ik snap me zelf af en toe niet

Nou, zo te lezen geef je aan het eind van je bericht al een mogelijke oplossing Je zou best eens met zijn 3-en kunnen afspreken! Maarrrr alleen als jij er zelf een leuk en goed gevoel bij hebt natuurlijk

ik heb het ook gelezen

Met zn 3-en iets gaan doen lijkt me een uitstekend idee. En natuurlijk met je vriend bespreken hoe je je erover voelt. Voelt het niet goed dan heeft hij daar vast begrip voor en houdt hij ongetwijfeld rekening met jou!



Succes!

Je vertrouwt je vriend wel maar anderen ( haar ) een stuk minder ?

Als je vriend zo trouw is als jij denkt / hoopt dan kan een oud-collega bloot op de bar gaan liggen met een kers in haar navel en zal hij zijn biertje op haar voorhoofd zetten omdat ze een beetje in de weg ligt , bij wijze van spreken .

Allemaal mooi en wel om met zijn 3-en af te spreken, maar in praktijk is het vaak toch zo dat het niet altijd werkt. Lijkt mij erg vervelend als jij nu steeds als een soort oppas erbij zit, kom geen vriendschap tengoede........

Maar,...... en dat is misschien effe 'pijnlijk', als jij je gevoelens nu open durft uit te spreken, waar zij bij is? Jij schrift zelf dat jij haar wel kunt haarden, dus waarom zeg jij niet rechtuit in bijzijn van je vriend dat jij je er soms onprettig bij voelt. Weet iedereen meteen waar hij/zij aan toe is........ en als zij een oog op je vriend had weet zij nu ook meteen dat jij echt niet achterlijjk bent en de zaak toch in de gaten houdt,......voelt voor hun misschien ook effe klote, maar als er niets is komen zij daar wel overheen.

Libby , zou jij nog bij iemand met partner op de koffie gaan als zijn partner iets zegt wat neerkomt " ik hou jou in de gaten / ik weet niet wat jouw bedoelingen zijn " ? Ik zou laaiend én met stomheid geslagen zijn . Dan zou dat met zijn drietjes afspreken ook meteen over zijn .

@ BGB, hangt ervan af hoe goed hun relatie is (tussen de twee vrouwen dus) , had de indruk dat zij elkaar toch al redelijk kennen. En nee, ik zou het niet zo plat brengen, maar toch wel durven zeggen dat ik mij er ongemakkelijk bij voel op een bepaalde manier....... denk ik......nu..........

Heel eerlijk? Ik geloof niet zo in vriendschappelijke omgang tussen man/vrouw. Wel als er een vriendschap is waar iedereen bij betrokken is.



Ik heb hele leuke mannelijke collega's. Barst ervan. Kan veel met ze lachen enz. Echter bewaar ik een soort afstand. Eentje waarvan iedereen dan meteen weet dat ik niet beschikbaar ben. Veel mannen doen dit andersom gelukkig ook. Een keertje samen wat drinken omdat het zo uitkomt moet ook gewoon kunnen. Alleen als het vaker voor gaat komen en de vriendschap steeds hechter wordt, zou ik uitkijken. Want dan laat je dat 'muurtje' van afstand zakken. Een verliefdheid is zo ontstaan bij 1 van de twee of beiden.



Ik denk dat je intuitie ook spreekt, niet dat er iets aan de hand is, wellicht nog helemaal niet, maar dat het wel zou kunnen gebeuren.

Weet je, als er tussen hen iets zou onstaan, dan gebeurt dat toch. Daar heb jij geen invloed op, hoe lullig het ook is. Dan kun je maar beter proberen om er op een aangename manier mee om te gaan. Jouw vriend weet heus wel wat hij doet, en hopelijk trekt hij zelf de grens mocht blijken dat er van haar kant iets is wat hij zelf niet wil. Als hij dat ook wil, dan kun jij er niks aan doen om dat tegen te houden.

Hij kan op veel meer manieren iemand anders tegenkomen maar je hebt geen leven als je je daar constant mee bezig moet houden.

Laat haar een keer langskomen, drink wat met zijn drieen en wie weet haal jij er ook wat uit. Dat is voor iedereen prettiger.

Ik heb een beste vriend en dat gaat prima, ook met zijn drieen. Vriend weet ondertussen hoe dat zit en dat hij geen bedreiging is. Die jongen ken ik al veel langer dan hem en het zou nooit wat worden tussen ons, anders was dat al eerder gebeurt.

Kaboutertje, klopt inderdaad. In ons geval is iedereen erbij betrokken, is echt een aanvulling dan. Maar ik ging al jaren met hem wat drinken, of shoppen en dat kan nog steeds.

Omdat vriend ziet en weet dat er verder niks is. Na 13 jaar zal het niet ineens omslaan in verliefdheid. Dat is denk ik het verschil tussen mijn verhaal en die van to.

Als die vriend telkens alleen met haar afspreekt zou ik het ook niet prettig vinden..

Julus, tot op zekere hoogte ben ik het met je eens. Stel, vriendlief wil vreemdgaan, dan gebeurt dat inderdaad toch. Daar is geen invloed op. Echter kun je elkaar wijzen op grenzen en helpen uitkijken met wat je doet. Voor je het weet gluipt er iets in waarbij geen enkele intentie is geweest.

Je hebt jaloezie en jaloezie. De extreme variant die een partner controleert en nog net niet in de bezemkast stopt. Je hebt ook de beschermende variant, die waakt over je relatie. Intuitie helpt daarbij. Dan ga je nog steeds uit van het goeie in de mens en laat je iemand zijn eigen gang gaan, echter wijs je wel op de mogelijke gevaren.

Tuurlijk, maar dan moet je als partner wel op de hoogte zijn van wat er speelt. Als je partner verliefd is en dat niet met je deelt, valt er niks te wijzen op grenzen. Dan beslist partner zelf of hij er iets mee doet, en heb jij daar geen enkele invloed op.

Daarom vind ik het zo positief dat de vriend van to zo open en eerlijk is, zodat to inderdaad de beschermende factor kan zijn.

En mijn ervaring is dat veel mannen behoorlijk naief zijn in dit soort zaken, die zien niet dat sommige vrouwen gehaaid zijn. Dan kan een partner daar zeker iets in betekenen, om hem te wijzen op de evt. gevaren.

Daar, beste Julus, ben ik het volledig mee eens!:)

Dat is fijn

Alles draait om openheid van zaken geven. Krijg je als partner het gevoel dat je ergens buiten wordt gehouden, dan ga je automatisch dingen invullen. In gevallen als dit leidt dat tot negatieve gedachten en onzekerheid, en dat kan funest zijn.

Als je vriend zijn gsm verbergt en jij mag absoluut niet weten wie hem sms-t, dan ga je je afvragen waarom dat is. En ga je invullen. Dat is met alles zo. Is ook een kwestie van respect naar die ander toe. Ik respecteer jou, waardeer jou en daarom heb ik geen geheimen voor je.

Ik denk dat we allemaal achter onze oren krabben als onze partner geheimzinnig gedrag vertoont, dan ga je af op je intuitie want je HEBT niks anders..

Ik ben een beetje dubbel. Ik geloof in principe niet in m/v vriendschappen. Ik ben heel bewust bezig met dingen in mijn leven uitkiezen zo dat ze op elkaar aansluiten. Dus niet go with the flow en laat je kiezen, maar echt bepaal zelf, zeg ja voor wat je wel wilt en werk daarvoor en zeg keihard nee tegen wat je wilt wilt maar vooral maak keuzes. Door actief keuzes te maken staat je onderbewustzijn 'in dienst' van je bewustzijn. Wanneer je niet actief een keuze maakt, staat je bewustzijn in dienst van je onderbewustzijn.



Het is bij mij dan ook niet zo, dat mijn vrienden de mensen zijn waar ik me om vage redenen tot aangetrokken voel, mijn vrienden zijn mensen waardoor ik als logisch gevolg van mijn keuzes bij terecht kom. Van een partner verwacht ik dat hij dezelfde houding heeft. Los hiervan zijn vriendschappen voor mij inwisselbaar. Ik heb niet heel veel begrip voor mensen die doen of hun leven en de relatie aangepast moeten worden op het feit dat er een bepaalde vriendschap is die koste wat het kost in die vorm moet en zal blijven voortbestaan. Ik zou me sowieso niet aangetrokken voelen tot mensen die zo weinig gevoel van leiding over hun eigen leven ervaren en alles maar moeilijk vinden. Lever toch veelsteveel gezeik op, zo'n relatie?



Ik vind mijn vriend geweldig. Als hij een sexy beste vriendin krijgt, zou ik mijn uiterste best doen het kreng zo subtiel mogelijk uit zijn leven te verwijderen, zonder ook maar 1maal het woord ongemakkelijk of jaloezie te laten vallen. Das vast geen mooie waarheid. Maar echt wel dat ik het zou doen.

quote:Noblesse_Oblige schreef op 23 mei 2008 @ 13:41:

mijn vrienden zijn mensen waardoor ik als logisch gevolg van mijn keuzes bij terecht kom. [..knip..] Los hiervan zijn vriendschappen voor mij inwisselbaar. Dit klinkt nogal berekenend en niet heel erg aardig eerlijk gezegd.

@ Capibara; weet ik, dat is het ook. Maar ik heb die rationele benadering op dit moment nodig om mezelf te beschermen. Tegelijkertijd weten mensen wel heel goed wat ze wel (en niet) aan mij hebben. Ik ben heel direct. Het wil overigens niet zeggen dat ik mensen zo maar laat vallen - als iemand eenmaal mijn vriend of vriendin is, is dat met voor altijd intentie. Maar dat gebeurd dus pas wanneer ik zeker weet dat iemand de bereidheid heeft om zelf ook bij mijn leven te willen passen. Dat klinkt wat hard misschien maar dat valt in de praktijk heel erg mee. Het betekent bijvoorbeeld, dat een vriend die heel veel flirt terwijl hij weet dat ik een monogame relatie heb, mijn vriend niet kan zijn. Die vriend heeft daarvoor dan wel duidelijk van mij te horen gekregen, hoe de zaken ervoor staan en die keuze dus eigenlijk zelf gemaakt.



@ TS: Dat zou ook een mooie oplossing zijn. Ik heb ooit een vergelijkbare vriendschap gehad, maar dat was eigenlijk al een gezamenlijke vriendin, alleen had zij wat andere grenzen dan wij (gevoelsmatige grenzen meer) m.b.t. hoe je met mensen die een relatie hebt omgaat. Ik wilde toen, in haar specifieke geval, alleen nog met zijn 3en of 4en afspreken, omdat ik haar gedrag gewoonweg niet accepteerde. En zij zei toen 'ik heb een vriendschap met Noblesse en Man en niet met NoblesseMan'. Sommige mensen vinden het minder leuk om met een stel af te spreken dan met 1 persoon. Ik verbaasde me daar destijds over (mij zou het nml niet uit maken, ik heb dezelfde gesprekken met haar als haar vriend er bij is, enige verschil is dat ik hem er dan ook bij zou betrekken, anders is het een beetje ongezellig). Maar voor haar voelde dat fundamenteel anders.



Het hoeft dus niet zo te zijn dat ze jou dan niet leuk vind ofzo, misschien voelt zij net als die vroegere vriendin (het liep daarna dus ook niet meer), jullie dan als een soort 'eenheid' en veranderd dat voor haar de sfeer heel erg. Ik weet niet hoor, gewoon een optie. Zelf spreek ik wel met mannen af maar voorwaarde is altijd dat zij mijn relatie respecteren, dat mijn vriend met ook vriendelijk benaderd wordt en dat hij zich er goed bij voelt (en dat laatste kan zowel bij mij als bij hem inderdaad net als bij jou per persoon verschillen).



Wat ik zelf ervaarde is dat het vooral vervelend wordt als ik me bedreigd voel in mijn identiteit. Als hij omgaat met iemand waarmee hij dingen deelt die voor mij helemaal stom zijn, zoals geneuzel over techniek (hij kent een vrouw met wie hij dat soort dingen bespreekt), en die vrouw is ook een totaal ander type dan ik, zowel innerlijk als uiterlijk, merk ik dat ik haar niet als bedreigend ervaar. Terwijl als hij een vrouw kent die op mij lijkt, dat wel het geval is. Zo kende hij een vrouw die hetzelfde werk doet als ik, qua uiterlijk op lijkt en ook nog eens heel leuk is. Nou daar werd ik dus wel een beetje zenuwachtig van. Dat vind ik dan ook net als jij niet leuk van mezelf, maar eigenlijk vind ik het ook best wel begrijpelijk dat je jouw unieke rol in iemands leven liefst als iets exclusiefs ziet...

TO, je kunt niets aan haar motivatie doen. Het enige wat jij kan doen is heel scherp je eigen grenzen in de gaten houden en duidelijk communiceren met je vriend. Wijs hem op de gevaren en wijs hem op de consequenties als het mis gaat. Meer kan je niet doen.

Je hoort heel vaak dat iemand zich bedreigd voelt door de komst van een vriend cq vriendin van de partner. Dan kun je wel alles doen om die vriendschap te verstoren, maar dat zou ik eerlijk gezegd ook niet pikken. Dat vind ik dan weer respectloos. Natuurlijk kan het vervelend voelen en ongemakkelijk, maar idd erover praten lijkt me het beste.

Heb dit trouwens ook eens aan de hand gehad; en het uitgesproken. Bleek dat vriend die andere partij anders zag dan ik. Blijkbaar kijken vrouwen op een andere manier naar vrouwen; ik zag een leuke, mooie meid. Hij zag totaal niks in haar, niet zijn type maar wel leuk om mee te kletsen.

Thats all you need to know