Gezondheid
alle pijlers
Ik schrijf het even van me af...............
zondag 24 juni 2012 om 21:01
4 jaar geleden was ik hun getuige, op een zonnige septemberdag trouwden ze op een sprookjesachtige locatie.
Het was een topdag met een knalfeest als afsluiting.
1.5 jaar geleden was er weer een hoogtepunt in hun leven, de geboorte van hun dochtertje, een mooie gezonde baby zo een die iedere ouder zich wenst.
Van de week ging ze naar de huisarts, een beetje kortademig, koortsig, kortom niet goed.
De huisarts reageerde alert en verwees haar direct door naar het ziekenhuis waar ze direct moest blijven.
Afgelopen donderdag had ik een ontroostbare vriend aan de telefoon, een ver gevorderde vorm van kanker die op de longen drukt, het is nog een kwestie van weken.
Oh wat zag ik er vandaag tegen op, de tocht naar het ziekenhuis, met lood in de schoenen fietste ik naar de onvermijdelijke confrontatie.
Ze ligt aan een morfinepomp, 38 jaar, en in plaats van zich druk te maken over kinderzaken is ze bezig haar uitvaart te regelen.
Ze is zo sterk, hij ook, heel rustig vertelde ze "Gijs ik ga dood" en zo heb ik mijn uitvaart geregeld.
Haar humor is ze niet kwijt, ze kreeg me zelfs nog aan het lachen en attent, "Kom Gijs, naar huis, voetbal begint zo"
Ze gaan nog pijn bestrijden en kijken of er nog levens verlengende handelingen mogelijk zijn maar zelf gelooft ze daar niet in, zoals ze zich nu voelt denkt ze in dagen of weken.
4 jaar geleden regelden we de bruiloft (was ook ceremoniemeester) wie had dit kunnen of durven bedenken.
Het was een topdag met een knalfeest als afsluiting.
1.5 jaar geleden was er weer een hoogtepunt in hun leven, de geboorte van hun dochtertje, een mooie gezonde baby zo een die iedere ouder zich wenst.
Van de week ging ze naar de huisarts, een beetje kortademig, koortsig, kortom niet goed.
De huisarts reageerde alert en verwees haar direct door naar het ziekenhuis waar ze direct moest blijven.
Afgelopen donderdag had ik een ontroostbare vriend aan de telefoon, een ver gevorderde vorm van kanker die op de longen drukt, het is nog een kwestie van weken.
Oh wat zag ik er vandaag tegen op, de tocht naar het ziekenhuis, met lood in de schoenen fietste ik naar de onvermijdelijke confrontatie.
Ze ligt aan een morfinepomp, 38 jaar, en in plaats van zich druk te maken over kinderzaken is ze bezig haar uitvaart te regelen.
Ze is zo sterk, hij ook, heel rustig vertelde ze "Gijs ik ga dood" en zo heb ik mijn uitvaart geregeld.
Haar humor is ze niet kwijt, ze kreeg me zelfs nog aan het lachen en attent, "Kom Gijs, naar huis, voetbal begint zo"
Ze gaan nog pijn bestrijden en kijken of er nog levens verlengende handelingen mogelijk zijn maar zelf gelooft ze daar niet in, zoals ze zich nu voelt denkt ze in dagen of weken.
4 jaar geleden regelden we de bruiloft (was ook ceremoniemeester) wie had dit kunnen of durven bedenken.
Voltaire: ik veracht u en uw mening, maar ik zal mijn leven geven om uw recht op die verachtelijke mening uit te mogen dragen.
donderdag 24 januari 2013 om 23:26
vrijdag 25 januari 2013 om 06:04
Iedereen bedankt voor de reacties
Heb gisteren mijn vriend gesproken, het is inderdaad Palliatieve sedatie omdat de Hospice, onderdeel van het leger des heils,
op basis van de christelijke oorsprong euthanasie niet toestaat.
Mijn vriend denkt dat het een kwestie van dagen is na het weekend.
Ze heeft vanaf vandaag een soort afscheidsschema gemaakt en ik ga dus morgen.
Vind het een heel raar idee, wat moet je zeggen, maak me al 2 dagen druk over hele stomme dingen zoals "wat zal ik aandoen" weet zelf ook niet waar het op slaat.
Ik geef morgen avond wel een update.
Heb gisteren mijn vriend gesproken, het is inderdaad Palliatieve sedatie omdat de Hospice, onderdeel van het leger des heils,
op basis van de christelijke oorsprong euthanasie niet toestaat.
Mijn vriend denkt dat het een kwestie van dagen is na het weekend.
Ze heeft vanaf vandaag een soort afscheidsschema gemaakt en ik ga dus morgen.
Vind het een heel raar idee, wat moet je zeggen, maak me al 2 dagen druk over hele stomme dingen zoals "wat zal ik aandoen" weet zelf ook niet waar het op slaat.
Ik geef morgen avond wel een update.
Voltaire: ik veracht u en uw mening, maar ik zal mijn leven geven om uw recht op die verachtelijke mening uit te mogen dragen.
vrijdag 25 januari 2013 om 18:02
vrijdag 25 januari 2013 om 18:07
Gijs, alles is al gezegd he? Alles is al gedaan he? Jullie maken je vanaf de zomer al op voor dit moment.
Ga gekleed op de manier waarop jij graag wil dat zij zich jou herinnert. Vraag haar wat ze graag zou willen dat je doet nadat ze is heen gegaan. Ik moet alweer om jullie hier mijn tranen weg knipperen...
Ga gekleed op de manier waarop jij graag wil dat zij zich jou herinnert. Vraag haar wat ze graag zou willen dat je doet nadat ze is heen gegaan. Ik moet alweer om jullie hier mijn tranen weg knipperen...
vrijdag 25 januari 2013 om 19:35
Ik krijg net een sms dat mijn vriend op weg is naar de hospice i.v.m. vervelende ontwikkelingen die hij vanavond met mij gaat bespreken (hij belt me)
Nu weet ik dat ze de afspraak hebben dat als er complicaties zijn het verplegend personeel van de hospice direct dormicum mag toedienen.
Hier hebben ze zelfs een soort document voor ondertekend.
Maar dan moet het toch vreselijk mis zijn gegaan ze heeft t/m zondag afspraken staan met mensen van wie ze afscheid wil nemen.
Nu weet ik dat ze de afspraak hebben dat als er complicaties zijn het verplegend personeel van de hospice direct dormicum mag toedienen.
Hier hebben ze zelfs een soort document voor ondertekend.
Maar dan moet het toch vreselijk mis zijn gegaan ze heeft t/m zondag afspraken staan met mensen van wie ze afscheid wil nemen.
Voltaire: ik veracht u en uw mening, maar ik zal mijn leven geven om uw recht op die verachtelijke mening uit te mogen dragen.
vrijdag 25 januari 2013 om 19:45
Nooit eerder gereageerd omdat ik het een te emotioneel onderwerp vind, maar nu wilde ik je toch een hart onder de riem steken. Wat een geweldige vriend ben jij geweest! Dat moet voor haar als grote rijkdom hebben gevoeld. Ik zit hier iedere keer stilletjes te huilen bij jouw topic en nu houd ik de snikken niet binnen. Wat afschuwelijk allemaal. Heel, heel veel sterkte! Hopelijk heb je zelf ook lieve vrienden waarbij je terechtkunt!
vrijdag 25 januari 2013 om 21:14
