Wachten, wachten, wachten

Jeetje Nolleke, wat heftig! Ik hoop dat toch dat je een normale zwangerschap mee mag maken met een voorspoedige bevalling!

@jaloers, enkele van mijn oud klasgenoten hebben al een baby... ik word dan best een beetje jaloers.



@werken, ik werk nu 40 uur per week + 15 uur reistijd op een dag. Zodra ik ergens beter woon gaat dat ongeveer 42 uur worden denk ik. Plus alle netwerkevenementen etc. Vorige week pas om 11 uur 's avonds thuis op maandag + de hele zaterdag helpen bij een evenement.

Zo, wat is er veel geschreven zeg! Ik had vandaag ook een workaholic-dag, haha, zit soms ook een beetje vast zo aan het eind van mn promotie, maar vandaag heb ik echt veel lekker aangepakt, voelt goed



@Nolleke, wat een heftig verhaal! Rationeel gezien zou ik ook denken: Tel je zegeningen, maar kan me voorstellen dat het emotioneel anders voelt en je toch wel weer wilt.. welkom!



@namen Wij hebben al 2 namen die voor ons (op dit moment iig) op 1 staan voor een jongen en een meisje. Die ga ik hier nog niet verklappen (er schrijven op het forum hier wat mensen die ik ook in het echt ken). Over 1 naam nog wel wat twijfel, maar dat is vanwege de betekenis, die heeft met God te maken, terwijl wij zelf absoluut niet gelovig zijn. Is het raar om dan zo'n naam te kiezen?



@aantal kinderen; Het liefste 2, maar eerst maar gewoon voor 1. Ik ben ook al relatief oud, dus heb ook in mn achterhoofd 'eerst maar zien of het lukt'.



@jaloers: Ik ben stiekem wel jaloers op mijn zus die mij laatst heeft verteld dat ze voor een tweede kindje proberen te gaan. Dan denk ik: Ik wou dat ik ook in die situatie was, maar dus ook gewoon qua relatie.. ik wil zo graag meer tijd met hem doorbrengen. Doordat we nu ook allebei een hoop andere verplichtingen hebben, zien we elkaar amper. Maar het goede nieuws is dat hij toch gister wel weer zei dat ie van plan was binnenkort te gaan solliciteren, dus er is hoop



@werk, ik werk nu 5 dagen in de week, ene dag meer dan de andere, maar over het algemeen wel veel (want ja, ik wil die promotie toch af hebben). Ben erg aan het nadenken over of ik nu weer op een fulltime baan ga solliciteren, of voor 4 dagen in de week zal gaan..



@ouders: Ik heb een fijn contact met mijn ouders en zie nu al dat ze bij mijn zus altijd klaar staan om op de kleine te passen als er iets is.. fijn !



@bevalling; dat is zoiets waar ik nog maar even niet over nadenk;)

@ Nolleke; jeetje wat heftig. En toch gaat het weer kriebelen. Ik snap de reactie van je man/vriend ook wel, tel je zegeningen, stel dat er iets met jouzelf zou gebeuren?



@jaloezie; niet echt heel last van maar heb wel veel meer aandacht voor mensen van mijn leeftijd die nu allemaal kindjes krijgen.



@werk; ik werk 38 u in 4 dagen zonder echte pauze. Op zich wel fijn dat die mogelijkheid er is. Maar ik heb ook zowel een fysieke als mentale zware baan dus ik denk dat mocht het zo ver zijn dat ik 30 uur wil gaan werken in het liefst 3 dagen.



@ouders en oppassen; onze beide ouders wonen te ver weg om op te passen. Mijn ouders wil ik daar eigenlijk ook niet tot verplichten, ze zijn heel erg gesteld op hun vrijheid. Misschien verhuizen we wel terug, komen allebei uit het zuiden, maar dan moeten er wel banen te vinden zijn! KVD ben ik ook wel voor, of anders een gastgezin oid. daar gaat mijn nichtje naar toe, zijn ze heel tevreden over! Schoonouders zou wel kunnen, mijn vriend is enig kind en volgens mij zien zijn ouders er wel naar uit dat zo'n kleine in de familie komt. Al zouden ze dat nooit zeggen overigens.



@bevalling; daar wil ik ook niet over nadenken!



Ik heb het gevoel dat ik mijn vriend te veel belast met mijn kindergedoe, dus ik heb maar besloten om het maar hier te spuien Hebben jullie daar ook last van?

@Neeltje, ja, daar heb ik ook wat last van. Ik merk dat ik steeds vaker over kinderen begin bij mijn vriend, maar dat hij daar niet echt op reageert. Vooral gisteren had ik weer zo'n ontzettende rammeldag. Wanneer ik hierover vertel, dan zit hij me alleen maar schaap-achtig aan te kijken en begint over een ander onderwerp.

@ Nolleke: Dat lijkt me heel erg heftig. Wij staan er allemaal nog zorgeloos in, maar zo hoeft het niet te lopen helaas. Het is lastig om je idee van de toekomst aan te passen. Het lijkt me ook een heel lastige beslissing of je dan toch voor nog een kindje wil gaan.



@ werk: Ik werk nu 40 uur plus ook 15 uur reistijd in de week. Ik hoop daar 3 dagen van te kunnen maken, maar 4 is waarschijnlijk financieel beter haalbaar.



@ spuien: Daar is dit topic voor Neeltje. Mijn vriend word er af en toe ook gek van.



Mijn vriend is zich nu toch een beetje zorgen aan het maken dat ik nog niet ongesteld ben. Maar dat kan natuurlijk best nog wel even duren en bovendien was ik ook niet regelmatig voor ik aan de pil begon en zijn we gewoon voorzichtig geweest met de condooms. Ik maak me ook minder zorgen, maar heb belooft om zaterdag een testje te halen als het dan nog niet zo ver is. Ik kan hem dan tenminste gerust stellen.

@ wijnkonijn; haha schaapachtig... hebben jullie er wel eens ooit serieuze gesprekken over gehad? Toen ik 22 was, was ik er nog helemaal niet mee bezig.



@ tara82; voorzichtig met condooms, dat doen wij nu ook. Maar toch...ik word toch elke keer wel weer heel zenuwachtig van die rotdingen. Hoeveel dagen ben je nu overtijd dan?

@ Neeltje: Ik denk dat je nog niet echt van overtijd kunt spreken als er nog geen echte menstuatie heeft plaats gevonden, maar volgens de app die ik op mijn telefoon heb gezet ben ik nu 8 dagen overtijd. Maar ja het kan een behoorlijke tijd duren voor het weer normaal is. Condooms zijn ook rotdingen, maar voorlopig zitten we er nog aan vast. Of er moet toch een spermacel langs het condoom gezwommen zijn en dan hebben we weer andere zorgen. Als dat zo is dan is het gelukkig ook geen ramp, maar toch wel (vooral voor mijn vriend) eerder dan de bedoeling was.

@ Pom, blij; dat kan je zeker zijn. Die sprong in het diepe...ja dat besef ik me ook, wij zijn allebei van die twijfelkonten. Daarnaast ik ook een beetje faalangstig... Geen goede combi



Ik heb er met mijn moeder afgelopen weekend wel over gehad. Dat ik het wel wilde... Ze zei dat ze daar mij niet in kan adviseren. Ik zei dat we eerst misschien wel andere baan/huis etc etc wilde en dat je alles goed/perfect voorelkaar wil hebben, maar mijn moeder zei; 'misschien komt dat wel nooit..! Nu ben je nog jong en flexibel, je vangt dingen makkelijker op. Maar realiseer je, het is een sprong in het diepe, en je leven veranderd volledig.'



Hmmm, heeft me ook wel weer aan het denken gezet!

@ Pom: Dit word mijn eerste cyclus na de pil, dus nog geen pijl op te trekken. Maar als ik van de standaard 28 dagen uit zou gaan zit ik daar dus nu ruim overheen. Ik maak me daarom ook nog geen zorgen. Maar ik snap dat mijn vriend het toch wel spannend vind.

Hallo dames!

Ik ben erweer



Nog een paar maanden en dan zal ik zien of ik een normale cyclus zal krijgen... Ik ben al een keer een half jaar gestopt geweest ivm medicatie en toen had ik meteen een nette cyclus. Nu hopen dat ik dat straks ook heb.



Mijn moeder wil heel graag oppassen e.d. Het is een van haar grootste wensen om oma te worden.



In mijn omgeving komen er steeds meer baby's bij en mijn vriend begint er nu vaker over dan ik. Zal hij al last hebben van rammelende ballen? Ha ha

Dat was ook mijn gedachte Pom, maar om nou elke avond de vraag te krijgen of het al zo ver is. Dan doe ik wel een testje om hem gerust te stellen.

@moederintuitie, dat is wel wat ik ga proberen. Opvoeden met mijn gezonde verstand en kijken naar wat mijn kind nodig heeft. Ik heb het al eerder hier gezegd...methoden als Rita Blom en allemaal andere boeken werken voor het ene kind heel goed en voor het andere kind totaal niet. Ik probeer het dus eerst met mijn eigen ideeën (van slapen en je groente opeten tot pubers en drugsgebruik) en als dat niet lukt dan kijk ik wel of een andere methode misschien beter werkt. Vind het zelf een beetje raar om te beginnen met een bepaalde techniek of theorie. Maar dat is voor iedereen natuurlijk anders en ik kan ook heel goed begrijpen dat een opvoedkundig boek misschien fijn kan zijn als beginpunt omdat het je een soort van houvast geeft.



@nolleke, jeetje wat hebben jullie veel meegemaakt!! Ik kan me inleven in beide jullie standpunten. Jij dat je graag nog een kindje wilt, maar ook je partner die er tegenop ziet om nog een keer door die hele achtbaan heen te gaan en al die risico's te nemen. Ik hoop dat jullie eruit komen samen



@werken, ik vind het helemaal niet zo raar dat je (ook zonder kinderen) een dag minder gaat werken! Als het kan en jullie(ik weet ff niet meer wie het vroeg) het zo fijn vinden, waarom niet? Bij een bevriend stel van ons is zij ook een dag minder gaan werken. Financieel is dat geen probleem bij hun, zij zou zich met haar 32-uur inkomen ook nog prima alleen kunnen redden en ze hebben nu een betere balans werk-thuis. Hij is net begonnen in een nieuwe baan en werkt zo 50-60 uur per week en ze vinden het allebei prettig dat ze door haar thuisblijfdag nu in het weekend ook echt weekend kunnen hebben ipv allemal dingen nog te moeten doen. Wij krijgen daar als vriend voor zichzelf begint en ik klaar ben met studeren ook mee te maken en als ik dan genoeg kan verdienen om me als nodig alleen te redden (of als vriend niet meer zou kunnen werken) zou ik het ook gewoon doen!



@namen/ukkie, dat is helemaal niet gek. Vriend en ik hebben allebei geen christelijke achtergrond. Toch staan op mijn lijstje veel bijbelse namen. Gewoon omdat ik ze mooi vind. Wat vriend daarvan vindt weet ik nog niet



@vriend lastigvallen. Ik zou wel willen maar vriend heeft nu al zo veel op zijn bordje de laatste tijd dat ik het onderwerp maar even laat rusten. Daarom ben ik ook zo blij met dit topic! Hier kan ik mn ei erover lekker kwijt!



@tara, ik zou idd gewoon ff een testje halen (2 voor 5 euro bij kruidvat!) dat je menstruatie nog even uitblijft is heel normaal, maar dan hoef je je er iig niet meer mee bezig te houden. Ik had eind vorig jaar ook even een moment dat ik dacht "zou het?" maar aan de pil dus menstruatie bleef zowiezo uit en ik ga dan niet een stopweek inlassen om te checken want dat is ook niet helemaal een betrouwbare methode. Dus gewoon een test gedaan en een week later (want klachten bleven aan) weer en beide negatief. Dan weet je gewoon waar je aan toe bent. Ook al wist ik dat de kans nihil was.



@Condooms, zou hier nooit goed gaan Allebei een gruwelijke hekel aan die dingen. Toen we net samen waren een week condooms gebruikt want toen was ik niet aan de pil (geen seks gehad in maanden dus waarom dan de pil nemen) en gosh wat was ik blij toen die weer weg mochten. In die paar maanden dat ik niet aan de pil was had ik een cyclus van 30-35 dagen.



@anticonceptie, ik zit dus te kijken naar een alternatief maar weet niet zo goed wat. Condooms werkt dus niet, spiraaltje geen zin in als die er niet ook gewoon 5 jaar kan blijven zitten en prikpil ook niet want ik wil juist minder hormonen. Nuvaring overweeg ik nu serieus maar hoor hele wisselende ervaringen op internet.



@hier. Rammels nog wel aanwezig maar even wat gekalmeerd. Maar dat komt omdat ik me druk zit te maken om allemaal andere dingen.

Bedankt voor jullie welkom!



Ik snap het standpunt van mijn man heel erg goed. Dat standpunt heb ik immers ook een tijd gehad.

En nog steeds besef ik me dat er risico's zijn, maar na gesprekken met gynaecologen besef ik me ook dat door intensieve begeleiding vanuit hun kant de kans zo klein mogelijk wordt gehouden.



Dat er met mij iets gebeurd ben ik niet zo bang voor eigenlijk. Ook al waren sommige complicaties ook voor mij gevaarlijk, toch maak ik me daar niet druk om.



@vriend lastigvallen, toen we voor de 1e gingen was ik duidelijk de eerste die er klaar voor was. Ik nam me zo voor om er niet te vaak over te praten, maar dat lukte niet altijd. Daar is dit forum zo fijn!

Bij de eerste ben ik in de 3e maand zwanger geworden en dat was eigenlijk perfect. Want na de eerste keer ongesteld worden vond hij het nog prima, maar de tweede keer baalde hij echt. Dat vond ik erg fijn om te merken.

En natuurlijk hadden we erg veel geluk dat het de maand erna raak was.



@Anticonceptie, ik heb 10 jaar de pil geslikt. Toen ik met mijn vorige partner een kinderwens had ben ik daarmee gestopt en werd meteen weer gewoon ongesteld. Na 3 maanden met condooms zijn we er voor gegaan en meteen zwanger geworden, dat is geeindigd in een miskraam bij 7 weken.

Daarna ging het slechter tussen ons en zijn we uit elkaar gegaan.



Toen heb ik een Mirena spiraal genomen en toen wij een kinderwens hadden eruit laten halen. 1 maand met condooms gedaan en daarna na 3 maanden zwanger.

En na de bevalling van de eerste ben ik meteen weer zwanger geworden.

Ik vond het zolang duren voordat ik weer ongesteld werd, maar ik bleek dus alweer zwanger te zijn.

Nu gebruik ik weer de pil.



@Tara, goed dat je hem zo toch kan geruststellen. Het zal inderdaad wel komen doordat je net met de pil gestopt bent, maar dan kan hij weer even rustig ademhalen.



@werken, ik werk 24 uur en mijn man 40 uur.



@oppas, mijn moeder past 1 dag in de week op, verder gaat dochter naar een gastouder omdat ik onregelmatig werk. IWij vinden dit heel fijn, maar een KDV had ik ook prima gevonden, maar dat is niet handig met mijn werk.

Orzoo, waar maak je je druk om? Om je opleiding?



Nuvaring heb ik ook een tijdje gebruikt, maar ik vond het niet prettig, ik had steeds het idee dat ik het voelde zitten.

Maar misschien kun je het proberen en is het wel iets voor je. Je hebt dan wel minder hormonen in je lichaam.

@namen, bij de eerste hadden we tot 17 weken een favoriete jongensnaam en toen hadden we een pretecho gehad en zagen we dat hij een jongetje was. En op de terugweg zei ik ineens: 'Wat vind je eigenlijk van ...?' Nog nooit over gehad, maar die vonden we meteen allebei heel leuk en toen hij geboren werd heeft hij ook die naam gekregen.



Bij de tweede was het weer dezelfde naam als bij de eerste voor de eerste 17 weken, maar bleek het bij 17 weken een meisje te zijn.

Ik had een favoriet en mijn man een andere favoriet. We hebben toen allebei de namen 1 week gebruikt als het we het over haar hadden en toen werd ineens mijn favoriet ook die van mijn man en zo heet ze nu.

@nolleke, maak me idd nogal druk om mn opleiding. En dan vooral: stel dat ik het dit jaar niet haal...kan ik die kinderwens weer uit gaan stellen



NuvaRing ga ik dan eens bespreken met de HA. We moeten volgende maand toch ff langs. Ik voor mn oor (dat een beetje raar doet, rood, dikker dan het andere oor en voelt vaak erg warm aan) en vriend voor zn moedervlekken. Hij is vorige x naar mijn mening te makkelijk weggestuurd dus deze x ga ik even mee om te eisen dat hij doorverwezen wordt. Want mannen zijn daar te makkelijk mee

@Neeltje: Wij hebben al meerdere serieuze gesprekken gehad over mijn kinderwens, vooral toen ik maar niet ongesteld werd en meteen in de stress schoot. Mijn vriend heeft een kinderwens (nog niet zo heel lang), maar moet nog erg wennen aan het idee. Dat snap ik ook wel, maar ik praat er het liefst de hele dag over. Ik ben er sinds vorig jaar veel mee bezig, toen we gingen samenwonen kreeg ik de klapperende eierstokken er gratis bij!



@Orzoo: Zo denk ik inderdaad ook wel eens: stel dat ik nog langer over mijn opleiding moet doen, dan kunnen we ook pas later beginnen. Dat maakt me wel eens erg gefrustreerd. Irritant is dat he?

@wijnkonijn het zorgt bij mij voor lichte paniek En dan ga ik allemaal constructies bedenken om het toch anders te doen.



Maar ik kan mijn tijd beter steken in studeren. Me druk maken kan ik later nog altijd doen.

(Toch ook even WOG-gen vandaag..)



Hmm ik herken het wel dat ik net iets te vaak roep dat ik aan de kinderen wil bij mn vriend, dus goed dat dit topic er is Wij (of dus eigenlijk vooral hij) moeten dus nog de samenwoonstap nemen.. Vandaar dus soms ook de twifjel bij mij of ie het eigenlijk echt wel allemaal wil, maar als ik hem daar naar vraag zegt hij van wel. Maar goed, hij heeft natuurlijk geen rammelende eierstokken

Ukkie, sommige mannen hebben er gewoon moeite mee. Een vriendenstel van ons deed er 7 jaar over om te gaan samenwonen. Omdat hij niet wou. Nja, wel wou..maar dat was altijd iets van later. Nu ze samenwonen vindt hij het helemaal geweldig en beginnen ze hetzelfde circus (denk ik) van voor af aan met de kinderwens.

Dat ken ik Oorzoo, alleen heeft het bij mij niet met de studie te maken, maar met het trouwverhaal ( wat nu steeds dichterbij komt, alles is al zo'n beetje doorgesproken.. alleen het echte bespreken van datum etc moet nog gebeuren en ons verloven natuurlijk-;)) er tussen door en een mogelijke nieuwe baan, die ik eigenlijk wil voordat we aan kinderen beginnen. In deze tijd is het gewoon lastig en aan de ene kant denk ik gewoon blijven zitten waar ik zit, ik heb het er goed, een vast contract, maar niet de functie die ik ambieer. Ik dacht altijd dat ik op de plek moest zitten waar ik wilde blijven als ik eenmaal kinderen had. Vast contract, dan kun je als zwangere vrouw redelijk rustig je verlofperiode in. Maar ook dat gaat nu niet meer op.



Op dit moment denk ik dat ik bij deze werkgever blijf, ouderschapsverlof kan geregeld worden, mijn contract kan aangepast worden. Ik kan altijd daarna nog kijken of ik toch een andere baan wil hebben.



Maar ik kan me goed gek maken op dat gebied, terwijl het in feite nergens voor nodig is. Alles loopt voorspoedig en onze kinderwens wordt als het goed is binnen 3 jaar vervuld. Tot die tijd lekker dromen..Al is dat af en toe best frustrerend-;)

Tja dat is een (soms vervelend, soms goed) karaktertrekje van mij. Als ik eenmaal besloten heb dat ik iets wil dan moet het ook NU gebeuren