Relaties
alle pijlers
Kerst, mijn vriendin en mijn ouders
woensdag 14 november 2012 om 11:35
Hoi allemaal!
Ik lees voornamelijk mee, post zo af en toe wat, maar ik heb een probleem en ik heb de visie van anderen nodig, want die van mij wordt nogal vertroebeld door mijn emotionele betrokkenheid.
Ik woon nu ruim een jaar samen met mijn vriendin (ben zelf overigens ook een meisje, om verwarring te voorkomen). Mijn vriendin en ik zijn op Eerste Kerstdag 2 jaar samen. Ik sta op zeer goede voet met mijn ouders, ga daar minimaal 1x per week eten (vaak samen met mijn vriendin). Ik heb drie broers, alledrie in het bezit van een partner en twee in het bezit van een kind. Mijn vriendin voelt zich niet op d'r gemak bij mijn familie, voornamelijk bij één specifieke broer en zijn vrouw, en gaat alleen mee eten wanneer zij niet komen. Dit vind ik prima.
Nu wil mijn vriendin zowel met Kerst als met Oud & Nieuw niet thuis zijn, omdat ze een hekel heeft aan de verplichtingen. Eten bij mijn ouders, eten bij haar pleegouders, enz. Zij wil dus voor Kerst op vakantie en na Oud & Nieuw terugkomen.
Mijn ouders zijn gelovig, ikzelf ook. Er wordt veel waarde gehecht aan Kerst, we gaan altijd op Eerste Kerstdag naar de kerk en hebben 's avonds altijd een uitgebreid kerstdiner met het gehele gezin. Mijn ouders hebben aangegeven dat zij het niet leuk zouden vinden als wij/ik met Kerst niet thuis ben, maar hebben ook aangegeven dat ze begrijpen dat wij er even tussenuit willen, dus hoe dan ook begrip hebben voor mijn keuze. Mijn vriendin heeft aangegeven absoluut niet bij mijn ouders te willen eten met Kerst, dus dat ze de vakantie een dag later wil plannen (26 dec), maar dat ze dan niet meegaat naar mijn ouders.
Omdat wij de 25e 2 jaar samen zijn weet ik dat zij zeer gekwetst zal zijn als ik ervoor kies om die dag met mijn familie door te brengen in plaats van met haar. Haar ouders zijn overleden, pleegouders zijn niet de meest fantastische mensen op aarde, dus dan zou zij alleen thuis blijven. Jullie zullen begrijpen dat ik dit ook niet zal laten gebeuren.
Maar nu heb ik dus geen idee meer wat ik moet doen. Ik heb deze keuzes:
1. Voor de 25e op vakantie gaan en na de 1e terugkomen. Vriendin blij, ouders niet.
2. Na de 25e op vakantie gaan, maar Kerst met mijn vriendin vieren en niet bij mijn ouders. Vriendin redelijk blij, ouders niet.
3. Na de 25e op vakantie gaan, maar Kerst bij mijn ouders vieren. Vriendin absoluut niet blij, ouders wel.
En andere opties zie ik nu eigenlijk niet.
Misschien kunnen jullie wat inzicht verschaffen?
Ik lees voornamelijk mee, post zo af en toe wat, maar ik heb een probleem en ik heb de visie van anderen nodig, want die van mij wordt nogal vertroebeld door mijn emotionele betrokkenheid.
Ik woon nu ruim een jaar samen met mijn vriendin (ben zelf overigens ook een meisje, om verwarring te voorkomen). Mijn vriendin en ik zijn op Eerste Kerstdag 2 jaar samen. Ik sta op zeer goede voet met mijn ouders, ga daar minimaal 1x per week eten (vaak samen met mijn vriendin). Ik heb drie broers, alledrie in het bezit van een partner en twee in het bezit van een kind. Mijn vriendin voelt zich niet op d'r gemak bij mijn familie, voornamelijk bij één specifieke broer en zijn vrouw, en gaat alleen mee eten wanneer zij niet komen. Dit vind ik prima.
Nu wil mijn vriendin zowel met Kerst als met Oud & Nieuw niet thuis zijn, omdat ze een hekel heeft aan de verplichtingen. Eten bij mijn ouders, eten bij haar pleegouders, enz. Zij wil dus voor Kerst op vakantie en na Oud & Nieuw terugkomen.
Mijn ouders zijn gelovig, ikzelf ook. Er wordt veel waarde gehecht aan Kerst, we gaan altijd op Eerste Kerstdag naar de kerk en hebben 's avonds altijd een uitgebreid kerstdiner met het gehele gezin. Mijn ouders hebben aangegeven dat zij het niet leuk zouden vinden als wij/ik met Kerst niet thuis ben, maar hebben ook aangegeven dat ze begrijpen dat wij er even tussenuit willen, dus hoe dan ook begrip hebben voor mijn keuze. Mijn vriendin heeft aangegeven absoluut niet bij mijn ouders te willen eten met Kerst, dus dat ze de vakantie een dag later wil plannen (26 dec), maar dat ze dan niet meegaat naar mijn ouders.
Omdat wij de 25e 2 jaar samen zijn weet ik dat zij zeer gekwetst zal zijn als ik ervoor kies om die dag met mijn familie door te brengen in plaats van met haar. Haar ouders zijn overleden, pleegouders zijn niet de meest fantastische mensen op aarde, dus dan zou zij alleen thuis blijven. Jullie zullen begrijpen dat ik dit ook niet zal laten gebeuren.
Maar nu heb ik dus geen idee meer wat ik moet doen. Ik heb deze keuzes:
1. Voor de 25e op vakantie gaan en na de 1e terugkomen. Vriendin blij, ouders niet.
2. Na de 25e op vakantie gaan, maar Kerst met mijn vriendin vieren en niet bij mijn ouders. Vriendin redelijk blij, ouders niet.
3. Na de 25e op vakantie gaan, maar Kerst bij mijn ouders vieren. Vriendin absoluut niet blij, ouders wel.
En andere opties zie ik nu eigenlijk niet.
Misschien kunnen jullie wat inzicht verschaffen?
Dat het anders had kunnen zijn, betekent niet dat het ook beter was geweest.
woensdag 14 november 2012 om 12:14
quote:dubiootje schreef op 14 november 2012 @ 12:10:
[...]
Wat was jouw inbreng hierin? Heb je dat ook maar laten gebeuren omdat ze het je anders kwalijk zou nemen? Jullie relatie klinkt niet zo erg gelijkwaardig.Ik had met mijn ouders de afspraak dat ik tijdens mijn studie thuis zou blijven wonen, zodat mijn studie niet zou komen te lijden onder zulke grote veranderende omstandigheden. Toen mijn vriendin wilde gaan samenwonen vond ik dit erg leuk en ik was er ook aan toe, ik wilde mijn ouders echter niet teleurstellen. Het heeft ook een ruzie met mijn moeder teweeg gebracht, omdat ik niet durfde te vertellen dat we gingen samenwonen en eigenlijk op een dag gewoon ben vertrokken. Dit is uiteindelijk uitgepraat, maar heb ik mijn vriendin wel kwalijk genomen. Zij verwachtte van mij dat ik direct bij haar in zou trekken toen ik terug kwam van vakantie, ik had er graag wat meer tijd voor gehad, zodat ik mijn moeder op voor kon bereiden.
[...]
Wat was jouw inbreng hierin? Heb je dat ook maar laten gebeuren omdat ze het je anders kwalijk zou nemen? Jullie relatie klinkt niet zo erg gelijkwaardig.Ik had met mijn ouders de afspraak dat ik tijdens mijn studie thuis zou blijven wonen, zodat mijn studie niet zou komen te lijden onder zulke grote veranderende omstandigheden. Toen mijn vriendin wilde gaan samenwonen vond ik dit erg leuk en ik was er ook aan toe, ik wilde mijn ouders echter niet teleurstellen. Het heeft ook een ruzie met mijn moeder teweeg gebracht, omdat ik niet durfde te vertellen dat we gingen samenwonen en eigenlijk op een dag gewoon ben vertrokken. Dit is uiteindelijk uitgepraat, maar heb ik mijn vriendin wel kwalijk genomen. Zij verwachtte van mij dat ik direct bij haar in zou trekken toen ik terug kwam van vakantie, ik had er graag wat meer tijd voor gehad, zodat ik mijn moeder op voor kon bereiden.
Dat het anders had kunnen zijn, betekent niet dat het ook beter was geweest.
woensdag 14 november 2012 om 12:17
Serieus, lees je laatste posting nog eens terug. Waar ben jij in dit verhaal? Het gaat weer volledig over wat je moeder wil en wat je vriendin wil. Het wordt hoog tijd dat jij eens zelf mag doen wat jij wilt.
Een wereldreis lijkt me een geweldig idee. Lekker allebei apart en dan om de maand ergens afspreken en een paar dagen samen doorbrengen. Dat lijkt me voor je vriendin ook een perfecte manier om volwassener te worden.
Een wereldreis lijkt me een geweldig idee. Lekker allebei apart en dan om de maand ergens afspreken en een paar dagen samen doorbrengen. Dat lijkt me voor je vriendin ook een perfecte manier om volwassener te worden.
Ga in therapie!
woensdag 14 november 2012 om 12:18
quote:dubiootje schreef op 14 november 2012 @ 12:12:
Aha, je bent een pleaser. Vandaar dat de optie "jij blij" niet in het lijstje staat.
Wat zou jíj het liefste doen met Kerst? En hoe zie jij het liefste jouw relatie met je vriendin? Die wereldreis zou nog wel eens flink confronterend kunnen worden. Hopelijk komen jullie daar sterker uit (maar ik vrees het ergste...).
Het liefst zou ik Eerste Kerstdag met mijn vriendin doorbrengen en Tweede Kerstdag samen met mijn vriendin bij mijn ouders gaan eten.
De wereldreis is eigenlijk al een probleem, want ik heb het er heel moeilijk mee. Ik vind het lastig om zes maanden zonder mijn familie te zijn, en daar komt bij dat ik een paard heb. Hij is mijn maatje, mijn beste vriend, en hij heeft veel meegemaakt in zijn leven. Hij heeft niemand, behalve mij, en hij vertrouwt niemand anders dan mij. Ik moet hem zes maanden alleen laten en in die zes maanden zal hij niemand accepteren om hem aandacht te geven of te verzorgen, daar heb ik het erg zwaar mee.
Mijn vriendin is van mening dat zij een compromis heeft gesloten door de reis te verkorten van 1 jaar naar 6 maanden. Als ik niet meega, gaat ze alleen, maar dit vertelt ze in tranen, omdat ze deze ervaring graag met mij wil delen. Als ik zeg dat ik het moeilijk vind wordt ze verdrietig omdat ze denkt dat ik dit niet wil met haar. Ze wil de wereldreis niet opdelen in 2x 3 maanden (wat voor mij een stuk draaglijker zou zijn), omdat ze nu een half jaar kan stoppen met school en simpelweg omdat ze het nu gewoon wil doen. Ze gaat haar ouders in elk land een beetje uistrooien, dat wil ze al sinds ze zijn overleden (haar ouders hebben ook ooit een wereldreis gemaakt en zouden dit prachtig vinden).
Wat dit betreft zoek ik dus ook nog een gulden middenweg die niet lijkt te bestaan.
Aha, je bent een pleaser. Vandaar dat de optie "jij blij" niet in het lijstje staat.
Wat zou jíj het liefste doen met Kerst? En hoe zie jij het liefste jouw relatie met je vriendin? Die wereldreis zou nog wel eens flink confronterend kunnen worden. Hopelijk komen jullie daar sterker uit (maar ik vrees het ergste...).
Het liefst zou ik Eerste Kerstdag met mijn vriendin doorbrengen en Tweede Kerstdag samen met mijn vriendin bij mijn ouders gaan eten.
De wereldreis is eigenlijk al een probleem, want ik heb het er heel moeilijk mee. Ik vind het lastig om zes maanden zonder mijn familie te zijn, en daar komt bij dat ik een paard heb. Hij is mijn maatje, mijn beste vriend, en hij heeft veel meegemaakt in zijn leven. Hij heeft niemand, behalve mij, en hij vertrouwt niemand anders dan mij. Ik moet hem zes maanden alleen laten en in die zes maanden zal hij niemand accepteren om hem aandacht te geven of te verzorgen, daar heb ik het erg zwaar mee.
Mijn vriendin is van mening dat zij een compromis heeft gesloten door de reis te verkorten van 1 jaar naar 6 maanden. Als ik niet meega, gaat ze alleen, maar dit vertelt ze in tranen, omdat ze deze ervaring graag met mij wil delen. Als ik zeg dat ik het moeilijk vind wordt ze verdrietig omdat ze denkt dat ik dit niet wil met haar. Ze wil de wereldreis niet opdelen in 2x 3 maanden (wat voor mij een stuk draaglijker zou zijn), omdat ze nu een half jaar kan stoppen met school en simpelweg omdat ze het nu gewoon wil doen. Ze gaat haar ouders in elk land een beetje uistrooien, dat wil ze al sinds ze zijn overleden (haar ouders hebben ook ooit een wereldreis gemaakt en zouden dit prachtig vinden).
Wat dit betreft zoek ik dus ook nog een gulden middenweg die niet lijkt te bestaan.
Dat het anders had kunnen zijn, betekent niet dat het ook beter was geweest.
woensdag 14 november 2012 om 12:18
quote:dubiootje schreef op 14 november 2012 @ 12:15:
Spijker, ik vind dat alleen thuis blijven met Kerst als je je ouders verloren hebt en verder geen familie hebt, niet echt een gezellige optie.
Niet iedereen heeft iets met kerst toch? TO schreef dat haar vriendin een hekel heeft aan de verplichtingen rond de feestdagen.
Maar ik bedoelde het net overigens breder, ik had het ook over de zondagen want kennelijk speelt deze discussie zo ongeveer iedere week. Op zondagavond thuis blijven is toch niet zo erg?
Spijker, ik vind dat alleen thuis blijven met Kerst als je je ouders verloren hebt en verder geen familie hebt, niet echt een gezellige optie.
Niet iedereen heeft iets met kerst toch? TO schreef dat haar vriendin een hekel heeft aan de verplichtingen rond de feestdagen.
Maar ik bedoelde het net overigens breder, ik had het ook over de zondagen want kennelijk speelt deze discussie zo ongeveer iedere week. Op zondagavond thuis blijven is toch niet zo erg?
Zeg maar Spijker.
woensdag 14 november 2012 om 12:19
Eens met Dubiootje, jullie kunnen beide wel een wereldreis gebruiken. Maar dan los van elkaar. Jij om los te komen van je familie en eens te bepalen wat jezelf wilt. Je vriendin om een eigen leven op te bouwen.
Die wereldreis wil jij dus eigenlijk niet. En je vriendin wilt niet alleen. Het is heel normaal om zo'n reis alleen te maken. Het lijkt alsof je vriendin haar hele leven rondom jou ophangt. Vind je dat niet beklemmend? Ben jij wel gelukkig in deze relatie?
Die wereldreis wil jij dus eigenlijk niet. En je vriendin wilt niet alleen. Het is heel normaal om zo'n reis alleen te maken. Het lijkt alsof je vriendin haar hele leven rondom jou ophangt. Vind je dat niet beklemmend? Ben jij wel gelukkig in deze relatie?
woensdag 14 november 2012 om 12:20
quote:dubiootje schreef op 14 november 2012 @ 12:00:
Ze klinkt eigenlijk vooral ontzettend jong en jullie al erg gesetteld voor jullie leeftijd. Je vriendin is 19, jij neem ik aan ook rond die leeftijd (?) en jullie maken nu al ruzie over Kerst vieren bij de schoonouders. Je kan rond die leeftijd best een paar keer Kerst overslaan, dat komt wel weer als je wat ouder bent en meer gesetteld. Volgend jaar zijn jullie op wereldreis, leuk! Je moet op die leeftijd meer met dat soort dingen bezig zijn, lijkt me.
Je vriendin is 19, heeft haar ouders verloren op haar 15e, is sinds haar 17e met jou samen en woont sinds haar 18e met je samen. Ik denk dat jullie erg jong zijn gaan samenwonen en dan is het moeilijk om volwassen met dit soort dingen om te gaan. Dat doet je vriendin dan ook niet en eigenlijk kun je dat ook niet verwachten. De emotionele afhankelijkheid en bijbehorende manipulatie heeft misschien te maken met het verlies van haar ouders op jonge leeftijd. Al met al niet echt een goede basis om al samen te wonen.niets aan toe te voegen...
Ze klinkt eigenlijk vooral ontzettend jong en jullie al erg gesetteld voor jullie leeftijd. Je vriendin is 19, jij neem ik aan ook rond die leeftijd (?) en jullie maken nu al ruzie over Kerst vieren bij de schoonouders. Je kan rond die leeftijd best een paar keer Kerst overslaan, dat komt wel weer als je wat ouder bent en meer gesetteld. Volgend jaar zijn jullie op wereldreis, leuk! Je moet op die leeftijd meer met dat soort dingen bezig zijn, lijkt me.
Je vriendin is 19, heeft haar ouders verloren op haar 15e, is sinds haar 17e met jou samen en woont sinds haar 18e met je samen. Ik denk dat jullie erg jong zijn gaan samenwonen en dan is het moeilijk om volwassen met dit soort dingen om te gaan. Dat doet je vriendin dan ook niet en eigenlijk kun je dat ook niet verwachten. De emotionele afhankelijkheid en bijbehorende manipulatie heeft misschien te maken met het verlies van haar ouders op jonge leeftijd. Al met al niet echt een goede basis om al samen te wonen.niets aan toe te voegen...
woensdag 14 november 2012 om 12:20
Och TO, het komt wel over dat je je erg laat pushen! Je wilde nog niet samenwonen, maar dat drukte zij toch door. Toen wilde je op een bepaald moment verhuizen en zij wilde eerder, en drukte ze dat weer door. En nu met die wereldreis klinkt het ook alsof je niet gaat omdat je dat zelf wilt maar omdat je je verplicht voelt tegenover haar.
Dit is toch niet zoals een relatie zou moeten zijn? Zo kan je toch niet met elkaar omgaan?
Dit is toch niet zoals een relatie zou moeten zijn? Zo kan je toch niet met elkaar omgaan?
Zeg maar Spijker.
woensdag 14 november 2012 om 12:21
quote:Dahlia74 schreef op 14 november 2012 @ 12:13:
Vind jij deze relatie leuk? Levert het jouw energie op? Ben je graag bij je vriendin? Ben je echt jezelf bij haar? Loop je niet op je tenen om het vooral haar na de zin te maken?
Bij iemand blijven, omdat zij het niet kan handelen als het uit is is geen goede reden. Uiteindelijk levert dat geen gezonde relatie op.
Kijk eens meer naar jezelf. Waar sta jij in het hele verhaar. Verlies je jezelf niet? Je kunt het niet iedereen naar de zin maken. Zo is helaas het leven.
Dus nogmaals mijn vraag, waar sta jij? Wat wil jij? Je laat je mening nu erg hangen naar de verwachting van anderen.
Ja, ik vind de relatie leuk en het levert me meestal energie op. Soms kost het me energie, maar dat lijkt me bij elke relatie wel het geval. Ik kan mezelf zijn bij haar en we hebben het 99% van de tijd geweldig samen. Ik kan met haar lachen en ik kan haar alles vertellen wat ik voel. Maar wanneer het mijn ouders/familie betreft lijkt zij een schakel om te zetten en verandert het van begripvol naar aanvallend richting mijn ouders en verdedigend richting de hare.
Mijn hele leven heeft altijd in het teken gestaan van de verwachtingen van anderen, ik heb eigenlijk geen idee hoe ik dat moet veranderen..
Vind jij deze relatie leuk? Levert het jouw energie op? Ben je graag bij je vriendin? Ben je echt jezelf bij haar? Loop je niet op je tenen om het vooral haar na de zin te maken?
Bij iemand blijven, omdat zij het niet kan handelen als het uit is is geen goede reden. Uiteindelijk levert dat geen gezonde relatie op.
Kijk eens meer naar jezelf. Waar sta jij in het hele verhaar. Verlies je jezelf niet? Je kunt het niet iedereen naar de zin maken. Zo is helaas het leven.
Dus nogmaals mijn vraag, waar sta jij? Wat wil jij? Je laat je mening nu erg hangen naar de verwachting van anderen.
Ja, ik vind de relatie leuk en het levert me meestal energie op. Soms kost het me energie, maar dat lijkt me bij elke relatie wel het geval. Ik kan mezelf zijn bij haar en we hebben het 99% van de tijd geweldig samen. Ik kan met haar lachen en ik kan haar alles vertellen wat ik voel. Maar wanneer het mijn ouders/familie betreft lijkt zij een schakel om te zetten en verandert het van begripvol naar aanvallend richting mijn ouders en verdedigend richting de hare.
Mijn hele leven heeft altijd in het teken gestaan van de verwachtingen van anderen, ik heb eigenlijk geen idee hoe ik dat moet veranderen..
Dat het anders had kunnen zijn, betekent niet dat het ook beter was geweest.
woensdag 14 november 2012 om 12:22
Heeft je vriendin hulp gezocht bij de verwerking van het verlies van haar ouders en het niet opgevangen worden door haar familie? Het klinkt alsof jullie dit allemaal zelf op jullie schouders nemen. Dat is naar mijn idee te groot om in een relatie op te lossen. Iedereen neemt bagage mee, maar dit is hele zware bagage. Ik snap dat kerst veel herinneringen naar boven brengt voor je vriendin, maar jouw ouders zijn niet haar ouders en het feit dat zij (helaas) niet meer naar haar ouders kan op dit soort dagen, hoort niet te betekenen dat jij dat ook niet meer kan. Daarvoor zijn ouders te waardevol en niet voor eeuwig aanwezig..
Luister naar je hart, want dat klopt
woensdag 14 november 2012 om 12:22
quote:mcsteamy schreef op 14 november 2012 @ 12:09:
Daarnaast wil ik mijn vriendin ook gelukkig maken. Ik heb veel relaties gehad, maar nog niet één die -over het algemeen gezien- zo goed voelde als deze. Ze is gek op mij, dat weet ik zeker. Door deze problemen, waarvan mijn ouders altijd de oorzaak zijn, heb ik al meerdere malen op het punt gestaan om bij haar weg te gaan. Dit kon zij niet handelen, ze heeft me gesmeekt te blijven en beloofd te veranderen. Tot op heden is het alleen nog niet helemaal gelukt.
Gek zijn op iemand betekent: iemand liefhebben, accepteren hoe hij/zij is, en tevens de familie van die persoon accepteren. (Tenzij die familie niet deugt natuurlijk, maar dat is hier niet het geval). Jouw vriendin weet jou prima te manipuleren ..... Het feit dat zij al heel jong haar ouders heeft verloren is heel tragisch, maar daarmee hoeft ze jou niet de goede band die jij met jouw ouders hebt te ontzeggen!
En waarom zijn dat jouw ouders 'altijd de oorzaak zijn van de problemen'? Zoals jij het beschrijft lijkt me jouw goede verstandhouding met je ouders een normale (en wenselijke!) zaak, zijn jouw ouders ook niet echt heel onredelijk in hun eisen, dus vanwaar krijgen zij de zwarte Piet toegespeeld?
Daarnaast wil ik mijn vriendin ook gelukkig maken. Ik heb veel relaties gehad, maar nog niet één die -over het algemeen gezien- zo goed voelde als deze. Ze is gek op mij, dat weet ik zeker. Door deze problemen, waarvan mijn ouders altijd de oorzaak zijn, heb ik al meerdere malen op het punt gestaan om bij haar weg te gaan. Dit kon zij niet handelen, ze heeft me gesmeekt te blijven en beloofd te veranderen. Tot op heden is het alleen nog niet helemaal gelukt.
Gek zijn op iemand betekent: iemand liefhebben, accepteren hoe hij/zij is, en tevens de familie van die persoon accepteren. (Tenzij die familie niet deugt natuurlijk, maar dat is hier niet het geval). Jouw vriendin weet jou prima te manipuleren ..... Het feit dat zij al heel jong haar ouders heeft verloren is heel tragisch, maar daarmee hoeft ze jou niet de goede band die jij met jouw ouders hebt te ontzeggen!
En waarom zijn dat jouw ouders 'altijd de oorzaak zijn van de problemen'? Zoals jij het beschrijft lijkt me jouw goede verstandhouding met je ouders een normale (en wenselijke!) zaak, zijn jouw ouders ook niet echt heel onredelijk in hun eisen, dus vanwaar krijgen zij de zwarte Piet toegespeeld?
woensdag 14 november 2012 om 12:24
Je zegt het zelf, de gulden middenweg lijkt niet te bestaan. Die bestaat ook niet! Weet je wel dat je door het iedereen naar de zin te proberen te maken, niemand naar de zin maakt? Nog los van je eigen wensen, zal uiteindelijk niemand blij zijn met jouw halfslachtige compromissen.
Weet je waarom? Het komt niet uit je hart. Je klinkt helemaal niet enthousiast over je wereldreis. Het klinkt alsof het een wens van je vriendin is waar je in meegaat. Nou, dat kan gezellig worden Je wil niet mee omdat je je familie niet wil missenvoor het hoofd wil stoten en omdat je paard je nodig heeft. De beschrijving van je relatie met je paard verschilt naar mijn idee niet zo van die met je vriendin.
Misschien vind je het stiekem wel makkelijk om andere mensen te laten beslissen wat jij moet doen?
Weet je waarom? Het komt niet uit je hart. Je klinkt helemaal niet enthousiast over je wereldreis. Het klinkt alsof het een wens van je vriendin is waar je in meegaat. Nou, dat kan gezellig worden Je wil niet mee omdat je je familie niet wil missenvoor het hoofd wil stoten en omdat je paard je nodig heeft. De beschrijving van je relatie met je paard verschilt naar mijn idee niet zo van die met je vriendin.
Misschien vind je het stiekem wel makkelijk om andere mensen te laten beslissen wat jij moet doen?
Ga in therapie!
woensdag 14 november 2012 om 12:25
Laat je ajb niet van de wijs brengen door dingen te doen waar je niet achter staat. Ik lees in alles dat je van je familie houdt, dat je graag met ze omgaat. Je vriendin lijkt me een tikje manipulatief, misschien door haar enorm grote verdriet. Ze heeft dit (familiegevoel) helaas niet (meer) en lijkt het jou niet te "gunnen". (?)
Dit is erg triest, maar geen reden om jou ook verdriet te doen. Praat hierover met je vriendin...
Dit is erg triest, maar geen reden om jou ook verdriet te doen. Praat hierover met je vriendin...
woensdag 14 november 2012 om 12:27
quote:dubiootje schreef op 14 november 2012 @ 12:24:
Je zegt het zelf, de gulden middenweg lijkt niet te bestaan. Die bestaat ook niet! Weet je wel dat je door het iedereen naar de zin te proberen te maken, niemand naar de zin maakt? Nog los van je eigen wensen, zal uiteindelijk niemand blij zijn met jouw halfslachtige compromissen.
Weet je waarom? Het komt niet uit je hart. Je klinkt helemaal niet enthousiast over je wereldreis. Het klinkt alsof het een wens van je vriendin is waar je in meegaat. Nou, dat kan gezellig worden Je wil niet mee omdat je je familie niet wil missenvoor het hoofd wil stoten en omdat je paard je nodig heeft. De beschrijving van je relatie met je paard verschilt naar mijn idee niet zo van die met je vriendin.
Misschien vind je het stiekem wel makkelijk om andere mensen te laten beslissen wat jij moet doen?
Ik vind het vooral lastig, en zou het niet direct bestempelen als makkelijk. Het voelt alsof ik hoe dan ook mensen ga kwetsen. Als ik eerlijk kijk naar wat ik voel wil ik mijn ouders één keer per week zien, mijn paard elke dag zien en een vriendin die dit accepteert.
Als het aan mijn vriendin lag bestond er helemaal niemand op deze aarde behalve zij en ik en een ieder die ik belangrijk vind zal zij bestempelen als 'belangrijker dan zij'. Ik weet niet hoe ik daarmee om moet gaan.
Je zegt het zelf, de gulden middenweg lijkt niet te bestaan. Die bestaat ook niet! Weet je wel dat je door het iedereen naar de zin te proberen te maken, niemand naar de zin maakt? Nog los van je eigen wensen, zal uiteindelijk niemand blij zijn met jouw halfslachtige compromissen.
Weet je waarom? Het komt niet uit je hart. Je klinkt helemaal niet enthousiast over je wereldreis. Het klinkt alsof het een wens van je vriendin is waar je in meegaat. Nou, dat kan gezellig worden Je wil niet mee omdat je je familie niet wil missenvoor het hoofd wil stoten en omdat je paard je nodig heeft. De beschrijving van je relatie met je paard verschilt naar mijn idee niet zo van die met je vriendin.
Misschien vind je het stiekem wel makkelijk om andere mensen te laten beslissen wat jij moet doen?
Ik vind het vooral lastig, en zou het niet direct bestempelen als makkelijk. Het voelt alsof ik hoe dan ook mensen ga kwetsen. Als ik eerlijk kijk naar wat ik voel wil ik mijn ouders één keer per week zien, mijn paard elke dag zien en een vriendin die dit accepteert.
Als het aan mijn vriendin lag bestond er helemaal niemand op deze aarde behalve zij en ik en een ieder die ik belangrijk vind zal zij bestempelen als 'belangrijker dan zij'. Ik weet niet hoe ik daarmee om moet gaan.
Dat het anders had kunnen zijn, betekent niet dat het ook beter was geweest.
woensdag 14 november 2012 om 12:28
Alleen OP gelezen.
Waar twee mensen een relatie hebben, zullen ze ook rekening met elkaar moeten houden en met elkaars wensen. Allebei soms water bij de wijn doen.
Mijn vriend heeft ook een gruwelijke hekel aan de kerstdagen en de verplichtingen die daarbij horen.
Je zou het zo kunnen oplossen: dit jaar ga je met je vriendin vóór de 25e op vakantie. Je ouders hebben aangegeven het jammer te vinden, maar niet onoverkomelijk.
Volgend jaar vier je kerst bij je ouders. 1 dag met iemand die je niet mag, lijkt me best door te komen. Jij zet ook om het jaar voor haar wat opzij.
Jaar daarop dan weer samen met vriendin.
Op deze manier respecteer je elkaars wensen.
Waar twee mensen een relatie hebben, zullen ze ook rekening met elkaar moeten houden en met elkaars wensen. Allebei soms water bij de wijn doen.
Mijn vriend heeft ook een gruwelijke hekel aan de kerstdagen en de verplichtingen die daarbij horen.
Je zou het zo kunnen oplossen: dit jaar ga je met je vriendin vóór de 25e op vakantie. Je ouders hebben aangegeven het jammer te vinden, maar niet onoverkomelijk.
Volgend jaar vier je kerst bij je ouders. 1 dag met iemand die je niet mag, lijkt me best door te komen. Jij zet ook om het jaar voor haar wat opzij.
Jaar daarop dan weer samen met vriendin.
Op deze manier respecteer je elkaars wensen.
woensdag 14 november 2012 om 12:29
quote:mcsteamy schreef op 14 november 2012 @ 12:21:
[...]
Mijn hele leven heeft altijd in het teken gestaan van de verwachtingen van anderen, ik heb eigenlijk geen idee hoe ik dat moet veranderen..Dit is de kernvraag. Ik vroeg je eerder wat jij wilde. Ik heb je antwoord gelezen, maar nu is mijn vraag: is dat wat JIJ wilt of is dat de gulden middenweg die iedereen gelukkig zou moeten maken? Hoe zou jij in een ideale wereld het liefst Kerst doorbrengen?
[...]
Mijn hele leven heeft altijd in het teken gestaan van de verwachtingen van anderen, ik heb eigenlijk geen idee hoe ik dat moet veranderen..Dit is de kernvraag. Ik vroeg je eerder wat jij wilde. Ik heb je antwoord gelezen, maar nu is mijn vraag: is dat wat JIJ wilt of is dat de gulden middenweg die iedereen gelukkig zou moeten maken? Hoe zou jij in een ideale wereld het liefst Kerst doorbrengen?
Ga in therapie!
woensdag 14 november 2012 om 12:29
quote:Ik had met mijn ouders de afspraak dat ik tijdens mijn studie thuis zou blijven wonen, zodat mijn studie niet zou komen te lijden onder zulke grote veranderende omstandigheden. Toen mijn vriendin wilde gaan samenwonen vond ik dit erg leuk en ik was er ook aan toe, ik wilde mijn ouders echter niet teleurstellen. Het heeft ook een ruzie met mijn moeder teweeg gebracht, omdat ik niet durfde te vertellen dat we gingen samenwonen en eigenlijk op een dag gewoon ben vertrokken. Dit is uiteindelijk uitgepraat, maar heb ik mijn vriendin wel kwalijk genomen. Zij verwachtte van mij dat ik direct bij haar in zou trekken toen ik terug kwam van vakantie, ik had er graag wat meer tijd voor gehad, zodat ik mijn moeder op voor kon bereiden.Hoe kan je dat nou je vriendin kwalijk nemen? Jíj hebt de keuze gemaakt om met haar samen te gaan wonen. Je hebt het alleen jezelf kwalijk te nemen. Zij kan zoveel verwachten, de keuze om het te dóen maak je zelf.
woensdag 14 november 2012 om 12:30
quote:_lupine_ schreef op 14 november 2012 @ 12:25:
Als je diep in je hart kijkt, wil je dan echt wel op die wereldreis of doe je dat ook om haar te pleasen?
Als ik kijk naar de wereldreis an sich lijkt het me fantastisch! Australië, Nieuw-Zeeland, Hawaï, Los Angeles, Las Vegas en San Francisco staan op de planning. Een planning die grotendeels is aangepast naar mijn wensen. Want deze locaties, wauw, daar zou ik zo graag heen willen.
Maar aan de andere kant vind ik het heel moeilijk om alles achter te laten. Mijn ouders missen kom ik wel weer overheen, het lijkt me niet meer dan normaal dat je je ouders mist als je zo lang weg bent, maar die kan ik nog spreken, bellen, mailen. Mijn paard daarentegen is mijn grootste struikelblok. De gedachte aan hem zes maanden niet zien brengt direct tranen in mijn ogen (zo ook nu). En ik weet niet of dat het waard is voor mij.
Als je diep in je hart kijkt, wil je dan echt wel op die wereldreis of doe je dat ook om haar te pleasen?
Als ik kijk naar de wereldreis an sich lijkt het me fantastisch! Australië, Nieuw-Zeeland, Hawaï, Los Angeles, Las Vegas en San Francisco staan op de planning. Een planning die grotendeels is aangepast naar mijn wensen. Want deze locaties, wauw, daar zou ik zo graag heen willen.
Maar aan de andere kant vind ik het heel moeilijk om alles achter te laten. Mijn ouders missen kom ik wel weer overheen, het lijkt me niet meer dan normaal dat je je ouders mist als je zo lang weg bent, maar die kan ik nog spreken, bellen, mailen. Mijn paard daarentegen is mijn grootste struikelblok. De gedachte aan hem zes maanden niet zien brengt direct tranen in mijn ogen (zo ook nu). En ik weet niet of dat het waard is voor mij.
Dat het anders had kunnen zijn, betekent niet dat het ook beter was geweest.
woensdag 14 november 2012 om 12:31
Ik snap wel dat het lastig is, daarom stel ik de vraag ook. Want ergens moet die levenshouding je ook een voordeel opleveren. Je weet van jezelf dat je vooral anderen gelukkig wil maken en weinig ruimte en aandacht voor jezelf vraagt. Je kiest een partner die heel veel ruimte en aandacht voor zichzelf vraagt. Wat zegt dat over jou? Waarom zou je dat hebben gedaan?
Ga in therapie!
woensdag 14 november 2012 om 12:32
quote:Harlette schreef op 14 november 2012 @ 12:29:
[...]
Hoe kan je dat nou je vriendin kwalijk nemen? Jíj hebt de keuze gemaakt om met haar samen te gaan wonen. Je hebt het alleen jezelf kwalijk te nemen. Zij kan zoveel verwachten, de keuze om het te dóen maak je zelf.Ja, je hebt gelijk. Ik heb het mijn vriendin denk ik kwalijk genomen, omdat ik niet wil accepteren dat ik zelf niet sterk genoeg ben om tegen iemand in te gaan.
[...]
Hoe kan je dat nou je vriendin kwalijk nemen? Jíj hebt de keuze gemaakt om met haar samen te gaan wonen. Je hebt het alleen jezelf kwalijk te nemen. Zij kan zoveel verwachten, de keuze om het te dóen maak je zelf.Ja, je hebt gelijk. Ik heb het mijn vriendin denk ik kwalijk genomen, omdat ik niet wil accepteren dat ik zelf niet sterk genoeg ben om tegen iemand in te gaan.
Dat het anders had kunnen zijn, betekent niet dat het ook beter was geweest.
woensdag 14 november 2012 om 12:33
quote:dubiootje schreef op 14 november 2012 @ 12:31:
Ik snap wel dat het lastig is, daarom stel ik de vraag ook. Want ergens moet die levenshouding je ook een voordeel opleveren. Je weet van jezelf dat je vooral anderen gelukkig wil maken en weinig ruimte en aandacht voor jezelf vraagt. Je kiest een partner die heel veel ruimte en aandacht voor zichzelf vraagt. Wat zegt dat over jou? Waarom zou je dat hebben gedaan?Omdat het goed voelt om mensen blij te maken. Omdat ik zelf blij word, als ik iemand anders gelukkig maak. Het lijkt alsof ik er gelukkiger van wordt om iemand anders blij te maken, dan om rechtstreeks naar mezelf te kijken.
Ik snap wel dat het lastig is, daarom stel ik de vraag ook. Want ergens moet die levenshouding je ook een voordeel opleveren. Je weet van jezelf dat je vooral anderen gelukkig wil maken en weinig ruimte en aandacht voor jezelf vraagt. Je kiest een partner die heel veel ruimte en aandacht voor zichzelf vraagt. Wat zegt dat over jou? Waarom zou je dat hebben gedaan?Omdat het goed voelt om mensen blij te maken. Omdat ik zelf blij word, als ik iemand anders gelukkig maak. Het lijkt alsof ik er gelukkiger van wordt om iemand anders blij te maken, dan om rechtstreeks naar mezelf te kijken.
Dat het anders had kunnen zijn, betekent niet dat het ook beter was geweest.
