Relaties
alle pijlers
Drie jaar... een vraag
dinsdag 22 april 2008 om 13:20
Even mijn vorige topic kort samengevat: ik heb nu iets meer dan drie jaar een relatie, maar die gaat al een tijdje redelijk bergafwaarts. Steeds meer zware gesprekken, steeds meer twijfel van mijn kant of we nog geliefden zijn of meer gewone vrienden. Hij ziet geen problemen en vindt mij nog steeds de allerliefste. Ik houd heel veel van hem, wil hem absoluut geen pijn doen en kan hem eigenlijk niet missen, maar weet ook niet of ik het zo nog volhoud. Ik slinger enorm tussen 'aan' en 'uit' (zie voor het hele topic: Drie jaar... en nu?).
We hebben nu sinds ruim een week een pauze ingelast en zullen elkaar eind van de maand pas weer spreken. We hebben beiden één keer een neutrale mail gestuurd om belangrijke dingen te vertellen (gehaalde deadlines, ontslag, sollicitatie, vakantie), verder radiostilte.
Nu houd ik sinds de dag van ons Heftige Gesprek een dagboek bij, zowel op zijn verzoek als omdat me dat helpt mijn gedachten op een rijtje te zetten. Hij doet dit niet (of nauwelijks), want hij is geen schrijver zegt hij.
Mijn vraag: wanneer stuur ik hem dit?
Eerst dacht ik hem het dagboek een dag voor onze ontmoeting aan het einde van de maand te sturen, maar is dat niet wat laat om alles te kunnen verwerken wat erin staat? (en dat is veel!) Nu zit ik te denken aan dit weekend, dus ongeveer een week van tevoren. Of helemaal niet sturen en alleen de samenvatting geven tijdens het gesprek? Hij rekent er wel op dat hij mijn 'gedachten-op-papier' krijgt, omdat dit hem eerder goed geholpen heeft toen ik ook twijfelachtige gevoelens had.
Wat denken jullie?
We hebben nu sinds ruim een week een pauze ingelast en zullen elkaar eind van de maand pas weer spreken. We hebben beiden één keer een neutrale mail gestuurd om belangrijke dingen te vertellen (gehaalde deadlines, ontslag, sollicitatie, vakantie), verder radiostilte.
Nu houd ik sinds de dag van ons Heftige Gesprek een dagboek bij, zowel op zijn verzoek als omdat me dat helpt mijn gedachten op een rijtje te zetten. Hij doet dit niet (of nauwelijks), want hij is geen schrijver zegt hij.
Mijn vraag: wanneer stuur ik hem dit?
Eerst dacht ik hem het dagboek een dag voor onze ontmoeting aan het einde van de maand te sturen, maar is dat niet wat laat om alles te kunnen verwerken wat erin staat? (en dat is veel!) Nu zit ik te denken aan dit weekend, dus ongeveer een week van tevoren. Of helemaal niet sturen en alleen de samenvatting geven tijdens het gesprek? Hij rekent er wel op dat hij mijn 'gedachten-op-papier' krijgt, omdat dit hem eerder goed geholpen heeft toen ik ook twijfelachtige gevoelens had.
Wat denken jullie?
dinsdag 22 april 2008 om 14:12
Allereerst vind ik het vreemd dat je op papier communiceert en niet gewoon verbaal. Maar blijkbaar vinden jullie dit een prettige manier, dus ik zal vanuit dat oogpunt antwoord geven op je vraag.
Ik zou het niet sturen maar geven. Laat het hem lezen waar je bij zit zodat hij direct kan reageren en jij evt. je gevoelens kan beargumenteren, verantwoorden, verduidelijken etc. Zo zie je ook zijn primaire reactie, vind ik zelf altijd erg belangrijk.
Succes
Ik zou het niet sturen maar geven. Laat het hem lezen waar je bij zit zodat hij direct kan reageren en jij evt. je gevoelens kan beargumenteren, verantwoorden, verduidelijken etc. Zo zie je ook zijn primaire reactie, vind ik zelf altijd erg belangrijk.
Succes
dinsdag 22 april 2008 om 14:52
Revival - Dank je voor je reactie.
Het punt is juist dat we al heel veel en vaak verbaal hebben gecommuniceerd - en dat dat ook altijd heel constructief was - maar dat we wat praten betreft een beetje aan het einde van de rit zijn beland. Na wéér drie heftige, lange gesprekken in slechts drie maanden leek het ons beter even afstand te nemen en juist niet meer met elkaar te praten, maar een pauze te nemen. Vandaar mijn dagboek...
Verder een goede suggestie om het 'live' te geven, hoewel ik dan wel een tijdje bezig zijn terwijl hij alles leest. Het zijn namelijk nogal wat pagina's. Voelt hij zich dan niet juist onder druk gezet om meteen een reactie te geven? Dat was namelijk ook deel van mijn afweging; ik wil hem de tijd geven om zijn eigen gedachten te formuleren, juist omdat hij dat niet op papier doet maar in zijn hoofd...
Het punt is juist dat we al heel veel en vaak verbaal hebben gecommuniceerd - en dat dat ook altijd heel constructief was - maar dat we wat praten betreft een beetje aan het einde van de rit zijn beland. Na wéér drie heftige, lange gesprekken in slechts drie maanden leek het ons beter even afstand te nemen en juist niet meer met elkaar te praten, maar een pauze te nemen. Vandaar mijn dagboek...
Verder een goede suggestie om het 'live' te geven, hoewel ik dan wel een tijdje bezig zijn terwijl hij alles leest. Het zijn namelijk nogal wat pagina's. Voelt hij zich dan niet juist onder druk gezet om meteen een reactie te geven? Dat was namelijk ook deel van mijn afweging; ik wil hem de tijd geven om zijn eigen gedachten te formuleren, juist omdat hij dat niet op papier doet maar in zijn hoofd...
dinsdag 22 april 2008 om 16:28
Gewoon een vraag, geen kritiek. Wat verwacht je hiervan? Wat verwacht je met name van hem als hij op de hoogte is van jouw gevoelens. Ik herinner me van je vorige topic ( en lees dat ook in je OP) dat het vooral jouw gevoelens/twijfels zijn die de de huidige moeilijkheden veroorzaken. Het lijkt dat hij daar weinig aan kan veranderen.
dinsdag 22 april 2008 om 16:47
Mabel007 - Ik vat het ook absoluut niet op als kritiek hoor, wees maar niet bang. De meeste vragen - en ook kritiek - helpen me over het algemeen alleen maar vooruit.
Wat betreft je vraag: ik weet niet zo goed wat ik verwacht... Ik weet wel dat hij speciaal gevraagd heeft om mijn dagboek te lezen. Niet om iets aan de situatie te veranderen, maar in eerste instantie om in te zien waar het knelt en hoe hij daar mee om moet gaan. Wat er allemaal in mijn drukke hoofd speelt. In drie weken denk ik dat ik dat ook helderder op papier krijg dan in een paar zware gesprekken.
Verder, pffffff... Moelijke vraag... Ergens steekt er misschien ook nog wel iets achter van hoop. Hoop dat er toch iets verandert? Een openbaring? Behoorlijke onrealistische hoop, zoals het er nu naar uitziet (ben in een pessimistische bui helaas). Maar ik zit er nu middenin en heb ik niet alle antwoorden... Weet al veel meer over mezelf, maar sommige vragen blijven moeilijk. Ik besef me ook dat ik maar de helft van de relatie bepaal, maar welke reactie van hem ik dan verwacht?
Maar mabel007, heb je misschien nog een antwoord op mijn vraag? Of vind je dat lastig? (Ik heb tenslotte dit topic geopend in de hoop dat ik kon besluiten wat met het dagboek te doen...)
Wat betreft je vraag: ik weet niet zo goed wat ik verwacht... Ik weet wel dat hij speciaal gevraagd heeft om mijn dagboek te lezen. Niet om iets aan de situatie te veranderen, maar in eerste instantie om in te zien waar het knelt en hoe hij daar mee om moet gaan. Wat er allemaal in mijn drukke hoofd speelt. In drie weken denk ik dat ik dat ook helderder op papier krijg dan in een paar zware gesprekken.
Verder, pffffff... Moelijke vraag... Ergens steekt er misschien ook nog wel iets achter van hoop. Hoop dat er toch iets verandert? Een openbaring? Behoorlijke onrealistische hoop, zoals het er nu naar uitziet (ben in een pessimistische bui helaas). Maar ik zit er nu middenin en heb ik niet alle antwoorden... Weet al veel meer over mezelf, maar sommige vragen blijven moeilijk. Ik besef me ook dat ik maar de helft van de relatie bepaal, maar welke reactie van hem ik dan verwacht?
Maar mabel007, heb je misschien nog een antwoord op mijn vraag? Of vind je dat lastig? (Ik heb tenslotte dit topic geopend in de hoop dat ik kon besluiten wat met het dagboek te doen...)
dinsdag 22 april 2008 om 19:16
Waarom vraag je niet wat hij het prettigst vindt? Wanneer, hoe en waar hij het dagboek wil hebben? Of hij het prettig vindt dat jij er bij bent, om eventueel direct te kunnen reageren op de dingen de je geschreven hebt, of juist niet, misschien vindt hij het wel prettiger om alles eerst te laten bezinken alvorens jullie weer contact opnemen.
En hebben jullie beide duidelijk voor ogen wat de ánder verwacht van het dagboek-gebeuren? Lijkt me ook goed om te weten wat je van hem kan/mag verwachten om teleurstellingen te voorkomen.
En hebben jullie beide duidelijk voor ogen wat de ánder verwacht van het dagboek-gebeuren? Lijkt me ook goed om te weten wat je van hem kan/mag verwachten om teleurstellingen te voorkomen.
dinsdag 22 april 2008 om 20:03
Ik heb je vorige topic niet gelezen dus ik weet je achtergrond niet precies. Maar denk je dat het iets uitmaakt als hij jouw gedachtes weet? Ik heb het gevoel dat jij twijfelt en dan kun je die twijfels natuurlijk wel op papier zetten om het duidelijk te maken maar heeft dat ook een meerwaarde voor hem? Ik heb het gevoel dat dit een beetje uitstel van executie is. Als hij het niet snapt is het over en anders sudderen we nog even verder. Uiteindelijk zal een de knoop door moeten hakken als iets niet meer gaat en dat is moeilijk en niet leuk maar soms wel noodzakelijk.
Het komt misschien een beetje hard over ik bedoel het niet zo.
Eigenlijk bedoel ik hetzelfde als revival wat verwacht je ervan?
Het komt misschien een beetje hard over ik bedoel het niet zo.
Eigenlijk bedoel ik hetzelfde als revival wat verwacht je ervan?
woensdag 23 april 2008 om 11:13
quote:indamana schreef op 22 april 2008 @ 16:47:
Mabel007 -
Maar mabel007, heb je misschien nog een antwoord op mijn vraag? Of vind je dat lastig? (Ik heb tenslotte dit topic geopend in de hoop dat ik kon besluiten wat met het dagboek te doen...)
Nee, eigenlijk niet; ik stelde de vragen in mn post van gisteren vooral omdat ik eigenlijk het hele dagboek-idee niet begrijp.
Aangezien jullie al tamelijk lang met "het probleem" worstelen, neem ik aan dat alles al uitputtend in gesprekken aan de orde is geweest. Zover ik me uit je eerste topic herinner, ligt het probleem vooral bij jou en ziet hij jou en de relatie nog helemaal zitten.
Ik zie dan ook niet in wat hij kan doen om jouw twijfels te doen verdwijnen en zodoende heeft het naar mijn mening ook niet veel nut als hij jouw twijfels/gedachten nog eens op schrift krijgt. Is niet alles wat jij nu bedenkt al 1000x besproken?
Kijk, als je concrete punten had, die je eerder nog niet had bedacht of had durven benoemen ("ik wil 3x per week hete sex" of "ik wil niet dat je ieder weekend dronken thuiskomt") dan is het een ander verhaal. Dan had je iets om over te onderhandelen.
Dus zodoende kan ik geen antwoord op je topicvraag geven. Ik zie er sowieso het nut niet van in. Ook omdat deze fysieke break eigenlijk geen echte break is, want je bent nu ws nog veel meer bezig met de relatie. Misschien moet je eens overwegen om er zo min mogelijk mee bezig te zijn. Een echte break te nemen, ga shoppen of naar het strand. Misschien dat juist door er niet mee bezig te zijn er wat meer lucht en ruimte in je hoofd komt, zodat er vanzelf duidelijkheid ontstaat.
Ik heb wel bewondering voor je vriend dat hij zo uiterst meegaand en opofferend is.......... of vind ik hem nogal slapjes ............?
Wat vindt jij?
Mabel007 -
Maar mabel007, heb je misschien nog een antwoord op mijn vraag? Of vind je dat lastig? (Ik heb tenslotte dit topic geopend in de hoop dat ik kon besluiten wat met het dagboek te doen...)
Nee, eigenlijk niet; ik stelde de vragen in mn post van gisteren vooral omdat ik eigenlijk het hele dagboek-idee niet begrijp.
Aangezien jullie al tamelijk lang met "het probleem" worstelen, neem ik aan dat alles al uitputtend in gesprekken aan de orde is geweest. Zover ik me uit je eerste topic herinner, ligt het probleem vooral bij jou en ziet hij jou en de relatie nog helemaal zitten.
Ik zie dan ook niet in wat hij kan doen om jouw twijfels te doen verdwijnen en zodoende heeft het naar mijn mening ook niet veel nut als hij jouw twijfels/gedachten nog eens op schrift krijgt. Is niet alles wat jij nu bedenkt al 1000x besproken?
Kijk, als je concrete punten had, die je eerder nog niet had bedacht of had durven benoemen ("ik wil 3x per week hete sex" of "ik wil niet dat je ieder weekend dronken thuiskomt") dan is het een ander verhaal. Dan had je iets om over te onderhandelen.
Dus zodoende kan ik geen antwoord op je topicvraag geven. Ik zie er sowieso het nut niet van in. Ook omdat deze fysieke break eigenlijk geen echte break is, want je bent nu ws nog veel meer bezig met de relatie. Misschien moet je eens overwegen om er zo min mogelijk mee bezig te zijn. Een echte break te nemen, ga shoppen of naar het strand. Misschien dat juist door er niet mee bezig te zijn er wat meer lucht en ruimte in je hoofd komt, zodat er vanzelf duidelijkheid ontstaat.
Ik heb wel bewondering voor je vriend dat hij zo uiterst meegaand en opofferend is.......... of vind ik hem nogal slapjes ............?
Wat vindt jij?
