Relaties
alle pijlers
Smal/negatief
maandag 2 juni 2008 om 10:53
Ik dacht ik zit me toch al overal mee te bemoeien, kan ik zelf ook wel een topicje openen. Mijn vriend en ik zijn al een aantal jaartjes samen. In veel opzichten hebben we het heel erg goed. We hebben veel gemeenschappelijke dingen, het dagelijkse leven verloopt doorgaans soepel en gezellig, we hebben toekomst plannen en een stabiele, gezonde relatie.
Nu is het zo, dat hij heel star is in bepaalde dingen. Hij heeft een bepaalde opvoeding gehad en alles wat daarbuiten valt keurt hij eigenlijk af. Nu mag iedereen zijn eigen voor- en afkeuren hebben natuurlijk, maar ik stoor me er bij hem wel aan omdat hij ten eerste veel meer af dan voorkeuren heeft, ten tweede, die voorkeuren nogal smalgekaderd zijn, ten derde die afkeuren met nogal veel voelbare negativiteit geuit worden. Een voorbeeld, een huisgenootje wil een huisdier, zijn mening is, dat een dier niet in huis hoort. Dat zegt hij dan. Niet 1 keer, maar iedere keer dat hij het beestje hoort of ziet en steeds gepaard met zeer voelbare vormen van afkeuring/afwijzing. Ook naar het beestje zelf toe! (En daar kan ik al helemaal slecht tegen, want het is echt een lief beesje, en hij snapt het helemaal niet waarom mijn vriend nooit lief tegen hem doet...).
Ook dat smalle kader. Door zijn beperkte voorkeuren, vind ik het moeilijk hem ergens blij mee te maken. Mijn haar verven vind hij nooit leuk want alleen blond haar is mooi, een ander model vind hij nooit leuk, want alleen lang is mooi, een leuke nieuwe stijl qua kleding hoef ik niet te proberen, want zijn smaak ligt vast en wat daar buiten valt staat hij alvast niet voor open. Omdat ik graag mensen verwen en lief voor mensen ben heb ik misschien wel een monster gecreëerd. Hij gelooft rationeel zelf ook niet dat het leven zich aan hem aanpast. Ik vraag me af wat het nut er dan van is om steeds zo overal van te balen en daar een beetje in te zwelgen. Misschien dat ik daarin meer controle over mijn gevoelens heb dan hij? Maar ik vind het gewoon zo zinloos en niet constructief om zo bezig te zijn.
Ik vind het jammer dat hij zo afwijzend in het leven staat en vind het ook jammer dat hij daardoor niet heel veel levenslust lijkt te hebben. Niet alleen jammer voor mij, maar ook voor hem zelf. Ik heb wel tegen hem gezegd dat ik dat jammer vind. Daar reageert hij eigenlijk niet echt op. Ik merk wel dat het door de jaren heen wat minder is geworden. Maar ik denk niet dat ik wil wachten tot die eigenschap weggesleten is. Ik vind dat hij ook wel wat moeite kan doen om een betere houding t.o.v. tegenslagen te ontwikkelen.
Hierdoor wordt de sfeer heel negatief geladen. Dat ik geneigd ben mensen te pleasen en daardoor eerder voorkomend en angstig op dit soort gedrag reageer is mijn probleem. Mijn vraag is dan ook meer, hoe kan ik hier beter mee om gaan zodat dit niet ook mijn leven gaat overheersen en is er misschien een manier om hem wat positiever naar dingen te laten kijken? Of in ieder geval een poging te doen hem daartoe te stimuleren?
Nu is het zo, dat hij heel star is in bepaalde dingen. Hij heeft een bepaalde opvoeding gehad en alles wat daarbuiten valt keurt hij eigenlijk af. Nu mag iedereen zijn eigen voor- en afkeuren hebben natuurlijk, maar ik stoor me er bij hem wel aan omdat hij ten eerste veel meer af dan voorkeuren heeft, ten tweede, die voorkeuren nogal smalgekaderd zijn, ten derde die afkeuren met nogal veel voelbare negativiteit geuit worden. Een voorbeeld, een huisgenootje wil een huisdier, zijn mening is, dat een dier niet in huis hoort. Dat zegt hij dan. Niet 1 keer, maar iedere keer dat hij het beestje hoort of ziet en steeds gepaard met zeer voelbare vormen van afkeuring/afwijzing. Ook naar het beestje zelf toe! (En daar kan ik al helemaal slecht tegen, want het is echt een lief beesje, en hij snapt het helemaal niet waarom mijn vriend nooit lief tegen hem doet...).
Ook dat smalle kader. Door zijn beperkte voorkeuren, vind ik het moeilijk hem ergens blij mee te maken. Mijn haar verven vind hij nooit leuk want alleen blond haar is mooi, een ander model vind hij nooit leuk, want alleen lang is mooi, een leuke nieuwe stijl qua kleding hoef ik niet te proberen, want zijn smaak ligt vast en wat daar buiten valt staat hij alvast niet voor open. Omdat ik graag mensen verwen en lief voor mensen ben heb ik misschien wel een monster gecreëerd. Hij gelooft rationeel zelf ook niet dat het leven zich aan hem aanpast. Ik vraag me af wat het nut er dan van is om steeds zo overal van te balen en daar een beetje in te zwelgen. Misschien dat ik daarin meer controle over mijn gevoelens heb dan hij? Maar ik vind het gewoon zo zinloos en niet constructief om zo bezig te zijn.
Ik vind het jammer dat hij zo afwijzend in het leven staat en vind het ook jammer dat hij daardoor niet heel veel levenslust lijkt te hebben. Niet alleen jammer voor mij, maar ook voor hem zelf. Ik heb wel tegen hem gezegd dat ik dat jammer vind. Daar reageert hij eigenlijk niet echt op. Ik merk wel dat het door de jaren heen wat minder is geworden. Maar ik denk niet dat ik wil wachten tot die eigenschap weggesleten is. Ik vind dat hij ook wel wat moeite kan doen om een betere houding t.o.v. tegenslagen te ontwikkelen.
Hierdoor wordt de sfeer heel negatief geladen. Dat ik geneigd ben mensen te pleasen en daardoor eerder voorkomend en angstig op dit soort gedrag reageer is mijn probleem. Mijn vraag is dan ook meer, hoe kan ik hier beter mee om gaan zodat dit niet ook mijn leven gaat overheersen en is er misschien een manier om hem wat positiever naar dingen te laten kijken? Of in ieder geval een poging te doen hem daartoe te stimuleren?
maandag 2 juni 2008 om 11:01
quote:badmeester schreef op 02 juni 2008 @ 10:56:
Zijn gedrag kopieren :-)Ook heel negatief gaan doen? Misschien.. Maar dan moet hij wel het verband leggen, zelf, van 'zo doe ik dus ook' (hij hanteert die tactiek ook wel eens bij mij als hij vind dat ik iets irritants doe, maar dan denk ik gewoon goh, jij bent vervelend, en niet ohja dat doe ik ook weleens... ).
Zijn gedrag kopieren :-)Ook heel negatief gaan doen? Misschien.. Maar dan moet hij wel het verband leggen, zelf, van 'zo doe ik dus ook' (hij hanteert die tactiek ook wel eens bij mij als hij vind dat ik iets irritants doe, maar dan denk ik gewoon goh, jij bent vervelend, en niet ohja dat doe ik ook weleens... ).
maandag 2 juni 2008 om 11:12
Zijn mening mag hij natuurlijk hebben. Maar hij kan ook bést zijn mond houden. Altijd commentaar hebben op alles is doodvermoeiend en heel vervelend. Dus prima als hij iets niet normaal of leuk vindt, maar laat hij dat fijn voor zichzelf houden... Dat zou je hem duidelijk moeten maken. Ik denk dat het wel veel gevraagd is om hem anders te laten denken, zeker in het begin, maar het is niet teveel gevraagd om hem te vragen zijn negatieve commentaar voor hem te houden.
Vertel hem eens hoe dat voor jou is, om steeds gezeur aan te moeten horen over wat niet hoort of niet mooi is. En ga vooral je eigen gang en probeer aub níet om hem tevreden te houden. Hij heeft recht op zijn mening, maar jij ook op de jouwe. En het lijkt me niet gezond wanneer jij jezelf gaat aanpassen naar zijn negatieve houding.
Vertel hem eens hoe dat voor jou is, om steeds gezeur aan te moeten horen over wat niet hoort of niet mooi is. En ga vooral je eigen gang en probeer aub níet om hem tevreden te houden. Hij heeft recht op zijn mening, maar jij ook op de jouwe. En het lijkt me niet gezond wanneer jij jezelf gaat aanpassen naar zijn negatieve houding.
maandag 2 juni 2008 om 11:29
@ Eowynn_ thanks, ik geef dat wel eens aan, maar hij houdt zich dan dermate zichtbaar en voelbaar in, dat hij het net zo goed gewoon kan zeggen, omdat het hetzelfde effect op de sfeer heeft. Met lichaamstaal en gedrag laat hij het dan alsnog merken als hij het niet zegt (extreem gesloten worden, niets meer zeggen - ook niet dingen waarvan het gezonder is als hij ze wel zou uiten, heel alles of niets) en dan gaat hij heel boos kijken. Dan heb ik onderhand nog liever dat hij het gewoon uit. Ik vraag me af of dit nu manipulatie mechanismen zijn van hem, of dat hij dit onbewust doet.
@ badmeester daar probeer ik inderdaad achter te komen. Dat vind ik moeilijker als ik een relatie heb want ik voel me gebonden aan zijn (smalle..) voorkeuren en zijn (vele...) afkeuren. En dat ligt aan mij. Ik zou me er niets van aan kunnen trekken, maar dat vind ik dus moeilijk.
@ badmeester daar probeer ik inderdaad achter te komen. Dat vind ik moeilijker als ik een relatie heb want ik voel me gebonden aan zijn (smalle..) voorkeuren en zijn (vele...) afkeuren. En dat ligt aan mij. Ik zou me er niets van aan kunnen trekken, maar dat vind ik dus moeilijk.
maandag 2 juni 2008 om 11:30
Je zou hem inderdaad kunnen 'spiegelen' (zoals ze dat zo mooi noemen), maar dat moet je dan op het moment doen dat hij zich zo gedraagt en dan zo opvallend dat hij zich over jouw gedrag verbaasd.
Als hij zegt: ik wil niet dat je je haar verft, want alleen blond is mooi. Dan zeg jij bvb: 'en ik heb besloten dat ik jou alleen nog maar knap vindt met krullen in je haar, dus ik wil dat je vandaag naar de kapper gaat'. Offuh.. en ik vind alleen die spijkerbroek mooi die je vandaag aanhebt, dus die ga je voortaan elke dag dragen. En als hij je dus verbaasd aankijkt, kan je hem uitleggen dat hij zo altijd doet.
Je kan hem ook proberen uit te leggen dat het leven er een stuk gemakkelijker op wordt wanneer je dingen positiever bekijkt. Maar ik ben bang dat je dat al geprobeerd hebt. Ik vraag me ook echt af of hij zelf last heeft van zijn gedrag, want dat is dat heel moeilijk te veranderen.
Het lijkt me dus beter om jezelf af te vragen of jij met dit gedeelte van zijn persoonlijkheid om kan gaan en er vanuit te gaan dat hij niet veranderd. En als je op deze manier verder met hem wilt, zou ik zijn gedrag vooral negeren in situaties waarin dat mogelijk is. Want nu krijgt hij van jou ook alle vrijheid om zijn gedrag in stand te houden en heeft hij totaal geen reden om zichzelf te veranderen.
Wat je uiterlijk betreft zou ik me echt niks meer van hem aantrekken. Gewoon doen met je haar en kleding wat jij wil en ook zeker niet met hem overleggen! Als hij dan gaat lopen zeuren gewoon ene oor in, andere oor uit. Want dan blijkt voor hem ook dat zijn gedrag op dit gebied niks meer oplevert. En vaak wanneer dit zo is, verminderd gedrag vanzelf.
Even in het algemeen:
Mensen houden gedrag in stand omdat het iets oplevert voor hen (al is het soms moeilijk te achterhalen wat dit dan is). Wanneer je positief gedrag 'beloont', is iemand geneigd om vaker dit gedrag te vertonen. Negatief gedrag kan je bestraffen (maar dit zou ik meestal niet in een gelijkwaardige relatie toepassen ), of je kan het negeren/ zorgen dat het niets meer oplevert. Het negatieve gedrag zou dan moeten verminderen.
Mijn vriend kan soms ook heel negatief reageren. Als hij bvb stress heeft, dan kan hij doen alsof de hele wereld tegen hem is. Ik nuanceer dit meestal met wat humor en laat hem verder gewoon lekker zeuren. Ik hoor het wel, maar luister dan niet echt. En als ie klaar is geef ik hem een dikke knuffel en vraag vrolijk of hij nu weer gezellig gaat doen. Werkt prima voor ons, hij zijn ei kwijt op zijn manier, ik trek me er niks van aan en daarna weer samen verder.
Als hij zegt: ik wil niet dat je je haar verft, want alleen blond is mooi. Dan zeg jij bvb: 'en ik heb besloten dat ik jou alleen nog maar knap vindt met krullen in je haar, dus ik wil dat je vandaag naar de kapper gaat'. Offuh.. en ik vind alleen die spijkerbroek mooi die je vandaag aanhebt, dus die ga je voortaan elke dag dragen. En als hij je dus verbaasd aankijkt, kan je hem uitleggen dat hij zo altijd doet.
Je kan hem ook proberen uit te leggen dat het leven er een stuk gemakkelijker op wordt wanneer je dingen positiever bekijkt. Maar ik ben bang dat je dat al geprobeerd hebt. Ik vraag me ook echt af of hij zelf last heeft van zijn gedrag, want dat is dat heel moeilijk te veranderen.
Het lijkt me dus beter om jezelf af te vragen of jij met dit gedeelte van zijn persoonlijkheid om kan gaan en er vanuit te gaan dat hij niet veranderd. En als je op deze manier verder met hem wilt, zou ik zijn gedrag vooral negeren in situaties waarin dat mogelijk is. Want nu krijgt hij van jou ook alle vrijheid om zijn gedrag in stand te houden en heeft hij totaal geen reden om zichzelf te veranderen.
Wat je uiterlijk betreft zou ik me echt niks meer van hem aantrekken. Gewoon doen met je haar en kleding wat jij wil en ook zeker niet met hem overleggen! Als hij dan gaat lopen zeuren gewoon ene oor in, andere oor uit. Want dan blijkt voor hem ook dat zijn gedrag op dit gebied niks meer oplevert. En vaak wanneer dit zo is, verminderd gedrag vanzelf.
Even in het algemeen:
Mensen houden gedrag in stand omdat het iets oplevert voor hen (al is het soms moeilijk te achterhalen wat dit dan is). Wanneer je positief gedrag 'beloont', is iemand geneigd om vaker dit gedrag te vertonen. Negatief gedrag kan je bestraffen (maar dit zou ik meestal niet in een gelijkwaardige relatie toepassen ), of je kan het negeren/ zorgen dat het niets meer oplevert. Het negatieve gedrag zou dan moeten verminderen.
Mijn vriend kan soms ook heel negatief reageren. Als hij bvb stress heeft, dan kan hij doen alsof de hele wereld tegen hem is. Ik nuanceer dit meestal met wat humor en laat hem verder gewoon lekker zeuren. Ik hoor het wel, maar luister dan niet echt. En als ie klaar is geef ik hem een dikke knuffel en vraag vrolijk of hij nu weer gezellig gaat doen. Werkt prima voor ons, hij zijn ei kwijt op zijn manier, ik trek me er niks van aan en daarna weer samen verder.
maandag 2 juni 2008 om 11:50
@ Halvemaan, goed punt. Ja ik denk dat het hem inderdaad teveel oplevert. Ik pas me er meestal op aan. Belonen en straffen klinkt een beetje puppycursus achtig maar goed het werkt uiteindelijk wel zo dat dat mensen hun sociale gewoonten deels bepaald dus wat meer bewust handelen daar in kan geen kwaad.
Ik heb al wel vaak boos gereageerd hierop. Negeren vind ik altijd moeilijk want ik vind dat zo kinderachtig en praat liever gewoon iets uit maar dat werkt dan weer niet zo goed met iemand die negatief ingesteld is. Ik vind het gewoon zo zonde dat hij maar van zo weinig dingen in het leven echt kan genieten door zijn houding.
Ik heb al wel vaak boos gereageerd hierop. Negeren vind ik altijd moeilijk want ik vind dat zo kinderachtig en praat liever gewoon iets uit maar dat werkt dan weer niet zo goed met iemand die negatief ingesteld is. Ik vind het gewoon zo zonde dat hij maar van zo weinig dingen in het leven echt kan genieten door zijn houding.
maandag 2 juni 2008 om 12:02
En is dat dan niet gewoon zíjn probleem? Dat hij maar zo weinig lijkt te genieten van zijn leven? Waarom er jouw probleem van maken?
Als jij je haar kort wil, rood wil verven, enz. moet jij dat totaal helemaal zelf weten. Leuk als iemand jou zijn wil oplegt, maar het is aan jou wat je ermee doet. Jij geeft hem de gelegenheid zo te blijven reageren, want je gaat er niet (aanname) tegenin.
Je zou kunnen stoppen of afleren, dat je hem alleen maar moet pleasen. Lijkt mij niet gezond. Jij bent er ook nog en die ruimte mag je zeker opeisen.
En misschien kom je wel tot de conclusie, dat jullie na een aantal jaar uit elkaar groeien. Of dat jullie verschillen te duidelijk worden.
Als jij je haar kort wil, rood wil verven, enz. moet jij dat totaal helemaal zelf weten. Leuk als iemand jou zijn wil oplegt, maar het is aan jou wat je ermee doet. Jij geeft hem de gelegenheid zo te blijven reageren, want je gaat er niet (aanname) tegenin.
Je zou kunnen stoppen of afleren, dat je hem alleen maar moet pleasen. Lijkt mij niet gezond. Jij bent er ook nog en die ruimte mag je zeker opeisen.
En misschien kom je wel tot de conclusie, dat jullie na een aantal jaar uit elkaar groeien. Of dat jullie verschillen te duidelijk worden.
maandag 2 juni 2008 om 12:16
Maar uit elkaar groeien voorkomen door op je tenen te lopen is niet gezond.
Tuurlijk moet je rekening houden met elkaar. En als mijn man zegt dat hij, ik noem maar wat, mij met een rok aan mooier vindt dan met broek aan, dan doe ik hem graag een plezier door af en toe een rok aan te trekken. Maar als hij me zo'n beetje elke keer dat ik een broek draag commentaar geeft kan hij de pot op hoor.
Voor jezelf kiezen is een must, anders wordt je ongelukkig. En als dat ten koste gaat van de relatie is dat heel zuur, maar dan zal die relatie je op de lange duur niet gelukkig maken. Want als je te lang teveel rekening met iemand moet houden is dat niet vol te houden en gaat dat ten koste van jezelf.
Tuurlijk moet je rekening houden met elkaar. En als mijn man zegt dat hij, ik noem maar wat, mij met een rok aan mooier vindt dan met broek aan, dan doe ik hem graag een plezier door af en toe een rok aan te trekken. Maar als hij me zo'n beetje elke keer dat ik een broek draag commentaar geeft kan hij de pot op hoor.
Voor jezelf kiezen is een must, anders wordt je ongelukkig. En als dat ten koste gaat van de relatie is dat heel zuur, maar dan zal die relatie je op de lange duur niet gelukkig maken. Want als je te lang teveel rekening met iemand moet houden is dat niet vol te houden en gaat dat ten koste van jezelf.
maandag 2 juni 2008 om 12:19
Spiegelen aan iemand die dermate star in zijn doen en handeln is, ook naar anderen toe, dat lijkt mij geen goed plan. Betwijfel of hij het snapt.
Vrees dat zoiemand de emotioneele impact mist om hier iets mee te kunnen. Klingt voor mij toch als 'autistisch gedrag' (ja, makkelijk zo'n stikkertje, he, kun je tegenwoordig bijna altijd gebruiken) Nee, maar echt, praat eens met zijn ouders of hij altijd al so was. Hijzelf zal het waarschijnlijk niet zien. Of dat hij door omstandigheden (onzekerheid)
dit soort muur van 'dit is mijn leefkader' heeft opgebouwd.
Maar los daarvan, lijkt het mij heel ongezond voor jezelf. Als je hierin bij zo iemand te ver/lang mee gaat, ben jezelf wel de verliezer .....van je eigen ik namelijk. Zou toch wel zonde zijn, van jezelf?
Vrees dat zoiemand de emotioneele impact mist om hier iets mee te kunnen. Klingt voor mij toch als 'autistisch gedrag' (ja, makkelijk zo'n stikkertje, he, kun je tegenwoordig bijna altijd gebruiken) Nee, maar echt, praat eens met zijn ouders of hij altijd al so was. Hijzelf zal het waarschijnlijk niet zien. Of dat hij door omstandigheden (onzekerheid)
dit soort muur van 'dit is mijn leefkader' heeft opgebouwd.
Maar los daarvan, lijkt het mij heel ongezond voor jezelf. Als je hierin bij zo iemand te ver/lang mee gaat, ben jezelf wel de verliezer .....van je eigen ik namelijk. Zou toch wel zonde zijn, van jezelf?
maandag 2 juni 2008 om 12:23
Eens met Eowynn; uit elkaar groeien voorkomen door jouw ik aan te passen om de sfeer/relatie leuk te houden, gaat ook niet werken meid.
Ook eens met iets over hebben voor je partner. 'Schat, ik vind die rok toch altijd zó leuk bij je staan. Wil je die vanavond/morgen/naar dat feestje/naar de dierentuin aandoen?". Dat soort werk, geen enkel probleem. Maar "haar hoort blond, haar hoort lang, dieren moeten niet in een huis dus ik gedraag me als een eikel naar dieren (sorry, groot dierenliefhebber), etc. gaan míj te ver. Overal commentaar op hebben, alles negatief bekijken, ik zou me kapot ergeren. Dat zou echt ten koste gaan van wie ik ben en wil zijn.
Dat lijk jij ook te voelen, toch? Geven en nemen is goed en gezond. Forceren om de sfeer positief/leuk/gezellig te houden is scheefgroei.
Aanvulling; je hetzelfde gaan gedragen naar hem toe zoals hij naar jou toe doet, zou ik niet adviseren. Ten eerste ben je al je onderbouwing kwijt door je exact zo te gedragen en ten tweede creëer je naar mijn idee een kinderachtige situatie.
Ook eens met iets over hebben voor je partner. 'Schat, ik vind die rok toch altijd zó leuk bij je staan. Wil je die vanavond/morgen/naar dat feestje/naar de dierentuin aandoen?". Dat soort werk, geen enkel probleem. Maar "haar hoort blond, haar hoort lang, dieren moeten niet in een huis dus ik gedraag me als een eikel naar dieren (sorry, groot dierenliefhebber), etc. gaan míj te ver. Overal commentaar op hebben, alles negatief bekijken, ik zou me kapot ergeren. Dat zou echt ten koste gaan van wie ik ben en wil zijn.
Dat lijk jij ook te voelen, toch? Geven en nemen is goed en gezond. Forceren om de sfeer positief/leuk/gezellig te houden is scheefgroei.
Aanvulling; je hetzelfde gaan gedragen naar hem toe zoals hij naar jou toe doet, zou ik niet adviseren. Ten eerste ben je al je onderbouwing kwijt door je exact zo te gedragen en ten tweede creëer je naar mijn idee een kinderachtige situatie.
maandag 2 juni 2008 om 12:24
Thanks Eowynn_, soms kies ik dan ook inderdaad voor mezelf, zo heb ik pas gewoon toch mijn haar bruin geverfd (wat er nu alweer bijna uit is 
). Hij zegt dan niet constant dat het lelijk is (als ik er naar vraag zegt hij wel dat hij blond veel mooier vind en bruin niet), maar hij reageert wel negatiever op mij in general, op het moment dat ik dingen anders doe dan hij leuk vind. Hij raakt dan sneller geirriteerd, kan minder van me hebben, is niet bereid veel moeite te doen. Daardoor voelt het alsof de relatie valt of staat met het wel of niet aan zijn ideaalplaatje voldoen, omdat hij daar zelf erg aan lijkt te hangen. Ik denk niet dat hij het bewust doet, want voor zichzelf is hij ook zo hard en veeleisend, ik denk dat het echt gewoon zijn huidige state of mind is en dat hij alles eromheen momenteel gewoon echt niet ziet.
Ik hou heel veel van hem, en ik merk ook aan heel veel dingen dat hij echt veel van mij houdt (hij zegt dat ook regelmatig). Maar zijn pessimisme verpest wel veel. Het liefst wil ik hem dan gewoon gelukkig maken, alles voor hem doen, al zijn zorgen wegnemen. Maar ik snap ergens ook wel dat dat gedrag mogelijk alleen maar averechts zal werken..
). Hij zegt dan niet constant dat het lelijk is (als ik er naar vraag zegt hij wel dat hij blond veel mooier vind en bruin niet), maar hij reageert wel negatiever op mij in general, op het moment dat ik dingen anders doe dan hij leuk vind. Hij raakt dan sneller geirriteerd, kan minder van me hebben, is niet bereid veel moeite te doen. Daardoor voelt het alsof de relatie valt of staat met het wel of niet aan zijn ideaalplaatje voldoen, omdat hij daar zelf erg aan lijkt te hangen. Ik denk niet dat hij het bewust doet, want voor zichzelf is hij ook zo hard en veeleisend, ik denk dat het echt gewoon zijn huidige state of mind is en dat hij alles eromheen momenteel gewoon echt niet ziet. Ik hou heel veel van hem, en ik merk ook aan heel veel dingen dat hij echt veel van mij houdt (hij zegt dat ook regelmatig). Maar zijn pessimisme verpest wel veel. Het liefst wil ik hem dan gewoon gelukkig maken, alles voor hem doen, al zijn zorgen wegnemen. Maar ik snap ergens ook wel dat dat gedrag mogelijk alleen maar averechts zal werken..
maandag 2 juni 2008 om 12:39
quote:CL2 schreef op 02 juni 2008 @ 12:23:
Eens met Eowynn; uit elkaar groeien voorkomen door jouw ik aan te passen om de sfeer/relatie leuk te houden, gaat ook niet werken meid.
Ook eens met iets over hebben voor je partner. 'Schat, ik vind die rok toch altijd zó leuk bij je staan. Wil je die vanavond/morgen/naar dat feestje/naar de dierentuin aandoen?". Dat soort werk, geen enkel probleem. Maar "haar hoort blond, haar hoort lang, dieren moeten niet in een huis dus ik gedraag me als een eikel naar dieren (sorry, groot dierenliefhebber), etc. gaan míj te ver. Overal commentaar op hebben, alles negatief bekijken, ik zou me kapot ergeren. Dat zou echt ten koste gaan van wie ik ben en wil zijn.
Dat lijk jij ook te voelen, toch? Geven en nemen is goed en gezond. Forceren om de sfeer positief/leuk/gezellig te houden is scheefgroei.
Aanvulling; je hetzelfde gaan gedragen naar hem toe zoals hij naar jou toe doet, zou ik niet adviseren. Ten eerste ben je al je onderbouwing kwijt door je exact zo te gedragen en ten tweede creëer je naar mijn idee een kinderachtige situatie.
Ja dat is inderdaad hoe ik het ook ervaar... Het liefst verwen ik hem big time maar niet als dat er toe gaat leiden dat hij zich steeds hufteriger gaat gedragen. Dus die balans is verstoord bij ons. Ik dacht altijd dat dat alleen maar goed was, om lief voor hem te zijn. Maar iemand gaat zich er ook op instellen. Daar had ik niet echt rekening mee gehouden. Ik doe dat op zich ook niet voor de aandacht op bevestiging, maar een chronisch ontevreden vriend was ook niet exactly het gevolg waar ik op zat te wachten..
Dat het zo is gelopen heeft ook te maken met het feit dat hij bij mij en mijn ouders is ingetrokken. Ik zou dat nooit voor hem hebben gedaan. Lijkt me echt heel vervelend. Omdat ik wilde dat hij zich thuisvoelde en zo min mogelijk last had van mijn ouders heb ik zelf heel veel water bij de wijn gedaan en nam ik zijn eventuele klachten altijd heel serieus. Omdat ik het zo lief vond dat hij dat voor mij over had. Ik moet er niet aan denken zelf, en dan zijn zijn ouders nog heel aardige mensen ook, maar dan nog. Ook studeerde ik en werkte hij. Dus hij woonde in én betaalde meer en ik heb uit schuldgevoel veel terug willen doen daarvoor.
Inmiddels wonen we op kamers samen, hebben we over een paar maandjes wat een huisje, ben ik klaar met de opleiding maar zijn de verhoudingen gelijk gebleven. Ik dacht steeds, eerst zelf geld gaan verdienen, en voor een huisje zorgen, ik zou ook sjaggo zijn als ik bij zijn ouders inwoonde. Maar nu trek ik het gewoon niet meer en denk ik soms was hier maar niet komen wonen, het is het niet waard. Misschien dat het vanzelf veranderd als ik eenmaal het financiële ook gelijk getrokken heb. Maar ergens ben ik bang dat ik mezelf dat maar voor houdt. En sowieso, hoe kom ik de tijd tot het zover is door. Want het duurt wel even voor ik hem inhaal. En zo is er altijd wel een excuus... Maar goed, er moet toch eens wat aan gebeuren! Ideale situatie of niet..
Eens met Eowynn; uit elkaar groeien voorkomen door jouw ik aan te passen om de sfeer/relatie leuk te houden, gaat ook niet werken meid.
Ook eens met iets over hebben voor je partner. 'Schat, ik vind die rok toch altijd zó leuk bij je staan. Wil je die vanavond/morgen/naar dat feestje/naar de dierentuin aandoen?". Dat soort werk, geen enkel probleem. Maar "haar hoort blond, haar hoort lang, dieren moeten niet in een huis dus ik gedraag me als een eikel naar dieren (sorry, groot dierenliefhebber), etc. gaan míj te ver. Overal commentaar op hebben, alles negatief bekijken, ik zou me kapot ergeren. Dat zou echt ten koste gaan van wie ik ben en wil zijn.
Dat lijk jij ook te voelen, toch? Geven en nemen is goed en gezond. Forceren om de sfeer positief/leuk/gezellig te houden is scheefgroei.
Aanvulling; je hetzelfde gaan gedragen naar hem toe zoals hij naar jou toe doet, zou ik niet adviseren. Ten eerste ben je al je onderbouwing kwijt door je exact zo te gedragen en ten tweede creëer je naar mijn idee een kinderachtige situatie.
Ja dat is inderdaad hoe ik het ook ervaar... Het liefst verwen ik hem big time maar niet als dat er toe gaat leiden dat hij zich steeds hufteriger gaat gedragen. Dus die balans is verstoord bij ons. Ik dacht altijd dat dat alleen maar goed was, om lief voor hem te zijn. Maar iemand gaat zich er ook op instellen. Daar had ik niet echt rekening mee gehouden. Ik doe dat op zich ook niet voor de aandacht op bevestiging, maar een chronisch ontevreden vriend was ook niet exactly het gevolg waar ik op zat te wachten..
Dat het zo is gelopen heeft ook te maken met het feit dat hij bij mij en mijn ouders is ingetrokken. Ik zou dat nooit voor hem hebben gedaan. Lijkt me echt heel vervelend. Omdat ik wilde dat hij zich thuisvoelde en zo min mogelijk last had van mijn ouders heb ik zelf heel veel water bij de wijn gedaan en nam ik zijn eventuele klachten altijd heel serieus. Omdat ik het zo lief vond dat hij dat voor mij over had. Ik moet er niet aan denken zelf, en dan zijn zijn ouders nog heel aardige mensen ook, maar dan nog. Ook studeerde ik en werkte hij. Dus hij woonde in én betaalde meer en ik heb uit schuldgevoel veel terug willen doen daarvoor.
Inmiddels wonen we op kamers samen, hebben we over een paar maandjes wat een huisje, ben ik klaar met de opleiding maar zijn de verhoudingen gelijk gebleven. Ik dacht steeds, eerst zelf geld gaan verdienen, en voor een huisje zorgen, ik zou ook sjaggo zijn als ik bij zijn ouders inwoonde. Maar nu trek ik het gewoon niet meer en denk ik soms was hier maar niet komen wonen, het is het niet waard. Misschien dat het vanzelf veranderd als ik eenmaal het financiële ook gelijk getrokken heb. Maar ergens ben ik bang dat ik mezelf dat maar voor houdt. En sowieso, hoe kom ik de tijd tot het zover is door. Want het duurt wel even voor ik hem inhaal. En zo is er altijd wel een excuus... Maar goed, er moet toch eens wat aan gebeuren! Ideale situatie of niet..
maandag 2 juni 2008 om 12:55
ppff doodvermoeiend die relatie lijkt me,
hij zegt dat hij wel van je houdt, maar wel op zijn voorwaarde, als je haar n ander kleurtje is, dan wel n paar graden minder.
zijn gedrag copieren heeft hij waarschijnlijk niet eens in de gaten, en hoezo financieel gelijkgetrokken zal het beter gaan?
Is het dan, o nu heb je evenveel inkomen dan ik dus nu mag je je eigen mening hebben over haren /kleding en wet ik wat. Tot die tijd wordt je verteld wat je moet doen.
zou nog maar eens even heel goed nadenken, hoe dat er over een paar jaar uit zou kunnen zien.
Jij op je tenen lopen en met de centimeter in de aanslag of je rok niet te lang/kort is, of je haren de goede lengte hebben, en of het eten naar zjn zin is
hij zegt dat hij wel van je houdt, maar wel op zijn voorwaarde, als je haar n ander kleurtje is, dan wel n paar graden minder.
zijn gedrag copieren heeft hij waarschijnlijk niet eens in de gaten, en hoezo financieel gelijkgetrokken zal het beter gaan?
Is het dan, o nu heb je evenveel inkomen dan ik dus nu mag je je eigen mening hebben over haren /kleding en wet ik wat. Tot die tijd wordt je verteld wat je moet doen.
zou nog maar eens even heel goed nadenken, hoe dat er over een paar jaar uit zou kunnen zien.
Jij op je tenen lopen en met de centimeter in de aanslag of je rok niet te lang/kort is, of je haren de goede lengte hebben, en of het eten naar zjn zin is
De waarheid is dat iedereen zomaar wat probeert
maandag 2 juni 2008 om 13:07
Je past je aan, omdat je bang bent dat je anders misschien uit elkaar groeit.
Je bent niet volkomen jezelf, omdat je hem anders misschien kwijtraakt.
Misschien vind je samen zijn met iemand (met juist hem) zo belangrijk, dat je het er voor over hebt om daarbij een deel van jezelf achter te houden. Dat kan een bewuste keuze zijn en dan is het verder ook niet meer belangrijk en geen probleem.
Mocht je liever wel jezelf zijn en geen last hebben van de negativiteit van je vriend, dan kun je daar ook voor kiezen in jullie samenzijn. Pikt hij dat niet en gaat hij daardoor bij je weg, wat is dan je verlies?
Die laatste vraag kan alleen jij beantwoorden, voor jezelf. En ook of het de moeite van inleveren het waard is.
Je bent niet volkomen jezelf, omdat je hem anders misschien kwijtraakt.
Misschien vind je samen zijn met iemand (met juist hem) zo belangrijk, dat je het er voor over hebt om daarbij een deel van jezelf achter te houden. Dat kan een bewuste keuze zijn en dan is het verder ook niet meer belangrijk en geen probleem.
Mocht je liever wel jezelf zijn en geen last hebben van de negativiteit van je vriend, dan kun je daar ook voor kiezen in jullie samenzijn. Pikt hij dat niet en gaat hij daardoor bij je weg, wat is dan je verlies?
Die laatste vraag kan alleen jij beantwoorden, voor jezelf. En ook of het de moeite van inleveren het waard is.
maandag 2 juni 2008 om 13:10
@ nlies ja das dus waar ik bang voor ben dat het dan niet ophoudt. Hij is niet degene die mij dingen op legt, dat ben ik. Feit is wel dat de sfeer er nogal op achteruitgaat als ik dat niet doe. Maar waar ligt de grens. In hoeverre neem ik hem zijn recht op zelfexpressie af als ik hem vraag de sfeer leuk te houden, en in hoeverre heeft hij recht op zijn zelfexpressie, als hij diezelfde ruimte aan een ander niet kan geven. Als ik zeg dat hij de sfeer verpest, durft hij zich helemaal niet meer te uiten, wat niet de bedoeling is.
maandag 2 juni 2008 om 13:15
Noblesse, lastige situatie, vooral omdat je niet in staat bent een ander te veranderen. En dat wil jij heel erg graag.
Het enige wat jij kunt veranderen is hoe je er zelf mee omgaat. Mogelijk gaat dit wat veranderingen bij hem teweeg brengen, maar zeker is het niet.
Een pessimist zal nooit een optimist worden. Iemand die graag leeft in een smal kader zal nooit iemand met een veel breder kader worden.
Dus gewoon accepteren dat hij zo is, jij moet er anders mee omgaan. Dus gewoon de dingen doen die jij prettig vindt. Wanneer hij iets over het dier in huis zegt, dan simpel antwoorden met; Ik vind het niet prettig dat je je iedere keer zo uitlaat over ?. Geen verwijten maken, maar de dingen dicht bij jezelf houden.
Het enige wat jij kunt veranderen is hoe je er zelf mee omgaat. Mogelijk gaat dit wat veranderingen bij hem teweeg brengen, maar zeker is het niet.
Een pessimist zal nooit een optimist worden. Iemand die graag leeft in een smal kader zal nooit iemand met een veel breder kader worden.
Dus gewoon accepteren dat hij zo is, jij moet er anders mee omgaan. Dus gewoon de dingen doen die jij prettig vindt. Wanneer hij iets over het dier in huis zegt, dan simpel antwoorden met; Ik vind het niet prettig dat je je iedere keer zo uitlaat over ?. Geen verwijten maken, maar de dingen dicht bij jezelf houden.
maandag 2 juni 2008 om 13:19
NO, heb ik laatst niet ergens gelezen, dat jij erg aan jezelf gewerkt hebt? Dat je enorm onzeker bent geweest 'vroeger'? Of heb ik de verkeerde voor me?
Het lijkt erop, dat je je steeds meer gaat realiseren dat je gedachtengang van heel lang, niet meer die van nu is. Je hebt je als het ware weg gecijferd voor je vriend en dat is voor de afgelopen tijd goed geweest. Maar nu lijk je op een punt te komen, waarop je het anders wil. Alsof je ineens door krijgt, dat je niet jezelf bent en ook niet kunt zijn. Dat je over je grenzen aan het gaan bent. En waar dat vroeger geen probleem was, wordt dat het nu wel.
Wat die financiën betreft, zou ik zeggen; zet uit je hoofd! Wat heeft het je ouders gekost om een extra bewoner in huis te hebben? En daarbij, als je dat op een weegschaal moet gaan leggen, is het ook niet echt gezond hoor. De omstandigheden waren zo, jij studie, hij werk. Logisch dat er dan iets meer op zijn schouders terecht komt. Als je het voor je gevoel recht wil trekken, denk dan eens aan al het geplease wat je al hebt gedaan. Dan staan jullie nu wel gelijk hoor!
Ik kan alleen maar zeggen; denk goed na wat je wil. Misschien kun je op een rustig moment eens met je vriend van gedachten wisselen. Zeggen wat zich in jouw hoofd afspeelt, zonder verwijten, puur jouw gevoelens, etc. Je hoeft niet direct bij hem weg te gaan, maar ik zou het ook niet laten sluimeren.
Succes ermee!
Het lijkt erop, dat je je steeds meer gaat realiseren dat je gedachtengang van heel lang, niet meer die van nu is. Je hebt je als het ware weg gecijferd voor je vriend en dat is voor de afgelopen tijd goed geweest. Maar nu lijk je op een punt te komen, waarop je het anders wil. Alsof je ineens door krijgt, dat je niet jezelf bent en ook niet kunt zijn. Dat je over je grenzen aan het gaan bent. En waar dat vroeger geen probleem was, wordt dat het nu wel.
Wat die financiën betreft, zou ik zeggen; zet uit je hoofd! Wat heeft het je ouders gekost om een extra bewoner in huis te hebben? En daarbij, als je dat op een weegschaal moet gaan leggen, is het ook niet echt gezond hoor. De omstandigheden waren zo, jij studie, hij werk. Logisch dat er dan iets meer op zijn schouders terecht komt. Als je het voor je gevoel recht wil trekken, denk dan eens aan al het geplease wat je al hebt gedaan. Dan staan jullie nu wel gelijk hoor!
Ik kan alleen maar zeggen; denk goed na wat je wil. Misschien kun je op een rustig moment eens met je vriend van gedachten wisselen. Zeggen wat zich in jouw hoofd afspeelt, zonder verwijten, puur jouw gevoelens, etc. Je hoeft niet direct bij hem weg te gaan, maar ik zou het ook niet laten sluimeren.
Succes ermee!
maandag 2 juni 2008 om 13:26
@ Omen, hmm. Ja ik had pas dus alle voordelen en nadelen van single of samen met hem. Die kon ik ongeveer tegen elkaar wegstrepen. Als ik single ben zou ik even heel verdrietig zijn maar er echt wel overheen komen. Ik heb geen relatie nodig om gelukkig te zijn. Hoewel dat lekker tegen elkaar aan kunnen kruipen wel fijn is. Ik had 2 plaatjes gemaalkt van hoe het zou zijn. In de ene een koophuis, en hij, en alle dingen die we samen doen die leuk zijn, en in de 2de een huurhuis zonder hem, met veel huisdieren en alles wat met hem dus niet kan. Nou das dan ongeveer om het even. Het materiele aspect boeit mij niet zoveel. Ik ben best creatief met geld en ik zou mezelf prima redden.
Maar ik zou het leuker vinden als we het samen leuk zouden hebben, natuurlijk. Ik vind het een bijzonder iemand. Iemand die dingen heeft waarvan ik niet denk dat ik ze zomaar terug vind in een ander. Dus ook als ik probeer het zoveel mogelijk los te zien van mijn gevoel, zie ik dit als een relatie met potentie. Maar ik vraag me wel af... wordt het erger als we samen wonen (hij hoeft zich niet meer in te houden in zijn eigen huis, misschien word hij dan wel erger?) of leuker (het is ook niet makkelijk om bij anderen met andere gewoontes en dingen die je tegenstaan in te wonen). Dat kan ik niet voorspellen... Ik wil dat dus wel een kans gaan geven!
Alleen... tot die tijd. Duurt nml nog een paar maanden. Ik had al bedacht om zoveel mogelijk te gaan werken. Ten eerste heb ik dan meer geld, ten tweede zitten we elkaar dan niet op de lip, hebben we elkaar des te meer te melden als dat wel het geval is en ten derde gaat hij dan waarschijnlijk ook meer met anderen doen en daar hoort hij hetzelfde. Op zijn werk hebben ze nml ook al gezegd dat hij wel errrrrrg negatief doet soms. Dus ik ben blijkbaar niet de enige die het opmerkt. Het is niet persoonlijk bedoeld van hem naar mij, wat het moeilijker maakt om echt lullig te reageren.
Maar ik zou het leuker vinden als we het samen leuk zouden hebben, natuurlijk. Ik vind het een bijzonder iemand. Iemand die dingen heeft waarvan ik niet denk dat ik ze zomaar terug vind in een ander. Dus ook als ik probeer het zoveel mogelijk los te zien van mijn gevoel, zie ik dit als een relatie met potentie. Maar ik vraag me wel af... wordt het erger als we samen wonen (hij hoeft zich niet meer in te houden in zijn eigen huis, misschien word hij dan wel erger?) of leuker (het is ook niet makkelijk om bij anderen met andere gewoontes en dingen die je tegenstaan in te wonen). Dat kan ik niet voorspellen... Ik wil dat dus wel een kans gaan geven!
Alleen... tot die tijd. Duurt nml nog een paar maanden. Ik had al bedacht om zoveel mogelijk te gaan werken. Ten eerste heb ik dan meer geld, ten tweede zitten we elkaar dan niet op de lip, hebben we elkaar des te meer te melden als dat wel het geval is en ten derde gaat hij dan waarschijnlijk ook meer met anderen doen en daar hoort hij hetzelfde. Op zijn werk hebben ze nml ook al gezegd dat hij wel errrrrrg negatief doet soms. Dus ik ben blijkbaar niet de enige die het opmerkt. Het is niet persoonlijk bedoeld van hem naar mij, wat het moeilijker maakt om echt lullig te reageren.
maandag 2 juni 2008 om 13:29
Ik denk dat je heel erg houdt van wisselwerking, dat je je gestimuleerd en prettig voelt met een ander. Da's op zich niet slecht alleen helpt het niet als je dan een relatie hebt met iemand die de "samenwerking" boycot als het ware. Het klinkt alsof hij gewend is zijn eigen plan te trekken en misschien heb je gehoopt door jouw voorkomendheid en tegemoetkomendheid hem tot hetzelfde soort gedrag te inspireren.
Dat gaat je niet lukken. Mensen die vooral in hun eigen kader zitten en daar willen blijven en ook zo de wereld benaderen vinden dat over het algemeen heel prettig en veilig. De een heeft dit volgens mij ook meer van nature dan de ander. Het zal altijd een beetje zo blijven. Ik denk dat het beste wat jij kunt doen, is jezelf voor jouzelf meer centraal zetten. Doe wat jij wil, leef jouw leven, trek je niet teveel aan van hem behalve als je voelt dat het iets is waar je samen een compromis moet vinden oid.
In het begin zal dat zeker wrijving geven, als jij je niet schuldig voelt dat je jezelf voorop stelt maar dat mag doen omdat je jezelf dat waard vindt, zal het je veel minder persoonlijk raken. Dan is het zijn probleem, niet het jouwe. Of het zal je relatie slopen omdat hij zich dan niet aan jouw verandering kan aanpassen, of hij wordt gedwongen om meer open te worden en accepterender.
Het is maar net de vraag waar jij over 1, 5, 10 jaar wil zijn met jouw leven, hoe je je dan wil voelen over jezelf en je leven. Ik denk dat die vraag het al makkelijker voor je zal maken hoe je hiermee verder wil, wat voor relatie je ongeveer voor ogen hebt. Het kan nl best zo zijn dat jij de afgelopen tijd van binnenuit sterker bent geworden, wat meer uitgesproken en dat je daarom nu hier tegenaan loopt terwijl het vroeger geen probleem was.
Dat gaat je niet lukken. Mensen die vooral in hun eigen kader zitten en daar willen blijven en ook zo de wereld benaderen vinden dat over het algemeen heel prettig en veilig. De een heeft dit volgens mij ook meer van nature dan de ander. Het zal altijd een beetje zo blijven. Ik denk dat het beste wat jij kunt doen, is jezelf voor jouzelf meer centraal zetten. Doe wat jij wil, leef jouw leven, trek je niet teveel aan van hem behalve als je voelt dat het iets is waar je samen een compromis moet vinden oid.
In het begin zal dat zeker wrijving geven, als jij je niet schuldig voelt dat je jezelf voorop stelt maar dat mag doen omdat je jezelf dat waard vindt, zal het je veel minder persoonlijk raken. Dan is het zijn probleem, niet het jouwe. Of het zal je relatie slopen omdat hij zich dan niet aan jouw verandering kan aanpassen, of hij wordt gedwongen om meer open te worden en accepterender.
Het is maar net de vraag waar jij over 1, 5, 10 jaar wil zijn met jouw leven, hoe je je dan wil voelen over jezelf en je leven. Ik denk dat die vraag het al makkelijker voor je zal maken hoe je hiermee verder wil, wat voor relatie je ongeveer voor ogen hebt. Het kan nl best zo zijn dat jij de afgelopen tijd van binnenuit sterker bent geworden, wat meer uitgesproken en dat je daarom nu hier tegenaan loopt terwijl het vroeger geen probleem was.
maandag 2 juni 2008 om 13:36
@ Pom; das een zinnig advies... tsja. Hem accepteren wil ik op zich wel. Maar ik zou het wel fijn vinden als hij mij dan ook accepteert... Zo'n smal kader leidt er wel toe dat je anderen ook niet 'ziet'. Niet waardeert. Tenzij ze iets doen wat weer binnen zijn idee past. Dat vind ik soms wel heel jammer.
@ CL2 ja precies! Dat is echt helemaal wat ik bedoel ja. Mijn ouders heeft het overigens geen geld gekost. We betalen huur en doen zelf boodschappen etc.
Heel erg bedankt voor jullie adviezen. Ik ga er zeker iets mee doen!
@ CL2 ja precies! Dat is echt helemaal wat ik bedoel ja. Mijn ouders heeft het overigens geen geld gekost. We betalen huur en doen zelf boodschappen etc.
Heel erg bedankt voor jullie adviezen. Ik ga er zeker iets mee doen!
