
En klopt veel van je verhaal, hem niet in z'n waarde laten, de illusie iemand te veranderen, enz. enz. Maar je zegt ook dat ze de juiste persoon moeten tegenkomen. En het klinkt misschien sprookjesachtig en naief, maar ik denk dat ik de juiste persoon ben en waar het om gaat, ook hij denkt dat ik de juiste persoon ben en hij gelooft niet meer in een toekomst met wie dan ook. Als het niet met jou lukt, met wie dan wel? zijn zijn woorden. Hij ziet namelijk van zichzelf in dat er iets niet klopt, dat hij bindingsangst en verlatingsangst heeft, daar hebben we het samen al over gehad. Maar hij is er niet aan toe om zich te laten helpen door een psycholoog en hij weet ook niet wat hij er mee moet. Voor mij is het kwestie van wachten tot hij eraan toe is en de vraag is, hoe lang duurt dit en heb ik het er voor over? Dat is iets wat ik niet weet maar ik denk dat hij vroeg of laat bij me terugkomt omdat hij beseft wie of wat hij heeft weggegooid. Aan mij dan de vraag wat ik wil. En misschien ben ik er tegen die tijd wel helemaal klaar mee. De bal ligt bij hem en ik merk het wel. Tot die tijd hebben we in elk gevaal geen contact.
dinsdag 22 april 2008 om 10:01
definitie van manipuleren:
Niet zeggen wat je echt wil bereiken omdat je bang bent dat als je het echt zegt dat het dan niet uitkomt. Je zegt dus dingen en doet dingen die niet direct leiden tot het uitkomen van je echte doel. Maar waarvan jij hoopt dat ze met de juiste sturing van jou, wel leiden tot het bereiken van dat doel.
De gemanipuleerde voelt zich er zelden goed bij, let je effe niet op en sta je ineens klemvast..
Tegen je vriend zeggen dat je hem nog een week niet wil zien is inderdaad goed voor jezelf zorgen. Maar je hebt een verborgen agenda met dit punt.. Je geeft hem meer ruimte niet omdat je dat natuurlijk vind, maar omdat je hoopt dat ie het zelf weer bij je inlevert. Klinkt echt wel als manipulatie.
Niet zeggen wat je echt wil bereiken omdat je bang bent dat als je het echt zegt dat het dan niet uitkomt. Je zegt dus dingen en doet dingen die niet direct leiden tot het uitkomen van je echte doel. Maar waarvan jij hoopt dat ze met de juiste sturing van jou, wel leiden tot het bereiken van dat doel.
De gemanipuleerde voelt zich er zelden goed bij, let je effe niet op en sta je ineens klemvast..
Tegen je vriend zeggen dat je hem nog een week niet wil zien is inderdaad goed voor jezelf zorgen. Maar je hebt een verborgen agenda met dit punt.. Je geeft hem meer ruimte niet omdat je dat natuurlijk vind, maar omdat je hoopt dat ie het zelf weer bij je inlevert. Klinkt echt wel als manipulatie.
dinsdag 22 april 2008 om 10:16
Angela zegt in haar post ergens dat ze de tips die hier komen wel begrijpt, maar dat ze dat niet nodig hebben of dat niet willen horen.
Daar ligt denk ik precies het probleem. Kijk iedereen begrijpt dat als die jongen je expres zo behandeld dat je de adviesen moet opvolgen..
Maar deze mannen kunnen er nu eenmaal niets aan doen.. ze doen het echt niet expres. ze zijn eigenlijk echt hartstikke lief.. Echt! Daarbinnen diep verstopt zit een heel lief klein ventje.. die heeft hulp nodig. Hij heeft zn koppie al een paar keer laten zien en was toen zoo lief tegen je. En nu weet jij het zeker.. Jij kan hem leren dat de wereld heus niet zo slecht is als tie denkt.. dat heus wel wat vaker uit zn holletje kan kruipen.
En als tie dat dan geleerd heeft. Als tie dan ziet dat je echt alles voor hem over had. dat hij zoveel gelukkiger is geworden, door jouw hulp.. Nou dan is tie echt eeuwig dankbaar en overlaat ie JOU met zn liefde...
En nee als hij dan weer veilig buiten durft te spelen dan gaat ie niet meer met andere mensen spelen want die waren altijd stout, nee dan mag tie alleen nog maar met JOU spelen..
Dus hier heb je een beetje vrijheid. kom maar lekker buiten spelen.. Maar niet alle vrijheid.. want straks gaat ie met anderen spelen en dan blijf ik terleurgesteld en alleen achter..
Nee als ze het niet express doen, dan moet je de adviesen vooral in de wind slaan.. Want JIJ hebt een missie te vervullen. Jij ziet ineens een DOEL in je leven.. Als je echt je leven geeft..dan komt het zeker goed..!!
Ik zou zeggen, maak van jezelf eens een doel. Zorg ervoor dat je geen goede werken hoeft te verrichten om je goed te voelen. Om niet iets groots te presteren en daarmee zoveel lof te oogsten dat je zelf wel moet geloven dat je inderdaad oke bent.
Geloof mij! Je bent nu al oke.. Nu nog iemand vinden die je op een eerlijke gelijkwaardige manier behandeld, zoals je verdient.
Daar ligt denk ik precies het probleem. Kijk iedereen begrijpt dat als die jongen je expres zo behandeld dat je de adviesen moet opvolgen..
Maar deze mannen kunnen er nu eenmaal niets aan doen.. ze doen het echt niet expres. ze zijn eigenlijk echt hartstikke lief.. Echt! Daarbinnen diep verstopt zit een heel lief klein ventje.. die heeft hulp nodig. Hij heeft zn koppie al een paar keer laten zien en was toen zoo lief tegen je. En nu weet jij het zeker.. Jij kan hem leren dat de wereld heus niet zo slecht is als tie denkt.. dat heus wel wat vaker uit zn holletje kan kruipen.
En als tie dat dan geleerd heeft. Als tie dan ziet dat je echt alles voor hem over had. dat hij zoveel gelukkiger is geworden, door jouw hulp.. Nou dan is tie echt eeuwig dankbaar en overlaat ie JOU met zn liefde...
En nee als hij dan weer veilig buiten durft te spelen dan gaat ie niet meer met andere mensen spelen want die waren altijd stout, nee dan mag tie alleen nog maar met JOU spelen..
Dus hier heb je een beetje vrijheid. kom maar lekker buiten spelen.. Maar niet alle vrijheid.. want straks gaat ie met anderen spelen en dan blijf ik terleurgesteld en alleen achter..
Nee als ze het niet express doen, dan moet je de adviesen vooral in de wind slaan.. Want JIJ hebt een missie te vervullen. Jij ziet ineens een DOEL in je leven.. Als je echt je leven geeft..dan komt het zeker goed..!!
Ik zou zeggen, maak van jezelf eens een doel. Zorg ervoor dat je geen goede werken hoeft te verrichten om je goed te voelen. Om niet iets groots te presteren en daarmee zoveel lof te oogsten dat je zelf wel moet geloven dat je inderdaad oke bent.
Geloof mij! Je bent nu al oke.. Nu nog iemand vinden die je op een eerlijke gelijkwaardige manier behandeld, zoals je verdient.
dinsdag 22 april 2008 om 18:40
