Relaties
alle pijlers
hij buitenland, ik onzeker hier
donderdag 15 mei 2008 om 10:25
Hallo!
Ik ben nieuw hier, dus ik weet niet hoe dit allemaal werkt. Ik zal eerst wat over onze relatie en mezelf vertellen.
Ik heb sinds 1,5 jaar een relatie. Ik heb voor deze relatie een hele moeizame relatie van ruim 2 jaar gehad.
Het was mijn eerste relatie en die verliep niet echt vlekkeloos. Ik heel onzeker en hij was vreemd gegaan. Dat gebeurde in het eerste jaar, maar ik was zo verliefd dat ik het heb vergeven.
Ik was het laatste jaar niet gelukkig, maar was denk ik bang om alleen te zijn. Na onze vakantie had hij een ander meisje ontmoet en maakte het heel plots uit. Ik leerde nog geen maand later mijn huidige vriend kennen. Ik heb de eerste 2 maanden nog niet echt toegegeven, maar uiteindelijk zijn we toch het avontuur aangegaan.
Nu is mijn huidige vriend wéér gaan studeren, na 5 jaar te hebben gewerkt. Hij heeft nu de mogelijkheid om 4 maanden in het buitenland te studeren en na een maand thuis, weer 4 maanden weg te gaan om ook ergens in het buitenland af te studeren.
Ik zou het hem moeten gunnen, wat ik ook wel probeer, maar ik vind het zo moeilijk.
Mijn probleem is namelijk dat ik een ramp ben in afscheid nemen. Ik ben in therapie geweest voor allerlei dingen die ik in mijn verleden heb meegemaakt.
Vroeger bracht mijn vader mij naar het station na een weekend thuis te zijn (ik zat op kamers ergens anders) en dan zat ik te huilen, mijn ex vriend woonde een uur van mij vandaan dus na een weekend moest ik steeds weer "afscheid" nemen en dat was dus ook drama... ik weet dat het misschien kinderachtig is (ik ben 27 jaar) maar zo ben ik nu eenmaal.
Nu is mijn probleem dat ik dus de laatste tijd niet meer kan genieten van leuke dingen omdat ik alleen maar bezig ben met het komende afscheid... We houden heel veel van elkaar, iets wat ik nooit gekend of gezegd heb bij mijn ex, maar het is net alsof we zo verschillend zijn de laatste tijd.
We zijn ook wel tegenpolen. Ik wil samen wonen, hij nog zeker 2 jaar niet. Ik wil hem het liefste iedere dag zien, hij wil afstand.
Al met al weet ik gewoon niet meer wat ik moet doen. Ik dacht ga eens op een forum iets posten, wellicht herkent iemand dit en ervaringen die hij/zij wil delen met me!
Bedankt!
Ik ben nieuw hier, dus ik weet niet hoe dit allemaal werkt. Ik zal eerst wat over onze relatie en mezelf vertellen.
Ik heb sinds 1,5 jaar een relatie. Ik heb voor deze relatie een hele moeizame relatie van ruim 2 jaar gehad.
Het was mijn eerste relatie en die verliep niet echt vlekkeloos. Ik heel onzeker en hij was vreemd gegaan. Dat gebeurde in het eerste jaar, maar ik was zo verliefd dat ik het heb vergeven.
Ik was het laatste jaar niet gelukkig, maar was denk ik bang om alleen te zijn. Na onze vakantie had hij een ander meisje ontmoet en maakte het heel plots uit. Ik leerde nog geen maand later mijn huidige vriend kennen. Ik heb de eerste 2 maanden nog niet echt toegegeven, maar uiteindelijk zijn we toch het avontuur aangegaan.
Nu is mijn huidige vriend wéér gaan studeren, na 5 jaar te hebben gewerkt. Hij heeft nu de mogelijkheid om 4 maanden in het buitenland te studeren en na een maand thuis, weer 4 maanden weg te gaan om ook ergens in het buitenland af te studeren.
Ik zou het hem moeten gunnen, wat ik ook wel probeer, maar ik vind het zo moeilijk.
Mijn probleem is namelijk dat ik een ramp ben in afscheid nemen. Ik ben in therapie geweest voor allerlei dingen die ik in mijn verleden heb meegemaakt.
Vroeger bracht mijn vader mij naar het station na een weekend thuis te zijn (ik zat op kamers ergens anders) en dan zat ik te huilen, mijn ex vriend woonde een uur van mij vandaan dus na een weekend moest ik steeds weer "afscheid" nemen en dat was dus ook drama... ik weet dat het misschien kinderachtig is (ik ben 27 jaar) maar zo ben ik nu eenmaal.
Nu is mijn probleem dat ik dus de laatste tijd niet meer kan genieten van leuke dingen omdat ik alleen maar bezig ben met het komende afscheid... We houden heel veel van elkaar, iets wat ik nooit gekend of gezegd heb bij mijn ex, maar het is net alsof we zo verschillend zijn de laatste tijd.
We zijn ook wel tegenpolen. Ik wil samen wonen, hij nog zeker 2 jaar niet. Ik wil hem het liefste iedere dag zien, hij wil afstand.
Al met al weet ik gewoon niet meer wat ik moet doen. Ik dacht ga eens op een forum iets posten, wellicht herkent iemand dit en ervaringen die hij/zij wil delen met me!
Bedankt!
donderdag 15 mei 2008 om 10:29
donderdag 15 mei 2008 om 11:35
Heel herkenbaar dit. Ik zit in zo'n zelfde situatie op dit moment. Ik heb sinds bijna 9 maanden een superlieve vriend. Hij heeft alles wat ik zoek in een man, met hier en daar een karakterfoutje natuurlijk 
(he, een mens kan niet perfect zijn). Voor ik hem leerde kennen was het al duidelijk dat hij op reis zou gaan na zijn afstuderen. Het plan was: zonder banden hier de vrijheid tegenmoet, zichzelf 'leren kennen', zelfstandig worden, nieuwe mensen leren kennen etc. Hij heeft al eerder een jaar gereisd en was hier ontzettend enthousiast over. Dit keer gaat hij alleen; iets dat hem een goede ervaring lijkt. Kortom: zijn plan stond/staat vast.
Nu ik in the picture ben gekomen is dat moeilijker geworden, maar zijn planning is om in juli weg te zijn. Liefst gaat hij zonder tijdsplanning; het zou dus 4 maanden kunnen zijn, maar ook een half jaar of een jaar.. Iets dat mij dus erg tegenstaat. Ik zie erg tegen het afscheid op en heb net als jij het gevoel dat ik niet meer zo van alles kan genieten. Ook ik ben een ramp in afscheid nemen; op de kleinste vlakken heb ik daar al problemen mee. Zat altijd jankend in de bus op mijn terugreis van een korte vakantie in Spanje, als ik weet dat mijn vriend een weekend weggaat dan neig ik ernaar om alles te dramatiseren in mijn hoofd (nog een kus, nog even knuffelen; het kan straks even niet meer..).
Kortom: ik herken me helemaal in jouw verhaal.
Wat er aan te doen? Beseffen dat je je er bij neer moet gaan leggen. Hou de band met vriendinnen goed, zodat ze er zullen zijn om je te steunen als hij weg is. Sta er voorlopig niet meer bij stil; merk je dat je aan het komend afscheid denkt, richt je aandacht dan op iets anders. Ga iets leuks doen. Praat erover met je vriend: hoe houden jullie contact? Is er een mogelijkheid dat je hem kunt opzoeken daar? Is hij zeker van jullie relatie?
Even genoeg voor nu.. ik kom snel weer even kijken.
(he, een mens kan niet perfect zijn). Voor ik hem leerde kennen was het al duidelijk dat hij op reis zou gaan na zijn afstuderen. Het plan was: zonder banden hier de vrijheid tegenmoet, zichzelf 'leren kennen', zelfstandig worden, nieuwe mensen leren kennen etc. Hij heeft al eerder een jaar gereisd en was hier ontzettend enthousiast over. Dit keer gaat hij alleen; iets dat hem een goede ervaring lijkt. Kortom: zijn plan stond/staat vast.Nu ik in the picture ben gekomen is dat moeilijker geworden, maar zijn planning is om in juli weg te zijn. Liefst gaat hij zonder tijdsplanning; het zou dus 4 maanden kunnen zijn, maar ook een half jaar of een jaar.. Iets dat mij dus erg tegenstaat. Ik zie erg tegen het afscheid op en heb net als jij het gevoel dat ik niet meer zo van alles kan genieten. Ook ik ben een ramp in afscheid nemen; op de kleinste vlakken heb ik daar al problemen mee. Zat altijd jankend in de bus op mijn terugreis van een korte vakantie in Spanje, als ik weet dat mijn vriend een weekend weggaat dan neig ik ernaar om alles te dramatiseren in mijn hoofd (nog een kus, nog even knuffelen; het kan straks even niet meer..).
Kortom: ik herken me helemaal in jouw verhaal.
Wat er aan te doen? Beseffen dat je je er bij neer moet gaan leggen. Hou de band met vriendinnen goed, zodat ze er zullen zijn om je te steunen als hij weg is. Sta er voorlopig niet meer bij stil; merk je dat je aan het komend afscheid denkt, richt je aandacht dan op iets anders. Ga iets leuks doen. Praat erover met je vriend: hoe houden jullie contact? Is er een mogelijkheid dat je hem kunt opzoeken daar? Is hij zeker van jullie relatie?
Even genoeg voor nu.. ik kom snel weer even kijken.
donderdag 15 mei 2008 om 12:39
Wat rot zeg. Heb je moeite met het afscheid nemen vanwege de afstand tussen jullie of vanwege de kans dat hij vreemd gaat? Ik heb een vriend in het buitenland gehad en ik ken jouw gevoel heel erg goed. Ik ben namelijk ook een ramp in afscheid nemen en ook ervaringen gehad met vreemdgaand exvriendje. Wat mij altijd enorm hielp, was de wetenschap dat hij écht gek op mij was, en de moeite die hij deed om mij dat duidelijk te maken. Ik kreeg heel vaak lieve 'zomaar omdat ik zo gek op jou ben' mailtjes of smsjes van hem. Of via email grappige filmpjes van YouTube of een liedje dat hij op de radio had gehoord en dat hij mooi vond. Dat soort kleine dingen kan je heel erg helpen om die tijd dat hij weg is door te komen.En zorg dat je afleiding hebt! Spreek dingen af met vriendinnen, leef je uit in een hobby...
donderdag 15 mei 2008 om 12:50
Leuk zal het nooit worden, wanneer je vriend voor langere tijd naar het buitenland vertrekt.
Maar je zult het er toch mee moeten doen.
Het zal je helpen om te proberen een aantal positieve punten te zien.
Contact tegenwoordig met iemand in het buitenland is zeer makkelijk. MSN, Skype, webcam, alle middelen zijn aanwezig om toch dagelijks een goed contact samen te hebben.
Het is niet het einde van de wereld, hij heeft dit gewoon nodig om zijn dingen te doen. Wanneer hij dit niet zou doen, zou dat op een andere manier heel slecht zijn voor jullie relatie.
Een periode van 4 maanden is echt nog te overzien. Zeker wanneer je tussendoor een keer op bezoek gaat.
Onzeker, toch zou je eens echt realistisch naar jullie relatie moeten kijken. Er zijn veel dingen waar jullie behoorlijk verschilldend over denken, bijv. het samenwonen.
Je verwachtingen zijn enorm hoog gespannen en het kan niet anders dan dat je keer op keer teleurgesteld wordt.
Wat is er voor beiden haalbaar?
Die teleurstellingen maken jullie relatie er niet beter op.
Misschien toch weer eens therapie oppakken?
Er ligt voor jou toch een grote uitdaging om met een aantal dingen te proberen eens beter om te gaan, bijv. wanneer hij in het buitenland zit.
Maar je zult het er toch mee moeten doen.
Het zal je helpen om te proberen een aantal positieve punten te zien.
Contact tegenwoordig met iemand in het buitenland is zeer makkelijk. MSN, Skype, webcam, alle middelen zijn aanwezig om toch dagelijks een goed contact samen te hebben.
Het is niet het einde van de wereld, hij heeft dit gewoon nodig om zijn dingen te doen. Wanneer hij dit niet zou doen, zou dat op een andere manier heel slecht zijn voor jullie relatie.
Een periode van 4 maanden is echt nog te overzien. Zeker wanneer je tussendoor een keer op bezoek gaat.
Onzeker, toch zou je eens echt realistisch naar jullie relatie moeten kijken. Er zijn veel dingen waar jullie behoorlijk verschilldend over denken, bijv. het samenwonen.
Je verwachtingen zijn enorm hoog gespannen en het kan niet anders dan dat je keer op keer teleurgesteld wordt.
Wat is er voor beiden haalbaar?
Die teleurstellingen maken jullie relatie er niet beter op.
Misschien toch weer eens therapie oppakken?
Er ligt voor jou toch een grote uitdaging om met een aantal dingen te proberen eens beter om te gaan, bijv. wanneer hij in het buitenland zit.
donderdag 15 mei 2008 om 13:16
Het eerste wat mij aan je verhaal opvalt is dat jij het steeds over hem en zijn leven hebt en jij als een soort aanhangsel erbij hangt.
Alles wat jij over jezelf schrijft is negatief (ja, sorry, niet hard bedoelt, maar zo komt het effe op mij over.....) zou het niet een hele goede voor je zijn om die tijd die hij in het buitenland zit voor jezelf te benutten?
Werk aan je zelfbeeld, kijk wat JIJ met je leven wenst te gaan doen.
Welke dromen heb jij nog? En nee, niet in betrekking tot je vriend.
Ik heb het niet over samenwonen en derg..
En trouwens.......... het is maar voor 4 maanden. Zelfs al ben jij gevoelig, er bestaat nog steeds zoiets als msn, chatten, webcam.......
het kan echt wel erger hoor, neem dat maar van mij aan........in long
distance relaties onderhouden heb ik de nodige ervaring..... zelfs nog uit een tijd dat je niet elkaar elk moment een smsje kon sturen.
Het kan juist ontzettend goed voor je relatie zijn, dus kom op, hoofd omhoog.
Alles wat jij over jezelf schrijft is negatief (ja, sorry, niet hard bedoelt, maar zo komt het effe op mij over.....) zou het niet een hele goede voor je zijn om die tijd die hij in het buitenland zit voor jezelf te benutten?
Werk aan je zelfbeeld, kijk wat JIJ met je leven wenst te gaan doen.
Welke dromen heb jij nog? En nee, niet in betrekking tot je vriend.
Ik heb het niet over samenwonen en derg..
En trouwens.......... het is maar voor 4 maanden. Zelfs al ben jij gevoelig, er bestaat nog steeds zoiets als msn, chatten, webcam.......
het kan echt wel erger hoor, neem dat maar van mij aan........in long
distance relaties onderhouden heb ik de nodige ervaring..... zelfs nog uit een tijd dat je niet elkaar elk moment een smsje kon sturen.
Het kan juist ontzettend goed voor je relatie zijn, dus kom op, hoofd omhoog.
vrijdag 16 mei 2008 om 18:58
Hoi allemaal!
Wat fijn om te lezen dat ik er niet alleen voor sta zeg maar. Ik dacht ga het gewoon eens op een forum zetten!
We hebben gisteravond er nog lang over gehad en ik merkte aan hem dat hij het echt moeilijk vindt om er met me over te praten, omdat hij bang is dat ie me kwetst. Hij weet dat ik het er moeilijk mee heb.
Ik hoorde van zijn huisgenootje dat je voor niet al te veel geld die kant op kunt, dus ik werd een beetje blijer. Ik stelde voor om een paar keer te komen. Dat viel een beetje verkeerd...
Ik kan heel impulsief zijn en dit was zo'n inpulsieve actie...
Met gevolg dat ik wéér verdrietig werd omdat hij heel duidelijk aangaf dat hij het prima vindt als ik een keertje kom, maar niet vaker... Ik snap het wel: hij wil zich natuurlijk ontwikkelen blabla, maar ik ben thuis in de normale sfeer van hier, hij zal zich enorm gaan vermaken!
Verder hebben we het over therapie gehad. Ik heb besloten om weer een paar gesprekken aan te vragen. Ik denk dat het misschien allemaal een beetje " drama-queen-acties" zijn. Of zien jullie dit anders???
Ben op het moment even mezelf kwijt!
Liefs
Wat fijn om te lezen dat ik er niet alleen voor sta zeg maar. Ik dacht ga het gewoon eens op een forum zetten!
We hebben gisteravond er nog lang over gehad en ik merkte aan hem dat hij het echt moeilijk vindt om er met me over te praten, omdat hij bang is dat ie me kwetst. Hij weet dat ik het er moeilijk mee heb.
Ik hoorde van zijn huisgenootje dat je voor niet al te veel geld die kant op kunt, dus ik werd een beetje blijer. Ik stelde voor om een paar keer te komen. Dat viel een beetje verkeerd...
Ik kan heel impulsief zijn en dit was zo'n inpulsieve actie...
Met gevolg dat ik wéér verdrietig werd omdat hij heel duidelijk aangaf dat hij het prima vindt als ik een keertje kom, maar niet vaker... Ik snap het wel: hij wil zich natuurlijk ontwikkelen blabla, maar ik ben thuis in de normale sfeer van hier, hij zal zich enorm gaan vermaken!
Verder hebben we het over therapie gehad. Ik heb besloten om weer een paar gesprekken aan te vragen. Ik denk dat het misschien allemaal een beetje " drama-queen-acties" zijn. Of zien jullie dit anders???
Ben op het moment even mezelf kwijt!
Liefs
vrijdag 16 mei 2008 om 20:00
Onzekermeisje, lees jij eigenlijk wel welke reacties er gegeven worden?
Ik geloof dat ze erg weinig indruk maken.
Net als Libby al zegt, zijn leven en jij als aanhangsel.
Geen wonder dat je niet weet waar je aan toe bent, want jij weet niet hoe hij gaat reageren.
Jij kunt je net zo goed hier gaan vermaken, Jouw vrienden zitten wél hier en hij zal ze daar nog echt moeten gaan vinden.
Een paar gesprekjes in therapie? Verwacht je Ratelband-achtige therapie waar met tsjakka alles ineens verandert?
Plan gewoon therapie voor langere tijd.
Jouw vriend geeft keer op keer duidelijk aan dat jij maar tot een bepaalde hoogte welkom bent in zijn leven. Jij hoort dat je vrij goedkoop daarheen kan en wil vaker komen, hij wil dat je maar 1x komt. Zo zijn er meer voorbeelden.
Hoe lang ga jij jezelf nog kwetsen door veel te veel te verwachten?
Ik geloof dat ze erg weinig indruk maken.
Net als Libby al zegt, zijn leven en jij als aanhangsel.
Geen wonder dat je niet weet waar je aan toe bent, want jij weet niet hoe hij gaat reageren.
Jij kunt je net zo goed hier gaan vermaken, Jouw vrienden zitten wél hier en hij zal ze daar nog echt moeten gaan vinden.
Een paar gesprekjes in therapie? Verwacht je Ratelband-achtige therapie waar met tsjakka alles ineens verandert?
Plan gewoon therapie voor langere tijd.
Jouw vriend geeft keer op keer duidelijk aan dat jij maar tot een bepaalde hoogte welkom bent in zijn leven. Jij hoort dat je vrij goedkoop daarheen kan en wil vaker komen, hij wil dat je maar 1x komt. Zo zijn er meer voorbeelden.
Hoe lang ga jij jezelf nog kwetsen door veel te veel te verwachten?
zaterdag 17 mei 2008 om 15:50
Hoi Pom en anderen!
Dank je wel dat je me een beetje helpt met het reageren op mijn topic!
Ik ben er wel bewust van geworden de laatste dagen dat we beide een andere verwachting hebben van een relatie en dat is een klote "bewustwording".
Ik wil het huisje-boompje-beestje en hij duidelijk niet. Ik heb het maar te "slikken" allemaal! Ik baal daar ook wel goed van.
Maar ik weet en voel dat er meer is dan dit. Hij is wel heel goed voor me. Hij is lief, helpt me met van alles ed. Maar er is natuurlijk wel meer nodig.
Vannacht werd ik wakker in mijn eigen huisje en werd heel verdrietig. Ik bedacht me dat het misschien beter zou zijn als we uit elkaar zouden gaan. Maar nog geen seconde later realiseerde ik me dat ik zo ontzettend veel van hem hou! Iets wat ik nog nooit bij geen enkele jongen heb gevoeld!!!
Overigens, ik was een beetje laconiek door te denken "een paar gesprekjes" Ik ben me er wel van bewust dat er meer speelt. Het is alleen moeilijk om toe te geven dat je het nodig hebt! Maar das misschien iets voor een ander forum!
Misschien iemand nog tips! Ik ben mezelf een beetje kwijt en weet echt niet wat ik moet doen!
Herkend iemand dit? Wat hebben jullie toen gedaan??
Liefs
Dank je wel dat je me een beetje helpt met het reageren op mijn topic!
Ik ben er wel bewust van geworden de laatste dagen dat we beide een andere verwachting hebben van een relatie en dat is een klote "bewustwording".
Ik wil het huisje-boompje-beestje en hij duidelijk niet. Ik heb het maar te "slikken" allemaal! Ik baal daar ook wel goed van.
Maar ik weet en voel dat er meer is dan dit. Hij is wel heel goed voor me. Hij is lief, helpt me met van alles ed. Maar er is natuurlijk wel meer nodig.
Vannacht werd ik wakker in mijn eigen huisje en werd heel verdrietig. Ik bedacht me dat het misschien beter zou zijn als we uit elkaar zouden gaan. Maar nog geen seconde later realiseerde ik me dat ik zo ontzettend veel van hem hou! Iets wat ik nog nooit bij geen enkele jongen heb gevoeld!!!
Overigens, ik was een beetje laconiek door te denken "een paar gesprekjes" Ik ben me er wel van bewust dat er meer speelt. Het is alleen moeilijk om toe te geven dat je het nodig hebt! Maar das misschien iets voor een ander forum!
Misschien iemand nog tips! Ik ben mezelf een beetje kwijt en weet echt niet wat ik moet doen!
Herkend iemand dit? Wat hebben jullie toen gedaan??
Liefs
zaterdag 17 mei 2008 om 16:51
Onzekermeisje, allereerst geloof ik niet dat jij van hem houdt. Jij meent van hem te houden. De persoon waarvan jij wil houden die bestaat nl. niet. Jij hebt een droombeeld van hem en dat is hij niet.
Hij is een jongen die jou best leuk vindt, maar dan wel voor zo nu en dan. Het interesseert hem geen barst dat jij je daar klote onder voelt. Hij kan en wil jou niet tegemoet komen in jouw wensen in de relatie. Hij wil nog lang niet samenwonen, je niet al te vaak zien etc. Dat vind jij helemaal niet fijn, totaal niet, je gaat er zelfs onder gebukt.
Hij gaat voor 4 maanden naar het buitenland, jij wil regelmatig komen. Hij geeft toestemming voor 1 keer! Is het een man die jou regelmatig non verbaal te kennen geeft dat hij om je geeft? Dacht het niet.
Ik dat een man waarvan jij houdt? Eigenlijk niet he? Want zo'n man zou echt vele malen vaker voldoen aan jouw wensen.
Stop er eens mee met jezelf voor de gek te houden. Wanneer je nog langer krampachtig vasthoudt aan dit eigenlijk losvast contact word jij eigenlijk steeds onzekerder, omdat helemaal niks eigenlijk bepaald kan worden door jou.
Liefde komt van 2 kanten, ik zie zijn aandeel nergens terug. Hij wil wel de lusten, maar niet de lasten. En op die basis kun je geen relatie hebben.
Hij is een jongen die jou best leuk vindt, maar dan wel voor zo nu en dan. Het interesseert hem geen barst dat jij je daar klote onder voelt. Hij kan en wil jou niet tegemoet komen in jouw wensen in de relatie. Hij wil nog lang niet samenwonen, je niet al te vaak zien etc. Dat vind jij helemaal niet fijn, totaal niet, je gaat er zelfs onder gebukt.
Hij gaat voor 4 maanden naar het buitenland, jij wil regelmatig komen. Hij geeft toestemming voor 1 keer! Is het een man die jou regelmatig non verbaal te kennen geeft dat hij om je geeft? Dacht het niet.
Ik dat een man waarvan jij houdt? Eigenlijk niet he? Want zo'n man zou echt vele malen vaker voldoen aan jouw wensen.
Stop er eens mee met jezelf voor de gek te houden. Wanneer je nog langer krampachtig vasthoudt aan dit eigenlijk losvast contact word jij eigenlijk steeds onzekerder, omdat helemaal niks eigenlijk bepaald kan worden door jou.
Liefde komt van 2 kanten, ik zie zijn aandeel nergens terug. Hij wil wel de lusten, maar niet de lasten. En op die basis kun je geen relatie hebben.
zaterdag 17 mei 2008 om 17:10
Hoi onzeker meisje,
Ik herken je verhaal in bepaalde mate. Mijn vriend kreeg vorig jaar een aanbod om 3 maanden voor zn werk naar het buitenland te gaan. Nou is onze situatie wel iets anders. Wij wonen samen, hebben nog meer verplichtingen naar elkaar toe. Ondanks dat ik het heel eng vond om zolang alleen te zijn, heb ik meteen gezegd dat hij moest gaan. Voor ons heeft het alleen maar goed uitgepakt. Contact houden was goed te doen. Via skype en mail hadden wij dagelijks contact. Ik heb geen moment het gevoel gehad dat we uit elkaar aan het groeien waren. Sterker nog, ondanks de afstand had ik het idee dat we steeds dichter bij elkaar stonden. Ik ken mijn vriend al 11 jaar, en door deze periode zijn we er achter gekomen dat we ontzettend veel van elkaar houden en alles samen kunnen doorstaan.
Dat gevoel wat jij hebt dat je niet meer kunt genieten van dingen die jullie samen doen, heb ik ook gehad. Mijn vriend kreeg het aanbod ruim 7 maanden geleden en daarna heeft het nog 4 maanden geduurd voordat hij uiteindelijk ging. Ik zat dus ook steeds heel erg daar tegenaan te hikken. Dacht bij alles wat we deden dat dat voorlopig voor het laatst was.
Toen hij eenmaal weg was, was ik erg verdrietig en opgelucht tegelijk. Het aftellen kon vanaf toen eindelijk beginnen.
Ik heb deze periode gebruikt om lekker te doen wat ik zelf wilde. Veel met vriendinnen afgesproken, lekker winkelen, zo laat thuiskomen als ik daar zin in had.
Het heeft me veel sterker gemaakt. Ik denk dat het voor jouw ook goed zou zijn om je eigen leven ook een beetje op de rails te krijgen. Zoals iemand hier al zei, onderhoudt je contacten met vriendinnen goed. Dan kun je zometeen op ze terugvallen.
Wat me wel verontrust in jouw verhaal is dat hij afstand wil, niet wil dat je vaker dan 1 keer langskomt. Mijn vriend had niets liever gewild dan dat ik ook maar 1 keer langskwam. Helaas durfde ik dat door mijn vliegangst niet aan.
Weet je wel zeker dat hij de juiste man voor je is? Hij lijkt het tegenovergestelde te willen dan wat jij wilt.
Ik vind dat hij ook weinig rekening met je houdt, en hoe jij je hieronder voelt. Jij mag dan wel van hem houden, maar is dat wel 100% wederzijds?
Sterkte!
Ik herken je verhaal in bepaalde mate. Mijn vriend kreeg vorig jaar een aanbod om 3 maanden voor zn werk naar het buitenland te gaan. Nou is onze situatie wel iets anders. Wij wonen samen, hebben nog meer verplichtingen naar elkaar toe. Ondanks dat ik het heel eng vond om zolang alleen te zijn, heb ik meteen gezegd dat hij moest gaan. Voor ons heeft het alleen maar goed uitgepakt. Contact houden was goed te doen. Via skype en mail hadden wij dagelijks contact. Ik heb geen moment het gevoel gehad dat we uit elkaar aan het groeien waren. Sterker nog, ondanks de afstand had ik het idee dat we steeds dichter bij elkaar stonden. Ik ken mijn vriend al 11 jaar, en door deze periode zijn we er achter gekomen dat we ontzettend veel van elkaar houden en alles samen kunnen doorstaan.
Dat gevoel wat jij hebt dat je niet meer kunt genieten van dingen die jullie samen doen, heb ik ook gehad. Mijn vriend kreeg het aanbod ruim 7 maanden geleden en daarna heeft het nog 4 maanden geduurd voordat hij uiteindelijk ging. Ik zat dus ook steeds heel erg daar tegenaan te hikken. Dacht bij alles wat we deden dat dat voorlopig voor het laatst was.
Toen hij eenmaal weg was, was ik erg verdrietig en opgelucht tegelijk. Het aftellen kon vanaf toen eindelijk beginnen.
Ik heb deze periode gebruikt om lekker te doen wat ik zelf wilde. Veel met vriendinnen afgesproken, lekker winkelen, zo laat thuiskomen als ik daar zin in had.
Het heeft me veel sterker gemaakt. Ik denk dat het voor jouw ook goed zou zijn om je eigen leven ook een beetje op de rails te krijgen. Zoals iemand hier al zei, onderhoudt je contacten met vriendinnen goed. Dan kun je zometeen op ze terugvallen.
Wat me wel verontrust in jouw verhaal is dat hij afstand wil, niet wil dat je vaker dan 1 keer langskomt. Mijn vriend had niets liever gewild dan dat ik ook maar 1 keer langskwam. Helaas durfde ik dat door mijn vliegangst niet aan.
Weet je wel zeker dat hij de juiste man voor je is? Hij lijkt het tegenovergestelde te willen dan wat jij wilt.
Ik vind dat hij ook weinig rekening met je houdt, en hoe jij je hieronder voelt. Jij mag dan wel van hem houden, maar is dat wel 100% wederzijds?
Sterkte!
zaterdag 17 mei 2008 om 17:53
Hoi onzekermeisje,
Ook in herken je verhaal.. het is gewoon een moeilijke situatie! Zoals anderen hier al zeggen, ik denk dat het vooral belangrijk is dat je dezelfde verwachtingen hebt.. Neem jij genoegen met die ene keer dat je hem 'mag' opzoeken? hoeveel contact willen jullie gaan houden als hij daar zit? hoe belangrijk is jouw wens om te gaan samenwonen? ik zou daar echt eens heel goed over gaan praten met hem!
Ik had ook een vriendje die voor ongeveer een jaar op wereldreis wilde gaan. Deze plannen had hij al toen wij elkaar ontmoetten dus ik wist waar ik aan toe was en ik heb hem nooit tegen willen houden ofzo. Wij hebben uiteindelijk besloten om uit elkaar te gaan omdat het ons te moeilijk leek zo lang zo ver bij elkaar vandaan te zijn. Net als jij was ik ook bang dat ik hier dan een beetje onzeker zou zitten wachten tot ik iets van hem zou horen. Hij is nu 3 maanden weg en houden nu wel nog regelmatig contact en zien wel hoe het loopt als hij terug weer terug is. Ben iig niet van plan om een jaar op hem te gaan wachten! Ik denk dat dit het beste is, maar het is soms wel ontzettend moeilijk aangezien we allebei nog gevoelens voor elkaar hadden toen hij weg ging.
Maargoed onze relatie was dan ook nog vrij pril (half jaartje ongeveer)en we zijn beide ook nog vrij jong (begin 20)
Ik denk dat als je echt een stevige basis hebt het best mogelijk is om een tijdje bij elkaar vandaan te zijn. Zoals de rest hier zegt: ga die periode lekker je eigen dingen doen, neem de tijd voor jezelf, doe veel met vriendinnen en probeer vooral niet te gaan zitten piekeren thuis wat hij aan het uitspoken is daar! dan kan het misschien zelfs best goed zijn voor je relatie! maar het blijft moeilijk.. ik leef met je mee! veel sterkte
Ook in herken je verhaal.. het is gewoon een moeilijke situatie! Zoals anderen hier al zeggen, ik denk dat het vooral belangrijk is dat je dezelfde verwachtingen hebt.. Neem jij genoegen met die ene keer dat je hem 'mag' opzoeken? hoeveel contact willen jullie gaan houden als hij daar zit? hoe belangrijk is jouw wens om te gaan samenwonen? ik zou daar echt eens heel goed over gaan praten met hem!
Ik had ook een vriendje die voor ongeveer een jaar op wereldreis wilde gaan. Deze plannen had hij al toen wij elkaar ontmoetten dus ik wist waar ik aan toe was en ik heb hem nooit tegen willen houden ofzo. Wij hebben uiteindelijk besloten om uit elkaar te gaan omdat het ons te moeilijk leek zo lang zo ver bij elkaar vandaan te zijn. Net als jij was ik ook bang dat ik hier dan een beetje onzeker zou zitten wachten tot ik iets van hem zou horen. Hij is nu 3 maanden weg en houden nu wel nog regelmatig contact en zien wel hoe het loopt als hij terug weer terug is. Ben iig niet van plan om een jaar op hem te gaan wachten! Ik denk dat dit het beste is, maar het is soms wel ontzettend moeilijk aangezien we allebei nog gevoelens voor elkaar hadden toen hij weg ging.
Maargoed onze relatie was dan ook nog vrij pril (half jaartje ongeveer)en we zijn beide ook nog vrij jong (begin 20)
Ik denk dat als je echt een stevige basis hebt het best mogelijk is om een tijdje bij elkaar vandaan te zijn. Zoals de rest hier zegt: ga die periode lekker je eigen dingen doen, neem de tijd voor jezelf, doe veel met vriendinnen en probeer vooral niet te gaan zitten piekeren thuis wat hij aan het uitspoken is daar! dan kan het misschien zelfs best goed zijn voor je relatie! maar het blijft moeilijk.. ik leef met je mee! veel sterkte
zaterdag 17 mei 2008 om 18:30
Ik wil alleen nog maar zeggen dat ik me ontzettend verdrietig voel. Ik hou wel degelijk van hem. Maar goed, misschien wel niet genoeg!
Klote (sorry moest het even zeggen!) zooi!!!!
Ik was net met een vriendinnetje in de stad en ik vertelde mijn verhaal aan haar en ik voelde me net een klein meisje! Man wat heb ik gehuild! BAH!
Klote (sorry moest het even zeggen!) zooi!!!!
Ik was net met een vriendinnetje in de stad en ik vertelde mijn verhaal aan haar en ik voelde me net een klein meisje! Man wat heb ik gehuild! BAH!
zaterdag 17 mei 2008 om 18:46
zaterdag 17 mei 2008 om 18:46
Geef hem eens ongelijk........ dat jij de kans krijgt om hem binnen 4 maanden een keer op te zoeken is zo gek nog niet. Denk dat heel wat partners van militairen ervoor zouden tekenen.
Die jonge krijgt het op deze manier doodsbenouwd van je.... en als je op zoek bent om welke man dan ook de deur uit te krijgen, dan is dat de juiste.
Verder ben ik het met Pom eens,stop met jezelf voor de gek te houden.
Ga in die vier maanden van het leven genieten, zorg dat jij een leuke spannend vriendin bent, ook haar eigen ding doet, als hij terugkomt en dikke kans dat hij je met hele andere ogen ziet.
Die jonge krijgt het op deze manier doodsbenouwd van je.... en als je op zoek bent om welke man dan ook de deur uit te krijgen, dan is dat de juiste.
Verder ben ik het met Pom eens,stop met jezelf voor de gek te houden.
Ga in die vier maanden van het leven genieten, zorg dat jij een leuke spannend vriendin bent, ook haar eigen ding doet, als hij terugkomt en dikke kans dat hij je met hele andere ogen ziet.
zaterdag 17 mei 2008 om 18:59
Onzekermeisje, je roept enorm hard dat je zo ontzettend veel van hem houdt. Maar nergens lees ik waarom je van hem houdt, ik lees alleen maar hoe erg jij het vindt dat hij weggaat. Hoe erg jij het vindt dat hij pas over 2 jaar over samenwonen wil gaan nadenken. Dat jij hem iedere dag wil zien en hij jou niet.
Je zegt dat jullie elkaars tegenpolen zijn, maar jij put daar alleen negatieve energie uit. Zoiets werkt alleen wanneer het energie gevend is.
Maar net als Libby zegt, zorg ervoor dat je een andere meid bent wanneer hij terug komt. Zorg ervoor dat je plezier maakt en iemand bent om tegen op te kijken ipv het onzekere verdrietige meisje.
Je zegt dat jullie elkaars tegenpolen zijn, maar jij put daar alleen negatieve energie uit. Zoiets werkt alleen wanneer het energie gevend is.
Maar net als Libby zegt, zorg ervoor dat je een andere meid bent wanneer hij terug komt. Zorg ervoor dat je plezier maakt en iemand bent om tegen op te kijken ipv het onzekere verdrietige meisje.
maandag 19 mei 2008 om 08:27
Lieve meiden!
Gisteren is het uitgegaan! Ik ben ontzettend verdrietig! Mijn droom en toekomstbeeld is in duigen gevallen!
Hij gaf aan dat hij nog van me hield, maar dat hij het niet meer trok. Het werkte niet meer! Ik vroeg wat hij verstond onder houden van... hij gaf aan dat hij dat niet kon omschrijven omdat het een gevoel is. Maar dat hij het gewoon niet meer wist hoe met mij om te gaan.
Volgende week woensdag begint mijn therapie! Ik zie er vreselijk tegenop, maar ja! Komt allemaal wel weer goed!
Bedankt voor jullie verhalen! Ik ga nu even een potje janken.
LIEFS
Gisteren is het uitgegaan! Ik ben ontzettend verdrietig! Mijn droom en toekomstbeeld is in duigen gevallen!
Hij gaf aan dat hij nog van me hield, maar dat hij het niet meer trok. Het werkte niet meer! Ik vroeg wat hij verstond onder houden van... hij gaf aan dat hij dat niet kon omschrijven omdat het een gevoel is. Maar dat hij het gewoon niet meer wist hoe met mij om te gaan.
Volgende week woensdag begint mijn therapie! Ik zie er vreselijk tegenop, maar ja! Komt allemaal wel weer goed!
Bedankt voor jullie verhalen! Ik ga nu even een potje janken.
LIEFS
maandag 19 mei 2008 om 08:56
Hm, als beleefd mens dien ik nu natuurlijk te zeggen, 'goh, wat sneu voor je', is ook wel zo, maar........ ik denk dat hij jou ermee op den duur een kado gedaan heeft, ook al voelt het nu niet zo. Dus, jank, brul, vreet chocolade..... whatever.........en begin aan je therapie,
sterkte de komende dagen
sterkte de komende dagen
maandag 19 mei 2008 om 10:19
quote:onzeker000meisje schreef op 19 mei 2008 @ 08:27:
Ik vroeg wat hij verstond onder houden van... hij gaf aan dat hij dat niet kon omschrijven omdat het een gevoel is. Maar dat hij het gewoon niet meer wist hoe met mij om te gaan.
He meis, wat rot voor je dat het uit is
Wat bedoelt hij trouwens met die laatste zin?
Ik vroeg wat hij verstond onder houden van... hij gaf aan dat hij dat niet kon omschrijven omdat het een gevoel is. Maar dat hij het gewoon niet meer wist hoe met mij om te gaan.
He meis, wat rot voor je dat het uit is
Wat bedoelt hij trouwens met die laatste zin?
dinsdag 27 mei 2008 om 18:46
Hoi!
Vandaag mn intake gesprek gehad. De mevrouw in kwestie kwam met Borderline... ik schrok me kapot. Ik weet er niet veel van, dus ik ga maar eens googlen. De wachtlijst is 6 tot 8 maanden, fijn hoor... wil je hulp, moet je een half jaar wachten!! Lekker geregeld hier in Nederland. Over twee weken krijg ik een brief met daarin haar advies, wat voor groep of individueel. Als ik écht zo lang moet wachten, ga ik maar weer naar de huisarts om me door te laten verwijzen naar een andere psycholoog.
Ik heb verder een heel lief mailtje van hem gehad. Hij was vrijdag jarig en ik had mn cadeautjes opgestuurd. Hij was er erg blij mee en geeft aan dat hij het erg moeilijk mee heeft.
Het is goed nu. Ik kan met mezelf aan de slag de komende tijd en hij zijn ding doen in het buitenland. Natuurlijk mis ik hem enorm, maar nu is het goed zo.
Vandaag mn intake gesprek gehad. De mevrouw in kwestie kwam met Borderline... ik schrok me kapot. Ik weet er niet veel van, dus ik ga maar eens googlen. De wachtlijst is 6 tot 8 maanden, fijn hoor... wil je hulp, moet je een half jaar wachten!! Lekker geregeld hier in Nederland. Over twee weken krijg ik een brief met daarin haar advies, wat voor groep of individueel. Als ik écht zo lang moet wachten, ga ik maar weer naar de huisarts om me door te laten verwijzen naar een andere psycholoog.
Ik heb verder een heel lief mailtje van hem gehad. Hij was vrijdag jarig en ik had mn cadeautjes opgestuurd. Hij was er erg blij mee en geeft aan dat hij het erg moeilijk mee heeft.
Het is goed nu. Ik kan met mezelf aan de slag de komende tijd en hij zijn ding doen in het buitenland. Natuurlijk mis ik hem enorm, maar nu is het goed zo.
