Relaties
alle pijlers
Wat mannen echt willen....
donderdag 29 mei 2008 om 08:43
Ik heb vorige week van een vriendin een boek gekregen met de titel: 'Wat mannen echt willen....'
De schrijver maakt een onderscheid tussen zes verschillende soorten mannen en wat voor een verlanglijstje zij hebben. Zo is de ene man naar een een anders soort vrouw op zoek en met deze globale categorieën kunnen wij vrouwen beter begrijpen wat ons object of affection nu eigenlijk zoekt, of welk man-type het best bij ons past.
Natuulijk begrijp ik ook wel dat iedereen uniek is en dat een theorie nooit helemaal passend is op een individu.
En eerlijk gezegd heb ik het boek nog niet helemaal uit gelezen... maar zij er hier die het boek ook kennen/gelezen hebben en wat vinden jullie ervan?
De schrijver maakt een onderscheid tussen zes verschillende soorten mannen en wat voor een verlanglijstje zij hebben. Zo is de ene man naar een een anders soort vrouw op zoek en met deze globale categorieën kunnen wij vrouwen beter begrijpen wat ons object of affection nu eigenlijk zoekt, of welk man-type het best bij ons past.
Natuulijk begrijp ik ook wel dat iedereen uniek is en dat een theorie nooit helemaal passend is op een individu.
En eerlijk gezegd heb ik het boek nog niet helemaal uit gelezen... maar zij er hier die het boek ook kennen/gelezen hebben en wat vinden jullie ervan?
if they like you you'll know, if they don't you'll be confused
zaterdag 31 mei 2008 om 14:19
Lege gedragingen bestaan m.i. niet. Het is niet zo dat je alleen omdat iets nog geen vaste gewoonte van je is, je er ook niets bij voelt. Als jij op je werk bent, en ontwikkeld daar nieuwe vaardigheden, dan is het toch ook niet zo dat je met die nieuwe vaardigheden maar doet alsof, omdat je die daarvoor ook niet had? Je houdt altijd een eigen karakter. Dat hou je ook als je dingen voor de ander doet. Als ik bijvoorbeeld met hem mee ga auto's kijken zal het altijd zo zijn dat ik de kleur boeiender vind dan de motor. Bijvoorbeeld. Ik kan me ook verdiepen in de motor en heb dat ook een beetje gedaan. Maar vind dan alsnog de kleur boeiender. Die voorkeuren hoeven ook niet te veranderen en die blijven hoe dan ook merkbaar voor anderen. Wat je ook ontwikkeld, je bent altijd je zelf, en je zal ze altijd op je eigen manier doen. Je kunt 10 mensen hetzelfde ding leren en toch krijg je 10x verschillend resultaat, en dat verschil, is wat jou jezelf maakt. Maar het is niet zo, dat wat je nu doet en bent en vind, bepalend is voor wat je kan doen zijn en vinden, daar geloof ik niet in.
Zoals een bekende ooit zei 'if you can't change your mind, are you sure you're still having one?'. Dat vind ik wel een goede. Ik ervaar het zelf juist als leeg, als ik alleen maar gedachteloos voortborduur op toevallig ontstane gewoontes, zonder daar verder bewust sturing aan te geven. Berekenend ja, absoluut, maar niet zozeer in negatieve zin, over mijn ethiek ben ik helder. Dus als hij het er niet mee eens is, dan merk ik dat vanzelf. Ik doe in niets alsof - hij weet precies welke dingen me moeite kosten en wat ik (al) leuk vind.
Zoals een bekende ooit zei 'if you can't change your mind, are you sure you're still having one?'. Dat vind ik wel een goede. Ik ervaar het zelf juist als leeg, als ik alleen maar gedachteloos voortborduur op toevallig ontstane gewoontes, zonder daar verder bewust sturing aan te geven. Berekenend ja, absoluut, maar niet zozeer in negatieve zin, over mijn ethiek ben ik helder. Dus als hij het er niet mee eens is, dan merk ik dat vanzelf. Ik doe in niets alsof - hij weet precies welke dingen me moeite kosten en wat ik (al) leuk vind.
zaterdag 31 mei 2008 om 14:22
zaterdag 31 mei 2008 om 14:36
quote:minny schreef op 31 mei 2008 @ 14:17:
Rekening houden is zeker gezond, en daar is ook niks mis mee. Integendeel zelfs. Maar het anders voordoen dan je bent om iemand te strikken, onder valse voorwendselen in principe...dat vind ik niet gezond.
Daarmee bedoel ik bijvoorbeeld doen alsof je het geweeeeldig vind om met zijn vrienden voetbal te kijken, en dan met een nep glimlach als een braaf vrouwtje hapjes maken en biertjes serveren, terwijl je je van binnen opvreet. Ga gewoon lekker iets voor jezelf doen terwijl hij dat doet. Hij blij, jij blij en allebei kun je iets doen wat je leuk vind zonder dat je de ander in de weg zit.
Eens, maar er zijn daar nog andere varianten op mogelijk. Naast gewoon echt geweldig vinden (er zijn vrouwen die van voetbal houden, ik niet, overigens) is het ook nog zo dat zich van binnen opvreten niet volledig negatief ervaren hoeft te worden. Masochistic tendencies, misschien. Oprecht. Thinks so. Ik neem het lichaam als graadmeter voor oprechtheid. Wat voel je er echt bij. Als graadmeter van het moment is iets anders als als richtlijn, wat je voelt en wat je moet doen, zijn niet altijd hetzelfde (soms wil ik weleens iemand wurgen, nou ja, bij dergelijke impulsen laat ik de uitwerking doorgaans achterwege), al is het maar omdat je er na even tot 10 tellen geheel anders over denkt.
Het kan zijn dat iemand zoiets inderdaad doet om er maar bij te horen. Om het ideale vrouwtje te spelen (echt spelen, want diegene handelt dan tegen haar eigen wil in - wat voor mij de grens tussen oprecht en onoprecht bepaald). Of om de ander maar te houden, wat in minder gelijkwaardige relaties ook voor komt.
Als ik die dingen voor mijn vriend doe voel ik me daar echt goed bij. Goed als in; een soort warm gevoel door mijn lichaam ((meestal ) niet geil nee, gewoon lief-warm), een soort mixed up somethin' tussen masochisme en je een warm mellow lievvv klein meisje voelen. Het is niet alsof ik nog niet wist dat ik raar ben, dus dat hoef je er niet bij te zeggen hoor. Maar volgens mij is het weinig schadelijk verder dus why not...... Daarom ervaar ik het zelf ook niet als berekenend.
Rekening houden is zeker gezond, en daar is ook niks mis mee. Integendeel zelfs. Maar het anders voordoen dan je bent om iemand te strikken, onder valse voorwendselen in principe...dat vind ik niet gezond.
Daarmee bedoel ik bijvoorbeeld doen alsof je het geweeeeldig vind om met zijn vrienden voetbal te kijken, en dan met een nep glimlach als een braaf vrouwtje hapjes maken en biertjes serveren, terwijl je je van binnen opvreet. Ga gewoon lekker iets voor jezelf doen terwijl hij dat doet. Hij blij, jij blij en allebei kun je iets doen wat je leuk vind zonder dat je de ander in de weg zit.
Eens, maar er zijn daar nog andere varianten op mogelijk. Naast gewoon echt geweldig vinden (er zijn vrouwen die van voetbal houden, ik niet, overigens) is het ook nog zo dat zich van binnen opvreten niet volledig negatief ervaren hoeft te worden. Masochistic tendencies, misschien. Oprecht. Thinks so. Ik neem het lichaam als graadmeter voor oprechtheid. Wat voel je er echt bij. Als graadmeter van het moment is iets anders als als richtlijn, wat je voelt en wat je moet doen, zijn niet altijd hetzelfde (soms wil ik weleens iemand wurgen, nou ja, bij dergelijke impulsen laat ik de uitwerking doorgaans achterwege), al is het maar omdat je er na even tot 10 tellen geheel anders over denkt.
Het kan zijn dat iemand zoiets inderdaad doet om er maar bij te horen. Om het ideale vrouwtje te spelen (echt spelen, want diegene handelt dan tegen haar eigen wil in - wat voor mij de grens tussen oprecht en onoprecht bepaald). Of om de ander maar te houden, wat in minder gelijkwaardige relaties ook voor komt.
Als ik die dingen voor mijn vriend doe voel ik me daar echt goed bij. Goed als in; een soort warm gevoel door mijn lichaam ((meestal ) niet geil nee, gewoon lief-warm), een soort mixed up somethin' tussen masochisme en je een warm mellow lievvv klein meisje voelen. Het is niet alsof ik nog niet wist dat ik raar ben, dus dat hoef je er niet bij te zeggen hoor. Maar volgens mij is het weinig schadelijk verder dus why not...... Daarom ervaar ik het zelf ook niet als berekenend.
zaterdag 31 mei 2008 om 14:42
Maar dat is het dus wel. Jij doet bewust dingen voor jouw vriend, waarbij je het laat lijken alsof je dat leuk vind, die je eigenlijk niet ziet zitten. Je van binnen opvreten is trouwens wel negatief, hoe je het ook wendt of keert. En als jouw vriend het prima vindt dat jij dingen doet die je eigenlijk niet wilt, dan is er serieus iets heel erg mis. Met wat of wie mag je zelf invullen.
Het is trouwens onmogelijk tegen je eigen wil in te gaan als je geen eigen wil hebt.
Maar heb je nou inmiddels de Stepford Wives al gekeken?
Het is trouwens onmogelijk tegen je eigen wil in te gaan als je geen eigen wil hebt.
Maar heb je nou inmiddels de Stepford Wives al gekeken?
zaterdag 31 mei 2008 om 14:46
quote:minny schreef op 31 mei 2008 @ 14:22:
De nieuwe ervaringen die jij opdoet laat je van hem afhangen, dus hoezo nog eigen mening? Je stuurt je eigen leven niet, veranderd zelf niet van gedachten, maar laat je sturen en laat je gedachten veranderen.
Ik zeg eerder: If someone else changes your mind for you, are you sure you still have one?
Als je zelf kiest, ben je geneigd die dingen te kiezen die je toch al kon/wilde/deed en is de vooruitgang dus nogal illusie. Je blijft dus eigenlijk hangen in je eigen cirkel. Door mee te gaan in een anders leven, heb je die keuze niet en dat kan een voordeel zijn. Het is voor mij een goede manier om te oefenen met creatief zijn binnen de lijnen. We leven in een land waar je eigenlijk best heel verwend bent qua keuzemogelijkheden en qua wat er allemaal op je pad komt zelf kunnen kiezen. Dat is natuurlijk super maar het gaat m.i. wel in veel gevallen ten koste van karakter. Daarmee bedoel ik uithoudingsvermogen, probleemoplossend vermogen, flexibiliteit en doorzetten. Ik heb zelf dan ook best wel een leven geleid van hmmm studie gaat niet zo lekker. Nou dan doe ik toch gewoon een andere! Studies genoeg. Oh vriendje is niet zo leuk. Dumpen! Mannen genoeg. Oh, mensen vinden mij misschien niet leuk genoeg. Oh, dan koop je toch even een oplossing? Nieuwe kleren, nieuwe stijl, haar verven en there we go again!
Moe worden van mijn eigen zwakte en die iedere oplossing is te koop mentaliteit heeft er denk ik mede toe geleid dat ik zo ben geworden. Ik denk ook niet dat het dé levensstijl is, en ga zeker geen kerk beginnen ofzo, maar voor mij voelt het fijn. Ik wilde dus eigenlijk gewoon vooral doorzettingsvermogen, discipline en meer aanpassingsvermogen ontwikkelend. Nu ben ik nogal creatief, zelf en kan ik mijn doelstellingen heel goed aanpassen op mijn luiheid. Op zich vind ik dat er met oplossingen als gaat het niet goed? Kappen, weinig mis is. Soms is dat ook het beste (voor dat moment in ieder geval). Maar feit is wel dat als je alles in je leven op die manier doet, je niet echt een sterk karakter ontwikkeld en je comfortzone zichzelf niet erg uitbreid.
De nieuwe ervaringen die jij opdoet laat je van hem afhangen, dus hoezo nog eigen mening? Je stuurt je eigen leven niet, veranderd zelf niet van gedachten, maar laat je sturen en laat je gedachten veranderen.
Ik zeg eerder: If someone else changes your mind for you, are you sure you still have one?
Als je zelf kiest, ben je geneigd die dingen te kiezen die je toch al kon/wilde/deed en is de vooruitgang dus nogal illusie. Je blijft dus eigenlijk hangen in je eigen cirkel. Door mee te gaan in een anders leven, heb je die keuze niet en dat kan een voordeel zijn. Het is voor mij een goede manier om te oefenen met creatief zijn binnen de lijnen. We leven in een land waar je eigenlijk best heel verwend bent qua keuzemogelijkheden en qua wat er allemaal op je pad komt zelf kunnen kiezen. Dat is natuurlijk super maar het gaat m.i. wel in veel gevallen ten koste van karakter. Daarmee bedoel ik uithoudingsvermogen, probleemoplossend vermogen, flexibiliteit en doorzetten. Ik heb zelf dan ook best wel een leven geleid van hmmm studie gaat niet zo lekker. Nou dan doe ik toch gewoon een andere! Studies genoeg. Oh vriendje is niet zo leuk. Dumpen! Mannen genoeg. Oh, mensen vinden mij misschien niet leuk genoeg. Oh, dan koop je toch even een oplossing? Nieuwe kleren, nieuwe stijl, haar verven en there we go again!
Moe worden van mijn eigen zwakte en die iedere oplossing is te koop mentaliteit heeft er denk ik mede toe geleid dat ik zo ben geworden. Ik denk ook niet dat het dé levensstijl is, en ga zeker geen kerk beginnen ofzo, maar voor mij voelt het fijn. Ik wilde dus eigenlijk gewoon vooral doorzettingsvermogen, discipline en meer aanpassingsvermogen ontwikkelend. Nu ben ik nogal creatief, zelf en kan ik mijn doelstellingen heel goed aanpassen op mijn luiheid. Op zich vind ik dat er met oplossingen als gaat het niet goed? Kappen, weinig mis is. Soms is dat ook het beste (voor dat moment in ieder geval). Maar feit is wel dat als je alles in je leven op die manier doet, je niet echt een sterk karakter ontwikkeld en je comfortzone zichzelf niet erg uitbreid.
zaterdag 31 mei 2008 om 14:47
Heb je mijn post wel gelezen eigenlijk?
En nee mijn talent is niet een kameleon zijn. Mijn talent is mezelf zijn zonder beperkende overtuigingen. Mijn echte zelf is dat van mij dat daadwerkelijk reageert als ik stop met denken, de rest zijn invloeden *VAN ANDEREN* die een bijdrage aan dat wat ik denk dat mijn identiteit is, ooit, hebben geleverd. M.a.w. als je die gedachten jouw identiteit of wil vind, wat een mening is en geen feit, dan laat je eigenlijk juist wel invloeden van buitenaf jouw identiteit bepalen, en of dat nu willekeurige of gekozen invloeden zijn, feit is dat het dan dus niet zozeer om persoonlijkheid gaat - tenzij jij die invloeden wilt verheffen tot 'dat wat jou jou maakt' en dat is m.i. een keuze.
En nee mijn talent is niet een kameleon zijn. Mijn talent is mezelf zijn zonder beperkende overtuigingen. Mijn echte zelf is dat van mij dat daadwerkelijk reageert als ik stop met denken, de rest zijn invloeden *VAN ANDEREN* die een bijdrage aan dat wat ik denk dat mijn identiteit is, ooit, hebben geleverd. M.a.w. als je die gedachten jouw identiteit of wil vind, wat een mening is en geen feit, dan laat je eigenlijk juist wel invloeden van buitenaf jouw identiteit bepalen, en of dat nu willekeurige of gekozen invloeden zijn, feit is dat het dan dus niet zozeer om persoonlijkheid gaat - tenzij jij die invloeden wilt verheffen tot 'dat wat jou jou maakt' en dat is m.i. een keuze.
zaterdag 31 mei 2008 om 14:52
Ik denk dat dat het grote verschil is tussen jou en mij, ik heb niemand nodig om nieuwe dingen mee te maken/proberen. Ik heb een hoop geprobeerd, ook dingen die ik dus niet leuk vond, en daar hoefde niemand mij voor bij het handje te nemen. Op eigen kracht en initiatief iets doen is iets anders dan willoos meewaaien met een ander.
Iemands anders persoonlijkheid en voorkeuren aanmeten is niet hetzelfde als open staan voor nieuwe ervaringen.
Iemands anders persoonlijkheid en voorkeuren aanmeten is niet hetzelfde als open staan voor nieuwe ervaringen.
zaterdag 31 mei 2008 om 15:44
Dat is niet echt een antwoord. Wat in jou zelf vormt dan je wil? En is je wil ook je lot? Heb je wel eens keuzes gemaakt, terwijl je net zo goed een andere keuze had kunnen maken, omdat meerdere opties je leuk leken? Is die keuze die je uiteindelijk gemaakt hebt dan wat je wilde? Terwijl je die andere net zo goed had kunnen kiezen en dus ook wilde? Is het dan zinvol te veronderstellen dat keuzes maken gelijk staan aan willen? Als je weet wat je wil is dat dan meer dan de som van je, toevallige, ervaringen? Waarom?
M.a.w. onderbouwt uzelve.
M.a.w. onderbouwt uzelve.
zaterdag 31 mei 2008 om 15:50
Wat mannen echt willen...
tja, dat is natuurlijk geheel en al afhankelijk van het bewustzijn van betreffende man.
Maar over het algemeen kun je stellen dat ieder mens, man en vrouw, gelukkig wil zijn.
Welke referentiekaders daaraan verbonden zijn, behalve de alomvattende termen 'liefde en genegenheid, welvaart, gezondheid' dunkt het mij dat we dit niet naar geslacht maar naar interesse en ontwikkeling kunnen beoordelen.
Als je dit echt wilt weten, dan zou ik zeggen leer jezelf kennen, en de ander.
Leer te geven en te ontvangen en bekijk of beide partijen vanuit hun eigenheid zich kunnen ontwikkelen samen en apart.
Hoeven we verder geen cliche boeken meer voor uit te vinden denk ik.
Liefs,
Noah
tja, dat is natuurlijk geheel en al afhankelijk van het bewustzijn van betreffende man.
Maar over het algemeen kun je stellen dat ieder mens, man en vrouw, gelukkig wil zijn.
Welke referentiekaders daaraan verbonden zijn, behalve de alomvattende termen 'liefde en genegenheid, welvaart, gezondheid' dunkt het mij dat we dit niet naar geslacht maar naar interesse en ontwikkeling kunnen beoordelen.
Als je dit echt wilt weten, dan zou ik zeggen leer jezelf kennen, en de ander.
Leer te geven en te ontvangen en bekijk of beide partijen vanuit hun eigenheid zich kunnen ontwikkelen samen en apart.
Hoeven we verder geen cliche boeken meer voor uit te vinden denk ik.
Liefs,
Noah
zaterdag 31 mei 2008 om 17:46
Persoonlijk vind ik "jouw" mening niet naar tevredenheid onderbouwd. Jij mag zelf wel vinden dat jouw vriend zijn mening goed onderbouwt heeft terwijl jij braaf zat te typen...maar helaas, daar denk ik anders over. Het enige wat ik lees is dat jij vind dat je je persoonlijkheid verrijkt als je je laat leiden door andermans voorkeuren. Daar breng ik weer tegenin dat je daarvoor eerst een persoonlijkheid moet hebben uberhaupt. Helaas heb ik daar nog geen tegenargument voor gezien, dus de wedervraag laat ik bij deze liggen. Het is even zinloos een eigen wil aan een kameleon uit te leggen als aan een vis wat er zo prettig is aan droog land.
Mij niet laten lokken in het verdedigingshoekje door jouw vraag is een uitdrukking van zowel mijn eigen wil als mijn eigen identiteit, in tegenstelling tot jou heb ik namelijk allerminst de behoefte dingen te doen die ik niet wil om maar aardig gevonden te worden. Sterker nog, aardig gevonden worden staat niet eens in mijn top 10 van wensen en willen. Niet iedereen heeft de behoefte te doen en laten naar andermans goedkeuren, sommigen van ons kunnen voor onszelf denken.
Probeer het eens.
Mij niet laten lokken in het verdedigingshoekje door jouw vraag is een uitdrukking van zowel mijn eigen wil als mijn eigen identiteit, in tegenstelling tot jou heb ik namelijk allerminst de behoefte dingen te doen die ik niet wil om maar aardig gevonden te worden. Sterker nog, aardig gevonden worden staat niet eens in mijn top 10 van wensen en willen. Niet iedereen heeft de behoefte te doen en laten naar andermans goedkeuren, sommigen van ons kunnen voor onszelf denken.
Probeer het eens.
zaterdag 31 mei 2008 om 18:53
Ik vergeef je deze misvatting, de meeste mensen falen bij hun eerste poging er een eigen mening op na te houden. Vooral als ze al wat ouder zijn. Leuk geprobeerd, dat wel. Is je leven al wat rijker met deze nieuwe ervaring?
Overigens...als er iets beperkt is, dan is het wel met tunnelvisie gefocust zijn op andermans voorkeuren. Je beperkt je dan namelijk alleen maar tot zijn interesses, terwijl er genoeg ervaringen zijn in de grote buitenwereld waar jouw vriends wereldje niet uit bestaat. M.a.w. je beperkt je tot wat hij heeft uitgekozen. Dat is niet echt rijk.
Overigens...als er iets beperkt is, dan is het wel met tunnelvisie gefocust zijn op andermans voorkeuren. Je beperkt je dan namelijk alleen maar tot zijn interesses, terwijl er genoeg ervaringen zijn in de grote buitenwereld waar jouw vriends wereldje niet uit bestaat. M.a.w. je beperkt je tot wat hij heeft uitgekozen. Dat is niet echt rijk.
zaterdag 31 mei 2008 om 19:10
zaterdag 31 mei 2008 om 19:41
Ach ja, het masochistische trekje van Noblesse.... Misschien kun je beter je vriend boos gaan maken, krijg je er nog een paar corrigerende tikken bij ook!
Overigens zijn pleasers zwaar irritant, je hebt constant het gevoel dat je ze dankbaar moet zijn en dan middels emotionele chantage moet je er nog aardig tegen zijn ook...brrrrr... Terwijl je daar op zo'n moment helemaal geen zin in hebt, maar ja dan doen ze weer ongevraagd iets aaaaaardigs en dan...zucht...moet je weer dankbaar doen.... Vervelende types. Ben benieuwd of je vriend er echt zo blij mee is, of dat ie liever een vrouw heeft die op een gegeven moment de bak chips op zijn hoofd omkeert als hij en vriendjes al te irritant bezig zijn met dat hele voetbal gedoe...ipv een vrouwtje dat er zo ongeveer van gaat soppen als ze hem zijn biertje brengt....
En nou ben ik echt klaar met je, na dit virtuele voorspel kun je beter ff je vriend gaan lastig vallen
Overigens zijn pleasers zwaar irritant, je hebt constant het gevoel dat je ze dankbaar moet zijn en dan middels emotionele chantage moet je er nog aardig tegen zijn ook...brrrrr... Terwijl je daar op zo'n moment helemaal geen zin in hebt, maar ja dan doen ze weer ongevraagd iets aaaaaardigs en dan...zucht...moet je weer dankbaar doen.... Vervelende types. Ben benieuwd of je vriend er echt zo blij mee is, of dat ie liever een vrouw heeft die op een gegeven moment de bak chips op zijn hoofd omkeert als hij en vriendjes al te irritant bezig zijn met dat hele voetbal gedoe...ipv een vrouwtje dat er zo ongeveer van gaat soppen als ze hem zijn biertje brengt....
En nou ben ik echt klaar met je, na dit virtuele voorspel kun je beter ff je vriend gaan lastig vallen
zaterdag 31 mei 2008 om 19:43
