Relaties
alle pijlers
Ik zit er even flink doorheen!
vrijdag 25 april 2008 om 17:51
Hallo allemaal,
even een mooie en inspirerende ervaring uit mijn taxibestaan met jullie delen. Ik bracht van de week een ong. 16-jarige jongen naar school. Gehandicapt, rolstoel. Hij was erg spraakzaam, leuk was dat. Vertelde vrijuit over school en zijn leven. Zo had hij, waar hij eerst op de mytylschool zat, de bewuste keuze gemaakt om naar een gewone scholengemeenschap te gaan, omdat hij niet in dat besloten wereldje wilde blijven. Dus van 200 leerlingen naar iets van 2000!
Hij liet zich niet afschrikken door leraren die hem ervan af wilden houden (zijnde te moeilijk, anderen komen gauw terug), maar geloofde in zichzelf en zette door. En nu doet hij bijna examen. Ik vond hem ongelooflijk inspirerend. Op die leeftijd al zulke duidelijke en bewuste keuzes maken; kiezen voor zelfontwikkeling, voor groei. Ge-wel-dig. Hij kiest zijn eigen weg en laat zich er niet van weerhouden door sceptici.
Dingen die ik nu pas leer.................
even een mooie en inspirerende ervaring uit mijn taxibestaan met jullie delen. Ik bracht van de week een ong. 16-jarige jongen naar school. Gehandicapt, rolstoel. Hij was erg spraakzaam, leuk was dat. Vertelde vrijuit over school en zijn leven. Zo had hij, waar hij eerst op de mytylschool zat, de bewuste keuze gemaakt om naar een gewone scholengemeenschap te gaan, omdat hij niet in dat besloten wereldje wilde blijven. Dus van 200 leerlingen naar iets van 2000!
Hij liet zich niet afschrikken door leraren die hem ervan af wilden houden (zijnde te moeilijk, anderen komen gauw terug), maar geloofde in zichzelf en zette door. En nu doet hij bijna examen. Ik vond hem ongelooflijk inspirerend. Op die leeftijd al zulke duidelijke en bewuste keuzes maken; kiezen voor zelfontwikkeling, voor groei. Ge-wel-dig. Hij kiest zijn eigen weg en laat zich er niet van weerhouden door sceptici.
Dingen die ik nu pas leer.................
Alles is mooi wanneer het echt is - Sara Kroos
vrijdag 25 april 2008 om 21:02
Dooddoener eerste klas en niet zo bedoeld : je had het ook nooit kunnen leren.
Je hebt nog een heel lang leven voor de boeg met een beetje geluk, vele jaren om je leven te leven zoals jij wil. Ik begrijp je gevoel trouwens wel heel goed, ik bedenk me ook weleens, verdomme ben nu al 30 en ik wil en moet nog zoveel met mijn leven. Maar nu heb ik het lef en het zelfvertrouwen en de liefde voor mijzelf om dat echt waar te kunnen maken. En dat is in feite een enorme klus geweest.
Lieve EV, je doet het, je bent het maar mooi aan het doen allemaal, je klimt die berg op en je komt er! En dat is zo sterk. Heerlijk om zo iemand tegen te komen, om geinspireerd te worden door zo'n jongen. Maar vergeet niet dat jij ook een inspiratiebron bent voor anderen .
Je hebt nog een heel lang leven voor de boeg met een beetje geluk, vele jaren om je leven te leven zoals jij wil. Ik begrijp je gevoel trouwens wel heel goed, ik bedenk me ook weleens, verdomme ben nu al 30 en ik wil en moet nog zoveel met mijn leven. Maar nu heb ik het lef en het zelfvertrouwen en de liefde voor mijzelf om dat echt waar te kunnen maken. En dat is in feite een enorme klus geweest.
Lieve EV, je doet het, je bent het maar mooi aan het doen allemaal, je klimt die berg op en je komt er! En dat is zo sterk. Heerlijk om zo iemand tegen te komen, om geinspireerd te worden door zo'n jongen. Maar vergeet niet dat jij ook een inspiratiebron bent voor anderen .
vrijdag 25 april 2008 om 23:02
zaterdag 26 april 2008 om 09:28
quote:Feliciaatje schreef op 25 april 2008 @ 21:02:
ik bedenk me ook weleens, verdomme ben nu al 30 en ik wil en moet nog zoveel met mijn leven. Maar nu heb ik het lef en het zelfvertrouwen en de liefde voor mijzelf om dat echt waar te kunnen maken. En dat is in feite een enorme klus geweest.
Pas 30....? Wat héérlijk, ik wou dat ik nog zo jong was en weten wat ik nu weet
Het is inderdaad een enorme klus, om die dingen in jezelf te vinden, echt een enórme klus. Ik kijk soms even achterom, zomaar om dat even te zien en te beseffen waar ik nu ben. En ik kom van heeeeeeeel ver, achter enorme dikke muren en compleet afgesloten van alle gevoel; echt van heel ver.. dus ik ben zo blij dat ik nu VOEL!!
ik bedenk me ook weleens, verdomme ben nu al 30 en ik wil en moet nog zoveel met mijn leven. Maar nu heb ik het lef en het zelfvertrouwen en de liefde voor mijzelf om dat echt waar te kunnen maken. En dat is in feite een enorme klus geweest.
Pas 30....? Wat héérlijk, ik wou dat ik nog zo jong was en weten wat ik nu weet
Het is inderdaad een enorme klus, om die dingen in jezelf te vinden, echt een enórme klus. Ik kijk soms even achterom, zomaar om dat even te zien en te beseffen waar ik nu ben. En ik kom van heeeeeeeel ver, achter enorme dikke muren en compleet afgesloten van alle gevoel; echt van heel ver.. dus ik ben zo blij dat ik nu VOEL!!
Alles is mooi wanneer het echt is - Sara Kroos
zaterdag 26 april 2008 om 10:21
quote:Elmervrouw schreef op 26 april 2008 @ 09:28:
[...]
Pas 30....? Wat héérlijk, ik wou dat ik nog zo jong was en weten wat ik nu weet
Het is inderdaad een enorme klus, om die dingen in jezelf te vinden, echt een enórme klus. Ik kijk soms even achterom, zomaar om dat even te zien en te beseffen waar ik nu ben. En ik kom van heeeeeeeel ver, achter enorme dikke muren en compleet afgesloten van alle gevoel; echt van heel ver.. dus ik ben zo blij dat ik nu VOEL!!Weet precies wat je bedoelt . Heerlijk he? Echt ongelooflijk hoe een mens kan veranderen. Ik heb zo vaak dat het verleden levens geleden lijkt. Er moet nog een hoop gedaan worden maar nu voelt het vooral heel positief ipv alleen maar overweldigend.
[...]
Pas 30....? Wat héérlijk, ik wou dat ik nog zo jong was en weten wat ik nu weet
Het is inderdaad een enorme klus, om die dingen in jezelf te vinden, echt een enórme klus. Ik kijk soms even achterom, zomaar om dat even te zien en te beseffen waar ik nu ben. En ik kom van heeeeeeeel ver, achter enorme dikke muren en compleet afgesloten van alle gevoel; echt van heel ver.. dus ik ben zo blij dat ik nu VOEL!!Weet precies wat je bedoelt . Heerlijk he? Echt ongelooflijk hoe een mens kan veranderen. Ik heb zo vaak dat het verleden levens geleden lijkt. Er moet nog een hoop gedaan worden maar nu voelt het vooral heel positief ipv alleen maar overweldigend.
zaterdag 26 april 2008 om 10:48
zaterdag 26 april 2008 om 19:39
maandag 28 april 2008 om 11:07
Oh! Wat nou gisteren weer gebeurde...
ik ging ergens naartoe, zeg maar even een soort lezing, en toen het afgelopen was, kwam er ineens een man naast me zitten. 'Ken je me nog?' vroeg hij. Ik kijken, nee, niet meteen. Bleek het een vroegere vriend van Safa te zijn. Met een vrouw, die ook nog eens vlakbij mij in de buurt woont.
En deze man heeft iets van een jaar geleden via MSN met hem contact gehad. Zei dat Safa nogal terughoudend overkwam, het was ook maar heel kort. Niks over de kinderen. Ik schrok me echt helemaal rot toen hij zomaar ineens naast me zat. We hebben adres- en contactgegevens uitgewisseld en hij gaat dat mailadres nog eens proberen, kijken of het nog werkt. En wie weet reageert Safa daarop..
Dan zou ik misschien eindelijk-eindelijk-eindelijk een lijntje kunnen hebben, een aanknopingspunt. Ik ben in ieder geval heel blij dat deze man mij aansprak. Alles lag al zo lang stil, ik weet ook echt niet meer wat of hoe. Maar misschien komt er nu wel iets.. Thuis kreeg ik in ieder geval grote ruzie toen ik dit vertelde. Het lijkt wel of mijn man mij tegen alles wil beschermen, bang dat dit weer een teleurstelling wordt. Begrijpelijk, maar hij zal me niet weerhouden. Als hier iets uitkomt, ben ik weg, naar Irak. Naar mijn kinderen.
ik ging ergens naartoe, zeg maar even een soort lezing, en toen het afgelopen was, kwam er ineens een man naast me zitten. 'Ken je me nog?' vroeg hij. Ik kijken, nee, niet meteen. Bleek het een vroegere vriend van Safa te zijn. Met een vrouw, die ook nog eens vlakbij mij in de buurt woont.
En deze man heeft iets van een jaar geleden via MSN met hem contact gehad. Zei dat Safa nogal terughoudend overkwam, het was ook maar heel kort. Niks over de kinderen. Ik schrok me echt helemaal rot toen hij zomaar ineens naast me zat. We hebben adres- en contactgegevens uitgewisseld en hij gaat dat mailadres nog eens proberen, kijken of het nog werkt. En wie weet reageert Safa daarop..
Dan zou ik misschien eindelijk-eindelijk-eindelijk een lijntje kunnen hebben, een aanknopingspunt. Ik ben in ieder geval heel blij dat deze man mij aansprak. Alles lag al zo lang stil, ik weet ook echt niet meer wat of hoe. Maar misschien komt er nu wel iets.. Thuis kreeg ik in ieder geval grote ruzie toen ik dit vertelde. Het lijkt wel of mijn man mij tegen alles wil beschermen, bang dat dit weer een teleurstelling wordt. Begrijpelijk, maar hij zal me niet weerhouden. Als hier iets uitkomt, ben ik weg, naar Irak. Naar mijn kinderen.
Alles is mooi wanneer het echt is - Sara Kroos
maandag 28 april 2008 om 11:18
Jeetje meis!! Ik zit hier helemaal met kippenvel. Niks over de kinderen. Pfff. Wat moet je daar nou weer van denken?
Moet je dit lijntje niet als de wiedeweerga doorgeven aan Vermist, zodat ze er mensen op kunnen zetten??
Wel héél voorzichtig zijn hè? Heb je die vriend wel op het hart gedrukt geen vragen te stellen die Safa kunnen afschrikken? Ik zou de Van-der-Ee-tactiek gebruiken: eerst vertrouwen winnen, dan komt de informatie vanzelf.
Jeetje zeg, ik ben er helemaal stil van....
Moet je dit lijntje niet als de wiedeweerga doorgeven aan Vermist, zodat ze er mensen op kunnen zetten??
Wel héél voorzichtig zijn hè? Heb je die vriend wel op het hart gedrukt geen vragen te stellen die Safa kunnen afschrikken? Ik zou de Van-der-Ee-tactiek gebruiken: eerst vertrouwen winnen, dan komt de informatie vanzelf.
Jeetje zeg, ik ben er helemaal stil van....
Ga in therapie!
maandag 28 april 2008 om 11:29
maandag 28 april 2008 om 11:33
Nou, ik ga het nog niet aan Vermist doorgeven, vooralsnog is het mij allemaal te vaag. Gisteravond heb ik deze man een mailtje gestuurd en eerst maar 's kijken wanneer hij reageert. Ik heb ook niet gevraagd of hij overdag werkt of zo, ik was een beetje verbluft zeg maar. Dus geen idee wanneer ik eventueel iets méér weet. En óf ik wel iets meer ga weten...
maar goed, ik grijp wél elk strohalmpje aan! Ik heb die man idd wel op het hart gedrukt om Safa, áls hij 'm 'spreekt', duidelijk te maken dat ik niet de bedoeling heb om de kinderen terug te halen of wat dan ook. Dat zou niet eens kunnen. Hij hoeft nergens bang voor te zijn. Ik kan toch niks. Het enige wat ik wil, om te beginnen, is gewoon IETS WETEN.
maar goed, ik grijp wél elk strohalmpje aan! Ik heb die man idd wel op het hart gedrukt om Safa, áls hij 'm 'spreekt', duidelijk te maken dat ik niet de bedoeling heb om de kinderen terug te halen of wat dan ook. Dat zou niet eens kunnen. Hij hoeft nergens bang voor te zijn. Ik kan toch niks. Het enige wat ik wil, om te beginnen, is gewoon IETS WETEN.
Alles is mooi wanneer het echt is - Sara Kroos
maandag 28 april 2008 om 11:36
Lieve Elmerveer, ik vraag me af of het verstandig is om dit hier te schrijven. Je bent hier tamelijk makkelijk herkenbaar en je weet nooit of er iemand meeleest die Safa inlicht. Is het niet beter je berichtje te wissen?
Over die ruzie had ik helemaal heen gelezen. Kun je die relativeren als je bedenkt hoe enorm groot de gevoelens zijn die dit bij jullie allebei oproept?
Over die ruzie had ik helemaal heen gelezen. Kun je die relativeren als je bedenkt hoe enorm groot de gevoelens zijn die dit bij jullie allebei oproept?
Ga in therapie!
maandag 28 april 2008 om 11:38
Het is anders wel een groot gevoelig punt in mijn relatie nu. Mijn man heeft met zijn eigen kinderen (twee nu volwassen jongens) helemaal geen contact meer (ik wel af en toe, via mail), te lang verhaal om hier te vertellen. En dat zit mij dwars, zij kunnen anders en ze doen het niet. Bij mij is de situatie zoals hij is, waar ik niets aan kan doen, niets, en zij laten het er met zijn drieën maar bij zitten.
En dan moet ik geloven dat hij ze ook mist, mijn kinderen? Terwijl hij ze maar een zevental maanden echt gekend heeft? Ik merk bij mezelf heel veel verzet en wantrouwen. Dat is niet eerlijk, eigenlijk. Wat hij me gisteravond ook verweet, was dat ik hem niet 100% in mijn hart gesloten heb, zoals hij mij wél. Dat ik hem niet 100% vertrouw, nog steeds niet.
Daar heeft hij wel een punt.. maar ik weet niet hoe ik het moet veranderen, ik kan mijn gevoel niet veranderen. Wel mijn gedachten, en dan wil ik hem vertrouwen, dan wil ik mijn relatie goed hebben, ervoor gaan.. maar van binnen ben ik bang, bang en nog eens bang. Er is tot nu toe geen man in mijn leven geweest die ik echt kon vertrouwen, behalve hij dan. Ik heb er heel erg veel moeite mee.
En dan moet ik geloven dat hij ze ook mist, mijn kinderen? Terwijl hij ze maar een zevental maanden echt gekend heeft? Ik merk bij mezelf heel veel verzet en wantrouwen. Dat is niet eerlijk, eigenlijk. Wat hij me gisteravond ook verweet, was dat ik hem niet 100% in mijn hart gesloten heb, zoals hij mij wél. Dat ik hem niet 100% vertrouw, nog steeds niet.
Daar heeft hij wel een punt.. maar ik weet niet hoe ik het moet veranderen, ik kan mijn gevoel niet veranderen. Wel mijn gedachten, en dan wil ik hem vertrouwen, dan wil ik mijn relatie goed hebben, ervoor gaan.. maar van binnen ben ik bang, bang en nog eens bang. Er is tot nu toe geen man in mijn leven geweest die ik echt kon vertrouwen, behalve hij dan. Ik heb er heel erg veel moeite mee.
Alles is mooi wanneer het echt is - Sara Kroos
maandag 28 april 2008 om 11:40
Is het wel een goed idee dat die man Safa laat weten dat hij jou gesproken heeft? Het lijkt me dat Safa dan meteen dichtklapt en het contact waarschijnlijk direct helemaal afkapt. Hij zal veel te bang en voorzichtig zijn om een risico te lopen. Hij gaat echt niet geloven dat jij je kinderen niet terug wil halen. Dat geloof ik niet eens
Is het niet beter deze informatie eerst goed te verwerken en die man te vragen zolang niets te doen? Dan kun je een goed plan de campagne maken.
Is het niet beter deze informatie eerst goed te verwerken en die man te vragen zolang niets te doen? Dan kun je een goed plan de campagne maken.
Ga in therapie!
maandag 28 april 2008 om 11:43
quote:Elmervrouw schreef op 28 april 2008 @ 11:38:
En dat zit mij dwars, zij kunnen anders en ze doen het niet. Bij mij is de situatie zoals hij is, waar ik niets aan kan doen, niets, en zij laten het er met zijn drieën maar bij zitten. En hoe verschilt dat precies van de situatie tussen jou en je moeder?
En dat zit mij dwars, zij kunnen anders en ze doen het niet. Bij mij is de situatie zoals hij is, waar ik niets aan kan doen, niets, en zij laten het er met zijn drieën maar bij zitten. En hoe verschilt dat precies van de situatie tussen jou en je moeder?
Ga in therapie!
maandag 28 april 2008 om 11:43
quote:dubiootje schreef op 28 april 2008 @ 11:36:
Lieve Elmerveer, ik vraag me af of het verstandig is om dit hier te schrijven. Je bent hier tamelijk makkelijk herkenbaar en je weet nooit of er iemand meeleest die Safa inlicht. Is het niet beter je berichtje te wissen?Mijn verhaal is toch al herkenbaar.... weinig kans denk ik, dat er iemand meeleest. En daarbij: heb ik iets te verbergen? Hij mag gerust weten dat ik het er niet bij laat zitten. Hij weet ook dat ik aangifte heb gedaan toen het gebeurd is (door zijn broer, Interpol e.d.) dus hij weet dat ik niet zomaar lekker hier verderleef en niks doe. Ik schrijf geen persoonlijke dingen over hem, ik belaster hem niet, ik heb geen strafbare feiten begaan... moet ik dan onderduiken, denk ik dan?
Lieve Elmerveer, ik vraag me af of het verstandig is om dit hier te schrijven. Je bent hier tamelijk makkelijk herkenbaar en je weet nooit of er iemand meeleest die Safa inlicht. Is het niet beter je berichtje te wissen?Mijn verhaal is toch al herkenbaar.... weinig kans denk ik, dat er iemand meeleest. En daarbij: heb ik iets te verbergen? Hij mag gerust weten dat ik het er niet bij laat zitten. Hij weet ook dat ik aangifte heb gedaan toen het gebeurd is (door zijn broer, Interpol e.d.) dus hij weet dat ik niet zomaar lekker hier verderleef en niks doe. Ik schrijf geen persoonlijke dingen over hem, ik belaster hem niet, ik heb geen strafbare feiten begaan... moet ik dan onderduiken, denk ik dan?
Alles is mooi wanneer het echt is - Sara Kroos
maandag 28 april 2008 om 11:48
quote:dubiootje schreef op 28 april 2008 @ 11:40:
Is het wel een goed idee dat die man Safa laat weten dat hij jou gesproken heeft? Naar aanleiding van deze opmerking heb ik hem net een mailtje gestuurd waarin ik hem op het hart druk om, áls het lukt om in contact te komen met Safa, NIET over mij te praten. Dat ik dat veiliger vind. Als het al lukt, natuurlijk, contact.
Is het wel een goed idee dat die man Safa laat weten dat hij jou gesproken heeft? Naar aanleiding van deze opmerking heb ik hem net een mailtje gestuurd waarin ik hem op het hart druk om, áls het lukt om in contact te komen met Safa, NIET over mij te praten. Dat ik dat veiliger vind. Als het al lukt, natuurlijk, contact.
Alles is mooi wanneer het echt is - Sara Kroos
maandag 28 april 2008 om 11:53
quote:dubiootje schreef op 28 april 2008 @ 11:43:En hoe verschilt dat precies van de situatie tussen jou en je moeder?
Dit zijn dingen die nog met hun scheiding te maken hebben, notabene zo'n 9 jaar voordat ik zelfs maar in beeld kwam. De jongens hebben nog altijd gehoopt dat het goed kwam, denk ik. En dat terwijl hun pa al die jaren geen relatie heeft gehad. Toen kwam ik dus.. en dat was foute boel, want dat verstoorde het gemakkelijke weekend-leventje wat zij bij hem hadden. En al het contact wat ik alle tijd dat wij samen zijn, met ze probeerde te leggen (en ze overal bij te betrekken) leverde slechts mondjesmaat resultaat op, ze zijn heel erg 'op zichzelf'. En toen pa dan ook nog naar mij verhuisde, vonden ze dat helemaal niks.
-- dit is het heel in het kort, dus --
Dit zijn dingen die nog met hun scheiding te maken hebben, notabene zo'n 9 jaar voordat ik zelfs maar in beeld kwam. De jongens hebben nog altijd gehoopt dat het goed kwam, denk ik. En dat terwijl hun pa al die jaren geen relatie heeft gehad. Toen kwam ik dus.. en dat was foute boel, want dat verstoorde het gemakkelijke weekend-leventje wat zij bij hem hadden. En al het contact wat ik alle tijd dat wij samen zijn, met ze probeerde te leggen (en ze overal bij te betrekken) leverde slechts mondjesmaat resultaat op, ze zijn heel erg 'op zichzelf'. En toen pa dan ook nog naar mij verhuisde, vonden ze dat helemaal niks.
-- dit is het heel in het kort, dus --
Alles is mooi wanneer het echt is - Sara Kroos
maandag 28 april 2008 om 12:35
Zeg je man dat je stuk bent gevallen. -een prachtige uitdrukking van het zoontje van Fashionvictim-
Dat dát de reden is waarom je hem niet 100 % kunt vertrouwen, en dat dat niets met hem an sich te maken heeft.
Of hij daarmee om kan gaan, dat weet hij alleen, dat zal de tijd moeten uitwijzen, maar het enige wat je kunt doen is hem vertellen hoe het werkt bij je.
Dat dát de reden is waarom je hem niet 100 % kunt vertrouwen, en dat dat niets met hem an sich te maken heeft.
Of hij daarmee om kan gaan, dat weet hij alleen, dat zal de tijd moeten uitwijzen, maar het enige wat je kunt doen is hem vertellen hoe het werkt bij je.
maandag 28 april 2008 om 13:21
Ik heb nooit in deze situatie gezeten EV dus misschien zeg ik iets sufs. Maar is het niet zo dat hoe door je kinderen weg zijn gehaald, je een stuk "kwijt" bent van je hart wat je dus ook niet kunt geven? Dat er letterlijk een stuk van jou mist wat "ergens anders" is. Als ik het me probeer voor te stellen met mijn dochter voel ik zoiets, dat een stuk van mijn hart haar zou zoeken en bij haar zou blijven ook al zou ik dat fysiek niet kunnen.
Dat is anders wanneer het keuzes betreft van mensen zoals bijv in het geval van jouw man en zijn zonen denk ik. Dan leef je ermee. Maar wanneer het niet de keuze is geweest van zowel ouder als kind, dan kun je er geen vrede mee hebben diep binnenin, dan blijf je een connectie zoeken en maken. Zoiets.
Ik hoop dat er iets uit komt met die vriend van Safa. En het lijkt me idd ook moeilijk voor je man. Hij wil je beschermen van pijn en verdriet en tegelijkertijd kan een ander dat niet. Het is misschien nog wel frustrerender voor de buitenstaander om daar mee te leven, om dat te accepteren, dan voor degene die erdoorheen gaat. Probeer te blijven praten, geef hem manieren om er voor jou te zijn. Zeg wat je nodig hebt en waardeer hoe hij je probeert te steunen ook al voelt het misschien juist als een aanval op jouw keuzes nu.
En tegelijkertijd: natuurlijk grijp je alles aan. Zou ik ook doen. Dat instinct is sterker dan alles, natuurlijk wil je weten waar je kinderen zijn en natuurlijk wil je ze terug. Als je man daar nu rationeel en voorzichtig reageert, wat begrijpelijk is maar toch, drijft hij je onbedoeld bij hem weg. Want jij kunt niet anders.
PS Mocht je besluiten toch liever te wissen dan haal ik de reactie ook weer weg.
Dat is anders wanneer het keuzes betreft van mensen zoals bijv in het geval van jouw man en zijn zonen denk ik. Dan leef je ermee. Maar wanneer het niet de keuze is geweest van zowel ouder als kind, dan kun je er geen vrede mee hebben diep binnenin, dan blijf je een connectie zoeken en maken. Zoiets.
Ik hoop dat er iets uit komt met die vriend van Safa. En het lijkt me idd ook moeilijk voor je man. Hij wil je beschermen van pijn en verdriet en tegelijkertijd kan een ander dat niet. Het is misschien nog wel frustrerender voor de buitenstaander om daar mee te leven, om dat te accepteren, dan voor degene die erdoorheen gaat. Probeer te blijven praten, geef hem manieren om er voor jou te zijn. Zeg wat je nodig hebt en waardeer hoe hij je probeert te steunen ook al voelt het misschien juist als een aanval op jouw keuzes nu.
En tegelijkertijd: natuurlijk grijp je alles aan. Zou ik ook doen. Dat instinct is sterker dan alles, natuurlijk wil je weten waar je kinderen zijn en natuurlijk wil je ze terug. Als je man daar nu rationeel en voorzichtig reageert, wat begrijpelijk is maar toch, drijft hij je onbedoeld bij hem weg. Want jij kunt niet anders.
PS Mocht je besluiten toch liever te wissen dan haal ik de reactie ook weer weg.
maandag 28 april 2008 om 13:44
quote:Elmervrouw schreef op 28 april 2008 @ 11:43:
Ik schrijf geen persoonlijke dingen over hem, ik belaster hem niet, ik heb geen strafbare feiten begaan... moet ik dan onderduiken, denk ik dan?Nee lieverd, zo bedoel ik het niet Het gaat mij erom dat je je kansen om je kinderen terug te krijgen zo groot mogelijk maakt. Ik denk dat die kansen hoger liggen als hij niet weet dat je ermee bezig bent.
Ik schrijf geen persoonlijke dingen over hem, ik belaster hem niet, ik heb geen strafbare feiten begaan... moet ik dan onderduiken, denk ik dan?Nee lieverd, zo bedoel ik het niet Het gaat mij erom dat je je kansen om je kinderen terug te krijgen zo groot mogelijk maakt. Ik denk dat die kansen hoger liggen als hij niet weet dat je ermee bezig bent.
Ga in therapie!
maandag 28 april 2008 om 15:14
quote:Elmervrouw schreef op 28 april 2008 @ 11:53:
[...]
En toen pa dan ook nog naar mij verhuisde, vonden ze dat helemaal niks.
-- dit is het heel in het kort, dus --
En dat is heel in het kort... Het verhaal zit ongetwijfeld nog veel ingewikkelder en genuanceerder in elkaar dan je kan uitleggen, of zelfs misschien wel dan jij als relatieve buitenstaander kan begrijpen.
Jouw relatie met je moeder is hier niet mee te vergelijken, maar misschien kun je daardoor wel begrijpen dat er redenen zijn waarom mensen met hun ouders breken, of maar minimaal contact hebben. Voor een ander is het vaak moeilijk in te schatten hoe zwaarwegend die redenen zijn. Ik begrijp wel dat het voor jou onbegrijpelijk is om dat af te zetten tegen jouw situatie, die je opgelegd is en waar je je compleet machteloos in voelt.
liefs,
dubio
[...]
En toen pa dan ook nog naar mij verhuisde, vonden ze dat helemaal niks.
-- dit is het heel in het kort, dus --
En dat is heel in het kort... Het verhaal zit ongetwijfeld nog veel ingewikkelder en genuanceerder in elkaar dan je kan uitleggen, of zelfs misschien wel dan jij als relatieve buitenstaander kan begrijpen.
Jouw relatie met je moeder is hier niet mee te vergelijken, maar misschien kun je daardoor wel begrijpen dat er redenen zijn waarom mensen met hun ouders breken, of maar minimaal contact hebben. Voor een ander is het vaak moeilijk in te schatten hoe zwaarwegend die redenen zijn. Ik begrijp wel dat het voor jou onbegrijpelijk is om dat af te zetten tegen jouw situatie, die je opgelegd is en waar je je compleet machteloos in voelt.
liefs,
dubio
Ga in therapie!
