Gezondheid
alle pijlers
Niet bij behandeling van dochter 4 mogen zijn
donderdag 29 november 2012 om 18:52
Wij lopen met onze dochter van bijna 4 bij de kindertandarts (ze heeft kaasmolarenkiezen) en op zich doen ze het fantastisch met kleine kindjes. Vandaag zijn we weer geweest en kregen we te horen dat we de volgende keer niet meer mee mogen de behandelkamer in omdat ze de grens vanaf 4 jaar hebben dat ouders mee mogen. Ze vertelde dat de behandeling dan vaak beter gaat omdat ze beter contact krijgen met de kinderen. Zal allemaal best maar elke vezel in mijn lijf schreeuwt : ze is veel te klein om alleen medische behandelingen te ondergaaan. Ik vind het zo naar en ook best raar. Bij huisarts, CB, en zelfs het ziekenhuis overal mag je bij zijn. Wordt in het ziekenhuis zelfs gevraagd bij bepaalde dingen zo van neem haar maar op schoot etc.
Ik heb al gegoogled en kom erop dat ik recht heb om bij de behandeling van mijn kind te zijn. Echter hebben we al aangegeven bij de kindertandarts dat wij erbij willen en toen zei ze "dat zijn onze regels en we willen geen uitzonderingen maken. Ik heb al gekeken of er andere kindertandartsen zijn maar bijna allemaal hebben ze dit op hun site staan. Ik heb onze eigen tandarts gebeld die ons heeft doorgestuurd naar de kindertandarts in de hoop dat we terug kunnen. Wie heeft er ervaring met een kindertandarts die deze regel niet heeft of juist wel en die ook van die kleine kindjes heeft en kan vertellen dat ik mij misschien we ontzettend aanstel
Ik heb al gegoogled en kom erop dat ik recht heb om bij de behandeling van mijn kind te zijn. Echter hebben we al aangegeven bij de kindertandarts dat wij erbij willen en toen zei ze "dat zijn onze regels en we willen geen uitzonderingen maken. Ik heb al gekeken of er andere kindertandartsen zijn maar bijna allemaal hebben ze dit op hun site staan. Ik heb onze eigen tandarts gebeld die ons heeft doorgestuurd naar de kindertandarts in de hoop dat we terug kunnen. Wie heeft er ervaring met een kindertandarts die deze regel niet heeft of juist wel en die ook van die kleine kindjes heeft en kan vertellen dat ik mij misschien we ontzettend aanstel
vrijdag 30 november 2012 om 12:49
vrijdag 30 november 2012 om 16:20
quote:beelicious schreef op 30 november 2012 @ 11:59:
Maar goed. Ik snap het wel van de ouders, maar zonder gaat de behandeling veel beter. De ouder staat er dan niet tussen.
Artsen dachten er vroeger ook zo over, maar dat is inmiddels veranderd.
Tandartsen lopen gewoon achter wat dat betreft. En zolang je ervan overtuigd bent dat ouders ertussen staan, zullen die er ook tussen staan, omdat jij ze er tussen láát staan.
Je kunt ouders namelijk heel goed aanspreken op zulk gedrag en vertellen wat jij van ze verwacht.
De ouders zijn erbij zodat het kind zich 'veilig' voelt. Verder bepaalt de behandelaar wat er gebeurt.
Maar goed. Ik snap het wel van de ouders, maar zonder gaat de behandeling veel beter. De ouder staat er dan niet tussen.
Artsen dachten er vroeger ook zo over, maar dat is inmiddels veranderd.
Tandartsen lopen gewoon achter wat dat betreft. En zolang je ervan overtuigd bent dat ouders ertussen staan, zullen die er ook tussen staan, omdat jij ze er tussen láát staan.
Je kunt ouders namelijk heel goed aanspreken op zulk gedrag en vertellen wat jij van ze verwacht.
De ouders zijn erbij zodat het kind zich 'veilig' voelt. Verder bepaalt de behandelaar wat er gebeurt.
When arguing with a fool, first make sure the other isn't doing the same thing.
David Dunning
David Dunning
vrijdag 30 november 2012 om 19:32
vrijdag 30 november 2012 om 19:34
quote:beelicious schreef op 30 november 2012 @ 17:31:
Cher78: mondje open krijg je kado 1, verdoving: kado 2, boren: kado drie, droogleggen: kado 4, etsen/onderlaag aanbrengen: kado 5, vulling er in: kado 6, afwerken: kado 7.Even heel bot gezegd: so what? Wat zou jou dat boeien? Jouw werk is toch gewoon het gedoe in die mond? Niet de opvoeding van het kind of de opvoedmethode van de ouders bijsturen?
Cher78: mondje open krijg je kado 1, verdoving: kado 2, boren: kado drie, droogleggen: kado 4, etsen/onderlaag aanbrengen: kado 5, vulling er in: kado 6, afwerken: kado 7.Even heel bot gezegd: so what? Wat zou jou dat boeien? Jouw werk is toch gewoon het gedoe in die mond? Niet de opvoeding van het kind of de opvoedmethode van de ouders bijsturen?
vrijdag 30 november 2012 om 19:39
quote:Solomio schreef op 30 november 2012 @ 16:20:
[...]
Artsen dachten er vroeger ook zo over, maar dat is inmiddels veranderd.
Tandartsen lopen gewoon achter wat dat betreft. En zolang je ervan overtuigd bent dat ouders ertussen staan, zullen die er ook tussen staan, omdat jij ze er tussen láát staan.
Je kunt ouders namelijk heel goed aanspreken op zulk gedrag en vertellen wat jij van ze verwacht.
De ouders zijn erbij zodat het kind zich 'veilig' voelt. Verder bepaalt de behandelaar wat er gebeurt.
Helemaal mee eens. Bij artsen gebeurt dat ook wel gewoon, dat je als ouders verteld wordt hoe of wat je wel mag doen en wat niet. Ik ben ook wel eens terecht gewezen omdat ik in al mijn onschuld iets deed of zei waardoor ik tussen arts en kind kwam te staan. Was bij een kei van een kinderarts, die mijn angstige dochter tot álle tests wist te verleiden (een unicum). En bij de psychologische test werd ik gevraagd om achter mijn kind te gaan zitten, zodat mijn dochter niet bij mij kon "spieken" wat het volgens mij wenselijke antwoord was. Er zijn een heleboel manieren om ervoor te zorgen dat het consult om het kind en om de behandeling van het kind draait, in plaats van dat je de ouders de gelegenheid biedt om het over te nemen. Juist bij specialisten op gebied van kinderen zou ik verwachten dat ze die vaardigheid bezitten, om ervoor te zorgen dat de behandeling slaagt.
De ouders maar wegsturen is in mijn ogen simpelweg voor de tandarts de gemakkelijkste oplossing, terwijl het consult in mijn ogen eerst en toch bovenal om het kind zou moeten draaien. Ook om het veiligheidsgevoel van dat kind.
[...]
Artsen dachten er vroeger ook zo over, maar dat is inmiddels veranderd.
Tandartsen lopen gewoon achter wat dat betreft. En zolang je ervan overtuigd bent dat ouders ertussen staan, zullen die er ook tussen staan, omdat jij ze er tussen láát staan.
Je kunt ouders namelijk heel goed aanspreken op zulk gedrag en vertellen wat jij van ze verwacht.
De ouders zijn erbij zodat het kind zich 'veilig' voelt. Verder bepaalt de behandelaar wat er gebeurt.
Helemaal mee eens. Bij artsen gebeurt dat ook wel gewoon, dat je als ouders verteld wordt hoe of wat je wel mag doen en wat niet. Ik ben ook wel eens terecht gewezen omdat ik in al mijn onschuld iets deed of zei waardoor ik tussen arts en kind kwam te staan. Was bij een kei van een kinderarts, die mijn angstige dochter tot álle tests wist te verleiden (een unicum). En bij de psychologische test werd ik gevraagd om achter mijn kind te gaan zitten, zodat mijn dochter niet bij mij kon "spieken" wat het volgens mij wenselijke antwoord was. Er zijn een heleboel manieren om ervoor te zorgen dat het consult om het kind en om de behandeling van het kind draait, in plaats van dat je de ouders de gelegenheid biedt om het over te nemen. Juist bij specialisten op gebied van kinderen zou ik verwachten dat ze die vaardigheid bezitten, om ervoor te zorgen dat de behandeling slaagt.
De ouders maar wegsturen is in mijn ogen simpelweg voor de tandarts de gemakkelijkste oplossing, terwijl het consult in mijn ogen eerst en toch bovenal om het kind zou moeten draaien. Ook om het veiligheidsgevoel van dat kind.
vrijdag 30 november 2012 om 19:54
quote:beelicious schreef op 30 november 2012 @ 19:47:
Hahaha nou en? Kom op hè.
Ik verzin dit niet hoor, komt echt voor!Okee, dat geloof ik best. Het is mijn ding ook niet. Maar is dat jouw zaak? Jij bent er om die kleine bakkesen te repareren, niet om je te bemoeien met de opvoedingsmethoden van de ouders van de eigenaartjes van die bakkesen. En als zo'n ouder het dan leuk vindt om zijn kind te overladen met cadeaus is het jouw zaak simpelweg niet. Zo duidelijker?
Hahaha nou en? Kom op hè.
Ik verzin dit niet hoor, komt echt voor!Okee, dat geloof ik best. Het is mijn ding ook niet. Maar is dat jouw zaak? Jij bent er om die kleine bakkesen te repareren, niet om je te bemoeien met de opvoedingsmethoden van de ouders van de eigenaartjes van die bakkesen. En als zo'n ouder het dan leuk vindt om zijn kind te overladen met cadeaus is het jouw zaak simpelweg niet. Zo duidelijker?
vrijdag 30 november 2012 om 19:57
quote:Lady-Voldemort schreef op 30 november 2012 @ 19:54:
[...]
Okee, dat geloof ik best. Het is mijn ding ook niet. Maar is dat jouw zaak? Jij bent er om die kleine bakkesen te repareren, niet om je te bemoeien met de opvoedingsmethoden van de ouders van de eigenaartjes van die bakkesen. En als zo'n ouder het dan leuk vindt om zijn kind te overladen met cadeaus is het jouw zaak simpelweg niet. Zo duidelijker?Dat dus.
[...]
Okee, dat geloof ik best. Het is mijn ding ook niet. Maar is dat jouw zaak? Jij bent er om die kleine bakkesen te repareren, niet om je te bemoeien met de opvoedingsmethoden van de ouders van de eigenaartjes van die bakkesen. En als zo'n ouder het dan leuk vindt om zijn kind te overladen met cadeaus is het jouw zaak simpelweg niet. Zo duidelijker?Dat dus.
vrijdag 30 november 2012 om 20:01
quote:beelicious schreef op 30 november 2012 @ 19:47:
Hahaha nou en? Kom op hè.
Ik verzin dit niet hoor, komt echt voor!
Ja en dan alsnog nou en? Wat boeit het jouhoeveel cadeautjes er beloofd worden als kind nu maar gewoon meewerkt met wat de (tand)arts moet doen toch? Ik zeg niet dat het de goede manier van opvoeden is hoor, maar je ben er voor de medische beandeling niet voor de opvoeding.
Je weet trouwens ook niet wat eraan vooraf is gegaan. Zo werd ik heel raar aangekeken toen ik zoon van toen 3 een amandelbroodje beloofde als hij rustig bloed liet prikken en dat broodje ook alvast gekocht had en liet zien. Dat hij de vorige keer nadat er 4 keer misgeprikt was onderuit was gegaan en pas weer een beetje bijtrok toen hij iets te eten kreeg (en een amandelbroodje was het enige dat mijn zeer allerische mannetje wel kon eten in het ziekenhuiskioskje), dus dat dat amandelbroodje zijn veiligheid was dat wist de prikst die me raar aankeek niet. Nu nog (2 jaar later) durft hij geen bloed te laten prikken als hij niet zeker weet dat ik wat te eten/drinken bij me heb voor hem, hij vind wegraken echt een vreselijk gevoel (is he ook!) en wil het heel zeker weten. Dat mag, ook als degene die prikt dat raar vind.
Hahaha nou en? Kom op hè.
Ik verzin dit niet hoor, komt echt voor!
Ja en dan alsnog nou en? Wat boeit het jouhoeveel cadeautjes er beloofd worden als kind nu maar gewoon meewerkt met wat de (tand)arts moet doen toch? Ik zeg niet dat het de goede manier van opvoeden is hoor, maar je ben er voor de medische beandeling niet voor de opvoeding.
Je weet trouwens ook niet wat eraan vooraf is gegaan. Zo werd ik heel raar aangekeken toen ik zoon van toen 3 een amandelbroodje beloofde als hij rustig bloed liet prikken en dat broodje ook alvast gekocht had en liet zien. Dat hij de vorige keer nadat er 4 keer misgeprikt was onderuit was gegaan en pas weer een beetje bijtrok toen hij iets te eten kreeg (en een amandelbroodje was het enige dat mijn zeer allerische mannetje wel kon eten in het ziekenhuiskioskje), dus dat dat amandelbroodje zijn veiligheid was dat wist de prikst die me raar aankeek niet. Nu nog (2 jaar later) durft hij geen bloed te laten prikken als hij niet zeker weet dat ik wat te eten/drinken bij me heb voor hem, hij vind wegraken echt een vreselijk gevoel (is he ook!) en wil het heel zeker weten. Dat mag, ook als degene die prikt dat raar vind.
vrijdag 30 november 2012 om 20:04
quote:beelicious schreef op 30 november 2012 @ 20:02:
Hahaha ik ben blijkbaar de enige die dit een tikkeltje / lichtelijk overdreven vind. Och wat heb ik dan een harde opvoeding gehad Nee hoor ik vind het zwaar overdreven en k denk de meeste ouders, maar ik zie alsnog niet in hoe het beloven van teveel cadeautjes jou werk ondermijnt. Wel hoe het de eigen opvoeding ondermijnt, maar dat gaat jou niets aan.
Hahaha ik ben blijkbaar de enige die dit een tikkeltje / lichtelijk overdreven vind. Och wat heb ik dan een harde opvoeding gehad Nee hoor ik vind het zwaar overdreven en k denk de meeste ouders, maar ik zie alsnog niet in hoe het beloven van teveel cadeautjes jou werk ondermijnt. Wel hoe het de eigen opvoeding ondermijnt, maar dat gaat jou niets aan.
vrijdag 30 november 2012 om 20:11
Overigens is het helemaal niet gezegd dat het zo werkt. Wij hebben hier ook wel periodes gehad waarin kind totaal onhandelbaar was en omkopen de enige manier was om iets van haar gedaan te krijgen, buiten de vaste kaders. We vonden het dan belangrijker dat de vaste kaders een beetje geroutineerd liepen dan dat we bij zo'n uitzonderingssituatie als een doktersbezoek ons opvoedkundige punt moesten maken. Is allemaal gewoon weer goedgekomen, ze verwacht intussen echt geen beloning meer voor elk stapje dat ze buiten het gebaande pad hoeft te zetten.
vrijdag 30 november 2012 om 20:18
Wat ik trouwens niet snap: als er zo de tijd genomen wordt om het kind aan de behandelkamer en de tandarts te laten wennen, dan kun je toch vanaf consult 1 ook de ouders instrueren? Bijvoorbeeld door bij het eerste consult al meteen duidelijk te maken dat de ouder erbij mag zijn, maar dat de behandeling plaatsvindt tussen arts en kind? Daar kun je ouders ook gewoon in opvoeden, je neemt toch de tijd voor het kind om te wennen, nou, tijd genoeg om de ouder ook een paar keer terug te fluiten. Tegen een ouder kun je in mijn ogen wél zeggen dat als die zich er tussen blijft plaatsen, de ouder geacht wordt op de gang te wachten. Dat is geen chantage naar het kind toe, maar je spreekt direct de ouder aan op het eigen gedrag. Lijkt me een prima manier om ervoor te zorgen dat ook de ouder zich in de behandelkamer gedraagt zodat die de behandeling niet in de weg staat.
Waarom zou je het niet op een dergelijke manier aanpakken, juist als je toch al de tijd neemt voor het kind?
Waarom zou je het niet op een dergelijke manier aanpakken, juist als je toch al de tijd neemt voor het kind?
vrijdag 30 november 2012 om 20:18
Pcies qwertuu. Mijnes ging vroegah compleet uit zijn plaat bij de kapper en was er alleen maar in bedwang te houden met een ijsje in het vooruitzicht. Om bloederige drama's te voorkomen (best gevaarlijk al die scharen in de buurt ) gingen we daarin mee.
Na een paar kappersbezoeken was zoon eraan gewend en hoefde dat ijsje niet meer: weer wat geleerd. En daar ging het toch om?
Na een paar kappersbezoeken was zoon eraan gewend en hoefde dat ijsje niet meer: weer wat geleerd. En daar ging het toch om?
vrijdag 30 november 2012 om 20:21
quote:qwerttu schreef op 30 november 2012 @ 20:18:
Wat ik trouwens niet snap: als er zo de tijd genomen wordt om het kind aan de behandelkamer en de tandarts te laten wennen, dan kun je toch vanaf consult 1 ook de ouders instrueren? Bijvoorbeeld door bij het eerste consult al meteen duidelijk te maken dat de ouder erbij mag zijn, maar dat de behandeling plaatsvindt tussen arts en kind? Daar kun je ouders ook gewoon in opvoeden, je neemt toch de tijd voor het kind om te wennen, nou, tijd genoeg om de ouder ook een paar keer terug te fluiten. En dan kun je de ouder wél zeggen dat als die zich er tussen blijft plaatsen, de ouder geacht wordt op de gang te wachten. Dat is geen chantage naar het kind toe, maar lijkt me een prima manier om ervoor te zorgen dat ook de ouder zich in de behandelkamer gedraagt zodat die de behandeling niet in de weg staat.
Waarom zou je het niet op een dergelijke manier aanpakken, juist als je toch al de tijd neemt voor het kind?Nee joh, ouders zijn zonder uitzondering halve randdebielen die eigenlijk al lang afgeschaft hadden moeten zijn. Zo lastig. Het beste zou het zijn als je die bakkes gewoon los kon schroeven en ook het kind in de wachtkamer kon laten. Kon je tenminste eindelijk eens ongestoord je werk doen.
Wat ik trouwens niet snap: als er zo de tijd genomen wordt om het kind aan de behandelkamer en de tandarts te laten wennen, dan kun je toch vanaf consult 1 ook de ouders instrueren? Bijvoorbeeld door bij het eerste consult al meteen duidelijk te maken dat de ouder erbij mag zijn, maar dat de behandeling plaatsvindt tussen arts en kind? Daar kun je ouders ook gewoon in opvoeden, je neemt toch de tijd voor het kind om te wennen, nou, tijd genoeg om de ouder ook een paar keer terug te fluiten. En dan kun je de ouder wél zeggen dat als die zich er tussen blijft plaatsen, de ouder geacht wordt op de gang te wachten. Dat is geen chantage naar het kind toe, maar lijkt me een prima manier om ervoor te zorgen dat ook de ouder zich in de behandelkamer gedraagt zodat die de behandeling niet in de weg staat.
Waarom zou je het niet op een dergelijke manier aanpakken, juist als je toch al de tijd neemt voor het kind?Nee joh, ouders zijn zonder uitzondering halve randdebielen die eigenlijk al lang afgeschaft hadden moeten zijn. Zo lastig. Het beste zou het zijn als je die bakkes gewoon los kon schroeven en ook het kind in de wachtkamer kon laten. Kon je tenminste eindelijk eens ongestoord je werk doen.
