steun gezocht en nodig...

lieverd,



soms is het maar beter voor de kinderen om uit elkaar te gaan. Denk je dat dit voor hen goed is? Als jij ongelukkig bent, zullen ze dat ook voelen.



Samen iets nieuws opbouwen is eng, maar dan kunnen jullie het samen verder regelen met z'n viertjes. kop op!

Je komt er wel!



knuffel Aramilia (PS: ik ga nu slapen, dus reageer niet verder. MAar ik wou je even laten weten dat ik aan je denk)

Hai Hera, wat naar ook weer voor je...

Ik wil bijna zeggen, join the club de laatste tijd...

Hoe lang zijn jullie al samen?

Had hij beloofd het nooit meer te doen?

Is die medewerkster iemand waarmee hij ook in Nederland werkt, of alleen in het buitenland??





Sterkte!!!

kus Annanasje

Lieve Hera,



Bedrogen worden, het is gruwelijk en er is bijna geen troost. Zo erg voor je.....



Je kon lange tijd niet kiezen voor een leven zonder je echtgenoot, je ging voor je hart en kreeg kinderen met de man die je waarschijnlijk nooit trouw is geweest.



Niet kiezen blijkt ook een keuze te zijn meid, want nu kun je gevoelsmatig niet meer omgaan met dat bedrog. Je bent te vaak besodemietert en alles in jou komt daar tegen in opstand. In zekere zin te laat omdat je, zoals je zelf ook aangeeft, intussen drie kinderen hebt gekregen en die kinderen wil je geen scheiding aandoen.



Dát is dus een keuze. Niet scheiden, vanwege de kinderen.



Als dat jouw keuze is dan is het zaak dat je man en jij samen een modus vinden om met jullie problemen om te gaan. Van hem vragen of hij nooit meer vreemd wil gaan zal hij waarschijnlijk best willen bevestigen maar of hij zich er aan houdt en of jij hem ooit gelooft, is een tweede. Ik vermoed dat beide heel moeilijk gaat worden.



Bij hem blijven betekent dus het accepteren van zijn vreemdgaanderij. Of in ieder geval zal het vooral een aanpassing van jouw kant moeten worden. Sowieso zul je zijn verleden moeten accepteren, anders kun je in geen geval doorgaan. Daarbij moet je rekening houden met het feit dat hij zijn avontuurtjes niet op zal geven voor jou. Dat heeft hij tot nu toe ook niet gedaan en welke reden heeft hij om het wel te doen als jij toch wel bij hem blijft?



Blijf vooral rustig. Maak jezelf niet overstuur, dat heeft geen enkele zin. Zijn vreemdgaan op zich is niet iets van gisteren, jij had alleen gehoopt dat het op een dag voorbij zou zijn en dat is niet gebeurd. Ik ben bang dat het ook niet zál gaan gebeuren, het zit er bij je man waarschijnlijk gewoon in. Ik had zelf zo'n man. Het is vechten tegen de bierkaai, je wint het nooit.



Kom gerust hier posten en deel je gedachten, angsten, hoop en verdriet met ons en bereid je er op voor dat je veel adviezen krijgt in de richting van een scheiding, ook al is dat iets wat jij niet wil. Ook dat is een optie en misschien is het in ieder geval een goed idee om die optie niet helemaal bij voorbaat weg te strepen. Als je er niet mee kunt leven dat je man je bedriegt dan kun je er niet mee leven en dat betekent dat je zult moeten kiezen voor een leven zonder je man.



Hoe zie jij het zelf voor je, een toekomst met hem? Wat zou je willen en hoe wil je dat bereiken?

Wat zegt hij van de hele situatie en in hoeverre is hij bereid om iets in zijn gedrag aan te passen?



Laat ons in ieder geval even weten hoe het met je is vandaag. In het harde ochtendlicht ziet alles er vaak alweer anders uit dan in de donkere nacht.



(f)

Als jij van een partner verwacht dat hij je trouw is (en dat vind ik volstrekt normaal), en meneer heeft in het buitenland lak aan jouw wens, terwijl hij aan de keukentafel van alles beloofd, dan is het niet raar dat dat op een scheiding uitdraait. Wie heeft jouw wijsgemaakt dat als je kinderen hebt, je koste wat het kost bij elkaar moet blijven? Ik denk dat je als vrouw veel respect verdiend van je kinderen als je voor jezelf en voor hen opkomt. Ik schrijf het nu even snel op, en het is niet zomaar even gedaan, maar ik vind het zeker de moeite waard. Bijkomend voordeel is, dat je man eventueel zich het leplazarus schrikt, en merkt dat huwelijkse trouw bij jou geen loze kreet is, en misschien nog op zijn misstap terugkomt. Maar blijven en telkens merken dat meneer in het buitenland de bloemetjes buitenzet, is de slechtste optie.

EROTISCH LATEN MASSEREN !!! ???????





Djiezus.................

Zou voor mij echt een dikke druppel zijn...................kies voor jezelf en je kinderen.

Leef.

quote:hera08 schreef op 18 mei 2008 @ 09:43:



Echter hij komt vanavond terug uit buitenland en vertelde me aan de telefoon dat hij zich wel erotisch heeft laten masseren.

God wat heeft die man weinig invoelingsvermogen.

Moet ik dat erin timmeren?



Voorlopig blijf ik onzeker inderdaad, maar voel me wel wat rustiger.



Meid, ik zou bijna zeggen 'here is your answer'. Die zin 'ik heb me erotisch laten masseren' zegt wat mij betreft alles. Het er in timmeren van invoelend vermogen is een onmogelijkheid, dat kun je dus wegstrepen. Dat begrijp je zelf ook wel denk ik.



In therapie gaan heeft alleen zin als je man zelf ook vindt dat er een probleem is. Zo te lezen heeft hij dat gevoel helemaal niet. Ja, er is wel een probleem, jóuw probleem wat hem betreft. Zo ziet het er in ieder geval uit.



Ik ben erg benieuwd naar wat hij te zeggen heeft op jouw vragen. Je wil dat hij je alles eerlijk vertelt maar wat gaat dat voor jou opleveren. Alles weten zul je denk ik nooit en met wat je te horen gaat krijgen zul je denk ik ook niet zo blij zijn ben ik bang.



Wees zuinig op jezelf hoor. Álles weten is niet zaligmakend, al lijkt dat misschien nu wel zo. Interessanter is 'hoe nu verder'. Het verleden ligt al achter je, de toekomst moet nog beginnen. Ik zou me daar op richten als ik jou was. Van het verleden weet je genoeg om er doodziek van te zijn en er meer dan genoeg van te hebben.

Hoi Hera.... zo herkenbaar.....



Ook mijn ex bezocht prostituees in het buitenland. Ik ben daar achter gekomen, volgens hem 'stelde het allemaal niks voor' en was het puur iets fysieks. Hij had spijt (van het doen of het betrapt zijn??) zei hij.



Op mijn verzoek zijn we nog naar een relatietherapeut geweest, maar daar is hij na 2x mee gestopt 'want we zaten alleen maar te praten en kwamen niets verder'. Jaja, het werd hem te warm onder zijn voeten, zijn 'verslaving' kwam boven en hij moest vertellen hoe en wat.

Maar ach, voor de buitenwereld (en voor zichzelf, als je het maar vaak genoeg herhaald ga je het zelf nog geloven) kan hij zeggen dat hij 'alles heeft geprobeerd' en dat het aan mijn zieke achterdocht lag dat we nu uit elkaar zijn. Tuurlijk. Hij gaat voorbij aan het feit dat hij keer op keer dingen heeft gedaan die niet door de beugel kunnen, hij is een kei in het afschuiven van zijn problemen, en de schuld bij anderen leggen.



Je wordt gek van achterdocht. Bij alle binnekomende smsjes vraag je je af van wie het is, en op wat voor gebied. Het sloopt je, zeker omdat je (diep in je hart) weet dat zijn gedrag niet is gestopt, maar gewoon door gaat.

Want als ze het zo makkelijk hebben gedaan, zullen ze er echt niet mee stoppen. Zeker niet als het (bijv. in Azie) zo makkelijk voor handen is. Het is een verslaving, en het is verdomde moeilijk om daar vanaf te komen. En als ze het zelf eigenlijk niet willen (jouw man heeft zich toch weer erotisch laten masseren) zullen ze er zeker niet vanaf komen.



Ik wens je heel veel sterkte. Het is kiezen uit 2 kwaden. Bij je man blijven sloopt je, door achterdocht, en de wetenschap wat hij deed en waarschijnlijk nog doet. Je voelt je belazerd, hij houdt geen rekening met jouw gevoelens. Dat doet vreselijk pijn.

Bij je man weggaan doet ook ontzettend pijn, je geeft je toekomst op met de man waarvan je hield en nog houdt, maar waar je door zijn gedragingen niet meer mee samen kunt/wilt zijn.



Niemand kan je zeggen hoe lang dit gaat duren, of dat je NU moet beslissen om stap A of Z te nemen. Je doet (en kunt dit pas doen) als jij er aan toe bent.

Zo heb ik ook nog een tijd contact gehad met mijn ex, niet in de verwachting dat het nog allemaal goed zou komen, maar ik had die tijd (en die bevestiging dat het allemaal toch gewoon door ging) nodig om tot mijn beslissing te komen.



Ik heb nu alle contact verbroken. Want zelfs van vrienden verwacht ik dat ze niet tegen mij liegen en bedriegen. En hij heeft laten blijken dat hij dat niet kan.

En ja, het doet pijn, je mist de dingen die je samen deed, de plannen die je had gemaakt zijn niet meer 'jullie' plannen.

Maar ik pas er voor om zo belazerd te worden, ik ben meer waard dan dat.



Blijf er over praten, schrijf het van je af. Ik hoop dat je vrienden hebt waar je uit mag huilen, mag vloeken en je verhaal kwijt kunt, keer op keer. En die je niet veroordelen als je het toch weer gaat proberen. Nogmaals, je kunt de beslissing pas nemen als JIJ er klaar voor bent.



Heel veel sterkte, dikke

...Zie een scheiding zeker als mogelijke optie (maar wel de laatste)maar zie daar dan ook voor mij een zekere schuld in, ik had eerder in moeten grijpen.

Nu zijn mijn kinderen daarvan de dupe....



Ik hoop niet dat je bedoelt dat je eerder in had moeten grijpen in de zin van erover praten, eisen stellen etc?

Dat jij hoop hebt gehad dat je man als hij ouder zou worden, of vader of gewoon wijzer, wel zou stoppen met vreemdgaan snap ik heel goed. Misschien vond je het eerder zelf ook minder belangrijk omdat je in een andere levensfase zat?

Het gaat er nu niet om wie schuld heeft aan wat, maar hoe je verder gaat met wat er is.

Ik weet niet of je er veel aan hebt als hij nog eens alles eelijk aan je verteld. Daar zou ik voorzichtig mee zijn, in dit soort zaken is het al snel meer dan je had willen weten.

Beter kun je van tevoren bedenken wat je nou eigenlijk echt wil horen, en daar specifiek naar vragen.

pfff nare toestand hoor, sterkte!

Wat een vreselijk verhaal zeg.

Maar ik begrijp er niets van, want waarom zou je man steeds opbiechten dat hij vreemd is gegaan terwijl hij weet dat hij jou er pijn mee doet? (Even los van het feit dat ik het nog vreemder vind dat hij uberhaupt naar de hoeren gaat en/of er andere verhoudingen op na houdt). Zo lijkt het bijna alsof hij jou doelbewust pijn wilt doen. En buiten dat, maak je je geen zorgen om je eigen gezondheid? Doet hij het veilig?



Makkelijker gezegd dan gedaan natuurlijk maar ik zou heel snel mijn kinderen pakken en weg zijn. Laat hem maar een thuiskomen in een leeg huis.



Ik wens je heel veel sterkte. Maar ik weet zeker dat als je kiest voor jezelf en je kinderen, dat je hier uiteindelijk echt beter, gelukkiger en veel sterker uitkomt. En wat Antonio al zei: Je kinderen zullen je respecteren voor je kracht. Want vergis je niet in de invloed van wat ouders elkaar aandoen op kinderen.

Hera, om over het gebrek aan inlevingsvermogen van 'de mannen en die van ons in het bijzonder' te spreken:

mijn ex zag het hoerenbezoek als 'een zak drop waar je ontzettende trek in had, die je dan in 1x leeg at en waar je dan een tijdje geen trek meer in had'... en 'het stond totaal buiten onze relatie, wat wij hadden was 'het penthouse op het hoogste niveau van een torenflat, en zijn bezoekjes waren de kelder'. Jaja, maar dan wel een kelder waar hij keer op keer met plezier naar terug ging!!

Hij wist het allemaal zo te vertellen dat hij zijn handen waste in onschuld, het lag echt niet aan hem hoor.

Volgens hem deed ook 1 op de 3 mannen het (wel eens), dus snapte niet waarom ik me zo druk maakte: waarschijnlijk had 1 van mijn exen het statistisch gezien ook wel eens gedaan!

(Ik word nog woedend als ik dit allemaal opschrijf, de eikel!!!)



Hij wilde doorgaan met onze relatie alsof er niks aan de hand was. Ik moest het maar vergeven en vergeten, het was nou eenmaal gebeurd.

Ik wilde dat hij aan iemand die er verstand van had (relatietherapeut) maar eens moest gaan uitleggen wat hij had uitgevroten, dan kon die zeggen of dat 'normaal was' en ik wilde voor mijzelf weten of ik soms gek was, of ik het allemaal zo verkeerd zag.

Want hij vertelde mij keer op keer dat ik ziekelijk achterdochtig was, onbetrouwbaar omdat ik in zijn papieren had gekeken, en niet opwindend was (tijdens een lange reis, waarin mijn backpack vol zat met nuttige dingen in plaats van spannende lingerie en speeltjes!). Je gaat soms aan jezelf twijfelen...

Ik zei dat dus dat we er zonder hulp niet uit zouden komen. Zijn reactie varieerde van 'we gaan er voor, we gaan hulp zoeken, onze relatie is te bijzonder om te beeindigen!!' tot 'waarom moeten we onze problemen met een vreemde bespreken' en 'moet dat nou, het kost handen vol met geld, we kunnen dit toch zelf wel verwerken?'. Net hoe zijn pet op dat moment stond.



Na het eerste gesprek hadden we allebei het idee dat we goed zaten, de relatietherapeut had heel veel ervaring, er was een klik.

Maar toen hij bij het 2e gesprek de vraag kreeg of hij 'sexverslaafd' was, vond hij dat maar onzin. Hij vond het 'maar een uitspatting'. Jaja, keer op keer...! Hij herkende zich ook niet in een boek over dat onderwerp wat ze hem had meegegeven, ik des te meer. Ontkennen van de problemen is zijn 2e natuur geworden. Hij liegt zelfs nog over leugens.



Het gekke en tegelijkertijd enge, is dat hij een soort van 2 persoonlijkheden heeft. De ene die van mij hield (en nog houdt), mijn soul-mate, waarmee ik een ontzettend gave tijd heb gehad, waarmee ik nog vol plannen zat en ik mee oud wilde en zou worden.

De ander kant (ik heb hem wel eens vergeleken met zo'n ouderwets weerstationnetje: je weet nooit welk poppetje naar voren komt..) heeft ontzettend gelogen en bedrogen, had totaal geen inlevingsvermogen, was ontzettend respectloos naar en over de vrouwen die hij gebruikte en vond mij maar een saaie zeur.



Juist die 2 totaal tegenovergestelde kanten maken het zo ontzettend moeilijk om een beslissing te nemen, want je kent de andere (lieve/leuke kant, in jouw geval ook de vader van jouw kinderen) ook zo goed!

Ik ben nog een keer alleen naar die psycholoog terug gegaan na de breuk, en zij vertelde mij dat die 2 kanten onlosmakelijk met elkaar verbonden zijn: als je de een accepteert, krijg je er de ander ook bij, of je wilt of niet. Ik wist dat dit me zou slopen en me heel veel verdriet zou blijven doen, en heb er dus defintief een streep onder gezet.



Wil jouw man echt in relatietherapie om jullie huwelijk te redden, of doet hij het meer om jou een plezier te doen, zodat je 'kunt zien dat hij het echt goed meent' (en je je mond houdt)? duh.... (sorry, ben een beetje cynisch)

Het lijkt me afschuwelijk om zo bedrogen te worden,want beste Hera08, dat wordt je. De vader van je kinderen is blijkbaar niet in staat om zijn prioriteiten op de goede plek te zetten, dat is nl thuis bij jou en bij de kinderen.



Ik begrijp dat je veel van je man houdt maar dit gedrag hoeft geen enkele vrouw te accepteren. Het is gewoon een ordinaire hoerenloper. Niet echt iets waar je kinderen later trots op hoeven te zijn.



Weet je overigens wel zeker dat hij veilig vrijt met die prostituees? Dadelijk heb je nog een enge ziekte onder de leden ook.

Mijn bed en huis kwam hij in ieder geval niet meer in.



Kies svp voor jezelf en voor je kinderen.

Uit je verhaal lijkt (!) het alsof je man verslaafd is aan de seksuele contacten die hij heeft. Je schrijft dat je man zich ontzettend schaamt en er niet over wil/ kan praten. En toch vervalt hij steeds in het gedrag waarvoor hij zich zo schaamt. Maar het kromme hieraan is dat hij wil gewoon aan de tel zegt dat hij zich erotisch heeft laten masseren. Misschien is zijn beeld over zichzelf en de daarbij horende werkelijk zo vertroebeld dat hij het al heel knap vindt dat hij het daarbij heeft kunnen laten?



Als je, zoals je nu zegt, nog wil proberen om hier met hem uit te komen, lijkt het me nu heel belangrijk of je man inderdaad 'ziek' is op dit gebied (alhoewel ik het sowieso 'ziek' vindt wanneer iemand zo vaak een prostituee bezoekt terwijl diegene een relatie heeft) en of hij dit wil en kan erkennen en hier hulp voor wil zoeken.

Als dit zo is, dan denk ik op basis van je posting dat dit voor jou op dit moment nog een hele goede reden kan zijn om door te gaan met je relatie. En waarschijnlijk kan je pas nadat hij hulp gezocht heeft, voor jezelf de keuze maken of jíj kan leven met zijn verleden en zijn probleem.

Als hij niet wil of kan erkennen dat hij een probleem heeft waarvoor hij hulp nodig heeft, dan is aan jou de keuze wat je hiermee doet. Ik geloof namelijk niet dat hij kan veranderen, en dus al helemaal niet zonder proffesionele hulp. Dan is het dus echt alles of niets. Of je blijft bij hem met de wetenschap dat hij elke keer in het buitenland vreemd gaat, en miss in NL ook nog. (En daarin zit dan nog de keuze of je dit van hem wil weten, of dat je wil dat hij er niks meer over zegt). Óf je gaat bij hem weg en bouw je leven op zonder hem, maar met je kinderen.



Het is denk ik goed dat je zelf in therapie bent gegaan, om op die manier uit te zoeken welke weg je in wil slaan en op welke manier je dit voor elkaar krijgt. Want wat je ook doet, het zal allemaal gevoelens van pijn, woede, verdriet, machteloosheid met zich meebrengen.



En daarnaast is er nog het belang van je kinderen. De keuze om ze of met gescheiden ouders, of met een vreemdgaande vader te laten leven (en met jouw verdriet en boosheid) is ontzettend moeilijk. Ik denk, dat wanneer ik een moeder zou hebben in deze situatie en terug zou moeten kijken wanneer ik daar groot genoeg voor zou zijn, dat ik dan voor gescheiden ouders zou kiezen. Wat zouden jouw kinderen kiezen?



Heel veel sterkte!

Het klinkt heel hard maar zoals ik dit lees is je man niet iemand die zijn stinkende best doet om zijn huwelijk te redden.



Of hij ziek is, dat weet ik niet, het kan, maar ook dan moet je je afvragen of jij dat wel aankunt. Wat als hij ziek is? Dan is er of een grote kans dat dit nog veel langer zo doorgaat "want hij is ziek" of hij gaat er eindelijk aan werken, met misschien hier en daar nog een slippertje.



Hoogste tijd om jezelf af te vragen waar je eigen grenzen liggen meid, hoe moeilijk dat ook is.

die man (kun je zo iemand een man noemen? vind het eerder een hufter) vind het volgens mij heerlijk om een basis te hebben om op terug te kunnen vallen... Ik lees nergens wat hij doet voor jou en je kinderen, alleen hoe hij neukt met andere vrouwen en hoe leuk hij reisjes naar het buitenland heeft.



Hoe lang hebben jullie al een relatie? en hoe heb jij ooit kunnen accepteren dat hij zich te goed mag doen aan andere vrouwen/prostituees?



Bah, om misselijk van te worden dit verhaal... Niet alleen om die man met zijn ongeinteresseerd zijn, maar ook door jouw naiviteit (zo komt het op mij over)

quote:hera08 schreef op 18 mei 2008 @ 14:38:



Hij werd boos en er werd niet meer gesproken, zwijgend opgehangen.

Zou goed kunnen dat hij vanavond helemaal niet naar huis komt maar ergens anders heen gaat.



Is dit iemand die aan zijn relatie wil werken?

Is dit een looser?

Is dit een geestelijk ziek iemand.



Ik heb in ieder geval zelf heel hard hulp nodig.

Bedankt lieverds!



Dit laatste stukje, zo pijnlijk allemaal....



Hij is boos en verongelijkt als jij hem aanspreekt op zijn gedrag. Jij moet dit blijkbaar pikken tot in den eeuwigheid, amen. De vraag is, heb jij daar zin in? Wat is het 'redden' van jouw relatie jou nog waard?



En loser vind ik je man inderdaad maar (en vat dat niet verkeerd op) jou ook. Loser; 'verliezer' in de meest concrete zin van het woord dus. Iedereen verliest in dit geval.

Of hij geestelijk ziek is kunnen we je niet vertellen, we zijn geen artsen. Wel is zijn gedrag opvallend gevoelloos maar waarschijnlijk is dat gedrag wat hij al julie hele huwelijk tentoonspreid, alleen ben je het nu spuugzat.



Of hij iemand is die aan zijn relatie wil werken? Zo ziet het er niet uit. Heel erg voor je maar de tekenen wijzen niet op iemand die zich hard in wil zetten om jullie relatie weer gezond te maken.



Jij hebt hulp nodig, dat is heel zeker. Wacht niet op hem en help jezelf door te gaan onderzoeken wat jouw rol is in dit verhaal en hoe jij jezelf weer zo belangrijk kunt gaan vinden dat je de manier waarop er met je wordt omgegaan niet meer accepteert.



Jij moet met jou het langste door. Wees je eigen beste vriend en zorg dat jij er weer bovenop komt. Met op zonder je man.

het wordt tijd dat je eens in jezelf gaat investeren ipv een man die de lucht die hij ademt nog niet waard is. Wat een zelfvernietiging Hera

Wat een verhaal.

Ik lees dat je al een afspraak hebt met een therapeut, maar nog wel steun kunt gebruiken.

Er is een internet site waar je voor dit soort zaken terecht kunt.

Je kunt er praten met lotgenoten en zelfs met deskundigen.

Het is ook nog helemaal gratis.

Misschien dat het je helpt en steunt in deze moeilijke tijd.

Sterkte.

Site

Altijd fijn te lezen dat zulke ingewikkelde kwesties met een paar goede gesprekken kunnen worden opgelost.



Heeft je man ook nog aangegeven hoe hij hoe ervoor zòrgt dat hij ermee stopt.

B.v. een andere levensstijl (baan?) zodat hij niet meer in de verleiding komt.

B.v eerst zèlf in therapie om eens uit te vinden wat hij nu echt wil, ècht belangrijk vind of waarom hij zn impulsen niet kan beheersen?

Trap er niet in meid..

Kies voor jezelf en je kinderen.