Relaties
alle pijlers
Oogkleppen, Wazen, BeenThereDoneThats en Tranen, deel 5
zaterdag 7 juli 2007 om 23:49
Een topic waar iedere vrouw kan aansluiten die in een ongelijkwaardige relatie zit of heeft gezeten.
Er zijn de verschrikkelijke verhalen van vrouwen die mishandeld zijn, die zelfs blij moeten zijn dat ze het er levend of niet al te zwaar gewond vanaf hebben gebracht. Maar het begint al bij niet gewoon jezelf kunnen zijn in de relatie, bij afhankelijk zijn van de buien van je partner, bij van alles uit de kast te moeten halen om je partner goed gestemd te houden.
Een speelbal zijn: of jij, of je huisraad, of je eigen dingetjes moeten eraan geloven.
Vooral: onvrij zijn. Niemand houdt je beet, niemand dwingt je te lopen, en toch ben je niet vrij. Je weet dat je eigenlijk anders wilt maar je doet het niet.
Angst. Soms meer, soms minder, soms lijkt ze weer afwezig.
Op het scherpst van de snede leven, want áls je ruzie kunt maken over iets wat je uitgesproken wilt hebben, dan dóe je het ook, zover als je kunt.
Eruitstappen: eindelijk voor jezelf kiezen. Er dan achter komen dat er ook nog een leven te leven valt, in te vullen valt. Jezelf eindelijk tegenkomen.
Manu jij kunt je verhaal niet meer vertellen.
Er zijn de verschrikkelijke verhalen van vrouwen die mishandeld zijn, die zelfs blij moeten zijn dat ze het er levend of niet al te zwaar gewond vanaf hebben gebracht. Maar het begint al bij niet gewoon jezelf kunnen zijn in de relatie, bij afhankelijk zijn van de buien van je partner, bij van alles uit de kast te moeten halen om je partner goed gestemd te houden.
Een speelbal zijn: of jij, of je huisraad, of je eigen dingetjes moeten eraan geloven.
Vooral: onvrij zijn. Niemand houdt je beet, niemand dwingt je te lopen, en toch ben je niet vrij. Je weet dat je eigenlijk anders wilt maar je doet het niet.
Angst. Soms meer, soms minder, soms lijkt ze weer afwezig.
Op het scherpst van de snede leven, want áls je ruzie kunt maken over iets wat je uitgesproken wilt hebben, dan dóe je het ook, zover als je kunt.
Eruitstappen: eindelijk voor jezelf kiezen. Er dan achter komen dat er ook nog een leven te leven valt, in te vullen valt. Jezelf eindelijk tegenkomen.
Manu jij kunt je verhaal niet meer vertellen.
donderdag 22 mei 2008 om 21:55
He lieve meiden, wat een prachtig mooi verwoorde en rake adviezen hebben jullie aan Herfst gegeven Pom, Iseo en Dubio! Ik heb er werkelijk niks aan toe te voegen.
Zo leerzaam dit allemaal, ook voor mij.
Goh als ik bedenk wat ik de laatste twee jaar heb bijgeleerd...Twee jaar geleden was een dieptepunt, jongste was net geboren, ik voelde me zwak en was bang voor zijn gedrag. Ik deed alles om boze buien te voorkomen. Ik raakte mezelf volledig kwijt, en dat met al die hormonen in mijn lijf. Ik heb toen cognitieve gedragstherapie gevolgd en nu kan ik echt zeggen dat ik niet meer bang voor zijn reacties meer ben, tenminste bijna niet meer. En dat voelt goed, krachtig en onafhankelijk. Zoals ik eigenlijk ook ben. Aan de andere kant voel ik me meer zijn moeder dan zijn partner nu. Ik zou ook weer mijn lieve zelf willen zijn bij iemand. Bij hem kan ik het niet meer opbrengen.
Dubio, ik weet niet precies wat er gaande is maar heb een vermoeden. Sterkte meid en mooi dat je er toch iets moois aan overhoudt; de gedachte dat je zo lief kunt hebben.
Herfst, hou vol meid. Het feit dat hij nu geen moeite voor je doet betekent dat je de juiste beslissing hebt genomen. Sterkte morgen!
Liefs,
Z.
PS. Gaat het goed met VK, weet iemand dat?
Zo leerzaam dit allemaal, ook voor mij.
Goh als ik bedenk wat ik de laatste twee jaar heb bijgeleerd...Twee jaar geleden was een dieptepunt, jongste was net geboren, ik voelde me zwak en was bang voor zijn gedrag. Ik deed alles om boze buien te voorkomen. Ik raakte mezelf volledig kwijt, en dat met al die hormonen in mijn lijf. Ik heb toen cognitieve gedragstherapie gevolgd en nu kan ik echt zeggen dat ik niet meer bang voor zijn reacties meer ben, tenminste bijna niet meer. En dat voelt goed, krachtig en onafhankelijk. Zoals ik eigenlijk ook ben. Aan de andere kant voel ik me meer zijn moeder dan zijn partner nu. Ik zou ook weer mijn lieve zelf willen zijn bij iemand. Bij hem kan ik het niet meer opbrengen.
Dubio, ik weet niet precies wat er gaande is maar heb een vermoeden. Sterkte meid en mooi dat je er toch iets moois aan overhoudt; de gedachte dat je zo lief kunt hebben.
Herfst, hou vol meid. Het feit dat hij nu geen moeite voor je doet betekent dat je de juiste beslissing hebt genomen. Sterkte morgen!
Liefs,
Z.
PS. Gaat het goed met VK, weet iemand dat?
donderdag 22 mei 2008 om 22:16
Hoi Iseo,
Lief dat je het vraagt.
Ik zit wel weer erg 'in mijn hoofd'.
Gister stortte een vage kennis ineens haar hele hart bij mij uit: problemen met haar vriend die zij sinds een jaar heeft, vlak na het verbreken van haar 10-jarige relatie (twee kinderen). Ze is binnen een paar maanden bij haar nieuwe vriend ingetrokken met haar kinderen, en dat botert dus helemaal niet.
Pfffff....waarom vertel je dat aan mij??
Heb vanochtend een vriendin gesproken, die ook door een relatiedal gaat, haar man tiranniseert in zijn depressieve toestand het hele gezin.
We hebben het hier vaak over gehad, en we zagen dan zo duidelijk het verschil tussen een man die alleen om zichzelf geeft (mijn ex), en die van haar, die als hij in goeden doen is zo verschrikkelijk veel spijt heeft van wat hij aanricht.
Dat dat het zo ontzettend moeilijk maakt.
Van mijn allerbeste vriendin kan ik het weer wel goed hebben dat ze bij mij een luisterend oor zoekt.
Weet je, ik ben zo moe.
Ik heb vannacht gedroomd dat ik in het ziekenhuis lag, omdat ik uit moest rusten....ik vond het jammer dat ik wakker werd, had best nog even willen blijven liggen.
En vanmiddag zat ik even in de tuin, ben ik ook weer in slaap gevallen.
Volgens mij lees ik de postings hier ook niet echt met aandacht, er glippen dingen tussendoor.
Net als dat met Herfst, dan ben ik verbaast over een reaktie, vraag me af waar dat vandaan komt, en dan voel ik me als op een andere planeet.
Morgen nog een dagje werken, dat leidt af, ik heb erg leuk werk.
En dan het weekend, ik denk dat ik er een slaap-weekend van ga maken.
En Iseo, meisje ik herken altijd veel in jouw gedachtengang.
Hoe oud ben jij eigenlijk (ongeveer?).
Ik zie dat je het over school hebt...
Lief dat je het vraagt.
Ik zit wel weer erg 'in mijn hoofd'.
Gister stortte een vage kennis ineens haar hele hart bij mij uit: problemen met haar vriend die zij sinds een jaar heeft, vlak na het verbreken van haar 10-jarige relatie (twee kinderen). Ze is binnen een paar maanden bij haar nieuwe vriend ingetrokken met haar kinderen, en dat botert dus helemaal niet.
Pfffff....waarom vertel je dat aan mij??
Heb vanochtend een vriendin gesproken, die ook door een relatiedal gaat, haar man tiranniseert in zijn depressieve toestand het hele gezin.
We hebben het hier vaak over gehad, en we zagen dan zo duidelijk het verschil tussen een man die alleen om zichzelf geeft (mijn ex), en die van haar, die als hij in goeden doen is zo verschrikkelijk veel spijt heeft van wat hij aanricht.
Dat dat het zo ontzettend moeilijk maakt.
Van mijn allerbeste vriendin kan ik het weer wel goed hebben dat ze bij mij een luisterend oor zoekt.
Weet je, ik ben zo moe.
Ik heb vannacht gedroomd dat ik in het ziekenhuis lag, omdat ik uit moest rusten....ik vond het jammer dat ik wakker werd, had best nog even willen blijven liggen.
En vanmiddag zat ik even in de tuin, ben ik ook weer in slaap gevallen.
Volgens mij lees ik de postings hier ook niet echt met aandacht, er glippen dingen tussendoor.
Net als dat met Herfst, dan ben ik verbaast over een reaktie, vraag me af waar dat vandaan komt, en dan voel ik me als op een andere planeet.
Morgen nog een dagje werken, dat leidt af, ik heb erg leuk werk.
En dan het weekend, ik denk dat ik er een slaap-weekend van ga maken.
En Iseo, meisje ik herken altijd veel in jouw gedachtengang.
Hoe oud ben jij eigenlijk (ongeveer?).
Ik zie dat je het over school hebt...
donderdag 22 mei 2008 om 23:11
Perel, zou misschien wel goed zijn als je je weekend heel rustig maakt. Zomaar in slaap vallen heb ik de laatste tijd ook vaak gehad. Ging ik even op de bank zitten, was ik zo vertrokken.
Of wandelen, in de tuin werken misschien?
Speelt dit al lang bij je vriendin? Wat moeilijk zeg.
Wat goed dat jullie over zoiets kunnen praten.
Ik vind het van vage kennissen ook lastig dingen aan te horen. Bij mij op school zijn klasgenoten die heel open over van alles en nog wat vertellen (en eerlijk gezegd best soms flink kunnen klagen ook) en allerlei zaken op tafel leggen. Vind ik lastig om op te reageren, en tegelijk denk ik wel eens dat het me fijn lijkt om gewoon maar alles eruit te gooien. Het maakt ze geloof ik niet echt uit of ik het nou aanhoor, of iemand anders.
Niet helemaal hetzelfde als wat jij beschrijft, maar ik zat er vandaag hier aan te denken.
Onderweg hoorde ik van een klasgenoot hetzelfde verhaal aan als de vorige keren, alsof ze gewoon vergeet dat ze het al eerder zo aan mij heeft verteld, laat staan dat ze nog weet wat ik erop antwoordde. Ze wil er gewoon over praten, haar verhaal vertellen.
Ik voel me zo buiten hun wereld staan. Als ik terugkijk op de afgelopen jaren, het is zo vreemd om nu hier te zijn. En de mensen horen praten maar dat je er niet bij lijkt te horen. En bij veel van wat ze zeggen denk ik aan andere dingen die ik allemaal voor me houd. Eigen ervaringen, en vanuit mijn perspectief echt gezien zoals ik naar hun kijk. Beetje dromerig voel ik me dan steeds, andere tijd.
Of wandelen, in de tuin werken misschien?
Speelt dit al lang bij je vriendin? Wat moeilijk zeg.
Wat goed dat jullie over zoiets kunnen praten.
Ik vind het van vage kennissen ook lastig dingen aan te horen. Bij mij op school zijn klasgenoten die heel open over van alles en nog wat vertellen (en eerlijk gezegd best soms flink kunnen klagen ook) en allerlei zaken op tafel leggen. Vind ik lastig om op te reageren, en tegelijk denk ik wel eens dat het me fijn lijkt om gewoon maar alles eruit te gooien. Het maakt ze geloof ik niet echt uit of ik het nou aanhoor, of iemand anders.
Niet helemaal hetzelfde als wat jij beschrijft, maar ik zat er vandaag hier aan te denken.
Onderweg hoorde ik van een klasgenoot hetzelfde verhaal aan als de vorige keren, alsof ze gewoon vergeet dat ze het al eerder zo aan mij heeft verteld, laat staan dat ze nog weet wat ik erop antwoordde. Ze wil er gewoon over praten, haar verhaal vertellen.
Ik voel me zo buiten hun wereld staan. Als ik terugkijk op de afgelopen jaren, het is zo vreemd om nu hier te zijn. En de mensen horen praten maar dat je er niet bij lijkt te horen. En bij veel van wat ze zeggen denk ik aan andere dingen die ik allemaal voor me houd. Eigen ervaringen, en vanuit mijn perspectief echt gezien zoals ik naar hun kijk. Beetje dromerig voel ik me dan steeds, andere tijd.
donderdag 22 mei 2008 om 23:16
quote:Iseo schreef op 22 mei 2008 @ 21:27:
Yuky, ik wil graag zeggen dat ik het erg fijn en interessant vind om te lezen wat je schrijft. Over hoe je terugkijkt, je relatie en hoe het nu met je gaat.
En over je onderzoeksvoorstel.
Liefs!
Wat een lieve reactie Iseo Vind het heel fijn om te horen wat je zegt.
Mijn hoofd staat momenteel op knappen. Heb vanaf vanmorgen vroeg zitten schrijven aan een essay dat ik morgen moet inleveren voor een beurs. Ik heb hier en daar wat gelezen wat jullie geschreven hebben, maar niet alles. Mijn hoofd is doodmoe, maar tegelijkertijd zo gespannen dat slapen er voorlopig niet in zit. Zal morgen of in het weekend wat gedetailleerder teruglezen.
Herfst.. mbt afspraken maken met jezelf... ik heb zelf honderden keren mijn grenzen opgerekt, er over heen laten lopen... etc. Ik kan me heel goed voorstellen hoe dat gaat, als je je niet aan 'afspraken met jezelf' houdt. Zoals Pom zei, daar moet je je absoluut niet voor schamen. Ik ben 5 jaar bij mijn ex gebleven en heb me daar behoorlijk voor geschaamd.... juist voor het feit dát ik iedere keer mijn grenzen heb opgerekt voor mijn ex en me niet aan de afspraken met mezelf heb gehouden. Ik weet ook heel goed dat het achteraf allemaal zo overzichtelijk lijkt, terwijl het dat helemaal niet was toen ik er midden in zat.
Misschien ga je ook weer tegen de afspraken met jezelf in. Dat is zeker niet vreemd... Maar toch moet je proberen om ze te blijven maken, ook al ben je moe. Als je daarmee stopt blijf je in de situatie waarin je zit en ga je dingen normaal vinden die dat niet zijn.
Yuky, ik wil graag zeggen dat ik het erg fijn en interessant vind om te lezen wat je schrijft. Over hoe je terugkijkt, je relatie en hoe het nu met je gaat.
En over je onderzoeksvoorstel.
Liefs!
Wat een lieve reactie Iseo Vind het heel fijn om te horen wat je zegt.
Mijn hoofd staat momenteel op knappen. Heb vanaf vanmorgen vroeg zitten schrijven aan een essay dat ik morgen moet inleveren voor een beurs. Ik heb hier en daar wat gelezen wat jullie geschreven hebben, maar niet alles. Mijn hoofd is doodmoe, maar tegelijkertijd zo gespannen dat slapen er voorlopig niet in zit. Zal morgen of in het weekend wat gedetailleerder teruglezen.
Herfst.. mbt afspraken maken met jezelf... ik heb zelf honderden keren mijn grenzen opgerekt, er over heen laten lopen... etc. Ik kan me heel goed voorstellen hoe dat gaat, als je je niet aan 'afspraken met jezelf' houdt. Zoals Pom zei, daar moet je je absoluut niet voor schamen. Ik ben 5 jaar bij mijn ex gebleven en heb me daar behoorlijk voor geschaamd.... juist voor het feit dát ik iedere keer mijn grenzen heb opgerekt voor mijn ex en me niet aan de afspraken met mezelf heb gehouden. Ik weet ook heel goed dat het achteraf allemaal zo overzichtelijk lijkt, terwijl het dat helemaal niet was toen ik er midden in zat.
Misschien ga je ook weer tegen de afspraken met jezelf in. Dat is zeker niet vreemd... Maar toch moet je proberen om ze te blijven maken, ook al ben je moe. Als je daarmee stopt blijf je in de situatie waarin je zit en ga je dingen normaal vinden die dat niet zijn.
donderdag 22 mei 2008 om 23:48
Hé Iseo!
Zag dat jij ook weer aan het studeren bent. Geniet je er ook zo van, ondanks de druk zo nu en dan? Doe je een studie die je al een poos wilde doen, of is het echt iets nieuws?
Ik ga vandaag niet meer werken aan mijn essay. Ik trek het gewoon niet om er nog langer aan te werken. Moet nog 1 alinea, die niet meer uit mijn vingers wil komen. Heb het essay een uur geleden naar een Ierse vriendin gemaild, die nog 'even' naar het Engels zou kijken. Ze is dus al even bezig. Ben bang dat het vol fouten staat... Schaam me rot . Het moet morgen gemaild worden samen met mijn aanvraag voor een beurs. Het was eigenlijk allemaal iets te kort dag. Ik ontdekte de beurs te laat. Maar goed, als het niet lukt ben ik in elk geval vast een eind op weg voor de volgende ronde. Promoveren ga ik hoe dan ook. Als het niet lukt nu met een beurs begin ik gewoon in deeltijd (is hier normaal).
Zag dat jij ook weer aan het studeren bent. Geniet je er ook zo van, ondanks de druk zo nu en dan? Doe je een studie die je al een poos wilde doen, of is het echt iets nieuws?
Ik ga vandaag niet meer werken aan mijn essay. Ik trek het gewoon niet om er nog langer aan te werken. Moet nog 1 alinea, die niet meer uit mijn vingers wil komen. Heb het essay een uur geleden naar een Ierse vriendin gemaild, die nog 'even' naar het Engels zou kijken. Ze is dus al even bezig. Ben bang dat het vol fouten staat... Schaam me rot . Het moet morgen gemaild worden samen met mijn aanvraag voor een beurs. Het was eigenlijk allemaal iets te kort dag. Ik ontdekte de beurs te laat. Maar goed, als het niet lukt ben ik in elk geval vast een eind op weg voor de volgende ronde. Promoveren ga ik hoe dan ook. Als het niet lukt nu met een beurs begin ik gewoon in deeltijd (is hier normaal).
vrijdag 23 mei 2008 om 00:03
Wel spannend!
Houd je ons op de hoogte?
Ja, studeren vind ik heel leuk. Deze opleiding is echt wat voor mij.
Het is nu superdruk.
Ik vind het de ene dag best goed te doen, de andere dag vind ik het moeilijk om naar school te gaan. Maar dat heeft meer te maken met alles wat erbij komt kijken, niet zozeer met de stof.
Ik geniet erg van hoe het nu gaat, ook al ben ik altijd moe en maak ik me druk over van alles en gebeuren er elke dag zoveel dingen.
Houd je ons op de hoogte?
Ja, studeren vind ik heel leuk. Deze opleiding is echt wat voor mij.
Het is nu superdruk.
Ik vind het de ene dag best goed te doen, de andere dag vind ik het moeilijk om naar school te gaan. Maar dat heeft meer te maken met alles wat erbij komt kijken, niet zozeer met de stof.
Ik geniet erg van hoe het nu gaat, ook al ben ik altijd moe en maak ik me druk over van alles en gebeuren er elke dag zoveel dingen.
vrijdag 23 mei 2008 om 08:57
quote:dubiootje schreef op 22 mei 2008 @ 21:26:
Mijn dag is wel oké Iseo. Ik heb een beetje meer rust dan gisteren. Wel verdriet, want ook ik laat iemand gaan van wie ik zielsveel houd... Maar ik heb veel geleerd en ben veel sterker geworden deze afgelopen tijd, dat merk ik wel. Want ik heb geen behoefte aan een gesprek. Dit gaat om mij, niet om hem. Ik weet maar vóel ook dat dit mijn strijd is: een strijd met mijn eigen gevoel. Ik moet mezelf afvragen wat ik mezelf gun, wat ik waard ben, hoe ik verdien behandeld te worden. Wat wil ik, daar gaat het om, niet wat wil hij of wat is hij bereid of in staat mij te geven en waarom en wanneer en hoelang dan. Die vragen stel ik me niet eens.
Het is verdomd moeilijk om echte liefde los te laten. Maar ik besef dat die liefde in mij zit. Ik bezit blijkbaar een geweldig vermogen om grenzeloos, hartstochtelijk en vol overgave lief te hebben. Ik dacht dat deze liefde zo bijzonder was om hem, maar eigenlijk is die ook bijzonder om mij. Daardoor weet ik dat ik opnieuw zo intens van iemand zal kunnen houden. Dat zit in mij. Ik moet alleen nog iemand tegenkomen die die liefde waard is
dubioWAUW! *diepe buiging*
Mijn dag is wel oké Iseo. Ik heb een beetje meer rust dan gisteren. Wel verdriet, want ook ik laat iemand gaan van wie ik zielsveel houd... Maar ik heb veel geleerd en ben veel sterker geworden deze afgelopen tijd, dat merk ik wel. Want ik heb geen behoefte aan een gesprek. Dit gaat om mij, niet om hem. Ik weet maar vóel ook dat dit mijn strijd is: een strijd met mijn eigen gevoel. Ik moet mezelf afvragen wat ik mezelf gun, wat ik waard ben, hoe ik verdien behandeld te worden. Wat wil ik, daar gaat het om, niet wat wil hij of wat is hij bereid of in staat mij te geven en waarom en wanneer en hoelang dan. Die vragen stel ik me niet eens.
Het is verdomd moeilijk om echte liefde los te laten. Maar ik besef dat die liefde in mij zit. Ik bezit blijkbaar een geweldig vermogen om grenzeloos, hartstochtelijk en vol overgave lief te hebben. Ik dacht dat deze liefde zo bijzonder was om hem, maar eigenlijk is die ook bijzonder om mij. Daardoor weet ik dat ik opnieuw zo intens van iemand zal kunnen houden. Dat zit in mij. Ik moet alleen nog iemand tegenkomen die die liefde waard is
dubioWAUW! *diepe buiging*
vrijdag 23 mei 2008 om 11:33
Ik voel mij nog steeds emotioneel, maar de rustige en relativerende reacties van man, baas en net mijn reïntegratiecoach helpen me wel. Coach gaat me vóór het volgende examen helpen met een rollenspel, we plannen dan een afspraak.
Het examen, die aanrijding, dat zijn natuurlijk maar aanleidingen, en triggers, die heel veel naar boven brengen. Oud zeer.
Fijn om hier jullie gesprekken te lezen.
Het examen, die aanrijding, dat zijn natuurlijk maar aanleidingen, en triggers, die heel veel naar boven brengen. Oud zeer.
Fijn om hier jullie gesprekken te lezen.
Alles is mooi wanneer het echt is - Sara Kroos
vrijdag 23 mei 2008 om 11:44
Iseo, wat ben jij een onzettend leuke meid zeg, dat je zo naar iedereen vraagt enzo. Je naam betekent trouwens iets in het Iers. Moet eerlijk zeggen dat ik niet precies weet wat, maar zie regelmatig bordjes staan met 'Iseo' en dan nog iets erachteraan... Wat ga je doen vandaag?
Het was nog even stressen vanmorgen, want het internet van de vriendin die mijn essay had gecorrigeerd was uitgevallen en ze woont in een andere stad. Het redigeren van mijn stuk was uiteindelijk echt nachtwerk voor haar. Uiteindelijk heeft ze het bij een vriend kunnen mailen vanmorgen. Ben nu nog bezig aan de laatste alinea van mijn essay en dan doe ik het op de post. Ook als het niks gaat worden met deze aanvraag heeft hij me toch al een stuk verder gebracht. Mijn aanstaande promotor is ontzettend behulpzaam geweest en dat geeft een fijn gevoel. Bij de vriendin die ik noemde heb ik voor het eerst het gevoel dat ze net zo veel voor me gaat betekenen als mijn Nederlandse vrienden en vriendinnen doen. Daar ben ik heel blij om, want het is best moeilijk om 'èchte' vrienden te maken als je nog niet lang in een vreemd land bent.
Dubio, prachtig zoals Anemoon ook opmerkt, wat je zegt over je liefde. Herkenbare en zeer waardevolle woorden.
Bij een werkgerelateerde cursus moesten we eens elkaars sterke en zwakke kanten benoemen. Eén van mijn medecursisten noemde als mijn sterke kant dat ik 'heel veel liefde' in me had. Vond dat toen wat vreemd en voelde me ter plekke zelf een beetje gekwetst omdat hij niet iets zei waaruit bleek dat ik goed was in mijn werk. Nu vind ik het wel een mooi compliment. Heb met mijn ex wel het gevoel gehad dat mijn liefde als het ware 'gratis' was... dat mijn liefde er niet toe deed... dat ik maar moest blijven pompen als het ware.
Het was nog even stressen vanmorgen, want het internet van de vriendin die mijn essay had gecorrigeerd was uitgevallen en ze woont in een andere stad. Het redigeren van mijn stuk was uiteindelijk echt nachtwerk voor haar. Uiteindelijk heeft ze het bij een vriend kunnen mailen vanmorgen. Ben nu nog bezig aan de laatste alinea van mijn essay en dan doe ik het op de post. Ook als het niks gaat worden met deze aanvraag heeft hij me toch al een stuk verder gebracht. Mijn aanstaande promotor is ontzettend behulpzaam geweest en dat geeft een fijn gevoel. Bij de vriendin die ik noemde heb ik voor het eerst het gevoel dat ze net zo veel voor me gaat betekenen als mijn Nederlandse vrienden en vriendinnen doen. Daar ben ik heel blij om, want het is best moeilijk om 'èchte' vrienden te maken als je nog niet lang in een vreemd land bent.
Dubio, prachtig zoals Anemoon ook opmerkt, wat je zegt over je liefde. Herkenbare en zeer waardevolle woorden.
Bij een werkgerelateerde cursus moesten we eens elkaars sterke en zwakke kanten benoemen. Eén van mijn medecursisten noemde als mijn sterke kant dat ik 'heel veel liefde' in me had. Vond dat toen wat vreemd en voelde me ter plekke zelf een beetje gekwetst omdat hij niet iets zei waaruit bleek dat ik goed was in mijn werk. Nu vind ik het wel een mooi compliment. Heb met mijn ex wel het gevoel gehad dat mijn liefde als het ware 'gratis' was... dat mijn liefde er niet toe deed... dat ik maar moest blijven pompen als het ware.
![:-]](./../../../smilies/77_happy.gif "Happy"){kind=small}
