Relaties
alle pijlers
Wat mannen echt willen....
donderdag 29 mei 2008 om 08:43
Ik heb vorige week van een vriendin een boek gekregen met de titel: 'Wat mannen echt willen....'
De schrijver maakt een onderscheid tussen zes verschillende soorten mannen en wat voor een verlanglijstje zij hebben. Zo is de ene man naar een een anders soort vrouw op zoek en met deze globale categorieën kunnen wij vrouwen beter begrijpen wat ons object of affection nu eigenlijk zoekt, of welk man-type het best bij ons past.
Natuulijk begrijp ik ook wel dat iedereen uniek is en dat een theorie nooit helemaal passend is op een individu.
En eerlijk gezegd heb ik het boek nog niet helemaal uit gelezen... maar zij er hier die het boek ook kennen/gelezen hebben en wat vinden jullie ervan?
De schrijver maakt een onderscheid tussen zes verschillende soorten mannen en wat voor een verlanglijstje zij hebben. Zo is de ene man naar een een anders soort vrouw op zoek en met deze globale categorieën kunnen wij vrouwen beter begrijpen wat ons object of affection nu eigenlijk zoekt, of welk man-type het best bij ons past.
Natuulijk begrijp ik ook wel dat iedereen uniek is en dat een theorie nooit helemaal passend is op een individu.
En eerlijk gezegd heb ik het boek nog niet helemaal uit gelezen... maar zij er hier die het boek ook kennen/gelezen hebben en wat vinden jullie ervan?
if they like you you'll know, if they don't you'll be confused
donderdag 29 mei 2008 om 08:49
Ik heb het niet gelezen. Als je het als puur vermaak leest ok. Als je het leest zodat je je dan kan aanpassen aan wat een man, volgens dat boek, echt wil... dan hou ik me daar verre van.
Een man is zichzelf, ik ben mezelf, dat klikt of niet. Ik vind het niet erg om me te verdiepen in andere denkwijzen van mannen op bepaalde vlakken, maar meer ook niet.
Een man is zichzelf, ik ben mezelf, dat klikt of niet. Ik vind het niet erg om me te verdiepen in andere denkwijzen van mannen op bepaalde vlakken, maar meer ook niet.
donderdag 29 mei 2008 om 08:54
Inderdaad, leuk om je in te verdiepen (heb ik vice versa ook gedaan) en je zal er ook best wat van kunnen leren. Pik eruit waar je wat aan hebt, maar leg het daarna weg. Want het allerbeste is en blijft toch: wees zoveel mogelijk jezelf, dan vallen uiteindelijk voor jou de juiste mannen voor je. Namelijk de mannen die je leuk vinden om wie je bent.
donderdag 29 mei 2008 om 08:54
quote:Kaboutertje12 schreef op 29 mei 2008 @ 08:49:
Ik heb het niet gelezen. Als je het als puur vermaak leest ok. Als je het leest zodat je je dan kan aanpassen aan wat een man, volgens dat boek, echt wil... dan hou ik me daar verre van.
Een man is zichzelf, ik ben mezelf, dat klikt of niet. Ik vind het niet erg om me te verdiepen in andere denkwijzen van mannen op bepaalde vlakken, maar meer ook niet.Kaboutertje, dat maakt jou nou typisch vrouw type nr 4..........
Ik heb het niet gelezen. Als je het als puur vermaak leest ok. Als je het leest zodat je je dan kan aanpassen aan wat een man, volgens dat boek, echt wil... dan hou ik me daar verre van.
Een man is zichzelf, ik ben mezelf, dat klikt of niet. Ik vind het niet erg om me te verdiepen in andere denkwijzen van mannen op bepaalde vlakken, maar meer ook niet.Kaboutertje, dat maakt jou nou typisch vrouw type nr 4..........
donderdag 29 mei 2008 om 09:27
Hoi Iris,
Goed van je dat je in ieder geval de moeite neemt om 'in theorie' je te verdiepen in mannen. Het kan je echt helpen.
Zoals ikzelf heb gemerkt op dit forum, (zie topic mannen komen van mars), zul je hier weinig mensen vinden die hetzelfde doen als jij. Of daarvoor uit durven te komen.
Veel reacties die ik kreeg waren in de trant dat het wel erg WO2 is om te denken dat mannen en vrouwen zo fundamenteel verschillen dat je het zou kunnen beschrijven in een boek.
Zelf hebben wij dit soort boeken wel gelezen en hoewel vaak cliche heeft het ons niet alleen vele geleerd over gedrag van de ander, maar ook begrip gekweekt voor gedrag van onszelf..
Verlies niet je identiteit door je in gewenste patronen te wringen. Maar creeer ruimte en begrip voor beiden en dat word makkelijker als je weet hoe het 'kan' werken.
Goed van je dat je in ieder geval de moeite neemt om 'in theorie' je te verdiepen in mannen. Het kan je echt helpen.
Zoals ikzelf heb gemerkt op dit forum, (zie topic mannen komen van mars), zul je hier weinig mensen vinden die hetzelfde doen als jij. Of daarvoor uit durven te komen.
Veel reacties die ik kreeg waren in de trant dat het wel erg WO2 is om te denken dat mannen en vrouwen zo fundamenteel verschillen dat je het zou kunnen beschrijven in een boek.
Zelf hebben wij dit soort boeken wel gelezen en hoewel vaak cliche heeft het ons niet alleen vele geleerd over gedrag van de ander, maar ook begrip gekweekt voor gedrag van onszelf..
Verlies niet je identiteit door je in gewenste patronen te wringen. Maar creeer ruimte en begrip voor beiden en dat word makkelijker als je weet hoe het 'kan' werken.
donderdag 29 mei 2008 om 09:54
Wat mannen in het algemeen willen kan me eigenlijk niet zo veel schelen. Dat is anders als je single bent of een ingewikkelde relatie hebt waarbij je elkaar fundamenteel niet begrijpt of zo. In vorige relaties wilde ik ook weleens een handboek hebben om te kunnen lezen hoe ik moest reageren en wat die man van mij nu eigenlijk zou willen omdat ik het niet begreep.
Het risico van dit soort zelfhulpboeken waarbij het onderwerp zo breed is als 'de man' is dat je je inderdaad, zoals Duotje aangeeft in een gewenst patroon zou kunnen gaan wringen omdat jij je partner in een bepaald type herkent en dat type wil nou eenmaal dit of dat. Persoonlijk geloof ik daar niet in.
Nu heb ik een man die ik heel goed begrijp en die mij ook zeer goed snapt en dan is het algemene verhaal, als in wat wil 'de man' al helemaal veel minder interessant. Met elkaar bespreken wat men wil, man of vrouw werkt in mijn optiek en in mijn relatie altijd nog het beste.
Het risico van dit soort zelfhulpboeken waarbij het onderwerp zo breed is als 'de man' is dat je je inderdaad, zoals Duotje aangeeft in een gewenst patroon zou kunnen gaan wringen omdat jij je partner in een bepaald type herkent en dat type wil nou eenmaal dit of dat. Persoonlijk geloof ik daar niet in.
Nu heb ik een man die ik heel goed begrijp en die mij ook zeer goed snapt en dan is het algemene verhaal, als in wat wil 'de man' al helemaal veel minder interessant. Met elkaar bespreken wat men wil, man of vrouw werkt in mijn optiek en in mijn relatie altijd nog het beste.
donderdag 29 mei 2008 om 10:06
Ik vind zulke boeken wel boeiend, maar soms heb ik het idee dat de schrijvers wel heel erg hun eigen subjectiviteit er in kwijt willen. Zelfde met dat mars venus boek. Uit de voorbeelden blijkt dat de schrijver enorm uitgaat van stereotypen. Stereotypen waarvan ik denk, joh, zo steriel en 1dimensionaal zie je ze zelfs in een film niet meer. De man die van voetbal houdt, onbegripvol of oplossingsgericht is, visueel ingesteld is en af en toe seks om de seks nodig heeft, de vrouw die wil zeuren om het zeuren, voorspel en liefde nodig heeft, en aandacht, en veel schoenen koopt.
Dat is dan zo afwijkend van mijn realiteit (wij zijn beiden visueel ingesteld, mijn vriend houdt niet van voetbal, ik ben oplossings gericht en zeuren doen we allebei weleens, seks om de seks vind ik soms best lekker, en hij houdt ook van voorspel en liefde, veel schoenen kopen doe ik trouwens ook niet). Dus dan kan je weinig met de voorbeelden, en kun je je ook niet identificeren met 'de vrouw' volgens dat boek.
Dit specifieke boek heb ik niet gelezen, maar wel andere verdeel-in-typetjes boeken. Tuurlijk, die illusie van overzicht die zoiets biedt IS ook fijn. Maar beter leren mensen er gewoon mee leven dat sommige dingen niet te voorspellen zijn en dat je soms met meer dan een theorie moet komen. Zoals oprechte interesse in de ander en open staan voor zijn tegenstrijdigheden en eigenaardigheden (zoals we die allemaal m/v hebben). Ik vind het onpersoonlijk om als universeel 'zo'n vrouwgeval' benaderd te worden en verwacht van mijn eventuele partner dat hij zich in mij verdiept.
Ik geloof er niet zo in dat deze theorietjes een heilzame werking hebben als je ze leest als een theorie. Als ik dat lees, dan ga ik automatisch alles wat ik lees weerleggen en kijken hoe ik daar echt in sta. Als inspiratie om eventueel mee te nemen in je eigen brainstormbeginfase, ja. Als inspiratie, om als vaste theorie toe te voegen aan je denkwijze, nee. Dat werkt naar mijn mening alleen maar beperkend. Ik merk wel dat onzekere mensen zich heel sterk aangetrokken voelen tot regeltjes en theoriën en kan dat best wel begrijpen - en als je dan een onzekere partner hebt, kan die best blij zijn met zijn of haar graties nieuwe identiteit. Dan kun je samen heel blij zijn met zo'n boek.
Maar als je al een identiteit had, of je je daar bewust van bent enzo, dan denk ik dat zo'n theorie niet zoveel toevoegt. Typetjes, ja leuk, lekker kijken aan welk cliché je het meest voldoet. Maar als waarheid? Neh. Daarvoor is het te simplistisch, te veel massale aannames en teveel wetenschap omgezet in subjectiviteit, of subjectiviteit onterecht aangezien voor wetenschap. Zo heb je ook een dromen verklaar boek, dat net als veel relatieboeken, werkt met de associaties van de schrijver. Als je bijvoorbeeld over enge beesten droomt, heeft dat een bepaalde betekenis, maar dan komt het, niet iedereen ervaart die beestjes als eng. Dat veranderd de associatie en dus ook de betekenis. Dat kun je dus veel beter zelf in schatten dan dat zo'n boek dat kan.
Zo kan iemand een snelle audi hebben he. (Heb ooit een theorie gelezen over auto's en soorten mannen). Dat kan zijn uit een wens naar degelijkheid en kwaliteit. Audi's zijn betrouwbare auto's met een niet té patserig (vergeleken bij prijs- en kwaliteits gelijken) imago. Maarrr.. hij kan diezelfde auto ook gekozen hebben om zijn snelheid. Of omdat een dierbare herinnering verbonden is aan zo'n auto, of omdat hij hem toevallig goedkoop kon overnemen van iemand, of ... Weet jij veel??? Dat is de zwakte van dat soort theoriën. Er zijn heel veel mogelijke achterliggende situaties, die best heel tegenstrijdig en niet voor de hand liggend kunnen zijn, en totaal anders zijn dan de toevallige mogelijkheid in dat boek.
Als je het dus leest als puur 'een mogelijkheid' en het boek niet heilig verklaart, dan denk ik why not. Maar in veel gevallen vind ik dat dergelijke boeken een zeer onwaardige vervanging zijn voor gezonde interesse en open gesprekken met de ander.
Dat is dan zo afwijkend van mijn realiteit (wij zijn beiden visueel ingesteld, mijn vriend houdt niet van voetbal, ik ben oplossings gericht en zeuren doen we allebei weleens, seks om de seks vind ik soms best lekker, en hij houdt ook van voorspel en liefde, veel schoenen kopen doe ik trouwens ook niet). Dus dan kan je weinig met de voorbeelden, en kun je je ook niet identificeren met 'de vrouw' volgens dat boek.
Dit specifieke boek heb ik niet gelezen, maar wel andere verdeel-in-typetjes boeken. Tuurlijk, die illusie van overzicht die zoiets biedt IS ook fijn. Maar beter leren mensen er gewoon mee leven dat sommige dingen niet te voorspellen zijn en dat je soms met meer dan een theorie moet komen. Zoals oprechte interesse in de ander en open staan voor zijn tegenstrijdigheden en eigenaardigheden (zoals we die allemaal m/v hebben). Ik vind het onpersoonlijk om als universeel 'zo'n vrouwgeval' benaderd te worden en verwacht van mijn eventuele partner dat hij zich in mij verdiept.
Ik geloof er niet zo in dat deze theorietjes een heilzame werking hebben als je ze leest als een theorie. Als ik dat lees, dan ga ik automatisch alles wat ik lees weerleggen en kijken hoe ik daar echt in sta. Als inspiratie om eventueel mee te nemen in je eigen brainstormbeginfase, ja. Als inspiratie, om als vaste theorie toe te voegen aan je denkwijze, nee. Dat werkt naar mijn mening alleen maar beperkend. Ik merk wel dat onzekere mensen zich heel sterk aangetrokken voelen tot regeltjes en theoriën en kan dat best wel begrijpen - en als je dan een onzekere partner hebt, kan die best blij zijn met zijn of haar graties nieuwe identiteit. Dan kun je samen heel blij zijn met zo'n boek.
Maar als je al een identiteit had, of je je daar bewust van bent enzo, dan denk ik dat zo'n theorie niet zoveel toevoegt. Typetjes, ja leuk, lekker kijken aan welk cliché je het meest voldoet. Maar als waarheid? Neh. Daarvoor is het te simplistisch, te veel massale aannames en teveel wetenschap omgezet in subjectiviteit, of subjectiviteit onterecht aangezien voor wetenschap. Zo heb je ook een dromen verklaar boek, dat net als veel relatieboeken, werkt met de associaties van de schrijver. Als je bijvoorbeeld over enge beesten droomt, heeft dat een bepaalde betekenis, maar dan komt het, niet iedereen ervaart die beestjes als eng. Dat veranderd de associatie en dus ook de betekenis. Dat kun je dus veel beter zelf in schatten dan dat zo'n boek dat kan.
Zo kan iemand een snelle audi hebben he. (Heb ooit een theorie gelezen over auto's en soorten mannen). Dat kan zijn uit een wens naar degelijkheid en kwaliteit. Audi's zijn betrouwbare auto's met een niet té patserig (vergeleken bij prijs- en kwaliteits gelijken) imago. Maarrr.. hij kan diezelfde auto ook gekozen hebben om zijn snelheid. Of omdat een dierbare herinnering verbonden is aan zo'n auto, of omdat hij hem toevallig goedkoop kon overnemen van iemand, of ... Weet jij veel??? Dat is de zwakte van dat soort theoriën. Er zijn heel veel mogelijke achterliggende situaties, die best heel tegenstrijdig en niet voor de hand liggend kunnen zijn, en totaal anders zijn dan de toevallige mogelijkheid in dat boek.
Als je het dus leest als puur 'een mogelijkheid' en het boek niet heilig verklaart, dan denk ik why not. Maar in veel gevallen vind ik dat dergelijke boeken een zeer onwaardige vervanging zijn voor gezonde interesse en open gesprekken met de ander.
donderdag 29 mei 2008 om 10:59
Als je buiten op straat kijkt, kun je vaak razendsnel zien of iemand een man of vrouw is. Maar als je een foto maakt van 1 vrouw is dat niet perse iets waar alle vrouwen op lijken. Sterker nog mischien zijn er mannen die er meer op lijken.
Zoook met de binnenkant. In grote lijnen, kun je redelijk eenvoudig mannen gedrag herkennen en beschrijven.. Maar ga je nauwkeuriger kijken dan lijken sommige mannen meer op vrouwen en wijken mannen onder elkaar ook flink af.
Iedereen is uniek.. Toch willen we graag een soort van richtlijn. En die kun je blijkbaar ook maken. Maar erg nauwkeurig kan het niet zijn.. Er zijn erg resultaat gerichte mannen, er zijn mannen die graag anderen helpen en er zijn mannen die het niet zoveel uitmaakt wat het resultaat is, als het maar op de juiste manier tot stand komt.
Interressanter is het om er achter te komen, wie jij nu precies bent! Jij bent namelijk de enige waar je tot je dood mee opgescheept zit.
Mijn ervaring is dat dit soort boeken, juist daarin helpen. Zoals Noblesse_Oblige al aangeeft gaat ze daardoor kritisch kijken hoe het voor haar werkt.. en dat is winst!
Zoook met de binnenkant. In grote lijnen, kun je redelijk eenvoudig mannen gedrag herkennen en beschrijven.. Maar ga je nauwkeuriger kijken dan lijken sommige mannen meer op vrouwen en wijken mannen onder elkaar ook flink af.
Iedereen is uniek.. Toch willen we graag een soort van richtlijn. En die kun je blijkbaar ook maken. Maar erg nauwkeurig kan het niet zijn.. Er zijn erg resultaat gerichte mannen, er zijn mannen die graag anderen helpen en er zijn mannen die het niet zoveel uitmaakt wat het resultaat is, als het maar op de juiste manier tot stand komt.
Interressanter is het om er achter te komen, wie jij nu precies bent! Jij bent namelijk de enige waar je tot je dood mee opgescheept zit.
Mijn ervaring is dat dit soort boeken, juist daarin helpen. Zoals Noblesse_Oblige al aangeeft gaat ze daardoor kritisch kijken hoe het voor haar werkt.. en dat is winst!
donderdag 29 mei 2008 om 11:55
Iedereen alvast bedankt voor de reacties!
Ik begrijp zeker ook wel dat niet alle mannen hetzelfde zijn hoor!
Alleen heb ik de afgelopen jaren verschillende relaties/dates/scharrels gehad welke echt om uiteenlopende redenen misgingen... soms had ik echt geen idee WAT er nu mis was... Dus daarom de hulp van mijn vriendin middels dit boek! Nou ben ik niet echt van de zelfhulp boeken (ken de theorie van Mannen van Mars trouwens wel
) maar jah, ik vond het op zich wel aannemelijk klinken wat er in dit boek gezegd wordt (en als ik het op mijzelf betrek, dan loop ik eigenlik continue achter het verkeerde soort man aan... met het verkeerde gedrag... en totaaaaal verkeerde verwachtingen)
Ik vind het trouwens een mooie toelichting van je Nobelsse_Oblige over die dromen en die audi... ik begrijp dat mensen verschillende motivaties kunnen hebben voor dezelfde acties. Maar de meerderheid is bang voor enge beestjes en als je daarover droomt dan staat dat dus symbool voor iets angstig en de gemiddelde persoon vindt een Audi inderdaad betrouwbaar met een goede prijs/kwaliteit/status verhouding dus zal daarom deze auto kiezen. Uitzonderingen heb je altijd en dat maakt het leven waarschijnlijk ook leuk. Maar globaal heeft men denk ik wel gelijke motivaties voor bepaalde handelingen.
En voor de duidelijkheid: ik wil echt niet mijzelf veranderen voor een man. Maar ik denk dat ik meer interesse moet tonen voor een ander type man....
En dan ga ik echt niet dit boek als heilig handboek ernaast houden hoor! Iedereen is uniek. Gewoon zoals Frits zegt, lezen en eruit halen wat ik denk dat nuttig is... En dan lekker verder daten !
Ik begrijp zeker ook wel dat niet alle mannen hetzelfde zijn hoor!
Alleen heb ik de afgelopen jaren verschillende relaties/dates/scharrels gehad welke echt om uiteenlopende redenen misgingen... soms had ik echt geen idee WAT er nu mis was... Dus daarom de hulp van mijn vriendin middels dit boek! Nou ben ik niet echt van de zelfhulp boeken (ken de theorie van Mannen van Mars trouwens wel
) maar jah, ik vond het op zich wel aannemelijk klinken wat er in dit boek gezegd wordt (en als ik het op mijzelf betrek, dan loop ik eigenlik continue achter het verkeerde soort man aan... met het verkeerde gedrag... en totaaaaal verkeerde verwachtingen)Ik vind het trouwens een mooie toelichting van je Nobelsse_Oblige over die dromen en die audi... ik begrijp dat mensen verschillende motivaties kunnen hebben voor dezelfde acties. Maar de meerderheid is bang voor enge beestjes en als je daarover droomt dan staat dat dus symbool voor iets angstig en de gemiddelde persoon vindt een Audi inderdaad betrouwbaar met een goede prijs/kwaliteit/status verhouding dus zal daarom deze auto kiezen. Uitzonderingen heb je altijd en dat maakt het leven waarschijnlijk ook leuk. Maar globaal heeft men denk ik wel gelijke motivaties voor bepaalde handelingen.
En voor de duidelijkheid: ik wil echt niet mijzelf veranderen voor een man. Maar ik denk dat ik meer interesse moet tonen voor een ander type man....
En dan ga ik echt niet dit boek als heilig handboek ernaast houden hoor! Iedereen is uniek. Gewoon zoals Frits zegt, lezen en eruit halen wat ik denk dat nuttig is... En dan lekker verder daten !
if they like you you'll know, if they don't you'll be confused
donderdag 29 mei 2008 om 12:02
Die boeken moet je inderdaad niet als de waarheid gaan zien. Maar ik vind wel dat het je kan helpen om naar jezelf of naar je relatie te kijken. Ik merk dat ik vaak te dichtbij sta, zodat ik het niet meer helder zie. Zo'n boek lezen kan mij dan helpen om de dingen wat meer van een afstandje te zien. Dan kan ik ze beter plaatsen en er beter mee omgaan.
Ik las trouwens eens het boek "Omgaan met moeilijke mensen". Bleek ik zelf een heel moeilijk mens te zijn, en al die anderen niet.......
Ik las trouwens eens het boek "Omgaan met moeilijke mensen". Bleek ik zelf een heel moeilijk mens te zijn, en al die anderen niet.......
donderdag 29 mei 2008 om 12:23
Dat unieke van iedereen valt ook wel mee vind ik persoonlijk. Vooral in sommige situaties is het opvallend juist hoezeer mensen hetzelfde reageren. Maar situaties zijn dan ook 'unieker' dan algemeenheden als hoe werken mannen en hoe werken vrouwen.
Snappen jullie wat ik bedoel? Ik weet niet goed hoe ik het uit moet leggen maar het valt mij op dat in een situatie van bijvoorbeeld een vreemdgaande partner er door veel mensen op dezelfde manier wordt gereageerd. Ongeloof, woede, verdriet, angst, paniek. Die mensen zijn allemaal erg verschillend onderling maar toch reageren ze hetzelfde. Blijkbaar is het zo dat als je partner vreemdgaat, heel veel mensen op dezelfde manier reageren, ook al zijn het mensen van verschillende sekse, verschillende leeftijd, verschillend sociaal niveau. Alles verschilt maar de reactie is gelijk.
In dat opzicht vind ik mensen helemaal niet zo uniek maar zelfs heel gelijk, afhangend van de situatie waarin ze zich bevinden dan. Dat bedoel ik trouwens helemaal niet negatief. Meer als iets wat me opvalt.
Snappen jullie wat ik bedoel? Ik weet niet goed hoe ik het uit moet leggen maar het valt mij op dat in een situatie van bijvoorbeeld een vreemdgaande partner er door veel mensen op dezelfde manier wordt gereageerd. Ongeloof, woede, verdriet, angst, paniek. Die mensen zijn allemaal erg verschillend onderling maar toch reageren ze hetzelfde. Blijkbaar is het zo dat als je partner vreemdgaat, heel veel mensen op dezelfde manier reageren, ook al zijn het mensen van verschillende sekse, verschillende leeftijd, verschillend sociaal niveau. Alles verschilt maar de reactie is gelijk.
In dat opzicht vind ik mensen helemaal niet zo uniek maar zelfs heel gelijk, afhangend van de situatie waarin ze zich bevinden dan. Dat bedoel ik trouwens helemaal niet negatief. Meer als iets wat me opvalt.
donderdag 29 mei 2008 om 13:04
@ Eleonora; Ja dat is wel een goed punt. Mensen formuleren en doen dingen anders, maar de onderliggende basisgevoelens hoeven niet anders te zijn. Ik vind dat jij vaak interresante inzichten hebt.
Maar dat ligt er wel aan hoe 'normaal' (normaal als in; je gedragend naar de breedst gedragen norm) je zelf bent. Hoe onvonventioneler en eigenzinniger het type hoe minder voorspelbaar de reactie. Emotionele expressie is ook gebonden aan (sub)culturele normen en waarden. Het is dan een beetje afhankelijk van de mate waarin je je daar aan conformeert, hoe 'logisch' je reacties zijn.
Om jouw voorbeeld aan te houden, vreemdgaan. Je kunt je afvragen in hoeverre zo'n reactie voorgeprogrammeerd is, ingegeven door should/should nots en in hoeverre het een onvermijdelijke puur natuurlijke emotie is. De ene persoon gedraagt zich heel erg naar 'hoe het hoort' en dat ander laat volledig de natuur bepalen hoe hij reageert zonder zich daarbij te laten beinvloeden daar de heersende moraal van dat moment. Hoe meer mensen zich daardoor laten beinvloeden, hoe beter theoriën, die gebaseerd zijn op de huidige moraal, daarbij aansluiten.
Een voorbeeldje. Als iemand het uitmaakt, hoor je verdrietig of minimaal aangedaan, boos, of geschokt te zijn. Als dat niet zo is, moet je een excuus hebben waarom het maar beter is ook. Als je net als ik ooit deed, neutraal reageert, worden mensen wantrouwend. Je reageert niet hoe het hoort. Je bent niet aangedaan, en je neemt niet de moeite een excuus te verzinnen, bijvoorbeeld dat ie toch stom was, om de afwezigheid van die geprogrammeerde reactie mee te verklaren. Mensen vonden dat heel raar. Waarom? Omdat het in mijn directe omgeving, gebruikelijk is heel erg te hangen aan relaties. Is dat iets wat iedereen per definitie zo voelt? Ik weet het niet. Ik denk dat veel gevoelens ook aangeleerd zijn of puur reactief.
Als een vrouw 100x hoort dat alle vrouwen enorm veel kleding kopen, kan ik me voorstellen dat ze zich ook makkelijker laat gaan als ze in de winkel staat, omdat ze wordt gesteund door het idee dat vrouwen dat nu eenmaal doen. Maar is dat dan een bevestiging van het feit dat vrouwen dat dus doen? Volgens de statistieken wel, volgens mij niet. Ik zie dat als een reactie op een heersend idee. Aanpassing dus van de mens aan het idee in plaats van het idee baseren op de aanpassingen aan de mens. Omdat dat twee kanten op werkt. (Een idee is gebaseerd op wat de mens doet, maar wat de mens doet is gebaseerd op een idee, dat weer gebaseerd is op... etc. ) vind ik niet dat je de theorie als puur concluderend kunt zien maar sowieso tevens als sturend. En dat is dan meteen wat ik er op tegen heb.
Maar dat ligt er wel aan hoe 'normaal' (normaal als in; je gedragend naar de breedst gedragen norm) je zelf bent. Hoe onvonventioneler en eigenzinniger het type hoe minder voorspelbaar de reactie. Emotionele expressie is ook gebonden aan (sub)culturele normen en waarden. Het is dan een beetje afhankelijk van de mate waarin je je daar aan conformeert, hoe 'logisch' je reacties zijn.
Om jouw voorbeeld aan te houden, vreemdgaan. Je kunt je afvragen in hoeverre zo'n reactie voorgeprogrammeerd is, ingegeven door should/should nots en in hoeverre het een onvermijdelijke puur natuurlijke emotie is. De ene persoon gedraagt zich heel erg naar 'hoe het hoort' en dat ander laat volledig de natuur bepalen hoe hij reageert zonder zich daarbij te laten beinvloeden daar de heersende moraal van dat moment. Hoe meer mensen zich daardoor laten beinvloeden, hoe beter theoriën, die gebaseerd zijn op de huidige moraal, daarbij aansluiten.
Een voorbeeldje. Als iemand het uitmaakt, hoor je verdrietig of minimaal aangedaan, boos, of geschokt te zijn. Als dat niet zo is, moet je een excuus hebben waarom het maar beter is ook. Als je net als ik ooit deed, neutraal reageert, worden mensen wantrouwend. Je reageert niet hoe het hoort. Je bent niet aangedaan, en je neemt niet de moeite een excuus te verzinnen, bijvoorbeeld dat ie toch stom was, om de afwezigheid van die geprogrammeerde reactie mee te verklaren. Mensen vonden dat heel raar. Waarom? Omdat het in mijn directe omgeving, gebruikelijk is heel erg te hangen aan relaties. Is dat iets wat iedereen per definitie zo voelt? Ik weet het niet. Ik denk dat veel gevoelens ook aangeleerd zijn of puur reactief.
Als een vrouw 100x hoort dat alle vrouwen enorm veel kleding kopen, kan ik me voorstellen dat ze zich ook makkelijker laat gaan als ze in de winkel staat, omdat ze wordt gesteund door het idee dat vrouwen dat nu eenmaal doen. Maar is dat dan een bevestiging van het feit dat vrouwen dat dus doen? Volgens de statistieken wel, volgens mij niet. Ik zie dat als een reactie op een heersend idee. Aanpassing dus van de mens aan het idee in plaats van het idee baseren op de aanpassingen aan de mens. Omdat dat twee kanten op werkt. (Een idee is gebaseerd op wat de mens doet, maar wat de mens doet is gebaseerd op een idee, dat weer gebaseerd is op... etc. ) vind ik niet dat je de theorie als puur concluderend kunt zien maar sowieso tevens als sturend. En dat is dan meteen wat ik er op tegen heb.
donderdag 29 mei 2008 om 14:32
Hier ; stuk beknopter dan zo'n heel boek :
http://www.women-online.nl/3192007.htm
http://www.women-online.nl/3192007.htm
Wat gij niet wilt dat u geschiedt, doe dat ook een ander niet.
donderdag 29 mei 2008 om 16:44
quote:Noblesse_Oblige schreef op 29 mei 2008 @ 13:04:
@ Eleonora; Ja dat is wel een goed punt. Mensen formuleren en doen dingen anders, maar de onderliggende basisgevoelens hoeven niet anders te zijn. Ik vind dat jij vaak interresante inzichten hebt. Dat vind ik dan weer van jou
quote:Maar dat ligt er wel aan hoe 'normaal' (normaal als in; je gedragend naar de breedst gedragen norm) je zelf bent. Hoe onvonventioneler en eigenzinniger het type hoe minder voorspelbaar de reactie. Emotionele expressie is ook gebonden aan (sub)culturele normen en waarden. Het is dan een beetje afhankelijk van de mate waarin je je daar aan conformeert, hoe 'logisch' je reacties zijn.Absoluut waar. Het gaat dan ook om het gemiddelde in mijn voorbeeld. En dan het gemiddelde van een west europeaan waarschijnlijk ook nog.quote:Om jouw voorbeeld aan te houden, vreemdgaan. Je kunt je afvragen in hoeverre zo'n reactie voorgeprogrammeerd is, ingegeven door should/should nots en in hoeverre het een onvermijdelijke puur natuurlijke emotie is. De ene persoon gedraagt zich heel erg naar 'hoe het hoort' en dat ander laat volledig de natuur bepalen hoe hij reageert zonder zich daarbij te laten beinvloeden daar de heersende moraal van dat moment. Hoe meer mensen zich daardoor laten beinvloeden, hoe beter theoriën, die gebaseerd zijn op de huidige moraal, daarbij aansluiten.Ik vind er wat inzitten in wat je zegt maar in geval van vreemdgaan zie ik zelden of nooit iemand zijn/haar schouders ophalen en doorleven. Die hevige emoties zijn mijns inziens heel echt.
Wat ik juist op vind vallen is dat mensen die hard riepen dat als hun partner vreemd zou gaan zij hem/haar zonder pardon de straat op zouden gooien en er nooit meer naar om zouden kijken óók hevig emotioneel reageren. Dat zouden ze toch niet doen? En daarvan was men werkelijk overtuigd. Zelfs dán maakt iets als vreemdgaan bij de meeste mensen hevige emoties los.
Ik noem dat altijd als voorbeeld bij de vreemdgangers en de polyamoristen die ik ken, die heel cool en casual doen over laag bij de grondse zaken als monogamie e.d. totdat hun liefje een ander heeft. Dan zijn toch de rapen gaar. Geen idee of zoiets in de cultuur zit of aangeleerd of aangepraat is. Ik zie het gewoon gebeuren.quote:Een voorbeeldje. Als iemand het uitmaakt, hoor je verdrietig of minimaal aangedaan, boos, of geschokt te zijn. Als dat niet zo is, moet je een excuus hebben waarom het maar beter is ook. Als je net als ik ooit deed, neutraal reageert, worden mensen wantrouwend. Je reageert niet hoe het hoort. Je bent niet aangedaan, en je neemt niet de moeite een excuus te verzinnen, bijvoorbeeld dat ie toch stom was, om de afwezigheid van die geprogrammeerde reactie mee te verklaren. Mensen vonden dat heel raar. Waarom? Omdat het in mijn directe omgeving, gebruikelijk is heel erg te hangen aan relaties. Is dat iets wat iedereen per definitie zo voelt? Ik weet het niet. Ik denk dat veel gevoelens ook aangeleerd zijn of puur reactief.Ja, bijzondere reactie. Zowel van jou als van je omgeving. Van jou omdat het niet 'gewoon' is om niet in een diepe put te vallen inderdaad. Je hebt gelijk, bij een relatiebreuk 'hoort' die put, verdriet en een paar weken in je joggingbroek rondlopen. Fijn trouwens dat dat niet gebeurde. Ik kan het me goed voorstellen. Ik ben ook weleens ronduit blij geweest toen een relatie voorbij was. Maar, dat gebied de eerlijkheid me er bij te zeggen, het duurde even voor ik daar zelf achter was....quote:Als een vrouw 100x hoort dat alle vrouwen enorm veel kleding kopen, kan ik me voorstellen dat ze zich ook makkelijker laat gaan als ze in de winkel staat, omdat ze wordt gesteund door het idee dat vrouwen dat nu eenmaal doen. Maar is dat dan een bevestiging van het feit dat vrouwen dat dus doen? Volgens de statistieken wel, volgens mij niet. Ik zie dat als een reactie op een heersend idee. Aanpassing dus van de mens aan het idee in plaats van het idee baseren op de aanpassingen aan de mens. Omdat dat twee kanten op werkt. (Een idee is gebaseerd op wat de mens doet, maar wat de mens doet is gebaseerd op een idee, dat weer gebaseerd is op... etc. ) vind ik niet dat je de theorie als puur concluderend kunt zien maar sowieso tevens als sturend. En dat is dan meteen wat ik er op tegen heb.Ik zie je punt volkomen. Dat soort algemeenheden, daar heb ik nog nooit iets mee gekund. 'Diamonds are a girls best friend'. Ook zoiets. Het zal best voor veel vrouwen gelden dat ze graag diamanten hebben of krijgen, mij doet het niks, überhaupt sieraden niet. Ik heb er niks mee, vind er niks aan en wil me er niet mee behangen. Waarom doe je niet eens een leuke ketting om? Waarom heb jij geen ringen aan je vinger? Het zijn vragen die ik vaak krijg. Omdat ik een vrouw ben moet ik van glimdingen houden. Daar hou ik bij tijd en wijle best van maar niet om of aan mijn lijf.
Dat is dus ook precies wat ik bedoel met die mannen en vrouwenboeken. Er staan zinnige dingen in maar er staan ook heel erg veel algemeenheden in die werkelijk niet voor iedereen gelden, of maar een heel klein beetje voor iedereen en als er dus veel waarde aan hecht schiet je daar niks mee op in je leven. Zeker niet als je het als 'de waarheid' aanneemt en verkondigt.
@ Eleonora; Ja dat is wel een goed punt. Mensen formuleren en doen dingen anders, maar de onderliggende basisgevoelens hoeven niet anders te zijn. Ik vind dat jij vaak interresante inzichten hebt. Dat vind ik dan weer van jou
quote:Maar dat ligt er wel aan hoe 'normaal' (normaal als in; je gedragend naar de breedst gedragen norm) je zelf bent. Hoe onvonventioneler en eigenzinniger het type hoe minder voorspelbaar de reactie. Emotionele expressie is ook gebonden aan (sub)culturele normen en waarden. Het is dan een beetje afhankelijk van de mate waarin je je daar aan conformeert, hoe 'logisch' je reacties zijn.Absoluut waar. Het gaat dan ook om het gemiddelde in mijn voorbeeld. En dan het gemiddelde van een west europeaan waarschijnlijk ook nog.quote:Om jouw voorbeeld aan te houden, vreemdgaan. Je kunt je afvragen in hoeverre zo'n reactie voorgeprogrammeerd is, ingegeven door should/should nots en in hoeverre het een onvermijdelijke puur natuurlijke emotie is. De ene persoon gedraagt zich heel erg naar 'hoe het hoort' en dat ander laat volledig de natuur bepalen hoe hij reageert zonder zich daarbij te laten beinvloeden daar de heersende moraal van dat moment. Hoe meer mensen zich daardoor laten beinvloeden, hoe beter theoriën, die gebaseerd zijn op de huidige moraal, daarbij aansluiten.Ik vind er wat inzitten in wat je zegt maar in geval van vreemdgaan zie ik zelden of nooit iemand zijn/haar schouders ophalen en doorleven. Die hevige emoties zijn mijns inziens heel echt.
Wat ik juist op vind vallen is dat mensen die hard riepen dat als hun partner vreemd zou gaan zij hem/haar zonder pardon de straat op zouden gooien en er nooit meer naar om zouden kijken óók hevig emotioneel reageren. Dat zouden ze toch niet doen? En daarvan was men werkelijk overtuigd. Zelfs dán maakt iets als vreemdgaan bij de meeste mensen hevige emoties los.
Ik noem dat altijd als voorbeeld bij de vreemdgangers en de polyamoristen die ik ken, die heel cool en casual doen over laag bij de grondse zaken als monogamie e.d. totdat hun liefje een ander heeft. Dan zijn toch de rapen gaar. Geen idee of zoiets in de cultuur zit of aangeleerd of aangepraat is. Ik zie het gewoon gebeuren.quote:Een voorbeeldje. Als iemand het uitmaakt, hoor je verdrietig of minimaal aangedaan, boos, of geschokt te zijn. Als dat niet zo is, moet je een excuus hebben waarom het maar beter is ook. Als je net als ik ooit deed, neutraal reageert, worden mensen wantrouwend. Je reageert niet hoe het hoort. Je bent niet aangedaan, en je neemt niet de moeite een excuus te verzinnen, bijvoorbeeld dat ie toch stom was, om de afwezigheid van die geprogrammeerde reactie mee te verklaren. Mensen vonden dat heel raar. Waarom? Omdat het in mijn directe omgeving, gebruikelijk is heel erg te hangen aan relaties. Is dat iets wat iedereen per definitie zo voelt? Ik weet het niet. Ik denk dat veel gevoelens ook aangeleerd zijn of puur reactief.Ja, bijzondere reactie. Zowel van jou als van je omgeving. Van jou omdat het niet 'gewoon' is om niet in een diepe put te vallen inderdaad. Je hebt gelijk, bij een relatiebreuk 'hoort' die put, verdriet en een paar weken in je joggingbroek rondlopen. Fijn trouwens dat dat niet gebeurde. Ik kan het me goed voorstellen. Ik ben ook weleens ronduit blij geweest toen een relatie voorbij was. Maar, dat gebied de eerlijkheid me er bij te zeggen, het duurde even voor ik daar zelf achter was....quote:Als een vrouw 100x hoort dat alle vrouwen enorm veel kleding kopen, kan ik me voorstellen dat ze zich ook makkelijker laat gaan als ze in de winkel staat, omdat ze wordt gesteund door het idee dat vrouwen dat nu eenmaal doen. Maar is dat dan een bevestiging van het feit dat vrouwen dat dus doen? Volgens de statistieken wel, volgens mij niet. Ik zie dat als een reactie op een heersend idee. Aanpassing dus van de mens aan het idee in plaats van het idee baseren op de aanpassingen aan de mens. Omdat dat twee kanten op werkt. (Een idee is gebaseerd op wat de mens doet, maar wat de mens doet is gebaseerd op een idee, dat weer gebaseerd is op... etc. ) vind ik niet dat je de theorie als puur concluderend kunt zien maar sowieso tevens als sturend. En dat is dan meteen wat ik er op tegen heb.Ik zie je punt volkomen. Dat soort algemeenheden, daar heb ik nog nooit iets mee gekund. 'Diamonds are a girls best friend'. Ook zoiets. Het zal best voor veel vrouwen gelden dat ze graag diamanten hebben of krijgen, mij doet het niks, überhaupt sieraden niet. Ik heb er niks mee, vind er niks aan en wil me er niet mee behangen. Waarom doe je niet eens een leuke ketting om? Waarom heb jij geen ringen aan je vinger? Het zijn vragen die ik vaak krijg. Omdat ik een vrouw ben moet ik van glimdingen houden. Daar hou ik bij tijd en wijle best van maar niet om of aan mijn lijf.
Dat is dus ook precies wat ik bedoel met die mannen en vrouwenboeken. Er staan zinnige dingen in maar er staan ook heel erg veel algemeenheden in die werkelijk niet voor iedereen gelden, of maar een heel klein beetje voor iedereen en als er dus veel waarde aan hecht schiet je daar niks mee op in je leven. Zeker niet als je het als 'de waarheid' aanneemt en verkondigt.
vrijdag 30 mei 2008 om 00:04
[quote]Iris27 schreef op 29 mei 2008 @ 08:43:
Ik heb vorige week van een vriendin een boek gekregen met de titel: 'Wat mannen echt willen....'
De schrijver maakt een onderscheid tussen zes verschillende soorten mannen en wat voor een verlanglijstje zij hebben. Zo is de ene man naar een een anders soort vrouw op zoek en met deze globale categorieën kunnen wij vrouwen beter begrijpen wat ons object of affection nu eigenlijk zoekt, of welk man-type het best bij ons past.
Natuulijk begrijp ik ook wel dat iedereen uniek is en dat een theorie nooit helemaal passend is op een individu.
En eerlijk gezegd heb ik het boek nog niet helemaal uit gelezen... maar zij er hier die het boek ook kennen/gelezen hebben en wat vinden jullie ervan?[/quote]
Ik sta er altijd weer versteld van dat er vrouwen zijn die:
1 dit soort boeken kopen;
2 ze daadwerkelijk lezen;
3 Nog geloven wat er in staat ook!
hahahahahaha!
Meid, je kunt het hier ook allemaal online lezen, en het forum kwekt nog terug ook.
En al die types in die boeken........puur marketing schat ik zo.
Een schrijver die slechts 2 types "man" onderscheidt wordt niet serieus genomen;
Deelt hij de boel in 56 types in, dan ziet de lezeres door de bomen 't bos niet meer.
^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^
Stel je komt als man bij een vrouw thuis die wel 2 meter van dat soort boeken heeft staan in haar boekenkast. Wat moet ik daar dan van denken?
Ik heb vorige week van een vriendin een boek gekregen met de titel: 'Wat mannen echt willen....'
De schrijver maakt een onderscheid tussen zes verschillende soorten mannen en wat voor een verlanglijstje zij hebben. Zo is de ene man naar een een anders soort vrouw op zoek en met deze globale categorieën kunnen wij vrouwen beter begrijpen wat ons object of affection nu eigenlijk zoekt, of welk man-type het best bij ons past.
Natuulijk begrijp ik ook wel dat iedereen uniek is en dat een theorie nooit helemaal passend is op een individu.
En eerlijk gezegd heb ik het boek nog niet helemaal uit gelezen... maar zij er hier die het boek ook kennen/gelezen hebben en wat vinden jullie ervan?[/quote]
Ik sta er altijd weer versteld van dat er vrouwen zijn die:
1 dit soort boeken kopen;
2 ze daadwerkelijk lezen;
3 Nog geloven wat er in staat ook!
hahahahahaha!
Meid, je kunt het hier ook allemaal online lezen, en het forum kwekt nog terug ook.
En al die types in die boeken........puur marketing schat ik zo.
Een schrijver die slechts 2 types "man" onderscheidt wordt niet serieus genomen;
Deelt hij de boel in 56 types in, dan ziet de lezeres door de bomen 't bos niet meer.
^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^
Stel je komt als man bij een vrouw thuis die wel 2 meter van dat soort boeken heeft staan in haar boekenkast. Wat moet ik daar dan van denken?
vrijdag 30 mei 2008 om 09:39
quote:eleonora schreef op 30 mei 2008 @ 09:05:
Dat ze van lezen houdt en geen ruk van mannen begrijpt.
Droogkloot .
Interessant om dit topic te lezen, kan me volledig vinden in wat Noblesse schrijft en tegelijkertijd ben ik het eens met Leo dat mensen zich toch in heel voorspelbare patronen bewegen over het algemeen.
Ik denk hoe primairder de behoefte, hoe voorspelbaarder het wordt. Dan gaat het om overleven en zie je de gedragspatronen van de soort.
Maar echte aandacht is het belangrijkste denk ik, net zoals Noblesse beschrijft. Dan heb je geen boeken of hokjes nodig, dan heeft iedereen zijn eigen "hokje" als individu en zie je tegelijkertijd de overlappingen en tegenstellingen met anderen.
Dat ze van lezen houdt en geen ruk van mannen begrijpt.
Droogkloot .
Interessant om dit topic te lezen, kan me volledig vinden in wat Noblesse schrijft en tegelijkertijd ben ik het eens met Leo dat mensen zich toch in heel voorspelbare patronen bewegen over het algemeen.
Ik denk hoe primairder de behoefte, hoe voorspelbaarder het wordt. Dan gaat het om overleven en zie je de gedragspatronen van de soort.
Maar echte aandacht is het belangrijkste denk ik, net zoals Noblesse beschrijft. Dan heb je geen boeken of hokjes nodig, dan heeft iedereen zijn eigen "hokje" als individu en zie je tegelijkertijd de overlappingen en tegenstellingen met anderen.
vrijdag 30 mei 2008 om 09:58
quote:Iris27 schreef op 29 mei 2008 @ 11:55:
En voor de duidelijkheid: ik wil echt niet mijzelf veranderen voor een man. Maar ik denk dat ik meer interesse moet tonen voor een ander type man....
Ik denk niet dat dat de oplossing is. Je valt voor bepaalde types, verkeerde types, zoals je zelf zegt. Dat zegt iets over jezelf.
Maar dat zegt niet dat je 'toevallig' op de verkeerde types valt.
En dat je dat even kunt veranderen.
Bij mij bv: ik heb de neiging om op onbereikbare types, afwezige mysterieuze types te vallen.
Dat is geen toeval, dat komt omdat ik gewoon graag alleen ben, individualistisch ben en eigenlijk niet echt een heel vaste relatie wil. Ik heb lange vaste relaties gehad maar dat was met types waar ik toch gewoon een beetje "alleen" was.
En zo zijn er allerlei redenen waarom je op een bepaald type valt en in welke fase van je leven dat is.
En voor de duidelijkheid: ik wil echt niet mijzelf veranderen voor een man. Maar ik denk dat ik meer interesse moet tonen voor een ander type man....
Ik denk niet dat dat de oplossing is. Je valt voor bepaalde types, verkeerde types, zoals je zelf zegt. Dat zegt iets over jezelf.
Maar dat zegt niet dat je 'toevallig' op de verkeerde types valt.
En dat je dat even kunt veranderen.
Bij mij bv: ik heb de neiging om op onbereikbare types, afwezige mysterieuze types te vallen.
Dat is geen toeval, dat komt omdat ik gewoon graag alleen ben, individualistisch ben en eigenlijk niet echt een heel vaste relatie wil. Ik heb lange vaste relaties gehad maar dat was met types waar ik toch gewoon een beetje "alleen" was.
En zo zijn er allerlei redenen waarom je op een bepaald type valt en in welke fase van je leven dat is.
vrijdag 30 mei 2008 om 10:14
Ik zie je punt Lon, heb er alleen wel een kanttekening bij, die persoonlijk is en dus waarschijnlijk niet voor iedereen opgaat.
Ik viel zelf altijd voor het type 'flierefluiter met inhoud'. Leuke, vlotte jongens, beetje het beachboy type of juist het duistere onberekenbare soort. Jongens met een probleem ook meestal want dat appeleerde dan weer aan mijn moedergevoel, waarvan ik niet eens wist dat ik het had trouwens.
De aardige, lieve en verstandige man maakte bij mij geen kans omdat ik de tijd nooit nam om iemand eens van wat dichterbij te besnuffelen voordat ik er mee de koffer of een relatie in sprong. Pas toen ik de aardige/lieve man een kans gaf zag ik in dat een flierefluiter of een duistere prins helemaal niet bij mij past. Ik moet iemand hebben die naast me staat, no matter what. Niet iemand die op me wil liggen en pleitte is zodra het allemaal te ingewikkeld wordt of waarvoor ik de mammie ben die ze nooit hebben gehad.
De mannen waarop ik viel waren dus niet de mannen met wie ik een gelukkig leven kon leiden en daar had ik wel degelijk zelf invloed op. Door gewoon wat verder te kijken dan mijn neus lang was.
Ik viel zelf altijd voor het type 'flierefluiter met inhoud'. Leuke, vlotte jongens, beetje het beachboy type of juist het duistere onberekenbare soort. Jongens met een probleem ook meestal want dat appeleerde dan weer aan mijn moedergevoel, waarvan ik niet eens wist dat ik het had trouwens.
De aardige, lieve en verstandige man maakte bij mij geen kans omdat ik de tijd nooit nam om iemand eens van wat dichterbij te besnuffelen voordat ik er mee de koffer of een relatie in sprong. Pas toen ik de aardige/lieve man een kans gaf zag ik in dat een flierefluiter of een duistere prins helemaal niet bij mij past. Ik moet iemand hebben die naast me staat, no matter what. Niet iemand die op me wil liggen en pleitte is zodra het allemaal te ingewikkeld wordt of waarvoor ik de mammie ben die ze nooit hebben gehad.
De mannen waarop ik viel waren dus niet de mannen met wie ik een gelukkig leven kon leiden en daar had ik wel degelijk zelf invloed op. Door gewoon wat verder te kijken dan mijn neus lang was.
