Relaties
alle pijlers
Oogkleppen, Wazen, BeenThereDoneThats en Tranen, deel 5
zaterdag 7 juli 2007 om 23:49
Een topic waar iedere vrouw kan aansluiten die in een ongelijkwaardige relatie zit of heeft gezeten.
Er zijn de verschrikkelijke verhalen van vrouwen die mishandeld zijn, die zelfs blij moeten zijn dat ze het er levend of niet al te zwaar gewond vanaf hebben gebracht. Maar het begint al bij niet gewoon jezelf kunnen zijn in de relatie, bij afhankelijk zijn van de buien van je partner, bij van alles uit de kast te moeten halen om je partner goed gestemd te houden.
Een speelbal zijn: of jij, of je huisraad, of je eigen dingetjes moeten eraan geloven.
Vooral: onvrij zijn. Niemand houdt je beet, niemand dwingt je te lopen, en toch ben je niet vrij. Je weet dat je eigenlijk anders wilt maar je doet het niet.
Angst. Soms meer, soms minder, soms lijkt ze weer afwezig.
Op het scherpst van de snede leven, want áls je ruzie kunt maken over iets wat je uitgesproken wilt hebben, dan dóe je het ook, zover als je kunt.
Eruitstappen: eindelijk voor jezelf kiezen. Er dan achter komen dat er ook nog een leven te leven valt, in te vullen valt. Jezelf eindelijk tegenkomen.
Manu jij kunt je verhaal niet meer vertellen.
Er zijn de verschrikkelijke verhalen van vrouwen die mishandeld zijn, die zelfs blij moeten zijn dat ze het er levend of niet al te zwaar gewond vanaf hebben gebracht. Maar het begint al bij niet gewoon jezelf kunnen zijn in de relatie, bij afhankelijk zijn van de buien van je partner, bij van alles uit de kast te moeten halen om je partner goed gestemd te houden.
Een speelbal zijn: of jij, of je huisraad, of je eigen dingetjes moeten eraan geloven.
Vooral: onvrij zijn. Niemand houdt je beet, niemand dwingt je te lopen, en toch ben je niet vrij. Je weet dat je eigenlijk anders wilt maar je doet het niet.
Angst. Soms meer, soms minder, soms lijkt ze weer afwezig.
Op het scherpst van de snede leven, want áls je ruzie kunt maken over iets wat je uitgesproken wilt hebben, dan dóe je het ook, zover als je kunt.
Eruitstappen: eindelijk voor jezelf kiezen. Er dan achter komen dat er ook nog een leven te leven valt, in te vullen valt. Jezelf eindelijk tegenkomen.
Manu jij kunt je verhaal niet meer vertellen.
zondag 13 april 2008 om 20:50
Ooooow meiden, dit had ik helemaal nog niet gezien!!
Bedankt voor de felicitaties, jullie ontroeren me weer eens.....
We hebben het heerlijk gehad. Naar de Efteling geweest, geslapen in de kamer van Sneeuwwitje, vandaag weer teruggekomen en morgen gaat ze voor het eerst naar school, echt. Wat een tijd, wat een veranderingen.
Ik heb morgen rijles (auto, jawel) en ik heb mijn eerste twee betaalder klussen binnen als schrijver en zangeres. Het gaat sinds een paar dagen best goed ineens.......
Hoe is het met iedereen hier?
Bedankt voor de felicitaties, jullie ontroeren me weer eens.....
We hebben het heerlijk gehad. Naar de Efteling geweest, geslapen in de kamer van Sneeuwwitje, vandaag weer teruggekomen en morgen gaat ze voor het eerst naar school, echt. Wat een tijd, wat een veranderingen.
Ik heb morgen rijles (auto, jawel) en ik heb mijn eerste twee betaalder klussen binnen als schrijver en zangeres. Het gaat sinds een paar dagen best goed ineens.......
Hoe is het met iedereen hier?
zondag 13 april 2008 om 20:58
Leo
ik ben nu wel de echte mosterd, maar alsnog gefeliciteerd!
Fijn dat je een heerlijke dag hebt gehad.
Hier gaat het vandaag maar zozo, wel een huilbui gehad maar heeft niet echt geholpen, helaas, wel al de hele dag een zeurende hoofdpijn. En te weinig energie om mezelf op te laden.
liefs Zonlicht
ik ben nu wel de echte mosterd, maar alsnog gefeliciteerd!
Fijn dat je een heerlijke dag hebt gehad.
Hier gaat het vandaag maar zozo, wel een huilbui gehad maar heeft niet echt geholpen, helaas, wel al de hele dag een zeurende hoofdpijn. En te weinig energie om mezelf op te laden.
liefs Zonlicht
zondag 13 april 2008 om 21:24
quote:zonlicht2 schreef op 13 april 2008 @ 20:58:
Leo
ik ben nu wel de echte mosterd, maar alsnog gefeliciteerd!
Fijn dat je een heerlijke dag hebt gehad.
Hier gaat het vandaag maar zozo, wel een huilbui gehad maar heeft niet echt geholpen, helaas, wel al de hele dag een zeurende hoofdpijn. En te weinig energie om mezelf op te laden.
liefs ZonlichtIk zou willen dat ik wat dichterbij je woonde meid, dan zou ik je misschien eens om de hals kunnen komen vallen als je in een dip zit.
Leo
ik ben nu wel de echte mosterd, maar alsnog gefeliciteerd!
Fijn dat je een heerlijke dag hebt gehad.
Hier gaat het vandaag maar zozo, wel een huilbui gehad maar heeft niet echt geholpen, helaas, wel al de hele dag een zeurende hoofdpijn. En te weinig energie om mezelf op te laden.
liefs ZonlichtIk zou willen dat ik wat dichterbij je woonde meid, dan zou ik je misschien eens om de hals kunnen komen vallen als je in een dip zit.
dinsdag 15 april 2008 om 23:56
Lieve iedereen, ( klinkt raar eigenlijk )
Het gaat nu wel goed met me, ik heb een ongeluk gehad waardoor ik even een poosje uit de running was om het maar zo te zeggen. Ik had erg veel pijn en had niet zin en puf om achter het internet te gaan. Ik weet al wat jullie nu denken dus toch M. Maar ik zweer het, en echt zweren, dat M hier niets mee had te maken! Dit was echt gewoon een ongeluk. Ik ben nu aan het herstellen en heb hierbij nog veel pijn, vandaag voor het eerst de laptop weer aangedaan.
Vandaar dat ik ook meteen reageer nu ik zoveel vraag en of bezorgdheid naar mij lees. Hoewel het nu wel oke gaat lijkt het wel alsof ik altijd pech heb. Eerst dit, dan dit.. Erg lastig vooral!
Ik ga nu mezelf even bij lezen..
Liefs..
Het gaat nu wel goed met me, ik heb een ongeluk gehad waardoor ik even een poosje uit de running was om het maar zo te zeggen. Ik had erg veel pijn en had niet zin en puf om achter het internet te gaan. Ik weet al wat jullie nu denken dus toch M. Maar ik zweer het, en echt zweren, dat M hier niets mee had te maken! Dit was echt gewoon een ongeluk. Ik ben nu aan het herstellen en heb hierbij nog veel pijn, vandaag voor het eerst de laptop weer aangedaan.
Vandaar dat ik ook meteen reageer nu ik zoveel vraag en of bezorgdheid naar mij lees. Hoewel het nu wel oke gaat lijkt het wel alsof ik altijd pech heb. Eerst dit, dan dit.. Erg lastig vooral!
Ik ga nu mezelf even bij lezen..
Liefs..
dinsdag 15 april 2008 om 23:59
Ik hoop dat je er gauw weer bovenop bent
woensdag 16 april 2008 om 00:28
School heb ik gelukkig wel kunnen bijbenen. Zat net in de weken waar je veel met verslagen bezig bent en niet verplichte hoorcolleges. En stage is inmiddels gestopt had er genoeg uren gelopen dus daar hoef ik niet meer heen. Jammer maar waar. Maar aan de andere kant dus beter want ik had er al langer over gedaan dan de rest!
Ik ben heel dom van de trap gevallen toen ik met de was naar bovenliep, er is wat van mijn bult afgevallen en daar ben ik over uitgegleden. Hierbij heel erg raar op mijn arm & been terecht gekomen en heftige pijnen uit mijn nek en rug. Misschien ook wel mede doordat ik net hersteld was van het één en het zo lekker ging, dat ik door deze val meteen weer hoppa een terugval heb gehad! Ik weet het niet maar gaat nu gelukkig al een stuk beter. Al krijg ik ondertussen wel al flinke plekken op mijn kont geloof ik van het vele op mijn kont zitten!
Qwertu, M had er echt niets mee te maken.
Liefs
Ik ben heel dom van de trap gevallen toen ik met de was naar bovenliep, er is wat van mijn bult afgevallen en daar ben ik over uitgegleden. Hierbij heel erg raar op mijn arm & been terecht gekomen en heftige pijnen uit mijn nek en rug. Misschien ook wel mede doordat ik net hersteld was van het één en het zo lekker ging, dat ik door deze val meteen weer hoppa een terugval heb gehad! Ik weet het niet maar gaat nu gelukkig al een stuk beter. Al krijg ik ondertussen wel al flinke plekken op mijn kont geloof ik van het vele op mijn kont zitten!
Qwertu, M had er echt niets mee te maken.
Liefs
woensdag 16 april 2008 om 00:33
woensdag 16 april 2008 om 00:46
Dokter zei niet zoveel. Dat ik voorzichter moest doen, op mezelf moest passen. Dat soort dingen. Nee die was aan het werken. Ik durf het bijna niet meer te zeggen naar de reactie van qwertu maar M was boven. Hij was al de hele dag bij mij en ik ging gewoon de was van beneden halen omdat die klaar was. En ik aardig wilde zijn om het niet net als normaal weer 2 dagen in de droger te laten liggen. Vind ze niet zo heel erg leuk. Dus die was er meteen bij en heeft ook de dokter gebeld. Die was eerst nog aan het twijfelen over het ziekenhuis. Maar daar wil niet heen. Daar doen ze altijd zo naar en raar. En een beetje dubbelzinnig. Dus heb ik hoe zeer het ook deed toch gedaan alsof ik iets minder pijn had. Maar toch na het ziekenhuis omdat mijn enkel enorm werd evenals men pols en knie. Dus foto's gelukkig niks aan dehand. Nou ja, tik gehad noemde ze het en gekneusd maar niet gebroken. Dus dat heeft wel even goed zeer gedaan. Gata nu weer redelijk met depijn maar word het wel zat telkens niets te kunnen en afhankelijk te zijn van iedereen.
Heb ook geluk gehad zei de huisarts omdat ik niet buiten westen ben geweest en ook niet last had van klachten die hoorden bij een hersenschudding. Wel moest ik van hem rusten omdat het wel een dreun moest zijn geweest voor mijn hoofd. Maar ben er inderdaad goed vanaf gekomen.
En wil vanaf nu alleen nog maar geluk
Liefs
Heb ook geluk gehad zei de huisarts omdat ik niet buiten westen ben geweest en ook niet last had van klachten die hoorden bij een hersenschudding. Wel moest ik van hem rusten omdat het wel een dreun moest zijn geweest voor mijn hoofd. Maar ben er inderdaad goed vanaf gekomen.
En wil vanaf nu alleen nog maar geluk
Liefs
woensdag 16 april 2008 om 01:12
Lily, ik wilde met mijn reactie niet zeggen dat ik je niet geloof. Ik wilde met mijn reactie alleen maar aangeven dat het "in de normale wereld" niet nodig is om bij een struikelpartij te zeggen dat je vent er ècht heus waar niets mee te maken heeft.
Dat jij je genoodzaakt voelt om jezelf te verdedigen, vind ik schrijnend en pijnlijk, omdat het zo veel zegt over hoe jullie relatie is. Zelfs als hij hier inderdaad niet mee te maken heeft: ik vind het pijnlijk voor je dat je je überhaupt moet verdedigen.
Of ik je geloof of niet: ik weet het niet. Het zou niet de eerste leugen zijn van een vrouw over een voorval met haar man. Maar het kan inderdaad ook gewoon een ongeluk of domme pech zijn. Ik merk wel dat ik twijfel. Ook dat vind ik pijnlijk, met name voor jou.
Het enige wat ik kan zeggen, is dat ik hoop dat je eerlijk tegen jezelf bent. In de laatste berichten die ik van je las, een tijdje terug, had ik het gevoel dat het niet zo was. Ik had het gevoel dat je jezelf weer aan het verstoppen was, aan het verschuilen achter dingen waarvan je volgens mij intussen wéét dat ze niet waar zijn, maar waar je wel heel graag in wilt geloven.
Of je van de trap gevallen of geduwd bent, doet eigenlijk niet zo ter zake. Ook al was het inderdaad een ongelukje, een onhandigheid van jezelf: dat zegt niet dat er "dus" geen issues in je relatie zijn. Het feit dat je M. zo verdedigt, geeft dat al aan.
Ik maak me er wel zorgen om trouwens dat je niet naar het ziekenhuis durft. Net zoals ik me er zorgen om maak dat je na mijn reactie niet meer durft te zeggen dat M. er bij was.
Als er werkelijk niets aan de hand zou zijn binnen je relatie, dan hoef je niet bang te zijn voor mensen in het ziekenhuis of voor mijn reactie. Dat je bang bent voor wat ik zeg of wat zij gaan zeggen, komt volgens mij omdat je heel goed weet dat er iets ontzettend kroms aan deze situatie zit, wat jij recht probeert te praten. Of dat nou is omdat hij er wel mee te maken had of omdat hij ermee te maken had kunnen hebben, doet er niet toe. Je angst verraadt het laatste. Je angst en je verdediging verraden dat jij M. ook niet vertrouwt. Anders zou je niet de behoefte voelen hem te verdedigen.
Wees niet bang voor mij, Lily. Ik zal je niets aandoen. Ik zal hooguit zien wat jij niet durft te erkennen. Als dat idee je angst oplevert, kijk dan dáár naar en niet naar mij. Ik ben immers niet meer dan de spiegel waarin jij precies die dingen ziet waarvoor je je wilt verstoppen. Hoewel ik twijfel, ben ik bereid om wat jij zegt als waarheid aan te nemen. Maar neem me niet kwalijk dat ik tegelijkertijd iets naar je terugstuur waar je over na mag denken. Ik denk dat de oogkleppen van jouw waarheid uiteindelijk meer pijn op zullen leveren dan het erkennen van de werkelijkheid. En ik gun je het geluk zo.
Dat jij je genoodzaakt voelt om jezelf te verdedigen, vind ik schrijnend en pijnlijk, omdat het zo veel zegt over hoe jullie relatie is. Zelfs als hij hier inderdaad niet mee te maken heeft: ik vind het pijnlijk voor je dat je je überhaupt moet verdedigen.
Of ik je geloof of niet: ik weet het niet. Het zou niet de eerste leugen zijn van een vrouw over een voorval met haar man. Maar het kan inderdaad ook gewoon een ongeluk of domme pech zijn. Ik merk wel dat ik twijfel. Ook dat vind ik pijnlijk, met name voor jou.
Het enige wat ik kan zeggen, is dat ik hoop dat je eerlijk tegen jezelf bent. In de laatste berichten die ik van je las, een tijdje terug, had ik het gevoel dat het niet zo was. Ik had het gevoel dat je jezelf weer aan het verstoppen was, aan het verschuilen achter dingen waarvan je volgens mij intussen wéét dat ze niet waar zijn, maar waar je wel heel graag in wilt geloven.
Of je van de trap gevallen of geduwd bent, doet eigenlijk niet zo ter zake. Ook al was het inderdaad een ongelukje, een onhandigheid van jezelf: dat zegt niet dat er "dus" geen issues in je relatie zijn. Het feit dat je M. zo verdedigt, geeft dat al aan.
Ik maak me er wel zorgen om trouwens dat je niet naar het ziekenhuis durft. Net zoals ik me er zorgen om maak dat je na mijn reactie niet meer durft te zeggen dat M. er bij was.
Als er werkelijk niets aan de hand zou zijn binnen je relatie, dan hoef je niet bang te zijn voor mensen in het ziekenhuis of voor mijn reactie. Dat je bang bent voor wat ik zeg of wat zij gaan zeggen, komt volgens mij omdat je heel goed weet dat er iets ontzettend kroms aan deze situatie zit, wat jij recht probeert te praten. Of dat nou is omdat hij er wel mee te maken had of omdat hij ermee te maken had kunnen hebben, doet er niet toe. Je angst verraadt het laatste. Je angst en je verdediging verraden dat jij M. ook niet vertrouwt. Anders zou je niet de behoefte voelen hem te verdedigen.
Wees niet bang voor mij, Lily. Ik zal je niets aandoen. Ik zal hooguit zien wat jij niet durft te erkennen. Als dat idee je angst oplevert, kijk dan dáár naar en niet naar mij. Ik ben immers niet meer dan de spiegel waarin jij precies die dingen ziet waarvoor je je wilt verstoppen. Hoewel ik twijfel, ben ik bereid om wat jij zegt als waarheid aan te nemen. Maar neem me niet kwalijk dat ik tegelijkertijd iets naar je terugstuur waar je over na mag denken. Ik denk dat de oogkleppen van jouw waarheid uiteindelijk meer pijn op zullen leveren dan het erkennen van de werkelijkheid. En ik gun je het geluk zo.
woensdag 16 april 2008 om 09:33
Wat een lieve post Q. Ik begrijp je gevoel heel goed. Lilly, ik zeg heel eerlijk dat ik ook schrok van je bericht en twijfelde, maar ik besloot dat ik je wilde geloven en heb dus ook zo gereageerd. Maar dat is meer vanuit mijn verstand; mijn gevoel zegt me ook dat je banger bent dan goed voor je is. En vanuit die angst zou je best dingen kunnen willen verbloemen. Ik hoop dat je weet dat je hier echt alles kan vertellen. Ook al begrijpen we het niet, we snappen het wel, als je me nog volgt Je hoeft niet bang te zijn dat je dit hulpkanaal kwijtraakt.
Ik maak me net als Q zorgen over het feit dat je niet naar het ziekenhuis wilde gaan. Dat is een veeg teken. Je isoleert jezelf, je zorgt niet goed voor jezelf. Je ontzegt jezelf medische zorg die je nodig hebt. Je durft niet open met je huisarts te praten, je bent bang voor de reactie van de mensen in het ziekenhuis. Hoe gaat dat met andere mensen Lilly? Merk je dat je jezelf terugtrekt om maar niet steeds je verwondingen te hoeven verklaren (waar die ook van komen)? Doordat je steeds langere tijd uit de roulatie bent, zul je misschien ook enigszins geïsoleerd raken. Hoe is het op school, heb je daar vriendinnen waar je mee kan praten? Hoe is het contact met je huisbazin (behalve dat ze wel eens boos is omdat je de was in de droger laat zitten )? Kun je hier goed over praten met je docente? Of heb je het idee dat je vooral veel toneel loopt te spelen?
Het lijkt me best raar voor je om nu echt van de trap te zijn gevallen, maar nog steeds het gevoel te hebben dat je jezelf moet verdedigen omdat mensen iets anders kunnen denken. In hoeverre voelt dat anders dan de vorige keer?
Ik vraag me ook af hoe M. hier nu mee omgaat. Zorgt hij nu wel voor je? Heeft hij er niet op aangedrongen dat je naar het ziekenhuis zou gaan om naar je verwondingen te laten kijken?
liefs,
dubio
Ik maak me net als Q zorgen over het feit dat je niet naar het ziekenhuis wilde gaan. Dat is een veeg teken. Je isoleert jezelf, je zorgt niet goed voor jezelf. Je ontzegt jezelf medische zorg die je nodig hebt. Je durft niet open met je huisarts te praten, je bent bang voor de reactie van de mensen in het ziekenhuis. Hoe gaat dat met andere mensen Lilly? Merk je dat je jezelf terugtrekt om maar niet steeds je verwondingen te hoeven verklaren (waar die ook van komen)? Doordat je steeds langere tijd uit de roulatie bent, zul je misschien ook enigszins geïsoleerd raken. Hoe is het op school, heb je daar vriendinnen waar je mee kan praten? Hoe is het contact met je huisbazin (behalve dat ze wel eens boos is omdat je de was in de droger laat zitten )? Kun je hier goed over praten met je docente? Of heb je het idee dat je vooral veel toneel loopt te spelen?
Het lijkt me best raar voor je om nu echt van de trap te zijn gevallen, maar nog steeds het gevoel te hebben dat je jezelf moet verdedigen omdat mensen iets anders kunnen denken. In hoeverre voelt dat anders dan de vorige keer?
Ik vraag me ook af hoe M. hier nu mee omgaat. Zorgt hij nu wel voor je? Heeft hij er niet op aangedrongen dat je naar het ziekenhuis zou gaan om naar je verwondingen te laten kijken?
liefs,
dubio
Ga in therapie!
woensdag 16 april 2008 om 09:50
Lieve Lilly, arme jij, wat een pech. Heel eerlijk gezegd, ja, ik twijfel ook, net als Qwertu en Dubiootje. En vooral vanwege het feit dat je er meteen bij zegt dat M er niks mee van doen heeft. In een gewone relatie zou je er echt niet aan denken om zoiets te zeggen. Ik hoop in elk geval dat je er snel weer bovenop bent en we je hier weer regelmatig zien!
woensdag 16 april 2008 om 11:15
Ach Lily, in een ziekenhuis doen ze niet naar en raar. Daar doen ze gewoon hun werk. Dat je je eigen belang daar ondergeschikt aan maakt zegt heel veel over jou.
Verleden jaar ben ik ook van de trap gevallen en in het ziekenhuis beland. Bij mij was er wel direct onderzoek door de politie of er sprake was van huiselijk geweld. Zo serieus wordt er dus gekeken naar dit soort ongelukjes.
Opvallend vind ik wel de houding van je huisarts.Die had wel degelijk meer actie moeten ondernemen. Persoonlijk vind ik dit echt een misser van zijn kant. Jouw verhaal lezende had je niks te verbergen omtrent dit ongeval, dus ook niks te vrezen.
Maar ja Lily, jij weet als beste waarom je het zo opneemt voor M. Waarom je hem zo in bescherming neemt t.o. van een groep onbekende vrouwen. Jij vindt het nog steeds belangrijker om hem in een goed daglicht te stellen, dan bijv. zelf eens te gaan klagen over jouw lot.
Jouw laatste zin is treffend; vanaf nu wil alleen nog maar geluk.
Gelijk heb je, maar hier geef je ook mee aan dat de voorafgaande periode dat eigenlijk niet is geweest. Dus ook de periode na het ernstige gebeuren.
Jij vindt duidelijk dat je genoeg ellende in je leven hebt gehad. Ik hoop dat je ook een keer gaat inzien, dat jij zelf de sleutel in handen hebt voor een beter leven.
Verleden jaar ben ik ook van de trap gevallen en in het ziekenhuis beland. Bij mij was er wel direct onderzoek door de politie of er sprake was van huiselijk geweld. Zo serieus wordt er dus gekeken naar dit soort ongelukjes.
Opvallend vind ik wel de houding van je huisarts.Die had wel degelijk meer actie moeten ondernemen. Persoonlijk vind ik dit echt een misser van zijn kant. Jouw verhaal lezende had je niks te verbergen omtrent dit ongeval, dus ook niks te vrezen.
Maar ja Lily, jij weet als beste waarom je het zo opneemt voor M. Waarom je hem zo in bescherming neemt t.o. van een groep onbekende vrouwen. Jij vindt het nog steeds belangrijker om hem in een goed daglicht te stellen, dan bijv. zelf eens te gaan klagen over jouw lot.
Jouw laatste zin is treffend; vanaf nu wil alleen nog maar geluk.
Gelijk heb je, maar hier geef je ook mee aan dat de voorafgaande periode dat eigenlijk niet is geweest. Dus ook de periode na het ernstige gebeuren.
Jij vindt duidelijk dat je genoeg ellende in je leven hebt gehad. Ik hoop dat je ook een keer gaat inzien, dat jij zelf de sleutel in handen hebt voor een beter leven.
woensdag 16 april 2008 om 14:54
