Gezondheid
alle pijlers
Ik ben heel erg bang!
donderdag 25 april 2013 om 13:08
Ik ben vreselijk bang en kan nu niemand om geruststelling vragen.
Het punt is dat ik al een paar weken last heb van harde steken in mijn vagina na het plassen. Het voelt alsof het helemaal verkrampt. Ik deed dit af als blaasontsteking en maakte er geen big deal van. Bovendien haat ik het om naar de dokter te gaan.
Laatst hadden ik en mijn vriend seks en toen ging het mis, de steken kwamen terug en ze bleven constant aanhouden. In paniek belden we de huisartsenpost en zijn we daar langs geweest. Hij heeft inwendig onderzoek gedaan (niet met eendenbek, gewoon gevoeld met vingers) en hij kon niets vreemds vinden. Wel zat er een kleine microscopische hoeveelheid bloed in mijn urine. De feiten zijn:
Ik ben al 2 maanden niet ongesteld geweest, ik denk dat het door verandering van de pil komt.
Ik ben zeker niet zwanger, ik heb het na het doktersbezoek gelijk laten testen.
Een soa lijkt me ook onwaarschijnlijk, mijn vriend is de eerste persoon waarmee ik ooit seks heb gehad en hij heeft enkel sekspartners gehad die of maagd waren, of hij deed het veilig met condoom.
Nu heb ik een afspraak bij de huisarts gemaakt en mag ik volgende week langs komen.
Maar... ik vrees voor het ergste. Een tumor of iets anders levensbedreigend. Of dat ik onvruchtbaar zal worden, dat mijn baarmoeder verwijdert moet worden etc. etc. Het maalt maar door mijn hoofd en ik ben zo vreselijk bang... Ik zit nu gewoon te janken achter mijn computer.
Het punt is dat ik al een paar weken last heb van harde steken in mijn vagina na het plassen. Het voelt alsof het helemaal verkrampt. Ik deed dit af als blaasontsteking en maakte er geen big deal van. Bovendien haat ik het om naar de dokter te gaan.
Laatst hadden ik en mijn vriend seks en toen ging het mis, de steken kwamen terug en ze bleven constant aanhouden. In paniek belden we de huisartsenpost en zijn we daar langs geweest. Hij heeft inwendig onderzoek gedaan (niet met eendenbek, gewoon gevoeld met vingers) en hij kon niets vreemds vinden. Wel zat er een kleine microscopische hoeveelheid bloed in mijn urine. De feiten zijn:
Ik ben al 2 maanden niet ongesteld geweest, ik denk dat het door verandering van de pil komt.
Ik ben zeker niet zwanger, ik heb het na het doktersbezoek gelijk laten testen.
Een soa lijkt me ook onwaarschijnlijk, mijn vriend is de eerste persoon waarmee ik ooit seks heb gehad en hij heeft enkel sekspartners gehad die of maagd waren, of hij deed het veilig met condoom.
Nu heb ik een afspraak bij de huisarts gemaakt en mag ik volgende week langs komen.
Maar... ik vrees voor het ergste. Een tumor of iets anders levensbedreigend. Of dat ik onvruchtbaar zal worden, dat mijn baarmoeder verwijdert moet worden etc. etc. Het maalt maar door mijn hoofd en ik ben zo vreselijk bang... Ik zit nu gewoon te janken achter mijn computer.
donderdag 25 april 2013 om 13:15
Beginnen met niet vooruit te lopen op de zaken. Ik snap je angst, maar het lijkt alsof je je nu ook erg op zit te winden.
Goed van je dat je naar de huisarts bent gegaan en prima dat er een vervolgafspraak is. Nu weet je nog niet wat er aan de hand is, maar ik zou niet direct van het allerergste uitgaan. Ten eerste niet, omdat de kans gewoon erg klein is dat het er iets loos is zoals jij dat beschrijft en ten tweede heb je er simpelweg nu niets aan om jezelf gek te maken van angst, omdat daar feitelijk nog geen reden voor is.
Beetje rationele insteek van me, maar probeer de dingen ook iets te relativeren nu. Zolang er nog niets geconstateerd is, probeer je even op andere dingen te richten (afleiding) en niet van het ergste uit te gaan.
Succes!
Goed van je dat je naar de huisarts bent gegaan en prima dat er een vervolgafspraak is. Nu weet je nog niet wat er aan de hand is, maar ik zou niet direct van het allerergste uitgaan. Ten eerste niet, omdat de kans gewoon erg klein is dat het er iets loos is zoals jij dat beschrijft en ten tweede heb je er simpelweg nu niets aan om jezelf gek te maken van angst, omdat daar feitelijk nog geen reden voor is.
Beetje rationele insteek van me, maar probeer de dingen ook iets te relativeren nu. Zolang er nog niets geconstateerd is, probeer je even op andere dingen te richten (afleiding) en niet van het ergste uit te gaan.
Succes!
donderdag 25 april 2013 om 13:18
donderdag 25 april 2013 om 13:21
Nee, alleen als ik geplast heb Maaike heb ik weer die pijn.
Ik heb 1.5 jaar seks, eigenlijk al zolang ik een relatie heb, maar deze pijn heb ik nooit eerder gevoeld. (Het doelt altijd in het begin wel eventjes pijn maar daarna wordt het gewoon weer lekker. Ik ben gewoon krap denk ik)
Ik heb echt geen idee hoe groot de kans is dat ik iets gevaarlijks heb, er zijn heel wat mensen in mijn omgeving overleden aan iets dat begon als "pijntjes". Vandaar mijn angst.
Ik heb 1.5 jaar seks, eigenlijk al zolang ik een relatie heb, maar deze pijn heb ik nooit eerder gevoeld. (Het doelt altijd in het begin wel eventjes pijn maar daarna wordt het gewoon weer lekker. Ik ben gewoon krap denk ik)
Ik heb echt geen idee hoe groot de kans is dat ik iets gevaarlijks heb, er zijn heel wat mensen in mijn omgeving overleden aan iets dat begon als "pijntjes". Vandaar mijn angst.
donderdag 25 april 2013 om 13:21
Probeer inderdaad eerder een afspraak te krijgen!
Ik had een tijdje terug ook zoiets (andere plek, wel iets raars en enorm bang voor dokters en kanker). Heb het even aangekeken maar het ging niet weg. Toen ik EINDELIJK durfde te bellen voor een afspraak, kon ik gelukkig een dag later al bij de huisarts terecht. Zat te trillen in de wachtruimte van angst Bleek het even later een onschuldig iets te zijn. Heb ik me voor niks dus weken lopen opvreten.
Ik had een tijdje terug ook zoiets (andere plek, wel iets raars en enorm bang voor dokters en kanker). Heb het even aangekeken maar het ging niet weg. Toen ik EINDELIJK durfde te bellen voor een afspraak, kon ik gelukkig een dag later al bij de huisarts terecht. Zat te trillen in de wachtruimte van angst Bleek het even later een onschuldig iets te zijn. Heb ik me voor niks dus weken lopen opvreten.
donderdag 25 april 2013 om 13:23
Eerst de normale dingen uitsluiten, voordat je met enge vage kwaaltjes aan komt Echt hoor!
Heeft de dokter je urine op kweek gezet? Is je urine helder? Stinkt het niet?
Doe een SOA test
Let er eens op bij het vrijen of je je spieren niet teveel aanspant of op andere manieren misschien verkrampt wat de steken kunnen veroorzaken.
Heeft de dokter je urine op kweek gezet? Is je urine helder? Stinkt het niet?
Doe een SOA test
Let er eens op bij het vrijen of je je spieren niet teveel aanspant of op andere manieren misschien verkrampt wat de steken kunnen veroorzaken.
donderdag 25 april 2013 om 13:26
donderdag 25 april 2013 om 13:29
Heb ook al een aantal weken soortgelijke klachten. Maar bij mij is het 24/7. Huisarts kan niks vinden. Onderzoekjes gehad, bloed laten prikken, echo van mijn buik laten maken en nu met een antibioticakuur van 15 dagen bezig. Helpt nog niet veel en heb ook zo'n beetje wel alle bijwerkingen gehad die bij de antibiotica horen. Maandag weer naar de huisarts met mogelijk verwijzing naar gynaecoloog. Pfff. Maar haal nu geen rare dingen in je hoofd. Wacht gewoon de huisarts enz. af. Je druk maken heeft geen zin. Ik wens je sterkte!
Ik had geen schoonmoeder. Ik had een trouwma.
donderdag 25 april 2013 om 13:53
Wat mij wel eens helpt bij piekeren over dingen waar je op dat moment niks aan kunt doen, is de kookwekker zetten. Dan mag ik van mezelf 15 minuten zwelgen in de piekerbui en allerlei informatie op internet erover zoeken en als de kookwekker afgaat, moet ik wat anders gaan doen en afleiding gaan zoeken.
donderdag 25 april 2013 om 13:53
Je baarmoeder en eierstokken zitten een stuk hoger dan waar jij beschrijft dat de pijn zit. Daar zou ik me dus niet al te druk over maken. En inderdaad, als het zo acuut was zouden ze je niet een week laten wachten. Ik vind je reactie eerlijk gezegd wel vrij extreem. Heb je vaker dit soort angstklachten?
donderdag 25 april 2013 om 14:04
Wel als het om gezondheid gaat, Aureel. Zoals ik al zei heb ik veel mensen verloren in mijn omgeving aan kanker. Laatst had mijn vriend oorontsteking, maar ik dacht gelijk: o god, het is vast een hersentumor. Dus ik dwong hem om naar de huisarts te gaan. Alleen... als ik dus ergens last van heb stel ik het uit. Omdat ik het gevoel heb dat ik pas ziek ben zodra ik de diagnose heb gekregen. Gekke gedachte van mij vind ik dat...
Ik ben geen hypochonder, griep of verkoudheid of dergelijke dingen doe ik niet af als een enge ziekte. Maar zodra er ergens flinke pijn is en ik geen idee heb wat het is, malen er altijd van die doemscenario's door mijn hoofd.
Ik ben geen hypochonder, griep of verkoudheid of dergelijke dingen doe ik niet af als een enge ziekte. Maar zodra er ergens flinke pijn is en ik geen idee heb wat het is, malen er altijd van die doemscenario's door mijn hoofd.
donderdag 25 april 2013 om 14:06
quote:maaike0105 schreef op 25 april 2013 @ 13:53:
Wat mij wel eens helpt bij piekeren over dingen waar je op dat moment niks aan kunt doen, is de kookwekker zetten. Dan mag ik van mezelf 15 minuten zwelgen in de piekerbui en allerlei informatie op internet erover zoeken en als de kookwekker afgaat, moet ik wat anders gaan doen en afleiding gaan zoeken. Bedankt voor deze tip Maaike, ik vind je reactie echt heel lief en geruststellend
Wat mij wel eens helpt bij piekeren over dingen waar je op dat moment niks aan kunt doen, is de kookwekker zetten. Dan mag ik van mezelf 15 minuten zwelgen in de piekerbui en allerlei informatie op internet erover zoeken en als de kookwekker afgaat, moet ik wat anders gaan doen en afleiding gaan zoeken. Bedankt voor deze tip Maaike, ik vind je reactie echt heel lief en geruststellend
donderdag 25 april 2013 om 14:21
quote:hyale schreef op 25 april 2013 @ 14:04:
Wel als het om gezondheid gaat, Aureel. Zoals ik al zei heb ik veel mensen verloren in mijn omgeving aan kanker. Laatst had mijn vriend oorontsteking, maar ik dacht gelijk: o god, het is vast een hersentumor. Dus ik dwong hem om naar de huisarts te gaan. Alleen... als ik dus ergens last van heb stel ik het uit. Omdat ik het gevoel heb dat ik pas ziek ben zodra ik de diagnose heb gekregen. Gekke gedachte van mij vind ik dat...
Ik ben geen hypochonder, griep of verkoudheid of dergelijke dingen doe ik niet af als een enge ziekte. Maar zodra er ergens flinke pijn is en ik geen idee heb wat het is, malen er altijd van die doemscenario's door mijn hoofd.
Dat is nou precies de definitie van een hypochonder Je hoeft heus niet bij álle kwalen meteen het ergste te denken; een paar is al genoeg.
Maar serieus, het lijkt me hartstikke vervelend bij pijn of andere onduidelijke klachten direct in de stress te schieten. Heftig ook dat je veel mensen hebt verloren aan kanker. Zou het helpen als je meer informatie zou hebben over het ontstaan van kanker en hoe je het (in een vroeg stadium) kan herkennen? Kun je hier misschien eens met de huisarts over praten?
En heb je deze verliezen allemaal wel goed verwerkt (voor zover dat mogelijk is)? Want daardoor kun je ook angst ontwikkelen.
Ik vind het trouwens geen gekke gedachte dat je pas ziek bent na de diagnose. Daarvoor kun je immers nog de hoop hebben dat er niks is. Maar nu is de angst groter dan de hoop. En wanneer er zekerheid is, hoe erg ook, kun je pas iets gaan doen om een ziekte te bestrijden.
Wel als het om gezondheid gaat, Aureel. Zoals ik al zei heb ik veel mensen verloren in mijn omgeving aan kanker. Laatst had mijn vriend oorontsteking, maar ik dacht gelijk: o god, het is vast een hersentumor. Dus ik dwong hem om naar de huisarts te gaan. Alleen... als ik dus ergens last van heb stel ik het uit. Omdat ik het gevoel heb dat ik pas ziek ben zodra ik de diagnose heb gekregen. Gekke gedachte van mij vind ik dat...
Ik ben geen hypochonder, griep of verkoudheid of dergelijke dingen doe ik niet af als een enge ziekte. Maar zodra er ergens flinke pijn is en ik geen idee heb wat het is, malen er altijd van die doemscenario's door mijn hoofd.
Dat is nou precies de definitie van een hypochonder Je hoeft heus niet bij álle kwalen meteen het ergste te denken; een paar is al genoeg.
Maar serieus, het lijkt me hartstikke vervelend bij pijn of andere onduidelijke klachten direct in de stress te schieten. Heftig ook dat je veel mensen hebt verloren aan kanker. Zou het helpen als je meer informatie zou hebben over het ontstaan van kanker en hoe je het (in een vroeg stadium) kan herkennen? Kun je hier misschien eens met de huisarts over praten?
En heb je deze verliezen allemaal wel goed verwerkt (voor zover dat mogelijk is)? Want daardoor kun je ook angst ontwikkelen.
Ik vind het trouwens geen gekke gedachte dat je pas ziek bent na de diagnose. Daarvoor kun je immers nog de hoop hebben dat er niks is. Maar nu is de angst groter dan de hoop. En wanneer er zekerheid is, hoe erg ook, kun je pas iets gaan doen om een ziekte te bestrijden.
donderdag 25 april 2013 om 15:10
quote:hyale schreef op 25 april 2013 @ 13:08:
Ik ben vreselijk bang en kan nu niemand om geruststelling vragen.
Het punt is dat ik al een paar weken last heb van harde steken in mijn vagina na het plassen. Het voelt alsof het helemaal verkrampt. Ik deed dit af als blaasontsteking en maakte er geen big deal van. Bovendien haat ik het om naar de dokter te gaan.
Ben je hier wel mee naar de dokter gegaan? Als het blaasontsteking was, ben je daarvoor behandeld? Anders wordt het alleen maar erger natuurlijk.
Je kunt het wel haten om naar de dokter te gaan, maar sommige kwaaltjes moeten nou eenmaal behandeld worden.
Ik ben vreselijk bang en kan nu niemand om geruststelling vragen.
Het punt is dat ik al een paar weken last heb van harde steken in mijn vagina na het plassen. Het voelt alsof het helemaal verkrampt. Ik deed dit af als blaasontsteking en maakte er geen big deal van. Bovendien haat ik het om naar de dokter te gaan.
Ben je hier wel mee naar de dokter gegaan? Als het blaasontsteking was, ben je daarvoor behandeld? Anders wordt het alleen maar erger natuurlijk.
Je kunt het wel haten om naar de dokter te gaan, maar sommige kwaaltjes moeten nou eenmaal behandeld worden.
