Gezondheid
alle pijlers
Pijn in buik op zondagavond
zondag 6 januari 2013 om 13:08
Eigenlijk kan mijn onderwerp op diverse pijlers. Werk, psyche en gezondheid. Ik heb namelijk sinds een maand of 2 iedere zondagavond pijn in mijn buik. En ik weet waardoor het komt. Ik heb geen zin om naar mijn werk te gaan.
Ten eerste omdat het extreem druk is. Ik werk er nu bijna 24 jaar, eind van het jaar en begin van het jaar is het altijd erg druk, dat ben ik gewend. Maar nog nooit heb ik al die jaren zo'n gekkenhuis meegemaakt. Ik ben een week vrij geweest. Een andere collega die hetzelfde aandachtsgebied heeft, was de afgelopen week ook vrij. Ik weet dat er in onze inbox 1100 mailtjes staan. Dit heb ik nog nooit meegemaakt. En dan laat ik de gewone post nog maar even buiten beschouwing.
Ten tweede is de sfeer al een tijdje niet goed. Heb hier al eerder over geschreven. Er zijn mensen die sommige werkzaamheden niet willen doen en deze vervolgens ook niet doen. Gevolg is dat een paar collega's de rommel op kunnen ruimen. Ik probeer me daar minder van aan te trekken en probeer soms ook gewoon dingen niet te doen. Maar ja...zo zit ik niet in elkaar. Ik krijg salaris om te werken en dat doe ik ook gewoon. Ook de werkzaamheden die ik niet zo leuk vind, dat hoort er nu eenmaal bij. En als het druk is, kan ik gewoon niet een half uur achterover zitten om lekker te kletsen. Ik overdrijf het soms: ik neem geen lunchpauze. Stom natuurlijk, want ik heb er gewoon recht op. Maar toch.
Vorig jaar heb ik bijna 10 maanden minder gewerkt vanwege een dubbele depressie en ik zat tegen een burn out aan. Als ik zo doorga, ben ik bang dat het zich gaat herhalen dit jaar en dat wil ik gewoon absoluut niet.
En praten met de leidinggevende werkt niet helaas. De zaken die spelen zijn al zo vaak aangegeven. Door mij, maar ook door andere collega's. Elke keer zegt onze leidinggevende dat hij ermee bezig is, maar anderhalf jaar later is er nog niks veranderd. Ook hebben we diverse workshops gevolgd over de problemen. Iedereen zegt dan braaf ja en amen, maar er verandert in de praktijk niks.
Hoe kan ik er nu voor zorgen dat ik in ieder geval die zondagavonden zonder buikpijn doorbreng? Dat ik minder aan mijn werk denk als ik vrij ben?
Ten eerste omdat het extreem druk is. Ik werk er nu bijna 24 jaar, eind van het jaar en begin van het jaar is het altijd erg druk, dat ben ik gewend. Maar nog nooit heb ik al die jaren zo'n gekkenhuis meegemaakt. Ik ben een week vrij geweest. Een andere collega die hetzelfde aandachtsgebied heeft, was de afgelopen week ook vrij. Ik weet dat er in onze inbox 1100 mailtjes staan. Dit heb ik nog nooit meegemaakt. En dan laat ik de gewone post nog maar even buiten beschouwing.
Ten tweede is de sfeer al een tijdje niet goed. Heb hier al eerder over geschreven. Er zijn mensen die sommige werkzaamheden niet willen doen en deze vervolgens ook niet doen. Gevolg is dat een paar collega's de rommel op kunnen ruimen. Ik probeer me daar minder van aan te trekken en probeer soms ook gewoon dingen niet te doen. Maar ja...zo zit ik niet in elkaar. Ik krijg salaris om te werken en dat doe ik ook gewoon. Ook de werkzaamheden die ik niet zo leuk vind, dat hoort er nu eenmaal bij. En als het druk is, kan ik gewoon niet een half uur achterover zitten om lekker te kletsen. Ik overdrijf het soms: ik neem geen lunchpauze. Stom natuurlijk, want ik heb er gewoon recht op. Maar toch.
Vorig jaar heb ik bijna 10 maanden minder gewerkt vanwege een dubbele depressie en ik zat tegen een burn out aan. Als ik zo doorga, ben ik bang dat het zich gaat herhalen dit jaar en dat wil ik gewoon absoluut niet.
En praten met de leidinggevende werkt niet helaas. De zaken die spelen zijn al zo vaak aangegeven. Door mij, maar ook door andere collega's. Elke keer zegt onze leidinggevende dat hij ermee bezig is, maar anderhalf jaar later is er nog niks veranderd. Ook hebben we diverse workshops gevolgd over de problemen. Iedereen zegt dan braaf ja en amen, maar er verandert in de praktijk niks.
Hoe kan ik er nu voor zorgen dat ik in ieder geval die zondagavonden zonder buikpijn doorbreng? Dat ik minder aan mijn werk denk als ik vrij ben?
zondag 6 januari 2013 om 13:18
zondag 6 januari 2013 om 13:23
quote:Daantje1970 schreef op 06 januari 2013 @ 13:18:
Zoeken gaat wel, maar het vinden is wat lastig. Daarbij vind ik een vaste baan van 24 jaar opgeven voor een contract niet echt slim. Daarbij ben ik vaak al te oud en heb maar een Mavo-diploma. Ze hebben keus zat, dus gaan toch voor de mensen met een hogere opleiding en het liefst jonger.Dat klinkt wel heel erg slachtofferig. Je hebt een eigen keuze, echt waar hoor.
Zoeken gaat wel, maar het vinden is wat lastig. Daarbij vind ik een vaste baan van 24 jaar opgeven voor een contract niet echt slim. Daarbij ben ik vaak al te oud en heb maar een Mavo-diploma. Ze hebben keus zat, dus gaan toch voor de mensen met een hogere opleiding en het liefst jonger.Dat klinkt wel heel erg slachtofferig. Je hebt een eigen keuze, echt waar hoor.
zondag 6 januari 2013 om 13:24
quote:valkje schreef op 06 januari 2013 @ 13:21:
Maar als je van te voren al weet dat het rond deze tijd zo'n gekkenhuis is waarom neem / krijg je dan een week vrij? Doe dat dan op een later tijdstip. Zo maak je het voor jezelf toch alleen maar moeilijker?Ja..waarom zou de rest wel vrij kunnen nemen en ik niet? Heb juist in de week van kerst geen vrij genomen, zodat er andere collega's vrij konden nemen en samen met wat andere collega's de eerste week van januari genomen. Zelfs onze leidinggevende was deze week vrij, dus waarom de werknemers niet? En had de vrije dagen zeker even nodig, na 2 maanden gekkenhuis.
Maar als je van te voren al weet dat het rond deze tijd zo'n gekkenhuis is waarom neem / krijg je dan een week vrij? Doe dat dan op een later tijdstip. Zo maak je het voor jezelf toch alleen maar moeilijker?Ja..waarom zou de rest wel vrij kunnen nemen en ik niet? Heb juist in de week van kerst geen vrij genomen, zodat er andere collega's vrij konden nemen en samen met wat andere collega's de eerste week van januari genomen. Zelfs onze leidinggevende was deze week vrij, dus waarom de werknemers niet? En had de vrije dagen zeker even nodig, na 2 maanden gekkenhuis.
zondag 6 januari 2013 om 13:26
zondag 6 januari 2013 om 13:26
quote:misslexie schreef op 06 januari 2013 @ 13:24:
Je voelt je wel heel verantwoordelijk volgens mij. Probeer te relaxen. Neem vanaf nu altijd weer lunchpauze. Doe je best, doe wat je moet doen, maar probeer niet alle problemen op te lossen.Ik weet het, in mijn hoofd weet ik het allemaal. Ben ook weer langzaam bezig met lunchpauze nemen, een kwartiertje. Ik vind het alleen zo jammer dat er van de 10 vaste krachten er maar een paar zijn die verantwoordelijkheid tonen en de rest doet wat hij/zij wil doen en vooral niet doen wat ze niet willen doen.
Je voelt je wel heel verantwoordelijk volgens mij. Probeer te relaxen. Neem vanaf nu altijd weer lunchpauze. Doe je best, doe wat je moet doen, maar probeer niet alle problemen op te lossen.Ik weet het, in mijn hoofd weet ik het allemaal. Ben ook weer langzaam bezig met lunchpauze nemen, een kwartiertje. Ik vind het alleen zo jammer dat er van de 10 vaste krachten er maar een paar zijn die verantwoordelijkheid tonen en de rest doet wat hij/zij wil doen en vooral niet doen wat ze niet willen doen.
zondag 6 januari 2013 om 13:29
Ik denk dat je moet leren om meer te relativeren. Als jij iets minder hard werkt, dan vergaat de wereld (het bedrijf) niet. Doe gewoon in je normale tempo wat je kunt doen. Goed is goed genoeg. Je hoeft niets te bewijzen. En daarna de deur achter je dichttrekken en loslaten. Haal diep adem en zeg hardop 'lekker belangrijk'. Misschien dat je dan zelf van een afstandje kunt zien dat je niet goed voor jezelf zorgt. Life's too short!
zondag 6 januari 2013 om 13:31
quote:Daantje1970 schreef op 06 januari 2013 @ 13:28:
[...]
Ja...met en in mijn hoofd weet en zie ik alles? Maar ja...het gevoel zit dwars.Ik snap het, je voelt je onder druk staan. Heel begrijpelijk als er elke keer zo'n berg op je ligt te wachten. Maar besef je goed dat jij niet de eindverantwoordelijke bent. Dat is je baas, die zo te lezen, niet echt de noodzaak ziet om dingen te veranderen. Laat het daarom daar waar het hoort. Zie het als zijn berg, waarvan jij elke dag je eigen portie doet, niet meer en niet minder. Misschien dat dat helpt? En in je vrije tijd dingen doen die je leuk vindt, waar je energie van krijgt. De afleiding doet soms wonderen.
[...]
Ja...met en in mijn hoofd weet en zie ik alles? Maar ja...het gevoel zit dwars.Ik snap het, je voelt je onder druk staan. Heel begrijpelijk als er elke keer zo'n berg op je ligt te wachten. Maar besef je goed dat jij niet de eindverantwoordelijke bent. Dat is je baas, die zo te lezen, niet echt de noodzaak ziet om dingen te veranderen. Laat het daarom daar waar het hoort. Zie het als zijn berg, waarvan jij elke dag je eigen portie doet, niet meer en niet minder. Misschien dat dat helpt? En in je vrije tijd dingen doen die je leuk vindt, waar je energie van krijgt. De afleiding doet soms wonderen.
zondag 6 januari 2013 om 13:33
Inderdaad, elke dag oefenen met relativeren.
Het is jouw taak om jouw werk goed te doen. Dat betekent dat je in 2 blokken van 4 uur, met een half uur lunchpauze daartussen, je werk doet.
Dat betekent dat je onderaan je mailbox begint en dat je daar mail voor mail uit gaat werken. En aan het eind van de dag heb je een aantal mails behandelt, als je die naar eer en geweten goed hebt afgerond dan is het goed. Dus aan het eind van zo'n blok van 4 uur zeg je tegen jezelf, ik heb alles gedaan wat in mijn verantwoordelijkheids gebied ligt om onze klanten zo goed mogelijk te helpen. Alles wat ik zie wat nog beter zou kunnen heb ik aangegeven bij de baas, dat is nu zijn verantwoordelijk. Ik heb mijn baan goed en netjes gedaan en ik kan het komende half uur/ de rest van de dag met een goed gevoel mijn werk los laten.
Tuurlijk lukt dat de eerste tijd niet, maar ik geloof echt dat als je dit elke dag tegen jezelf zegt je je ook zo gaat voelen.
Het is jouw taak om jouw werk goed te doen. Dat betekent dat je in 2 blokken van 4 uur, met een half uur lunchpauze daartussen, je werk doet.
Dat betekent dat je onderaan je mailbox begint en dat je daar mail voor mail uit gaat werken. En aan het eind van de dag heb je een aantal mails behandelt, als je die naar eer en geweten goed hebt afgerond dan is het goed. Dus aan het eind van zo'n blok van 4 uur zeg je tegen jezelf, ik heb alles gedaan wat in mijn verantwoordelijkheids gebied ligt om onze klanten zo goed mogelijk te helpen. Alles wat ik zie wat nog beter zou kunnen heb ik aangegeven bij de baas, dat is nu zijn verantwoordelijk. Ik heb mijn baan goed en netjes gedaan en ik kan het komende half uur/ de rest van de dag met een goed gevoel mijn werk los laten.
Tuurlijk lukt dat de eerste tijd niet, maar ik geloof echt dat als je dit elke dag tegen jezelf zegt je je ook zo gaat voelen.
zondag 6 januari 2013 om 13:35
Als je 40 uur werkt, dan ook gewoon 40 uur werken, werkt niet. Weet ik uit ervaring, ik ben ook zo´n idioot.
Die mail, om te beginnen, beginnen bij de laatste en dan naar de oudere berichten toe werken. De oudste berichten kun je laten zitten, meestal hebben mensen al weer een nieuwe mail gestuurd. Begin met de onderwerpen te screenen, vaak kun je aan het onderwerp al zien of je het moet beantwoorden.
Adem in, adem uit. Realiseer je dat je het niet in je eentje kunt veranderen, en dat je niet méér kunt doen dan je doet. Wat dat betreft zou er eigenlijk personeel bij moeten komen, maar vertel dat je baas....
Voor jezelf; plan op zondagavond iets leuks en laat je werk waar het hoort; op je werk. Je hebt er niks aan om er aan te denken want je kunt het vanuit thuis toch niet oplossen.
Wat vind je leuk om te doen? Lezen, handwerken, rondje sauna, zwemmen, uitgebreid koken? Plan dat op de zondagavond, zodat je jezelf kunt afleiden. Een dagboek bijhouden om alles van je af te schrijven kan ook helpen. Denk ook eens na over een workshop/cursus mindfulness (klinkt zweverig maar is het absoluut niet) of een assertiviteitstraining.
Die mail, om te beginnen, beginnen bij de laatste en dan naar de oudere berichten toe werken. De oudste berichten kun je laten zitten, meestal hebben mensen al weer een nieuwe mail gestuurd. Begin met de onderwerpen te screenen, vaak kun je aan het onderwerp al zien of je het moet beantwoorden.
Adem in, adem uit. Realiseer je dat je het niet in je eentje kunt veranderen, en dat je niet méér kunt doen dan je doet. Wat dat betreft zou er eigenlijk personeel bij moeten komen, maar vertel dat je baas....
Voor jezelf; plan op zondagavond iets leuks en laat je werk waar het hoort; op je werk. Je hebt er niks aan om er aan te denken want je kunt het vanuit thuis toch niet oplossen.
Wat vind je leuk om te doen? Lezen, handwerken, rondje sauna, zwemmen, uitgebreid koken? Plan dat op de zondagavond, zodat je jezelf kunt afleiden. Een dagboek bijhouden om alles van je af te schrijven kan ook helpen. Denk ook eens na over een workshop/cursus mindfulness (klinkt zweverig maar is het absoluut niet) of een assertiviteitstraining.
zondag 6 januari 2013 om 13:39
zondag 6 januari 2013 om 13:44
Er zijn omstandigheden waar je weinig aan kunt doen, zoals collega's die de kantjes er vanaf lopen. Maar er zijn ook dingen waar je wel wat aan kunt doen. Bijvoorbeeld je grenzen bewaken. Je hebt gewoon recht op lunchpauze, dus die neem je ook. En je werkt niet meer dan de bedoeling is (incidenteel overwerk daargelaten). Maak het niet zwaarder voor jezelf dan nodig, anders zit je over een paar maanden weer thuis.
En verder, als de situatie al zo lang zo slecht was en er geen zicht is op verbetering zou ik toch eens aan een andere baan gaan denken. Ook al lever je dan misschien wat zekerheid in. Op dit moment word je ongelukkig van je werk. Is het je dat echt waard?
En verder, als de situatie al zo lang zo slecht was en er geen zicht is op verbetering zou ik toch eens aan een andere baan gaan denken. Ook al lever je dan misschien wat zekerheid in. Op dit moment word je ongelukkig van je werk. Is het je dat echt waard?
zondag 6 januari 2013 om 13:47
Ik probeer ook op zondagavond wat afleiding te zoeken. Het begint echter wanneer ik me klaar ga maken om naar bed te gaan. En ja...kan dat moment wel uitstellen, maar wil ook bijtijds naar bed.
Ik weet dat ik moet proberen te relativeren en soms lukt dat ook wel, maar helaas niet altijd. Nou ja...eerder niet dan wel. Ik ga jullie tips uitprinten en gewoon constant lezen. Op mijn werk zelf zou ik graag gigantische oogkleppen op doen, zodat ik de rest niet meer kan zien.
Lunchpauze, ja ik ga het echt proberen, ik moet het gewoon doen. Wel ga ik tegenwoordig samen met wat andere niet-rokers tegenwoordig ook 5 of 10 minuten pauze nemen. De rokers doen dat, dus mogen wij het ook. Maar ja...waar praat je dan over? Over het werk.
Gek genoeg was het altijd standaard om de laatste 2 maanden van het jaar over te werken, dat werd vanaf het begn van het jaar als zo ingeroosterd. Onze nieuwe leidinggevende (zit er nu anderhalf jaar) vind dat overwerk vrijwillig moet zijn en roostert dat niet in. Gevolg is dat een paar mensen (ja, ook ik dus) een aantal keer op hun roostervrije dag thuis gewerkt heeft en de rest niet. Daar ben ik inmiddels mee gestopt, ik vind dat we dat gewoon allemaal moeten doen.
Mindfullness heb ik wel eens over nagedacht, assertiviteitstraining heb ik niet nodig, ben soms iet te!
Ik weet dat ik moet proberen te relativeren en soms lukt dat ook wel, maar helaas niet altijd. Nou ja...eerder niet dan wel. Ik ga jullie tips uitprinten en gewoon constant lezen. Op mijn werk zelf zou ik graag gigantische oogkleppen op doen, zodat ik de rest niet meer kan zien.
Lunchpauze, ja ik ga het echt proberen, ik moet het gewoon doen. Wel ga ik tegenwoordig samen met wat andere niet-rokers tegenwoordig ook 5 of 10 minuten pauze nemen. De rokers doen dat, dus mogen wij het ook. Maar ja...waar praat je dan over? Over het werk.
Gek genoeg was het altijd standaard om de laatste 2 maanden van het jaar over te werken, dat werd vanaf het begn van het jaar als zo ingeroosterd. Onze nieuwe leidinggevende (zit er nu anderhalf jaar) vind dat overwerk vrijwillig moet zijn en roostert dat niet in. Gevolg is dat een paar mensen (ja, ook ik dus) een aantal keer op hun roostervrije dag thuis gewerkt heeft en de rest niet. Daar ben ik inmiddels mee gestopt, ik vind dat we dat gewoon allemaal moeten doen.
Mindfullness heb ik wel eens over nagedacht, assertiviteitstraining heb ik niet nodig, ben soms iet te!
zondag 6 januari 2013 om 14:00
quote:Apatura schreef op 06 januari 2013 @ 13:39:
Zoek iig naar een andere baan. Uitzicht op wat anders kan al veel schelen.
Trek bij je chef aam de bel over de omstandigheden .
Zoek een (arbeids)psych. Zodat je kan leren om het psychisch beter aan te kunnen zodat het je lichamelijk minder raakt.
Ik ben vorig jaar onder behandeling van een psycholoog geweest, maar dat was om de depressie terug te dringen. Over het werk ging het af en toe wel, maar dan was het toch het standaard riedeltje dat ik het maar moest accepteren, want ik kan het toch niet veranderen.
Zoals ik al geschreven heb, is er al diverse malen bij de chef aan de bel getrokken, maar dat heeft geen nut gehad, helaas.
En ja...een andere baan zoeken. Naast de financiële onzekerheid die het met zich meebrengt, ik vind mijn werk op zich gewoon leuk. Ik doe dit al zolang, ik vind het leuk en ik kan het goed. Je moet nog maar afwachten of dat ook zo is bij een ander bedrijf. Vorig jaar had ik gesolliciteerd op een functie die precies bij mij paste, ik zag me er al helemaal zitten. Helaas werd ik toch afgewezen omdat ik geen MBO-opleiding had, de jaren ervaring tellen niet mee helaas.
Zoek iig naar een andere baan. Uitzicht op wat anders kan al veel schelen.
Trek bij je chef aam de bel over de omstandigheden .
Zoek een (arbeids)psych. Zodat je kan leren om het psychisch beter aan te kunnen zodat het je lichamelijk minder raakt.
Ik ben vorig jaar onder behandeling van een psycholoog geweest, maar dat was om de depressie terug te dringen. Over het werk ging het af en toe wel, maar dan was het toch het standaard riedeltje dat ik het maar moest accepteren, want ik kan het toch niet veranderen.
Zoals ik al geschreven heb, is er al diverse malen bij de chef aan de bel getrokken, maar dat heeft geen nut gehad, helaas.
En ja...een andere baan zoeken. Naast de financiële onzekerheid die het met zich meebrengt, ik vind mijn werk op zich gewoon leuk. Ik doe dit al zolang, ik vind het leuk en ik kan het goed. Je moet nog maar afwachten of dat ook zo is bij een ander bedrijf. Vorig jaar had ik gesolliciteerd op een functie die precies bij mij paste, ik zag me er al helemaal zitten. Helaas werd ik toch afgewezen omdat ik geen MBO-opleiding had, de jaren ervaring tellen niet mee helaas.
zondag 6 januari 2013 om 14:12
Ik denk dat (vooral in deze tijd) een andere baan zoeken niet perse de oplossing is. Met name omdat je je huidige werk leuk vindt. Je hebt het "alleen" razend druk en je irriteert je aan collega's omdat zij niet doen wat jij van hun verwacht (kort door de bocht gezegd). En dan spelen er nog andere zaken "die onder de aandacht van je leidinggevende zijn". Kortom, je hebt een vol bordje. Ik zou eens beginnen met het dag voor dag te nemen en jezelf niet zo serieus te nemen. Ik kom vaak "mensen zoals jij" op de werkvloer tegen die volgens mij denken dat het bedrijf ineenstort als zij eens met lunchpauze gaan. Maak je eens wat minder druk dan je eigen inzet. Houd je niet zo bezig met wat anderen doen en zeggen. Kom uit die "ja maar" vicieuze cirkel en wees dankbaar dat je niet alleen een baan hebt, maar ook nog eens een volle dag gevuld krijgt met een takenpakket. Veel mensen vervelen zich rot op het werk en geloof me, dat is nog veel erger. Doe op zondagavond ontspanningsoefeningen, ga lekker op tijd naar bed met een beker warme melk en droom over de volgende dag hoe je het graag zou willen hebben; visualiseer een mooie werkdag in jouw ogen. Kop op, het leven is niet zo zwaar als jij denkt. Daarnaast is het de stress niet waard. Veel van de problemen zitten in jouw hoofd. Glimlach wat meer en haal voor iedereen koffie. Wees wat aardiger voor jezelf.
